A.G.O.V.V. bestaat 40 jaar
Mist in Londen eiste
duizenden levens
Alleen Gezamenlijk Oefenen
Voert Verder
KUNST
Donderdag 19 Februari 1953.
NIEUWE APELDOORNSE COURANT
Derde blad
EEN POPULAIRE CLUB gaat een aantal dagen jubileren. Zij is een
meer of minder succesrijke vereniging. Een vereniging, welke zeer
veel vrienden heeft. Door duizenden wordt zij gerespecteerd. Zij is sterk,
daardoor wordt zij ongetwijfeld benijd, doch oneindig groter is het aantal
bewonderaars. Zeker is het, dat zij, die de stoot tot haar leven gaven o.w.
de heren F. J. Savelkoel (president), W. Koers, C. Schipper en A. J. Met
horst, nooit hebben gedacht of vermoed, dat de club zulk een vlucht zou
nemen en zich zou uitbreiden en ontwikkelen tot de grootte en belangrijk
heid van dit moment. Want van een onbetekenend groepje, uit puur
idealisme van een paar anti-alcoholisten werd A.G.O.V.V, een vereniging,
welke een woordje In het nationale voetbal meespreekt, ondanks de beschei
den plaats, welke zij momenteel op de ranglijst van afdeling B in de eerste
klasse bezet. Zij bezit thans één en dertig elftallen: drie in de KNVB. drie
in de eerste klasse van de G.V.B., drie i,n de tweede en drie in de derde,
twee In de junioren hoofdgroep en verder spelen nog twaalf junioren- en
vijf pupillen-teams wedstrijden.
Van 1927 af al in
eerste klasse
De geschiedenis van A.G.O.V.V. kan
men in twee perioden indelen.
Van 25 Oct. 1913 af was zij een ge
heelonthoudersvereniging. Een club
met een uitgesproken principe, waar
aan voorlopig niet was te tomen, wat
de naam ook naar voren bracht: Apei-
doornse Geheel Onthouders Voetbal
Vereniging Steeds Voorwaarts. Des
ondanks was zij toch een vereniging
als andere organisaties, met een
geleidelijke ontwikkeling en succes
sen. Zij telde zeventig leden. Het eer
ste elftal speelde in den beginne in
de tweede klasse van de Gelderse
Voetbalbond. Maar al spoedig begon
de opmars naar hogere regionen. In
1916 werd op ongeslagen wijze het
kampioenschap behaald van deze
bond. waarna promotie volgde naar
de derde klasse een vierde was er
toen nog niet van de Nederlandse
Voetbalbond. Lang was het verblijf in
de derde klasse niet. Eén seizoen had
men maar nodig om hoger te komen.
Het eerste eindigde als tweede,
achter I-I.V.C, II uit Amersfoort, dat
kampioen werd, doch no. twee kwam
in aanmerking voor het spelen van
promotiewedstrijden, tegen Theothor-
ne. later Sportclub Dieren (Dieren),
Quick (Kampen) en Wageningen. En
met succes! De tweede klasse stond
voor A.G.O.V.V. open. Dat was dus in
1917.
T n dit jaar begon het tweede tijd-
perk voor de club. Er werd af
gestapt van het principe geheelont
houder. Onder voorzitterschap van de
heer "W. Koers ging men onder de
n^m: Alleen Gezamenlijk Oefenen
Voert Verder, ten strijde. Tussen
haakjes: opmerkelijk is intussen dat
duizenden in den lande thans nog
spreken van De Apeldoornse Geheel
onthouders, als zij het over A.G.O.V.V.
hebben! Van dat moment af ging het
niet zo gladjes meer met de presta
ties. wat natuurlijk niet aan de
naamsverandering moet worden toe
geschreven. Vele jaren bleef AGOVV
in de tweede klasse, terwijl zij in 1920
haar eerste gevoelige verlies leed. Zij
verloor nl. haar beste linksbinnen, ie
weten Joh. v. Cieeff. die in November
van dat jaar overleed.
Het jaar dat daarop volgde staat ech-
ler als zeer belangrijk genoteerd. Men
ging verhuizen. Het weitje aan de
IN EEN PAAR REGELS
"Cilmbezoekers in Londen en ver-
-*• scheiden© provinciale centra zul
len speelfilms van normale lengte in
drie dimensies in de bioscopen zien,
die thans speciaal voor dit doel wor
den uitgerust. De voorbereidingen in
deze bioscopen zijn thans in volle
gang. Zij die deze films zien, zullen
een speciale bril moeten dragen.
