u Q w mening in nze courant HAAGSCHE COURANT Vrijdag 27 Februari 1953 Pagina 7 Rijks- en Gemeentebedrijven Wy maken inzenders van brieven voor deze rubriek er opmerkzaam op, dat alleen dan tot plaatsing kan worden overgegaan, indien de NAAM en het VOLLEDIG ADRES van de schrijver bij de Redactie bekend zijn, óók in die gevallen, waarin men geen ondertekening of slechts initialen ondier het ingezonden stuk wenst. De tekst dient zo beknopt mogelijk te zijn, daar de Redactie anders genoopt is de brie ven te bekorten. Beurzen open, dijken dicht Vier radio-omroepverenigingen werkten 21 Febr. mee aan de uitzen ding „Beurzen open, dijken dicht". Er kwamen weer verscheidene bij dragen binnen, op velerlei wijzen bijeengebracht door mijnwerkers, fabrieksarbeiders e.a., verdubbeld door hun werkgevers. Eén kwam van een Ulo-klas ener school het kamp der Ambonezen bij Vught. Roosje overhandigde de gift namens de klas met een een voudige toelichting. Zij vertelde, dat de Ambonezen eigenlijk niets hadden te missen; maar waar een wil is, daar is een weg, zei ze Ondanks hun eigen tekort wilden zij beslist iets geven aan het zo zwaar beproefde deel van ons volk, uit liefde voor Nederland. Dit moesten wij aanhoren van de kinderen van het Zuid-Molukse volk. dat ons land en ons Vorsten huis 300 jaren trouw heeft gediend en dat thans zwaar, misschien nog veel zwaarder dan onze waters noodslachtoffers. is getroffen. Is het verwonderlijk, dat de heer Bodegraven slechts een sober dank woord kon spreken omdat ook zijn stem hem in de steek liet? Hij besloot met ..Mena Moeria" (één voor allen, allen voor één), leus der Z.-Molukken. Niet Nederland en het gehele Nederlandse volk zijn schuldig aan jullie ellende. Lees maar het arti kel in dit blad over Indonesië op de voorpagina van het nummer van 19 Febr. jl. Het stemt de goede Nederlanders en laten we hopen ook de anderen tot dankbaarheid, dat jullie hen hebben willen be grijpen en daarvan op zo treffende wijze hebt blijk gegeven. Moge onze Regering door de hou ding van deze Ambonese scholieren worden geprikkeld tot meer dan een rustig afwachten van verbete ring der droevige omstandigheden, waarin het Zuid-Molukse volk nog verkeert. Voorburg. B. N. Rampenfonds De ramp, die Nederland heeft getroffen is vreselijk, vooral voor de mensen, die familieleden hebben verloren en al hun bezittingen zijn kwijtgeraakt. Dat de slachtoffers geholpen moeten worden is juist. Men stelt voor om nog een extra weekloon of salaris af te staan, verdeeld over een jaar. Nu is het wel heel pijnlijk en vaak zeer be zwaarlijk voor degenen die na de oorlog uit Indonesië kwamen en ook al hun bezittingen zijn kwijt geraakt en familieleden hebben verloren, een week salaris te moe ten afstaan voor de slachtoffers van de watersnood. Maar wordt het dan ook niet tijd, dat de Ne derlandse regering ook eens geld uittrekt om al die Indische slacht offers een vergoeding toe te ken nen? Het leed, dat dc Indische slachtoffers in de oorlog hebben meegemaakt is even erg, zo niet erger dan het leed der slachtoffers van de ramp. Ik hoop, dat de re gering nu ook eens aandacht aan deze catagorie van slachtoffers zal schenken. Ik behoor zelf tot geen der catagoriën slachtoffers. Ik kom alleen op voor de Indische slachtoffers. J. H. K. „Lorren" en Rampenfonds De vakgroep voor Lompen is op geheven. Het bestuur bestond uit groothandelaren in lompen en af valstoffen, een vreemde verhou ding. De lompen bö het Rode Kruis lopen in de honderden tonnen. Er werd medegedeeld dat sor