Onder de Haagse Toren
Een
procent inspiratie
en negen-en-negentig transpiratie
VJntmoeL
mcf meteen Amerikaanse sopraan
en een Hollandse pianist
Letterkundige
Kroniek
DE TWEEDE MIJL
WEKELIJKS BIJVOEGSEL van de HAAGSCHE COL RANT Zaterdag 21 Februari 1953 Pagina 2
Van Oude Jongeren en Jonge Onderen
Naar aanleiding van Frits Huël: „DE VERLATE HUWELIJKSREIS"
ren, en al behoeft dit op zichzelf lang
niet altijd onverdienstelijk te
is er bij die splitsing niet
de figuur duidelijk en zichzelf
zichtbaar te maken. Zo krijg
zer telkens het gevoel dat hij behal
ve Pieter en Helena en Suze ook
lluël ziet. En daarmee beseft hij dan
opeens weer: „dit is een verhaal" en
hij is op hetzelfde ogenblik weggc-
stoten uit de wereld van illusie, die
de auteur voor hem opriep. Voor
beelden zijn er vele: „Hij overtuigt
izen lang
zijn, hij
St'otl l L
HELEN TRAUBEL EN COENRAAD V. BOS
Het ogenblik waarop de auteur, de dichter, in
een mens geboren wordt is moeilijk te bepalen,
volkomen duidelijk is het moment waarop de
dichter zich manifesteert: want dan begint de
mens in wie die dichter leeft.te schrijven.
Bij velen ligt dat ogenblik in hun jonge jaren:
zij schrijven dan nog stuntelig, met on
wennig kinderschrift, dat wemelt van fou
ten. Maar het trachten om
tot een vers of tot een ver
haal te komen is hoe in
fantiel misschien ook naar in
houd of vorm in feite reeds
aanwezig. Het zijn meest avon
turen, gedroomde reizen, India
nen- en heldengeschiedenissen
bij jongens, vertelsels over lieve.
zich, dat het bootje geheel in orde i-
gebracht. Dan verlaat hij het vlon- Wie maar enigszins op de hoogte is van de vocale sterren van het St. Louis Symphony Orchestra
kleine kinderen bij meisjes. Dit is een eerste dertje we^c,. Hij heeft een plannetje het huidige internationale podium, kent de sopraan Helen Tiau- tegenwoordig niets anders dan
begin. Er volgt een latere periode: die van
de puberteit. In die phase van het leven
beginnen de mééste „dichters" te schrijven.
Het zijn de jaren op het gymnasium, de
gemaakt; maar daarover later'
ivoorden „maar daarover li
nielcn als het ware de voortgang der
gebeurtenissen, die wij zien: de man
bij het bootje, het verlaten van de
vlonder, het krijgen van een pk
door
BEN VAN EYSSELSTEIJN
jaren zijn
geloof een
Van de tientallen schrijvers en dich
ters in de dop, die de kameraden uit
de puberteitsjaren opleverden, blij
ven er tenslotte maar twee of drie
die voor letterkunde belangstel-
IDEALE SAMENWERKING
Zij is vol lof over „Coenic", die al
sinds 1939 haar vaste begeleider is.
