eratie
thans
dweil
in
en
volle
zwabber
gang
Op
MANNEN
GEEN
DE VLOER!
OP
Niet voor kleintje
vervaard
Doe wat
U wilt!
VROUWELIJKE VRIJWILLIGERS IK W0DGEB1ED
lh.tcus.ue.ct (ui U?
EEN UIT HET LEGIOEN MET
HYGIËNE IN HET VAANDEL
Ttauw vaac
de> 1febuw
Afgewentelde
last
Mode 1953:
r~
geen
ZATERDAG 21 FEBRUARI 1953
TROUW
7
(Van een onzer verslaggevers)
Misschien komt het omdat Berkenwoude in de Krimpenerwaard
zelf ternauwernood aan de dans ontsprongen is in de rampnacht
van 1 Februari. In ieder geval komt dit dorp, met de burgemeesterse
als stuwende kracht, de eer toe nummer één te z(jn geweest bij het
mobiliseren van een vrouwelijke vrijwillige hulpcolonne, die momen
teel in Middelharnis en Sommelsdjjk de strijd tegen de drabbige klei
in de (weer drooggekomen) huizen met elan heeft aangebonden,
(Van een onzer verslaggevers) I weest voor die deuren?" vraagt me-
TIJD om wat op verhaal te ko- vrouw Vroegh in het Brabantse dialect
van 'haar streek aan de 9-iariSe Tinus.
i van haar streek aan de 9-jar.ige Tinus.
TïlBïi had juffrouw Schouten Maar Tinus heeft het vergeten. Hij
heeft meer belangstelling voor zijn
arm, die wat opgezet is door de inen
ting. Juffrouw Schouten vertelt dat de
kinderen die morgen naar de dokter
geweest zijn om ingeënt te worden te
gen typhus. „We moeten erg op onze
hoede zijn voor besmettelijke ziekten'
zegt zij. Ook al werkt de waterleiding
weer, het blijft raadzaam het water
voor gebruik te koken.
Ondertussen ligt de poes tevreden
nietnadat zij de vorige week
Eindhoven examen had- gedaan
voor sociaal werkster en geslaagd
was. Ze werd dadelijk naar het
getroffen gebied gestuurd om te
ruggekeerde verdrevenen behulp
zaam te zijn bij het weer bewoon
baar maken van hun huis. Juf
frouw Schouten kwam terecht in
Dussen en wij troffen haar toen
zij mevrouw Vroegh aan de Nieu
we Steeg hielp bij het schrobben
van het klinkerstraatje voor de
woning. De beide vrouwen had
den plezier in het werk. Dat was
te zien aan de enthousiaste wijze
waarop spuit en bezem gehan
teerd werden. „Gelukkig, dat de
wa,terleiding het doet," zei juf
frouw Schouten, anders zou het
heel wat .moeilijker zijn om. de
huizen hier weer bewoonbaar te
maken.'
Mevrouw Vroe«rh kon de hulp van
de sociale werkster best gebruiken.
Het valt ook niet mee, om, wanneer
er ruim een meter water in de kamer
heeft gestaan, de boel weer wat toon
baar te maken.
Op de vloer lag een dikke laag slib,
toen het water gezakt was en in de
modder, vlak bij de verroeste kaohel,
lagen vier grote dode ratten. Nu is
mevrouw Vroegh niet voor een klein
tje vervaard,, maar dat was haar wel
wat al te bar. Het verwijderen van de
beesten heeft ze dan ook graag over
gelaten aan haar man, die dijkwerker
is. Veel hulp bij het in orde brengen
van haar woning kon mevrouw Vroegh
overigens niet van haar man krijgen,
want die vertrok al gauw naar Zeeland
om te ihelpen bij bet herstel van de
dijken.
^-an de kleine woonkamer van de
familie Vroegh hebben we thee ge
dronken. De kaohel stond rood gloeiend.
Het verdampende vooht uit vloer en
muren had er een drukkende atmosfeer
geschapen. Maar daar had de familie
Vroegh geen erg in. Zij was terug
in haar huis, dat was het voornaamste.
De zes kinderen, allen jongens van wie
de oudste elf jaar en de jongste vier
maanden was, rumoerden in de kamer.
Hoewel moeder af en toe moest in
grijpen, wanneer Huib (2 jaar) op
albumplaatjes kauwde of wanneer
Wimke (5 jaar) met een mes speelde,
tooh week haar opgewekte humeur
niet.
