Twee jaar studie,
tien jaar werk
Zwitsaletten
Prof. Tliysse in ons land terug
Luchtmacht was
eensgezind
DE MODERNE CULTUUR
GEOORDEELD
Magie en
uit de
schoonheid
tropen
AFSLUITING ZEEGATEN?
Utrecht niet naai
de stembus
Prof. Brugmans over
Crisis en Roeping
van het Westen
In Kon. Instituut
Voor de Tropen
In Gouda waren de
kolen goedkoop...
hij Britse Gemenebest
DAAR IS EGYPTE
WOENSDAG 18 FEBRUARI 1953
TROUW
5
(Van een onzer verslaggevers)
„Ik ben een van de mensen, die
grote voorstanders zijn van het
in studie nemen van het plan tot
afsluiting van de zeegaten. Dat
was ik reeds vóór de watersnood."
Dit verklaarde prof. ir. J. Th.
Thijsse, directeur van het Water
loopkundig Laboratorium te Delft,
gistermorgen op Schiphol.
Met een KLM-machine was prof.
Thijsse, d> e op 27 Januari in de Ver.
Staten arriveerde voor het geven van
een aantal colleges aan de universiteit
van Michigan, juist weer in het vade--
land teruggekeerd. In Amerika ont
ving deze waterbouwkundige van
minister van Verkeer en Watersi.
een telegram, waarin hem dringei
werd verzocht in verband met de na
tionale ramp naar Nederland te komen
Dit verzoek van mr. Algera maakte een
ontijdig einde aan de colleges, d'.e
prof. Thijsse op 3 Februari was be
gonnen te geven.
„Als men er de middelen voor over
heeft, is het over 12 tot 15 jaar ge
beurd. Fut is er genoeg en sinds kort
Is de afsluiting van de zeegaten ook
technisch mogelijk. Sinds Juli 1951 zijn
wij op last van de minister van Ver
keer en Waterstaat bezig het plan te
bestuderen en a"lle3 na te gaan, wat
met de uitvoering samenhangt. Zo zal
bijvoorbeeld de oestercultuur ver
dwijnen. Een grote moeilijkheid ia
verder de afvoer van het rivierwater
en vooral de afvoer van ijs. Ben ik
optimistisch dan zeg ik: twee jaar voor
de studie, tien jaar voor de uitvoe
ring." aldus prof. Thijsse in zijn voor
zichtig gestelde verklaring.
„Er zijn ook tussenoplossingen", ant
woordde de waterbouwkundige op een
van de vragen. ..De bestaande dijken
ophogen en op z'n Zuiderzees gaan
werken. Maar al d'ie plannen zijn op
't ogenblik in studie, meer kan ik er
onmogelijk over zeggen".
Prof. Thijsse vertelde, dat Water
staat juist als doelwit had om de dijken
zodanig te maken, dat zij een storm
ramp als deze zouden kunnen weer
staan. „In het begin van deze eeuw
waren onze zeeweringen helemaal niet
in staat om de normaal voorkomende
vloeden te keren. Na de overstroming
in 1906 in Zeeland en in 1916 in Noord-
Holland zijn de dijken zo stevig toe
gerust, dat zij onder elke omstandig
heid, die volgens betrouwbare waar
nemingen zou kunnen voorkomen, het
water konden tegenhouden."
Prof. ir. Thijsse bij zijn aankomst op
Schiphol.
WAARSCHIJNLIJK IN HET
NAJAAR WEDEROM
VERKIEZINGEN
De gezamenlijke in de Utrechtse ge
meenteraad vertegenwoordigde par
tijen zijn er in onderling eensgezind
overleg toe gekomen te overwegen om
op 14 April slechts 39 candidaten voor
de gemeenteraad in totaal te stellen
(overeenkomende met het aantal leden
van de Utrechtse gemeenteraad). Deze
39 candidaten zullen dan bü enkele
candidaatstelling gekozen zijn.
Dit denikbeeld is gerezen, omdat het
zeer waarschijnlijk is. dat de behan
deling van de grenswijzigingsvoorstel-
len door de Staten-Generaal nog dit
jaar zal geschieden. In het najaar zal
dan tooh de gemeenteraad van het
vergrote Utrecht moeten worden ge
kozen. De op 27 Mei a.s. te verkiezen
Utrechtse gemeenteraad, die eerst in
September zitting zal nemen, zou daar
door slechts enkele maanden kunnen
fungeren.