teerders voor de lompen zouden worden ingeschakeld. Ik heb mij 4 Febr. schriftelijk gewend tot de heer v. d. Wenden, hoofd-inten- dant Ned. Roode Kruis, met een voorstel, maar ik kreeg niet thuis. Nog steeds worden de lompen met autovrachten verkocht aan de groothandel, terwijl verklaard wordt dat er niet wordt verkocht maar opgeslagen. Wat is er hier dan aan de hand? J. M. Jansen. Van Osstraat 17. Nationale rampen Ons volk heeft een waarlijk grootse nationale prestatie gele verd. Hier waren landgenoten in ernstige nood; landgenoten, die in één slag hun dierbaren verloren, have en goed zagen vernietigen en hun bestaan bedreigd. Alles wat ons in het dagelijks leven scheidt: stand, geloof en politieke gezind heid viel op dat ogenblik van ons af. Deze nationale ramp werd op nationale basis bevochten. Alles wat mogelijk is de nood te lenigen en de schade te herstellen, wordt gedaan. De tijd heelt vele wonden. Het land zal weer droog vallen en de getroffenen zullen binnen afzienbare tijd weer naar hun grond terugkeren. Zij zullen de moeilijkheden te boven komen, geschraagd door het feit, dat zij in de ure van beproeving door hun landgenoten niet werden vergeten. Doch deze nationale hulpactie, hoe prachtig ook, doet ongewild een tegenstelling met een andere nationale ramp, welke een andere groep van onze landgenoten over kwam, des te schrijnender uitko men. De ramp welke onze land genoten in Indonesië trof. Hier verloren duizenden en nog eens duizenden Nederlanders even eens have en goed, kwamen duizen den op de vreselijkste wijze om het leven en werd aan allen hun bestaan ontnomen. Hier was alle terugkeer uitgesloten. Hier stonden geen millioenen banden klaar om hulp te bieden en de nood te lenigen. Hier geen nationale hulpactie, hier geen rege ring, die concrete toezeggingen deed in de vorm van uitkeringen en vergoeding van schade. Hier geen regering die ons Volk stimu leerde door de mateloze ellende van deze duizenden landgenoten dagelijks voor ogen te stellen. In tegendeel. Nog heden ten dage moeten deze landgenoten, die de ramp overleefden, hun hand op houden en langs juridische weg trachten de regering te dwingen haar morele plichten na te komen. De vraag rijst of ons Volk, als zij bekend en doordrongen was ge weest van de omvang van deze ramp, welke deze landgenoten heeft getroffen, even spontaan in haar nationale hulp zou zijn ge weest. Ongetwijfeld zeer zeker, doch de ware stand van zaken en daardoor de stimulans werd haar onthouden. Op 3 Januari 1953 hield dr. Drees een radiorede tot het Nederlandse volk ten aanzien van de gerepatri eerde Nederlanders waarin o.a. het volgende voorkwam: Nederland draagt verantwoor delijkheid t.a.v. hetgeen in Indo nesië is gebeurd. Aan al degenen, die Nederlanders zijn en zich Ne derlander gevoelen, ook al heeft hun wieg niet gestaan in de lage landen aan de zee. moge ik verze keren. dat wij ons met hen ook in de toekomst ten nauwste verbon den gevoelen. Regering e"h Volk zullen dat woord gestand doen". Deze toespraak en de feiten be treffende de eerste nationale ramp steken fel af bij de toespraak die dr. Drees kort daarop op 3 Fe bruari 1953 hield aangaande de huidige ramp en waarbij namens de regering concrete toezeggingen werden gedaan. Het moet tot ernstig nadenken stemmen dat in de historie van het Nederlandse Volk de huidige na tionale prestatie verduisterd zal worden door de eerste nationale ramp, waarbij ons Volk gewild of ongewild aan duizenden landge noten zijn hulp onthield. Er is voor ons nationale