u
Q
w mening in
nze courant
HAAGSCHE COURANT Vrijdag 27 Februari 1953 Pagina 7
Rijks- en Gemeentebedrijven
Wy maken inzenders van brieven voor deze rubriek er opmerkzaam
op, dat alleen dan tot plaatsing kan worden overgegaan, indien de
NAAM en het VOLLEDIG ADRES van de schrijver bij de Redactie
bekend zijn, óók in die gevallen, waarin men geen ondertekening of
slechts initialen ondier het ingezonden stuk wenst. De tekst dient zo
beknopt mogelijk te zijn, daar de Redactie anders genoopt is de brie
ven te bekorten.
Beurzen open, dijken dicht
Vier radio-omroepverenigingen
werkten 21 Febr. mee aan de uitzen
ding „Beurzen open, dijken dicht".
Er kwamen weer verscheidene bij
dragen binnen, op velerlei wijzen
bijeengebracht door mijnwerkers,
fabrieksarbeiders e.a., verdubbeld
door hun werkgevers. Eén kwam
van een Ulo-klas ener school
het kamp der Ambonezen bij
Vught. Roosje overhandigde de
gift namens de klas met een een
voudige toelichting. Zij vertelde,
dat de Ambonezen eigenlijk niets
hadden te missen; maar waar een
wil is, daar is een weg, zei ze
Ondanks hun eigen tekort wilden
zij beslist iets geven aan het zo
zwaar beproefde deel van ons volk,
uit liefde voor Nederland.
Dit moesten wij aanhoren van
de kinderen van het Zuid-Molukse
volk. dat ons land en ons Vorsten
huis 300 jaren trouw heeft gediend
en dat thans zwaar, misschien nog
veel zwaarder dan onze waters
noodslachtoffers. is getroffen.
Is het verwonderlijk, dat de heer
Bodegraven slechts een sober dank
woord kon spreken omdat ook zijn
stem hem in de steek liet? Hij
besloot met ..Mena Moeria" (één
voor allen, allen voor één),
leus der Z.-Molukken.
Niet Nederland en het gehele
Nederlandse volk zijn schuldig aan
jullie ellende. Lees maar het arti
kel in dit blad over Indonesië op
de voorpagina van het nummer
van 19 Febr. jl. Het stemt de goede
Nederlanders en laten we hopen
ook de anderen tot dankbaarheid,
dat jullie hen hebben willen be
grijpen en daarvan op zo treffende
wijze hebt blijk gegeven.
Moge onze Regering door de hou
ding van deze Ambonese scholieren
worden geprikkeld tot meer dan
een rustig afwachten van verbete
ring der droevige omstandigheden,
waarin het Zuid-Molukse volk nog
verkeert.
Voorburg. B. N.
Rampenfonds
De ramp, die Nederland heeft
getroffen is vreselijk, vooral voor
de mensen, die familieleden hebben
verloren en al hun bezittingen zijn
kwijtgeraakt. Dat de slachtoffers
geholpen moeten worden is juist.
Men stelt voor om nog een extra
weekloon of salaris af te staan,
verdeeld over een jaar. Nu is het
wel heel pijnlijk en vaak zeer be
zwaarlijk voor degenen die na de
oorlog uit Indonesië kwamen en
ook al hun bezittingen zijn kwijt
geraakt en familieleden hebben
verloren, een week salaris te moe
ten afstaan voor de slachtoffers
van de watersnood. Maar wordt
het dan ook niet tijd, dat de Ne
derlandse regering ook eens geld
uittrekt om al die Indische slacht
offers een vergoeding toe te ken
nen? Het leed, dat dc Indische
slachtoffers in de oorlog hebben
meegemaakt is even erg, zo niet
erger dan het leed der slachtoffers
van de ramp. Ik hoop, dat de re
gering nu ook eens aandacht aan
deze catagorie van slachtoffers zal
schenken. Ik behoor zelf tot geen
der catagoriën slachtoffers. Ik
kom alleen op voor de Indische
slachtoffers.
J. H. K.
„Lorren" en Rampenfonds
De vakgroep voor Lompen is op
geheven. Het bestuur bestond uit
groothandelaren in lompen en af
valstoffen, een vreemde verhou
ding. De lompen bö het Rode Kruis
lopen in de honderden tonnen.
