Heilsofficieren ploeterend over
Zeelands dijken
bidden
en
Wassen
soldaten
voor
alle
en dijkwerkers
Misbruik van Februari-staking
voor demagogische propaganda
De Rotterdammer
Pag. 4
Dinsdag 24 Februari 1953
(Van een onzer verslaggevers)
ER ZIJN/in de voorbije weken, vele legers actief geweest aan de ge
barsten Nederlandse dijken. Onze eigen soldaten uit Rotterdam,
Steenbergen, Oirschot en Roosendaal; de Franse pontonniers, die
met hun boten kadavers geruimd hebben in het verdronken land van
Krabbendijke, de Amerikanen, die de door Duitsers gemaakte bunkers
aan het strand opbliezen; de Italiaanse brandweerlieden, die in West-
Brabant werkten, de Belgen, de Duitsers, de Engelse marinemensen en
nog velen meer. Maar niemand heeft tot dusver veel gezegd over de
officieren en soldaten van het Leger des Heils, die op eenzame posten
gezorgd hebben, dat al die binnen- en buitenlandse dijkswerkers niet
verkommerden.
Toch is het zo
(273). We zijn aan de iaistc tvnc-
tioneiing van ons lichaam zó ge
wend. dal' we de honderden
vreemdsoortige processen die zich
in het organisme voltrekken, nogal
vanzelfsprekend plegen te vinden.
We staan er zelden een ogenblik
bij stil. Van kleine baby al tot de
volwassen leeftijd toe groeien we en
tot de dagen van de ouderdom be
houden we zo ongeveer dezelfde
lengte. Zelden komt het echter in
ons op, dat alleen al de groei een
zo uiterst merkwaardig proces is,
evenals het verschijnsel dat we niet
altijd maar doorgroeien, of dat we
allemaal ruwweg van dezelfde al-
meting zijn. Geen énkel mens groeit
uit tot de lengte van een kerktoren,
noch wordt er één gevonden ter
grootte van een muis.
Deze en talloze andere processen
in ons lichaam worden geregeld
door hormonen, welke (meestal)
door bepaalde klieren worden ge
vormd. Eén van die klieren, t.w. de
schildklier, kennen we allen bij
name: hierin worden de stoften ge
vormd die o.m. invloed uitoefenen
op de stofwisselingssnelheid.
Nu is gebleken, dat de schildklier
bij kikkers en salamanders ook in
vloed uitoefent op de gedaantever
wisseling van deze dieren. Neemt
men bijv. bij een kikkervisje dat
reeds achterpoten heelt en tevens
nog in het bezit is van een staart,
de schildklier weg. dan staat de
gedaanteverwisseling stil, maat de
groei zet zich voort. Et ontstaan dan
larven die de grootte hebben van
een volwassen; dier. Krijgen deze
grote larven schildklierhormonen
toegediend, dan wordt de eertijds
afgebroken gedaanteverwisseling
weer voortgezet, maar de larvale
organen die afgebroken moeten
worden blijven behouden.
De larve van de axolotl die in
Mexico door onbekende oorzaken
nooit tot een gedaanteverwisseling
komt en dus waterdier blijft, blijkt
bij toediening van schildklierextract
echter een gedaanteverwisseling te
ondergaan en wordt een landsala-
mander, zodat de mysterieuze meta
morfose welke dit dier in een
Parijs aquarium onderging en
waarvan wij de laatste keer mel
ding maakten eveneens aan ver
hoogde werking van de schildklier
moet worden toegeschreven.
De hoeveelheden schildklier
extract die voor het ondergaan van
deze gedaanteverwisselina nodig
zijn, bedragen onbegrijpelijk kleine
quanta. Een axolotl-larve van om
streeks 20 gram gaat na 11 dagen
lot gedaanteverwisseling over na
inspuiting van één-fienduizendste
gram hormoon, na 27 dagen bij
toediening van één-honderdduizend-
sfe gram en na 6 a 7 weken bij ge
bruik van één-driehonderdduizend-
sle gram.
De lezer hou de hierbij wel in het
oog, dat uit het voorgaande alléén
bliikl dal het schildklierhormoon de
gedaanteverwisseling beïnvloedt;
hoe dit in zijn werk gaal. is voor
alsnog een onopgelost raadsel.
Een raadsel is ook maar dat
is weer een ander onderwerp
de levensgemeenschap tussen een
kleine mot en de Yucca-lelie uit
Florida en Noord-Mexico.