H.B.S. of cfe kweekschool. Het onderwijs
brengt de leerling in contact met de lite- Hier had deze alinea moeten eindi-
ratuur en haar meesters. Er worden school- Sen: "bii keeft ecn plannetje ge-
blaadjes opgericht en gewichtig- maakt-- .Dit heeft veel meer te zeg-
l 1 gen en belooft zelts meer dan de ver
doende redactie- commissies >mkeTinv „doeb daarover later", waar
nemen de leiding. Men schrijft bij bet"js alsof de heer Huël als de
over de ouderen, men leest hun auctor intellectualis even om het
boeken en men becritiseert ze vlondertje heengluurt en ons toeknikt,
vooral. Men weet en kan het En opeens weer het besef: „dit is
zelf oneindig veel beter. Enkele cen koek -
oldoende om aar dat N°8 v'el fMrker dit illusie-
storend geval in ons op. mi een be-
einde te maken. schrljvin| (|e vo|ge^dci
dit alles behoorde niet tot
menselijke gevoelens, die bier tot in dit boek dan ook neer op het lite- haar taalkundige appreciatie. Laat ik
uiting komen. En juist om dit menso- raire kunnen, op de vormgeving, op daarom weer aandacht besteden aan
lijkc koesteren wij voor deze bundel het métier. En daarin schoot Frits Huël Pjctcr en dan zie ik hoe hij een sta- En hij over haar. „Ik heb al die 14
genegenheid". Victor E. v. Vriesland, (naar mijn persoonlijk inzicht) te kort peltjc maaktvan deverjaarsantwoord- jaar even prettig met haar gewerkt",
voorzitter van de Nederlandse P.E.N.- Over het geschoolde en virtuoze vak- brieven, waarmee hij juist gereed ge- zegt Coenie in onvervalst Hollands,
ling behouden en misschien één, die Club en vice-voorzitter van de In- manschap dat zijn onderwerp (naast komen is". Om het eens on-elegant niettegenstaande hij al jaren in New
op latere leeftijd nog steeds schrijft temationale P.E.N.. schreef: „Aan- de innerlijke begaafdheid)meedogen- te zeggen: het laat de lezer volkomen York woont, „er is nooit één hard
en publiceertcén. die werke- sluitend bij de toon en de geest van loos eiste, kon hij (vooralsnog) niet koud wat Fritz Huël ziet, hij eist al- woord tussen ons gevallen en even-
lijk schrijver is geworden. Er zijn ook onze 19e eeuwse dichtkunst vertonen beschikken. leen dat Huël hém laat zien wat Pie- m;n tussen haar en haar man en dat
vele jongeren die hun hoofdwerk in zijn (Huëls) verzen een gaafheid en Want in dit boek heeft de schrijver ter doet en dat de schrijver zich niet wj] wat zeggen, want ik heb zange
hun jeugd blijken te hebben uitge- bij dc beste traditie der moralisten Huël een principele fout gemaakt, tussen Pieter en de lezer inschuift. ressen begeleid, die om 6 uur nog
schreven. Zulke Jongeren onder de, aansluitende evenwichtige levenswijs- nog afgezien van bepaalde „ouder- Of in het beste geval: naast de lezer me(. hup man in «evecht waren en
Ouderen in onze letterkunde zijn de beid". wets" aandoende elementen in zijn komt te staan. Een dergelijk ontnuch- om g uur Qp |)et podium stonden te
de Mei. Gorter, Jacq Perk Het opmerkelijk „oude" in de Stijl. Hij opent een zijner hoofdstuk- terend element schuilt ook in een zin glimlachen! Ja, ik ben al dc* coach
ken als volgt: Wie zich in het als: het gesprek is nog levendig van jiee] wat zangeressen cn zanders
grote vertrek met aangebouwde „wanneer zij Praag toen nog het „eweesl. U hebt me in Diligentia
seire bevindt, dat in het huis van Praag van Masaryk bereiken" llmtt uls l)egc|oidcr va„ Mack
Pieter en Helena Dalhof de naam O Ja.... Praag ligt nu achter het Harrcl e„ voord,e„ 80ae|,te ik Rost.
van ontvangkamer heelt gekregen, ijzeren gordijn, dat is rvnar ook Bampton. Met Wiillner ging ïk voor
krijgt dadelijk den indruk datIk was onze tijd bijna vergeten, door-
Algezien van bet snel opeenvolgend dat bet verhaal in het verleden „wer-
„gekregen" en „krijgt", is deze zin kelijkhcid" voor mij ging worden, dc aangehaalde voorbeelden, nog vele
üek de aandacht van de lezer wordt een nuchtere uitnodiging om binnen Maar nu heeft de auteur zélf die andere zouden kunnen worden gcci-
gevraagd. te komen. Op deze wijze opende men „werkelijkheid" weer gebroken. tcerd; maar het is oneindig veel be- het eerst
Opzet cn compositie van Huëls ro- hoofdstukken in de tijd van Jacob Men denke na deze voorbeelden ter en hoopvoller dat men in 1908. En
ater'". Die bel. Hij heeft haar granioloonopnamen bewonderd en heeft ver- Jlieuwe Amerikaanse muziek speelt?
