Spade is het noodzakelijkste
wapen van de Nederlander
Gouden Wiel lage
landen blijven omvatten
Eeuwig
gevecht
Telefoondistrict heeft
grote schade geleden
Verdachten hullen
zich in zwijgen
Op dezelfde plaats als altijd
Nog steedsgrote overwinningen, vreselijke nederlagen
Ontzaglijk mensenwerk
Negende verlieslijst
Maar overal is weer
minstens één lijn
Kinderen mogen
niet op straat...
HET VRIJE VOLK ZATERDAG 14 FEBRUARI 1953
PAGINA 3
DE REIZIGER in Egypte kijkt zich de ogen uit en wordt stil van bewonde
ring. Hij ziet de pyramide van Cheops of die van Chephren. Hij tracht zich
voor te stellen welk een werk hier is verzet door mensen met onbeholpen
middelen. Hij wordt er diep van doordrongen dat hier de Oudheid een wonder heeft
gewrocht, dat ter wereld zijn weerga niet vindt.
Zonder weerga? Noord-Friesland heeft geenstralende hemel
als Egypte en er wuiven geen romantische palmen. Het was een
nat en moeilijk land voor de eerste menselijke wezens, die tot
hier durfden door te dringen. Ze vonden klei en ze werkten met
klei. De zee overstroomde hun land en ze wierpen „vlucht
heuvels" op. Ze sleepten klei aan om hun terpen of wierden te
bouwen.
De hoeveelheid grond, die verwerkt is in deze heuvels, is meer
dan dertig maal zo groot als het volume van de grote pyramide
van Cheops.
Dit ontzaglijk mensenwerk, groter dan het wereldwonder der
pyramiden, staat aan hel begin der geschiedenis van Nederland.
Niet de geschiedenis van de veldslagen en de politieke eb en vloed.
Hier geldt het de geschiedenis van de grond zelf, waarop wij elke
dag met onze voeten staan en de strijd waarom het gaat is die tegen
de zeer tastbare eb en vloed van het ons omringende water.
Wat heeft die eerste mensen be
wogen in pre-historische tijd dit
land als hun woonplaats uit te kie
zen? Als het zelfs de naam van land
verdiende! Ze kwamen toen de glet
sjers van de jongste ijstijd zich
hadden teruggetrokken en het slib-
bezinksel langs de Noordzee een delta
had gevormd, waar stormen regeer
den over ontelbare stromen en rivie
ren van smeltwater.
Banken vielen droog en over
stroomden weer. En op die banken
en in de moerassen, hoe ongelofelijk
het lijkt, wisten zich de taaie, zwijg
zame mannen en vrouwen te hand
haven, die zich de Friezen noemden
en die toenmaals verspreid woonden
over het gehele gebied van onze
Westkust.
Modder was hun wereld, vis was
hun voedsel, een primitieve boot was
hun middel om het leven te behou
den. Daarmee voeren ze „uth mitha
ebbe, up mitha flood".
Ze kenden koning noch regering,
maar ze onderhielden ae overge
leverde Wet van het Eeuwige Recht,
de EWA. die te heilig was om te wor
den neergeschreven. En als de vloed
hoger was dan anders overstroomden
hun lage banken en wie niet vluchten
kon. verging.
Eerste verweer
Vlucht voor het water was het eer
ste verweer, dat deze Friezen van
ruwweg 400 voor Christus konden
stellen tegen de zee. Zo bouwden ze
hun kleiheuvels, twaalf eeuwen lang.
Ketens van mannen en vrouwen
voerden in rieten manden de klei
aan uit de moerassen en ze hoogden
de grond op, waar hun huizen zouden
komen.
In de huidige provincie Fries
land bouwden ze 1260 van zulke
heuvels, die soms tien meter
boven het normale zeepeil reik
ten. Een titanenarbeid, menig
maal onderbroken door vloed
golven.
„De Poorten van de Hel", zeiden de
Griekse schrijvers, die dit land be
zochten. „Friesland zingt niet", is de
spreuk, die uit die dagen stamt. Men
had er wel iets anders te doen, het
leven was er te hard.