Daarover morgen.
(Nadruk verboden).
In de conservenfabriek van Krabbendijke wordt dag en nacht voor de
dijkwerkers gekookt. Daar worden ook warme dranken gemaakt.
Het „Leger" zorgt wel, dat het verder komt.
Over de Oostdijk op Zuid-
Beveland, een hevig door wind
en water aangetaste waterke
ring met dood en verderf ter
weerszijden, rijdt een klein be
stelwagen t je. Het stopt bij een
militaire post-, midden in het
barre land. Een wachtmeester
van de maréchaussée houdt er
de wacht bij de ingang van een
letterlijk uitgestorven dorp.
De bewoners zijn verdronken
of gevlucht. Het vee ligt dood
aan de ingang van de dorps
straat.
Uit het wagewtpe komt, de harde
wied trotserend, een stevig gebouwd
roiairi., diie een platte uniform-pet draagt.
Hij loopt snelom de wagen heen,
maakt de deur aan de achterzijde open
en tapt uit een grote melkbus een be
ker koffie voor de drie-kwart ver
kleumde wachtmeester, Even later rijdt
het wagentje weer weg. Langs de dijk
warmt een groepje Franse pontonniers
zioh bij een klein houtvuur. Ook daar
wordt koffie bezorgd. Dat is de laatste
halte op de middagroute. Dit koffie
brengen zit er weer op. Senior kapitein
van het Leger des Heils J. B. A. O.
Bergsma uit Hilversum zoekt 't kwar
tier in Krabbendijke op, waar zijn teaim
gehuisvest is.
Hoofdkwartier zond uit
Het kwartder bevindt zich in een ge
bouw naast de school Als hij binnen
komt zitten z'n medewerkers al om de
brood-tafel. Mét elkaar vormen zij leden
van twee teams, die door het Hoofd
kwartier van het Leger des Heils zijn
uitgezonden naar dit dieel van Zuld-
Beveiand. De opdracht luidde: de dijk
werkers in Waarde, Oostdijk, Krab
bendijke en Leuvedonp bijstaan in hun
werk.
Bovendien weid hun de geestelijke
zorg opg-edragen voor de mannen, die
in Krabbendijke wonen en bezoeken zij
de zieken, die in het noodhospitaal van
Krabbendijke liggen. Tien patiënten
zijn daar, meest griep-gevallen.
Om negen uur 's morgens gaat de
eerste groep, voorzien van ochtend
koffie, er op uit. Om twaalf uur ver
trekt de wagen met de middag-koffie
En om twee uur 's middags start de
thee-auto De buitendienst is dan nog
niet klaar, want om tien uur 's avonds
moet de nachtploeg er op uit, om te
zorgen, dat de dijkwerkers uit Krab
bendijke, die bf Oostdijk en de Kreek-
rakdam aan 't werk zijn, van het
nodige voorzien worden.
Een drukke dienst. Wie 's avonds
thuisblijven verenigen de soldaten,
dijkwerkers, de verpleeghulpen uit het
ziekenhuis en "de enk et e bewoners,
nog in Krabbendijke zijn achtergeble
ven, rond die bijbel voor die avondslui-
Een ernstig, bezinnend woord, na
het eind van elke clag. Een gang
God. die Zijn voetstappen zette in het
Zeeuwse land
LAST VAN JEUK?
Bet die jeukende plekken met Débra-
line, die de jeuk onmiddellijk stilt. En
kort daarna is Uw huid
weer volkomen gaaf.
weej, dat het tijd is. Wéér de bijtende
kou in. Wéér de slechte wegen over.
Er komt echter een dankbare blik in
de ogen van al die werkers als ze het
kleine wagentje zien komen: „Ha, de
koffie van het Leger!"
De teams worden door het Hoofd
kwartier gedistribueerd over het ramp
gebied. Bij alle teams zijn ver'/ dings-
officieren, die het contact met de auto
riteiten. onderhouden en er voor zorgen,
dat de teams dadr aan het werk gaan,
waar ze ook nodig zijn. Het zijn niet
alleen. Ned. Heilsofficieren die hier
werken, er zijn ook Duitse teams.