geweten nog één kans. Doch slechts nog op dit ogenblik van onze historie. Straks zal het onherroepelijk voor bij zijn. Eén nationale hulpactie, één Rampenfonds en gelijke regerings maatregelen voor de getroffenen van beide nationale rampen. F. H. van der Putten Oranjelaan 14, Bussum. De ramp en de communisten In Uw blad van 20 Februari las ik de voorlichting door de Waar heid-.,redacteur", Fred Schoonen- berg, onder het hoofd „Nep in Sabad Nep", aan het Hongaarse volk. Wij kunnen ons niet voor stellen, dat dergelijke leugenaars het volk mogen voorlichten en jammer, heel jammer dat deze man een „Nederlander" wordt genoemd. In deze tijd, dat heel Nederland, neen, de gehele wereld ons land de helpende hand toesteekt, heb ben de volgelingen van het com munisme niet anders gedaan dan de hulp gekleineerd, onze regering besmeurd en beklad, en alles, maar dan ook alles gedaan, behalve daadwerkelijke hulp te verlenen. Jammer dat ons land zo democra tisch is om dergelijke vrijheid van politiek te tolereren. Toen het water een groot deel van ons volk, letterlijk en figuur lijk tot boven de lippen stond, vonden de „heren C.P.N.-ers" het nodig, een protestmeeting te hou den, toén konden zij laten zien hoe lief zij hun land en volk had den, maar zy gaven geen gehoor aan de roep om hulp. Gelukkig is ons volk, in al zijn verdeeldheid, één als het op actie aankomt, zij het dan zónder de communisten. Wij prijzen ons ge lukkig dat de voorlichting door de Nederlandse Pers wordt gedaan door mensen die de naam „Redac teur" met een hoofdletter mogen schrijven. J. E. P. „Slachtoffer" watersnood De heer B. heeft handschoenen onttrokken (oude of nieuwe speelt geen rol) behorende aan het Ram penfonds, het daarvoor terug leg gen van betere doet daar niets aan af öf toe. Hy „onttrok" en „deponeerde" en dat is heel wat anders dan ruilen zoals mevr. Th.B. meent Om te ruilen is de toestemming van beide partijen nodig, dus het Ram penfonds. Ware B. naar de leiding van het Rampenfonds gegaan, dan zou er niets zijn gebeurd. M. K. is abuis met zijn bewering als zouden de kleren het eigendom zyn van de evacué's. Er is een in zameling gehouden van kleren door het Rampenfonds en niet door de e v a c u é's. Tegen de rechterlijke uitspraak ƒ100 te storten in het Rampen fonds wordt nogal geageerd. Ik zou zeggen: hulde aan deze Rech ter. Hier is het niet het steunen van het Rampenfonds, deze opge legde straf ligt veel dieper, past volkomen in B.'s mentaliteit. Nie mand beter dan juist de Rechter heeft begrepen in B. geen dief te moeten zien, doch een slachtoffer van zyn eigen enthousiasme tot naastenliefde. Wij moeten ons afwenden van de genen. die op een schromelijke wij ze hun plicht als mens tegenover mens hebben verzaakt door in- plaals B. op zyn fout te wijzen zich wenden tot de politie, want daar alleen ligt m.i. de schuld van alle narigheid welke B. is overkomen. D. A. B. Kostbare gebouwen en ramp In uw blad las ik dezer dagen over het plan voor de bouw van een nieuw Provinciaal gebouw, kosten 12 fillioen. Kort geleden over een nieuw Politiebureau, kosten 16 millioen, Nieuw Stad huis 22 millioen. Samen ca 50 millioen. Wij verheugen ons er over, dct het Rampenfonds uit bijdragen van allerlei vorm, uit alle hoeken der gehele wereld, zelfs geld uit kam pen in Oostenrijk van de alleron- gelukkigsten, de ontheemden, nu ook, met moeite gestadig gestegen is. tot ca 60 millioen. Doet het dan niet vreemd aan, dat tegelij kertijd van overheidswege maar wordt doorgegaan met de bouw van