Er werd medegedeeld dat sor
teerders voor de lompen zouden
worden ingeschakeld. Ik heb mij 4
Febr. schriftelijk gewend tot de
heer v. d. Wenden, hoofd-inten-
dant Ned. Roode Kruis, met een
voorstel, maar ik kreeg niet thuis.
Nog steeds worden de lompen
met autovrachten verkocht aan de
groothandel, terwijl verklaard
wordt dat er niet wordt verkocht
maar opgeslagen. Wat is er hier
dan aan de hand?
J. M. Jansen.
Van Osstraat 17.
Nationale rampen
Ons volk heeft een waarlijk
grootse nationale prestatie gele
verd. Hier waren landgenoten in
ernstige nood; landgenoten, die in
één slag hun dierbaren verloren,
have en goed zagen vernietigen en
hun bestaan bedreigd. Alles wat
ons in het dagelijks leven scheidt:
stand, geloof en politieke gezind
heid viel op dat ogenblik van ons
af. Deze nationale ramp werd op
nationale basis bevochten.
Alles wat mogelijk is de nood te
lenigen en de schade te herstellen,
wordt gedaan. De tijd heelt vele
wonden. Het land zal weer droog
vallen en de getroffenen zullen
binnen afzienbare tijd weer naar
hun grond terugkeren. Zij zullen
de moeilijkheden te boven komen,
geschraagd door het feit, dat zij in
de ure van beproeving door hun
landgenoten niet werden vergeten.
Doch deze nationale hulpactie,
hoe prachtig ook, doet ongewild
een tegenstelling met een andere
nationale ramp, welke een andere
groep van onze landgenoten over
kwam, des te schrijnender uitko
men. De ramp welke onze land
genoten in Indonesië trof.
Hier verloren duizenden en nog
eens duizenden Nederlanders even
eens have en goed, kwamen duizen
den op de vreselijkste wijze om
het leven en werd aan allen hun
bestaan ontnomen. Hier was alle
terugkeer uitgesloten.
Hier stonden geen millioenen
banden klaar om hulp te bieden
en de nood te lenigen. Hier geen
nationale hulpactie, hier geen rege
ring, die concrete toezeggingen
deed in de vorm van uitkeringen
en vergoeding van schade. Hier
geen regering die ons Volk stimu
leerde door de mateloze ellende
van deze duizenden landgenoten
dagelijks voor ogen te stellen. In
tegendeel. Nog heden ten dage
moeten deze landgenoten, die de
ramp overleefden, hun hand op
houden en langs juridische weg
trachten de regering te dwingen
haar morele plichten na te komen.
De vraag rijst of ons Volk, als zij
bekend en doordrongen was ge
weest van de omvang van deze
ramp, welke deze landgenoten
heeft getroffen, even spontaan in
haar nationale hulp zou zijn ge
weest.
Ongetwijfeld zeer zeker, doch de
ware stand van zaken en daardoor
de stimulans werd haar onthouden.
Op 3 Januari 1953 hield dr. Drees
een radiorede tot het Nederlandse
volk ten aanzien van de gerepatri
eerde Nederlanders waarin o.a. het
volgende voorkwam:
Nederland draagt verantwoor
delijkheid t.a.v. hetgeen in Indo
nesië is gebeurd. Aan al degenen,
die Nederlanders zijn en zich Ne
derlander gevoelen, ook al heeft
hun wieg niet gestaan in de lage
landen aan de zee. moge ik verze
keren. dat wij ons met hen ook in
de toekomst ten nauwste verbon
den gevoelen. Regering e"h Volk
zullen dat woord gestand doen".
Deze toespraak en de feiten be
treffende de eerste nationale ramp
steken fel af bij de toespraak die
dr. Drees kort daarop op 3 Fe
bruari 1953 hield aangaande de
huidige ramp en waarbij namens
de regering concrete toezeggingen
werden gedaan.
Het moet tot ernstig nadenken
stemmen dat in de historie van het
Nederlandse Volk de huidige na
tionale prestatie verduisterd zal
worden door de eerste nationale
ramp, waarbij ons Volk gewild of
ongewild aan duizenden landge
noten zijn hulp onthield.
Er is voor ons nationale geweten
nog één kans. Doch slechts nog op
dit ogenblik van onze historie.
