J Ijker Rijk beraamt wel degelijk plannen voor afsluiting zeegaten Liilc Kleine Comedie [astwe koest' Chefariite 4 TWAALFDE LIJST van de slachtoffers EEN DESKUNDIGE VERKLAART: e ABDIJSIROOP Probleem van huisvesting bejaarden wordt in Vlaardingen opgelost EIND 1954 EEN CONCERTZAAL AAN DE KRUISKADE Verstrekt door het Rode Kruis PUROL Discussie rondom de nieuwe Duitse ambassadeur in Den Haag WOENSDAG 18 FEBRUARI 1953 ROTTERDAMSCH NIEUWSBLAD TWEEDE BLAD - PAGINA Kustlijn kan worden teruggebracht XJET is één groep deze week wat tegen- A gelopen. De springvloed heeft het ge lukkig laten afweten. Voor de communisten was die vloed een mooi motief tot schrik aanjaging en agitatie, want deze partij heeft hier vooral andermans ongeluk nodig om enigszins te kunnen floreren. Het water heeft zich niet aan de politiek gestoord. Dat doet het nooit. De communistische rel is wat dat betreft in het water gevallen. Nu moeten ze wat anders zoeken om rumoer te maken. Overigens wel een wat triest bestaan! De zaak van Zierikzee is echter ook vrij triest. Langzamerhand gaat men zich af vragen, of zij niet droeviger wordt gemaakt dan nodig is. De overheid heeft de ontrui ming van de stad gelast- Voor deze dras tische maatregel is waarschijnlijk veel te zeggen, maar even waarschijnlijk kunnen de Zierikzeeérs er ook wat tegen inbrengen. De voornaamste reden tot evacuatie schijnt te zijn angst voor een nieuwe dijkdoor braak. die een te groot aantal mensen zou samendrijven op een stuk grond van een halve vierkante kilometer. Angst is vaak een slechte raadgever, voorzichtigheid is een betere. Langzamerhand zijn de Zierik zeeérs wat bang voor evacuaties geworden. De ervaring bij allerlei plotselinge evacua ties. door het hele land, en waarschijnlijk door heel Europa, leert namelijk, dat men een zo goed als vol huis verlaat en een zo goed al? leeg huis terugvindt. Óf de ratten het dan hebben meegenomen? Ja, ratten op twee benen Wanneer men hoort, in wat voor omstandigheden in andere noodgebie- den, waar de bewoners zijn teruggekeerd, de mensen leven in behuizingen zonder enig comfort, maar doodgelukkig dat ze weer „thuis" zijn. dan begrijpt men, hoe moeilijk het valt voor anderen, die nu al meer dan twee weken na de ramp hebben stand ge houden, weg te gaan. Nu kunnen ze nog hun huisraadscnade overzien. Als ze wegtrek ken, moeten ze maar afwachten, wat er van terechtkomt. En de Nederlander hangt zo aan zijn spullen Aan de andere kant zullen de autoritei ten, die de verantwoording hebben te dra gen, er niets voor voelen bij een nieuwe doorbraak de levens van redders in de waagschaal te moeten stellen, alleen om dat, nu het nog kan, de mensen niet van hun boeltje af willen. Men staat voor een zelfde moeilijkheid als bijna honderd jaar geleden met de ontruiming van Schokland De bevolking wilde niet weg, maar elke keer dat het eiland door stormvloeden werd overvallen, moest zij met groot levens gevaar door anderen van het vasteland in veiligheid worden gebrachtDe regering dreef toen de ontruiming van Schokland door, misschien evenzeer met het oog op de mensen van de kust. die zich meer malen bij de redding in levensgevaar moes ten begeven, als met het oog op de Schok kers. Deze ramp heeft al doden genoeg gekost en men wil nieuwe slachtoffers, die niet alleen door het water, maar ook door be smettelijke ziekten kunnen worden veroor zaakt, zoveel mogelijk vermijden. Overigens zal het menigeen zijn opgevallen, dat er thans geen dodencijfers meer worden ge publiceerd. Het totaalcijfer, dat eerst met zulke wilde sprongen omhoog