Weliswaar zullen vacatures door
overlijden of bedanken niet aangevuld
kun-nen worden wanneer de verkie
zing bij enkele candidaatstelling ge
schiedt, maar hiertegenover staat
zo menen de in de raad vertegenwoor
digde partijen dat extra moeite en
geld worden gespaard.
Uiteraard ka,n van uitvoering van
dit denkbeeld slechts sprake zijn, in
dien andere groeperingen geen candi
daten stellen. Zouden zij dat wel doen,
dan zouden de politieke partijen ge
noodzaakt zijn ook gewone candida-
tenlijstcn in te dienen.
O
De chef van de luchtmachtstaf, luite-
nant-generaal-vlieger I. A. Aler heeft
het volgende aan alle onderdelen van
de luchtmacht bekend doen maken:
„Nu de militaire hulpverlening in
verband met de watersnood, behoudens
■in enkele incidentele gevallen, is be
ëindigd, wens ik mijn volle tevreden
heid te betuigen over de uitnemende
wijze, waarop het personeel van de
luchtmacht van hoog tot laag zijn
plicht heeft vervuld. Met grote waar
dering heb ik ervaren, dat veel moei
lijk en vaak gevaarlijk werk werd ver
richt op een wijze, welke door zelfop
offering en naastenliefde werd geken
merkt. In het bijzonder gaan mijn ge
dachten hierbij uit naar het personeel,
van wie familieleden tot de talloze ge
troffenen behoren.
Hartelijke dank ben ik verschuldigd
aan de buitenlandse kameraden, die
op zo snelle en doeltreffende wijze te
hulp zijn gesneld om in eendrachtige
samenwerking met ons de bestaande
nood te lenigen. De gebeurtenissen van
de laatste weken hebben getoond, hoe
sterk de banden tussen ons volk en
zijn strijdkrachten zijn en hebben mij
versterkt in mijn vertrouwen dat ook,
wanneer onverhoopt gevaar van buiten
af ons vaderland mocht bedreigen, de
luchtmacht eensgezind haar taak zal
volbrengen".
CULTURELE PRIJZEN
UITGEREIKT
Aan A. R. Wittop Koning
en A. Th. Mooy
(Van onze correspondent)
De Commissaris der Koningin In
Groningen, de heer E. H. Ebels, heeft
in een bijeenkomst ten provincichuize
de provinciale culturele prijzen uitge
reikt aan de architect A. R. Wittop Ko
ning en de Bussumer letterkundige
A. Th. Mooy,
De heer Wittop Koning stelde on
middellijk de hem toegekende geld
prijs ter beschikking van het Nationaal
Rampenfonds.
Alvorens de beide kunstenaars de hun
toekomende prijs en een bronzen legpen
ning met inscriptie te overhandigen, hield
de heer Ebels een toespraak, waarin hij de
taak van de overheid ten aanzien van de
kimst en ook het werk van de twee be
kroonde kunstenaars aan een beschouwing
onderwierp. De heer Wittop Koning heeft
zich zeer verdienstelijk gemaakt bij de res
tauratie van talloze kerken en torens en
historisohe gebouwen in provincie en stad
Groningen. Deze oude gebouwen vormen
een kapitaal van sctioo/jheid dat wJU van
het verleden in vruchtgebruik ontvingen en
dat wij ongeschonden móeten overgeven
aan hen die na ons komen, sprak de Com-
der Koningin.
het werk van de heer Mooy. be
kend onder het pseudoniem ..Marja". die
vele jaren in Groningen heeft gewoond, zei
de heer Ebels: Waar het u in uw werk niet
te doen is om het mooie gedicht, om het
spelen met rijmen, maar om waarheid en
eerlijkheid in de eerste plaats, heeft dit
zonder twijfel kwaliteiten welke ons Gro
ningers aanspreken.
De heer Wittop Koning was zo ontroerd,
dat hij zijn dankwoord met. geheel kon uit
spreken. Het slot moest worden voorgelezen
door jhr. mr S M. S. de Ranitz.
Prof. dr. J. Lindeboom hield een voor
dracht over het werk van de Groninger
architect, waarvan in een nevenvertrek een
foto-expositie was aangericht.
Het werk van Marja werd besproken
door Hendrik de "Vries en gedeclameerd
door mej. Heieen van Meurs.