Straks zal het onherroepelijk voor
bij zijn.
Eén nationale hulpactie, één
Rampenfonds en gelijke regerings
maatregelen voor de getroffenen
van beide nationale rampen.
F. H. van der Putten
Oranjelaan 14, Bussum.
De ramp en de communisten
In Uw blad van 20 Februari las
ik de voorlichting door de Waar
heid-.,redacteur", Fred Schoonen-
berg, onder het hoofd „Nep in
Sabad Nep", aan het Hongaarse
volk. Wij kunnen ons niet voor
stellen, dat dergelijke leugenaars
het volk mogen voorlichten en
jammer, heel jammer dat deze man
een „Nederlander" wordt genoemd.
In deze tijd, dat heel Nederland,
neen, de gehele wereld ons land
de helpende hand toesteekt, heb
ben de volgelingen van het com
munisme niet anders gedaan dan
de hulp gekleineerd, onze regering
besmeurd en beklad, en alles, maar
dan ook alles gedaan, behalve
daadwerkelijke hulp te verlenen.
Jammer dat ons land zo democra
tisch is om dergelijke vrijheid van
politiek te tolereren.
Toen het water een groot deel
van ons volk, letterlijk en figuur
lijk tot boven de lippen stond,
vonden de „heren C.P.N.-ers" het
nodig, een protestmeeting te hou
den, toén konden zij laten zien hoe
lief zij hun land en volk had
den, maar zy gaven geen gehoor
aan de roep om hulp.
Gelukkig is ons volk, in al zijn
verdeeldheid, één als het op actie
aankomt, zij het dan zónder de
communisten. Wij prijzen ons ge
lukkig dat de voorlichting door
de Nederlandse Pers wordt gedaan
door mensen die de naam „Redac
teur" met een hoofdletter mogen
schrijven.
J. E. P.
„Slachtoffer" watersnood
De heer B. heeft handschoenen
onttrokken (oude of nieuwe speelt
geen rol) behorende aan het Ram
penfonds, het daarvoor terug leg
gen van betere doet daar niets aan
af öf toe.
Hy „onttrok" en „deponeerde" en
dat is heel wat anders dan ruilen
zoals mevr. Th.B. meent Om
te ruilen is de toestemming van
beide partijen nodig, dus het Ram
penfonds. Ware B. naar de leiding
van het Rampenfonds gegaan, dan
zou er niets zijn gebeurd.
M. K. is abuis met zijn bewering
als zouden de kleren het eigendom
zyn van de evacué's. Er is een in
zameling gehouden van kleren door
het Rampenfonds en niet
door de e v a c u é's.
Tegen de rechterlijke uitspraak
ƒ100 te storten in het Rampen
fonds wordt nogal geageerd. Ik
zou zeggen: hulde aan deze Rech
ter. Hier is het niet het steunen
van het Rampenfonds, deze opge
legde straf ligt veel dieper, past
volkomen in B.'s mentaliteit. Nie
mand beter dan juist de Rechter
heeft begrepen in B. geen dief te
moeten zien, doch een slachtoffer
van zyn eigen enthousiasme tot
naastenliefde.
Wij moeten ons afwenden van de
genen. die op een schromelijke wij
ze hun plicht als mens tegenover
mens hebben verzaakt door in-
plaals B. op zyn fout te wijzen zich
wenden tot de politie, want daar
alleen ligt m.i. de schuld van alle
narigheid welke B. is overkomen.
D. A. B.
Kostbare gebouwen en ramp
In uw blad las ik dezer dagen
over het plan voor de bouw van
een nieuw Provinciaal gebouw,
kosten 12 fillioen. Kort geleden
over een nieuw Politiebureau,
kosten 16 millioen, Nieuw Stad
huis 22 millioen. Samen ca 50
millioen.
Wij verheugen ons er over, dct
het Rampenfonds uit bijdragen van
allerlei vorm, uit alle hoeken der
gehele wereld, zelfs geld uit kam
pen in Oostenrijk van de alleron-
gelukkigsten, de ontheemden, nu
ook, met moeite gestadig gestegen
is. tot ca 60 millioen. Doet het
dan niet vreemd aan, dat tegelij
kertijd van overheidswege maar
wordt doorgegaan met de bouw
van objecten, waarmede zulke
enorme bedragen zijn gemoeid?
