„Alleen het
verhaal van
de kapitein
t
Elizabethsvloed
kostte
100.000
mensen
't leven
j Roofoverval met een j
sigarenaansteker j
Wild-romantische geschiedenis
i de JACHT opdeJ^ PRIMEUR
Kleding Modeshow
voor Rampenfonds
Dit voorjaar brengt kleine hoedjes
Dc
Rare oude heer
I
door
Jan P. Strijbos
vy
6
DE TELEGRAAF
ZATERDAG 14 FEBRUARI 1953
®i4j,i\
Dooa^
PW.WNKWOF-
BIJ HET UITBREKEN van
de eerste wereldoorlog
had zich in Amsterdam ge
vestigd een correspondent
van het grote Engelse dag-;
blad „The Times": mr. Phi-'
lip Brain, een rijzige Engels
man met het voorkomen van
een diplomaat. De man was
vergezeld van een eigen secre
taresse en dat imponeerde
ons danig. Hij had zich de
medewerking verzekerd van
„De Telegraaf' en zo kwam
het dat wij nauwer met deze
gentleman in aanraking kwa
men. Vaak kregen wij op
dracht hem in te lichten wan
neer wij toevallig nieuws
hadden, dat hem kon inte
resseren.
Hij was een waardige vertegen
woordiger van de nobele Engelse
natie: stoer, fier en onverzette
lijk, trots op het feit, dat hij En
gelsman was en zich steeds be
wust, dat hij de edele traditie
van „The Times" hoog moest
houden. De man leefde uitslui-
EEN BRITS JOVRNA"1
LIST geeft mij een wijze J||
I levensles, die ik Ier harte
I" heb genomen: Only
captain's story"!
tend voor zijn krant. Toen ik
hem eens vroeg of hij getrouwd
was, luidde zijn antwoord: „Ik
ben getrouwd met de „Times".
Een journalist moet niet trouwen,
want dat belet hem zijn volle
aandacht te wijden aan zijn taak."
DANKBAARHEID
IK HAD het voorrecht vriend
schappelijke relaties met deze bij
zondere journalist te mogen on
derhouden. Mijn grote bewonde
ring ging uit naar het feit, dat
mr. Philip Brain slechts één
levensdoel voor ogen had: zijn
blad op de beste wijze te dienen.
En schier onuitputtelijk was zijn
dankbaarheid voor degene, die
hem behulpzaam was bij zijn
vlerk of hem een geringe dienst
bewees.
Even vóór ik werd overge
plaatst naar Rotterdam had de
fameuze zeeslag bij het Skagerrak
plaats, de enige krachtmeting tus
sen de Britse en de Duitse vloot
in de eerste wereldoorlog. Zodra
de eerste berichten daarvan bij
ons blad binnenkwamen, werden
de verslaggevers uitgezonden naar
IJmuiden, Hoek van Holland en
Den Helder, omdat zeer terecht
vermoed werd, dat in deze Ne
derlandse havenplaatsen wel zee
lieden zouden binnenkomen, die
van deze ontmoeting van de vlo
ten tussen Jutland en Noorwegen
getuige waren geweest.
matroos was, die op het ogen
blik, dat het schip in gevaar ver
keerde als roerganger had gefun
geerd, zodat hij goed op de hoog
te was van hetgeen zich had af
gespeeld en welke manoeuvres
waren verricht.
EEN PERISCOOP
PLOTSELING had de uitkijk
de periscoop van een duikboot ge
signaleerd. En tegelijk kwam de
duikboot boven water en loste
een schot, dat blijk/baar als
waarschuwing was bedoeld. Ver
moed werd, dat het de duikboot-
kapitein er om te doen was, het
schip niet te torpederen, maar op
te brengen naar Zeebrugge. Maar
de gezagvoerder van het Engelse
vaartuig wachtte geen verdere
commentaar af en gaf de machine- 1
kamer bevel met volle kracht
verder te stomen. Intussen ging
hij zig-zag varen. Het was naar
de roerganger vermoedde de
kapitein er om te doen de duik
boot te rammen, naar het voor
beeld van zijn collega van de
„Brussels". Toen hem dat niet
lukte bleef hij zig-zag varen om
een eventuele torpedo te ontwij
ken.