Rende naar de kerk,
maar wilde niet
naar binnen
Mevrouw Isobel Dix, een 23-jarige
huisvrouw, heeft Dinsdag de traditio
nele pannekoekwedstrijd naar de deur
van de kerk te Olney in Engeland ge
wonnen. Als r.-katholiek weigerde zij
echter de Anglikaanee kerk binnen te
igaan voor de vastenavond dienst. De
predikant wees haar er nog op, dat de
gehele bedoeling van de wedloop was
op tijd in de kerk te komen.
Ten slotte werd het compromis be
reikt, dat zij in het portaal van de kerk
zou blijven zitten, terwijl in de kerk
de dienst gaande was.
Na de wedloop viel mrs. Dix uitge-
(Advertentie)
KOORTSIG, RILLERIG
verjaag dat lome griepgevoel met:]
put aan de voeten van dominee Col
lins neer, die bij de kerkdeur op de
winnares wachtte. Zij moest met een
glas water worden bijgebracht, voor
dat zij een andere traditionele trophee
in ontvangst kon nemen, nl. een kus
van de koster. De vrouwen lopen in
deze jaarlijkse wedstrijd met een koe-
kepan, waarin een pannekoek, die on
derweg tweemaal gekeerd moet wor
den.
ER blijven verhalen komen van
aohter het IJzeren Gordijn, die
bewijzen welk een belangrijk wa
pen de humor is in de strijd tegen
de dictatuur. In Praag vertelt men
van de ontmoeting, die een Tsje
chische functionaris had met pre
sident Klement Gottwald. De pre
sident hield een geopende paraplu
boven z'n hoofd, hoewel het een
heerlijke zomerdag was. „Waarom
draagt u die paraplu op zo'n
prachtige dag?" vroeg de functio
naris stomverbaasd aan zijn presi
dent. „Wat, heb je het dan niet
gehoord!" antwoordde de president,
waardig, „het regent al de hele dag
in Moskou".
p in Roemenië heeft men veel
*-* heimelijk plezier om de avon
turen van een dief, die inbrak bij
het hoofdkwartier van de Partij in
Boekarest. Halverwege zijn speur
tocht naar buit werd hij echter ge
stoord en ging er als een haas van
door. In de vlucht griste hij nog
tvat papieren uit de brandkast mee
en staarde thuis verbaasd naar
de verkiezingsuitslagen voor de
komende drie jaren.
OOK Polen ls vandaag present.
De kleine Ladislaw moest voor
de klas komen en voor de onder
wijzer repeteren wat hij zeggen
zou wanneer de volgende dag
schoolinspecteurs
van de communisti
sche partij zouden
komen voor een con
trole.
Wie is je va
der? vroeg de ner
veuze onderwijzer.
Stalin, zei La
dislaw prompt, de
vader van alle voor
uitgang.
Heel goed, zei
de onderwijzer,
wie is je moeder?
De Sovjet
unie. moeder van
alle vredelievende
mensen.
Heden ten dage vermeerderen de
stemmen zich die hun bezorgdheid
uitspreken over het toenemend nihi
lisme in de Westerse cultuur. Zeer
indrukwekkend is wel het geluid dat
prof. dr. H. Brugmans laat horen in
zijn grote werk Crisis en roeping van
het Westen". De schrijver geeft hierin
een cultuurgeschiedenis van de laat
ste 250 jaar en ziet in deze periode
een draad lopen die voert tot het vol
komen nihilisme. Het is zoals hij zelf
zegt. het verhaal van het verval
een geloof zonder dat er een ander
voor in de plaats gekomen is.
Dit is om meer dan één reden een
bijzonder boek. In de eerste plaats ge
tuigt het van een geweldige belezen
heid en kennis. Vooral waar het han
delt over het aandeel dat Frankrijk
in het geestelijk leven had het pro
fessionele studieterrein van de hoog
leraar -beheerst het de stof spelen
derwijs. En dan is alle -kamergeleerd-
beid er vreemd aan. Het is ongelofe
lijk fris geschreven en met grote be
wogenheid.
Het is uiteraard onmogelijk om in
een 'beknopt artikel een indruk te ge
en van de ongelofelijke rijkdom van
dit boek, dat niet minder dan 640 blad
zijden telt. En toch willen wij pogen
in enkele grote lijnen en met sterke
vereenvoudiging de ontwikkeling na
te gaan die ons bracht op het punt
waar wij nu zijn aangeland.
