f VOOR ANTJES EN JANTJES
PANNEKOEKEN BAKKEN knikkeren dan
LI-TI, DE CHINEES, WILDE
Averechts kruiswoordraadsel
en andere jonge klantjes) 2
breien
r
Het onbewoonde eiland
Het schaap Veronica
RADIO-PIROGRAI
Werkkleding
nodig..?
Spelden
met zwarte koppen
8
Zr.terdag 21 Februari 1953
JIP EN JANNEKE
jip kan beter
HEEL lang geleden woonde
er in China een man, die
Li-Ti heette. Op een goede dag
had Li-Ti bij een vriend pan
nekoeken gegeten, lekkere,
dikke pannekoeken met een
bruin knappend randje er aan.
En nu besloot Li-Ti het panne
koeken-bakken ook te leren.
En hij nodigde zijn vrienden
(en dat waren er heel wat) bij
voorbaat al uit op een panne-
koekendiner, als hij de kunst
van het pannekoeken-bakken
verstond.
Nu zou ieder verstandig mens na
tuurlijk beslag hebben gemaakt en
een vuur hebben aangelegd en eens
geprobeerd hebben, of hij van dat
moeilijke werkje iets terecht bracht.
Maar zó was Li-Ti niet.
Hij kocht een boekje, getiteld „De
Pannekoek". Het was geschreven
door Wi-Lang, die kok was in het
hotel „De Draak met de zeven hon
gerige monden." Wi-Lang was be
roemd om zijn pannekoeken en heel
wat mensen kwamen in het hotel,
enkel en alleen om daar van het
heerlijke, ronde gebak te eten.
Maar juist was Li-Ti met de studie
van het boekje van Wi-Lang klaar en
zou hy er op uit gaan, om meel en
eieren en olie te kopen.toen hij in de
etalage van een boekwinkel een heel
dik boek zag staan, dat ook over de
kunst van het pannekoeken-bakken
handelde. Het heette „Het Knappen
de Korstje" en het was geschreven
door de opperhofpannekoekenbakker
Sji-Kuang. Li-Ti kocht ook dit boek
en besloot erin te studeren, alvorens
hij tot het bakken zou overgaan.
\7ELE avonden, weken en maanden
v verdiepte Li-Ti zich in de blad
zijden. Nu begon hij pas iets van de
kunst van het pannekoeken-bakken
te begrijpen: er waren pannekoeken,
die je met olie en andere, die je met
boter moest bakken, er waren pan
nekoeken met krenten en ook met
pruimen, er waren dikke pannekoe
ken, zo hard en stevig als een hou
ten schijf, maar er waren ook dunne,
zo soepel en doorzichtig als een ro
zenblaadje. Enfin, wel honderd soor
ten.
De vrienden, die met smart zaten
te wachten op het pannekoekenmaal
bij Li-Ti, vroegen hem wel eens,
wanneer ze nu eindelijk eens moch
ten komen eten. Maar Li-Ti vertelde
hun dan, dat ze nog maar even ge
duld moesten hebben, want hij was
^2b
nog niet helemaal uitgestudeerd in
de pannekoekenkunde.
En toen Li-Ti het boek van Sji-
Kuang doorgewerkt had, begon hij
aan de studie van een nog veel uit
gebreider boek, dat ook helemaal
over de kunst van pannekoeken-
bakken handelde. Het was geschre
ven door Ti-Lo-Pe, die zes eeuwen
geleden had geleefd en die de groot
ste pannekoeken-bakker was ge
weest, die er ooit had bestaan. Wan
neer die aan het bakken was, kwa
men de vogels van de hemel en de
dieren van het veld op de geur af
en ze zaten vredig bij elkander, he-
door -
C. WILKESHUIS
lemaal bedwelmd door de heerlijke
lucht, die er van het baksel opsteeg.
Sommige vrienden herinnerden Li-
Ti nog wel eens aan de uitnodiging.
Maar de meesten waren deze allang
vergeten. Het was immers al bijna
vijftien jaar geleden, dat Li-Ti die
had gedaan en verscheidene van de
kennissen hadden onder het wachten
door al grijze vlechten gekregen.
Maar op het laatst zou het feestmaal
dan toch zijn. Li-Ti kende de wer
ken van Ti-Lc-Pe van buiten en je
kon gerust zeggen, dat er in heel
China, ja. misschien in de hele we
reld. niemand was. die zoveel van
pannekoeken wist als Li-Ti.
|)e vrienden kwamen. Ze had-
den voor die gelegenheid hun
fraaiste kleren aangetrokken en ze
hadden thuis niet gegeten, om maar
zoveel te meer pannekoeken te lus
ten. Li-Ti had een pot met beslag
klaar gemaakt en hij had, zoals Ti-Lo-
Pe in een van zijn heerlijkste re
cepten voorschreef, er een paar
blaadjes van een viooltje en een ge
malen haaienvin doorheen geroerd.