objecten, waarmede zulke enorme bedragen zijn gemoeid? Nog maar niet te spreken over de vormgeving dier gebouwen. Ter vergelijking. In Rotterdam is op particulier initiatief een prachtig,.! enorm handelsgebouw, met 8 eta ges. grote kelders, tunnels enz. met dure fundering neergezet voor slechts 8% millioen. Hier moeten platte bouwsels, gelijkend op si garenkistjes. met niets monumen taals, ontstellende bedragen kos ten. M.I. is dit niet bepaald bevor derlijk voor de animo nog verder te geven aan het Rampenfonds. R. J. Houtstra Thorbeckelaan 449. Géén penning als danh I De suggestie van de heer B. uw blad van vorige week vond ik op zichzelf wel sympathiek, ech ter over het geheel genomen vind ik hier een wrang smaakje aan kle ven. Zelf trok ik er 's Zondags reeds op uit om hulp te verlenen waar dit mogelijk zou blijken. Ik heb de ellende aanschouwd van 's-Gravendeel, Goeree en Tholen. Zeer gelukk-'? ben ik, dat ik veei hulp heb kunnen bieden, daar de ellende zéér groot was (en nóg is). Na 5 dagen ben ik uit die poel van ellende teruggekeerd om weer een doodgewoon burgertje te wor den. Nu echter wil men een ge denkpenning gaan uitgeven aan diegenen die actief deelgenomen hebben acm het reddingswerk. Waarom? Heeft heel ITederland dan soms niet geholpen, direct of indirect? Heus, wij hebben geen penning nodig als dank of herinnering, die genen die het gezien hebben zullen het nooit meer vergeten en deden we tenslotte niet alleen maar wat onze mensenplicht gebood? U P. Vraag zonder antwoord Een vloedgolf ontnam tien duizenden tydelyk hun land. Een vloedgolf van mededogen van eigen en buitenlandse regeringen en van mensen, zowel in Neder land als in de verdere delen van de wereld, tracht de nood te lenigen, zowel geestelijk als materieel. De morele en materiële druk van buitenlandse regeringen en van de buitenlandse publieke opinie vaagde de zwakke dyken, welke onze regering en ons volk om het Koninkrijk der Nederlan den hadden gelegd, weg en ontnam jaren geleden honderdduizenden definitief hun land. Waarom, zo vragen deze laatsten zich af, moeten wij een proces voeren tegen onze eigen regering om een tegemoetkoming te krijgen voor datgene, dat ons van mense lijke standpunt bekeken, minstens evenzeer toekomt? mr. F. van Dompseler Gentsestraat 78. Laten wij Iran helpen I De Ihele wereld is met ons land begaan, en helpt ons overweldi gend, wat ons dankbaar stemt. Maar vorige week lazen wij in de courant, van de ramp in Iran, met 1300 doden en duizenden daklozen. Wij, die nu zo geholpen worden, kunnen wij Iran nu op onze beurt ook geen hulp 'bieden? Ik las dat er zoveel ingezamelde kleding is overgebleven, dat het Rode Kruis er ibijna geen raad mee weet, en er over moet denken wat er mee moet gebeuren. Laat men het naar Iran sturen, naar een bevolking die ar mer is dan wij. Het is een zegen rijk werk. F. A. v. d. Meulen Van Dyckstraat 3. Hulpactie in Argentinië In Argentinië zijn alle Hollanders diep getroffen door de ramp die ons land overkomen is. Zodra de berichten via radio en kranten bekend waren was er een spoedvergadering van de Holland se club te Mardel-Plata waar mijn man bestuurslid van is. Er werd besloten tot een hulpactie onder leiding van de voorzitter, de heer M. Peliel. De eerste twee dagen reeds bracht deze actie 2655 peso's op. Vele doktoren en zakenlui te Mar del-Plata hebben geofferd. De ac tie gaat nog steeds voort, in de hoop iets te kunnen helpen voor ons vaderland. Uit naam van vele Hollanders dank ik u voor plaatsing van dit