Schr. begint met het tijdperk der
Verlichting, waarin de wijsbegeerte
van de rede heerste. De vader van deze
philosofie, Descartes, had op redelijke
gronden nog wel het bestaan van God
aangenomen, maar de verdere ontwik
keling ging in die zin dat God en rede
samenvielen. Hierdoor werd de mens
de maatstaf der dingen. Later komen
dan de Empiristen, die de mens zien
als een bundel gewaarwordingen. Het
is dan ook geen wonder, dat in deze
tijd zonde en gezag vreemde begrip
pen worden. Ook op moreel gebied
vallen de normen weg en het is ty
perend dat het woord libertin zowel
vrijdenker als losbol gaat betekenen.
Men ondermijnt het gezag van staat
en kerk in een menigte van brochures,
pamfletten en werken, doch is voor
namelijk negatief, zodat men zonder
vaste plannen de revolutie ingaat,
waarin de verschillende richtingen el
kaar meedogenloos te lijf gaan en het
optreden van Napoleon een verade
ming schijnt te brengen. Maar hij'
stort Europa in een catastrofe en na
Uitstekend! riep de onderwij
zer. En vertel me nu eens Ladislaw,
wat zou je willen worden als je
groot bent?
Een wees, antwoordde kleine
Ladislaw.
TJA, in Amerika heeft men geen
behoefte aan dergelijke wrange
staaltjes van humor. Hoewel,
wrangheid is niet altijd uitgesloten
in het land van Uncle Sam.
Moeder, vroeg een kleine jon
gen, wat betekent getrouwd
eigenlijk?
Wel, zei moeder, dat betekent
dat vaders en moeders beloven
elkaar Hef te hebben en te respec
teren voor de rest van hun leven.
De kleine jongen dacht even na
en zei toen: Dan zijn u en vader
niet altijd getrouwd, hè?
VROUWEN achter het stuur! Daar
is al wat over te doen geweest,
vrienden. Maar die dame uit Den
Haag spant tooh wel de kroon. Zij
reed door het rode stoplicht en
ramde een splinternieuwe dollar-
wagen in volle vaart. Nog voordat
de voorbijgangers van de schrik be
komen waren was zij al uit haar
wagen gevlogen en stond biedend
van woede bij de vernielde wagen.
„Kunt u niet uit uw ogen kij
ken!" kreet ze, „u bent de vierde
al, die ik vanmorgen raak!"
TJEBT u ook geestelijke afioijkin-
gen?" vroeg de keuringsarts
aan een aanstaand dienstplichtige
tijdens de keuring in Amsterdam
„Ja. dokter", antwoordde de jonge
man met hoop in z'n ogen, „geen
zin."
Ovtns7*ri<
hnV ot»ew
zijn val is men dan geneigd om de re
actie maar weer te aanvaarden, die
niets geleerd heeft van het protest
tegen misstanden. Op economisch ge
bied begint het individualistische ka
pitalisme zijn industriële ontplooiing,
die gepaard gaat met uitbuiting van de
arbeidersmassa's.
Middelerwijl heeft men genoeg ge
kregen van het bewind der kille Rede
en laat men zich ledden door het Ge
voel: het tijdperk van de Romantiek
breekt aan. Het was reeds aangekon
digd door de sentimentaliteit, waarmee
in de Verlichting de burger zichzelf
beschouwt, en zijn neiging tot ont
boezemingen. Dit dwepen met gevoe
lens en verheerlijking van hartstoch
ten maakt de romantische mens onge
schikt voor het leven in vaste ver
banden als b.v. het huwelijk. Geluk
brengt het hem ook niet: In Goethe's
radicaal-consequente roman „Das Lei
den des jungen Werthers" schiet de
hoofdpersoon zich voor het hoofd, om
dat hij in het leven verward raakt.
Voor de godsdienst komt weer meer
belangstelling, ook voor het Christen
dom en dan vooral in zijn Roomse ver
schijningsvorm, die de zinnen bekoort,
maar de eigenlijke godsdienstige ge
voelens van de romanticus zweven
binnen de ruimte van een pantheïsti
sche natuurreldgie.
