hamol
Problemen van het Rampenfonds
Niet Europa, maar een leger
Amerikaanse druk op Bonn, Parijs
en op Londen
21 Februari 1953
Haagse Post
Pagina 3
rechtstreeks noch zijdelings onder invloed van eenige partij
of groep, noch van eenig particulier belang, geen parti pns,
geen vooroordeelen, en geen stokpaardjes.
in politieke kwesties geleid door hetgeen 's lands belang
eischt. Tegenover niet-politieke gebeurtenissen, toestanden en
vraagstukken de houding van den goeden staatsburger die aller
eerst wenscht te doen hetgeen recht is."
Eerste hoofdartikel 10 Jan. 1914.
yQ? so> Het grandioze antwoord van het Nederlandse
scp volk op de oproep van het Rampenfonds heeft
enkele heel zonderlinge, maar gewichtige problemen
in het leven geroepen. Dat komt omdat het Rampen
fonds vier a vijf keer zoveel heeft opgehaald als opti
mistische schattingen hadden verwacht.
Nu spreekt het vanzelf, dat men moeilijk kan treuren
over dit treffende bewijs van de geestelijke gezondheid
van ons volk en wat dit betreft kan het resultaat alleen
maar verheugend worden genoemd.
Niettemin mag men toch de realiteit niet uit het oog
verliezen en dan is het toch zaak om vast te stellen
dat in de niet-getroffen gebieden practisch géén cent
meer in de zak is overgebleven. Het zijn waarlyk niet
alleen plaatsen van openbaar vermaak die dit bemerken,
neen, de gehele neringdoende middenstand en het za
kenleven ondervinden hiervan de gevolgen. Natuurlijk
zal die terugslag wegebben, maar er is toch aan de
vlottende middelen buiten de noodgebieden wel zeer
veel geld onttrokken en het is de vraag of dit nu alleen
maar gunstig genoemd mag worden.
Aan de andere kant rijzen ook pro
blemen. Het Rampenfonds dateert
van 1935 en is eigenlijk een sluime
rende, overkoepelende instantie die
het Rode Kruis en enige andere ver
enigingen te zamen hebben opge
richt. Het is in het geheel niet ge
ëquipeerd op het verwerken van
bijna 50 millioen gulden.
Men weet dat daarom op korte termijn
de directie en een staf uit de grond moes
ten worden gestampt. Nu moet men zich
het verstandig verdeden van 50 millioen
gulden met alles wat daar aan
administratie en controle bij te pas komt
niet al te gemakkelijk voorstellen en
het fonds heeft daarom ook adviseurs en
controleurs tot zich getrokken om t.z.t.
een behoorlijk verslag te kunnen produ
ceren. Dit alles echter geschiedt uiter
aard provisorisch en het grootste gedeel
te van de bijeengebrachte gelden blijft
eigenlijk voorlopig ongebruikt.
Oorspronkelijk was de bedoeling óm
het Rampenfonds te laten bijspringen in
wat men noemt „de persoonlijke sfeer",
dus ter verzorging van levensonderhoud,
.kleding, schoeisel, dekking etc. Merk
waardigerwijs zijn de eerste uitkeringen
van het fonds voor dit doel waarlijk be
lachelijk laag. Want een uitkering van
10 aan een geëvacueerde kan men toch
nauwelijks hulp van betekenis noemen.
Daar komt bij dat de giften in natura uit
binnen- en buitenland grandioze afmetin
gen hebben aangenomen en de leniging
van de nood in de persoonlijke sfeer
daardoor zeer veel is vergemakkelijkt.
Naar ons gevoel is het daarom wel zaak
om enige duidelijke lijnen te trekken en
in de eerste plaats vast te stellen wat nu
eigenlijk de Overheid denkt te doen. De
Overheid is van ons allen het rijkst en
gelijk iedere burger zich iets heeft ont
zegd om bij te springen zal ook de Over
heid dat moeten doen. Zij zal haar budget
moeten herzien en een aantal kapitaals
uitgaven moeten uitstellen, omdat thans
de dijken moeten worden hersteld en een
groot aantal woningen moet worden ge
bouwd.