ging, is tot stilstand gekomen, Men zou misschien ver wachten, dat er nog nieuwe gevallen be kend zullen worden, waardoor het eind- getal dan moet stijgen. Volgens Kijkers in lichtingen, ontvangen van waarschijnlijk de allerbeste bron op dit gebied, is dat echter zeer onwaarschijnlijk. Eerder mag men ver wachten, dat het aanvankelijk opgegeven totaal der slachtoffers te hoog zal blijken, misschien zelfs niet onaanzienlijk te hoog. Moge dat waar zijn! De militaire hulp is nu feitelijk ten einde Deze is zeer aanzienlijk geweest. Een stukje v.erenigd Europa heeft aan de dijken ge staan en vooral aan het reddingswerk met goed gevolg deelgenomen. Doch men wil gaarne het herstel overdragen aan de eigen, burgerlijke krachten, in welker handen de strijd tegen het water thuisbehoort. De soldaten uit België, Frankrijk, Engeland en Amerika he- ben naast onze jongens uitstekend ge werkt. Er is een flink leger in deze cam pagne op de been en vooral in de lucht en op het water geweest. Wij zijn er van harte erkentelijk voor. Het geeft ook een gevoel van gerustheid, dat de verschillende, nu op hun taak ingewerkte, eenheden onmiddel- van 1500 tot 500 km Naar aanleiding van de vele berichten, die dezer dagen zijn gepubliceerd over het afsluiten van de zeegaten hebben wij een onderhoud gehad met een deskundige van de Rijkswaterstaat. Deze wees op het volgende: Reeds in de memorie van antwoord op het voorlopig verslag der Com missie van Rapporteurs uit de Tweede Kamer over de rijksbegroting 1953 voor het departement van Verkeer en AVaterstaat, van 3 December 1952, dus ongeveer twee maanden voor de jongste ramp ons land trof, heeft de minister van Verkeer en Waterstaat, de heer J. Algera, medegedeeld, dat de afsluiting van het zeegat van het Haringvliet alreeds in studie was genomen. Verder deelde de minister toen mede, dat de mogelijkheid van inpolderingen van gedeelten van de Waddenzee en de daarmee verband houdende afsluiting van Zeegaten in dit gebied reeds worden bestudeerd en dat hij opdracht gaf ook de sluiting van de Oosterschelde en de Greve- lingen te bestuderen. Zoals bekend, aldus genoemde deskundige, zal de minister dezer dagen een commissie benoemen tot het onderzoeken van de mogelijkheid het Haringvliet, de Grevelingen en de Oosterschelde af te dammen. Het is, zoals ieder moet beamen, zo ver- I niet snel genoeg zou kunnen worden afge- volgde hij. altijd van het grootste belang een voerd. Integendeel, aldus genoemde des oorlog op een zo kort mogelijk front te kundige, ook hier zouden voordelen naar - voren komen. „Ziet u maar naar de IJssel", zo luidde het antwoord, „die is al van de zee afgesloten en door de sluizen in de af sluitdijk en het Noordzeekanaal is het mo gelijk de waterstand op het IJsselmeer te regelen. Zo zullen ook de waterstanden op onze benedenrivieren en in de (dan afge sloten) zeegaten kunnen worden geregeld, terwijl men in de drogere seizoenen een voorraad zoet water kan vasthouden. Ijier- mede kan het water in de polders op peil en tevens zoet worden gehouden. Het overtollige water zal men door de sluizen in de aan te leggen dammen kunnen spui- .oeren. Zo hebben ook onze waterbouw kundigen de generaals in de strijd tegen het water al sinds eeuwen onze kust lijn zo veel mogelijk verkort en daardoor de zee zo ver mogelijk teruggedrongen. Dit blijkt wel uit de vele plaatsnamen die ein digen op „dam", zoals Rotterdam en Am sterdam. waar dammen werden gelegd om te voorkomen, dat het vloedwater via de Rotte en de Amstel het land kon binnen dringen. Indien we inderdaad alle gaten, behalve