later' ver- lapgd ]iaar hjer eens jn werkelijkheid te kunnen horen. Zo ver is Zc. sc,11inen daar tc redeneren, dat
het nog niet helemaal, maar onlangs landde zij op Schiphol met a° ,n(i®v =een liome-grown
1 1Beethoven hebben, ze er naar moeten
een K.L.M.-vliegtuig int Stockholm om voor de k.R.O.-microfoon zoebcll en nu <reVen ze aldoor op
een liederen-recital te zingen. drachten aan componisten daar in de
„Wat een verrukkelijk comfort bieden die K.L.M.-planes en buurt, wat bovendien nog zijn prac-
wat een heerlijke maaltijden!" was het eerste, dat zij enthousiast tisch nut heeft, want vele van die
zei, toen wij elkaar een uur 11a haar aankomst in haar hotel te componisten zijn tevens critici en dat
Amsterdam ontmoetten. „E11 dit is meneer Bos". Zij wees op de
in Leiden geboren en door Julius Röntgen in Amsterdam opge
leide pianist, die men hoogstens 60 jaar zou geven als niet bekend
was. dat hij al 77 jaar oud is (en nog geen rimpeltje in het ge
zicht!). „In Oslo en Stockholm werd hij beschouwd als de prima
donna, want ze herkenden hem daar van vroeger toen hij als be
geleider van Wüllner in die steden optrad!"
liet orkest
dichter van de Mei, Gorter, Jacq Perk Het
en Herman v. d. Bergli. vormgeving van Huëls poëzie blijkt
Veel zeldzamer komt het voor, dat ook kenmerkend te zijn voor zijn pro
za, want thans kwam deze oudere
jongere met zijn debuut als roman
eier: liet bij Nijgli en Van Ditmar
NA', te Rotterdam en 's-Gravenhage
verschenen verhaal „De Verlate Hu
welijksreis", waarvoor in deze kro-
Helen Truubel
1 zijn duidelijk en zeer evemvich- van Lennep en mevrouw Bosboomniet, dat „De Verlate Huwelijksreis" tien exempels één-en-dezelfde fout
Wat hij te zeggen heeft ziet de Toussaint. De moderne schrijver weet geen goede elementen zou bevatten, aanwijst, clan dat men in één,
ar de U.S.A. Dat was in
:et U, dat ik in 1912 nog
s ging met Julia Cnlp? In 1922 en
hen geschrei ene. cen halve mensen
leeftijd lang uitsluitend te bestem
men voor de prulleinand. En zo ko
men zij dan „plotseling" als verras
sing als overrompeling bijna
voor de dag.
De meeste debutanten op leeftijd,
kunnen de moeilijkheden en onh;
huwelijksfeest, dat we
- twee jaar terug in New York gevierd
zelf te veel buiten het verhaal wilde hebben bjer ,U)„ eens overdoen. zict
houden en er daardooMmsMelke^ y. En l10pelijk kom ik het volgend
c in nr-mooi- jaar nog eens met Helen Traubel!"
„Ja, dat is inderdaad mijn pk
de „dichter" in iemand zich op la
tere jaren gaat openbaren. Eerst dan
als een maatschappelijke carrière,
buiten de letterkunde om, reeds lang
is gemaakt en ten dele zelfs tot het
verleden behoort. Zulke auteurs zijn
sóms verrassend begaafd en verbluf
fen de meer ingewijde lezer door
hun geweldig technisch kunnen; maar
eerlijk gezegd heb ïk hen er in stilte
altijd van verdacht, dat zij geen nieu
welingen zijn, doch auteurs, die de auteur klaar en helder voor zich, het dat hij dc indruk, die de ontvangka- Behalve de zeer klare opzet van het vangrijk voorbeeld tien fouten kan Wcer hier maar ik ben van d1
moed en de kracht vonden het door conflict is doordacht, het boek bezit mer moet maken, z 1 i beeft te sug- verhaal is er b.v. de alleraardigste aantonen. Immers, de voorgaande ei- dc zonur nofT eens hier term
geen donkere plekken, geen onzeker- gereren. „Sfeer" is iets. dal men niet vondst om een proloog en epiloog te taten bewijzen tenslotte alléén, dat bomen want n^jjn vrouw en ik willen
heden en geen verwardheid. De door zulk een mededeling oproept, schrijven waarin de lezer ziet hoe dc Frits Huël zich niet bewust is ge- ons gg
schrijver weet wat bij wil. Hij brengt Het is deze nuchterheid tegenover auteur er toe komt, dank zij gesprek- weest van deze éne fout; dat hij zich
ons het leven van Pieter Dalhof, zijn eigen sujetten, die Huël telkens ken met de Amerikaanse auteur Bru-
diens jeugd, diens studie en diens weer parten speelt, zij is als bet ware cefield, zijn dramatis personae te kie-
plaats in het maatschappelijk bestaan, deel van zijn stijl-van-nu; ik vermoed zen. Men maakt dus als het ware de