Nog maar niet te spreken over de
vormgeving dier gebouwen. Ter
vergelijking. In Rotterdam is op
particulier initiatief een prachtig,.!
enorm handelsgebouw, met 8 eta
ges. grote kelders, tunnels enz. met
dure fundering neergezet voor
slechts 8% millioen. Hier moeten
platte bouwsels, gelijkend op si
garenkistjes. met niets monumen
taals, ontstellende bedragen kos
ten.
M.I. is dit niet bepaald bevor
derlijk voor de animo nog verder
te geven aan het Rampenfonds.
R. J. Houtstra
Thorbeckelaan 449.
Géén penning als danh I
De suggestie van de heer B.
uw blad van vorige week vond ik
op zichzelf wel sympathiek, ech
ter over het geheel genomen vind
ik hier een wrang smaakje aan kle
ven. Zelf trok ik er 's Zondags
reeds op uit om hulp te verlenen
waar dit mogelijk zou blijken. Ik
heb de ellende aanschouwd van
's-Gravendeel, Goeree en Tholen.
Zeer gelukk-'? ben ik, dat ik veei
hulp heb kunnen bieden, daar de
ellende zéér groot was (en nóg
is). Na 5 dagen ben ik uit die poel
van ellende teruggekeerd om weer
een doodgewoon burgertje te wor
den. Nu echter wil men een ge
denkpenning gaan uitgeven aan
diegenen die actief deelgenomen
hebben acm het reddingswerk.
Waarom? Heeft heel ITederland
dan soms niet geholpen, direct of
indirect?
Heus, wij hebben geen penning
nodig als dank of herinnering, die
genen die het gezien hebben zullen
het nooit meer vergeten en deden
we tenslotte niet alleen maar wat
onze mensenplicht gebood?
U P.
Vraag zonder antwoord
Een vloedgolf ontnam tien
duizenden tydelyk hun land. Een
vloedgolf van mededogen van
eigen en buitenlandse regeringen
en van mensen, zowel in Neder
land als in de verdere delen van
de wereld, tracht de nood te
lenigen, zowel geestelijk als
materieel.
De morele en materiële druk
van buitenlandse regeringen en
van de buitenlandse publieke
opinie vaagde de zwakke dyken,
welke onze regering en ons volk
om het Koninkrijk der Nederlan
den hadden gelegd, weg en ontnam
jaren geleden honderdduizenden
definitief hun land.
Waarom, zo vragen deze laatsten
zich af, moeten wij een proces
voeren tegen onze eigen regering
om een tegemoetkoming te krijgen
voor datgene, dat ons van mense
lijke standpunt bekeken, minstens
evenzeer toekomt?
mr. F. van Dompseler
Gentsestraat 78.
Laten wij Iran helpen I
De Ihele wereld is met ons land
begaan, en helpt ons overweldi
gend, wat ons dankbaar stemt.
Maar vorige week lazen wij in de
courant, van de ramp in Iran, met
1300 doden en duizenden daklozen.
Wij, die nu zo geholpen worden,
kunnen wij Iran nu op onze beurt
ook geen hulp 'bieden? Ik las dat
er zoveel ingezamelde kleding is
overgebleven, dat het Rode Kruis
er ibijna geen raad mee weet, en er
over moet denken wat er mee moet
gebeuren. Laat men het naar Iran
sturen, naar een bevolking die ar
mer is dan wij. Het is een zegen
rijk werk.
F. A. v. d. Meulen
Van Dyckstraat 3.
Hulpactie in Argentinië
In Argentinië zijn alle Hollanders
diep getroffen door de ramp die ons
land overkomen is.
Zodra de berichten via radio en
kranten bekend waren was er een
spoedvergadering van de Holland
se club te Mardel-Plata waar mijn
man bestuurslid van is. Er werd
besloten tot een hulpactie onder
leiding van de voorzitter, de heer
M. Peliel.
De eerste twee dagen reeds
bracht deze actie 2655 peso's op.
Vele doktoren en zakenlui te Mar
del-Plata hebben geofferd. De ac
tie gaat nog steeds voort, in de
hoop iets te kunnen helpen voor
ons vaderland.
Uit naam van vele Hollanders
dank ik u voor plaatsing van dit
schrijven.