schrijven. Mevr. Oudshoorn Juan B Justo 3183 Mardel-Plata Argentinië. Straatventers Door alle eeuwen heen hebben straatventers getracht hun koop waar aan de man te brengen. Het kaf onder het koren heeft gezorgd, dat de Overheid ingrijpende maat regelen ten uitvoer legde en de malafide straatventers verdwe nen langzaam maar zeker van de straten onzer stad. De bonafide straatverkoper voelde zich een volwaardig lid in de maatschappij en meende dat nu voor hem de tijd aangebroken was een eerlijke boterham te verdienen. De Over heid meende evenwel dat ook een straatventer over warenkennis moest beschikken als hij het be roep als zodanig wilde uitvoeren. Iedere straatventer moet nu een doorgaans voor hem zeer zwaar examen afleggen, om tot het gilde der straatventers toegelaten te worden. Onze vereniging stelt het op hoge prijs haar oprechte dank en bewondering uit te spreken voor het vele, dat in het belang van deze catagorie van het Nederlandse volk is gedaan, doch, er kan nog veel meer gedaan worden en hetgeen er nog meer gedaan kan worden is een levensbelang van deze mensen. Kan de Overheid niet besluiten op de meest geëigende punten van de stad vergunning te verlenen aan bonafide straatven ters? Er is nog zoveel plaats in ons Haagje, waar een behoorlijke boterham voor deze mensen te verdienen is. Komt U eens met een stapeltje vergunningen en laat U door ons eens aanwijzen waar nog een harde werker een behoorlijke boterham kan verdienen zonder aangewezen te zyn op ondersteuning. Centr. Ver. v. d. Markt-, Straat- en Rivierhandel, E. Wolft Schedeldoekshaven 2h» Advertentie Toeslag op tramtarief Van de door een dame uit Italië voorgestelde gedwongen toeslag op het tramtarief, ben ik een tegen standster. Ik zou echter voor willen stellen naast de 4 rittenkaarten a 0,50, ook deze kaarten te leveren met 0,25 toeslag (speciale kaarten met opschrift „Watersnood 1953"). M.i. zal dit meer succes opleveren, dan een gedwongen tramtarief. mevr. H. Comelder Elsstraat 59. Toeslag op tramtarief H Het doet je hart zo goed elke dag te horen, dat van alle zijden en van overal geld en goederen binnen stromen voor de slacht offers van de ramp. Nu echter geeft mej. J. F. Sme lt in overweging voor dit doel gedurende het weekeinde de tarie ven van de openbare vervoermid delen te verhogen, welk voorstel door de Raad in handen is gesteld van de Raad van Beheer der H.T.M., zodat dus de Raad in prin cipe met dit voorstel accoord gaat. De kleine man, die straks bij mooi weer met vrouw en kinderen er op uittrekt, zal gebruik moeten maken van tram of bus en ziet zijn belasting in dit verband weer verhoogd. Voor mensen in goede doen en bezitters van*auto's echter kan het geen bezwaar zijn. Zo zal er op deze wyze met twee maten worden gemeten. Zouden auto- en motorbezitters het zo prettig vinden gedwongen te worden, naar gelang de kost prijs van hun vervoermiddel elke week een bepaalde som te moeten afstaan Het voorstel van mej. S. komt neer op de hoofden van velen, die na een week arbeid Zaterdag of Zondag met hun gezin er op uit willen, terwijl zij bovendien uit vrije wil reeds gaven, wat zij kon den missen. Als het voorstel wordt aanvaard, zal het voor velen worden: lopen, waarmee ook de H.T.M. niet zal zijn gebaat Mevr. v. H_-v. Z. Ex-honing Faroeh Gaarne wilde ik enige opmer kingen maken t.o.v. het schrijven van mr. Torly Duwel in de cou rant van 20 dezer over ex-koning Faroek. De daden van Faroek als koning zyn voldoende bekend o.a. was hy gevreesd en gehaat in de wereld van het hof. Het