J
Ijker
Rijk beraamt wel degelijk plannen
voor afsluiting zeegaten
Liilc
Kleine Comedie
[astwe koest'
Chefariite 4
TWAALFDE LIJST van
de slachtoffers
EEN DESKUNDIGE VERKLAART:
e
ABDIJSIROOP
Probleem van huisvesting bejaarden
wordt in Vlaardingen opgelost
EIND 1954 EEN CONCERTZAAL
AAN DE KRUISKADE
Verstrekt door het Rode Kruis
PUROL
Discussie rondom de nieuwe Duitse
ambassadeur in Den Haag
WOENSDAG 18 FEBRUARI 1953
ROTTERDAMSCH NIEUWSBLAD
TWEEDE BLAD - PAGINA
Kustlijn kan worden teruggebracht
XJET is één groep deze week wat tegen-
A gelopen. De springvloed heeft het ge
lukkig laten afweten. Voor de communisten
was die vloed een mooi motief tot schrik
aanjaging en agitatie, want deze partij heeft
hier vooral andermans ongeluk nodig om
enigszins te kunnen floreren. Het water
heeft zich niet aan de politiek gestoord. Dat
doet het nooit. De communistische rel is
wat dat betreft in het water gevallen. Nu
moeten ze wat anders zoeken om rumoer
te maken. Overigens wel een wat triest
bestaan!
De zaak van Zierikzee is echter ook vrij
triest. Langzamerhand gaat men zich af
vragen, of zij niet droeviger wordt gemaakt
dan nodig is. De overheid heeft de ontrui
ming van de stad gelast- Voor deze dras
tische maatregel is waarschijnlijk veel te
zeggen, maar even waarschijnlijk kunnen
de Zierikzeeérs er ook wat tegen inbrengen.
De voornaamste reden tot evacuatie schijnt
te zijn angst voor een nieuwe dijkdoor
braak. die een te groot aantal mensen zou
samendrijven op een stuk grond van een
halve vierkante kilometer. Angst is vaak
een slechte raadgever, voorzichtigheid is
een betere. Langzamerhand zijn de Zierik
zeeérs wat bang voor evacuaties geworden.
De ervaring bij allerlei plotselinge evacua
ties. door het hele land, en waarschijnlijk
door heel Europa, leert namelijk, dat men
een zo goed als vol huis verlaat en een zo
goed al? leeg huis terugvindt. Óf de ratten
het dan hebben meegenomen? Ja, ratten
op twee benen Wanneer men hoort, in wat
voor omstandigheden in andere noodgebie-
den, waar de bewoners zijn teruggekeerd,
de mensen leven in behuizingen zonder enig
comfort, maar doodgelukkig dat ze weer
„thuis" zijn. dan begrijpt men, hoe moeilijk
het valt voor anderen, die nu al meer dan
twee weken na de ramp hebben stand ge
houden, weg te gaan. Nu kunnen ze nog hun
huisraadscnade overzien. Als ze wegtrek
ken, moeten ze maar afwachten, wat er
van terechtkomt. En de Nederlander hangt
zo aan zijn spullen
Aan de andere kant zullen de autoritei
ten, die de verantwoording hebben te dra
gen, er niets voor voelen bij een nieuwe
doorbraak de levens van redders in de
waagschaal te moeten stellen, alleen om
dat, nu het nog kan, de mensen niet van
hun boeltje af willen. Men staat voor een
zelfde moeilijkheid als bijna honderd jaar
geleden met de ontruiming van Schokland
De bevolking wilde niet weg, maar elke
keer dat het eiland door stormvloeden werd
overvallen, moest zij met groot levens
gevaar door anderen van het vasteland in
veiligheid worden gebrachtDe regering
dreef toen de ontruiming van Schokland
door, misschien evenzeer met het oog op
de mensen van de kust. die zich meer
malen bij de redding in levensgevaar moes
ten begeven, als met het oog op de Schok
kers.
