Davitamon
ELSEVIERSS
Praetvaeria-varia
H'
E
B
Te.
2
ELSEVÏERS WEEKBLAD
Zaterdag 21 Februari 1953
Een 10 voor gezondheid
hèi aangewezen preparaat
voor de aanvulling van vitamine-tekorten
in Uw voedsel.
Flacon 50 drageesI 2.25 I 100 drawees zijn
Flacon 100 dragées: I 3.75 I voldoende voor
I ruim 3 maanden.
I
Fran» brood, roomboter, 2 portie» kaas,
Q a 1 glas wijm *n klassieke Lunch 12.40
liOEOPeCD Uflf2 II UURTOT I UUR 5RACHTS |l
ij^zoiiDflGs gesioïen- PBCPftSflRDORUflDflsjJj
Restaurant Schiphol
AVIORAMrl
HET VENSTER
OP HET WERELDLUCHTVERKEER
Het grote succes
van het Schloss Hotel
V"UU'tt urn Wiirir-i \t-t-
WIENER TRIO ERNST KUHN
Exclusief optreden voor Nederland
Tafelreservering: Tel. 713970 Amsterdam
100°/o RENDEMENT
geeft een centrale verwarming,
als S&M haar installeert
100 o/o RENDEMENT
door langdurige en veelzijdige
ervaring
100=7O RENDEMENT
dank zij een perfecte en vak
kundige uitvoering
100-Wo RENDEMENT
dank zij een blijvende, steeds
parate service
In onze gratis-folder vindt
U o.a. vele namen van
hen, die alleen met 100%
rendement tevreden waren.
CENTRALE VERWARMING
FABRIEKSINSTAILATIES
VENTILATIE
STIGTER MESSEMAECKERS
TEL K 3400-12851 KIEUWE BRKHT 30 UTRECHT
'EEKBLAD
President- Directeur
Directeur
Directie. Herlnctie.
Administratie en
Advertenties
7 etetrron
Abonnementen
1 etetonn
Postgiro
Abonnementsprijs
J. P KlaUt?
P. vaD bek
Losse
Agenten voor België
Agenten voor Engeland
Agenten voor Frankrijk
Het leven heeft zijn rechten hernomen
zoals de journalisten dat zo fijntjes we
ten uit te drukken en het is alweer
bijna twee weken geleden dat wij door
prachtig Zierikzee liepen, dat zo droevig te
midden van de eindeloze wateren lag.
Wij kwamen daar aan als nieuwsgierige
buitenstaanders en liepen langs de mistroos
tige havenkade met ons hoedje op en een
koffertje in de hand. Wij waren, in die posi
tie, niet bizonder tevreden met ons zelf,
want eigenlijk houden wij niet van die zwer
men steekneuzen, die komen kijken als er
ergens diep-emotionele dingen gebeuren.
Maar de mensen willen weten hoe het met
de mensen is en daarom doen de steekneu
zen goed en nuttig werkdaar niet van,
doch ons (persoonlijk) ligt het niet erg, met
zo'n hoedje en zo'n koffertje „op de plaats
des onheils te arriveren", het is net, of ge
handelsreiziger in menselijke emoties zijt
vertegenwoordiger van de N.V. Nieuwsfa-
briek. Alle respect voor alle uitgebreide ver
slagen alle eerbeid voor alle neergeschreven
en gedrukte ontroering, maar onze stiel is
het niet.
Wanneer wij het voor het zeggen hadden,
dan lieten wij tien staats-journalisten een so
ber verslag maken van alle gebeurtenissen,
met een gulden boete voor elke maal dat zij
„ik", of „wij" schreven maar gelukkig
hebben wij het niet voor het zeggen en heeft
de allerindividueelste expressie van de aller
individueelste emotie vrij spel in de vrije
journalistiek, een der weinige terreinen des
openbaren levens, waar de staat zijn Almach
tigheid nog niet kan botvieren.