Hij slaagde erin te ontsnappen
en de Duitse onderzeeër scheen
de achtervolging te hebben ge
staakt, want inmiddels was een
Engelse torpedojager, die per
radio verwittigd was, in zicnt
gekomen, waarop de duikboot
deed wat der duikboot was: Zij
dook onder en haalde ook haar
periscoop binnen.
De Engelsman zette „full
sDeed" de tocht naar Rotterdam
voort, waar men behouden aan
kwam.
IK SEINDE het verhaal naar
„DE TELEGRAAF" en ging ver
volgens naar Den Haag om bij
mr. Brain verslag uit te brengen.
Naar mijn mening had ik mijn
opdracht met succes vervuld.
„CAPTAIN S STORY"
„EN, wat heeft de kapitein
gezegd?" vroeg mr. Brain mij,
een en al oor, nadat ik hem had
gezegd, dat ik succes had ge
had. En zijn secretaresse hield
zich gereed mijn mededelingen te
noteren.
,De kapitein heeft niets ge
zegd" zo rapporteerde ik naar
waarheid, „maar ik heb de story
van tiwee matrozen gekregen".
Het was of er een storm trok
over de anders zo onaandoenlijke
gelaatstrekken van de „Times"-
man. En ik had het gevoel of een
emmer koud water over mij
werd uitgegoten, toen hij beslist
te kennen gaf: „Sorry Sir. Only
IN een vorig artikel in
deze serie beschreef de
heer Philip Pinkhof, die
een mensenleeftijd aan ons
blad als reporter verbon-
den is geweest en die bo
vendien onder het pseudo-
niem „Rido" naam maakte
als revueschrijver, hoe hij
1 in de eerste wereldoorlog
met een vluchtelingentrein
van Roosendaal heen en
weer reisde naar het door
de Duitsers bezette Ant
werpen. In Roosendaal be-
vond zich de naar ons land
gevluchte hoofdredacteur
van het Antwerpse dag
blad „De Nieuwe Gazet", de
heer August Monet.
Monet en Pinkhof werk-
ten aldus samen dat zij
elkaar wederzijds .inlicht
ten over de toestanden
in Antwerpen en talrijk wa
ren Monet's relaties in die
stad die door Pinkhof wer
den bezocht.
Dezer dagen ontving de
hear Pinkhof naar aanlei
ding van zijn desbetreffend
artikel in de serie „De jacht
op de primeur" een schrij-
ven van zijn oude vriend,
August Monet. Het luidde
aldus:
Beste confrater,
Ik stel me niet voor, dat
n o g iemand uw herinne-
ringen uit de eerste oor-
logsdagen met meer be-
langstelling zal hebben ge-
lezen dan ik.
Het is niet allemaal
slechts interessant, boeiend
en spannendhet heeft
ook de zeldzame journalis-
tieke eigenschap ook
allemaal waar te zijn.
Waren me dat dagen!
Maar e e n detail hadt gij
er en dan speciaal als i
„Rido" nog wel kunnen bij- i
zetten: 4
Dat wij ons in een hotel
te Roosendaal met dei
zitkamer van de hospes te- J
vreden moesten stellen,
waar we dan op de grond 4
een slaapplaats moesten 4
zoeken En waar als
u dat niet lukte gij u
maar zette aan de vertaling
van „De Boemelbaron" die 4
gij eerst „Baron Droogkeel- 4
lje" wilde noemen en die J
dam van mij zijn Hollandse J
doopnaam heeft gekregen. J
Blij, dat uw reportage ge- 4
tuigt van uw onverwoest- 4
bare werkkrachtZij 4
vindt waarschijnlijk op onze 1
leeftijd slechts haar weerga
in de mijne. 4
captain's story". En hij weigerde
kennis te nemen van het verhaal
der matrozen. „Je bent een hele
goede journalist" zo voegde hij
er bij wijze van troost aan toe,
„maar de „Times" neemt „only
captain's story!"
..ONLY CAPTAIN'S STORY!"
Het is een levensles voor mij ge
worden, die ik voortaan ter har
te heb genomen. Wanneer ik in
het vervolg iets wilde weten, on
verschillig waar, vroeg ik uitslui
tend naar de hoogste leider. Ten
slotte moet het goede nieuws
toch van de leiding komen, hoe
gewidhti;
doen.
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM, 13 Febr. De
modeshow, die Zaterdagavond
21 Febr. 111 de zalen van Carlton
(gratis ter beschikking gesteld)
wordt gehouden zal een bijzon,
dere zijn.