Maar de negentiende eeuw blijft niet
romantisch. Dit is de eeuw van de
techniek en de statistiek, van kapita
lisme en natuurwetenschap. De evolu
tietheorie wordt begroet als een be
lofte voor de toekomst, want men blijft
optimistisch: de mens is immers in
wezen goed. Alleen de knapste kop
pen bespeuren toch een zekere leeg
te in deze wereld van succesvolle za
kelijkheid. Nu de strijd met de Chris
telijke godsdienst langzamerhand in
het voordeel van de kinderen der Ver
lichting beslecht is, construeert Comte
de cultus van het nieuwe Opperwezen:
de Mensheid, die zich langs weten
schappelijke banen ontwikkelt tot een
zinrijk doel. En Renan, de voormalige
priesterstudent, die nu een van de
lichten van het verwereldlijkt Europa
is geworden, peinst dat men in staat
zou moeten zijn om een nieuwe cate
chismus samen te stellen, maar dan
zonder de Christelijke goedgelovigheid.
Het Marxisme komt op, aan de ene
kant een profetische heilsleer, die een
beroep doet op de wil, aan de andere
kant er van overtuigd dat het sociale
leven zich ontwikkelt volgens starre
natuurwetten: een innerlijke tegen
strijdigheid. En dan verder: zonder
ethiek, zonder godsdienst en zonder
mensideaal.
Met deze geestelijke bagage trekt
het Westen de twintigste eeuw binnen.
Bij de grote figuren die 9chr. bespreekt
zwijgt de stem van het optimisme. Het
zijn zoekers geworden, die noch voor
zichzelf noch voor de gemeenschap een
vervangingsmiddel weten te vinden
voor wat na de opkomst van het Hu
manisme in de tijd der Renaissance
werd afgebroken: het geloof. Europa
heeft aan de afgoden geofferd en staat
nu met lege handen. Het verkeert in
wanhoop.
Wel ziet Brugmans enkele lichtpun
ten: richtingen en personen, die wel
weer uit een geloof leven. Hij noemt:
het Zionisme, de R. K. arbeidersbewe
ging, profetische figuren als Péguy,
Léon Blois, Chesterton. O.i. had hij
er wel meer kunnen noemen, al was
het alleen maar dit, dat alles nog veel
erger zou zijn geweest als het Chris
tendom niet nog duizenden ware aan
hangers had geteld. Ook is de schrijver
er niet blind voor dat er dank zij het
rusteloos streven, dat hij aan onze ogen
laat voorbijgaan, misstanden zijn op
geruimd en verbeteringen op allerlei
gebied zijn aangebracht. Ook erkent
hij ten volle dat er grote dingen opliet
gebied van kunst en wetenschap, van
staatkunde en sociaal leven zijn be
reikt. Maar toch is dit een veront
rustend boek. Als zodanig is het door
de schrijver bedoeld. Zijn stelling is
dat een cultuur niet kan bestaan als
zij niet uit een geloof leeft en hij be
wijst dit.
Doch hier hadden wij nu graag een
duidelijker en positiever geluid ge
hoord.
Wel zegt hij zelf dat niet alle gelo
ven gelijkwaardig zijn en wij kunnen
wel concluderen dat de auteur voor
de Christelijke godsdienst kiest. Zijn
getuigenis want dat is dit boek
zou aan kracht gewonnen hebben als
hij niet alleen de kwaal op de juiste
wijze geanalyseerd, maar ook het ge
neesmiddel had aangegeven en duide
lijk had gemaakt dat er geen genezing
>s voor de geestelijke ziekte van het
Westen dan door de terugkeer tot het
Evangelie.
Maar ook zo is het verschijnen van
dit werk een belangrijke gebeurtenis
en men kan slechts wensen dat. velen
door de bestudering van dit boek de
ogen zullen opgaan.
In de vergadering der Tweede Ka
mer zijn gisteren de wetsontwerpen tot
hernieuwde inwerkingtreding van eni
ge artikelen van de Distrtbutiewet 1939
en tot hernieuwde inwerkingtreding
van de Prijsopdrijvin-gs- en Ilnmster-
wet 1939 z.hs. aangenomen (CPN
tegenJ. De werking wordt uitgebreid
tot uiterlijk 26 Septerr.be- 1954. De
ontwerpen beogen bek-a^htiging van
Kon. Besluiten van 26 Juli 1952.