En zijn rustige liefde voor Helena dat hij hier (psychologisch) toe geko- compositie van de roman mee. Zodra
Mautner, een warm gevoel zonder men is. omdat hij het beheerste in men echter het verhaal zelf gaat le
digheden der jonge debutanten ech- hevige schokken en emoties, zoals het leven van zijn hoofdfiguur en zen, treedt de herinnering aan die
ter niet omzeilen. Hun werk kan blijkt uit de wijze waarop deze twee diens aangeboren afkeer van het ,.be- proloog terug. Alleen bij Suze doemt
veelbelovend zijn. het bezit zelfs een elkaar hun wederzijdse genegenheid zetene" heeft trachten uit te drukken ze ineens weer voor ons op: „een fi-
dank zij hun grotere levenserva- verklaren. Eerst later komen in Pie- in de weinige geëmotioneerdheid van guur, die al beloofd was". Een uit-
ring dieper-en evenwichtiger in- ter Dalhofs bestaan emoties van an- zijn verteltrant. Doch hij bereikte glijding, die au fond van dezelfde
houd, de vormgeving verraadt echter dere aard, maar hij beheerst ze, zij daarmee een voor zijn verhaal scha- soort is als al de voorgaande,
het gebrek aan technische ervaring, leiden noch tot tragische eenzaam- delijk effect: herhaaldelijk distan- Want dit is het opmerkelijke in
Het métier is nu eenmaal iets, dat heid, noch tot fatale catastrophes.
geleerd moet worden. „En forgeant Maar wél tot het vernieuwd en nu
on devient forgeron" leerden wij verdiept besef van zijn gebondenheid
reeds op school: Al doende leert men aan Helena. Een reis naar ülvik en
en al schrijvende wordt men de Fjorden van Noorwegen wordt
auteur. daardoor een „Honeymoon belated".
De volkomen logische splitsing, waaraan de roman zijn titel „Dc Ver-
veroorzaakt door een gerijpt, verdiept late Huwelijksreis" ontleent,
levensinzicht naast een nog onge- Huël had zich moeilijk een zwaar-
vormd, onrijp schrijverschap, vindt der taak kunnen kiezen. Dc mens,
men b.v. ook terug in het werk van die grote emoties en vooral het
de jonge auteur, die de oudere Frits „dvonisische", het willoos meege-
Hucl is. sleurd worden door bewogen gebeur-
Frits Huël debuteerde met een tenissén, met de bewuste inzet van
verzenbundel „Een enkel woord" zijn harmonische „apollynische" per-
(Stols, 1951), waarover bekende cri- soonlijkheid bevecht, is oneindig moei-
tici uitvoerig schreven. Dr. P. H. Rit- lijker uit te beelden en voor de lezer
ter Jr. wees op de typisch ouderwets belangwekkend te maken, dan de ge-
aandoende vormgeving van dit werk tourmenteerde en gespleten mens,
en verklaarde: „Huël zal tot velen in wie wij immers veel sneller be
spreken, omdat zijn poëzie onmiddel- paalde elementen uit ons diepste en
lijk verstaanbaar is. Het zijn zeer verborgen ik herkennen. Alles kwam
de goede pers
bevorderen".
Helen Traubels heldere lach tintelt
ineens door de hotel-lounge.
„Het kan zijn, maar ik weet er
niets van! Thuis luisteren wij nooit
naar The Voice of America en ik heb
die uitzendingen pas in den vreemde
leren kennen en waarderen. Maar ook
al zou dit niet waar zijn (ofschoon
uitgesloten is het allerminst), dan is
het toch een goede joke!"
„En zegt U nu eens, kunt U me
soms een „good joke" of een merk
waardige ondervinding uit Uw prac-
tijk vertellen?"
Kerstmis in Korea
„Dan moet ik U van Korea vérs-
tellen! Op mijn tweede wereld-tour-
née heb ik voor het eerst Korea be
zocht, Dat was inderdaad een heel
merkwaardige belevenis. Wist U, dat
de Koreanen zo muzikaal waren? Ik
was daar met Kerstmis. Op de avond
voor Kerstmis had ik in cen kerk in
Seoel in twee Christmas-Eve-dien-
sten gezongen cn daarvoor warén de
Koreanen zo dankbaar, dat zij in de
Kerstnacht drie maal (om midder
nacht, om 6 uur en om 7 uur) voor
liet raam van mijn hotelkamer de
Carols kwamen zingen, die ze ach
ter liet geallieerde front geleerd had
den. En het klonk zo ontroerend, dat
voorkomt. Als hij zich meer over
geeft aan en inleeft in de anderen"
(die hij tenslotte tocli zélf is, het zijn
zijn scheppingen) zal, wonderlijk ge
noeg, deze storende aanwezigheid
verdwijnen en zal zijn proza er aan- bbe|.