B. en W. van 's-Gravenhage stellen
voor een subsidie van f 15.000, een
zelfde bedrag dus als het rijk beschik
baar stelt, te verlenen voor de uitgave
van de verzamelde werken van Louis
Couperus. Het subsidie zal over zes
jaren worden verdeeld. B. en W. wil
len er de voorwaarde aan verbinden
dat de gehele uitgave voor 1 Januari
1958 moet zijn verschenen.
Hoenderparkweg werd adieu gezegd.
Ais speelveld koos men Berg en Bos,
welk terrein nu nog steeds wordt be
zet. De toenmalige burgemeester mr
W. Roosmale Nepveu opende dit ter
rein, welke plechtigheid werd opge
luisterd met een wedstrijd tegen de
eerste klasser Be Quick (Zutphen),
welke club met 3—1 verloor. De nieu
we, rustige en beschutte omgeving in
spireerde de „blauwen" tot grotere
voetbaldaden. Bijna werd haar spel in
de tweede klasse gehonoreerd, doch
het ..overstapje" bleek te moeilijk. In
de beslissende promotiewedstrijd wees
Enschedese Boys A.G.O.V.V. terug,
om zelf naar de eerste klasse te gaan,
dank zij een 10-overwinning. Toch
begon spoedig hierna de glorie! Jan
Koers, later met hulp van M. G. Met
horst, kwam op de idee een sterke
adspïrantenafdeling op te bouwen,
waarmee de grondslag werd gelegd
voor de thans zo bloeiende jeugd
groepen. In deze periode beschikte
men over zeer goede spelers, te weten
Gep Landaal, Henk Loois en Jan ten
Kate. Vier jaar duurde het echter eer
A.G.O.V.V. weer een kampioenskans
kreeg," in een nek-aan-nek-wedloóp
met Robur ét Velocitas. Men moest de
laatste wedstrijd in Oosterbeek tegen
de club van die naam slechts winnen
om in een beslissingswedstrijd legen
Robur uit te maken wie voor promo
tie in aanmerking zou komen. Ooster
beek zegevierde. Robur kwam daar
door in het bezit van de titel en dank
zij geslaagde promotiewedstrijden van
een plaats in de hoogste klasse.
T~\e spelers Marïus v. d. Kraats,
Freek J. D. Mensink, Nol Koers.
Ety Landaal, Gerrit Willigenhof, Jan
ten Kate, Hannie v. d. Kraats, Gep
Landaal, Rein Nijman, Jo Kluin, Jaap
v. d. Kamp. Jan Braams en Han de
Graaf zorgden in het seizoen 1926-1927
voor een extra bladzijde in hel ge
schiedenisboekje van de jubilaresse.
Zij vormden het elftal dat ongeslagen
de titel behaalde. Zonder verlies werd
ook in de promotiecompetitie gestre
den. Hengelo en Rigtersbleek stonden
machteloos. Respectievelijk mei 21,
32 en 51. 31 werd de eerste klasse
binnengestapt. Hierin volgden er ge
ruime tijd minder hoogtepunten, doch
niettemin bliezen de blauwen hun
partij behoorlijk mee (getuige de suc
cessen in tornooien en op buiten
landse trips behaald), zonder disso
nanten, dus zonder degradatie, maar
ook zonder kampioenschappen. Twaalf
jaren na de entree in de eerste klasse
w.erd A.G.O.V.V. pas goed in de strijd
om de afdelingstitel gewikkeld. In het
seizoen 1938—1939 werd om de eer
gestreden met N.E.C. in een beslis
sende wedstrijd te Nijmegen. Duizen
den gingen naar deze stad. Vol ver
wachting en hoop klopten de harten.
Maar helaas men verloor. 0—2. De
Nijmegenaren speelden daarna in de
landscompetitie. Toch zou de kam-
pioensvlag wapperen. Dat gebeurde
voor de eerste keer na het seizoen
19411942. Quick was nog even een
hinderpaal geweest maar deze werd
genomen op onzijdig terrein van Go
Ahead in Deventer. De strijd sloot op
1—1, doch het betere doelgemiddelde
dat in dat jaar door de N.V.B. beslis
send was gesteld wees A.G.O.V.V.
aan. Aanvankelijk leek het er op als
of zij de hoogste nationale voetbaleev,
Nederlands kampioen, zou grijpen, of
schoon tegen A.D.O. en Heerenveen
werd gelijkgespeeld met dezelfde cijfers
nl. 11. Maar Eindhoven verloor met
0—I, Hee'rónveen werd later met 4—0
Het huidige bestuur
van A. G. O. V. V.