Maar ten slotte waren de terpen
een vluchtmiddel. een defensief ver
weer, dat slechts zou duren zolang
de technische mogelijkheden tot de
aanval ontbraken. De ijzeren spade
hielp bij de terpenbouw, de uitvin
ding van de sluisdeur in zijn eenvou
digste vorm luidde het tijdperk van
het offensief in.
Zee
-muur
Het was inmiddels 800 na Christus
geworden en de Noormannen stroop
ten ome kusten at. Van 800 tot 1000
staat het leven der vroege Nederlan
ders in het teken van twee grote
gevaren. De oudste manuscripten
spreken voornamelijk over de strijd
tegen de „wilde Noormannen" en over
het ontwerpen van de Zee-burgh of
de Zee-muur.
Het zal niet lang na het jaar 800
zijn geweest, dat de geschiedenis
van het land Nederland begon met
de wetten, die nog heden ten dage
gelden. „We zullen ons land met
drie wapenen verdedigen: met de
spade, de kruiwagen en de schep-
vork."
Te zamen met de wetten, die zeg
gen, dat de Friezen geen soldaten
dienst hoeven te doen buiten hun
grenzen, vanwaar men niet snel ge
noeg kon terugkeren om in nood-
tija de dijken te versterken, noch
dat een man de verplichte volks
vergadering hoefde bij te wonen als
zijn erf door het water werd be-
Zo ook dat alle onderlinge veten
vergeten moesten worden voor de
tijd, dat een gezamenlijke strijd te
gen de Waterwolf werd geëist.
heid groeide. Nood schept eendracht.
Dit land was voortdurend in drei
ging van nood. Wat de vorsten in
andere landen waren, waren hier de
Asegas. de wijzen, die de wetten van
het dijkwerk opstelden.
Wie in ramptijd de „dijkvrede"
brak, was des doods schuldig. Wie
niet bü het dijkwerk kon of wilde
helpen, moest het land inruimen
voor een bekwamere. Wie bij dijk
breuk zijn plicht verzaakte, kon
levend worden begraven in het breuk
gat, met een paal door het lichaam
gestoken.
Rampnachten
Alleen zo kon de strijd wor
den gewonnen. Desondanks werd
menige slag verloren. Op de 14e
December van het jaar 1287
verdronken 50.000 mensen tus
sen Staveren en de Eems in een
enkele rampnacht.
Maar men werkte opnieuw. De
moed was tomeloos, maar de kennis
nog gering. Men legde de Hollandse
Waard droog. Dit werk was zo ont
zaglijk, dat het zelfs voor onze be
grippen fantastisch moet heten.
Misschien sprak hieruit de over
moed na vorige successen. De ware
tragedie was dat enkele waterbouw
kundige grondwetten nog ontdekt
moesten worden. Hogere dijken ver
oorzaken hogere vloed", men moest
het nog ervaren. Honderdvijftig jaar
hield de kolossale polder stand.
Er ontstonden bloeiende dorpen
en men dacht zich veilig. In de
nacht van de 18e November 1421
kwam het noodlot over dit land.
Vijf en zestig dorpen en 10.000 men
sen werden verzwolgen. De verwoes
ting was onherstelbaar.
Nog ts de Blesbosch een verloren
wildernis. Maar ook nog steeds komen
de taaiste watervechters, de dak
werkers en polderjongens, uit deze
streek van Kinderdijk, Papendrecht,
Sliedrecht en Hardinxveld.
Lessen geleerd
De lessen werden geleerd, ook later
uit de ondergang van Saaftinge en
Reimerswaal. De ontwikkeling var.
de techniek schreed verder. Men
schreef omstreeks 1600 toen de wind
molen in gebruik kwam en toen een
der grootste dfjkmeesters van ons
land, Andries Vierlingh, zijn gevolg
trekkingen uit een levenslange pol
derervaring neerschreef.