grootste gedeelte van de Egyptische bevolking leed armoe de, doch de vorst ging desondanks met een luxejacht op reis. De geschiedenis met de familie Sadek is algemeen bekend. Uitein delijk zond generaal Naguib de ko ning in ballingschap. Een vorst die om politieke of ge zondheidsredenen aftreedt of afge zet wordt heeft recht op een leven overeenkomstig zijn of haar waar digheid. Wat de financiële positie van Egypte na de oorlog aangaat zegt de heer Forly Duwel dat deze nooit zo goed is geweest Doch hij gelieve er bij te zeggen: voor de grootgrondbezitters en de rijke za kenlieden. Doch de massa leed en lijdt armoede. Ga naar Cairo met z'n honderden sloppen, niet de bui tenwijken maar de binnenstad; de mensen wonen daar als in een mierenhoop. Die gift van 9000 zegt mij niets en verandert ook myn mening niet omtrent de ex-koning. H. Steenhuis. t Swïetenstraat 66. Naar ik meen worden Rijks- en Gemeentebedrijven door de ge meenschap, dus de belastingbeta lers in stand gehouden. Wij mogen dus verwachten, dat die bedrijven zo economisch en billijk mogelijk worden geëxploiteerd in het be lang dier gemeenschap. Enkele van die bedrijven nemen het echter niet zo nauw in tegen stelling tot andere. Onze post b.v. bezorgt u zo no dig met iedere bestelling een drukwerk van 2 cent tot in de uiterste hoeken van de stad, zon der extra-betaling. De reiniging gaf ons prima vuilnisemmers zonder betaling. Tweemaal per week komt zy met een kostbare wagen met 5 a 6 man personeel het huisvuil halen, ook zónder extra-betaling. De G.E.B. en G-G.B. denken daar anders over en eisen geld bij de vis. Begin 1940 liet ik bij mij een keukengeisertje plaatsen, inkoop toen ongeveer 45.-, plaatsen in begrepen. 12 Jaar lang betaalde ik daarvoor 10.- per jaar. totaal dus 120.-. Daarna werd er nog een schepje opgegooid en de huurprijs werd 12.- per jaar. Duizenden zijn nog in het bezit van een electrische huurinstallatie van het G.E.B. en betalen voor die snoertjes en een paar schakelaars al jaren 9.- per jaar huur. En zo betalen we voor meters, leidin gen enz. levenslang. Bij de Plaatselijke Telefoon dienst betaalt men als abonné buiten de aansluitingskosten 5.- per maand en 3 cent per gesprek. Kort geleden ging ik verhuizen en de telefoon ging dus mee. In mijn nieuwe woning was reeds een telefoon geweest, zodat mijn toestel van het oude adres naar het nieuwe werd overgeplaatst zonder 1 cm materiaal. Stel u mijn verbazing voor toen ik van die dienst een rekening kreeg van 25.- voor een netaansluiting. Ik vraag mij af met welk recht dit wordt geëist, immers het ar beidsloon komt toch ook uit de belastinggelden? Jarenlang is er gestreden tegen de woeker, doch die strijd is tot enkele Gemeente- en Rijksin stellingen nog niet doorgedrongen. H. F. Kruller Erger s wekt ergenis In de H. Ctr. van 20-2 geeft de heer Wolters blijk van zijn erge nis over een groep vrouwen en mannen, die op de markt met span doeken voor de gratie aan de Ro senbergs heeft gelopen. Aan zijn „m.i. wordt dit echtpaar terecht gestraft" heb ik my geërgerd. De heer Wolters dient kennis te nemen van hetgeen in de Amerikaanse bladen wordt geschreven over de acties, welke in de Ver. Staten worden georganiseerd voor gratie aan de Rosenbergs. Aan deze ac ties wordt deelgenomen door dui zenden geestelijken, schrijvers, kunstenaars, en arbeiders. Voort durend vinden meetings in de V.S. plaats. Door deze acties en die in andere landen is de executie ge lukkig opgeschoven. Hopelijk wordt deze voorkomen! Hieraan hebben die mannen