zienlijk bij winnen. met
En wie zal zeggen waarmee een zo beb
1923 ging zij nog eens. En nu zit ik het me helemaal niet schelen kon
iedere keer weer op te staan, mijn
te peignoir aan te schieten en voor dat
raam te gaan slaan. De volgende
morgen zong ik op mijn beurt weer
tweemaal in Kerstdiensten. Daar wa
ren ook reel soldaten bij, die in de
gelegenheid waren gesteld om indien
enigszins mogelijk zelfs van heinde
•oegt zij er aan toe, „als ik enigszins en verre daarheen te komen. Er wa-
kans zie, wil ik graag in nader con- ren zelfs Ethiopiërs bij en U had die
tact komen met liet Nederlandse pu- gezichten eens moeten zien, als ik
op dit ogenblik volsta ik Italiaans tegen hen sprak! En wat me'
met de Nederlandse radio, want ik m verrastte> da, was de „stekend.
Huël ons verrast als hij de achter-
tïeert de auteur zich van zijn figu- -De Verlate Huwelijksreis", dat naast stand van het métier gaat inhalen?
^^AA*VV^'^^A»V^*VV^A»AA«<\*'VV\A<VV^AA*^A*^AA•A^^AAl*<^A*^l^l'^/'»'^*w^A/V^AA*/VVVVlV\<VVVVV'*^
sdierprinnig, betvnst levend mens als ge"' i0ei° ™'*d-
Er staat in hel Evangelie van Mat-
theüs, in de Bergrede, een merk-
Het is eigenlijk een fantastisch ge
beuren geweest, zoals ons volk als
iemand u voor een mijl pressen,
er twee met hem!"
Het is een woord, dat ons mi
waardige uitspraak van Jezus: „Zal één man is opgerezen om de be
dreigde gebieden te hulp te snellen.
En wat liet buitenland hierbij gepres
teerd heeft, is al evenzeer verbazing-
schien op het eerste gezicht niet zo wekkend. Ik ben overtuigd, dat de
veel zegt. Maar ik ben overtuigd: radio en in mindere mate ook de
wie het nader bekijkt, zal zien, dat televisie een nieuwe kant van hun
er veel in zit. Ik heb er jaren geleden mogelijkheden hebben laten zien,
eens een preek van een Amerikaans doordat zij de nood van deze dui-
predikant over
op zijn warme 1
;elezen en deze wist zenden, die ons anders ongetwijfeld
1 tegelijk rake wijze niet zé na gekomen zou zijn, vlak
goed duidelijk te maken, dat juist
die tweede mijl in ons leven een
grote rol speelt. De eerste mijl, die
brengen wij wel op, maar
tweede
bij ons in de huiskamers hebben ge
bracht.
Dit was de eerste mijl. Doeli
de komt de tweede!
Ons volk heeft zich van zijn beste
Wij willen wel iemand een lift kant laten kennen! Natuurlijk: er zijn
geven, als wij met onze auto voorbij
komen, maar hij moet ons niet lastig
helaas uitzonderingen geweest. Maar
het volk als geheel mogen wij
vallen met zijn persoonlijke moeilijk- dit zeggen. Wij moeten ons nu ech-
heden. Wij willen wel iemand helpen ter aangorden 0111 op de tweede mijl
door hem voor een poosje in huis te niet te versagen.
r het mag niet j
1 ten Wij kennen alle liet voorbeeld van
koste van onze vrijheid. Wij willen het treurige sterfgeval, waarbij
wel tegen iemand zeggen, dat wij jonge vrouw en kinderen achterblijft,
hem vergeven, maar zijn wij er De deernis is algemeen, Men begint
zeker van, dat wij het nu ook zullen met allerlei te helpen. Maar als de
vergeten? eerste mijl achter de rug is, blijft
Men zou haast kunnen zeggen: het de tweede vaak achterwege. Zij staat
gaat in het Christelijk geloof om de er alleen voor en blijft er alleen voor
tweede mijl. De liefde, zoals Christus staan. Wij hebben allen onze eigen
die bedoelt, is de liefde van juist moeilijkheden en beslommeringen
weer.