Deze ramp heeft al doden genoeg gekost
en men wil nieuwe slachtoffers, die niet
alleen door het water, maar ook door be
smettelijke ziekten kunnen worden veroor
zaakt, zoveel mogelijk vermijden. Overigens
zal het menigeen zijn opgevallen, dat er
thans geen dodencijfers meer worden ge
publiceerd. Het totaalcijfer, dat eerst met
zulke wilde sprongen omhoog ging, is tot
stilstand gekomen, Men zou misschien ver
wachten, dat er nog nieuwe gevallen be
kend zullen worden, waardoor het eind-
getal dan moet stijgen. Volgens Kijkers in
lichtingen, ontvangen van waarschijnlijk de
allerbeste bron op dit gebied, is dat echter
zeer onwaarschijnlijk. Eerder mag men ver
wachten, dat het aanvankelijk opgegeven
totaal der slachtoffers te hoog zal blijken,
misschien zelfs niet onaanzienlijk te hoog.
Moge dat waar zijn!
De militaire hulp is nu feitelijk ten einde
Deze is zeer aanzienlijk geweest. Een stukje
v.erenigd Europa heeft aan de dijken ge
staan en vooral aan het reddingswerk met
goed gevolg deelgenomen. Doch men wil
gaarne het herstel overdragen aan de
eigen, burgerlijke krachten, in welker
handen de strijd tegen het water
thuisbehoort. De soldaten uit België,
Frankrijk, Engeland en Amerika he-
ben naast onze jongens uitstekend ge
werkt. Er is een flink leger in deze cam
pagne op de been en vooral in de lucht en
op het water geweest. Wij zijn er van harte
erkentelijk voor. Het geeft ook een gevoel
van gerustheid, dat de verschillende, nu op
hun taak ingewerkte, eenheden onmiddel-
van 1500 tot 500 km
Naar aanleiding van de vele berichten, die dezer dagen zijn gepubliceerd
over het afsluiten van de zeegaten hebben wij een onderhoud gehad met
een deskundige van de Rijkswaterstaat. Deze wees op het volgende:
Reeds in de memorie van antwoord op het voorlopig verslag der Com
missie van Rapporteurs uit de Tweede Kamer over de rijksbegroting 1953
voor het departement van Verkeer en AVaterstaat, van 3 December 1952,
dus ongeveer twee maanden voor de jongste ramp ons land trof, heeft
de minister van Verkeer en Waterstaat, de heer J. Algera, medegedeeld,
dat de afsluiting van het zeegat van het Haringvliet alreeds in studie was
genomen. Verder deelde de minister toen mede, dat de mogelijkheid van
inpolderingen van gedeelten van de Waddenzee en de daarmee verband
houdende afsluiting van Zeegaten in dit gebied reeds worden bestudeerd
en dat hij opdracht gaf ook de sluiting van de Oosterschelde en de Greve-
lingen te bestuderen.
Zoals bekend, aldus genoemde deskundige, zal de minister dezer dagen
een commissie benoemen tot het onderzoeken van de mogelijkheid het
Haringvliet, de Grevelingen en de Oosterschelde af te dammen.
Het is, zoals ieder moet beamen, zo ver- I niet snel genoeg zou kunnen worden afge-
volgde hij. altijd van het grootste belang een voerd. Integendeel, aldus genoemde des
oorlog op een zo kort mogelijk front te kundige, ook hier zouden voordelen naar
- voren komen. „Ziet u maar naar de IJssel",
zo luidde het antwoord, „die is al van de
zee afgesloten en door de sluizen in de af
sluitdijk en het Noordzeekanaal is het mo
gelijk de waterstand op het IJsselmeer te
regelen. Zo zullen ook de waterstanden op
onze benedenrivieren en in de (dan afge
sloten) zeegaten kunnen worden geregeld,
terwijl men in de drogere seizoenen een
voorraad zoet water kan vasthouden. Ijier-
mede kan het water in de polders op peil
en tevens zoet worden gehouden. Het
overtollige water zal men door de sluizen
in de aan te leggen dammen kunnen spui-
.oeren. Zo hebben ook onze waterbouw
kundigen de generaals in de strijd tegen
het water al sinds eeuwen onze kust
lijn zo veel mogelijk verkort en daardoor
de zee zo ver mogelijk teruggedrongen. Dit
blijkt wel uit de vele plaatsnamen die ein
digen op „dam", zoals Rotterdam en Am
sterdam. waar dammen werden gelegd om
te voorkomen, dat het vloedwater via de
Rotte en de Amstel het land kon binnen
dringen.
Indien we inderdaad alle gaten, behalve
de waterwegen naar Rotterdam en Antwer
pen zouden afsluiten, zou de kustlijn van
ruim 1500 kilometer tot ongeveer 500 kilo
meter worden teruggebracht. De voordelen,
die dit met zich mee zou brengen zijn bui
tengewoon groot.