Mevr. Oudshoorn
Juan B Justo 3183
Mardel-Plata
Argentinië.
Straatventers
Door alle eeuwen heen hebben
straatventers getracht hun koop
waar aan de man te brengen. Het
kaf onder het koren heeft gezorgd,
dat de Overheid ingrijpende maat
regelen ten uitvoer legde en
de malafide straatventers verdwe
nen langzaam maar zeker van
de straten onzer stad. De bonafide
straatverkoper voelde zich een
volwaardig lid in de maatschappij
en meende dat nu voor hem de tijd
aangebroken was een eerlijke
boterham te verdienen. De Over
heid meende evenwel dat ook een
straatventer over warenkennis
moest beschikken als hij het be
roep als zodanig wilde uitvoeren.
Iedere straatventer moet nu een
doorgaans voor hem zeer zwaar
examen afleggen, om tot het gilde
der straatventers toegelaten te
worden.
Onze vereniging stelt het op
hoge prijs haar oprechte dank en
bewondering uit te spreken voor
het vele, dat in het belang van
deze catagorie van het Nederlandse
volk is gedaan, doch, er kan nog
veel meer gedaan worden en
hetgeen er nog meer gedaan kan
worden is een levensbelang van
deze mensen. Kan de Overheid niet
besluiten op de meest geëigende
punten van de stad vergunning te
verlenen aan bonafide straatven
ters? Er is nog zoveel plaats in ons
Haagje, waar een behoorlijke
boterham voor deze mensen te
verdienen is.
Komt U eens met een stapeltje
vergunningen en laat U door ons
eens aanwijzen waar nog een harde
werker een behoorlijke boterham
kan verdienen zonder aangewezen
te zyn op ondersteuning.
Centr. Ver. v. d. Markt-,
Straat- en Rivierhandel,
E. Wolft
Schedeldoekshaven 2h»
Advertentie
Toeslag op tramtarief
Van de door een dame uit Italië
voorgestelde gedwongen toeslag op
het tramtarief, ben ik een tegen
standster. Ik zou echter voor willen
stellen naast de 4 rittenkaarten a
0,50, ook deze kaarten te leveren
met 0,25 toeslag (speciale kaarten
met opschrift „Watersnood 1953").
M.i. zal dit meer succes opleveren,
dan een gedwongen tramtarief.
mevr. H. Comelder
Elsstraat 59.
Toeslag op tramtarief H
Het doet je hart zo goed elke
dag te horen, dat van alle zijden
en van overal geld en goederen
binnen stromen voor de slacht
offers van de ramp.
Nu echter geeft mej. J. F. Sme
lt in overweging voor dit doel
gedurende het weekeinde de tarie
ven van de openbare vervoermid
delen te verhogen, welk voorstel
door de Raad in handen is gesteld
van de Raad van Beheer der
H.T.M., zodat dus de Raad in prin
cipe met dit voorstel accoord gaat.
De kleine man, die straks bij
mooi weer met vrouw en kinderen
er op uittrekt, zal gebruik moeten
maken van tram of bus en ziet
zijn belasting in dit verband weer
verhoogd. Voor mensen in goede
doen en bezitters van*auto's echter
kan het geen bezwaar zijn. Zo zal
er op deze wyze met twee maten
worden gemeten.
Zouden auto- en motorbezitters
het zo prettig vinden gedwongen
te worden, naar gelang de kost
prijs van hun vervoermiddel elke
week een bepaalde som te moeten
afstaan
Het voorstel van mej. S. komt
neer op de hoofden van velen, die
na een week arbeid Zaterdag of
Zondag met hun gezin er op uit
willen, terwijl zij bovendien uit
vrije wil reeds gaven, wat zij kon
den missen.
Als het voorstel wordt aanvaard,
zal het voor velen worden: lopen,
waarmee ook de H.T.M. niet zal
zijn gebaat
Mevr. v. H_-v. Z.
Ex-honing Faroeh
Gaarne wilde ik enige opmer
kingen maken t.o.v. het schrijven
van mr. Torly Duwel in de cou
rant van 20 dezer over ex-koning
Faroek.
De daden van Faroek als koning
zyn voldoende bekend o.a. was hy
gevreesd en gehaat in de wereld
van het hof.
Het grootste gedeelte van de
Egyptische bevolking leed armoe
de, doch de vorst ging desondanks
met een luxejacht op reis.