(Van een onzer redacteuren)
Toen wij dezer dagen een be
zoek brachten aan het museum
van het Koninklijk Instituut voor
de Tropen te Amsterdam, om
daar de nieuwe, belangrijke mü-
seum-aamvinsten te bezien, er
wij, dwalend door het uitgestrek
te en in vele opzichten fraaie ge
bouw, luisterden naar wat ons
welwillend werd verteld, kregen
wij enigermate een indruk van
het grote, culturele werk, dat
door de Stichting verricht wordt.
Later, lezend in het jaarverslag
over 1951, werd ons respect nog
in belangrijke mate vergroot. Van
jaarverslagen begrijpen wij nooit
veel; er staan meestal zinnen in,
die ons even duidelijk zijn -als een
geknoopte mededeling uit het
voor-Westerse Amerika. Maar dit
begrepen wij toch wel, dat het
dan bij liet aanleggen van de verzame
ling Indonesië het geval was, van
Nieuw-Gu'inea een verzameling aan te
leggen, en daarnaast, of liever: daar
omheen van de om de Archipel lig
gende culturen een beeld te geven.
Nog onlangs is de verzameling belang
rijk uitgebreid.
Het viel ons op, dat de volkskunst
uit de tropen een \erfijnde verwante
is van de moderne, Westerse abstracte
kunst. Ongetwijfeld beeft deze tropi
sche kunst inspirerend en bevruchtend
gewerkt. Zij vertoont een argeloosheid
en een verfijn.ng. een beheersing vaak,
die de Westerse zeker te boven gaat.
Wij kunnen ons dan ook voorstellen,
dat juist de peeldende kunstenaars
zich in dit museum zullen confron
teren met een kunst, die op magisoh-
expressieve wijze met de !yn en de
tint wist te spelen.
Maar ook de Westerse minnaar van
exotische schoonheid zal zich zeker
verliezen in de vormen van culturen,
die, hoe ver zij van hem afstaan, toch
ook de mens openbaren die hij was.
die hij nog een weing is.
Tijdens ons bezoek klonk ons game
lan-muziek in de oren: weemoedig, be
zwerend, een mysterieuze boodschap.
En is het niet verwonderlijk, dat het
westerse hart zich daardoor bevrijd
voelt en de ei-gen diepte herkent in
deze klanken, die van een ogenschijn
lijk zo verre cultuur de muzikale bloei
zijn?
Niet het minst dan ook vanwege de
mogelijkheid, het bijna verstikte, het
bijna afgestorvene in het e gen wezen
te herkennen, is een bezoek aan het
museum van het Instituut voor de
Tropen aan te bevelen. Nog beter is,
tevens lid te worden van de Stichting,
die zeker de steun verdient van alle
Nederlanders, die Indonesië, en de
Tropen liefhebben.
Houten masker uit Frans Equatoriaal
Afrika.
Koninklijk Instituut voor de Tro
pen onder zeer moeilijke omstan
digheden prachtig werk verricht.
Er zijn vier afdelingen: „Algemene
Zaken", Tropische producten", „Cul
turele en Fhysisdhe Anthropologic" en
„Tropische Hygiëne en Geograptr.sche
Pathologie". Het museum is in twee
afdelingen gescheiden: één voor Tro
pische producten en één voor Cultuur
en AntJh ropologie.
De Stichting, die niet, zoals vaak
wordt verondersteld, een rijksinstel
ling is, maar een particuliere, moet het
van subsidies, contribut.es en bijdra
gen hebben. Helaas is het haar niet
mogelijk, het gehele gebouw voor haar
alleen te benutten. Teneinde aan de
exploitatie-moeilijkiheden het hoofd
te bieden, is dan ook een gedeelte aan
commerciële ondernemingen onderver
huurd. Dat is jammer. Nederland heeft
een koloniale geschiedenis, waarvoor
het zioh allerminst behoeft te scha
men, en op wetenschappelijk gebied
een grote naam. Wij denken hierbij in
't bijzonder aan de tropische hygiëne.
Wie beseft, wanneer hij langs bet
machtige gebouw rijdt, dat daar. in
Amsterdam, in laboratoria o.a. tegen
de beruchte gele koorts gestreden
wordt? Het staat er zo nuchter in het
jaarverslag: „In verband met de steeds
toenemende uitbreiding van de oer
woud-gele koorts in Midden Amerika
werd, na hierover advies van de re
gering te hebben ingewonnen, be
sloten de voorraad vaccine uit te bre.-
den tot ongeveer 100.000 doses...."
En dat betreft slechts een der vele on
derafdelingen van de instelling.