In de eerste plaats zou natuurlijk de kans
op een ramp, zoals die ons land op 1 Fe
bruari j.l. heeft getroffen, aanmerkelijk
kleiner worden. Bovendien wordt het be
drag, dat jaarlijks wordt uitgegeven aan het
onderhoud van de zeedijken en oevervallen
aanzienlijk lager. Een derde voordeel is,
dat men door het terugdringen van het zou
te water op deze wijze eindelijk een af
doend middel zou hebben om de verzilting,
die jaarlijks millioenen gulden schade ver
oorzaakt, te bestrijden.
Geen oversti-omingsgevaar
Op een desbetreffende vraag werd geant
woord. dat er bij een eventuele sluiting der
kust geen gevaar bestaat, voor overstromin
gen in het binnenland, doordat bij hoge wa
terstanden in de bovenrivieren het water
lijk weer te hulp kunnen snellen, als de
nood onverhoopt weer aan de man mocht
komen. Dit is bij Kijkers weten de eerste
maal geweest, dat er bij watersnood zo'n
effectieve, groots opgezette internationale
hulpverlening is toegepast, vooral op mili
tair terrein. Dat was vóór 1940 ondenkbaar.
Stel je voor, dat hier zo maar Belgische en
Franse militaire eenheden waren binnen
gekomen om te helpen en vreemde militaire
vliegmachines'. Ge ziet, lezer, dat er toch
dingen veranderd zijn.
Er is nog iets veranderd, gezien 1940. In
georganiseerd verband komen andermaal
Duitsers ons land binnen, maar nu met
pompen, smalspoorinstallaties, basalt, steen,
kortom allerlei materiaal om do dijken te
helpen herstellen. Dit is een hulp in grote
stijl, waarover men zich kan verheugen.
Tijdens zijn grote rede in de Tweede Ka
mer heeft de minister-president over de
Duitse hulp gesproken en gewezen op een
brief, die hij van een Duitser ha"d ontvan
gen. Deze schreef: ,.ik leef zo mee met Ne
derland, want ik heb Nederland leren ken
nen, toen ik daar tijdens de bezetting was
en mij zeer onbehaaglijk gevoelde, omdat ik
begreep, dat ik daar niet hoorde te zijn.
Nu zou ik gaarne medewerking willen ver
lenen en bereid zijn een Nederlands gezin
op te nemen." „Als Duitsers zich in een
dergelijke stemming uiten," aldus de mi
nister-president, „zie ik geen reden om
wegens hun nationaliteit op hen af te
geven."
En als Duitsers ons nu, na al wat gebeurd
is, massale hulp brengen, een zeer prac-
tische hulp, echt doordacht en weer
„gründlich", moet men dat waarderen,
vooral ook als een poging om wat goed te
maken.
KIJKER.
DE VROUWEN en meisjes
kunnen dit stukje wel
overslaan, tenzij zij het be
treuren, dat er nog maar zo
weinig mannen en jongens
zijn, die hun hoed voor haar
afnemen. Als zij dat spijtig
vinden, is het volgende ook
voor haar geschreven.
Wel, al heel lang word ik
van tijd tot lyd gekweld
door het probleem der
hoedloze heren. Toch zeker
de helft, als het niet
meer is der mannen loopt
met het blote hoofd onder
de zon, de maan en de ster
ren. 's Winters zo goed als
's zomers.
Hoe zou dat toch zo ge
komen zijn, lip ik mij soms
in slapeloze nachten af te
vragen. Zou er een wezen
lijk verschil zijn tussen de
gedekte en de chronisch
blote hoofden? Lang ge
leden, toen die olijke minis
ter Kan het vertikte een
sportieve heer nog zo'n
beetje als zonderlinge uit
zondering. En zie nu eens.
De kaalste kitsen uiorden
even vlot aan de elementen
prijs gegeven als de weelde
rigst behaarde schedels.
U kunt mij niet wijsma
ken. dat dat zo maar een
gril is van al die mannen, of
dat zij het voor het voordeel
doen.
Van de week heb ik de
stoute schoenen dan maar
eens aangetrokken en op
eigen houtje een enquête
gehouden. Voor Cineac had
ik mij opgesteld om zoveel
mogelijk blote hoofden aan
te schieten en op de bemin
nelijkste wijze mijn vraag te
plaatsen: mijnheer, waarom
draagt u geen hoed?