De garderobe van ongeveer
stuks, die door 30 mannequins
wordt getoond, zal tijdens de
show, door de mannequins wor
den geveild. De opbrengst komt
ten bate van het Nationale Ram
penfonds.
De minimum-prijs is die welke
de kledingstukken bij de détail-
handel moeten opbrengen. Wordt
die niet betaald, dan gaat het stuk
naar het Rode Kruis.
Bejaarden niet buiten
de samenleving
(Van on2e Haagse redactie)
DEN HAAG, 13 Febr. Wal de
zorg voor bejaarden betreft, deelt
minister Van Thiel in zijn Me
morie van Antwoord mede, dat hij
het dringend noodzakelijk acht,
dat het particuliere initiatief bij
zondere aandacht schenkt aan het
tot ontplooiing brengen van een
systeem van maatschappelijke be
moeiingen ten behoeve van be
jaarden.
Naar de mening van de mi
nister zal aandacht geschonken
moeten worden aan de mogelijk
heid om de bewoners van de be
jaarden-tehuizen in staat te stel
len zoveel mogelijk verbindingen
te onderhouden met de samenle
ving van de plaats van vestiging.
Albouy, versierd met rose pompons
achteren als een toefje het haar bedekken.
SCHRIJF FAMILIELEDEN
DEN HAAG, 13 Febr. Het
ministerie van Buïtenl. Zaken
deelt mee, dat in het buitenland
nog niet altijd een juiste indruk
bestaat over de omvang van de
ramp, die Nederland heeft getrof
fen. De Nederlandse legaties wor
den vaak inlichtingen gevraagd
over de toestand van familieleden
in niet of weinig geteisterde ge
bieden. Het is raadzaam dat
uc Nederlanders, die verwanten in 't
de tussenpersonen ook buitenland hebben, dezen zo spoe-
1 dig mogeilü'k inlichten over eigen
welstand.
EEN OOGGETUIGE
IK KREEG IJmuiden voor mijn
rekening. En daar bleek dezelfde
avond nog, dat deze verwachting
juist was geweest. Want ik ont
moette er een schipper van een
trawler, die met zijn vaartuig
midden tussen de strijdende par- j
tijen had gelegen, toen de vijan
delijkheden losbraken. De man
was daardoor in de gelegenheid
als het ware een ooggetuigever-
slag te geven van een deel van
de strijd. Het was dit verhaal,
dat ter beschikking werd gesteld
van mr. Brain, die het diezelfde
nacht naar de „Times" seinde en
het genoegen smaakte van zijn
blad een telegram te ontvangen,
waarin laconiek stond: „Daily
Mail geslagen". Hij straalde van
voldoening en was als een kind
zo blij.
Daar stond tegenover, dat men
daar aan de „Times" ook niet zo
gemakkelijk was. Want het is wel
eens voorgekomen, dat ik hem
aantrof, diep in de put, terneer
geslagen alsof hij een dierbaar
familielid had verloren, terwijl
het huilen hem nader stond dan
het lachen. Hij had een telegram
ontvangen: „geslagen door de
Daily Mail". Een grotere ramp
had hem niet kunnen treffen. En
ik voelde met hem mee en be
greep zijn diepe smart!
Zo stonden de zaken, toen ik
opdracht van he>m ontving de
kapitein van een Engels schip,
dat in d'e Rotterdamse haven was
gearriveerd en grote avonturen
op zee had meegemaakt te gaan
interviewen.
Het bleek een prachtige tip,
die hij blijkbaar van de Engelse
ambassade had gekregen. Maar
helaas, de kapitein, die mij zeer
hoffelijk ontving, was zo geslo
ten als een bus en weigerde ook
maar enige mededeling te doen.
Teleurgesteld verliet ik het
schip.
WELKOMSTDRONK
MAAR MET mij gingen twee
zeelieden aan wal om te passagie
ren. Ik wachtte tot wij op veilige
afstand van het schip waren ge
komen en inviteerde hen met mij
een dronk te wijden aan hun be
houden aankomst in de Rotter
damse haven. Daarvoor waren zij
te vinden.