„Morgen begint de school weer. Dan
ben ik ten minste drie van mijn lum
mels overdag kwijt," lachte ze.
De baby had met de watersnood een
verkoudheid opgelopen. De dokter was
geweest en had een drankje voorge
schreven. Maar het medicijnflesje was
nu leeg. Huib had het in een onbe
waakt ogenblik voor zijn mond gezet
en uitgedronken.
„Kijk eens hoe keurig de kachel er
weer uitziet?" zegt mevrouw Vroegh.
„De roest zat er een duim dik op."
Maar met het dressoir was niets te
beginnen. Het lag helemaal uit elkaar.
Van de tafel zijn de poten kromge
trokken en de stoelen zijn ook on
bruikbaar, Gelukkig hadden zij nog
een paar stoelen op zolder staan en
die komen nu uitstekend te pas.
Het beddegoed in de opkamer heeft
vader Vroegh nog tijdig naar de zol
der kunnen brengen. Zodoende heeft
het gezin slaapgelegenheid voor alle
maal behouden. De deuren zijn door
het water erg gaan kraken en piepen.
Bovendien sluiten ze niet goed meer.
*Zijt ge al naar de timmerman ge-'
Enthousiast hanteert juffrouw
Schouten de spuit en mevrouw
Vroegh de bezem.
op een overall achter de kachel te
spinnen. Zij deelt het geluk van de an
deren nu het 'huis van de familie
Vroegh aan de Nieuwe Steeg in Dussen
weer bewoonbaar is.
Morgen gaat de sociale werkster er
gens anders helpen. Haar taak in het
getroffen gebied is voorlopig nog niet
ten einde.
SCHOUW VOOR DE
VROUW"
De Bonden van Plattelands
vrouwen zijn voornemens tij
dens de Landbouw beurs, die van
27 April tot 2 Mei te Utrecht
zal worden gehouden, weer ge
zamenlijk een tentoonstelling in
te richten, die ditmaal de naam
zal dragen van „Schouw voor de
vrouw".
Voorlichting zal worden gege
ven op het gebied van woning
en efficiency in de huishouding.
Voorts zullen worden geëxpo
seerd meubelen, woningtextiel,
vloerbedekking, huishoudelijke
artikelen, glas- en aardewerk.
De expositie, die vorig jaar
grote belangstelling trok, zal
worden ondergebracht in de grote
nieuwe Jaarbeurshal op het
Croeselaanterrein, die. zoals be
kend, ter gelegenheid nan de
60ste (Voorjaars)beurs in ge
bruik zal worden genomen.
Nummer één van een bezem-
dweil-en-boenwas-legioen, dat zich
opmaakt om overal in de zich her
stellende noodgebieden die typisch
vrouwelijke arbeid te verrichten,
„waarbij we mannen als kiespijn
kunnen missen", zoals de vrouwen
en meisjes van dat legioen zeggen.
Werkelijk, een Hollandse huismoe
der zou er een deuntje bij gaan huilen
als ze zo'n zogenaamd drooggekomen
huis binnenkwam. Want al is het wa
ter dan weg, de qualificatie „droog" in
de huisvrouwelijke betekenis van het
woord is voorlopig op die woningen
nog niet van toepassing.
Een ruwe schets: om te beginnen ligt
er een vieze, blubberachtige kleisub-
stantie van enkele centimeters dikte
op de vloeren, let wel: op het vaste
kleed in de huiskamer of op het vroe
ger zo 'bloedig glimmend gewreven
linoleum, 't Behang, voor zover het
niet is afgeweekt, geeft maar al te dui
delijk aan hoe hoog het water gestaan
heeft, meubels, uitgeslagen door het
zoute water, zijn gebutst door het tegen
elkander klotsen, een smeedijzeren
schemerlamp is met een bruine roest'
laag overdekt.
Doch dyn plicht
Aan de wand van een der eerste
woningen in Middelharnis, die door
drie koene werksters onder handen ge
nomen werd, hing nog fier een bordje
met het Friese spreekwoord: „Doch
dyn plicht en lit de ljue rabje" (doe
je plicht en laat de mensen kletsen),
een motto dat volkomen van toepas
sing is op de 32 dames, die niet bab
belen maar doen!
Tientallen emmers modder werden
met de regelmaat van een klok naar
buiten gedragen en daar leeggekieperd.