de waterwegen naar Rotterdam en Antwer pen zouden afsluiten, zou de kustlijn van ruim 1500 kilometer tot ongeveer 500 kilo meter worden teruggebracht. De voordelen, die dit met zich mee zou brengen zijn bui tengewoon groot. In de eerste plaats zou natuurlijk de kans op een ramp, zoals die ons land op 1 Fe bruari j.l. heeft getroffen, aanmerkelijk kleiner worden. Bovendien wordt het be drag, dat jaarlijks wordt uitgegeven aan het onderhoud van de zeedijken en oevervallen aanzienlijk lager. Een derde voordeel is, dat men door het terugdringen van het zou te water op deze wijze eindelijk een af doend middel zou hebben om de verzilting, die jaarlijks millioenen gulden schade ver oorzaakt, te bestrijden. Geen oversti-omingsgevaar Op een desbetreffende vraag werd geant woord. dat er bij een eventuele sluiting der kust geen gevaar bestaat, voor overstromin gen in het binnenland, doordat bij hoge wa terstanden in de bovenrivieren het water lijk weer te hulp kunnen snellen, als de nood onverhoopt weer aan de man mocht komen. Dit is bij Kijkers weten de eerste maal geweest, dat er bij watersnood zo'n effectieve, groots opgezette internationale hulpverlening is toegepast, vooral op mili tair terrein. Dat was vóór 1940 ondenkbaar. Stel je voor, dat hier zo maar Belgische en Franse militaire eenheden waren binnen gekomen om te helpen en vreemde militaire vliegmachines'. Ge ziet, lezer, dat er toch dingen veranderd zijn. Er is nog iets veranderd, gezien 1940. In georganiseerd verband komen andermaal Duitsers ons land binnen, maar nu met pompen, smalspoorinstallaties, basalt, steen, kortom allerlei materiaal om do dijken te helpen herstellen. Dit is een hulp in grote stijl, waarover men zich kan verheugen. Tijdens zijn grote rede in de Tweede Ka mer heeft de minister-president over de Duitse hulp gesproken en gewezen op een brief, die hij van een Duitser ha"d ontvan gen. Deze schreef: ,.ik leef zo mee met Ne derland, want ik heb Nederland leren ken nen, toen ik daar tijdens de bezetting was en mij zeer onbehaaglijk gevoelde, omdat ik begreep, dat ik daar niet hoorde te zijn. Nu zou ik gaarne medewerking willen ver lenen en bereid zijn een Nederlands gezin op te nemen." „Als Duitsers zich in een dergelijke stemming uiten," aldus de mi nister-president, „zie ik geen reden om wegens hun nationaliteit op hen af te geven." En als Duitsers ons nu, na al wat gebeurd is, massale hulp brengen, een zeer prac- tische hulp, echt doordacht en weer „gründlich", moet men dat waarderen, vooral ook als een poging om wat goed te maken. KIJKER. DE VROUWEN en meisjes kunnen dit stukje wel overslaan, tenzij zij het be treuren, dat er nog maar zo weinig mannen en jongens zijn, die hun hoed voor haar afnemen. Als zij dat spijtig vinden, is het volgende ook voor haar geschreven. Wel, al heel lang word ik van tijd tot lyd gekweld door het probleem der hoedloze heren. Toch zeker de helft, als het niet meer is der mannen loopt met het blote hoofd onder de zon, de maan en de ster ren. 's Winters zo goed als 's zomers. Hoe zou dat toch zo ge komen zijn, lip ik mij soms in slapeloze nachten af te vragen. Zou er een wezen lijk verschil zijn tussen de gedekte en de chronisch blote hoofden? Lang ge leden, toen die olijke minis ter Kan het vertikte een sportieve heer nog zo'n beetje als zonderlinge uit zondering. En zie nu eens. De kaalste kitsen uiorden even vlot aan de elementen prijs gegeven als de weelde rigst behaarde schedels. U kunt mij niet wijsma ken. dat dat zo maar een gril is van al die mannen, of dat zij het voor het