Toen, in tegenwoordigheid van zijn
vrienden, legde hij het vuur aan en
begon te bakken.
Maarde boel brandde aan,
doordat hij vergeten had, boter in
de pan te doen. En de volgende
pannekoek mislukte, doordat hij te
veel beslag op de lepel nam. En dat
ging zo maar door. Op het laatst
namen de vrienden boos en hongerig
afscheid.
Alleen Wang-Sjang. de geduldigste
van alle Chinezen en de grootste
vriend van Li-Ti. bleef bij de pan
nekoekenbakker achter. „Ik wil best
geloven, dat je van het pannekoeken-
bakken meer weet dan iemand an
ders in het Hemelse Rijk," zei hij
goedmoedig. „Maarhet bakken
zelf ken je nog niet. Dat moet je le
ren door het te dóen. Er is nu een
maal geen andere weg. Ik heb vroe
ger wel eens pannekoeken gebak
ken, wanneer Wi-Fai, mijn vrouw.
ziek was. maar ik heb er nooit iets
over gelezen. Zal ik het je eens le
ren?"
TOEN nam Wang-Sjang de lepel
en hij liet het beslag dunnetjes
uitvloeien in de koekepan, die hij
eerst goed met boter had ingevet.
Meteen steeg er een geur uit de
schoorsteen omhoog, zó verrukke
lijk, dat de vogels hun kleine kop
pen over de rand staken. En de
vrienden, die reeds thuis waren, ro
ken de fijne baklucht, die over de
hele stad dreef, en ze kwamen met
hongerige magen terug en deden
zich tegoed aan een gropt pannekoe
kenmaal.
„Je hebt het nu tóch geleerd." pre
zen zijn vrienden en ze veegden zich
de mond af met zijden servetten.
„Wang-Sjang is een beter meester
dan Wi-Lang en Sji-Kuang en Ti-
Lo-Pe met elkander." antwoordde
Li-Ti, ..en een pannekoekspan geeft
wijzer lessen dan alle boeken,"
„Daar kon je gelijk in hebben,"
zeiden de gasten tevreden. En Li-Ti
gooide een pannekoek in de lucht en
ving hem op de andere kant weer
netjes op in zijn koekepan.
Janneke kan al breien. O,
wat knap. „Hoe doe je dat?",
vraagt Jip.
„Kijk," zegt Janneke, „inste
ken, omslaan, doorhalen en af
laten glijden." Maar Jip be
grijpt er niets van.
„Kijk zo," zegt Janneke, en
ze breit een hele toer. Jip kan
het niet uitstaan, „Ik wil het
ook leren," zegt hij.
Dan komt Janneke's moeder
met twee breipennen en een
bolletje wol. Ze breit een klein
stukje om het voor te doen.
„Kijk Jip, insteken, omslaan,
doorhalen en af laten glijden."
„Moeilijk is dat," zegt Jip.
Hij zit te prutsen met zijn tong
uit de mond. „Heel moeilijk."
„Ik ben al een heel eind,"
zegt Janneke. Jip doet zijn
best. Maar het lukt niet. „Ik ga
wel alleen zitten," zegt hij. En
hij gaat met het breiwerk in
een hoekje zitten. Insteken, ja
wel, maar die pen is zo lang en
die andere pen is nog langer.
De pennen prikken in zijn
wang. En die draad doet zo
gek. En het bolletje wol loopt,
weg.
Jip wil het vlug doen. Maar!
och, arme Jip, Hij raakt hele-!
maal verward in de wol. Hij
lijkt wel een vlieg in een spin-;
neweb. Hij kan er haast niet
meer uitkomen.
Als Janneke's moeder hem
ziet moet ze erg lachen. „Gaat;
het niet?", vraagt ze. „Nou, het;
is ook geen werk voor jon-'
gens."
„O nee?", vraagt Jip.
„Nee, het is werk voor meis-;
jes." Jip legt het breiwerk neer
en gaat naar Janneke. „Ik brei
niet meer," zegt hij, „Jongens
breien niet. Het is meisjes-!
werk."
„Je kan het lekker niet,"
zegt Janneke.
„Ik wil het lekker niet," zegt
Jip. En hij gaat knikkeren. Dat
is iets wat hij erg goed kan.
A TTENTIE! 't Schaap Veronica hoopt voor u op te treden!
't Beroemde Schaap Veronica danst in de Grote Zaal!
Zo stond het er... Er. honderd auto's kwamen voorgereden...
De dames Groen waren er ook, gewikkeld in een sjaal.