Het begin was niet erg
bemoedigend. De eerste
twee mannen, dertigers naar
schatting, keken mij op mijn
vraag aan met een blik, die
duidelijk zei: krijg het heen
en weer, waarna zij schou
derophalend verder liepen.
De volgende sprak: „Zeg,
ben je om een smoesje ver
legen, ik geef niet op
straat".
Maar ik liet mij niet uit
het veld staan en vroeg
dapper verder. Een heer, die
net liep te kijken of hij zo
juist Atlanta, het Beurscafé
en het postkantoor opge
kocht had, verwaardigde
zich zowaar vriendelijk halt
te houden. Hij beantwoord
de myn vraag met óók een
vraag: „Waarde heer",
sprak hij geaffecteerd,
„waarom draagt u geen bre
tels?"
„Pardon", zei ik, „hoe
weet u dat?"
Dat zie ik aan je misera
bel afgezakte broek", beet
de heer mij toe en verdween
fluitend.
Toen ik het, na nog een
paar nietszeggende antwoor
den, maar op wilde geven,
kwam er een oud heertje
aangewandeld.
Hel doet me pleizier, dat
u me dat vraagt", zei hij,
„ik heb daar zelf ook vaak
over nagedacht en er zo
mijn theorieën over, maar
tk houd er niet van lang op
straat te babbelen, laten we
even rustig gaan praten in
een café".
Getroffen door zoveel be
reidwilligheid, loodste ik het
heertje naar een gezellig
kroegje.
,,'t Zaltzijn?" vroeg ik
enthousiast en verheugd, nu
eindelijk eens een afdoend
antwoord te krijgen en dat
nog wel van een oud en
wgs man.
„Graag een dubbele whis
ky", sprak het heertje be
daard, „ik praat het mak
kelijkst en denk ook het
helderst, zie u, als ik de
keel wat met whisky heb
gesmeerd, die andere drank
jes liggen mij zo niet".
In een paar teugen had de
grijsaard zijn glas geledigd,
maar over het hoedloze tijd
perk was nog geen ivoord
gevallen. Terwijl ik gedul
dig in mijn koffie roerde en
be scheidenlij k op de aan
vang van het betoog wacht
te, keek het mannetje me
trouwhartig aan en zei: „is
het veel gevraagd als ik om
nog zo'n neutje verzoek, het
doet my zo goed, ziet u!"
Toen het tweede glas op
zijn bestemming was. richtte
het heertje eindelijk het
woord tot mij. Hij vouwde
de handen en sprak: „u
vroeg my daar zoéven op
straat waarom ik geen hoed
droeg, als ik me niet vergis.
Wel, mijnheer, dat zal ik u
zeggen, juist een kwartier
vóór ik u ontmoette, is mijn
mooie, warme hoed in i
Leuvehaven gewaaid
DIOGENES
„Waarom", zo vroegen wij nog. „heeft het
zo lang moeten duren voordat de regering
opdracht heeft gegeven om de plannen tot
afsluiting te bestuderen?" Het antwoord
hierop luidde dat er. naar de uitlatingen van
de minister te oordelen, reeds lang studie
van deze zaken gemaakt is. „In December
j.l. is nog eens duidelijk onderstreept, dat
het ernst is met die grote afsluitingen. Wij
wachten nu alleen af wat de uitkomst zal
zijn van de studies van de Rijkswaterstaat
en van die der commissie". Onze zegsman
prees in dit opzicht de diligentie van mi
nister Algera, die reeds zo kort nadat hij
aan het bewind is gekomen, en nog voor
de grote vloed, blijk heeft gegeven de ur
gentie van dit grote plan in te zien.
„Het is tc hopen", zo zei onze zegsman,
„dat men een minister van Verkeer en Wa
terstaat in de toekomst meer tjjd gunt zich
in te werken. Belangrijk is dat er een goed
ingewerkte minister aan het hoofd van dit
departement staat. Zes ministers in zeven
jaar is wel rijkelijk veel."
(Advertentie)
j Die krampachtige hoest
laat U geen rust. Spaar
Uw longen, neem de
slijmoplossende
's werelds beste hoestsiroop
Griep? Chelarine „4''
doet wonderen!