Het merkwaardige is dat in de achter
ons liggende periode de Overheid zich
veelal taken toeeigende, die normaliter
de burgers toevallen. Op dit ogenblik zien
wij echter hoe de burgers taken op zich
namen die eigenlijk aai. de Overheid toe
komen. Zo is het devies van de radiohulp
nogal ongelukkig gekozen: Het luidt:
Beurzen open, dijken dicht. Maar het dich
ten van de dijken is nu toch juist wel
typisch Overheidstaak.
Het spreekt vanzelf dat het op dit ogen
blik niet gewenst is om al te diep op deze
materie in' te gaan, maar zoveel staat
dunkt ons toch wel vast, dat opheldering
dringend gewenst is.
Wat denkt de Overheid te doen en waar
zal het geld van het Rampenfonds eigen
lijk voor gebruikt worden?
POST SCRIPTA door DIPLOMATICUS
,-p^ERWIJL in Nederland de belangstelling uitsluitend gericht was op de watersnood hebben
J_ zich in de wereldpolitiek veranderingen voltrokken, die men zonder enige overdrijving
sensationeel kan noemen. Met zijn State of the Union-boodschap zijn regerings
verklaring dus heeft president-Eisenhower een geheel nieuwe Amerikaanse politiek aan
gekondigd en uit de daarop volgende reizen en mededelingen van de nieuwe minister van
Buitenlandse Zaken, John Foster Dulles, blijkt, dat die nieuwe politiek terstond en met kracht
zal worden gevoerd.
Dit is niet verwonderlijk, want die nieuwe politiek
is niet maar alleen de opvatting van een president of
van een partij, maar de logische expressie van hetgeen
leeft en gedacht wordt in het Amerikaanse volk. Ame
rika is in wezen een hard, sterk en jong land en de stem
van president Eisenhower is meer de uitdrukking van
Amerika dan de stem van zijn voorgangers. .Amerika
is niet conservatiever of rechtser geworden; Amerika
is zichzelf geworden. Dat betekent in het buitenlandse
vlak, dat het gedaan is met ethische dikwijls innerlijk
tegenstrijdige concepties en met eerbied voor histo
rische groei en dat met kracht de verwezenlijking van
Amerika's plannen zal worden nagestreefd.
In drie sectoren heeft die nieuwe Amerikaanse poli
tiek sensationele wijzigingen in de bestaande toestand
gebracht.
Hel succes van de werkende vrouw
in haar beroep wordt voor een
aanzienlijk deel bepaald door een verzorgd
uiterlijk. Er is een simpele manier het te
verwerven: met twee maal per dag)
(Schoonheid uit Zwitserland)
Voor overdag Hamol- MEDIUM. Voor de nacht Hamol- NOVA
Voor ruwe huid, kloven, bij vorst: HamoI-'UNIVERSELLEA
sCp
AVRO in gevaar
Wie de verklaringen van de
AVRO-voorzitler en de verkla-
<P ringen van de leiders van de an
dere omroepverenigingen leest en naast
elkaar legt, ziet hoe juist wij vorige week
de toestand hebben gekenschetst.
Het blijkt nu wel dat de AVRO-voor-
zitter voortdurend formeel wel gelijk had,
maar daar toch op wel ongelukkige wyzc
van deed blijken.
Men moet nu bü de AVRO toch waar
lijk oppassen, want de collega's zouden
de zendtijd van de AVRO best samen
willen opdelen en het is toch niet ver
standig om bij voortduring zoveel aan
stoot te geven.
Men mag nu niet lang talmen met uit
breiding van het AVRO-bestuur met en
kele vooraanstaande onbesproken rustige
figuren.
Ongewenste onrust
De geruchten omtrent de Bélgi-
vO> sche koninklijke familie blijven
aanhouden en het verblijf van koning
Boudewijn aan de Middellandse Zee tot
hersteil van gezondheid heeft vele anti-
monarchistische pennen in beweging ge
bracht.
Het is bijzonder ongewenst wanneer
buitenlanders zich mengen in zulke de
licate aangelegenheden als de verhouding
tot het koningshuis, maar wij zouden toch
wel de hoop willen uitspreken, dat de al
tijd wat levendige Belgen zich toch wel
zouden bedenken dat in deze bewogen
tijden rust om het Hoofd van de Staat een
bijzonder waardevol goed is.
Last van zenuwen?