De dominee zat aan de vleugel, om te begeleiden.
Hij zette zacht en dromerig een melodietje in
Hel schaap begon te trippelen. En alle mensen schreiden...
Het was ontzettend feeëriek: Een walsje van Sjoo-pin.
Ja ja, zeiden de dames Groen, dit heet: Valse briiliante
Wat danst zij toch verrukkelijk, en als een veer zo licht
Waarom zijn die brillianten vals? zo vroeg een oude tante.
't Is mooi. maar 't blijft per slot een schaap, zo zei een lieve nicht.
Hé, wat? schreeuwden de dames Groen, was u dan thuis gebleven!
Dat is het toppunt! 't Blijft een schaap! Dat is gewoon de kif!
Sssst! bulderde de dominee, En nu komt nummer zeven:
Het schaap zal voor u dansen nu: De Branding op het Rif.
Hel was een hele woeste dans, met hoge sprongen
Een daverend applaus. Toen was het pauze in de zaal.
En alle mensen zeiden toen ze op de gangen drongen:
De „Branding op het Middenrif" was 't mooist van allemaal.
Zo ziet u, zei de dominee, dit is een groot succes!
Nietwaar? zeiden de dames Groen, een echte danseres.
ANNIE M. G. SCHMIDT
Hij probeerde de boot af te du
wen en het zeil op te zetten zonder
de anderen wakker te maken maar
terwijl hij bezig was ontwaakten zij.
Rutger «aapte en trok zich over
eind aan ae kant van de boot om er
overheen te kijken. Hij wierp een
blik in het rond en ging toen zon
der een woord te zeggen weer sla
pen. Suze werd wakker als iemand
die het ontbijt klaar moet maken
voor een gezin.
„Zeg" zei zij. „we hadden al eeu
wen geleden weg kunnen gaan. Het
is helemaal licht."
„Vooruit dan" zei Jan. „Dan hijsen
wij het zeil. Ik wou je niet wakker
maken maar eerlijk gezegd ben
ik zelf pas wakker geworden. Het
wordt weer een prachtige dag en de
wind is eender gebleven."
Hij maakte de lijn los en sloeg
die een keer om het paaltje aan het
eind van de steiger. Toen hees hij
het zeil. Hij had vergeten dat het
gereefd was. Het kostte hem maar
een ogenbiik om de reef er uit te
halen. Het was veel gemakkelijker
dan toen hij gisteravond in het don
ker stond te tobben. Toen hees nij
het zeil weer en duwde af De Zwa
luw dreef een eindje achteruit en
ving toen wat wind en begon te
zeilen. Hij kwam naar achteren en
greep de roerpen.
Suze knipoogde tegen het bord
waarop stond dat landen verboden
was.
„Strikt genomen zijn we ook niet
geland" zei zij.
Zij laveerden tussen Rio en de
eilanden door. De Riobaai was zo
verlaten als ze nog nooit gezien
hadden. Er was nog niemand op. Er
zaten blinden voor de vensters van
de huizen. De jachten lagen aan de
steigers gemeerd. De roeiboten van
de inboorlingen lagen op het strand
getrokken. Er was geen inboorling
te zien.
„Het zal nog wel een poosje duren
eer de zon opkomt" zei Jan terwijl
hij naar het vale licht boven de
heuvels keek.
Zij zeilden nu op het meer en za
gen al spoedig de smalle baai bij
de Eikenhof. Daar lag de Eikenhof
zelf, de boerderij, wit tussen de
taxisbomen en de eiken, tegen de
helling van de heuvel aan boven
het glooiende veld. Daar sliepen
moeder en Vicky en juf. Jan keek
Suze aan en Suze keek Jan aan. Zij
dachten allebei hetzelfde, maar geen
van beiden zei iets. Het was niet
helemaal een plezierige gedachte.
Maar ze zouden spoedig terug zijn
op het Wilde Katten Eiland.
Tenslotte zei Suze: „Ik hoop dat
Tittie in 's hemelsnaam zo verstan
dig is geweest om te gaan slapen."
„Ik wed van niet" zei Jan. „Ze
zou het trouwens niet willen." Zij
lieten de Berg van Dariën achter
zich. Jan zag net woonschip liggen
aan zijn grote boei in de woonschip
baai. maar dit herinnerde hem aan
zijn ontmoeting met kapitein Flint
dus keek hij de andere kant uit.
Zij konden nu het Wilde Katten
Eiland zien en plotseling zei Suze:
„Tittie is wakker. Zij heeft een reus
achtig vuur". Er steeg een grote
rookkolom van het eiland op.
„Hé" zei Jan. „Daar ligt een boot.
Zeg, het is de Amazone."
„Waar?" vroeg Suze.
