SPATADEREN
Alleen liet Kruis
DE KLAASJENS-CLAN IN MINEUR
WUÊMMÊË
KSSSBB
ZONDAGSBLAD 28 FEBRUARI 1953
5
oornaamste oor:
zaak
moeilijk vast te stellen
CVan onze medische medewerker)
WAT er met spataderen bedoeld
wordt, behoef ik u eigenlijk niet
uit te leggen. Iedereen kent de uit
zettingen van de aderen aan het been
die de sierlijke contouren van de kui
ten wanstaltig maken en de dames
afwisselend verdriet en ergernis be
zorgen, als ze mee willen doen met
dunne nylons en rokken net onder de
knie.
Het zijn echter niet alleen schoon-
heidsgebrekei., waax'door spataderen
in een slechte reuk staan, het zijn
niet alleen het zware gevoel, de kram
pen in de kuiten en de loopstoornis
sen in de onderbenen door de ge
stoorde terugvloed van aderlijk bloed,
die veel narigheid veroorzaken.
De zweren en „open benen" even
boven de enkels zijn berucht door de
hardnekkigheid waarmee ze weerstand
bieden aan een poliklinische behande
ling, door de pijn en de last waar
mee ze de patiënt kwellen, door de
gemakkelijkheid waarmee infecties op
treden als men zich maar even stoot,
door de angstvalligheid waarmee men
de bedreigde huidgedeelten bewaakt
om niet weken achter elkaar aan zijn
stoel of bed gebonden te zijn. Ik
spreek nu nog niet over ernstige bloe
dingen uit een spatader en over ver
schillende huidziekten op de bodem
van het genoemde euvel.
Als u de moderne medische weten-
scnap met al haar kunnen en kennen
van deze progressieve tijd vraagt
naar de grondoorzaak van spatade
ren, dan zit ze toch wel even met
de handen in het haar. Ik kan u na
tuurlijk vertellen over het bloed, dat
tegen de zwaartekracht in, vanuit de
tenen terug moet naar het hart, ik
kan u een mooi verhaal doen over
de kleppen in de aderen, die het
bloed slechts in één richting naar
het hart toe laten stromen en dus
het bloed min of meer stagneert als
deze klepwerking om de een of ande
re reden onvoldoende is, maar daar
mee zijn we er niet.
Waarom heeft juist die ene man of
vrouw heel veel last van spataderen
en die andere met ogenschijnlijk ge
lijke constitutie en functie totaal geen
hinder? Waarom zijn de spataderen
aan het ene been vaak veel erger
dan aan het andere?
Het antwoord op deze vragen is niet
eenvoudig en de acten zijn allerminst
gesloten. Ik zal u niet vermoeien met
verschillende speculaties op dit ge
bied, want veel verder dan veronder
stellingen is men niet gekomen.
Natuurlijk wil ik niet beweren, dat
over spataderen geen wijze woorden
gesproken zijn. We hebben verschil
lende invloedrijke factoren leren ken
nen. Het kan zijn, dat er vroeger in
de diepe aderen van het been een
verstopping geweest is, een trombose
waardoor de oppervlakkige aderen zo
veel verwijd zijn, dat de werking
van het diep gelegen vat overgeno
men is. De arts zal er zich voor hoe
den deze vaten weg te werken!
Bij voetballers, race-roeiers en wiel
renners, die intensief hun kuitspieren
aanspreken, ziet men soms ook spat
aderen, omdat diep gelegen grote ade
ren blijkbaar het bloed niet snel ge
noeg kunnen afvoeren. Bij gezwellen
in de buik of zwangerschap ziet men
ook vaak spataderen, omdat de af
voerende vaten in de buik min of
meer platgedrukt worden.
Maar ook andere afwijkingen in
borst- en buikholte kunnen aanleiden-
de oorzaak zijn. Bij mensen die veel
staan, zoals kellners, is er een te ge
ringe voortstuwing van het bloed in
de spieren, die bovendien meestal
zwak zijn. Hetzelfde gQldt voor vrou
wen, die een groot gedeelte van haar
dagtaak staande volbrengen.-
Ik schrijf u niet over de behande
ling van spataderen. Uit het boven
staande zal het u duidelijk zijn, dat
een min of meer uitgebreid onderzoek
vooraf moet gaan om tot een verant
woorde therapie te geraken.
Hel leven herstelt zich. In het door de ramp zo zwaar getroffen 's-Graven-
deel zijn de ganzen weer teruggekeerd en druk bezig hun oude rest
in orde te maken.
Lectuur gevraagd
ie ke
i eenzame Nederlanders
verzoeken de lezers de
gerezen exemplaren van dit
blad te zenden aaai het
Bureau voor gratis.-ver
spreiding- van lectuur Aan
zieke en eenzame Neder
landers over de gehele
Leider :ir. P. C. MEEÏWSE
Amstelveenseweg 253 - A'dam-Z.