't Was verwonderlijk te zien, hoe snel
de bezige handen al enig schot in de
zaal kregen. „Och, nu kennen we de
kneepjes nog niet zo, we zijn amper
begonnen," vertelde er één, terwijl ze
ijverig voortploeterde, „maar over een
poosje hebben we binnen een dag een
huis bewoonbaar."
Zij behoort tot het team, waarover
mevrouw GautierVerstoep, echtge
note van Berkenwoude's burgervader,
de schepter zwaait. „Ik geloof dat bur-
f
De Duitse regering ondervindt met
tiaar voorstel om de huwelijkswetge
ving te moderniseren lang geen alge
mene instemming. In deze herziening
wil zij nl. ook afstand doen van het
beginsel, dat de man de beslissende
stem in alle familiezaken heeft en de
ze maatregel vooral vindt lang niet bij
iedereen instemming.
De Rooms-Katholiéke bisschoppen
hebben hun „tegen" al laten horen. In
de Evangelische kerken heeft men zich
uitgesproken voor een gedeelde zeg
genschap tussen man en vrouw. Deze
kerken zien geen gronden om de be
slissingsbevoegdheid bij de man alleen
houden. Man-en vrouwoordelen zij,
moeten gezamenlijk hun beslissingen
nemen. Hoogstens willen zij de man
in geval van een conflict het laatste
woord toekennendoch pas nadat alles
gedaan is om het geval lot een oplos
sing te brengen. Slechts waar het om
de opvoeding der kinderen gaat wil
len de Evangelische kerken de be
voegdheid geheel aan de man laten.
Een dame uit Torquay in Engeland,
moest voor de rechter verschijnen om
te worden gehoord in verband met
haar faillissement. Zij verscheen
voor de rechter gehuld in een prach
tige mantel van beverbont. De rechter
zag de manlfèl en onderkende ter
stond de grote 1vaarde en zei: Die
mantel moet aan de curator worden
ter hand gesteld. Maar Edelachtbare,
jammerde de dame, het is de enige
mantel die ik heb en ik heb 'm nodig
legen de kou.
In orde, zeide rechter. „U moogt
hem blijven dragen tot 1 Maart." En hij
verdaagde de zitting tot die datum.
Een 63-jarige drogist heeft in zijn
testament bepaald dat zijn 26-jarige
dochter en 40-jarige zoon pas hun er
fenis 5000 ieder in bezit zul
len krijgen als zij 50 jaar zijn, want
volgens de overleden vader komt het
gezond verstand pas op die leeftijd.
En de overledene heeft ook aan zijn
!-jarige vrouw gedachtivant hij
heeft bepaald, dat zij hun woning zal
als zij wed uwe zal blijven. Ove
rigens zijn zowel de vrouw als de kin
deren niet ontevreden over de voor
waarde van him man en vader. De
vrouw, die overigens niet aan her
trouwen denkt, ziet er een zeer ge
rechtvaardigde zorg en bescherming
van haar man in en de kinderen zijn
de mening toegedaan, dat zij in het
verleden inderdaad wel wat te gemak
kelijk geld uitgegeven hebben. Zij zijn
dan ook niet van plan de voorwaarde
aan te vechten.
In het Koning George de Vijfde
ziekenhuis in Sydney in Australië werd
een tweeling geboren met een tussen
poos van 56 dagen. Het eerste kind
kwam 16 Dec. ter wereld en het tweede
10 Februari.
Bij het speuren naar overtredingen
van het parkeerverbod bij het. stad
huis van New York, ontdekte een
agent een auto met. een briefje op het
windscherm van deze inhoud: Wij zijn
leüën trouwen; geef ons s.v.p. twintig
1 minuten.
A
Een blauwe overallj waterlaar
zen en een wit op blauw gespik
keld hoofddoekje, dat is de uni
form van de vrouwelijke vrij
willigers, die door de Stichting
voor Maatschappelijk Werk in
Zuid-Holland zijn uitgezonden
om de drooggekomen woningen
in het eens ondergelopen gebied
schoon te maken.
Het is een lumineus idee ge
weest om deze dames te mobili
seren. Want om de huisvrouwen
alleen op te laten draaien voor
het gigantische karwei, terwijl
ze nog zoveel andere beslomme
ringen aan haar hoofd hebben,
is iets wat ze nu juist net niet
er bij kunnen hel''en.