voordeel doen. Van de week heb ik de stoute schoenen dan maar eens aangetrokken en op eigen houtje een enquête gehouden. Voor Cineac had ik mij opgesteld om zoveel mogelijk blote hoofden aan te schieten en op de bemin nelijkste wijze mijn vraag te plaatsen: mijnheer, waarom draagt u geen hoed? Het begin was niet erg bemoedigend. De eerste twee mannen, dertigers naar schatting, keken mij op mijn vraag aan met een blik, die duidelijk zei: krijg het heen en weer, waarna zij schou derophalend verder liepen. De volgende sprak: „Zeg, ben je om een smoesje ver legen, ik geef niet op straat". Maar ik liet mij niet uit het veld staan en vroeg dapper verder. Een heer, die net liep te kijken of hij zo juist Atlanta, het Beurscafé en het postkantoor opge kocht had, verwaardigde zich zowaar vriendelijk halt te houden. Hij beantwoord de myn vraag met óók een vraag: „Waarde heer", sprak hij geaffecteerd, „waarom draagt u geen bre tels?" „Pardon", zei ik, „hoe weet u dat?" Dat zie ik aan je misera bel afgezakte broek", beet de heer mij toe en verdween fluitend. Toen ik het, na nog een paar nietszeggende antwoor den, maar op wilde geven, kwam er een oud heertje aangewandeld. Hel doet me pleizier, dat u me dat vraagt", zei hij, „ik heb daar zelf ook vaak over nagedacht en er zo mijn theorieën over, maar tk houd er niet van lang op straat te babbelen, laten we even rustig gaan praten in een café". Getroffen door zoveel be reidwilligheid, loodste ik het heertje naar een gezellig kroegje. ,,'t Zaltzijn?" vroeg ik enthousiast en verheugd, nu eindelijk eens een afdoend antwoord te krijgen en dat nog wel van een oud en wgs man. „Graag een dubbele whis ky", sprak het heertje be daard, „ik praat het mak kelijkst en denk ook het helderst, zie u, als ik de keel wat met whisky heb gesmeerd, die andere drank jes liggen mij zo niet". In een paar teugen had de grijsaard zijn glas geledigd, maar over het hoedloze tijd perk was nog geen ivoord gevallen. Terwijl ik gedul dig in mijn koffie roerde en be scheidenlij k op de aan vang van het betoog wacht te, keek het mannetje me trouwhartig aan en zei: „is het veel gevraagd als ik om nog zo'n neutje verzoek, het doet my zo goed, ziet u!" Toen het tweede glas op zijn bestemming was. richtte het heertje eindelijk het woord tot mij. Hij vouwde de handen en sprak: „u vroeg my daar zoéven op straat waarom ik geen hoed droeg, als ik me niet vergis. Wel, mijnheer, dat zal ik u zeggen, juist een kwartier vóór ik u ontmoette, is mijn mooie, warme hoed in i Leuvehaven gewaaid DIOGENES „Waarom", zo vroegen wij nog. „heeft het zo lang moeten duren voordat de regering opdracht heeft gegeven om de plannen tot afsluiting te bestuderen?" Het antwoord hierop luidde dat er. naar de uitlatingen van de minister te oordelen, reeds lang studie van deze zaken gemaakt is. „In December j.l. is nog eens duidelijk onderstreept, dat het ernst is met die grote afsluitingen. Wij wachten nu alleen af wat de uitkomst zal zijn van de studies van de Rijkswaterstaat en van die der commissie". Onze zegsman prees in dit opzicht de diligentie van mi nister Algera, die reeds zo kort nadat hij aan het bewind is gekomen, en nog voor de grote vloed, blijk heeft gegeven de ur gentie van dit grote plan in te zien. „Het is tc hopen", zo zei onze zegsman, „dat men een minister van Verkeer en Wa terstaat in de toekomst meer tjjd gunt zich in te werken. Belangrijk is dat er een goed ingewerkte minister aan het hoofd van dit departement staat. Zes ministers in zeven jaar is wel rijkelijk veel." (Advertentie) j Die krampachtige hoest laat U geen rust. Spaar Uw longen, neem de slijmoplossende 's werelds beste hoestsiroop Griep? Chelarine „4'' doet wonderen! Elk tablet Chelarine „4" bevat 4 geneesmiddelen, die in de gehele wereld beroemd zijn geworden en millioenen mensen al baat brachten. 