Het duurde dan ook niet lang
of wij zaten in een havencafé
aan de whisky. En dat maakte
de tongen los. Ik had in zoverre
ge/boft, dat een der zeelieden de
(13e Brief van mej. Lucy Fair)
OP het punt. scheep te gaan,
reikt mij juist een brief van mijn
vader, en die brief is in uiterst-
bolgen bewoordingen gestel'd. O
op mij is hij niet boos, maar op
mijn jongste zus, Kitty. Onverstan
dig? Maar ja, zo zijn vaders van Jjuw-
"ire dochters.
lik zal trachten U de geschiedenis
meer gekuiste bewoordingen weer
te geven dan mijn vader dit in zijn
voor publicatie ongeschikte brief deed.
Het schijnt dan. dat Kitty, met
haar 19 lentes, zich de ..amouir" op de
hals gehaald heeft. Pa moest hiervan
niets hebben, want
waarschijnlijk stelde
hij zich voor, dat
Kitty hem later zijn
oude dag nog eens
zou opvrolijken. En
derhalve bewaakte
hij elk van haar
gangen met argus
ogen.
Het maakte Kitty en haar uitver
korene (die nota bene Engelbertus
heet, maar gelukkig Bert genoemd
wordt) radeloos en eindelijk besloten
zij tot het laatste redmiddel in liefdes
affaires: de schaking! I'dioot natuur
lijk van die kinderen, maar ja. Pa
had ook niet zo onverstandig moeten
zijnl
Berts moeilijkheid was nu, Kitty op
de hoogte te brengen van- het uur van
ontsnappen, want het zou een kwestie
van seconden moeien worden, met
zo'n waakse Pa.
Reeds eerder hadden zij een origi
nele code afgesproken om elkaar be
richten te zenden. Dat geschiedde....
door autonummers.
Op de afgesproken dag trommelde
Bert zijn vr;en-oen op en met 11 auto's,
die de voor de code vereiste nummers
droegen, ging het in optocht langs
hel huis van de in haar kemenatie
opgesloten Kitiy. Prompt ging zij
levensgevaarlijk uit het raam hangen
en kon zodoende de boodschap zonder
mceite ontcijferen. Dat ging zo: de
letters van de autonummers waren
letters van het bericht. De getallen
van de autonummers leverden even
eens letters, volgens het systeem:
1 A, 2 B. 3 C. enz. En, orn
de zaak wat moeilijker ie maken.
hadden zy bovendien afgesproken',
dat ,,zij" in de berichten Marie en
„hij" Jan zou heten. Om een voor
beeld te geven: twee auto's met de
nummers JA 14514 en M 11805 stel
pen 1
M 1
- Ma
Helaas voor de jongelui had Pa die
stoet auto's ook gezien. En hoewel hij
geen flauw idee had van de beteke
nis van de auto's, rook hij toch lont.
Hij volgde de auto's, die enkele stra
ten verder parkeerden om een borrel
op de goede afloop te verschalken.
Helaas waren de auto's willekeurig
door elkaar geparkeerd maar Pa
maakte vlug een schets en was zo
nauwkeurig, dat h(j de nummers niet
Ik behoef U wel niet te vertellen,
dat Kitty niet ontvlucht is. want Pa wijzigingen ondergaat,
bleef de hele avond op zijn qui-vive
en dwong het arme meisje, hem einde
loze kopjes thee te schenken. En het
verlossende uur verliep. En nóg een
uur later (dat stel ik me zo voor)
droop Bert af, met de wanhoop in het
hart. Ik ben benieuwd, hoe het af
loopt
De lezers, die méér weten dan Pa.
zullen er wel in slagen de verbor
gen boodschap uit de elf autonummers
op te sporen. En als zij die boodschap
inzenden, dingen zij mee naar
wekelijkse lootprijzen. Terwijl zij
De punten van deze laatste
weken geen oplossing inzendt. Zendt
men wél in. dan stijgt het puntental
van een deelnemer voortdurend; zó
lang tot dit aantal door geen enkele
andere deelnemer overtroffen wordt
Daardoor wint men dan zonder
loting welverdiend de Iadderprij;
en begint weer met nul punten eer
volgende eervolle bestijging van dl
ladder!
Onder de goede oplossers wor
den twee boeken verloot en een
prijs van 25, die kan worden be
steed voor aankopen bij Rijwiel,
sporthuis CITO, Ferd. Bolstr. 36
Amsterdam-Zuid, of bij HET KIN
DERPARADIJS, Nieuwendijk 157,
Amsterdam.C.
De oplossingen moeten uiterlijk
Zaterdag 21 Februari om 12 uur
's middags in ons bezit zijn (Puzzle-
Redactie „DE TELEGRAAF". N. Z.