Terwijl de rest van de Legermensen
zich deze middag klaar maakt voor een
Blijmoedige mensen nieuwe tocht in waterlaarzen langs de
dijkposten, gaat een van de officieren
het noodziekenhuis een kort bezoek
brengen. Hij zit te praten met een dijk-
werker, die een ongelukje had en hier I
niu van de schrik en de doorstane koU|
bekomt. De man ligt vlak onder het
schoolbord, waarop de onderwijzeres
Zaterdag vóór de ramp nog een versje
geschreven heeft. Een ode aan de
nacht:
In Krabbendijke, waaruit alle bewo
ners teruggetrokken zijn en waar
alleen nog dijkwerkers en soldaten wo
nen, vormen zrj een opgewekte groep
mannen en vrouwen, die samen-op
werken en niet voor elkaar onderdoen.
De kapitein is een stevige, practische
knaap. Als hij de, door de luitenante
Christina J. Bijl uit Bussuni kraakzin
delijk gehouden vloer van het dagver
blijf binnengaat, trekt hij z'n bemod-
derde laarzen uit. De luitenante heeft,
terwijl de teams uitzwermden over de
polderdijken, de huishoudelijke bezig
heden verricht,
Senior kapiteine J. van Heggen uit
Amsterdam is de leidster van 't twee
de team. Een moederlijke vrouw, die
sannen met de kadeit Johanna van der
Boor udt Amstelveen-, de was van al dde
dijkwerkers heeft uitgezocht en klaar-
jemaakt voor verzending naar 'n was
serij. Dat hoort óók tot de taak van
deze vrouwen, die de enige vrouwen
zijn in dit dorp. Als straks de was te
rugkomt kijken zij alles weer na, ver
stellen; wat versteld moet worden, stop
pen de sokken, zetten knopen aan waar
die afgesprongen zijn en vervangen zo
de huisvrouw voor al die in modder en
klei rondbaggerende mannen.
Zij verzorgen daarnaast neg een
militair tehuis voor de aan de dijken
werkende soldaten. Daar is muziek,
daar zijn boeken en tijdschriften en
daar zijn mannen en vrouwen om mee
te praten. Hier komen de jongens van
het Johan Willem Friso-regiment, die
zo'n belangrijk aandeel hadden in het
behoud van dit deel van Zuid-Beveland
en de soldaten van het derde regiment
genietroepen uit Wezep, die een geheel
nieuwe dijk in dit deel van het eiland
m aak-ten.
e legermensen ondervinden veel
waardering- voor hun werk. Die belang
stelling voor de dagelijkse samenkom
sten is flink, wamt aan het bidden pa
ren zij dag in, dag uit het werken. Zij
hebben maar weinig tijd voor zichzelf.
Er wordt in snel tempo een middag
boterham gegeten, zij het dan ook,
dat men er gezellig en huiselijk voor
om de tafel gaat zitten. Want zo'n
m-aa-ltijd is een rustpunt in de eigen
lijke nimmer eindigende dag. Hebben
de gezonden niemand nodig van de
teams, dan vragen de zieken aandacht.
Éven de auto
F. du Buisson, een van de leden
van de technisch-medische staf van het
nood-ziekenhuis (hij heeft een E.H.B.
O.-band om de arm) komt gedurende
de maaltijd vragen, of hij even de auto
gébruiken mag om een zieke af te ha
len, die eenzaam in een verlaten woning
ligt en naar het noodziekenhuis ge
transporteerd moet worden. Dat kan
natuurlijk altijd, maar het moet wel
snel gebeuren, wamt het begint ook al
weer tijd te worden voor de m-iddiag-
thee. Chr. Jan Bos uit de Crijnssen-
straat 7-buis in Amsterdam treedt als
chauffeur van een der teams op. Hij
is zo maar kome-n aanwaaien. Met „het
Leger" heeft hij niets uit te staan,
maar hij vindt het beste mensen en. hij
trekt dag en nacht met hen op. Het is
zwaar werk en er is niemand, die zich
zelf ontziet. De wegen, die, buiten het
droge gedeelte van. de rijksweg berijd
baar zijn, kunnen op de naam weg
amper aanspraak maken. Soldaten heb
ben er een zandlaag op aangebracht,
maar eb en vloed trekken nog steeds
aan de dijken en dit deel van Zuid-
Beveland schijnt wel één grote drijf
natte modderkluit.
Uit de fabriekskeuken
Het is een geluk, dat er in Krabben
dijke een grote conservenfabriek staat.