Mijnhardt's Zenuwtabletten
helpen U er overheen.
Allereerst in het Verre Oosten, waar
Tsjiang Kai-sjek de vrije hand is gegeven
om de guerillastrijd aan te binden tegen
communistisch China. Het spreekt vanzelf,
dat de troepen van de generaal op For
mosa van weinig betekenis zijn. De vraag
is niet wat of de nationalistische Chinese
troepen zullen gaan doen, maar de vraag
is welke steun de Amerikanen aan deze
troepen verder zullen geven nu het Ko
reaanse conflict niet meer geïsoleerd
wordt gehouden.
Het tweede front, dat een geheel nieuw
beeld biedt, is dat van het Nabije Oosten,
dat in de toekomst zulk een belangrijke
rol zal spelen. Op dat front is de eerste
tegenzet zichtbaar geworden. De Sovjet-
Unie heeft een aanslag op haar ambassade
in Israël aangegrepen om ie betrekkingen
met Israël te verbreken. Het lijdt geen
twijfel of de Sovjet-Unie gebruikt een ze
ker anti-semitisme om zich steun te ver
werven van de bevolkingen in de Midden-
Europese satellietstaten, waar het anti-se
mitisme altijd populair is geweest en toont
vijandschap jegens Israël, ten einde zich
in het Nabije Oosten van de sympathie
van de Arabische landen te verzekeren.
In de derde en laatste plaats is het po
litieke beeld in West-Europa veranderd.
John Foster Dulles heeft de Europese
hoofdsteden bezocht en hetgeen hij daar te
berde heeft gebracht is niet zozeer hof
felijk als weJ duidelijk. Hij heeft de Euro
pese regeringen laten weten, dat Amerika
het van primair belang acht, dat de Eu
ropese Defensie Gemeenschap tot stand
komt.
Dit is iets anders dan een Verenigd
Europa. De laatste maanden heeft men in
West-Europa naarstiglijk gezocht naar al
le ingewikkelde formules om Europese sa
menwerking, integratie of federalisatie
mogelijk te maken. De hoofdrolspelers
hebben daarbij nooit iets anders ge
tracht dan de basis van iedere Europese
bundeling: een Frans-Duitse overeenstem
ming met een Engelse sanctie, voor bin
nenlands gebruik te versieren, aanvaard
baar te maken of tot hun voordeel te
keren.
Idealisten vooral in de kleine landen
hebben in die periode wel eens ge
meend dat alle vrije Europeanen gelijk
gerechtigd aan een overleg deelnamen.
Minister Dulles heeft hen wel uit de
droom geholpen. Hij heeft ondubbelzinnig
laten weten dat voor getheoretiseer nu
geen tijd meer is en dat de Verenigde
Staten nu wel graag op korte termijn
Europese legers willen zien. In Bonn, in
Parijs en in Londen heeft men dit alles
zeer goed begrepen en het is dan ook geen
wonder, dat er sedert dat bezoek in Bonn
en in Parijs hevig wordt gedokterd aan
protocollen en amendementen en dat men
in Londen nogmaals de mate van steun
die het Britse Gemenebest aan zulk een
Frans-Duitse bondgenootschap zou kun
nen geven, heeft geformuleerd.
De Westeuropese landen staan van nu
af aan tegenover harde feiten. De illusie
als zou in West-Europa rustig kunnen wor
den gezocht naar een nieuwe politieke
constellatie is in rook vervlogen. In West-
Europa dient een Frans-Duitse alliantie
tot stand te worden gebracht die Engeland
wel zal willen steunen.
Het schijnt dat de Nederlandse regering
uit deze gang van zaken de consequentie
heeft aanvaard. Er bestaat in Den Haag
de neiging om minder belangstelling te
tonen voor het onvruchtbare woordenspel
in de nieuwe organen van Straatsburg, nu
wel blijkt dat de grondslag van de Euro
pese samenwerking niet vla deze organen
tot stand zal komen. Terwijl echter de le
gers van Frankrijk en Duitsland en En
geland het belangrijkste zijn en van de
overige landen maar geringe bijdragen
kunnen worden verwacht, zijn de econo
mieën van ie kleinere landen van veel
betekenis. Terecht streeft men er daarom
in Den Haag naar om in de economische
sector Europese samenwerking te berei
ken.