Anders dan bij gaven in geld
is hier sprake van een geven
van zichzelf. Een gedupeerde be
woonster zei het zo: ,,'t Is of een
zware last van me wordt afge
wenteld. Want dat schoonmaken
van m'n huis, daar za.g ik nu het
meest van alles tegenop."
Maar niet alleen uit Zuid-Hol
land, ook vanuit Brabant zijn al
ploegen dames aan het werk. En
nog meer hulp zal zeer, zeer
welkom zijn!
gemeestersvrouwen hier een taak heb
ben," zei deze. „Toen ik van de oproep
van de Stichting voor Maatschappelijk
Werk in Zuid-Holland hoorde, ben ik
in onze gemeente onmiddellijk met
huisbezoek begonnen en in een mini
mum van tijd had ik een fijn team bij
elkaar. Er zijn veel boerendochters bij
en ook zelfs drie getrouwde vrouwen;
'k heb een ploegje dat de handen uit
de mouwen kan steken en ik hoop dat
er in heel ons land nog flink wat van
die teams zullen worden gevormd.
Want d it is me nu al overduidelijk ge
bleken: de mensen in de noodgebieden
zitten om dergelijke hulpkrachten te
springen!
Kledingstukken
•e vrijwilligsters doen meer dan
huizen bewoonbaar maken. Ze ver
lenen hulp in de centrale keukens, die
er in Middelharnis en Sommelsdijk zijn
en ze maken zich verdienstelijk bij het
sorteren van de vele kledingstukken,
die in de Ned. Ilerv. Kerk van Som
melsdijk torenhoog liggen opgestapeld.
De animo voor deze originele wijze
van hulpverlening blijkt gelukkig
verrassend groot te zijn. Maar er zijn
ook veel van die vrouwelijke vrijwil
ligers nodig. En wel des te meer, naar
mate het aantal drooggekomen gebie
den groter wordt.
(Van een onzer verslaggevers)
Tot het leger van meisjes en
vrouwen, - dat Hygiëne in het
vaandel voert, hoort ook Hannie
Baggerman uit Andel. Zij werkt
in het Land van Heusden en Al-
Kieme hoedjes
Cestv'eerdel
J hek
T\E grootste charme die
Parijs voor het nieuwe
modeseizoen lanceert, is
wel dit milde gebaar: Doe
wat u wilt! Deftig gezegd:
Er is geen bepaalde ten-
dem.
Natuurlijk heeft elke mode-ontwer
per zijn eigen speciale ideeën naar vo
ren gebracht, maar die zijn zo uiteen
lopend, dat we gerust kunnen spreken
van een wereld van mogelijkheden.
Zij die van lange rokken houden,
krijgen haar zin, maar de andere cate
gorie zal ook niet buiten het mode
boekje gaan, wanneer ze haar eigen
wegen wenst te bewandelen.
De achterkant van onze kleding
schijnt interessanter te zijn dan de
voorkant. Alle ruimten en accenten
worden nd&r en aan de achterkant van
de mantels, japonnen en tailleurs ver
werkt. De rokken kunnen echter ook
kokernauw zijn. La jupe tube, noemt
Parijs dat.
Het opstaande kraagje heeft niet af
gedaan, maar ook de lage uitgesneden
hals is „en vogue".
Ziende op de verschillende collecties
zou men tot de conclusie kunnen ko
men, dat men over 't algemeen de la
ge taille dicteert, een laag uitgesneden
(Van een onzer redactrices
hals, natuurlijke schouder
lijn, de mouwen soms in
gezet, soms aangeknipt.
De tailleurs zijn zeer
correct getailleerd. De
mantels behouden hun
rechte lijn.
zijn ze wat ruimer. Ook
PARIJS MAAKT
MILD GEBAAR
Sopis
handhaaft men hier en daar nog de
martingale,de brede rugceintuur. De
tailleurs en mantels ziet men vaak
kraagloos, maar wel worden ze dan
meestal hoog aan de hals gesloten. Ver
der krijgt -de robe-ma-nteau weer een
grote kans, dë „mantel-jurk", die door
alle tijden heen een geliefd kledingstuk
is geweest van de Frangaise en. waar
mee men steeds zeer gekleed is. Naast
de robè-manteaux vindt men ook
complets die bestaan uit een mouw
loze jurk en een kort jasje waarvan
de lengte variërend is.