'n doet wonderen! In Vlaardingen zal het actuele probleem van de huisvesting van ouden van dagen op waarlijk voorbeeldige wijze worden opgelost met de bouw. aan de Burgemeester Pruissingel hoek Billitonlaan, van een rusthuis, plaats biedend aan 73 alleen staande ouden van dagen, die er volledige verzorging zullen krijgen. Het te bouwen complex bevat voorts een flatgebouw met 118 woningen voor evenzoveel bejaarde echtparen, zomede een ziekenhuis voor chronische zieken, plaats biedend voorlopig aan 53 patiënten. In dit ziekenhuis zal voorlopig ook een kinderafdeling worden ondergebracht, waarvoor in het bestaande ziekenhuis in Vlaardingen geen ruimte is. Zodra Vlaardingen een nieuw ziekenhuis met kinderafdeling rijk is, zal het ziekenhuis van het genoemde complex 75 bedden voor chronische zieken gaan bevatten. Aangezien de verpleegsters zullen worden ondergebracht in een gedeelte van de 118 woningen, was het bouwen van een zusterhuis niet nodig. Het complex zal voorls bevatten een grote keuken, bestemd zowel voor het rusthuis als voor het ziekenhuis en tevens voor degenen, die in de woningen voor zelfstandige echt- Wellicht nog voor de zomer een voorstel aan de Raad Het is met overdreven te zeggen, dat Rot terdam een bloeiend muziekleven heeft en daarom is het des temeer te betreuren, dat de stad nog steeds met kan beschikken over een behoorlijke concertzaal. Van enkele ja ren her dateren reeds de plannen voor de bouw van een muziekcentrum, dat aan de Kruiskade, Westelijk van de plaats waar Metropool heeft gestaan, zou verrijzen. Die bouwplaats is dan ook het enige, dat nog resteert en gehandhaafd wordt van de oor spronkelijke, zeer dure plannen. Zij maak ten plaats voor een eenvoudiger, minder kostbare opzet. Voor muziekminnend Rotterdam was het pijnlijk te ervaren, dat dit vereenvoudi gingsproces een zaak van lange duur werd, die weinig perspectief bood omtrent het uit eindelijk resultaat. En zelfs een gesprek met wethouder Van der Vlerk heeft nog geen zekerheid kunnen verschaffen over het tijdstip waarop Rot terdam over een eigen muziekcentrum zal kunnen beschikken. Bemoedigend is echter zijn mededeling, dat naar zijn voorlopige indruk, het zéér Gevangene was opgeknoopt De leiding van het toezicht op de krijgs gevangenen der V.N. heeft bekendgemaakt, dat een Chinese communistische krijgsge vangene Maandag in een kamp op het eiland Tsjedjoe dood aan een strop is aangetroffen. Volgens de eerste aanwijzingen wordt ver moed, dat de man is vermoord door kamp genoten. Het onderzoek wordt echter voort gezet. Dussen Aanvulling 4e veiiieslijst, blz. 1, d.d, 7.2 53. Geborgen en geïdentificeerd: RIJKEN, Leo- nardus, geb. 17.1.82 te Dussen, laatste adres: Peereboom t. Fijnaart Halsteren Geïdentificeerd: PAULUS, Cornells Marinus Maria, geb. 21.7.46 te Halsteren, laatste adres: B 340: STOFFELS, Cornelia, geb. tt.ll.06 te Halsteren, echtgenote van Cornells Hoetel- mans, laatste adres: Halsteren B 33? Nieuwe Tonge Geborgen te Nieuwe Tonge: VAN DER VALK, Cornelia A., geb. 28.3.45, laatste adres. Batten- oord 26; KOOTE, Franclna, geb. 13,9 14, echtge note van A. v. d. Valk, laatste adres: Batten- oord 26. Nieuwerkerk Geïdentificeerd te Zierikzee: KIK, Mattheus Andre.is, geb. 9.6.06 te Oosterland. echtgenoot van Cornelia Marina de Graaf, laatste