Elk tablet Chelarine „4" bevat 4
geneesmiddelen, die in de gehele
wereld beroemd zijn geworden en
millioenen mensen al baat brachten.
'n doet wonderen!
In Vlaardingen zal het actuele probleem van de huisvesting van ouden van dagen
op waarlijk voorbeeldige wijze worden opgelost met de bouw. aan de Burgemeester
Pruissingel hoek Billitonlaan, van een rusthuis, plaats biedend aan 73 alleen
staande ouden van dagen, die er volledige verzorging zullen krijgen. Het te bouwen
complex bevat voorts een flatgebouw met 118 woningen voor evenzoveel bejaarde
echtparen, zomede een ziekenhuis voor chronische zieken, plaats biedend voorlopig
aan 53 patiënten. In dit ziekenhuis zal voorlopig ook een kinderafdeling worden
ondergebracht, waarvoor in het bestaande ziekenhuis in Vlaardingen geen ruimte
is. Zodra Vlaardingen een nieuw ziekenhuis met kinderafdeling rijk is, zal het
ziekenhuis van het genoemde complex 75 bedden voor chronische zieken gaan
bevatten. Aangezien de verpleegsters zullen worden ondergebracht in een gedeelte
van de 118 woningen, was het bouwen van een zusterhuis niet nodig.
Het complex zal voorls bevatten een grote
keuken, bestemd zowel voor het rusthuis als
voor het ziekenhuis en tevens voor degenen,
die in de woningen voor zelfstandige echt-
Wellicht nog voor de zomer
een voorstel aan de Raad
Het is met overdreven te zeggen, dat Rot
terdam een bloeiend muziekleven heeft en
daarom is het des temeer te betreuren, dat
de stad nog steeds met kan beschikken over
een behoorlijke concertzaal. Van enkele ja
ren her dateren reeds de plannen voor de
bouw van een muziekcentrum, dat aan de
Kruiskade, Westelijk van de plaats waar
Metropool heeft gestaan, zou verrijzen. Die
bouwplaats is dan ook het enige, dat nog
resteert en gehandhaafd wordt van de oor
spronkelijke, zeer dure plannen. Zij maak
ten plaats voor een eenvoudiger, minder
kostbare opzet.
Voor muziekminnend Rotterdam was het
pijnlijk te ervaren, dat dit vereenvoudi
gingsproces een zaak van lange duur werd,
die weinig perspectief bood omtrent het uit
eindelijk resultaat.
En zelfs een gesprek met wethouder Van
der Vlerk heeft nog geen zekerheid kunnen
verschaffen over het tijdstip waarop Rot
terdam over een eigen muziekcentrum zal
kunnen beschikken.
Bemoedigend is echter zijn mededeling,
dat naar zijn voorlopige indruk, het zéér
Gevangene was opgeknoopt
De leiding van het toezicht op de krijgs
gevangenen der V.N. heeft bekendgemaakt,
dat een Chinese communistische krijgsge
vangene Maandag in een kamp op het eiland
Tsjedjoe dood aan een strop is aangetroffen.
Volgens de eerste aanwijzingen wordt ver
moed, dat de man is vermoord door kamp
genoten. Het onderzoek wordt echter voort
gezet.
Dussen
Aanvulling 4e veiiieslijst, blz. 1, d.d, 7.2 53.
Geborgen en geïdentificeerd: RIJKEN, Leo-
nardus, geb. 17.1.82 te Dussen, laatste adres:
Peereboom t.
Fijnaart
Halsteren
Geïdentificeerd: PAULUS, Cornells Marinus
Maria, geb. 21.7.46 te Halsteren, laatste adres:
B 340: STOFFELS, Cornelia, geb. tt.ll.06 te
Halsteren, echtgenote van Cornells Hoetel-
mans, laatste adres: Halsteren B 33?
Nieuwe Tonge
Geborgen te Nieuwe Tonge: VAN DER VALK,
Cornelia A., geb. 28.3.45, laatste adres. Batten-
oord 26; KOOTE, Franclna, geb. 13,9 14, echtge
note van A. v. d. Valk, laatste adres: Batten-
oord 26.