Staande v.l.n.r.: J.
de Weerd, P. Rood-
been, J. A. Brou
wer, H. Ronner
en J. Mikkers. Zit
tend V.l.n.r.: A. J.
Methorst, T. J. D.
Mensink, E. Lan
daal, G. Willigen
hof en H. Holt-
inan.
gekloptTegen Blauw Wit echter
kwam de desillusie. De Amsterdam
mers bleven beide keren in de meer
derheid: 41 en 51. Wel werd nog
van Eindhoven gewonnen, met 30-
maar van A.D.O. werd met 25 ver
loren, zodat A.G.O.V.V. tenslotte op
de derde plaats eindigde achter A.D.O
en Eindhoven. De Apeldoorners ble
ven hierna steeds tot de favorieten
behoren in het Oosten, doch pas in
19471948 werd het seizoen afgesloten
wederom met het afdelingskampioen
schap. De landscompetitie werd ook
nu geëindigd met een derde plaats,
terwijl S.V.V. algemeen kampioen
werd. De overige mededingers waren
Heerenveen, V.S.V., B.V.V. en Noad.
De prestaties van de Apeldoorners
mogen zeker verdienstelijk heten,
dank zij een spel dat een technisch
goed niveau bereikte.
"p\at. A.G.O.V.V. over een aantal uit—
blinkende spelers heeft beschikt,
ligt voor de hand, hoewel zij een be
scheiden plekje op de lijst van Ne
derlandse internationals heeft. Het
waren in totaal drie spelers van
A.G.O.V.V. die de oranjetrui droegen
nl. achtereenvolgens Jo Kluin (een
maal), Gep Landaal (acht keer) en
Mauk Weber (zes keer als AGOW-er
en daarvoor vijftien maal als ADO-er)
Heel dicht bij hel oranjehemd ston
den Anton Gabriël en Hamp Dijk
graaf.
Verdere kopstukken van de vele
tienlallen spelers die de blauwwitte
kleuren verdedigden zijn: Beumer.
Gertie Loois, Hanskamp, Peters, Jon
ker, Klok en Ribbers, die allen één of
meer keren in het Oostelijk elftal of
andere vertegenwoordigende teams
waren opgenomen. Doch buiten de
lijnen mogen we ook zeer veel
hulde brengen aan Han de Graaf (Oc
tober 1949 overleden), oprichter van
de kampeerafdeling welke na de be
vrijding het levenslicht zag, aan W.
Koers (ere-voorzitter, hij was vijf en
twintig jaar achtereen voorzitter), A.
J. Methorst, beiden .van de oprichting
af lid, van wie de laatste veertig jaar
onafgebroken bestuurslid is geweest
een unieke prestatie! aan Th.
ICockx en vele andere functionarissen,
die een onschatbare werkkracht aan
de dag legden om A.G.O.V.V. tot haar
huidige peil te brengen.
Behalve deze mensen, de makers
van de historie te velde, mogen we de
huidige ploeg niet vergeten: doel:
Bremer; achter: Kruitbosch en Klok
of v. Asselt; midden: Peters, Jonker,
Dijkgraaf; voor: Beumer. Brummel,
Hanskamp, Yntema en Loois. Ofschoon
het elftal thans niet in een geweldige
vorm steekt, is het toch een team dat
een hechte eenheid vormt en vaak
technisch knap spel laat zien, soms
spectaculair, maar de productiviteit
laat soms veel te wensen. De aanval
is een tikje te week, doch wellicht zal
hierin- zo hopen we, verandering ko-
A .G.O.V.V. is vrijwel steeds zeer
goed geleid, waardoor er een
grote eensgezindheid en een mooie
clubgeest ontstond, wat o.a. blijkt uit
het grote aantal oud-leden dat nog
steeds in de sfeer van de vereniging
is opgenomen. Behalve de huidige
president, Ely Landaal, verdienen ook
nog van het energieke bestuur ge
noemd tc worden: secretaris F. G. J.
Mensink, penningmeester G. Willi
genhof en de leden J. A. Brouwer, H.
Holtman, J. C. Mikkers, H. Ronner,
P. Roodbeen, J. de Weerd en A. J.
Methorst. Ondanks perioden van de-
IN ORANJEHEMD
"DEHALVE de populaire Jan
Elfring van Robur heeft
Apeldoorn ook nog andere inter
nationals gehad. Hét waren de
A.G.O.V.V.-ers Jo Kluin, Gep
Landaal en Mauk Weber.