De geschiedenis met de familie
Sadek is algemeen bekend. Uitein
delijk zond generaal Naguib de ko
ning in ballingschap.
Een vorst die om politieke of ge
zondheidsredenen aftreedt of afge
zet wordt heeft recht op een leven
overeenkomstig zijn of haar waar
digheid.
Wat de financiële positie van
Egypte na de oorlog aangaat zegt
de heer Forly Duwel dat deze
nooit zo goed is geweest Doch hij
gelieve er bij te zeggen: voor de
grootgrondbezitters en de rijke za
kenlieden. Doch de massa leed en
lijdt armoede. Ga naar Cairo met
z'n honderden sloppen, niet de bui
tenwijken maar de binnenstad; de
mensen wonen daar als in een
mierenhoop.
Die gift van 9000 zegt mij niets
en verandert ook myn mening niet
omtrent de ex-koning.
H. Steenhuis.
t Swïetenstraat 66.
Naar ik meen worden Rijks- en
Gemeentebedrijven door de ge
meenschap, dus de belastingbeta
lers in stand gehouden. Wij mogen
dus verwachten, dat die bedrijven
zo economisch en billijk mogelijk
worden geëxploiteerd in het be
lang dier gemeenschap.
Enkele van die bedrijven nemen
het echter niet zo nauw in tegen
stelling tot andere.
Onze post b.v. bezorgt u zo no
dig met iedere bestelling een
drukwerk van 2 cent tot in de
uiterste hoeken van de stad, zon
der extra-betaling.
De reiniging gaf ons prima
vuilnisemmers zonder betaling.
Tweemaal per week komt zy met
een kostbare wagen met 5 a 6 man
personeel het huisvuil halen, ook
zónder extra-betaling.
De G.E.B. en G-G.B. denken
daar anders over en eisen geld bij
de vis.
Begin 1940 liet ik bij mij een
keukengeisertje plaatsen, inkoop
toen ongeveer 45.-, plaatsen in
begrepen. 12 Jaar lang betaalde ik
daarvoor 10.- per jaar. totaal dus
120.-. Daarna werd er nog een
schepje opgegooid en de huurprijs
werd 12.- per jaar.
Duizenden zijn nog in het bezit
van een electrische huurinstallatie
van het G.E.B. en betalen voor die
snoertjes en een paar schakelaars
al jaren 9.- per jaar huur. En
zo betalen we voor meters, leidin
gen enz. levenslang.
Bij de Plaatselijke Telefoon
dienst betaalt men als abonné
buiten de aansluitingskosten 5.-
per maand en 3 cent per gesprek.
Kort geleden ging ik verhuizen
en de telefoon ging dus mee. In
mijn nieuwe woning was reeds
een telefoon geweest, zodat mijn
toestel van het oude adres naar
het nieuwe werd overgeplaatst
zonder 1 cm materiaal. Stel u mijn
verbazing voor toen ik van die
dienst een rekening kreeg van
25.- voor een netaansluiting.
Ik vraag mij af met welk recht
dit wordt geëist, immers het ar
beidsloon komt toch ook uit de
belastinggelden?
Jarenlang is er gestreden tegen
de woeker, doch die strijd is
tot enkele Gemeente- en Rijksin
stellingen nog niet doorgedrongen.
H. F. Kruller
Erger
s wekt ergenis
In de H. Ctr. van 20-2 geeft de
heer Wolters blijk van zijn erge
nis over een groep vrouwen en
mannen, die op de markt met span
doeken voor de gratie aan de Ro
senbergs heeft gelopen. Aan zijn
„m.i. wordt dit echtpaar terecht
gestraft" heb ik my geërgerd. De
heer Wolters dient kennis te nemen
van hetgeen in de Amerikaanse
bladen wordt geschreven over de
acties, welke in de Ver. Staten
worden georganiseerd voor gratie
aan de Rosenbergs. Aan deze ac
ties wordt deelgenomen door dui
zenden geestelijken, schrijvers,
kunstenaars, en arbeiders. Voort
durend vinden meetings in de V.S.
plaats. Door deze acties en die in
andere landen is de executie ge
lukkig opgeschoven. Hopelijk wordt
deze voorkomen! Hieraan hebben
die mannen en die vrouwen op de
markt op hün wijze willen mede
werken. Moge hun pogen succes
hebben.
v. d. Leeden.