Nieuwerkerk
Geïdentificeerd te Zierikzee: KIK, Mattheus
Andre.is, geb. 9.6.06 te Oosterland. echtgenoot
van Cornelia Marina de Graaf, laatste adres:
Gouweveerseweg B 45: DE GRAAF, Cornelia
Marina, geb. 3.6,15 te Zierikzee, echtgenote van
Mattheus Andreas Kik, laatste adres: Gouwe
veerseweg B 45; KIK, Wilhelmlna Maria. geb.
3 2.49 te Nieuwerkerk, laatste adres: Gouwe
veerseweg B 45; KIK, Cornells Marinus, geb.
18.7.47 te Nieuwerkerk, laatste adres: Gouwe
veerseweg B 45.
Ooslerland
Provisorisch begraven aan de vluchthaven
Zijpe: HEIJBOFR, Jannetje, oud 21 jaar.
Rilland-Bath
Geen credietbonnen meer voor
benzine voor transport
noodgebied
Op verzoek van de benzine maatschap
pijen deelt het hoofdbestuur van het Ne-
derlandsche Roode Kruis mee, dat de uit
gifte van credietbons voor autobenzine
heden, ten behoeve van transporten van
en naar de noodgebieden met ingang van
18 Februari, is stilgezet. De wederverko
pers van de benzinemaatschappijen mogen
deZe bonnen nog tot en met 21 Februari
a.s. accepteren. Op bonnen, welke na 21
Februari a.s. worden aangeboden, mag dus
geen benzine meer worden afgegeven.
Stavenisse
Geïdentificeerd: POTAPPEL, Leendert, Jo
hannes, geb. 27.3.92 te Stavenisse. laatste adres:
Molenpad A 197; POTAPPEL, Clasina Johanna,
geb. 9.8 85 te Stavenisse, echtgenote van Pie-
ter Johannes van Oeveren, laatste adres: Mo
lenpad A 197; VAN OEVEREN. Pieter Johan
nes, geb. 15.8.84 te Stavenisse, echtgenoot van
Clasina Johanna Potappel. laatste adres: Mo
lenpad A 197; Van OEVEREN. Pieter Johan-
banna, geb. 17.3.18 te Stavenisse, laatste adres:
Molenpad A 197.
Het Ned. Roode Kruis kan in verband met de
omstandigheden waaronder de gegevens van
deze verlieslijst worden verzameld, niet de vol
ledige garantie geven voor de betrouwbaarheid.
Het is dus mogelük, dat een enkele wijziging
achteraf noodzakelijk zal blijken.
(Advertentie)
Ruw» huid
Ruwe handen
Ruwe lippen
aarschijnlijk is, dat B. en W. nog vóór de
a s. zomer het voorstel tot de bouw van een
concertzaal aan de Gemeenteraad zullen
oorleggen. Er wordt nu hard gewerkt aan
de uitwerking van een plan, dat omvat: een
concertzaal en een zaaltje voor kamermu
ziek, een ruime foyer en een repetitielokaal
voor ons Philharmonisch Orkest.
Bij de uiterlijke vormgeving van dit een-
■otidige muziekcentrum, wordt rekening
gehouden met de mogelijkheid voor aan
bouw.
Bij de uitwerking van dit plan wordt
thans profijt getrokken van de ervaringen
met concertzalen en muziekcentra in an
dere gemeenten. Ook het. bestuur en de lei
ding van het Rott. Philh. Orkest zijn be
trokken bij hel vaststellen van de definitie
ve plannen, evenals een aantal deskundigen
van buiten de gemeente. Hoewel het aantal
zitplaatsen voor de concertzaal nog een
punt van onderzoek en studie vormt, ïs het
de persoonlijke mening van de heer Van
der Vlerk, dat een zaal met 12—1400 plaat
sen aan de behoefte zou voldoen. Liever zou
hij mensen willen teleurstellen, dan dat in
een te grote "zaal, lege plekken aanwezig
zouden zijn.
Over de (belangrijke) financiële zijde van
de bouw van het muziekcentrum, liet de
wethouder zich vrij optimistisch uit. Het
feit. dat de destijds benoemde investerings
commissie inmiddels kon worden opge
heven, kan in deze niet worden misverstaan.