Als wij hef voor het zeggen hadden dan
konden wij met onze steekneus, ons hoedje
en ons koffertje wel op het dak gaan zitten
en dat is op den duur ook niets, wij zouden
ons zelf de das om doen en u voelt zó, dat
dat niet kan.
Ja, het is alweer bijna twee weken gele
den, dat wij in Zierikzee waren en zoals
de journalisten dat zo mooi kunnen zeggen
het leven heeft zijn rechten hernomen.
De dagelijkse gebeurtenissen gaan weer be
slag leggen op onze aandacht. Wij gaan de
kameroverzichten en de bioscooprecensies
weer lezenTom Poes, Rat Verlegh en het
mooie proza van de critici.
Nieuws
maakte, iets wat voorheen, entre nous
gentlemen, als onoirbaar gold. Zo herneemt
het leven zijn rechten en schuiven wij lang
zaam naar de afgrond der naamgrapjes.
Maar hoe dat ook zij, juffrouw De Vink
zit niet op het touw cn de heer meester
Roolvink zit er wèl en het begrip kwaliteits
zetel heeft een deuk-major gekregen „iets
wat" zoals een oud-parlementariër uit
onze sterk-gevarieerde kennissenkring het
uitdrukte „iets wat onder Nolens een
voudig niet zou hebben gekund".
Wij hebben onszelve (uit zelfbehoud) ge
dwongen over deze belangwekkende historie
na te denken en wij zijn tot de bevrijdende
conclusie gekomen, dat het ons eigenlijk
totaal niets schelen kan. Wij kennen juf
frouw De Vink noch meester Roolvink. Het
enige dat wij van hen weten is, dat de juf
frouw kwalificaties voor buitenlandse aan
gelegenheden heeft en dat de meester een
nogal eerzuchtig man moet zijn, die het
kamerlidmaatschap zó belangrijk vindt, dat
hij cr een dame een nogal ruwe duw voor
mag geven.
Viva Roolvink!
En moge de toom van Romme hem niet
treffen.
Dit is ons allerlaatste woord in deze zaak
men houde het zich voor gezegd!
Tijd
Nu zoals de journalisten dat zo mooi
weten te zeggen de tijd en het leven
hun rechten hebben hernomen en het
jongste verleden weer achter ons ligt, heb
ben wij, op onze manier, (die de manier der
volstrekte leken is), al wandelend door de
stad van ons hart, lopen nadenken over het
begrip „tijd" en wat dat is.
Wij geloven dat wij er verkeerd aan doen
de tijd te verdelen in verleden, heden en toe
komst, want „heden" bestaat eigenlijk niet
(geloven wij)„heden" is eigenlijk maar een
onvatbaar, vloeiend, iets, niet méér dan de
imaginaire grenslijn tussen „verleden" cn
„toekomst". Eigenlijk bestaat het „ver-
Spuistraal 110-112
Amsterdam
32211
Kloveniersburgwal 51
43558
335900
15 p ir ot 3.80
p kw
0.35
Elsevier Brussel N V.
Steenweg op Charleroi
26. Brussel
Postcheque no. 962 4S
Jaarabonnement 250
fr.; halt] abi I 30 tr.;
kwartaalaht tl) tr
Alb Milhado Ltd
140 Cromwell Road
London S W 7
Nouvelles Messageries
de la Pi esse Pnrisicnne
Rue Réamur 111
Paris (2e)
De verschrikkelijke ramp heeft ons
eens de betrekkelijkheid aller nieuws-
I tijdingen doen beseffen. Tegen het
aanstromend watergeweld was ook de da
gelijkse sensatie niet bestand.
Dingen, die eigenlijk nog lang niet waren
uitgewerkt, zijn plotseling overspoeld en
voorgoed uit onze belangstelling weg-gesla-
gen.
Vóór die afschuwelijke éérste Februari
was Nederland nog midden in de sensatie
van de vluchtelingen uit de Bredase strafge
vangenis. Maar nü kan het ons. eerlijk ge
zegd, weinig meer Schelen en het zal nog
wel even duren, vóórdat wij met vóór-
Februarise belangstelling de officiële berich
ten lezen om te zien, wie directeur van het
postkantoor te Steen wijkerwold is geworden
en wie ridder in de Orde van de Nederlandse
Leeuw.