„Daar. Aan stuurboord. Bij het
Aalscholverseiland. We komen er
dadelijk vlakbij."
„Het is werkelijk de Amazone"
zei Suze. „Maar er is niemand in.
Hij is vast ergens losgebroken en
weggedreven".
„Hij drijft niet" zei hij. „Hij ligt
voor anker. Misschien liggen ce
Amazones er in te slapen. Hoera!
We zullen hem toch nog veroveren.
We halen het anker op zonder ze
wakker te maken en slepen ze naai
de haven. Als ze dan wakker wor
den zijn zij onze gevangenen."
„Ik geloof niet dat er iemand in
is," zei Suze.
„Onzin" zei Jan. „Hij kan daar
toch niet vanzelf voor anker zijn
gegaan."
„Nu, we zullen het meteen zien"
zei Suze.
Jan veranderde aanvankelijk de
koers van de Zwaluw niet. Zij zou
den nu zo aan de lijzijde van de
Amazone komen. Dan zou hij voor
zichtig met de riemen terug kun
nen varen om het ankertouw te
kunnen pakken en de boot op sleep
touw te nemen zonder de slapende
zeerovers wakker te maken. Toen
veranderde hij van gedachte. Het
zou beter zijn om vlak langs de
achtersteven te varen en er in 'e
kijken. Het zou mal zijn om te trach
ten het anker te grijpen als de
Amazones zich alleen maar slapen
de hielden.
„Ik weet zeker dat er niemand in
is", zei Suze toen zij naar het
scheepje toe voeren.
Maar op dat ogenblik kwam er
een hand boven de rand van de
boot uit en even later verscheen het
witte gezicht en het nogal verwarde
haar van matroos Tittie.
Matroos Tittie had er over nage
dacht wat ze in zo'n geval behoor
de te zeggen. Iels over „rapporte
ren". en „verovering", ..vijanden" en
„buit". Maar op het laatste ogen
blik ontschoten al die woorden haa.
en het enige wat hij zei was: „Ik
heb hem".
HOOFDSTUK XXII
De witte vlag
Kapitein Jan schreeuwde zo luid
hoera, dat hij er zelf van schrok en
dat Rutger wakker werd.
„Tittie. Tittie. hoe heb je dat klaar
gespeeld?" zei hij.
„Kranig gedaan. Tittie." zei Suze.
Rutger ging overeind zitten. „Hal
lo, Tittie," zei hij en toen kroop hij
weer in elkaar en sliep.
Jan bracht de Zwaluw langszij.
Suze greep de rand van de Amazo
ne. „Zij hebben ons kamp. Zïi heb
ben het Wilde Katten Eiland." zei
Tittie. „Ik kon het niet helpen. Ik
was in slaap gevallen en er kraste
een uil en ik dacht dat jullie het
waren en stak de lichten aan en
toen kwamen zij in de haven. Toen
gingen ze naar het kamp en ik nam
de Amazone."
„Wat kan ons het kamp schelen,"
riep Jan. „Het ging er om wie het
schip van de anderen zou verove-
een. En nu hebben we het. En ik
dacht, dat het mislukt was. De Zwa
luw wordt toch het vlaggeschip.
Goed gedaan, Tittie."
(Wordt vervolgd.)
ZONDAG 22 FEBRUARI 1953
HILVERSUM I. 402 m. - VARA: 8.00
Nieuws en weerberichten: 8.18 Gram.
muziek; 8.30 Voor het platteland; 3.40
Orgel. harp. viool en zang; 8.58 Sport-
mededelingen; 9.00 Gram.muziek: 9.45
„Geestelijk leven", causerie. - VPRO:
10.00 „Geef het door", causerie; 10.05
Voor de jeugd. - IKOR: 10.30 Remon
strantse kerkdienst. - AVRO: 12.00
Strijkorkest; 12.35 „Even afrekenen.
Heren 12.45 Surinaamse volksmuziek;
13.00 Nieuws en weerberichten; 13.05
Mededelingen of gram.muziek; 13.10 Ge.
varieerde muziek; 14.00 Boekbespre
king; 14.20 Klein koor en solisten; 14.45
Toneelbeschouwing; 15.00 Radio Phil-
harmonisch Orkest en solist; 15.55
Gram.muziek; 16.30 Sportrevue.
VPRO; 17.00 „Gesprekken met luis
teraars", causerie; 17.20 „Van het Ker
kelijk erf", causerie. - VARA: 17.30
Voor de jeugd; 17.50 Sportjournaal:
18.15 Nieuws en sportuitslagen; 18.30
Pianospel; 18.45 Volkszang en woorden
spel- 19.30 Radiolympus. - AVRO: 20.00
Nieuws; 20.05 Gevarieerde muziek: 21.05
„Paul Vlaanderen en het Jonathan
Mysterie", hoorspel; 21.45 Lichte mu
ziek; 22.15 Mededelingen; 22.20 Dans
muziek; 23.00 Nieuws; 23.15 Reportages
of gram.muziek; 23.2524.00 Gram.
muziek.