Binnenkort staat ons volk ook voor
de tweede mijl. Wij zullen de getrof-
beklagen. Zij
er moeten aan
gorden. Maar de gevolgen van deze
deze mijl!
Ik moet nu telkens aan dit woord
van Jezus denken. De opwinding van
de eerste weken van onze waters- fenen niet blij
nood is voorbij. Het leven is nu rus- zullen zich zelf ook
tiger geworden. Onze gedachten wor
den niet telkens meer opgeschrikt ramp, geestelijk en stoffelijk, zullen
door de alarmerende berichten in de nog een generatie lang voelbaar zijn.
radio en het geeft de
zakelijke Nederlander e<
voel, dat wij nu aan 't werk van her
stel en wederopbouw begonnen zijn.
rbeidzame, Laten wij dit niet vergeten!
rustig
Dr H. Faber,
Pred. Ned. Prot. Bond.
I11 eendrachtige samenwerking heeft
ieder zich ingezet om bij de ramp
die ons land trof, te helpen waar ge
holpen moest worden. Beschamend
is het wel, dat bij al die prachtige en
spontane hulp, er mensen geweest
zijn, die de nood van medemensen
gebruikt hebben als aanleiding voor
zolderopruiming. Want als men dan
leest dat van de ingezamelde
goederen tien procent uit vod
den bestond, waarvan men een
deel zelfs heeft moeten ver
branden, dan begrijpt men niet
hoe deze „gulle" gevers zon
der een blos van schaamrood
op de kaken zoiets hebben
kunnen doen. We begrijpen dat er mensen zijn, die
geven wilden en die niets anders hadden dan oude
kleren, maar dat er gegeven is, wat zó naar de lom
penhandel kon, is beschamend, om geen lelijker woord
te gebruiken.
0 We moeten elkaar helpen. En als er dan mensen
zijn, die beweren dat de z.g. natte aardappelen uit het
rampgebied niet goed zouden zijn voor de consump
tie, dan bevordert dat dit helpen niet bepaald. Er is
van officiële zijde een bericht gelanceerd over te ver
wachten zgn. natte aardappelen. Dit zijn natuurlijk
geen aardappelen uit geinnundeerde gebieden, want
die zijn voor een groot deel als verloren beschouwd.
Maar de aardappelen uit drassige terreinen daarente
gen zijn geheel consumptiewaardig. Wel moeten zij
met voorrang in de consumptie, worden gebracht, daar
zij natuurlijk niet lang houdbaar zijn. Het redden en
het kopen dezer aardappelen betekenen uiteraard steun
aan de belanghebbenden getroffenen in de noodgebie-
den. En alle verhalen, dat deze, in veiligheid gebrach
te en nog verkoopbare aardappelen niet goed zijn, be
vorderen dit streven niet bepaald.
0 Bij alle berichten over de noodgebieden is herhaal
delijk het amphibievaartuig ter sprake gekomen, dat
daar zulke goede diensten heeft bewezen. Men spreekt
dan meestal van een „duek". De uitspraak is wel goed
en men denkt bij zo'n rijdend en varend voertuig na
tuurlijk direct aan het Engelse woord voor „eend". Maar
de naam wordt geschreven Dukw, en dit woord is een
afkorting van „Detroit United Keith Works". Zodat
Dukw goed is en „duck" fout. Dit in antwoord op de
vele vragen, welke van de twee namen nu eigenlijk de
juiste is.
0 Velen vroegen „hoe het toch eigenlijk zit, met die
Actie-Torenspits", en „of er nog wel wat aan gedaan
wordt". Ter geruststelling van al deze mensen, die de
Haagse toren blijkbaar een warm hart toedragen, kan
medegedeeld worden, dat het actie-comité nog leeft
en zelfs al met plannen bezig is, om de actie te zijner
tijd weer nieuw leven in te blazen. Houders van
bouw-steentjes en tramkaarten, waarop prijzen in uit
zicht gesteld werden, moeten zich dan ook niet onge
rust maken. Alle steentjes zijn nog niet aan de man of
vrouw gebracht. Zo gauw als dat gebeurd is, zal ook
de lijst van prijswinnaars bekend gemaakt worden.