De wethouder heeft goede hoop, dat ook
Gedeputeerde Staten zich straks met het
financieringsvoorslel kunnen verenigen, te
meer. omdat het hier gaat om een belang
rijk cultureel object, dat Rotterdam reeds
ie lang heeft moeten ontberen. Ongeacht de
plannen voor de bouw van een muziek-
cenlrum wordt thans spoed gemaakt met het
reeds door de Raad goedgekeurde plan voor
de bouw van een stenen repetitielokaal voor
het „Philharmonisch" achter de Schouw
burg aan de Van Oldenbarneveltstraat. Wet
houder Van der Vlerk heeft goede hoop.
dat het orkest nog dit jaar het gebouwtje in
gebruik zal kunnen nemen. Ook wanneer
het orkest, naar gehoopt wordt, eind 1954
of begin 1955 naar zijn nieuwe home aan
de Kruiskade zal verhuizen, kan het repe
titielokaal aand e Van Oldenbarneveltstraat
nog jaren lang van dienst kunnen zijn, b.v
als lokaal voor harmonieorkesten etc.
paren wonen, maar hun voedsel van de
keuken willen betrekken, recreatiezalen,
geschikt voor ontspanning en voor kerke
lijke samenkomsten, een toko en een
kapper.
De gezinnen zullen tegen geringe vergoe
ding de beschikking kunnen krijgen over
dienstboden. Familieleden, die één of meer
nachten overblijven, kunnen tegen een ge
ringe vergoeding logeren in een speciale
afdeling, waar 20 logeerkamers zijn ont
worpen.
De huren zijn nog niet vastgesteld, doch
zullen, naar wij vernemen, bijzonder laag
zijn, o.m. omdat de grond, waarop het com
plex wordt gebouwd, erfpachtsgrond is.
waarvoor een lage canon is bepaald, terwijl
de gemeente Vlaardingen een goed deel van
de kosten van riolering, waleraansluiting
en verlichting voor haar rekening neemt.
Het ook in architectonisch opzicht fraaie
complex werd ontworpen door de Schie-
damse architecten Spruyt Den Butter. Bij
de Dinsdag gehouden onderhandse aanbe
steding werd door de N V. T. van Hoogevest
te Amersfoort het laagst ingeschreven met
een bedrag van 1.919.000.
De bouw zal geschieden in opdracht en
voor rekening van de Gemeente Vlaardin
gen; de oplevering is bepaald op 400 werk
dagen nadat met de bouw begonnen is.
Ter gelegenheid van het jaarlijkse feest
van de Antillanen werd in Parijs Miss An
tillen 1953 gekozen. Winnares werd de op
Martinique geboren 20-jarïge studente
Carmen Didier.
Inzameling van muziekinstrumenten
had terstond succes
Kostbare geschenken
voor getroffenen
De actie van de Vereniging voor Huismu
ziek om getroffen bespelers van een muziek
instrument aan nieuwe instrumenten te hel
pen. heeft weerklank gevonden bij "den,
die weten hoe en waar het motto is van de
vereniging: Men kan wel leven zonder mu
ziek. maar niet zo goed en niet zo gelukkig.
Om anderen in die vreugde te laten aelen,
deden velen reeds afstand van hun muziek
instrument. In de Berkelselaan 38a (telefoon
43477) zijn reeds drie cello's, vijftien violen,
een banjo, een guitaar, dertig blokfluiten en
stapels muziek binnengekomen. En er komt
nog veel meer.
Sommige instrumenten zullen belange
loos opgeknapt worden, andere zijn zó
kostbaar, dal de aanbieders verzocht wor
den de instrumenten zélf in bezit te houden,
tot er iemand gevonden is, die geacht mag
worden zo'n instrument waardig te zijn. Zo
werd een guitaar door iemand uit Arnhem
aangeboden, welke een zeven- tot achthon
derd gulden waard is. Een kostbare viool
die geschonken werd. zou door iedere vak
man als een aanwinst beschouwd worden.
Het is niet de bedoeling, dat de Vereniging
voor Huismuziek zelf de instrumenten ver
deelt; dit laat men gaarne aan de organen
over. die over grotere controlemogelijkheden
beschikken. Men verzamelt slechts en re
gistreert de aanbiedingen. En men verzeker
de ons, dat men het daarhij niet druk genoeg
kan hebben
Zijn partij heeft leden
onder de nazi's
(Van onze correspondent te Bonn)
Door een indiscretie is bekend geworden,
dat dc VVestduitse bondsregering van plan
is dr Hans Miihlenfeld, lid van de bondsdag
en fractievoorzitter van de „Duitse Party",
tot ambassadeur in Den Haag te benoemen.