HILVERSUM II. 298 m. NCRV: 8.00
Nieuws en weerberichten; 8.15 Gram.
muziek. - IKOR; 3.30 Morgengebed; 9.15
Koor en orgel. - KRO: 9.30 Nieuws en
waterstanden; 9.45 Gram.muziek; 9.55
Hoogmis: 11.30 Gram.muziek; 11.40 Ka
merorkest en soliste; 12.15 Apologie:
12.35 Gram.muziek; 12.40 Idem; 12.55
Zonnewijzer; 13.00 Nieuws en Katho
liek nieuws; 13.10 Lichte muziek; 13.40
Boekbespreking; 13.55 Gram.muziek;
14.00 Voor de jeugd; 14.30 Pianorecital;
14.50 Gram.muziek; 15.00 „Eeuwfeest
Kerkelijke Hiërarchie", causerie; 15.30
Kamerkoor; 16.00 Gram.muziek: 16.10
Katholiek Thuisfront Overall; 16.15
Sport: 16.30 Vespers. - NCRV: 17,00
Chr. Geref. Kerkdienst; 18.30 Gewijde
muziek: 18.50 Kamerkoor: 19.00 Samen
zang: 19.30 „Gelooft U da»?", causerie. -
KRO: 19.45 Nieuws: 20.00 Gram.muziek;
20.25 De gewone man zegt er 't zijne
van: 20.30 Weense muziek; 20.50 „De
appel valt niet ver van de boom"; 21.08
Operette-concert; 21.38 Actualiteiten;
21.45 „En het zaad is het woord Gods",
hoorspel; 22.45 Avondgebed en Liturgi
sche kalender; 23.00 Nieuws; 23.1524.00
Gram.muziek.
Engeland - BBC Light Programme
1500 en 247 m.
12.00 „Can I come in?": 12.30 Kerk
dienst: 13.00 Verzoekprogramma; 14.00
Revue-orkest en solist; 14.15 Lichte
muziek: 14.45 Gevarieerd programma:
15.15 Idem: 16.00 Interviews en gram.
muziek: 17.00 Gevarieerd programma:
17.30 Idem; 18.00 Gram.muziek; 18.30
Gevarieerd programma; 19.00 Round
Britain Quiz: 19.30 Hoorspel met mu
ziek: 20.00 Nieuws; 20.30 Hoorspel; 21.30
Community hymn singing; 22.00 Geva
rieerde muziek; 23.00 Nieuws: 23.15
Lichte muziek; 23.30 Muzikale causerie;
0.15 Gram.muziek;
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram.muziek; 12.30 Weerberich
ten; 12.34 Gram.muziek; 13.00 Nieuws;
13.15 Vlaamse liederen; 13.30 Voor de
soldaten; 14.00 Gram.muziek; 15.30 Idem;
15.45 Sport; 16.30 Mannenkoor; 17.00
Lichte muziek; 17.45 Sportuitslagen;
17.50 Gram.muziek; 18.00 Vioolrecital;
18.30 Godsdienstige uitzending; 19.00
Nieuws; 19.30 Gevarieerd programma;
21.30 Gram.muziek: 22.00 Nieuws; 22.15
Verzoekprogramma; 23.00 Nieuws; 23.05
en 23.3024.00 Gram.muziek.
MAANDAG 23 FEBRUARI 1953
HILVERSUM I. 402 m.
AVRO: 7.U0 Nws 7.10 Gram.muz. 8.00
NWS 8.15 Gram.muz. 8.45 Idem 9.00 Mor.
gen wij ding 9.15 Liederen 9,25 Voor de
huisvrouw 9.30 Waterstanden 9.35 Gra-
mofoonmuziek 11.00 „De 35ste verjaar
dag van de Republiek Estland", cause
rie 11.15 .Lucia di Lammermoor", ope
ra (2e acte) 12.00 Orgel en piano 12.30
Land- en tuinbouwmeeddeJingen 12.33
„In 't spionnetje" 12.38 Metropole Or
kest 13.00 Nws 13.15 Med. en gram.muz.
13.40 Dansmuziek 14.00 „Wat gaat er
om in de wereld", causerie 14.20 Gra-
mofoonmuziek 14.30 Voordracht 14.15
Alt cn piano 15.15 Voor de vrouw 16.15
Cembalogezelschap 17.30 Voor de pad
vinders 17.45 Gram.muz. 17.50 Militair
commentaar 18.00 Nws 18.15 Gram.muz.