0 U kent natuurlijk allemaal die jeugdige knapen, die
met hun witte „bat" of spiegelei verkeersregelend op
treden als hun schoolmakkers proberen veilig over te
steken. Zij doen nuttig en goed werk. En daarom zou
liet zo jammer zijn als daaraan schade werd toege
bracht. Dat gebeurt min of meer, zo hoorde Toren
wachter uit de mond van een automobilist, door kin
deren die, niet behorend tot de schoolverkeersbrigade,
toch met zo'n „spiegelei" op straat verschijnen. Er
schijnen nl. spellen in de handel, waarin behalve knip
tang, kaartjes enz., ook zo'n spiegelei voor dc „sta
tionschef" zit. Met dat spiegelei gewapend gaan de
kinderen dan op straat spelen en zij scheppen door
het zwaaien met zo'n ding op de straat verwarring bij
automobilisten, die hen voor verkeersbrigadiertjes aan
zien. Het is gevaarlijk speelgoed op de straat en
ouders wier kinderen dergelijk speelgoed bezitten,
doen er goed aan er op te letten, dat de kinderen de
attributen niet op straat meenemen, maar er alleen
binnenshuis mee spelen. Er is vaak al verwarring ge
noeg in het verkeer
0 Onbegrijpelijk komt het Torenwachter voor, waar
om men nog maar steeds niet die Grote Halstraat on
der handen genomen heeft. Er komt toch nogal wat
verkeer over. Zelfs niet zo heel weinig. Maar de toe
stand van het wegdek is* hoogst abominabel voor zo'n
belangrijke verkeersader in het centrum. Veel onge
lijkheid, kuilen cn naast de tramrails gelegenheid te
over om tc vallen en te slippen, doordat alle keien
scheef liggen en lager dan de rails. Eu dat in liet
hartje van de stad
0 In de Weimarstraat wordt druk gegraven en ge
werkt aan huizen etc. onder het trottoir-plaveisel.
Zulks vermoedelijk in verband met de toekomstige as-
phaltering van deze straat. De uitvoering geschiedt
hij gedeelten. Maar waar het werk klaar is worden
weer netjes dc trottoirs gemaakt zoals zij waren.
Waarom neemt men nu niet meteen de gelegenheid
te baat 0111 de trottoirs wat te versmallen. Dan komt
men eindelijk eens af van die misère van trams, die
langzamer rijden 'of stoppen moeten, omdat ze ternau
wernood of in het geheel niet langs en tegen de rand
geparkeerde auto's kunnen. Dat tijdverlies maakt dat
het rijden op lijn 2 of lijn 5 nog een beetje langer
duurt, dan gewoonlijk het geval is. Dit terugbrengen
van de trottoirband had nu prachtig meteen kunnen ge
schieden. Met ecn beetje meer overleg althans
0 Een chauffeur van bus D stopte Maandagavond jl.
op de hoek van de Thorbeckelaan en de Laan van
Meerdervoort voor een passagier. Deze passagier vroeg
een 8-rittenkaart en haalde een bankbiljet van 25 gul
den voor de dag, terwijl hij een gesprek over motoren
begon. De chauffeur telde ondertussen een bankbiljet
van 10 gulden, 2 van 2.50 en 9 van I gulden neer. De
heer nam liet geld op, gaf de chauffeur 10 cent fooi
en vergat liet bankbiljet van 25 gulden te geven en dc
chauffeur vergat er om te vragen. Misschien wil die
betreffende heer alsnog de 25 gulden aan de gedu
peerde chauffeur, die het bedrag zelf moet bijpassen,
ter hand stellen. Het hoofdkantoor van de H.T.M. is
gemakkelijk genoeg te vinden!
1 'j?^ C VwT al die soldaten heerste. Nergens een
zoveel anders. Dat komt ervan 0
als men even graag liederen als wanklank en overal 'ntense belang-
opera's zingt; als iels werkelijk mooi stelling. Ja, ze zijn daar moreel
is, heb ik geen voorkeur". zeker tegen de omstandigheden op-
„Een criticus in Oslo vergeleek gewassen. En wat voor omstandig-
liaar stem met die van Kirsten Flag- lieden soms! O, nu scliiet me een
stad", brengt Coenic in het midden; gGod jobe te binnen! Dat was in een
„hij vergeleek Flagstad met een koele andere waar ik v00r ds t
diamant en Helen Traubel met een t->- 1 _i 1
zou zingen. Die kerk was cloor een
warme robijn en zo is het! 111 1
..Op de programma's stonden de bombtmkmf»* ewaar besehad,gd en
liedteksten alleen in de originele do 1*8» Siberische wind, die Korea
talen afgedrukt zonder vertaling; wat vee^ en vee' kouder maakt dan
knap, dat al die mensen dat zo maar Japan, waar ik juist vandaan kwam,
kunnen begrijpen. Trouwens, U had er vrij spel. Ik kon er letterlijk
spreekt hier allemaal zo goed En- zien wat ik zong, want de waterdamp
geIs! kwam telkens in wolkjes uit mijn
„Maar U zingt toch ook voortreffe- mond. Maar bet ergste heb ik U nog
i D"i,s red- niet verteld. Voordat ik opkwam, had
proceer ik, „en als ik me met vergis, a
i ,a i - o- 'k door de deur gezien, dat de vleu-
zingt U toch ook Italiaanse operas?