De japonstoffen zijn soepel, eenvou
dig bedrukt en luchtig van- weefsel:
yersey, shantung, alpaca, zuivere zijde.
Ook veel katoen. De Givenchy lanceert
als nieuw snufje bedrukt piqué.
De modekleuren voor het komende
seizoen zijn:-witj beige, koffiebruin en
roze.
Mogen vele zonnestralen hieraan de
onontbeerlijke glans geven!
tena, dat ingekapseld is in het
stroomgebied der grote rivieren.
Hannie is 23 jaar en ze heeft
haar opleiding gekregen bij de
Protestantse Gezinsverzorging te
Eindhoven. Tegen haar dominee
heeft Hannie gezegd: „Ik kan toch
eigenlijk wel weg uit Andel" en
nu helpt ze bij klompenmaker Co-
lijn. Zijn vrouw is over haar toe
ren geraakt en ligt te bed. Er zijn
vijf kinderen in huis. Dat is dus
geen klein gezin.
Bij alle narigheid is Hannie's hulp
een groot geluk voor klompenmaker
Colijn. Zijn drijfnatte motoren staan nu
te drogen in de bakkerij van de dorps-
oakker.
Bij de familie Colijn en ook bij
ai die andere gezinnen ziet men die
Kostelijke en kosteloze hulp node gaan.
Maar lang kunnen ze niet blijven,
want er wachten nog vele, vele gezin
nen op hulp.
Uit Helmond, uit Helvoirt, uit Eind
hoven heeft men deze broodnodige
helpsters gezonden. We hebben ze be
zig gezien in het huis van de oudjes
Van der Pluim op de hoek van de
Kerkstraat in het kleine dorp Hank.
Een huis als vele, waar de modder de
raamgordijnen tot bijna de helft don
ker heetf gekleurd, het aardewerk in
de keukenkasten onherkenbaar was, de
gootsteen een modderpoel en de wan
den een wanhoop voor iedere huis
vrouw.
De meisjes hier in Hank werkte
een Katholieke ploeg, zijn enthousi
ast ontvangen door de maatschappelij
ke werkster, mej. van Wanrooy, die de
vrouwelijke hulpcolonne in dit dorp
ieidt, in samenwerking met de sociaal
ambtenaar van de secretarie. Ze begin
nen iedere morgen om acht uur. Ze
boenen, schrobben, dweilen, poetsen en
wrijven tot twaalf uur, half een. Tegen
tweeën gaan ze verder, maar om zes
uur is onherroepelijk het einde van de
dagtaak. „Dan moeten we ophouden"
zegt mej. van Wanrooy „want om
een uur of negen vallen de ogen al
toe."
nE wanneer ze de volgende morgen
met frisse moed beginnen in een ander
huis, wordt allereerst de kachel
schoongemaakt, opdat er kan worden
zij helpt
gestookt en opdat er warm water is,
veel warm water.
Vóór de middag zijn de schorten
zwart van het vuil, maar dan ook mod-
derzwart
ip;
Verleden jaar ls in Utrecht gepro
moveerd dr. E. A. Cohen, op een proef
schrift „Het Duitse concentratiekamp"
Van deze dissertatie zei me iemand, die
de ganse oorlog in kampen had door
gebracht: „Dit is het eerste boek, dat
precies zegt hoe het was".
Dr. Cohen heeft getracht zich in te
denken, hoe het gebeuren kon, dat
mensen, van wie men het nooit voor
mogelijk zou geacht hebben, vaders van
gezinnen, nijvere burgers, die plichts
getrouw ieder beroep uitoefenden,
ook z'o plichtsgetrouw moordden en op
bevel de andere gruweldaden in de con-
Iedere morgen krij
gen de vrouwelijke
vrijwilligers in het
noodgebied haar in- -
structies van de t 11 -S
leidster. -t?
Daarna zwermen
ze uit. Als ze
slag eenmaal beet
hebben, zien ze
kans een huis in
één dag schoon te
krijgen.
Wat dat betekent,
weten degenen, die
zo'n huis gezien
hebben, waar an
derhalve meter wa
ter heeft gestaan.
De modder ligt er
centimeters dik, de
meubels zijn uit
geslagen en de
kachel zit onder
een dikke laag
roest.
<0
centratiekampen voltrokken".