„Want ik heb niet voorgenomen
iets te weten onder u dan Jezus
Christus en Die gekruisigd."
ken weer be
rt sterven van
w]> worden in dezt
paald bij het lijd^^p
de Here Jezus.
Mogen wij de troost van Zijn lijden
cn sterven ondervindennu er z weel
leed en lijden over een deel van óns
volk is gekomen? Ja, ook voor allen
die gebukt gaan onder leed en verlies,
verdreven van huis egghaard, hebben
wij maar één predik^/t Jezus Chris
tus en Die gekruisigd
De mens heeft in onze dagen be
hoefte aan steun. Wij zoeken naar een
houvast. Wij zijn ons weer een beetje
JJE in hechtenis neming alsmede
de opzending naar een straf
kamp van hun ma.n en vaderbracht
de familie Klaasjens aan cis rancl
van de afgrond. Ruim drie jaren
had men er enkel om het eig-n be
lang gedacht; men had zich geen
vrienden, wel vijanden verworven.
Thans voncl men nergens een ge-
ivillig oor, noch een helpende hand.
De oude relaties van de zwarte
markt wisten dezelfde dag nog wat
hun partner was overkomen en
zorgden dat ze uit de buurt bleven:
hén niet gezienze zouden wel gek
wezen om vrijwillig zijn lot te delen.
Klopten Klaasjens-klanten uit wan
hoop bij hen aan, dan waren ze
toevallig niet thuis en cle bejegening
aan de deur animeerde geen 'her
haling van hef bezoek. Toen zijn de
kinderen, in dit geval de kwajon
gens, er zelf maar 'n beetje op uit
gegaan. Ze ivisten tenslotte adres
sen en prijzen en ze waren gehaaid
genoeg om hier en daar hun slag te
slaan. Maar het bracht mee dat de
genen, die het meest recht op be
scherming en opvoeding moesten
hebben, thans de rol'van kostwin
ners vervulden in een branche
waar mijn en dijn nauwelijlcs on
derscheiden werden en waar kwa
lijk riekende practijken als handig
heid werden geprezen.
Het had één voordeel: het gezin
bestond nog toen Vader na een half
jaar aanmerkelijk magerder en
süekumer terugkeerde. Er waren
er, die dan meteen de volgende dag
hun oude job weer opzochten, maar
bij Klaasjens was de fut er uil. Het.
eist méér innerlijke kracht dan hij
kon opbrengen om van arbeider
via kapitalisme tot pauperdom te
vervallen, en nog de moed er in te
houden! Men mocht hem in dat
kamp al niet nek of ruggegraai ge
broken hebben, ofschoon het daar
om soms ook nog gespannen had,
zijn strijdlust was stuk gegaan. Zo
doende iverd hij een figuur op de
achtergrond; zat hij als een spin in
zijn web te loeren op prooi. De
jongens voerden hem noodgedwon
gen met een aandeel in hun winst.
Misschien zeg ik beier dat hij hen
uitzoog en teerde op hun jonge
kracht. Het maakte hen enkel luijzer
en achtevbakser, feller en ploei tiger.
Het binnenhuisje van Klaasjens was
nooit een paradijsje geweest, maar
nu werd het een hel.
De maanden kwamen en gingen.
De invasie kwam en kwakte de
zwarte prijzen omlaag. Dolle Dins
dag brak aan en de motor-W A-man
vluchtte met vrouw en kinderen
lukraak Oostwaarts. Niet dat de
ouders hun dochter en kleinzoons
misten: na het verraad rond de
trouwdag, waren de onderlinge
banden toch al verbroken. Hoog
stens voelde men vóór de ineenstor
ting de verwantschap aan een
wovlcl-be Germaanse held als een
bepaalde dekking in de rug: een
appeltje voor de dorst. Bij de om-
medraai werd zo'n waardevolle
relatie evenwel een blamage: liet
was maar beter dat ze ver van de
eigen familie rondzwierven. Mis
schien vergat cle buurt op bijltjes
dag clan wel met hoeveel geschetter
eenmaal cle nationaal-socialistische
bruidegom ivas ingehaald!
Er zou echter een streep door die
rekening worden gehaald: zes
weken later stond de dochter weer
op de ouderlijke drempel met cle
beide peuters maar zoncler de man.
Die man was toen dood. Het rechte
daaromtrent wist ze niet; vertelde
ze althans niet. Er scheen ivat aan
de hand te zijn geweest met ille
galen en lanclwachters; er was ver
raad in het spel geweest en zij be
weerde dat luj tenslotte aan de
goeie kant gevallen was: Ze liet er
zich niet over uit wat ze daarmee
bedoelde: clal scheen ook te maken
te hebben met de uiteindelijke af
loop van de oorlog! Met dat al had
men voortaan cle aanklacht tegen
zichzelf in huis: een dochter met
één puur-Duitse en één W.A.-zoon;
zoiets kun je met de beste wil van
de wereld niet verbergen.