adres: Gouweveerseweg B 45: DE GRAAF, Cornelia Marina, geb. 3.6,15 te Zierikzee, echtgenote van Mattheus Andreas Kik, laatste adres: Gouwe veerseweg B 45; KIK, Wilhelmlna Maria. geb. 3 2.49 te Nieuwerkerk, laatste adres: Gouwe veerseweg B 45; KIK, Cornells Marinus, geb. 18.7.47 te Nieuwerkerk, laatste adres: Gouwe veerseweg B 45. Ooslerland Provisorisch begraven aan de vluchthaven Zijpe: HEIJBOFR, Jannetje, oud 21 jaar. Rilland-Bath Geen credietbonnen meer voor benzine voor transport noodgebied Op verzoek van de benzine maatschap pijen deelt het hoofdbestuur van het Ne- derlandsche Roode Kruis mee, dat de uit gifte van credietbons voor autobenzine heden, ten behoeve van transporten van en naar de noodgebieden met ingang van 18 Februari, is stilgezet. De wederverko pers van de benzinemaatschappijen mogen deZe bonnen nog tot en met 21 Februari a.s. accepteren. Op bonnen, welke na 21 Februari a.s. worden aangeboden, mag dus geen benzine meer worden afgegeven. Stavenisse Geïdentificeerd: POTAPPEL, Leendert, Jo hannes, geb. 27.3.92 te Stavenisse. laatste adres: Molenpad A 197; POTAPPEL, Clasina Johanna, geb. 9.8 85 te Stavenisse, echtgenote van Pie- ter Johannes van Oeveren, laatste adres: Mo lenpad A 197; VAN OEVEREN. Pieter Johan nes, geb. 15.8.84 te Stavenisse, echtgenoot van Clasina Johanna Potappel. laatste adres: Mo lenpad A 197; Van OEVEREN. Pieter Johan- banna, geb. 17.3.18 te Stavenisse, laatste adres: Molenpad A 197. Het Ned. Roode Kruis kan in verband met de omstandigheden waaronder de gegevens van deze verlieslijst worden verzameld, niet de vol ledige garantie geven voor de betrouwbaarheid. Het is dus mogelük, dat een enkele wijziging achteraf noodzakelijk zal blijken. (Advertentie) Ruw» huid Ruwe handen Ruwe lippen aarschijnlijk is, dat B. en W. nog vóór de a s. zomer het voorstel tot de bouw van een concertzaal aan de Gemeenteraad zullen oorleggen. Er wordt nu hard gewerkt aan de uitwerking van een plan, dat omvat: een concertzaal en een zaaltje voor kamermu ziek, een ruime foyer en een repetitielokaal voor ons Philharmonisch Orkest. Bij de uiterlijke vormgeving van dit een- ■otidige muziekcentrum, wordt rekening gehouden met de mogelijkheid voor aan bouw. Bij de uitwerking van dit plan wordt thans profijt getrokken van de ervaringen met concertzalen en muziekcentra in an dere gemeenten. Ook het. bestuur en de lei ding van het Rott. Philh. Orkest zijn be trokken bij hel vaststellen van de definitie ve plannen, evenals een aantal deskundigen van buiten de gemeente. Hoewel het aantal zitplaatsen voor de concertzaal nog een punt van onderzoek en studie vormt, ïs het de persoonlijke mening van de heer Van der Vlerk, dat een zaal met 12—1400 plaat sen aan de behoefte zou voldoen. Liever zou hij mensen willen teleurstellen, dan dat in een te grote "zaal, lege plekken aanwezig zouden zijn. Over de (belangrijke) financiële zijde van de bouw van het muziekcentrum, liet de wethouder zich vrij optimistisch uit. Het feit. dat de destijds benoemde investerings commissie inmiddels kon worden opge heven, kan in deze niet worden misverstaan. De wethouder heeft goede hoop, dat ook Gedeputeerde Staten zich straks met het financieringsvoorslel kunnen verenigen, te meer. omdat het hier gaat om een belang rijk cultureel object, dat Rotterdam reeds ie lang heeft moeten ontberen. Ongeacht de plannen voor de bouw van een muziek- cenlrum wordt thans spoed gemaakt met het reeds door de Raad goedgekeurde plan voor de bouw van een stenen repetitielokaal voor het „Philharmonisch" achter de Schouw burg aan de Van