De goedkeuring is reeds aangevraagd, het
geen betekent, dat deze ook wel verleend zal
worden. Zo wil het de diplomatieke usance,
want voordat een dergelijke „goedkeuring"
wordt aangevraagd, plegen de beide rege
ringen reeds over de persoon in kwestie
overleg. En alleen als dit overleg gunstig is
verlopen heeft de aanvrage om goedkeuring
plaats. De diplomatieke geschiedenis kent
slechts weinig voorbeelden, dat er dan als
nog een kink in de kabel is gekomen.
Bovengenoemde indiscretie heeft er
naar men in officiële kringen in Bonn met
spijt heeft vastgesteld intussen toe ge
leid, dat in Nederland rondom de figuur van
dr Miihlenfeld enige discussie is ontstaan.
Men betreurt dat des te meer omdat men
weel, dat Den Haag voor een Duitse diplo
maat een uitermate netelige post is, zo niet
de allerneteligste. Men beweert in Bonn
zelfs, dat het gemakkelijker zou zijn een
naald m een hooiberg dan -een Duitse am
bassadeur voor Den Haag te vinden. De ver
wijten. die in Nederland aan het adres van
dr Miihlenfeld worden gericht, hebben
blijkbaar niet zozeer betrekking op zijn per
soon. waarvan men nog niet veel weet, als
wel op de partij waarvan hij een prominent
lid is.
Deze partij zou, kort gezegd „neo nazis
tisch" zijn. Deze kwalificatie wordt in
Duitse regeringskringen met kracht van de
hand gewezen. Sedert 1949 maakt de Duitse
Party met de C.D.U. en de F.D.P. nu deel
van de regering-Adenauer uit, en men acht
het onbehoorlijk te veronderstellen, dat
Adenauer met neo-nazi's zou samenwer
ken Nu is het een feit, dat de Duitse Partij
een vleugel heeft, die sterk nationalistisch
is ingesteld en bereid is, om ook aan vroe
gere nazi's weer een politieke kans te ge
ven. Tot deze vleugel behoort dr Miihlen
feld echter niet.
Het is bekend, dat over dit probleem in
de Duitse Partij, evenals trouwens in de
S.D.P. veel te doen is. Daarbij is dr Miih
lenfeld echter één van degenen, die tot de
grootste voorzichtigheid maant. Zijn voor
keur gaat uit naar een mm of meer con
servatieve politiek, zoals ook blijkt uit het
boek, dat hij in 1952 liet verschijnen, ge
titeld: „Politiek zonder wensvoorstelhngen".
In verband daarmede is ook zijn zwak voor
de Welfen-traditie (een monarchistische tra
ditie), dat hij als rasecht Hannoveraan koes
tert, betrekkelijk. Zijn relatie tot hef Wel-
fische koningshuis het enige Duitse huis,
dat zijn aanspraken op de verloren troon
officieel nooit opgegeven heeft is niet
zo waj:m als die van andere leidende D.P.-
politïci.
Hijzelf is niet ..fout"
liet is moeilijk aan dr Miihlenfeld, die in
1901 geboren is, en noch aan wereldoorlog I,
noch aan wereldoorlog II heeft deelgenomen,
nazistische smetten te ontdekken. Naar ge
gevens, die ons len dienste stonden, verliet
lip in 1934 de staatsdienst, waarin hy toen
kort werkzaam was, omdat hy niet zoals
van hem geëist werd tot dc N.S.D.A.P.
wilde toetreden. Een jaar lang was hy zon
der positie. Toen kon hy in de industrie
gaan. waar hy tot 1945 bleef. Na de oorlog
was hy cén van dc oprichters van de Neder-
saksische land&party. waaruit later de
Duitse Party is gegroeid.
Deze Nedersaksische landspartij heeft in
de verwarde, eerste na-oorlogsjaren, een
poosje voor „Anschluss" bij Engeland ge
ijverd, uitgaande van de historische over
weging, dat Engeland en Hannover vóór
1837, toen koningin Victoria de troon be
steeg, meer dan een eeuw lang in personele
unie waren verbonden.
Dr Miihlenfeld is meermalen in Neder
land geweest en werd in 1950 lid van de
Raad van Europa in Straatsburg. Hij geniet
het volledige vertrouwen van bondskanselier
Adenauer, wiens buitenlandse politiek hij
van ganser harte steunt.