Voorburgwal 225, Amsterdam-C),
waarbij voor op de enveloppe of
briefkaart de woorden „Puzzle van de
week 172" dienen voor te komen. In
het schrijven moeten naam en adres
in drukletters worden geschreven:
steeds dezelfde naam, dezelfde voor
letters en hetzelfde adres, tenzij dit
ZONDAG was het één dag later
dan eergisteren", zei het heer
tje. Hij had ook kunnen zeg
gen: „Zondag was het gisteren", want
gisteren is één dag later dan eer
gisteren. M.a.w. „vandaag" was
MAANDAG.
Verder zei hij, dat Lucy vijf dagen
geleden (die bewuste Maandag) óók
Lucy heeft het
zij kan zeggen; „Zondag
dagen voor overmorgen'
morgen was Donderdag
zij spreekt 3"
waarop
as het vier
Dus over-
.n de dag
DINSDAG,
antwoorden op de drie vragen
luiden derhalve:
1. Op MAANDAG zag de rare oude
heer Lucy op het bankje zitten.
2. De ontmoeting op het bankje
speelt zich op ZATERDAG daar
aanvolgend af.
3 De boot vertrekt op Dinsdag.
DRIE DAGEN na de ontmoeting.
Dat de commentaren ditmaal met
zo uitgebreid zijn als anders verklaren
- vele lezers zelf uit
lust feit. dat zij,
diep onder de indruk
van de verschrikke
lijke ramp, weinig
lust voor grapjes
hebben.
Meerdere lezers
stellen bij voor
baat hun eventueel
,ne? Pr'Js ter beschikking van
HET fonds.
Hoewel velen de puzzle zeer een
voudig vonden (en dat was deze ge
lukkig ook onder de omstandigheden,
waaronder deze opgelost moest wor
den!) was er tóch een verrassend
groot aantal onjuiste inzendingen,
zelfs van stoere, doorgewinterde op
lossers!
Extra vermelding vendienen de op
lossingen uit die Zeeuwse gebieden,: na
de bijna ondraaglijke spanning (voor
sommigen inderdaad met meer te
dragen') en de harde lichamelijke ar
beid bracht de puzzle even ontspan
ning voor de geest.
Op een totaal van 363 tot dus
ver uitgeloofde punten komen de
prijswinnaars op 166 punten: het
zijn de heren L. van Bommel,
Schepenmakersdyk 10, Edam; en J het ziet!
OOR ALLE TIJDEN
HEEN hebben de be
woners van het lage
land tussen Dollard en de
Schelde moeten strijden tegen
de oude erfvijand: het water.
Tegen het zoete water van de
rivieren en tegen het zoute
water van de zee. Uit onze
schooljaren herinneren wij
ons de St. Elizabeth's vloed.
Nadat kleinere doorbraken
hadden plaats gevonden, volg
de op 18 November 1421 de
hoge watervloed, opgezweept
door een zware Noordwester
storm, die over grote uitge
strektheden van Nederland
rampen veroorzaakte.
DE dijk van de Grote Zuidhol-
landsehe Waard, waarin de
stad Dordrecht gelegen was be
zweek onder het geweld van het
.water. De eerste doorbraak vond
waarschijnlijk plaats bij het toen
malige Wieldrecht. Bij deze St.
Elizabeth's Vloed werden 72 Pa
rochiën overstroomd en naar
verluidt kwamen 100.000 mensen
daarbij om het leven. Bijna on
middellijk begon men met de
pogingen de verloren dorpen te
rug te winnen. Dat lukte bij 38
dorpen. 34 dorpen echter bleven
voor immer onder het water be
dolven.
StLucia-doed
EEN ANDERE GROTE RAMP
trof ons land in 1287. Op St..
Lucia (13 December) van dat
jaar werd vooral het Noordelijke
'deel van ons vaderland geteis
terd, niet het minst Friesland en
West-Friesland- Het eiland
Griend in de Wadden Zee werd
getroffen door een stormvloed
die ongekend hoog steeg-
Omtrent middernacht werd het
zozeer door het water overvallen,
dat er geen tien huizen bleven
N 860 brak een orkaan
los, die alle vorige in
Z hevigheid overtrof.