18.25 Reportage of gram.muz. 18.30 Ac
cordeonorkest 19.00 Muzikale causerie
19.15 Strijkkwartet 19.45 Regeringsuit
zending: Landbouwrubriek 20 00 Nws
20,05 Operette-concert 21.05 Cabaret
21.30 Kamerorkest en solisten 22.35 Gra-
mofoonmuziek 23.00 Nws 23.15 Filmpro
gramma 23.4524.00 Gram.muz.
HILVERSUM n. 298 m.
NCRV; 7.00 Nws 7.10 Gram.muz, 7.15
Ochtendgymnastiek 7.30 Gram.muz. 7.45
Een woord voor de dag 8.00 Nws en
weerberichten 8.10 Sportuitslagen 8.23
Gewijde muziek 8.45 Gram.muz. 9.00
Voor de zieken 9.30 voor de vrouw 9.35
Gram.muz. 10.00 Sopraan en piano 10.30
Morgendienst 11.00 Gram.muz. 11.15 „Het
Conflict" hoorspel 12.00 Gram.muz. 12.25
Voor boer en tuinder 12.30 Land- en
tuinbouwmededelingen 12.33 Orgelcon
cert 12.59 Klokgelui 13.00 Nws 13.15
Lichte muziek 13.45 Gram.muz 14.00
Schoolradio 14,30 Gram.muz. 14.45 Voor
de vrouw 15.10 Gram.muz. 15.30 Strijk
kwartet 15.55 Gram.muz. 16-00 Bijbelle
zing 16.30 Lichte muziek 17.00 Voor de
kleuters 17,15 Gram.muz. 17.30 Voor de
Vul woorden van de vol
gende betekenis van achter
naar voren in:
Horizontaal: 1. deel van
een boom- 4. brommen,
pruttelen: 9. lyrisch lofdicht:
11. rivier in Italië: 13. har
de steen: 14, tegen; 17, voer
tuig: 13. snijdend koud20.
slot, afloop; 22. vlaktemaat;
24 zoogdier; 26. goedkeu
ring; 27. zwemvogels; 29.
een der Shetlandeilanden;
30. adellijke titel op Java
31. geroutineerd: 33. snelle
toeloop: 34. rijgsnoer; 36.
grondnootje; 38. lidwoord:
39 zitplaats: 40. echtgenoot:
41. ongenoemde42. li
chaamsdeel; 45. in de oud
ste tijden de voornaamste
godheid der Indiërs; 47 ont
kenning; 48 hemelbestor
mers: 51. Turkse titel; 53.
meisjesnaam; 55. kwaad: 56.
afstammeling57. glanszij
de: 59. platvis; 60. zilver-
populier; 61 hemellichaam:
62. waterplas: 63. Ind. dak
bedekking: 64. kunstwerk;
66. vliegenlarve; 68. gevan
genishok- 69. rapport; 70
griezelig.
Verticaal: 2, onder ande
re; 3. voortreffelijk; 4.
geestdrift; 5. ter plaatse; 6.
zeevis; 7. boksterm 8 harig,
ruw9. onderscheidingste
ken; 10. ten bedrage van;
12. trots; 15. talmer; 16.
loot: 19. kalmte; 21. metalen
bindmiddel; 22. klein hert.'
23. toespijs; 25. startplaats;
27. voor waar houden; 28.
rivier met beroemde waterval; 31.
getal: 32. deel van een klimwerk-
tuig; 35. voedsel; 37. naaldboom: 43.
restauratie in kazernes; 44. bedek
king van boerderij of landhuis: 46.
Javaans orkest; 47. snij wond; 49.
metaalsoort; 50. gat in ijs: 52. dagte
keningen: 54. uiting van gedachten;
56. bewerkt meel: 58. doorzichtig
weefsel; 60. heel wat: 63. ex profes-
so; 64. de lezer heil; 65. zangnoot;
67. maanstand.
Oplossing: KOPPELRAADSEL
Parelhoen, aalscholver, albatros,
ratelslang, dagvlinder, eendemossel,
meikever, angorageit, antilope,
graafwesp, haverkneu. oeverzwaluw,
rietvoorn, zilvermeeuw, erwtenke
ver, leeuwerik, Paardemaaghorzel.
jeugd 17.45 Regeringsuitzending; Mr N.