In de keuken daarvan is de centrale
keukenpost ingericht, die voor de hon
derden mannen op de dijken kookt en
ook de koffie en de thee brouwt,
waarmee de kapiteins van het Leger
des Heils en h-un helpers uitgaan. De
maaltijd is nog niet eens helem-a-al af
gelopen of een, blik op die klok zegt al-
„Stijg o nacht, stille nacht
Statig op aan 's hemels boog
staat er op het ene bord.
En op het andere:
„Wie op zijn sponde Uw lafenis wacht.
Schenk hem Uw zoetheid o vriend'lijke
nacht!"
De nacht, na die Zaterdag is on
vriendelijk geweest voor Zuid-Beveiamd.
Hoewel ook dat in z'n algemeenheid
weer niet opgaat. Zij-n gevolgen brach
ten ook deze groep nimmer moedie, al
tijd vriendelijk behulpzame mensen
naar Zeeland. Ze hebben daar 'n grote
plaats veroverd in de harten van allen,
die aan de dijken- werken.
Oefenwedstrijden
Zaterdagelftal
Zaterdag: 28 Februari a.s. zal op het
terrein van de vereniging „Noordwijk"
de tweede oefenwedstrijd worden ge
speeld ter voorbereiding van de wed
strijden van het Zaterdagelftal tegen
Balgië en Frankrijk.
Voor de wedstrijd, die om half vier
aanvangt zijn de elftallen door de K.C.
als volgt samengesteld:
Elftal A: Woudsma (DESt; Wilhelm
(SNL) en Verdoes (Quick Boys): v. d.
Weijden (Zwaluwen), Schaap (Quick
Boys) en De Best (Quick Boys): Bout
(Huizen), Heinen (Spakenburg), Hiensch
(RCL) Loosman (Zuidvogels) en Dijk
stra (Leeuw. Zwaluwen).
Elftal B: Bauw (Quick Boys); v. d.
Giessen (NSW) en Jansen (CSVD);
Keur (AMVJ), Bos (Zuidvogels) en
Spin (Sparta); Krijgsman (RCL). Wie-
senekker (Zuidvogels), Pontsten "(DES),
Steenbeek (Quick Boys) en Koo-ps
(Sparta).
Deze wedstrijd kan stellig zeer in
teressant worden, omdat dit de laatste
selectie is voordat de K.C. verder gaat
met oefenen. In beide elftallen zijn
enige verrassingen, waarbij vooral de
opstelling van V. d. Weijden als rechts
half opvalt. Deze speler van huis uit
rechtsbinnen kan echter op deze plaats
zeker voldoen. Met vreugde begroeien
wij de terugkeer van De Best in het
elftal A., die momenteel in buitenge
wone vorm is en zeker opnieuw zijn
kans verdient. De elftallen hebben een
overwegend Westelijke inslag en niet
minder dan vijf Quick Boys-spelers zijn
opgesteld.
Dodelijk ongeval
te Rotterdam
Gistermiddag omstreeks 5 uur is op de
Bree te Rotterdam een 6-jarige jongen,
II. Hazalhoi' uit de Ridderlaan, door een
vrachtauto aangereden en gedood.
De jongen speelde krijgertje en kwam
achter een geparkeerde auto vandaan
boen hij door de vrachtauto werd aan
gereden. Het stoffelijk overschot is naar
het zuiderziekenhuis vervoerd.
Geneeskundige verzorging
Registratie van
getroffenen
Zij, die door de watersnood zijn ge
troffen en onder de regeling hulpverle
ning oorlogsslachtoffers 19401945 vallen,
J moeten zich bij een algemeen zieken
fonds laten registreren. Zonder beper
kende bepalingen hebben zij recht op
geneeskundige verzorging. De registratie
zal zoveel mogelijk geschieden door één
algemeen ziekenfonds. De fondsen nemen
alle kosten voor de verzorging van gere-
gistreerden voor hun rekening.
Cumeratoren nog stee-dis in
de steigers
Nog steeds 9taat de Cuneratoren te
Rhenen in de steigers. Zoals men weet
ging de oude torenspits in 1945 door
een bombardement verloren. Sedert en
kele da-gen wordt nu op de torenzolder
gewerkt aan de montage van een nieu
we spits, die voor het grootste deel uit
eikenhout zal bestaan en stukje voor
stukje in elkaar wordt gezet. Nog dit
jaar hoopt men er mee te beginnen de
spits op de toren te zetten. En dan kun
nen langzamerhand de steigers worden
verwijderd.