Oldenbarneveltstraat. Wet houder Van der Vlerk heeft goede hoop. dat het orkest nog dit jaar het gebouwtje in gebruik zal kunnen nemen. Ook wanneer het orkest, naar gehoopt wordt, eind 1954 of begin 1955 naar zijn nieuwe home aan de Kruiskade zal verhuizen, kan het repe titielokaal aand e Van Oldenbarneveltstraat nog jaren lang van dienst kunnen zijn, b.v als lokaal voor harmonieorkesten etc. paren wonen, maar hun voedsel van de keuken willen betrekken, recreatiezalen, geschikt voor ontspanning en voor kerke lijke samenkomsten, een toko en een kapper. De gezinnen zullen tegen geringe vergoe ding de beschikking kunnen krijgen over dienstboden. Familieleden, die één of meer nachten overblijven, kunnen tegen een ge ringe vergoeding logeren in een speciale afdeling, waar 20 logeerkamers zijn ont worpen. De huren zijn nog niet vastgesteld, doch zullen, naar wij vernemen, bijzonder laag zijn, o.m. omdat de grond, waarop het com plex wordt gebouwd, erfpachtsgrond is. waarvoor een lage canon is bepaald, terwijl de gemeente Vlaardingen een goed deel van de kosten van riolering, waleraansluiting en verlichting voor haar rekening neemt. Het ook in architectonisch opzicht fraaie complex werd ontworpen door de Schie- damse architecten Spruyt Den Butter. Bij de Dinsdag gehouden onderhandse aanbe steding werd door de N V. T. van Hoogevest te Amersfoort het laagst ingeschreven met een bedrag van 1.919.000. De bouw zal geschieden in opdracht en voor rekening van de Gemeente Vlaardin gen; de oplevering is bepaald op 400 werk dagen nadat met de bouw begonnen is. Ter gelegenheid van het jaarlijkse feest van de Antillanen werd in Parijs Miss An tillen 1953 gekozen. Winnares werd de op Martinique geboren 20-jarïge studente Carmen Didier. Inzameling van muziekinstrumenten had terstond succes Kostbare geschenken voor getroffenen De actie van de Vereniging voor Huismu ziek om getroffen bespelers van een muziek instrument aan nieuwe instrumenten te hel pen. heeft weerklank gevonden bij "den, die weten hoe en waar het motto is van de vereniging: Men kan wel leven zonder mu ziek. maar niet zo goed en niet zo gelukkig. Om anderen in die vreugde te laten aelen, deden velen reeds afstand van hun muziek instrument. In de Berkelselaan 38a (telefoon 43477) zijn reeds drie cello's, vijftien violen, een banjo, een guitaar, dertig blokfluiten en stapels muziek binnengekomen. En er komt nog veel meer. Sommige instrumenten zullen belange loos opgeknapt worden, andere zijn zó kostbaar, dal de aanbieders verzocht wor den de instrumenten zélf in bezit te houden, tot er iemand gevonden is, die geacht mag worden zo'n instrument waardig te zijn. Zo werd een guitaar door iemand uit Arnhem aangeboden, welke een zeven- tot achthon derd gulden waard is. Een kostbare viool die geschonken werd. zou door iedere vak man als een aanwinst beschouwd worden. Het is niet de bedoeling, dat de Vereniging voor Huismuziek zelf de instrumenten ver deelt; dit laat men gaarne aan de organen over. die over grotere controlemogelijkheden beschikken. Men verzamelt slechts en re gistreert de aanbiedingen. En men verzeker de ons, dat men het daarhij niet druk genoeg kan hebben Zijn partij heeft leden onder de nazi's (Van onze correspondent te Bonn) Door een indiscretie is bekend geworden, dat dc VVestduitse bondsregering van plan is dr Hans Miihlenfeld, lid van de bondsdag en fractievoorzitter van de „Duitse Party", tot ambassadeur in Den Haag te benoemen. De goedkeuring is reeds aangevraagd, het geen betekent, dat deze ook wel verleend zal worden. Zo wil het