Het is nauwelijks tot ons doorgedrongen
dat enige Nederlanders van formaat -
Bosch van Rosenthal, Nijhoff, Loudon
voor immer uit het beeld onzer gemeenschap
zijn heengegaan.
Wij hebben nauwelijks een letter gelezen
van Eisenhower's State of the Union.
Het verdrag dat in Cairo (met een gouden
vulpenhouder) over het lot van de Sudan
heeft beslist („voor zo lang als het duurt",
placht onze oom Albert uit Eibergen te zeg
gen) heeft weinig indruk op ons gemaakt.
Het pathetische plaatje van koning Bou-
dewijn mager en ziek in zijn bemodderde
kaplaarzen hebben wij maar oppervlak
kig bekeken en de fijnzinnige commentaren
die een deel van de Belgische pers aan haar
Koning wijdde, hebben wij bij wijze van
spreken slechts met één oog gelezen.
Ds van der Vaart Smit, die wij reeds ken
den toen zijn naam buiten Zwijndrecht door
niemand gekend werd, had zowaar een por
tret van ir Mussert in zijn cel en eigenlijk
waren wij geneigd dat niet zo belangwek
kend te vinden.
Wij hebben er weer wat hoogleraren bij
gekregen de heer jonkheer O. Reuchlin is
tot gezant te Tokio benoemd, zonder dat
onze ogen ervan geknipperd hebben en zo
is de aarde twee weken ouder geworden met
allerlei dingetjes, terwijl in Korea en in
Indo-China iedere dag honderden aardige
jongens worden neergeschoten cn de mensen
den mensen wolven zijn.
Schokje
Eerlijk gezegd heeft het nauwelijks meer
dan een schier-onmerkbaar schokje bij
ons teweeggebracht dat dc heer meester
Roolvink uit Twenthe, zijn zetel in de
Tweede Kamer heeft ingenomen, ofschoon
die bestemd was voor de kwaliteits-juffrouw
De Vink.
Ons lijfblad, de Nieuwe Rotterdamse
Courant, noemde dat „de Vinkenkwestie" en
dat schokte ons dieper dan het geval op
zichzelf, omdat het, bij ons weten, de eerste
maal was dat deze courant een naam-grapje
het verleden en de toekomst zouden kunnen
zien als gezamenlijk-bestaande in „nu"op
dezelfde wijze als wij ons huis en ons kan
toor ruimtelijk als gezamenlijk-bestaande
kunnen zien in onze gedachten, dan zouden
wij wellicht gemakkelijker kunnen leven,
omdat wij dan zouden ervaren dat ons „ge
vecht met de klok" onzin is en dat wij het
gelaat van de klok verkeerd zien de klok is
niet een vijand om tegen te vechten, doch
een vriend om mee samen te werken.
Wij zien,, dachten wij, de Tijd ten onrechte
als twee-dimensioneelbreedte en lengte.
Maar er is een derde dimensiehoogteen
die is, geloven wij, de belangrijkste wellicht
de enig belangrijke.
Wanneer wij aan de evolutie-der-dingen
denken, denken wij aan lengte, maar alle
evolutie is evolutie in de hóógtegéén voor
waarts gaan, doch omhóóg gaan.
Het is wonderlijk,, dat ge tot zulke over
peinzingen komt, wanneer ge aan de Zond
vloed over Zeeland en aan de heer meester
Roolvink denkt.
Maar van het één komt (onherroepelijk)
het ander.
De tijd is een wonderlijk ding, even won
derlijk als debloedstroom door ons hart,
even wonderlijk als het leven zelf.
De waterramp is slechts een episode in de
tijd. Zij zal uit het verleden, over het niet-
bestaande heden, naar de toekotnst stromen,
ook als zij niet meer is.
En meester Roolvink?