Vertoonden de vangstcijfers van de
-Willem Barendsz" de vorige week <?cn
lichte vooruitgang t.o.v. verleden jaar,
deze keer is de productie iets achter
gebleven. Per 8 Februari zijn n.l. gepro
duceerd 8694 ton traan, tegen 8766 ton
in dezelfde periode van het vorige sei
zoen. In de spermoiieproductie is geen
verandering gekomen (320 ton).
De twee teams, die het Leger
des Heils naar Krabbendijke
zond, om de dijkioerkers te hel
pen. Rechts aan de tafel zit lui
tenante Christina J. Bijl uit Bus-
sum. Naast haar de chauffeur
Chr. Jan Bos uit Amsterdam.
Achter de tafel de. senior kapi
teine J. van Heygen en naast
haar staande de kapitein A. van
Stokkem, beiden uit Amsterdam.
De uit de kop drinkende man is
senior kapitein J. B. A. O.
Bergsma uit Hilversum. Naast
hem zit de candidate Riek van
Dijk uit Hilversum die nog op de
school voor maatschappelijk
werk in Amsterdam is. De rij
wordt gesloten door de kadetten
Johanna van der Boor en Bertha
Hartenberg, beiden van de
Kweekschool van liet Leger des
Heils te Amstelveen. De man op
de achtergrond met de witte
band om de arm is de E.H.B.O.-
medewerker W. F. de Buisson uit
Krabbendijke.
Milaan geelt bloed voor
Nederland
Aangemoedigd door dé slagzin bloed
voor onze Nederlandse broeders, hebben
zich gisteren meer dan honderd vrijwilli
gers gemeld bij de Milanese bloedtrans
fusiedienst, om bloed af te staan.
De donors waren afkomstig uit Modena
en gehoorzaamden aan de oproep van
de Italiaanse bloedtransfusiedienst om
bloed af te staan voor de getroffen Ne
derlandse gebieden.
Advertentie.
Kapitein A. van
Manifest van zes politieke partijen
Vervolgingen in Rusland bewijzen
communistische huichelachtigheid
DE voorzitters van zes Nederlandse politieke partijen hebben een
gemeenschappelijk manifest uitgegeven, waarin zij zich keren
tegen de onwaarachtige communistische houding bij de herden
king van de Februari-staking. De tekst van het manifest luidt als volgt:
„De datum nadert, waarop Amsterdam de heldhaftige staking van
februari 1941 herdenkt. Tegelijkertijd vernemen wij uit de landen achter
het „ijzeren gordijn" het gruwelijke nieuws van de Christen- en Joden
vervolgingen. Wij, die behoren tot partijen van verschillende richting,
gevoelen de behoefte de bevolking van Amsterdam er aan te herinne
ren, dat de staking van Februari 1941 een felle daad van protest is
geweest tegen soortgelijke vernietiging van de vrijheid van godsdienst
en een soortgelijk anti-semitisme als thans in de door de communisten
beheerste landen woedt."
„Geen dag gaat voorbij, waarop
niet honderdtallen mensen van
Christelijke en Joodse afkomst en
uit de kring van anderen, die zich
niet kunnen verenigen met het
communistische -regime, door een
gat in het „ijzeren gordijn" van
het Oosten vluchten naar het vrije
Westen. Zij laten have en goed in
de steek. Honderdduizenden van
hun lotgenoten blijven achter, ge
folterd door de angst voor vervol
ging, onderdrukking en moord.
In Februari 1941 richtte de Nederland
se vrijheidsgeest en verdraagzaamheid
zich tegen de geestelijke dictatuur er
het anti-semitisme van nationaal-socia-
listischen huize. Wij richten ons thans
met dezelfde kracht tegen het commu
nistische schrikkelijke geweld en anti
semitisme. dat systematisch door de
dictator in Moskou wordt bevolen er
aangewakkerd.
El-k jaar opnieuw trachten de com
munisten in Nederland (de marionetten
van Moskou) uit partij zuchtige overwe
gingen de herdenking van de Februari
staking te misbruiken voor hun dema-
33
Een paar stappen was de ongelukkige de hel
ling afgewankeld, bij de schouder, bij de arm
vastgehouden door twee van zijn vervolgers.
