mmn
DIT AARZELEND
EUROPA
EEKBLAD
Lijdensweg van een kapper
In dit nummer:
Over een wieg en een graf
dault uit loonden (ems. Zij stelden er de
eeuwige, de frasisrh-Franse vraag om ze
kerheid en veiligheid en meer garanties. Zij
ontvouwden er hun protocols on het E.D.G.-
verdrag en die gaan dan naar Bonn en ook
daarin vragen zijgaranties
In Londen Het men deze Fransen bedelen
om steun. Maar de Engelsen volharden in
een isolement, dat raste in een fiid, toen de
zee nog een beveiliging was en het Empire
een sterke realiteit.
In Straatshnrg snraken de vijftien landen
van de Euronet Vergadering over een
Europese grondwet, waar men in Maart
verder over zal praten en onnieuw ver-
Iclae'de Lord T avfon, dn' F,norland nimmer
als lid kan toetreden, omdat het ziin squve-
•ptmfp't niet nr'is kan oeven
Tn Rome konien volgende week de zes
ministers van het kleine Eurona hi'oen. Zij
zullen alvast over een Euronese Politieke
Gemeenschan praten terwijl de Defensie-
Gemeenschap nog midden-in de branding
staaf en over het F.D.G.-verdrag zelf
en over het Saarnroblecm en over Neder
landse denkbeelden inzake economische in
tegratie.
En zo praat men en beraadslaagt en dient
prac-adviezen in en protocollen en de tijd
verstrijkt. In Amerika verzekert de heer
Foster Dulles andermaal, dat de wieg der
Amerikaanse beschaving toch waarlijk in
Europa heeft gestaan. Zes weken is Foster
Dulles nu minister en daarin leerde hij tact
genoeg om alleen over een wieg en niet
over een graf te spreken.
Maar waarlijk aan dat graf van Euro
pa zullen wij allen staan, zo niet ergens een
Europese staatsman opstaat, sterk genoeg
en moedig genoeg om dit oude werelddeel
w a a r 1 ij k tot eenheid en w e r k e 1 ij k
tot samenwerking te bewegen. Nog is het
tijd. Nog kan deze Westerse wereld, zo zij
die leiding vindt en leert aanvaarden, het
harde woord weerleggen, dat Mauriac on
langs citeerde„C'esf en manquant a l'cter-
nité que les chrétiens ont manqué leur
temps." De eeuwigheid verzakend, verzaak-
i ten de Christenen hun tijd.
GEEN DIPLOMA.
GEEN PATROON
De wereld staat niet stil en terwijl Nederland zich aangordt om de gevolgen
van de watersnood te boven te komen, vinden overal in het buitenland be
langrijke gebeurtenissen plaats. ]n dit nummer worden de voornaamste
situaties op internationaal gebied door bekwame auteurs behandeld cn wel
HEINZ LIEPMAN „In Bonn ontplofte een Dullcs-bom" (pag. 3).
REBECCA WEST, NIKOLALS BASSECHEÏ cn DONALD McLACH-
LAN „Ruslands antisemitisme" (pag. 5).
JACOUES CIIASTENET„Frankrijk moet kiezen" (pag. 7).
BEVERLEY BAXTER „Lijfstraffen voor Britse misdadigers" (pag. 7).
JAMES BL1RNHAM„Krachtiger Amerikaanse politiek" (pag. 9).
ALAN PATON „Afrika ontwaakte te vroeg" (pag. 9).
ARNOLD J. TOYNBEE analyseert in zijn belangwekkende reeks artikelen
de verhouding tussen het Westen en de Islam (pag. 4).
Nederlandse activiteit in den vreemdeLLOYD LOCKHART bezocht Neder
landers die slaagden in Canadadr P. K. HUIBREGTSE schrijft over Neder
landse werkzaamheden in Marokko (pag. 11).
J. W. F. WERUMEUS BUNING beschrijft het heldhaftige werk dat de Nederlandse
reddingboten tijdens de stormperiode hebben verricht (pag. 27); II. J. LOOM AN
geeft een volledig overzicht van de buitenlandse hulp aan de slachtoffers van de
watersnood (pag. 27), terwijl PROF. MR J. A. VAN HAMEL en PIET BAKKER op
de historische achtergronden wijzen van Nederlands strijd tegen het water (pag. 2S).