Wij zouden zijn plaatsbepaling aan hem
zelf willen overlaten.
leden" óók niet helemaal, tenminste niet zo
als wij dat, voor het gemak, hebben gecon
cipieerd als dode dagen die niet weerkeren
want het verleden keert herhaaldelijk weer.
Ge moet maar eens in een oud kasteel zijn.
Dan is het zelfs tastbaar. En de herinnering
is niet anders dan het levende verleden.
En de toekomst? Is de toekomst toekomst,
in zoverre dat zij er niet is? Of is het zó, dat
gij, wanneer ge 's morgens opstaat, de ge
hele komende dag met al zijn gebeurtenis
sen, zéér duidelijk voor uw lijfelijke ogen
ziet, zoals hij zich tot .het (bittere of zoete)
einde ontwikkelen*^^ onverwachte, schok
kende, bijtia notfU-grt'Jriiedende gebeurtenis
sen voorbehouden?
Soms (denken wij) vloeien verleden en
toekomst inéén tot het onvatbare heden.
Wanneer gij uw huis verlaat om naar uw
kantoor te gaan, ligt het huis (als het ware)
in het verleden en het kantoor in de toe
komst, doch gij weet dat zij, ruimtelijk, beide
in het heden aanwezig zijn ge kunt ze beide
ruimtelijk, zij het niet physiek, zien. Het
huis dat verleden is, en het kantoor, dat
toekomst is, worden samengevat in het
„heden".
Wanneer het ons, dachten wij, mogelijk
zou zijn, het gevoel voor de hogere dimen
sies van het begrip „tijd", in ons te ontwik
kelen wanneer wij, met andere woorden,
„Aanvullende Brandpolis"
van de „ASSUMIJ" van 1896
's-Gravenhage
Gezaghebbende Juristen
en Economen zeggen:
éven nuttig en éven noodzakelijk
als de gewone brandpolis"
Sociaal
En deze (ontstellende) mededeling is uit
een stukje óver de Volkscredietbank
te Haarlem in de Bloemendadlse Post
Men streeft er als sociale instelling naar
het leven overbodig te maken en daarom
de bedragen der leningen geleidelijk kleiner
te stellen.
Keuze
"|"a de Amersfoortse Courant:
1 AQUARIUM of geraamte, onge
veer 70x40x40. Tijssen, Lange-
straat 56 I.
Mag het geen rooktafel zijn, Tijssen? Of
een olie- en azijnstel? Of een ledikant?
Hoevéél
óevéél men soms eist van de clientèle
blijkt uit deze jn de Helderse Cou
rant:
Bij overlijden
belle men op
245 6
of 3114
Algemene Begrafenis-Vereniging
„Den Helder", Kantoor Midden
weg 130.
Vraag
Tn de Arnhemsohe Courant deze
Gevraagd door gezin met 1 kind
(beroepsmilitair) half Maart 2 ka
mers en keuken. Br. no. T 1759
bur. v. d. bl.
Kan dat kind niet in de kazerne?
D
.eze in Utrechtsch Nieuwsblad
Zijn uw kinderen zwak of mager
stuur ze naar de PAARDENSLA-
GER. Lappen 1.30-/ 1.40-/ 1.50
per 500 gr. Lange Jufferstraat 18.
Herenmode
n in de Zierikzeesche Nieuwsbode:
VERLOREN tussen Nieuwerkerk
en Brouwershaven: gummibroek
met broodtrommel.
Tegen beloning terug te bez.: Post
station Zonnemaire.
Rammelde die nou niet, toen hij afzakte?
Bord (I)
ij Maison Tini (Vergierde Weg, Haar
lem)
Wü eten tussen 12/2V/j uur.
Cliënten doorlopen s.v.p.
Bord (II)
Maartensdijk, bij een boerderij, dfc
bord
VOOR LEKKE BANDEN
ACHTEROM
O.T.