en die vrouwen op de markt op hün wijze willen mede werken. Moge hun pogen succes hebben. v. d. Leeden. Zes jaar gewacht Bijna 6 jaar ben ik gehuwd en ik sta reeds enige jaren bij het Huisvestingsbureau ingeschreven als woningbehoevend met urgentie- verklaring wegens mijn diensttijd in Indonesië als militair. Ik ben nu bijna 6 jaar inwonend, beschik niet over eigen keuken of w.c. en heb met myn echtgenote en dochtertje van ruim 5 jaar als slaapvertrek een kamertje van 2x3 m. De laatste keer kreeg ik als antwoord op mijn brief aan het Huisvestingsbureau te horen dat er nog steeds vele gezinnen om medische redenen met spoed moe ten worden geholpen. En dan te weten dat er velen zijn die al een woning hadden nadat ze 1 of 2 jaar waren gehuwd. Het wordt tijd dat men eerst de mensen gaat helpen die het langst gehuwd zijn, opdat iedereen een zekere tijd inwonende wordt maar niet de een zes jaar en de ander nog geen jaar. Ik was 3% jaar krijgsgevangene met als re sultaat tewerkgesteld aan de Bur- maspoorweg- Is het teveel gevraagd na deze ellende meegemaakt te hebben, nu eens eindelijk voor een woning in aanmerking te mogen komen. G. Bussum Beuken Van Soutelandelaan Naar aanleiding van het schrij ven van mevr. van Soest-Wijtman, wil ik opmerken, dat van onoor deelkundig omhakken der bomen geen sprake is. De betrokken bo- menrooiers hebben hun sporen op dit gebied verdiend. Mevr. Van Soest-Wijtman schrijft, dat die bo men aan timmerhout een aardig sommetje zullen opbrengen. Maar... alle hout is geen timmerhout! Is de schrijfster werkelijk zo nalex. dat zij denkt dat de G.P.D. die z.g. „mooie en gezonde bomen", zou slopen zonder reden of voor de luttele opbrengst? Voor een dienst die jaarlijks tien. duizenden uitgeeft voor nieuwe aanplant en voor verfraaiingen, zal deze geringe som geen gewicht in de schaal leggen. Ik heb zelf ge zien dat waar werd gehakt, de om geving was afgezet met touwen en rode vlaggen. Dat een boom wel eens iets anders valt, dan men zou willen, daar is niets aan te doen. De wind en de omstandigheden hebben hier ook iets te zeggen. Dat er dan wat struiken beschadigd worden, is onvermijdelijk. Dat door een sneeuwstorm het touw breekt en een boom op een huis valt, dat heeft met onoordeel kundigheid niets te maken en te genhouden kan men een boom niet enwaar gehakt wordt vallen spaanders. J. J. H. Zadelaar, Swammerdamstraat 14. Aangetekende stukken Met alle waardering voor de goedbedoelde pogingen van de loketambtenaar, die het in Uw blad van 20 Februari jl. opneemt voor de instelling, waarby hy werkzaam is, meen ik er hem toch op attent te moeten maken, dat hy myn vraag niet heeft beantwoord. Laat ik daarom een andere vraag stellen n.l. na er eerst op te hebben gewezen, dat men ook huisgenoot en/of lid van een gezin kan zyn, zonder thuis te zyn): in dien de besteller zich kan over tuigen of hy werkelijk een lid van het gezin voor zich heeft, waarom zou de loketambtenaar dat dan niet kunnen? Kawé Storend applaus" Zondagavond was ik in het Ge bouw voor K. en W„ waar de opera „Lucia di Lammermoor" werd uitgevoerd Deze keer vooral trof het me onaangenaam, dat ver scheidene aanwezigen meermalen hun lof voor het gezongene meen den te moeten uiten onder het be drijf door, door applaus en voet- getrappel. Dat men zyn dank voor het ge- bodene wil uiten na afloop van het bedrijf is gebruikelyk en begrij pelijk. Maar zouden er niet meer aanwezigen met mij geweest zyn die het onwelluidend handgeklap en voetgetrap een dissonant von den na een met