Debrot: „Literair leven in de Neder
landse Antillen" 18.0o Koorzang 18.20
Sport 18.30 Lichte muziek 18.45 Engel
se les 19.00 Nws en weerberichten 19.10
Gram.muz. 19.30 „Volk en Staat", cau
serie 19.45 Zigeunerkwintet 20.00 Radio-
krant 20.20 Orkest, koor en solisten 21.25
„Het kind van Europa", hoorspel 22.15
Kamerkoor en solisten 22 45 Avond
overdenking 23.00 Nws en SOS-berichten
23.15 „Man en vrouw", causerie 23.30—
24.00 Gram.muz.
Engeland. BBC Light Programme
1500 en 247 m
12.00 Mrs. Dale's Dagboek 12.15 Voor
dracht 12.30 Dansmuziek 13.15 Orgel
spel 13.45 Orkestconcert. 14.45 Voor de
kinderen 15.00 Voor de vrrouw 16.00
Salonorkest en solist 16.45 Lichte mu
ziek 17.15 Mrs. Dale's Dagboek 17.30
Hoorspel 19.00 Militair orkest 19.45
Hoorspel 20.00 Nws 20.25 Sport 20.30
Gevar programma 21.00 Vragen'oeant-
woording 21.30 Sport 22.00 Verzoekpro
gramma 22.30 Gevar. programma 23.00
Nws 23.15 Actualiteiten 23.20 Dansmuz
0.05 voordracht 0.20 Lichte muziek 0.56
—1.00 Nws.
BRUSSEL 324 m.
1.45 Gram.muz. 12.30 Weerberichten
12.34 Voor de landbouwers 12.42 Gram.
muz. lOm 12.50 Koersen) 13.00 Nieuws
13.15 Lichte muziek 1330 Gram.muz.
13.45 Lichte muziek 14.00 „II Matrimo-
nio segreto", opera (gr.pl.) 16.20' Gram.
muz. 17.00 Nws 17.10 Lichte muziek
18.00 Franse les 18.15 Gram.muz. 18.25
Financiële kroniek 18.30 Voor de sol
daten 19.00 Nws 19.40 Gram.muz. 20.00
Omroeporkest en solisten 21.00 Amuse
mentsmuziek 21.40 Gram.muz. 22.00
Nws 22.15 Orgelspel en gram.muz. 22.55
—23.00 Nws
(Advertentie LM.)
door Constance en Gwenyth Little
18
Gedurende de hele maaltijd ging
ze door met haar schril gejank.
Toen we klaar waren, gingen we
naar de zitkamer, waar ze lucht
gaf aan een nieuwe klacht. Ze
keek rond, haalde haar neus op en
maakte de opmerking, dat de ka
mer niet bijzonder goed was
schoongemaakt. Ik was zo woe
dend. dat ik haar niet durfde ant
woorden. Ik wist dat ik menselij
kerwijs al het mogelijke had ge
daan. om het huis redelijk presen
tabel te houden. Richard zei langs
zijn neus weg: „Het ziet er netjes
en opgeruimd uit, maar natuurlijk
kan het hier en daar wel een poets
lap gebruiken. Maar niemand zou
er, geloof ik. aan denken, u dat te
verwijten, mevrouw Ballinger, na
alles wat u heeft doorgemaakt.
Leigh heeft natuurlijk meer dan
haar plicht gedaan, en ik ben er
van overtuigd, dat ze ook verder
zoveel mogelijk zal proberen, te
doen wat u niet kunt doordat u
nog zo in de war bent."
Ik lachte hem dankbaar toe. Me
vrouw Ballinger schonk hem een
lange, koele blik. Zij kon een on
beschaamdheid herkennen, ook als
die versierd was. maar ze besloot
iten slotte, deze te laten passeren.
1 „Ik begrijp niet precies wat die
politieman hier doet." zei ze. „Wil
iemand zo vriendelijk zijn. me dat
-te vertellen?"
Klaarblijkelijk wilde dat niemand
Ik sloeg Richard en Rhynda gade,
die diep in een, op gedempte toon
gevoerd, gesprek waren gewikkeld.
Er scheen geen twijfel aan. dat ze
elkaar heel goed kencten en ik was
druk doende, mezelf een onver
klaarbaar gevoel van geïrriteerd
heid te verklaren.
Freda en Rosalie zaten op een
sofa onsamenhangend te praten.
Met geregelde tussenpozen keek ik
naar Freda, om te zien of ze blik
ken van welke aard ook, wisselde
met Donald Ta it, maar er was
niets. Haar houding tegenover hem
was als tegenover een vreemde, die
ze nauwelijks kende. Natuurlijk
hing Amy tegen hem aan.
Berg zat naast mü en ik realiseer
■de me. dat hij even te voren naar
me had zitten kijken. Ik voelde me
er dwaas door gestreeld. Ik geloof,
dat mevrouw Ballinger op het punt
stond voor de tweede maal een uitleg
te vragen, toen agent Joe plotseling
in de deuropening verscheen. Hij
keek op een onpersoonlijke manier
langs het gezelschap en peuterde in
zijn tanden.