Ti de Kralingse Kerkbode
De Grasklokjes Meisjesclub 13—-16
Woensdag 21 Jan. 7.45 uur hebben w<
O.T. „De val van Jericho". Nemen jullie
voor deze avond een naald met draad mee
MET ZIJDELINGS R-E-K-BARE BOORD
nylons geweven
Hebt U ze ook in
evuij
iP
door
Martie Verdenius
0, die vreselijke mensen, die het zo
goed weten! Bij elk plan kijken ze
je welwillend aan en vertellen je
dan, hoe onverstandig het zou zijn, om
het uit te voeren. Waarom? Omdat het
er geen tijd voor is. Maar het is nooit
ergens tijd voor, behalve voor hun, in
goed gekozen bewoordingen, domper.
„Zeg, we denken er over om zelf maar
een huis te laten bouwen."
„Bouwen! In deze tijd! Maar me-lieve-
mensen, dat is toch veel te duur. In deze
tijd moet je niet bouwen."
„O nee?" zeggen wij angstig.
Onze vriend, die helaas tot bovenge
noemde categorie hoort, lacht vaderlijk,
moederlijk, of vals, precies zoals je het
zelf wilt zien, en legt ons sufferds uit,
aan welk onheil we nog maar net ont
snapt zijn, door hem gelukkig van te
voren om raad te komen vragen. En dan
oreert hij een hele avond over in het
verleden bouwen, wat wel verantwoord
was, in de toekomst bouwen, wat mis
schien verantwoord is en schildert ons
het rampzalig lot van de krankzinnigen,
die nu, NU, zegt hij nog eens, hun onder
gang tegemoet rennen door hun geld om
te zetten in stenen, specie, kozijnen, bin
ten en tegels voor de keuken en kranen
in de badkamer. Na de vierde borrel
heeft hij er Australië, Amerika, Rusland
en de Kleine Antillen nog bijgehaald en
boordevol met zijn gelijk wankelt hij na
enkele uren voldaan onze naargeestige
huurkamers uit. Ziezo, dat gaat dus niet
door.
Laat ik dan maar in elk geval vast
nieuwe pannen kopen, denk je een
volgende keer hardop.
„Nieuwe pannen," zegt de vriend.
„NIEUWE PANNEN! Met deze prij
zen van ijzer. In deze tijd moet je geen
pannen kopen." Australië, Amerika, Rus
land en de Kleine Antillen komen er
weer bij te pas en daarna weten we dat
we aan een groot gevaar ontsnapt zijn.
Helaas laten we dan een woordje val
len over de strikt noodzakelijke aanschaf
van een pak.
„Met deze wolprijzen," zegt de vriend.
Hij schudt langdurig en mistroostig het
hoofd en kijkt ons om beurten aan of
hij ons gaarne voor onbepaalde tijd voor
ons bestwil aan de geordende samen
leving zou willen onttrekken. Naast
Australië, Amerika, Rusland en de
Kleine Antillen komt nu ook nog Ierland
ter sprake. En dan weten we het eindelijk
wel. Dan weten we dat alles wat we op
een bepaald ogenblik nodig hebben te
duur is en dat we moeten wachten met
kopen, tot we het niet meer nodig heb
ben, omdat we te oud zijn om er van te
kunnen genieten of al geheel en al ver
gaan zijn.
Maar als de vriend weg is, bedenk ik
altijd een goed verweer. Dan zeg
ik tegen hem „Dat gezeur van jou
over te duur. Als jij op een avond uit
gaat, en je wilt nog wat drinken ergens,
ga je dan op het trottoir voor je lieve-
lingsbar zitten met je vriendin en schenk
je haar dan uit een fles in, die je in een
winkel gekocht hebt, omdat dit veel
goedkoper is dan de drankjes, die je
binnen krijgt? Cheerio, in de regen zo
gezegd?" Maar als hij erbij is, kan ik
rustig de moeite sparen. Dan overdon
dert hij me toch weer met zijn Australië,
Amerika, Rusland, de Kleine Antillen en
verdere geographie.
Zo'n vreselijke vriend, die het van zijn
eerste snik tot zijn laatste zucht beter
weet eri dat vertikt om voor zich te
houden. Hebt u ze ook in uw omgeving?
Dan kun je beter niks hebben, zeg
ik....