Jo Kluin, hel „Kanon van het
Oosten" droeg voor de eerste en
tevens laatste keer het oranje-
hemd in het voorjaar van 1928. Op
1 April speelde hij als middenvoor
tegen de Belgen in Antwerpen,
welke wedstrijd zowel voor ons
nationale elftal als voor onze
plaatsgenoot onfortuinlijk ver
liep. De wedstrijd werd met 01
verloren. En Kluin raakte al in
het begin van de strijd, na een
botsing bewusteloos. Nadat hij was
opgeknapt speelde hij verder, on
danks een bloedende oogwonde,
want invallers werden toen niet
toegelaten.
Jo Kluin kwam nadien niet meer
in aanmerking. Wel zat hij nog vijf
maal op het reservebankje. De na
tionale ploeg speelde die dag in de
volgende opstelling: doel: v. d.
Meulen; achter: Denis en v. Kol;
midden: v. Boxtel, Massy en v.
Heel; voor: Schipper, Tap, Kluin,
v. d. Griend en J. Weber.
Een jaar later maakte Gep Lan
daal zijn entree in de ploeg, waar
voor hij acht maal, zonder onder
breking uitkwam, als rechtsbui
ten. Vijf semï-interlandwedstrijden
staan voorts op zijn naam. Mauk
Weber. tenslotte werd gedurende
de tijd dat hij voor A.G.O.V.V.
speelde zes keer gekozen, voordien
had hij als A.D.O.-er al vijftien
maal de oranjetrui. gedragen.
pressie welke er ongetwijfeld zijn ge
weest, wel niet zo veel als hoogtepun
ten, zit er toch* één opgaande lijn in
het verenigingsleven van deze goed
gefundeerde vereniging, met talentvol
spelersmateriaal, met mooie terreinen
waarbij behoorlijke accommodatie als
een tribune, een clubhuis, dat Juli
1948 afbrandde, doch herrees als een
pronkstuk enz. En straks zullen de le
den als cadeau kleedkamers aanbie
den.
Duizenden jongeren bracht AGOVV,
dank zij hel organisatietalent van
haar bestuurderen, van de straat naar
het echte voetbalveld, waarop vreug
de en sportieve besteding van de vrije
tijd werd gevonden. Resumerend: de
blauwen hebben een goede tijd in het
vooruitzicht, waarin zeker nog wel
kampioenschappen zijn weggelegd.
'T'enslotte volgt hier nog het pro-
gramma van de herdenking:
Aan de viering van het jubileum
gaat een herdenking van de overleden
leden vooraf, nl. op 21 Februari.
Op de oprichtingsdatum. 25 Fe
bruari, wordt er een buitengewone
ledenvergadering gehouden en des
avonds komt ook de Club van 25-
jarigen (waartoe diegene behoren, die
reeds 25 jaar of langer lid zijn), bijeen.
Zaterdagmiddag 28 Februari is er
een receptie van 3 tot 5 uur, gevolgd
door een feestavond voor de K.N.V.B.-
leden en hun dames, 's Zondags is er
feest voor de G.V.B.-leden en 's Maan
dags voor de juniores. Op 3 Maart is
er een feestavond voor de donateurs.
Tenslotte zijn de avonden van 4 en 5
Maart gereserveerd voor de Suppor
tersvereniging.
Alle feestelijkheden gebeuren in het
clubhuis.
In verband met het 40-jarig bestaan
is A.G.O.V.V. dit jaar de organisatie
van het V.O.E.K.-tornooi toegewezen.
Voorts zal er in de loop van het voor
jaar een jubileumwedstrijd worden
gespeeld, vermoedelijk tegen P.S.V.
Aan ieder lid zal voorts een jubi
leumboek, samengesteld door de he
ren Roodbeen, Mensink en Holthuis,
in bescheiden vorm, waarin de
geschiedenis van A.G.O.V.V. wordt
belicht, worden uitgereikt. Het zal
nog deze maand van de pers komen.
Het eerste van dc „blauwen", zoals het
nu in de competitie uitkomt. Staande
v.l.n.r.: Beumer, Loois, Yntema, Hans
kamp, Brummel. en grensrechter De
Boer. Zittend v.l.n.r.: Peters, Kruit
bosch, Bremer, Van Asselt, Dijkgraaf
en Jonker.