Ook cultureel doet de stichting
prachtig werk, werk dat nog veel te
weinig bekend is: voordrachten, pu
blicaties, concerten en exposities.
Wij hadden een onderhoud met een
der conservators, dr. J. II. Jager Ger-
lings, die ons bij herhaling wees op
het vaak unieke bezit van het museum.
Het spreekt vahzeif dat de Indones.-
scihe cultuur het hart van de kostbare
verzameling zal blijven. Getracht
wordt thans, op meer bewuste wijze,
Een der laag liggende stra
ten van Zierikzee, openge
slagen door de kracht van
het binnenstromende water.
De huizen zijn ontruimd en
alleen de politie heeft toe
stemming deze bouwvallige
woonbuurten te betreden
De politie te Gouda heeft een kolen-
diefstal opgelost, welke in enkele jaren
tijds een grote omvang had aangeno
men en waarbü verscheidene personen
uit Gouda betrokken zijn. Gebleken is,
dat twee knechts van een kolemhande-
laar, de 38-jarige G. van H. en de 37-
jarige J. van W. de laatste drie jaar
aan ongeveer twintig personen kolen
tegen te lage prijs verkocht hebben.
Deze kolen ontvreemdden zij op de
kolemopslagiplaats van hun patroon.
Hun leveranties hadden een omvang
aangenomen van ruim 28 ton kolen,
van allerlei soort.
De twee kolenknechts alstmede twee
pakhuisknechts zijn gearresteerd en
overgebraoht naar het huis van bewa
ring te Rotterdam. Het onderzoek van"
de politie strekt zich thans uit naar de
twintig helers, die wisten, dat de kolen
van diefstal afkomstig waren.
BONN ONTVANGT EEN
ARABISCHE PRINS
Vandaag arriveert r-n Bonn een han
delsdelegatie uit Jemen, onder leiding
van de enderkoning en premier, prins
Seif el-Islam Hassan. De delegatie
wordt een zeer eervolle ontvangst be
reid.
Zoals bekend wordt de gehele han
delspositie van de Duitse Bondsrepu
bliek in het Nabije Oosten in gevaar
gebracht, omdat Bonn zich verplicht
heeft voor dne milliard mark schade
vergoeding te geven aan Israël. Vorige
week liepen te Cairo handelsbespre
kingen tussen de Duitsers en de voorr-
naamste Arabische landen spaak.
Eden houdt vol in Lagerhuis:
Soedan zal zich mogen aansluiten
PER SE TEGEN
De Britse minister van Buitenlandse
Zaken, Eden, heeft Dinsdag in het
Lagerhuis zijn verklaring van vorige
week herhaald, dat de regering van
een onafhankelijke Soedan vrij zal zijn,
zich met het Britse gemenebest te ver
binden.
De minister zei dit in antwoord op
een vraag naar aanleiding van een
verklaring van generaal Neguib, dat
iedere poging, om Soedan in het Britse
gemenebest op te nemen, „de Brits-
Egyptische overeenkomst over de toe
komst van Soedan kan doen ver
vallen".
Eden voegde hieraan toe: ..De Britse
regering houdt vast aan haar opvat
ting, dat volledige onafhankelijkheid
inhoudt, dat de Soedanmen het recht
hebben iedere vorm van samengaan,
met welke staat dan ook te kiezen".
De voormalige Labour-minister
McNeil vroeg, of Eden er voor wilde
zorgen, dat er geen verdere onderhan
delingen met Egypte worden gevoerd,
voordat dit land de Britse opvatting
van de woorden „volledige onafhan
kelijkheid" heeft aanvaard. Eden ant
woordde hierop, dat dè Britsè rege
ring haar standpunt heeft duidelijk
gemaakt en niet bereid is dit te wij
zigen.
In diplomatieke kringen te Londen
neemt men aan, dat de verklaring van
minister Eden haar oorzaak vindt -in
de sterke critiek in de conservatieve
partij op de Brits-Egyptische overeen
komst. Vooral de rechtsgeoriënteerde
groep Britse bladen van Lord Beaver-
brook, de voorvechter van- de politiek
„eerst het imperium", heeft zich zeer
scherp uitgelaten over dit accoord.
Beschilderde geklopte boombast, gebruikt als vrouwen-
danskleding.
HumboldObaaiNoordwestelijk Nieuw-Guinea)
'i