Mevrouw Ballinger liep rood-ge-
spikkeld aan van verontwaardiging
bij het zien van deze indringer, die
haar goede spek-en-eieren uit zijn
tanden peuterde.
„Wat moet je hier, man?" vroeg ze
scherp. „Als je een kennis van Doris
bent, bepaal je dan tot de keuken."
Het was duidelijk dat ze precies
wist wie hij was. Hij negeerde haar
en na zijn oppervlakkige inspectie
van ons gezelschap te hebben vol
tooid, zwaaide hij plotseling met een
groot arrrigebaar en schreeuwde:
„Iedereen zitten!"
Wij kwamen allemaal met angst
wekkende vlotheid in de houding.
Niets beheerst een groep beter dan
een luide, ruwe stem.
Met een oogopslag kluisterde hij
ons aan onze plaatsen en terwijl wij
stil zaten, stond hij van zijn hielen
op zijn tenen op en neer te wippen,
met de handen in de zakken en de
tandenstoker bengelend in zijn
mondhoek.
Eindelijk begon hij te spreken.
„Iemand." gromde hij, „heeft het
touw van de heer John Ballingers
stellage doorgesneden en het daarna
weer aaneengelijmd. En iemand
heeft zijn lijk vannacht op een stoel
gezet. Eén van Uwes."
We staarden hem bang zwijgend
aan.
„Dok O'Beirne heeft het lichaam
weggehaald voor een lijkschouwing,"
vervolgde hij ...en terwijl ik op de
uitslag wacht zal ik U ondervragen."
„Uwes." corrigeerde Berg met
waardigheid, „meervoud, begrijpt
U."
Mevrouw Ballinger zei schril: „Met
welk recht?"
„Het is een zaak van orde en
recht," verwaardigde Joe zich uit te
leggen. „In een moordzaak moet ik
verhoren afnemen. Daar word ik
voor betaald.'
„Het doet me plezier dat te horen."
zei Berg beminnelijk. „Ik dacht ook
al.
Mevrouw Ballinger* rees op uit
haar stoel en staarde als een blinde
voor zich uit.
„John!" fluisterde ze. „Vermoord!
O, nee, dat is niet mogelijk!"
De overigen sloegen haar met on
behagen gade. Op dat ogenblik wis
ten we allen, dat John was ver
moord of we waren er op zijn minst
tamelijk wel van overtuigd.
Ik vroeg me af waarom ze de
moeite van een autopsie namen. Het
scheen me nogal onnodig. Tenslotte
wisten ze waaraan hij 'was gestor
ven hij was te hard op 'de grond
terecht gekomen.
Op dit punt merkte ik, dat ik zat
te schudden van een ingehouden
lachbui en ik stelde met een schok
vast, dat ik hysterisch aan het doen
was.
Ik drukte mijn hoofd tegen de rug
van mijn stoel, sloot mijn ogen en
trachtte aan gewone, alledaagse din
gen te denken.
Joe begon zijn vragen te stellen,
maar ik concentreerde me fanatiek
op de vraag of ik een rose of een
wit kraagje voor een van mijn jur
ken zou gaan kopen. Ik kwam nooit
tot een beslissing, want ik hoorde
Freda met heldere stem zeggen: „Ik
weet dat Amy dat touw doorsneed,
want ik zag het haar doen."
HOOFDSTUK 9
De verbijsterde stilte, die op Fre
da's verklaring volgde, duurde niet
erg lang.
Amy schreeuwde tegen Freda, keef
tegen ons allemaal en blies toen
weer tegen Freda. „Hoe durf je zo
een gemene leugen te vertellen?"
barstte ze los. ..Alleen maar om
wraak te nemen denk niet. dat ik
dat niet weet jou misdadige
feeks!"
Joe schreeuwde: „Juffrouw Per-
rin!"
Ze liet Freda aan haar lot over en
keerde zich tot hem.
„Ga jij niet proberen me vragen
te stellen ik wens er niets mee
te doen te hebben en ik laat me
zelf niet tot slachtoffer van een zu
re juffrouw maken. Ik heb er ge
noeg van ik ga direct naar huis,
Donald!"
Donald schoof wat heen en weer
en zei, niet op zijn gamafc: „Je kunt
nu niet weggaan Amy
Ze wervelde de kamer uit en Joe
keek haar dom en enigszins peinzend
na. De tandenstokc-r had hij nog
steeds in zijn mondhoek. Hij deed
geen moeite om haar tegen te hou
den. maar toen Donald haar wilde
volgen wuifde hij hem ter up met een
gebiedend gebaa** „Ogenblikje jon
geman, ik wou iets tegen je zeggen.
Ben je met dit juffertje verloofd?"
(Wordt vervolgd.)