Veel gevaarlijker dan het water
Februari 1953 zal in de geschiedenis
bekend blijven om de watersnood,
welke Engeland en Holland, en in
mindere mate ook België getroffen
heeft.
Nu evenwel alle aandacht geconcen
treerd is op de aanval van erfvijand
no. 1. het water, wordt een minder
spectaculair optredende belager, de
mist, vergeten.
Toch dient, in dit geval, Engeland
er rekening mee te houden, dat, waar
het hoge water honderden slachtoffers
heeft gemaakt, er duizenden op reke
ning van de mist komen.
Interessant is dan ook het artikel
dat kort voor de watersnood in het
Britse weekblad „The Economist" over
dit onderwerp verscheen en waaraan
wij enige gegevens ontlenen.
In geheel Londen was het aantal ge
registreerde sterfgevallen in de week
van 6 tot 13 December 1953: 4703, tegen
een aantal van 1852 in dezelfde week
van 1951. In het gebied van het Graaf
schap Londen steeg het aantal sterf
gevallen, volgens de gezondheidsdienst,
van 945 in de week van 30 November
lot 6 December jl. tot 2484 in de vol
gende week.
Even erg als cholera.
Ook geeft de gezondheidsdienst in
lichtingen, hoe dit uitzonderlijk grote
aantal doden zich verhoudt tot het
aantal, bij dergelijke gelegenheden in
het verleden. In de week van 13 tot
20 December 1873, in welke week ook
een zware mist voorkwam, waren er
243 sterfgevallen meer dan normaal
per iedere millioen inwoners.
Toen het hoogtepunt van de laatste
cholera-epidemie bereikt was dit
viel in de week van 29 Juli tot
4 Augustus in het jaar 1866 lag het
•aantal sterfgevallen 426 boven het nor
male peil. Voor de week, waarin de
grote griepepidemie van 1918 haar
hoogtepunt beleefde, was dit cijfer 785.
De mistweek in Dec. 1952 kostte aan
445 mensen, boven het normale aantal,
het leven.
Hart en longen.
Het totaal aantal ziektegevallen is
minder eenvoudig te berekenen. De
voorzitter van de Noodbeddendienst in
Londen, aan wie aanvragen kunnen
worden gericht voor de toelating van
acute gevallen tot het ziekenhuis, heeft
aangetoond in welke mate het werk
van de Dienst toegenomen is in de
mistweek. De aanvragen, berekend als
een variabel wekelijks totaal, ziet men
op nevenstaand kaartje.
Terwijl op 1 Januari 1951 tijdens het
hoogtepunt van een griepepidemie, 293
aanvragen werden ontvangen en 185
Advertentie)
Haak Uw bloed zuiver mei
Kruschen Sails.
En voorkom zo
Rheumaiische Pijnen
De bloedzuiverende organen tot jeug
dige, krachtige werking brengen, het
bloed vrij maken van pijnverwekken-
de onzuiverheden, die zich anders
vastzetten in spieren en gewrichten;
dat is het wonder dat zich voltrekt
bij' een regelmatig gebruik van Kru
schen; daarmee bevrijd ge Uzelf van
de jammer en de chagrijnige pijnen
die U het leven maken tot een last.
Koopt vandaag Kruschen bij Uw
apotheker of drogist en begin mor
genochtend die heilzame kuur.
Kamperveen gaf f 63
per inwoner
KAMPEN. Het medeleven van de
bewoners van IJsselmuiden, bij Kam
pen, met de slachtoffers van de wa
tersnood, is wel tot uitdrukking ge
komen in het grote bedrag dat aldaar
is ingezameld. In geld en natura (vee
en veevoeder) is in IJsselmuiden
f 114.148 ingezameld, dat betekent
f 67.10 per gezin of f 15.20 per inwo
ner. In deze gemeente spande het
kleine Kamperveen de kroon, dat
f 38.172 voor zijn rekening nam (in
geld en natura). Dit is niet minder
dan f 263.20 per gezin of f 63.60 per
hoofd, een bedrag dat zeker tot de
hoogste in den lande kan worden ge
rekend.