Maar toen ze hem hadden losgelaten was hij op
nieuw neergestort. Ja, het was dan wel zo: de
vent kon beslist niet lopen. Dan moesten een
paar gevangenen maar komen om hem te dragen!
Terwijl twee soldaten die gevangenen gingen
halen bleef een derde bij de opnieuw-gegrepen
vluchteling. Vroeg hem onder dreigingen, onder
stompen en stoten, waar „die andere" gebleven
was.
Tibor Aczél haalde de schouders op hij wist
het niet.
Wist het niet? Wilde het niet zeggen natuurlijk.
Ze waren toch met zijn tweeën gevlucht? Waar
was die andere? Een stomp met ean geweerkolf
moest de vraag kracht bijzetten; moest een be
vredigend antwoord afdwingen. Dwong een ant
woord af. Maar bevredigend was dat antwoord
niet. „Het bos in..." Dat begreep de soldaat;
dat had hij al begrepen, eer die vermaledijde
ketter, het zei. Nee, hij moest het nauwkeuriger
weten.
„Ik weet het zelf niet nauwkeuriger", zei Ac
zél; en hij voegde er bij: „Dat kon ik toch vanuit
mijn schuilplaats niet zien!"
De soldaat lachte spottend begreep toch, dat
de ketter gelijk had. Enfin, die zou wel onder
vinden, wat het betekende, als je probeerde te
ontkomen en dan weer gepakt werd. Wacht maar!
Veel goeds beloofde die dreiging niet domi
nee Aczél bedacht dat met huivering. Maar lange
tijd om daar over door te denken had hij niet
De twee soldaten die weg gegaan waren, kwa
men terug met een paar gevangenen.
„Draag die kerel naar beneden", beval één
der bewakers ruw. „En gauw!"
Het bevel werd opgevolgd: werd bereidwillig
opgevolgd. O, ze hadden graag gezien, dat Aczél
in zijn vlucht zou zijn geslaagd; ze hoopten, dat
Tökeli niet zou worden gevonden. Er werd nog
wel naar hm gezocht wisten ze; maar ze wisten
óók, dat decommandant had gezegd, niet veel
langer hier te kunnen blijven. Het werd tijd om
op te brekn, en wat deed het er per slot van
rekening to of zo'n ketter op de galeien om
kwam, of vn honger en kou in de bossen dood
ging!
Toch: op iun tocht terug naar het kampement
durfden ze iczél die dingen niet vertellen. Kon
den ze Aczl die dingen niet vertellen.
Durfden fet niet, want de begeleidende solda
ten nijdij omdat één van de twee vluchtelin-
^WNAAAA^W^AA^WVN^WWWWWNA,
DE 9IONGAA1SE
GAEEISLAAJF
1. te Merwe
gen niet gesapt was maakten aan elk gesprek,
aan elk gefiister zélfs, met vloeken en stom
pen een eine.
Konden ht niet, want al hun aandacht en in
spanning haden ze nodig, om hun gewonde mak
ker zo beholzaam mogelijk voor pijn te bewa
ren.
Toen de giep de kampeerplaats naderde klon
ken trompetgnalen. Daar werden de manschap
pen mee terg geroepen, die nog naar Tökeli
zochten: de Dmmandant kon en wilde om één
ketter niet ve weet hoeveel uur nog blijven.
„Opsehietei" snauwde één van de soldaten
de gevangen» toe, die Tibor Aczél droegen. Hij
begreep, dat Ie stemming van zijn commandant
verre van vendelijk wezen zou en wilde zich
niet aan earuitbarsting van die onvriendelijk
heid blootsteïn. Die uitbarsting kwam Maar
ze trof hém ich zijn makkers. Ze trof Aczél; de
uitgeputte, gewonde Aczél. Een stroom van ver
wensingen en dreigementen brulde de gramme
bevelhebber hem toe: had hij, vermaledijde ket
ter die hij was, gedacht t-e kunnen ontvluchten?
Gehoopt, te zullen ontkomen? Dan zag hij nu toch
maar, dat dat niet mee viel! En dat hem die
poging tot ontsnappen betaald zou worden gezet,
daar kon hij van op aan! „Vooruit! Sta op!"
Een schop vergezelde het ruwe bevel de ge
vangene probeerde overeind te komen, doch zak
te weer neer.
Zo een voet verstuikt of zo iets? Nou, met
zulke kunsten hield de commandant zich niet op.