Op de vrouwenpagina's (31 en 33) onthullen CONSTANCE WIBAUT cn DINY
KUYPERWILMANS de geheimen der Franse voorjaarsmodevoorts bijdragen van
CAROLINA ANDRAU—SANTHAGENS, MIMI RIJPSTRA—VERBEEK. B. DE
BOER VAN LEY—VANDER cn MARTHA VAN BRINK—POORTop pag. 35 be
spreekt MAX TAK het opzienbarende proces tegen Jèlke Jrop pag. 36 vindt men een
kort verhaal van RAYMOND BRULEZ.
De pagina „Reizen en Trekken" (29) herkrijgt in dit nummer, nu straks het
toeristenseizoen gaat beginnen, ha»* ©jide omvang. ART BUCHWALD is vele
bezoekers van Parijs van dienst met een lijst van de tien beste restaurants van 1952.
Ik kan je maken en breken" sprak de
controleur van de „Vakgroep Kap-
persbedrijf" tot een Amsterdamse kap
per, die in het gelukkige bezit was gekomen
van een bloeiende kapperszaak, doch zijn
zaak niet drijven mocht omdat hij niet in
het bezit was van het z.g. patroonsdiploma...
De jonge kerel, die de zaak van zijn pa
troon had overgenomen, bezat een Midden
standsdiploma, een Gezellendiploma, maar
het voor hem belangrijkste papier, waaruit
zijn bekwaamheid als patroon zou moeten
blijken, was nog niet in zijn bezit.
„Geef mij vier maanden uitstel opdat ik
het patroonsdiploma halen kan", vroeg de
kapper aan de man van de vakgroep, maar
daar wilde deze niet van horen. „Dan had
je maar eerst het patroonsdiploma moeten
halen alvorens deze zaak over te nemen.
Wij eisen papieren, dat papier heb je niet
en dus ben je in overtreding".
Dit onaangename bezoek was het begin
van een lange lijdensweg, welke de kapper
nu zou hebben te bewandelen en waarop hij
ook nog, vanwege het gemis aan het belang
rijke papier, met de economische recherche,
ja zelfs met de economische rechter te ma
ken zou krijgen.
Het dreigende gezegde „Ik kan je ma
ken en breken" werd werkelijkheid toen
kort nadien een rechercheur vari de Econo
mische Dienst in de kapperszaak verscheen
en onze kapper verhoorde.
Deze rechercheur begreep dat de Am
sterdamse kapper binnen vier maanden het
patroonsdiploma wel zou kunnen halen. En
in die tijd zou geen enkele man in de druk
beklante zaak zich afvragen of de kapper,
die voortreffelijk knipte cn schoor, al dan
niet een patroonsdiploma bezat. Het zou
hun ook weinig interesseren.
De rechercheur deed zijn plicht, maakte
een proces-verbaal op, doch hield dit ge
ruime tijd onder zich in de hoop dat de
kapper in die tijd het bewuste patroons-'
diploma wel zou weten te bemachtigen. De
politieman nam echter kort daarna ontslag
cn hij vergat het proces-verbaal. Maar wel
dra verscheen er een andere rechercheur,
die opnieuw proces-verbaal opmaakte. Al
zag ook deze politieman onmiddellijk de
grote onbillijkheid van het geval in, toch
zette hij het proces-verbaal door.
Veertig gulden boete of twintig dagen
hechtenis, luidde het vonnis. En daar zat
de kapper met zyn bloeiende zaak, die hij
kon gaan sluiten of.kon voortzetten met
een gedwongen compagnon die wèl het ver
eiste diploma bezat. De veroordeelde kap
per koos de laatste weg.
Of de compagnon met het vereiste papier
in zijn zak, zó slecht knipte dat de klanten
verdwenen indien zij niet door de patroon
I zelf onder handen waren genomen, interes
seerde de vakgroep noch de economische
rechter. Aan de wettelijke voorschriften was
nu voldaan! De aanwezigheid van de „com
pagnon" kostte de kapper handen vol geld,
maar ook dat was iets waarover de vak
groep zich geen zorgen maakte.