de diplomatieke usance, want voordat een dergelijke „goedkeuring" wordt aangevraagd, plegen de beide rege ringen reeds over de persoon in kwestie overleg. En alleen als dit overleg gunstig is verlopen heeft de aanvrage om goedkeuring plaats. De diplomatieke geschiedenis kent slechts weinig voorbeelden, dat er dan als nog een kink in de kabel is gekomen. Bovengenoemde indiscretie heeft er naar men in officiële kringen in Bonn met spijt heeft vastgesteld intussen toe ge leid, dat in Nederland rondom de figuur van dr Miihlenfeld enige discussie is ontstaan. Men betreurt dat des te meer omdat men weel, dat Den Haag voor een Duitse diplo maat een uitermate netelige post is, zo niet de allerneteligste. Men beweert in Bonn zelfs, dat het gemakkelijker zou zijn een naald m een hooiberg dan -een Duitse am bassadeur voor Den Haag te vinden. De ver wijten. die in Nederland aan het adres van dr Miihlenfeld worden gericht, hebben blijkbaar niet zozeer betrekking op zijn per soon. waarvan men nog niet veel weet, als wel op de partij waarvan hij een prominent lid is. Deze partij zou, kort gezegd „neo nazis tisch" zijn. Deze kwalificatie wordt in Duitse regeringskringen met kracht van de hand gewezen. Sedert 1949 maakt de Duitse Party met de C.D.U. en de F.D.P. nu deel van de regering-Adenauer uit, en men acht het onbehoorlijk te veronderstellen, dat Adenauer met neo-nazi's zou samenwer ken Nu is het een feit, dat de Duitse Partij een vleugel heeft, die sterk nationalistisch is ingesteld en bereid is, om ook aan vroe gere nazi's weer een politieke kans te ge ven. Tot deze vleugel behoort dr Miihlen feld echter niet. Het is bekend, dat over dit probleem in de Duitse Partij, evenals trouwens in de S.D.P. veel te doen is. Daarbij is dr Miih lenfeld echter één van degenen, die tot de grootste voorzichtigheid maant. Zijn voor keur gaat uit naar een mm of meer con servatieve politiek, zoals ook blijkt uit het boek, dat hij in 1952 liet verschijnen, ge titeld: „Politiek zonder wensvoorstelhngen". In verband daarmede is ook zijn zwak voor de Welfen-traditie (een monarchistische tra ditie), dat hij als rasecht Hannoveraan koes tert, betrekkelijk. Zijn relatie tot hef Wel- fische koningshuis het enige Duitse huis, dat zijn aanspraken op de verloren troon officieel nooit opgegeven heeft is niet zo waj:m als die van andere leidende D.P.- politïci. Hijzelf is niet ..fout" liet is moeilijk aan dr Miihlenfeld, die in 1901 geboren is, en noch aan wereldoorlog I, noch aan wereldoorlog II heeft deelgenomen, nazistische smetten te ontdekken. Naar ge gevens, die ons len dienste stonden, verliet lip in 1934 de staatsdienst, waarin hy toen kort werkzaam was, omdat hy niet zoals van hem geëist werd tot dc N.S.D.A.P. wilde toetreden. Een jaar lang was hy zon der positie. Toen kon hy in de industrie gaan. waar hy tot 1945 bleef. Na de oorlog was hy cén van dc oprichters van de Neder- saksische land&party. waaruit later de Duitse Party is gegroeid. Deze Nedersaksische landspartij heeft in de verwarde, eerste na-oorlogsjaren, een poosje voor „Anschluss" bij Engeland ge ijverd, uitgaande van de historische over weging, dat Engeland en Hannover vóór 1837, toen koningin Victoria de troon be steeg, meer dan een eeuw lang in personele unie waren verbonden. Dr Miihlenfeld is meermalen in Neder land geweest en werd in 1950 lid van de Raad van Europa in Straatsburg. Hij geniet het volledige vertrouwen van bondskanselier Adenauer, wiens buitenlandse politiek hij van ganser harte steunt.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 4