intens genot aan gehoorde aria of sextet? Zou het niet van meer kunstge voel blijk geven, als men het ge zang rustig na laat werken en de betovering by zichzelf en zijn bu ren niet direct breekt, door zyn eigen luidruchtigheid? In een concert applaudisseert men ook niet onder een sonate of sym phonic, als daar een mooie passage in voorkomt, maar alleen op het eind. Daarom zou ik alle operabe- Advertentie) zoekers dringend willen raden: ap plaudisseer niet onder een bedrijf, maar alleen er na! En dan de vestiaire-juffrouwen in onze kunst inrichtingen! De ene rekent 10 et, de andere 15 ct. en de derde „laat het over aan uw be. leefdheid". Is daar geen vast be drag voor? Ik was enige weken geleden in een gebouw waar „Vestiaire 15 ct" stond, met vlak er bij: „S.v.p. geen fooien". We waren met z'n tweeën en gaven een kwartje en een dubbeltje. „Dank u wel, myn heer!" Maar over 5 ct teruggeven werd niet gepiekerd. Laten de bewaaksters van de vestiaire ieder het zijne geven en niet trachten slinks tóch fooien te krijgen. J. P- (Het is een internationale ge woonte, dat bij opera, als ook bij toneel en ballet het publiek als het. in vervoering komt, daar van blijk geeft door applaus bij open doek. De artisten stellen dit zeer op prijs en veelal meet men het succes af aan het aantal open doekjes. Bij concerten is dit geen gebruik. Wat de vestiaire betreft: op de toegangsbiljetten van het- Gebouw voor K. W. staat vermeld, dat de vestiaire bij de prijs is inbegre pen. Het is de juffrouwen echter niet verboden een fooi aan te ne men, al mogen zij daar niet om vragen, De meeste bezoekers ple gen toch een kleinigheid te geven. Indien U in een theater, waar wél vestiairegeld wordt gevraagd, een kwartje en een dubbeltje geeft, terwijl de prijs 30 cent is, dan hebt U wel degelijk recht op een stuiver terug. Heel vaak echter is de be doeling van het publiek een klei nigheid extra te geven. Het zou zeker correct zijn als de juffrouw uit eigen beweging de stuiver tqrfig gaf. Redactie Gepensionneerdegevraagd Ook ik ben gepensionneerd en ik heb m.i. een mooi pensioen. Daar ik ook nog bijverdiensten heb, vraag ik my af wie in deze tyd een gezin van vier personen van een pensioen kan onderhouden? Ik heb tot myn 17e jaar armoe de geleden; ik weet wat het zeg gen wil op kapotte klompen te lopen en met een bonnetje van school naar de gaarkeuken te gaan om wat eten te krijgen. Ik houd nu zolang mogelyk vast wat ik nu nog heb en ik vertik het op myn oude dag weer armoede te gaan lijden, of my te vernederen. Ik heb jaren meegestreden in de dagen van Domela Nieuwenhuys en Troelstra en ik weet dat er heel bekende personen zyn die denken: „zo de wind waait, waait myn rok je". Alle ambtenaressen, die ge trouwd zjjn met ambtenaren die een dik salaris genieten moeten echter met de meeste spoed ontslagen worden. Bovendien moeten gehuw de ambtenaren die, al zijn zii dan ook ouder doch een goed stel her sens hebben, niet als ondergeschik te tegenover een ongehuwd meisje komen te staan. En tot de gepensionneerden zeg ik: Is uw pensioen te laag, blijf dan werken tot dat de toestand wat dragelyker wordt. Laat uw vrouw in het huishouden blijven. Wees niet te hoogmoedig maar vernedert u niet. M. v. d. Anker. Zuiderparklaan 315. Alle krachten worden ingespannen voor het herstel van de spoorlijn bij de Moerdijk, welke door het water werd vernield. Deze lucht foto van de K.L.M. laat zien, dat het karwei echter heel wat inspanning zal kosten.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 2