Toen onze voortvarende Amsterdamse
kapper ten slotte zijn patroonsdiploma be
haalde dit gebeurde kort nadat de man
de boete had betaald kon hij aan de
wederopbouw van zijn zaak beginnen.
M. RECKMAN
Reeds zyn enige duizenden exem
plaren besteld van de plaat van Doeve
en het gedicht van Werumeus Buning,
zomede van de gravure van Jean-Paul
Yroom. Verdere bestellingen kunnen
gericht worden aan onze administra
tie. Een bedrag van 9000.dat
voor deze platen ontvangen werd, is
reeds door ons overgemaakt aan het
Rampenfonds.
Blijft verder indachtig aan het giro
nummer van het Rampenfonds
95 75
Plasiic-lak. de allerluiste vinding,wordt
thans aangebracht op alle Pas-toe
bergmeubelen, tafels en kleinmeubelen.
Deie lak beschermt het hout tegen hitte,
krassen, vlekken, alcohol cn voorkomt
verkleuren en vuil worden, doordat
geen stof meer in de poriën ..-in drmgea-J
t U. Mi S. Rottoord3, Utrecht,
ZATERDAG 21 FEBRUARI 1953 N.V. U1TG. MIJ BONA VENTURA 9e JAARGANG - No 8
ELSEVIER
PRIJS VOOR NEDERLAND 35 CENT
VOOR BELGIË 7 FRANK
Europese Defensie Gemeenschap
36 PAGINA'S
(d. K.) De historie heeft geleerd, hoe
goed de dictatoren elkaar begrijpen. Zij
spreken dezelfde taal. Stalin en Hitler ver
stonden elkaar, toen zij in 1939 Polen
samen deelden. Pas veel later vlogen zij
elkander naar de keel. Maar nog vandaag
de dag zoeken de Russen in Oost-Duitsland
hun sterkste helpers onder de vurigste ex-
Nazi's.
Thans heeft Slalin zelf een langdurig en
hartelijk gesprek gevoerd met dr Leopoldo
Bravo, de nieuwe ambassadeur van Argen
tinië te Moskou. Er was een tijd, waarin
maarschalk Slalin een vurige banvloek uit
sprak over dictator Peron. Toen noemde
hij de Argentijnse heerser een volksverra
der, een dwingeland, een onderdrukker.
Kortom een fascist. Thans wordt de afge
zant van dezelfde Peron in de salons van
het Kremlin door een goedgemutste Stalin
vriendelijk ontvangen en gans de Sovjet-
pers boekstaaft de ontmoeting plechtig en
uitvoerig.
Nu kan men zeggen, dat dictatoren als
het zo uitkomt een zeer slecht geheugen
hebben. Maar daar staat tegenover, dal
zij niets voor niets doen. Zo zou het kun
nen zijn, dac deze bijeenkomst die
samenvalt met een zeer levendige commu
nistische activiteit in enige Zuid-Ameri
kaanse landen een der belangrijkste ge
sprekken van deze tijd zal blijken. De
nieuwe speerpunt, die men te Moskou
smeedt, is op Noord-Amcrika gericht. Zij
wil Latijns-Amerikaanse landen voor Was
hington onhanteerbaar maken en zij dreigt
de verhoudingen in de Verenigde Naties
nog moeilijker te doen worden dan zij reeds
zijn.
Aan de grijze Theems zegt men bedacht
zaam, dat voor de Soedan de enig-
mogelijke regeling bereikt werd. Maar
aan de Niji viert men uitbundig de eerste
grote overwinning van generaal Naguib op
de Engelsen. En aan de Nijl heeft men
gelijk. Want in dc Soedan heeft Engeland
veel verloren cn niets gewonnen. Niets
zelfs niet de welgezindheid der Egyptena-
ren. Tenzij men aanstonds ook aan het
Suczkanaai alle posities opgeeft.
Wat Churchill aan ccn Labour-regering
bitter zou hebben verweten, heeft Eden
volbracht. Zijn eigen partij beseft het mor
rend men heeft dc Soedan prijsgegeven.