„Overeind! En gauw wat!"
Weer trachtte de gewonde aan het barse bevel
te voldoen; weer zakte hij met een kreet van
pijn terug. Eén van de soldaten waagde het op
te merken, dat de vent wel echt niet staan, niet
lopen kon.
„Kan me niet schelen méé moet-ie", snauw
de de bevelvoerder, t
„Hij denkt zeker, dat we hem hier zullen ach
terlaten en dat hij zo toch nog vrij komt"! en
hij lachte hatelijk.
„Als wij hem dragen mogen?" stelde één van
de makkei's van Aczél voor. De commandant
keek de spreker aan even verbaasd om de
rustige kalmte waarmee deze zijn verzoek, zijn
voorstel deed. Dan begrijpend dat er niet veel
anders op zat willigde hij in: „Goed om
te beginnen.
Maar lopen moet hij zelf zo gauw mogelijk. Dat
verstuiken, of wat het dan is, is zijn eigen schuld
En een beetje pijn is niet meer dan zijn ver
diende straf! Tenminste klonk het dreigend
een deel van zijn straf!"
De commandant stapte weg; liet de gewonde
en zijn helpers. Er moest voortgemaakt worden
nu; er w"
gogische propaganda. Opnieuw trachten
zij het te doen voorkomen, alsof het
heldhaftig verzet tijdens de bezetting
een bij uitstek communistische zaak zou
zijn. Ondergetekenden voelen zich ge
drongen de Amsterdammers er aan te
herinneren, dat de strijd tegen de be
zetter en het protest tegen de mensont
erende vervolging van velen van onze
medeburgers, met name van de Joodse
Nederlanders. geschiedde in gemeen
schappelijkheid, over alle partijpolitieke
en levensbeschouwelijke grenzen heen.
Wat ons, mensen van verschillende
richting en ievensovei-tuiging ook schei-
de. wij staan op de gemeenschappelijke
bodem der geestelijke vrijheid en der
politieke democratie welke haar stempel
heeft gedrukt op onze beschaving.
Minder dan ooit hebben de commu
nisten thans, nu hun bevelvoerder in
Moskou tot een zelfde vervolging van
Christenen en Joden opzweept, het
recht zich het monopolie van de her
denking der Februaristaking toe te
eigenen.
Hun geveinsde herdenking is een
hoon voor de edele gezindheid, waaruit
de stakers van 1941 lijf en leven op
het spel zetten. Zolang de communis
ten in Nederland zich niet openlijk
keren tegen de gruwelen, die thans
achter het „ijzeren gordijn" geschie
den, vallen zij de stakers van Febru
ari 1941 in de rug aan en plaatsen
zij zich buiten de zedelijke gemeen
schap.
Het manifest is getekend door de heren:
W. J. ANDRIESSEN, voorzitter Ka
tholieke Volkspartij; P. J. OUD, voor
zitter Volkspartij voor Vrijheid en De
mocratie: J. SCHOUTEN, voorzitter An
tirevolutionaire Partij; H. W. TILANUS,
voorzitter Christelijk-Historische Unie;
K. VORRINK. voorzitter Partij van de
Arbeid; Ch. I. J. M. WELTER, voorzit
ter Katholieke Nationale Partij.
Advertentie.
Blijf niet doorlopen
met die Rheumatische Pijnen.
Roei ze uit met wortel en tak.
Neem Kruschen Salts.
De' zes minerale zouten, die Kruschen
bevat, wekken lever, nieren en inge
wand-en weer tot nieuwe energie. Het
bloed wordt weer gezuiverd èn zuiver
gehouden en zo is er dan geen oorzaak
meer voor stramheid, scheuten, steken
en pijn
Koop vandaag Kruschen bij Uw apothe
ker of drogist en begin morgenochtend
die heilzame kuur.
Dr Flaes gezant in
Argentinië
Bij K.B. is dr. R. Flaes, ambtenaar van
al te veel tijd verloren gegaan."Zijn de' 'wccds
j- --u-r- e J benoemd lot Hr Ms. Buitengewoon gezant
en gevolmachtigd minister bij de Argen
tijnse republiek en bij de republieken
bevelen dreven de soldaten tot spoed.
Wordt vervolgd
Uruguay en Paraguay. Dr. Flaes was ge
zant in Noorwegen.
't Leger schenkt koffie