Onder zware dondersla
gen joeg de wind de zee
tegen de duinen. Enorme
massa's duinzand verstop
ten de Rijnmond bij Kat
wijk. Zware bossen wer
den geveldduizenden
huizen vernield en grote
aantallen mensen kwamen
om het leven.
rijke plaats kan de ingang van
het West-Vlie, wel de grootste
handelsweg, die toegang gaf tot
de Nederlanden. Voor de Romei
nen was het de Noordelijkste
Rijnmonding, waardoor zij de
barnsteeneilanden konden berei
ken.
De ligging was oorzaak, dat
hier zich belangrijke menselijke
nederzettingen konden vormen.
In later lijd was het de invals
poort voor de Noormannen, daar
na werd het de drukke handels
weg naar de steden rondom de
Zuiderzee en zelfs naar Wijk bij
Duurstede en andere plaatsen
Pas nadat het Noord'hollandsch
Kanaal was gegraven verloor de
waterweg van bet Vlie zijn be
tekenis. Het aantal betrouwbare
gegevens over de aard en de om
vang van de Middeleeuwse neder
zetting op Griend is slechts zeer
gering. Vast staat echter, dat de
Sint Lucia Vloed het stadje
Griend van de aardbodem weg
vaagde. Het eiland waarop dit
stadje lag werd in de loop der
eeuwen steeds kleiner, ofschoon
het nog tot diep in de 18de eeuw
door enkele mensen werd be
woond.
Zandstorm
NOG OUDERE BERICHTEN
maken melding van zware
watervloeden in de 9de eeuw.
In 806, 808 en 839 werden onze
kusten geteisterd door het dooi
de storm opgejaagde water- Voor
al Friesland had toen zeer zwaar
te lijden door het hoge water-
In 860 brak een orkaan los, die
alle vorige in hevigheid overtrof.
Bij een zeer ongewoon luchtgestel
stak de wind onder zware don
derslagen, met zeldzame hevig
heid op, joeg de zee tegen de
duinkust op en verstopte de Rijn
mond bij Katwijk met enorme
massa's duinzand en wel zo gron
dig, dat de riviermond voor altijd
gesloten werd. De Rijn kon hier
door zijn water niet meer in de
Noordzee lozen en overstroomde
geheel Holland, Utrecht en de
Betuwe.
Zware bossen werden geveld
duizenden huizen vernield en een
groot aantal mensen kwam hierb'j
um het leven. Het Huis Ter Brit
ten bij Katwijk, gelegen aan de
monding van de Rijn. wel de be
langrijkste waterweg van onze
gewesten, dat alle andere water
vloeden en stormen had weer
staan, werd in de diepte gesleurd.
De verzanding van het mondings-
gebied van de Rijn, welker ge
volgen zo gewichtig waren voor
Noord- en Zuid-Holland, was te
vens oorzaak, dat deze rivier een
andere uitweg zocht. Zo ontstond
er links en rechts van Katwijk
een Rijntak aan de voet der bin-
nenduinen.
Eén Noordelijke Rijntak mei
(Van onze mode-redactrice)
DIT voorjaar brengt overwegend
kleine hoedjes die u mag op
zetten zoals u wilt: of recht op liet
hoofd en iets naar voren, of naar
achteren en zelfs nu en dan schuin.
De tendens echter is naar het voor
hoofd toe, maar er zijn zovele
variaties dat iedere vrouw kan kie
zen welk hoedje bij haar type past
en wat haar het meest flatteert.
Bij Maud et Nano is er een effect
van een dubbele hoed: het onder
kapje is geschulpt „coquille d'oeuf"
en daar bovenop wordt een cano-
tier geplaatst.
Claude Saint-Cyr brengt cloclie-
modellen, strooien baretten en bloe-
men-toques. Achter het hoedje
wuift een lint of twee fluwelen
bandjes waaraan zwarte rozen ben
gelen. of grote zijden strikken
„queue de cheval" of luchtige tule
„suivez-moi, jeune homme". Zij
viert de terugkeer van panama, voor
de zomer een klassieke stro-soort.
Gilbert Orcel brengt de kleinste
zomerhoedjes van allemaaltoques
en canotiers in twee kleuren en in
verschillende materialen uitgevoerd.
De canotiers hebben een toef veren,
de kleine toques in de stijl van de
XVIIIe eeuw zijn versierd met guir
landes en krullen.