Zes jaar gewacht
Bijna 6 jaar ben ik gehuwd en
ik sta reeds enige jaren bij het
Huisvestingsbureau ingeschreven
als woningbehoevend met urgentie-
verklaring wegens mijn diensttijd
in Indonesië als militair.
Ik ben nu bijna 6 jaar inwonend,
beschik niet over eigen keuken of
w.c. en heb met myn echtgenote
en dochtertje van ruim 5 jaar als
slaapvertrek een kamertje van 2x3
m. De laatste keer kreeg ik als
antwoord op mijn brief aan het
Huisvestingsbureau te horen dat
er nog steeds vele gezinnen om
medische redenen met spoed moe
ten worden geholpen. En dan te
weten dat er velen zijn die al een
woning hadden nadat ze 1 of 2 jaar
waren gehuwd. Het wordt tijd dat
men eerst de mensen gaat helpen
die het langst gehuwd zijn, opdat
iedereen een zekere tijd inwonende
wordt maar niet de een zes jaar en
de ander nog geen jaar. Ik was 3%
jaar krijgsgevangene met als re
sultaat tewerkgesteld aan de Bur-
maspoorweg- Is het teveel gevraagd
na deze ellende meegemaakt te
hebben, nu eens eindelijk voor een
woning in aanmerking te mogen
komen.
G. Bussum
Beuken Van Soutelandelaan
Naar aanleiding van het schrij
ven van mevr. van Soest-Wijtman,
wil ik opmerken, dat van onoor
deelkundig omhakken der bomen
geen sprake is. De betrokken bo-
menrooiers hebben hun sporen op
dit gebied verdiend. Mevr. Van
Soest-Wijtman schrijft, dat die bo
men aan timmerhout een aardig
sommetje zullen opbrengen. Maar...
alle hout is geen timmerhout!
Is de schrijfster werkelijk zo
nalex. dat zij denkt dat de G.P.D.
die z.g. „mooie en gezonde bomen",
zou slopen zonder reden of voor de
luttele opbrengst?
Voor een dienst die jaarlijks tien.
duizenden uitgeeft voor nieuwe
aanplant en voor verfraaiingen, zal
deze geringe som geen gewicht in
de schaal leggen. Ik heb zelf ge
zien dat waar werd gehakt, de om
geving was afgezet met touwen en
rode vlaggen. Dat een boom wel
eens iets anders valt, dan men zou
willen, daar is niets aan te doen.
De wind en de omstandigheden
hebben hier ook iets te zeggen. Dat
er dan wat struiken beschadigd
worden, is onvermijdelijk.
Dat door een sneeuwstorm het
touw breekt en een boom op een
huis valt, dat heeft met onoordeel
kundigheid niets te maken en te
genhouden kan men een boom niet
enwaar gehakt wordt vallen
spaanders.
J. J. H. Zadelaar,
Swammerdamstraat 14.
Aangetekende stukken
Met alle waardering voor de
goedbedoelde pogingen van de
loketambtenaar, die het in Uw
blad van 20 Februari jl. opneemt
voor de instelling, waarby hy
werkzaam is, meen ik er hem toch
op attent te moeten maken, dat hy
myn vraag niet heeft beantwoord.
Laat ik daarom een andere
vraag stellen n.l. na er eerst op
te hebben gewezen, dat men ook
huisgenoot en/of lid van een gezin
kan zyn, zonder thuis te zyn): in
dien de besteller zich kan over
tuigen of hy werkelijk een lid
van het gezin voor zich heeft,
waarom zou de loketambtenaar
dat dan niet kunnen?
Kawé
Storend applaus"
Zondagavond was ik in het Ge
bouw voor K. en W„ waar de
opera „Lucia di Lammermoor"
werd uitgevoerd Deze keer vooral
trof het me onaangenaam, dat ver
scheidene aanwezigen meermalen
hun lof voor het gezongene meen
den te moeten uiten onder het be
drijf door, door applaus en voet-
getrappel.
Dat men zyn dank voor het ge-
bodene wil uiten na afloop van het
bedrijf is gebruikelyk en begrij
pelijk. Maar zouden er niet meer
aanwezigen met mij geweest zyn
die het onwelluidend handgeklap
en voetgetrap een dissonant von
den na een met intens genot aan
gehoorde aria of sextet?