Eh men heeft ook de twee millioen primi
tieve nict-Mohammedanen van de Zuidelijke
Soedan in de steek gelaten. Agoth, de grote
hoofdman van de Dinka-stam, zeide tot Sef-
ton Delmcr „mijn moeder vluchtte voor de
Noorderlingen onder de Mahdi en ik ben
geboren in het gras. Ik ken de slechtheid
van de Noorderlingen. Toen de Engelsen
kwamen, brachten zij ons vrede. Maar zij
voedden ons niet op. Als zij ons onderwezen
hadden zoals zij het die anderen deden,
waren wij thans tegen de Noord-Soeda-
nezen opgewassen. Dus gy Engelsen moet
hier blijven. Gij moet ons in zeven jaar zo
veel leren, dat wij ons tegen de Noorder
lingen kunnen handhaven."
Nu, dat zal niet gebeuren. Bitter zegt
Delmer„Naguib verlangt dat wij gaan en
wij gaan. En andermaal moesten onze loyale
vrienden verkocht worden.
Dat is een lelijk woord, In feite heeft de
regering-Churchill Britse posities verlaten
terwille van hogere Britse belangen. Of zij
die redden zal, blijkt spoedig. De grote
vuurproef moet nog komen.
Dan kan blijken, dat Egypte's eisen inzake
het Suez-kanaal door de Soedan-over-
winning veeleer verscherpt zijn, dan
verzacht.
Reeds waarschuwde Lord Killearn. Met
recht van spreken hij was tien jaar lang
Brits Ambassadeur te Kaïro en Hoge Com-
Geef Liv kindje
sterke
tandjes
ruggetje
stevige
beentjes
D'KALK
a'miin.i.iaiMi'aii'iiunn
OOK IN BELGIË OVERAL VERKRIJGBAAR
missaris voor dc Soedan. Pas op voor gene
raal Naguib's anti-Britse vrienden, zegt
Lord Killearn. Pas op voor zyn rechterhand,
kolonel Gamal Abd el Nasser. Hij haat de
Engelsen. Zwakheid wekt bij deze mannen
slechts minachting, zegt Lord Killearn en
hij adviseert„ik zou tot hen allen zeggen,
dat tenzij zij dc Britse voorstellen voor de
verdediging der Kanaalzone aanvaarden, zo
als het internationale Midden-Oosten-Com
mando, waarin de Britten hun volle deel
zullen verwerven, zij n i c t s zullen krijgen."
Dat is mannentaal. Maar generaal Nagnih,
die twee grote Duitse handelsdelegaties op
bezoek heeft, die omringd is door een staf
van Duitse militaire adviseurs ouder leiding
van een oud-Wehrmacht-generaal en die
meermalen bezoek ontvangt van dr Hjalmar
Schacht, schrikt niet van boze woorden. En
het is zeer de vraag of de Engelsen na
hun Israël-crvaringen, na hetSoedan-accoord
en na Abadan nog wel in staat zijn in dit
turbulente, woelige en gevaarlijke Midden-
Oosten iemand laat staan Naguib!
waarlijk aan het schrikken te maken!
Pandit Nehroe heeft zojuist gepleit voor
de vorming van een „derde wereldge
bied" los van de Russische en los van
de Amerikaanse sfeer. India's premier komt
niet lot dit pleidooi, omdat hij het Westen
of Engeland zou haten. Maar wel omdat
hij de kracht van hel Westen niet vertrouwt.
Zijn 'and grenst aan Russische en aan Chi
nese machtsgebieden. Die krachten kent hij
van nabij. Hij gelooft niet, dat men de
Russen cn de Chinezen kan verslaan. Niet
in Korea en niet in Indo-China. Hij ziet
de storm opsteken en hii wil er buiten blij
ven. Dat zal een illusie en een dwaling blij
ken, maar dat is thans niet aan dc orde.
Waar het op aan komt is, dat Azië's grootste
niet-communistischc staatsman zijn volken
en rijn vrienden huiten de grote strijd wil
houden, die hij aan ziet komen.
Ziet daar de zwarte wolken aan de hori
zon. In Noord-Afrikain het Midden-
Oosten in Oost-Aziëin Zuid-Ame-
rika. Kijkt naar deze duistere achtergrond,
waar overal de vonken spetteren en vervol
gens naar de voorgrond ons eigen West-
Europa.
Daar keerden dc ministers Maver en Bi-
JNog niet in liet gelid