Marie Christiane verwerkte licht
gekleurd vilt. Voor het cocktail-uur
brengt zij kleine golvende hoedjes
in stro dat volgens een nieuwe tech
niek wordt gedrapeerd. Als garne
ring heeft iedere ontwerper een
eigen voorkeur: Albouy droomt van
lelietjes van dalen, welke in toeven
op de hoedjes worden gespeld.
Patou koos de vleugels van de
zeemeeuw, Claude St.-Cyr bloem
blaadjes en Achille siert zijn hoe
den met fazanteveren.
mondingen nabij Petten en Eg-
mond en een Zuidelijke welke
bij Vlaardingen uitmondde Deze
Rijntakken waren prachtige wa
terwegen en bij gebrek aan goede
wegen ontstond er al spoedig een
drukke scheepvaart en handel op
deze wateren. Deze scheepvaart
was de oorzaak dat er op ver
schillende plaatsen kastelen en
sterkten gebouwd werden en men
er tollen ging oprichten, zoals dat
ook op Griend gebeurde. Men be
weert wel eens dat de naam Hol
land is ontstaan uit de schimp
naam Tolland (et Tolland of
t' Tolland).
Weinig aanwijzingen
OOK DE VISSERIJ floreerde
en zo zouden er aan de
oevers van de beide Rijntakken
dorpen ontstaan zijn. Uit de lig
ging van Rijnsburg, Voorhout,
Sassenheim, Vogelenzang, Els-
woud, Aelbertsberg, Merenberg,
Brederode, Veicen, Castricum en
de Egmonden zouden wij dan de
loop van de Noordelijke Ri.in-
Spruit kunnen reconstrueren.
Dat alles lijkt erg plausibel- Het
merkwaardige is echter, dat men
bij graafwerk en boringen in
Kennemerland nog maar bitter
weinig aanwijzingen heeft gevon
den, dat daar langs de duinvoet
inderdaad een rivierarm heeft
gestroomd. Bij en rond enkele
van die waterpartijen, die men
als resten en overblijfselen van
die Noordelijke Rijntak zou kun
nen aanzien-, heeft men echter
wel een aantal fluviatiele planten
gevonden. Dat zijn dus planten,
die haar verspreiding voorname
lijk te danken hebben aan stro
mend zoet water. Maar als een
doorslaggevend bewijs voor het
bestaan van de Noordeliike Riln-
tak kunnen deze planten niet
dienen.
staan. De kerk, uitgezonderd het
koor, werd met het collegium
vernield, terwijl de wallen
grachten en het buitenwerk .ge
heel geslecht werden.
In die dagen was Griend of
Gryn veel en veel groter, dan
het kleine zandeilandje, zoals
wij het tshans kennen. Op dat
eiland lag volgens de geschied
schrijvers een stad, een belang-
M. H. Wiersema, Noorder Sta
tionsweg 3, Bloemendaal.
De hoofdlootprijs wint mevrouw
J. H. de GelderSnijders, Van
Bleiswijkstraat 102, 's-Gravcnha-
gc. Dc beide boeken gaan naar
mevrouw J. C. Jongkeesvan
Pernis, Koninginneweg 157, Am
sterdam-Zuid; en de heer II. Ko
ning, kapitein K.L., Oranjelaan 9,
Ermelo. Voor de ladderprijs be
houden zij hun punten, resp. 126,
en 56 stuks. Hieruit blijkt,
dat de kapitein vooral een ge
luksvogel is. want de ladderprijs
is hij zeer nabij. Men kan ook zeg
gen, dat hij pech heeft gehad, dat
hij al die tiid nooit door loten een
prijs won. Het is maar, hoe men
DE 28-jarige matroos v. Z. te
Rotterdam had op een gege
ven moment geen cent meer aan
boord. Hij was lek gevaren op een
paar kroegen en twee vriendinnen
en daar er voor hem geen vlucht-
haven in de buurt was, dreigde hij
ten onder te gaan. Daarom besloot
hij het lek te dichten door zon
der meer ergens geld te gaan ha
len en wel daar, waar hij de min
ste weerstand verwachtte.
Nu wist hij ergens een kleerma-
kersfournituren- winkeltje, dat
een echtpaar van ver in de zeven
tig boven water hield, en op een
Zaterdagmiddag om een uur of 2
begaf hij zich daarheen, gewapend
met een sigarenaansteker, in de
vorm van een kleine, zwarte re
volver, die hij van één van zijn
vriendinnen tijdelijk had ont
vreemd.