Zou het niet van meer kunstge
voel blijk geven, als men het ge
zang rustig na laat werken en de
betovering by zichzelf en zijn bu
ren niet direct breekt, door zyn
eigen luidruchtigheid?
In een concert applaudisseert men
ook niet onder een sonate of sym
phonic, als daar een mooie passage
in voorkomt, maar alleen op het
eind. Daarom zou ik alle operabe-
Advertentie)
zoekers dringend willen raden: ap
plaudisseer niet onder een bedrijf,
maar alleen er na!
En dan de vestiaire-juffrouwen
in onze kunst inrichtingen! De ene
rekent 10 et, de andere 15 ct. en
de derde „laat het over aan uw be.
leefdheid". Is daar geen vast be
drag voor?
Ik was enige weken geleden in
een gebouw waar „Vestiaire 15
ct" stond, met vlak er bij: „S.v.p.
geen fooien". We waren met z'n
tweeën en gaven een kwartje en
een dubbeltje. „Dank u wel, myn
heer!" Maar over 5 ct teruggeven
werd niet gepiekerd.
Laten de bewaaksters van de
vestiaire ieder het zijne geven en
niet trachten slinks tóch fooien te
krijgen.
J. P-
(Het is een internationale ge
woonte, dat bij opera, als ook
bij toneel en ballet het publiek
als het. in vervoering komt, daar
van blijk geeft door applaus bij
open doek. De artisten stellen dit
zeer op prijs en veelal meet men
het succes af aan het aantal open
doekjes. Bij concerten is dit geen
gebruik.
Wat de vestiaire betreft: op de
toegangsbiljetten van het- Gebouw
voor K. W. staat vermeld, dat
de vestiaire bij de prijs is inbegre
pen. Het is de juffrouwen echter
niet verboden een fooi aan te ne
men, al mogen zij daar niet om
vragen, De meeste bezoekers ple
gen toch een kleinigheid te geven.
Indien U in een theater, waar wél
vestiairegeld wordt gevraagd, een
kwartje en een dubbeltje geeft,
terwijl de prijs 30 cent is, dan hebt
U wel degelijk recht op een stuiver
terug. Heel vaak echter is de be
doeling van het publiek een klei
nigheid extra te geven. Het zou
zeker correct zijn als de juffrouw
uit eigen beweging de stuiver tqrfig
gaf. Redactie
Gepensionneerdegevraagd
Ook ik ben gepensionneerd en ik
heb m.i. een mooi pensioen. Daar
ik ook nog bijverdiensten heb,
vraag ik my af wie in deze tyd een
gezin van vier personen van een
pensioen kan onderhouden?
Ik heb tot myn 17e jaar armoe
de geleden; ik weet wat het zeg
gen wil op kapotte klompen te
lopen en met een bonnetje van
school naar de gaarkeuken te gaan
om wat eten te krijgen.
Ik houd nu zolang mogelyk vast
wat ik nu nog heb en ik vertik het
op myn oude dag weer armoede te
gaan lijden, of my te vernederen.
Ik heb jaren meegestreden in de
dagen van Domela Nieuwenhuys
en Troelstra en ik weet dat er heel
bekende personen zyn die denken:
„zo de wind waait, waait myn rok
je". Alle ambtenaressen, die ge
trouwd zjjn met ambtenaren die een
dik salaris genieten moeten echter
met de meeste spoed ontslagen
worden. Bovendien moeten gehuw
de ambtenaren die, al zijn zii dan
ook ouder doch een goed stel her
sens hebben, niet als ondergeschik
te tegenover een ongehuwd meisje
komen te staan.
En tot de gepensionneerden zeg
ik: Is uw pensioen te laag, blijf
dan werken tot dat de toestand
wat dragelyker wordt. Laat uw
vrouw in het huishouden blijven.
Wees niet te hoogmoedig maar
vernedert u niet.
M. v. d. Anker.
Zuiderparklaan 315.
Alle krachten worden ingespannen
voor het herstel van de spoorlijn
bij de Moerdijk, welke door het
water werd vernield. Deze lucht
foto van de K.L.M. laat zien, dat
het karwei echter heel wat
inspanning zal kosten.