Hongerwinter. Al schaarser rant
soenen. Bielensoep en bietenkoek-
jes. Bedelend de boer op, maar
zonder enige ruilwaar. Hoogstens
de baat van de beide stelende,
rovende knapen, maar die hebben
allang geleerd dat je eigen maag
in elk geval voor gaat. Honger
winter, hongersnood, hongersdood?
In die allerdonkerste dagen vinden
Klaasjens en vrouw de weg terug
naar de kerken, De een naar het
Protestantisme en de ander naar
het Rooms Katholicisme op grond
van zeer verjaarde doopbinclivgen.
Ze staan met vele anderen in lange
rijen en hopen er het beste van.
Het loopt helaas op niets uit. De
dominee is een goeie man; hij hoort
je rustig aan, maar schudt uitein
delijk (tfivijzeud zijn hoofcl: hij kan
er niet aan beginnen; hij heeft
voor de eigen gevestigde en mee
levende geloofsgenoten al zoveel
te kort. De pastoor of de kapelaan
is als zodanig ook best, maar hij
helpt evenmin: ook bij hein is de
spoeling te dun geworden. Het
allerergste is overigens dat cle man
onder cle helpers van een der gees
telijken een ex-compagnon ontdekt.
Dat doet alle deuren naar welke
kerkruimte ook voor altijd dreu
nend in het slot vallen
En midden Februari sterft het
jongste kincl, warvoor geen melk
te krijgen was.
WIJKPREDIKANT.
onveiliger gaan gevoelen in deze we
reld. Ook achter onze dijken en water
keringen zijn we niet meer veilig.
Maar temidden van de stormen staat
nog altijd het kruis.
Doch hoe ivordt het Woord van het
kruis ontvangen? Dat kruis betekent
lijden en dood en wie wil daaraan?
Van nature is het Woord des krutses
ons allen een. dwaasheid. Wij verzetten
ons er tegen. Wij willen vooruit in het
leven en wij willen niet geremd wor
den.
En toch komt God ons remmen. Dat
zien we ook in de watervloed, die over
een deel van ons volk is gekomen. Het
heeft ons aangegrepen en het laat ons
niet los.
Wat heeft ons clit te zeggen? Zou God
niet bez'g zijn ons te leren de betiek-
kelijke ivaarde van heel dit leven? Van
al ons arbeiden onder de zon en van
al onze bezittingen?
Tallozen moeten nu opnieuw begin
nenMaar moge het zo zijn, dat zó ook
nu met God beginnen. Daar zijn er. die
het ook door deze loatervloed moeien
getuigen: Alles afgenomen maar het
geloof in het kruis van Christus heb
ik behouden. „Welk een ramp mij hier
moog' treffen, 'k wind in U mijn rust
punt weer; GijGij blijft mij altijd
over, wat verander', wat verkeer'
Het kruis van Christus predikt ons,
dat de straf gedragen is. Wij horen in
deze clagen van rampspoed nog wel
eens het woord „straf" uitspreken.
Sommige mensen schijnen precies ze
weten ivaarom God het zo en zo heeft
beschikt. Maar Jezus waarsclmwde in
Zijn dagen al tegen een oppervlakkig
oordeel, In Israël gebeurde eens een
ongeluk met de toren van Siloam.
Daar werd een aantal mensen bij ge
dood. „Meent nu niet", zegt Jezus. dat
deze mensen grotere zondaren geweest
zijn dan gij. Indien gij u niet bekeert
zult gij alzo vergaan."
Wel lees ik in de Bijbel, dat de Here
kastijdt die Hij lief heeft. Zouden de
rampen in het leven een teken zijn dat
God ons heeft verlaten? Immers neen.
Staat er niet: Als gij door het water
zult gaan, zal Ik bij u zijn.
Over Jezus Christus zijn al Gods
golven en baren heengegaan. Hij ging
er aan ten onder, opdat allen die in
Hem geloven behouden zouden wor
den. Zijn liefde deed Hem in cle dood
gaan voor ons. Hij heeft in onze
plaats de straf gedragen. De straf, die
ons cle vrede aanbrengt, was op Hem.
En daarom prediken wij ook in deze
dagen van nood en ellende het kruis
van Christus.
Alleen in de iveg van het kruis wor
den wij gezegend. Zalig degene, die
zich aan het kruis niet stoot, Moge
bovenal de noocl van dit tijdel'jk leven
ons uitdrijven tot Hem, Die ons van
de geestelijke nood en de eeuwige dood
verlossen kan.
Hij zal zijn volk niet eindeloos
kastijden.
Hij straft ons, maar naar onze
zonden niet.