Geen grapje
NADAT hij zich van de afwezig
heid van klanten had over
tuigd, stapte hij het zaakje bin
nen en liep regelrecht naar het
achterhuis, waar het echtpaar zat
te eten. Zijn sigarenaansteker
dreigend op de oudjes richtend,
eiste hij geld. Het echtpaar dacht
eerst aan een grap, maar toen de
matroos, die zelf klappertandde
van de zenuwen, dreigde te zul
len schieten, vroeg de winkelier
of hij met f 100 tevreden zou zijn.
De zeeman accepteerde dit huma
ne aanbod gretig en beloofde het
geld weer onder de winkeldeur te
zullen terugschuiven zodra hij
beter bij kas zat.
haar man, die aan rheumatiek
leed. Toen het echtpaar op stoelen
zat vastgebonden, haastte de ma
troos zich naar de winkelkassa,
die hij echter eerst vermocht te
openen nadat men uit de achter
kamer had geroepen, dat hij op de
zwarte knop moest drukken,
De melkboer
Handdoeken
HAAL het maar uit de kassa",
zei de winkelier. De rover
vroeg toen om handdoeken om
zijn slachtoffer-s te kunnen binden,
welke attributen de vrouw uit
haar linnenkast haalde, met ver
zoek voorzichtig te willen zijn met
OP DIT OGENBLIK stond de
melkboer op het punt de
winkel te betreden. Toen hij de
dief achter de kassa zag staan,
meende hij dat het echtpaar de
zaak had overgedaan, hetgeen in
feite ook het geval was, zij het tij-
Je moet ook eerst op
zwarte knop drukken'',
riep het vastgebonden
oude vrouwtje hulpvaar»
dig uit de achterkamer,
toen de jonge rover (die
zelf klappertandde van de
zenuwen) de geldlade van
het kasregister in de win*
^^^kel niet open kon krijgen j
delijk. Hij vervolgde zijn weg
naar een andere klant. Intussen
had de ladelichter zich van f 225
meester gemaakt, waarmede hij
zich ijlings uit de voeten maakte.
De melkboer zag hem gaan. Het
was de vrouw, die zich van haar
handdoeken wist te bevrijden en
de bovenburen waarschuwde.
Toen kwam de politie.
Als een rijkaard
DEZE KON oorspronkelijk geen
enkel aanknopingspunt vin
den met de duistere wereld, die
in portretten en vingerafdrukken
in haar kaartenkasten huist. Maar
de dader, door de weelde dei we
reld verblind, had intussen alle
voorzichtigheid uit het oog ver
loren en leefde er plotseling als
een richard op los. Over zulke
dingen praèt men en alles wat
in kleine kroegjes wordt gezegd,
hoort de politie, zodat de matroos
al spoedig uit de maatschappelij
ke circulatie werd genomen. Hij
ontkende, maar toen het echtpaar
en de melkboer hem als de dader
hadden aangewezen, viel hij door
de mand.
Het vonnis
DE RECHTBANK sloeg toe met
2 jaar gevangenisstraf en
aangezien een psychiater de ver
dachte als amorph-nerveus-psy-
chopaath had aangeduid, werd de
matroos tevens ter beschikking
van de regering gesteld. In noger
beroep ging het de zeeman slecht,
want de P.G. bij het Hof eiste 5
jaar en rangeerde het psychia
trisch rapport op een zijspoor. Het
Hof maakte er. 2 jaar en 6 maan
den van en handhaafde de terbe
schikkingstelling en ten slotte
werd op 3 Februari 1953 het be
roep in cassatie door de Hoge
Raad verworpen. Afgezien van de
epiloog, was het een geniaal staal
tje van geweldloze beroving en de
gemeenschap mag zich gelukkig
prijzen, dat de regering deze ar
tist onder haar hoede heeft geno
men. O ja, en de sigarenaansteker
werd verbeurd verklaard, waar
schijnlijk om te verhinderen, dat
een ander er „vuur" mee gaat ge
ven.
ZESVOUDIG BREDA
SOERABAJA, 13 Febr. Uit
de Kalisosokgevangenis te Soera-
baia zijn dezer dagen 42 gevange
nen ontsnapt, na eerst hun bewa
kers te hebben opgesloten. De
gevangenen klommen over de
muur en stalen uit de tui'nen van
omwonenden alle kleren, die aan
de drooglijnen hingen. Politie en
militairen hebben inmiddels 23
man weer kunnen arresteren.