De verklaring, die dr. Cohen geeft
en die ook ons iets zeggen kan, is deze:
„De vorming van de persoonlijkheid
begint in het gezin. In het Duitse gezin
heerst een autoritaire geest. De vader
is de baas en zowel moeder als de kin
deren moeten hem onvoorwaardelijk
gehoorzamen.
Dit autoritaire systeem heerst ook op
de scholen èri in de jeugdbeweging. Het
resultaat van de opvoeding der kinde
ren in de Hitlevjeugd was, dat zij
blind gehoorzamend ieder bevel van de
Führer zonder tegenspraak opvolgden"
Na gezin, school
en jeugdbewe
ging vond de
jonge Duitser in
de militaire en
de arbeidsdienst
precies dezelfde
mentaliteit. Vóór het Hitler-regime was
trouwens de autoritaire opvatting van
alle gezag al in het Duitse volk aan
wezig. Eén van hen z'egt:
„Door de politieke omstandigheden
is de Zwitser, de Nederlander gevormd
en zijn wij in Duitsland ook gedurende
lange jaren opgevoed wij namelijk
tot gehoorzaamheid en tot onverschil
ligheid en onverantwoordelijkheid ten
opzichte van de politieke realiteit. Het
dictatoriale systeem der Nazi's sloot
hier prachtig bij aan."
Als we nu deze mentaliteit in 't oog
houden en dan nog bedenken, hóe de
Duitse jeugd van 1933 af leerde door
de radio, de film, door krant en boek,
van de onderwijzers en heel vaak van
de ouders: „De Joden zijn ons ongeluk,
de Joden moeten uitgeroeid worden
de Russen en Polen zijn minderwaar
dige mensen" dan is-het te verstaan
dat latere S.S.ers -het vergassen van
Joden gelijkstelden met het reinigen
van' een huis van ongedierte. Zo ver
staan we ook, hoe het bij vele Duit
sers mogelijk is, dat zij geen schuld
zien. Van één der massamoordenaars
zegt dr.- Cohen- ,,De gedachte da'hij
ooit voor zijn wandaden ter verant
woording zou worden geroepen, was
bij Höss nooit opgekomen, want naar
hij zei, was iedereen in Nazi-Duitsland
(ADVERTENTIE)
Opletten de boodschap
Goed van vertrouwen als U is, let
U soms niet op, of U Uw MAÏZENA
DURYEA - die U toch nadrukkelijk
vraagt - ook werkelijk krijgt. Ja,
thuis, in het gebruik dan merkt U
het verschil gauw genoeg. Want er
bestaat geen beter bindmiddel voor
groenten, soepen en sausen dan de
echte MAÏZENA DURYEA. Niet
zonder reden wereldvermaard. Vraag
dus niet alleen MAÏZENA D UR YEA,
maar zie toe dat U het ook krijgt.
De naam DURYEA staat op ieder
pak.
orders geeft, verantwoordelijk is".
Uit dit alles zien we, hoe door de op
voeding in gezin, school, jeugdbewe
ging en maatschappij de mens zo be
ïnvloed kon worden, dat hij de groot
ste gruwelen bedrijft zonder gewetens
wroeging, zelfs in de bevredigende
overtuiging, zijn plicht gedaan te heb
ben.
De vervolgingen achter het Ijzeren
gordijn wijzen op een dergelijke men
taliteit, die hele generaties vergiftigt
en tot misdadigers maken kan.
Tegen deze achtergrond staat de
vrijheid, die wij in de opvoeding van
onze kinderen en in onze reactie op
politieke omstandigheden hebben, een
vrijheid waarvoor geen offer te groot
is. Om deze vrijheid gaat het in de
lands- en de wereldpolitiek. Daarom
zullen ook de vrouwen en moeders
tegenover al wat staatkundig gebeurt
niet in „onverschilligheid en onver
antwoordelijkheid" kunnen staan op
gevaar af dat haar de grootste schatten
uit de hand worden geslagen.
L. A. L. Br.
er van overtuigd dat „de man die de den".
RECTIFICATIE
De vorige week Zaterdag plaatsten wij op
de Vrouwenpagina een schets, geschreven
door Joop NneVebout. onderwijzeres aan een
Amsterdamse school
In de kop en in het er bij behorende
kader, meldden wij dat Joop Naerebout on
derwijzeres is op een school in de Jordaan.
Dit is onjuist. De schrijfster is werkzaam
aan de Oosterschool, die staat op de „Eilan-