Profiteurs van de
watersnood
AMSTERDAM. De politie van het
bureau Mosplein hield een 41-jarige
slager en een 19-jarig meisje aan,
terzake van oplichting ten nadele
van de slachtoffers van de waters
nood. Zij waren bezorgers van een
weekblad. Bij het laatste nummer
van dit blad was een gTatis extra
bijlage gevoegd met foto's etc. van
de rampgebieden. De bedoelde bezor
gers hadden de indruk gewekt, dat
daarvoor een t.jdrage ten behoeve
van de slachtoffers •/an de waters
nood kon worden gegeven. I" 3 ont
vangen gelden hadden zij te eigen
ba.e aangewend.
gevallen in het ziekenhuis werden op
genomen, waren de overeenkomstige
getallen voor 9 December resp. 492 en
390. In de hele maand December was
het aantal aanvragen voor patiënten
met ademhalingskwalen bijna vervier
voudigd. Het aantal aanvragen voor
personen, lijdende aan hartkwalen was
bijna verdrievoudigd.
Rook en zwavel.
Deze statistische gegevens zijn ver
geleken met die van het Graafschap
Londen. Hierbij is gebleken, dat bijna
de gehele totale vermeerdering van
het aantal sterfgevallen te wijten is
aan ademhalings- of hartkwalen.
Dit niet verwonderlijk als men weet,
dat het graafschap eveneens heeft
meegedeeld, dat de rook- en zwavel-
dioxyde-verontreiniging van de lucht
op 7 en 8 December een hoogtepunt
bereikte en alle records, tot twintig
jaar terug, sloeg.
Zo dient Engeland ook op een twee
de front te kampen. En wel tegen de
mist, die een vijand is, welke heel
wat moeilijker zal zijn te bestrijden
dan die andere onverwachte vijand,
het water.
2,000
I 800
V4 O
Wie het kleine
niet eert.
Aandoenlijke steun
(Van onze Haagse redacteur).
DEN HAAG. In haar padvinders-
costuum stond het „kaboutertje" van
nauwelijks enige turven hoog voor de
gewichtige man van het Nationaal
Rampenfonds.
„Ik heb al wel drie dagen rondge
lopen om de mensen te helpen", ver
telde het kittige meisje, „maar ik heb
geen geld. Toen zag ik hier het bord
Nationaal Rampenfonds naast de deur.
Nou en toen heb ik maar aangebeld.
Kan ik misschien'iets voor u doen?"
Kijk, het medeleven met de slacht
offers van de watersnoodramp van de
jeugd en evenzeer van de volwassenen
in binnen- en buitenland blijkt
niet altijd uit de rijke gaven in geld
en goederen, die bij het Rampenfonds
binnenstromen, maar ook en heel dui
delijk uit de kleine offers van hen,
die zelf weinig te missen hebben.
Een Italiaans meisje verkocht haar
pop en schonk de opbrengst aan Ne
derland.
Een Scheveningse vrouw kwam haar
portemonnaie omkeren met een niet
eens onaanzienlijk bedrag.
Op velschillende tankers van de Ne
derlandse oliemaatschappijen hebben
de Chinese leden van de bemanning
even grote bedragen geofferd als de
Nederlandse officieren!
Een Zwitser, die wilde steunen,
vroeg, of het overstroomde gebi6d
groot is en of er erg veel vernield is.
„Ga zelf maar eens kijken", adviseerde
men hem. Maai- onmiddellijk ant
woordde hij: „Ik dank je hartelijk. In
een land, dat onder de zeespiegel ligt.
hebben ze mij niet gezien
Men biedt postzegelverzamelingen
aan en allerlei sieraden en andere
voorwerpen.
Een gedeelte van de gaven ontvangt
Prins Bernhard rechtstreeks, zoals en
kele keren vijf francs van Franse
kinderen, maar ook een cheque van
10.000 dollar van een Amerikaan. Het
spreekt vanzelf, dat al deze bedragen
spoedig ter bestemder plaatse terecht
komen.
Het is niet vreemd, als aan de Prins
bedragen worden toegestuurd. Men
kent hem, ook in het buitenland. On
begrijpelijker is het, dat ook willekeu
rige anderen verrast worden met gif
ten, uiteraard eveneens ter versterking
van het Rampenfonds, Zo ontving de
burgemeester van Rotterdam van een
Duitse student vijf mark.
Een esperantist in Denemarken
maakte vijftig kronen over aan een
esperanto-vriend in Eindhoven.
Een bloemist in Parijs zond 10.000
francs aan een bevriende relatie in ons
land met een duizendvoudig excuus,
dat hij niet meer te missen had. Inder
daad vertegenwoordigen deze 10.000
francs voor die Parijzenaar een grote
som.
Prinses Wilhelmina. Koningin Juliana
en Prins Bernhard hebben elk afzon
derlijk het Rampenfonds op royale
wijze bedacht. De door hen geschon
ken bedragen wensen zij echter niet
bekend gemaakt te zien.