„Zeker, ik zing La Tosca, La Cio- "cl helc,naal achter °P het Pod,um
eonda. La Forza del Destino en der- was geplaatst en daarom vroeg ik,
gelijke cn ik houd zeer veel van of zc hem wat meer naar voren kon-
Verdi, maar men had destijds aan de den rollen. Dit deden ze met zo'n
Metropolitan Opera Italianen genoeg ijver, dat er ineens een poot compleet
en geen Wagner-zangers en daar ik afbrak! Maar geen nood, want ze
M agner ook zeer bewonder en gron- haalden een enorm stuk hout en
dig gestudeerd heb, lieten ze mij mg<j8n d(mr ,Mt „weM em
aldoor in Wagncr-opera s optreden en -
daarom heet ik Wagner-zangeres".
„En zingt U ook in oratoria?"
„Och, daartoe lenen zich de om
standigheden in de U.S.A. tegemvoor-
af, die juist groot genoeg was om
de poot te vervangen. Het ging, maar
erg solide zag het cr niet uit. Om
alle eventualiteiten voor te zijn,
dig niet zo bijzonder i
dat sinds mijn begintijd niet meer ge
daan".
„U maakte Uw debuut in 1925, is
't niet?"
„Precies! Mine Karst had me toen
helemaal podiumklaar opgeleid. Zij
was een l 'rangaise, dc vrouw van een
Franse diplomaat, die zijn stand
plaats had in St. Louis, waar ik
i heb ik klopte ik de vleugel toen ik opkwam,
Ticndschappelijk op zijn bezeerde
plek, sprak een paar bemoedigende
woorden en zei te hopen, dat de be
geleidingen zo zacht zouden zijn,
dal er niets met het instrument zou
gebeuren. De jongens juichten en het
ging allemaal werkelijk goed, tot aan
het eind het applaus zo daverde en
geboren ben. Zij is de enige dreunde, dat dc vleugel, terwijl ik
lerares, die ik ooit heb gehad. Zij boog, liet ineens begaf en omviel. En
was fantastisch. En toen ze 111e hele- toen had U de jongens eens moeten
maal zo ver had. deed zich weldra horen! Ik wilde, dat ik daar nog eens
de unieke gelegenheid voor, dat het been bon
St. Louis Symphony Orchestra een
tournée van 7 weken op touw zette
en ik mocht mee als soliste in een
programma, dat vijf sopraan-aria's
bevatte. U kunt zich voorstellen, wat
dat voor een 'n begin-training was!"
„Maar als er ook zulk een onder
nemend orkest bij de hand is! Is het
waar, wat ik cen maand geleden door
The Voice of America hoorde, dat
maar eigenlijk hoop ik, dat
het spoedig niet meer nodig is.."
„Komt U dan maar eens hier op
treden! Onze vleugels zijn prima!"
„Ja, hopelijk het volgende jaar, als
het enigszins kan".
„Tot zo lang dan, Mrs. Traubel en
tot ziens ook meneer Bos!"
J. van Voorthuysen.
Advertentie
GROTE BOEKENWEEKVIERING
op ZATERDAG 28 FEBRUARI, 8 uur precies
in het KURHAUS te Scheveningen
Medewerkenden: Prof. Anton van Duinkerken, Nel Oosthout,
Georgette Hagedoorn,
Cor en Annie van der Lugt Melsert-van Ees.
Tijdens gezellig samenzijn, met medewerking van
Wim Kan en Corry Vonk, trekking GROTE BOEKENVERLOTING
Plaatskaarten van ƒ2.tot ƒ4.bij Uw boekhandelaar
Van 26 Februari af aan de zaal.
De netto-opbrengst van deze avond is voor het RAMPENFONDS