„Keer het water met kracht en die-
kracht zal het water weer tegen u
keren", schreef hij. Daarmee formu
leerde hij de grondwet der stroom
lijnen. Vermijd plotseling bochten,
een aantal kleine dijken kan sterker
zijn dan één grote. Gebruik geen ge
weld. maar werk geleidelijk. Leid de
stroming langs de dijk. Beplant de
ondiepten tot ze volgroeien. Hij wist
het wel.
De windmolen was het speel
goed van z\jn opvolger Jan Leegh-
water (1575—1650) Nieuwe mid
delen boden hem nieuwe moge
lijkheden. Hij was gek op molens
en maalde waar hij kon.
Dit was geen kwestie meer van
bescherming tegen de zee, dit was
het uitdrijven van de vijand uit
eigen huis. Grote binnenmeren waren
tot dusver ontembaar geweest, Leegh-
water maalde ze leeg.
Zijn begerig oog zag de Haarlem
mermeer reeds droog, „het profijte-
lijkste en godgevalligste werk, dat in
Holland te doen is".
Maar dat zou hij niet meemaken.
Het had gekund, maar pas een gene
ratie die de stoommachine en daar
mee het stoomgemaal leerde kennen,
durfde het aan.
Probleem gelijk
Laat ons hier de geschiedenis af
breken. We zijn genaderd tot de
jongste tijd en de techniek heeft ons
veel nieuws geschonken. Het probleem
is evenwel steeds gelijk gebleven. Het
gevecht, dat de Friezen in een grijs
verleden begonnen, duurt tot de dag
van heden onverminderd voort, veel
al nog volgens de oude principes, zü
het aangevuld met moderne hulp
middelen.
Het is een gevecht geweest, vol van
de grootste overwinningen, gevolgd
door de vreseiykste nederlagen. Ook
daarin is de geschiedenis gelijk ge
bleven.
Is de eendracht van het Neder
landse volk in deze dagen iets anders
dan de „dijkvrede" van onze voor
ouders? Is de spade met nog altijd
het noodzakelijkste wapen van dc
Nederlander? En zou ook nu de
reiziger van verre niet voi ontzag bij
terugkeer kunnen schrijven: „Hun
land verging, maar ze keerden weer
en het lukte hun weer op dat land
te leven"?
Het „Gouden Wiel" zal de lage
landen blijven omvatten zolang het
lager ligt dan de zee en zolang er
mensen zijn, die uit hun liefde tot
dat land de moed putten om vast te
houden aan het werk dat ze eens
begonnen.
En dat helaas menigmaal moet
worden herbegonnen.
ER ZOU GEEN „Vaderlandse Ge
schiedenis" zijn, indien er geen
land was geweest. Dat er een land
bestaat, dat Nederland heet, is niet
zozeer een geschenk van dc natuur
als wel de vrucht van een nimmer
eindigend gezwoeg in modder en
veen. dat reeds honderden jaren
voor onze jaartelling is begonnen.
DIT EEUWIGE GEVECHT tegen
het water is de „Vaderlandse Ge
schiedenis" die komt voor alle
andere geschiedschryvingen om
dat het de voorwaarde was, waar
door dc rest mogelijk werd. Men
zou wensen, dat op alle scholen in
ons land aan deze geschiedenis
even veel aandacht werd besteed
als aan de jaartallen, die de gra
ven van het Hollandse Huis en de
slag bij Nieuwpoort vastleggen.
EEN BOEKJE, waarin deze strijd
tegen het water deskundig en zo
bevattelyk is verhaald, dat het zich
lezen laat als een roman, is het in
Engelse tekst verschenen overzicht
van dr Joh. van Veen. hoofdinge
nieur van de Rijkswaterstaat:
Dredge - Drain - Reclaim (Bagge
ren - Ontwateren - Droogleggen),
uitgekomen in 1948.
DE ENKELE LIJNEN, waarin wij
hiernaast deze vaderlandse ge
schiedenis weergeven, zijn aan dat
boek ontleend.
Groep Amerikaanse
deskundigen komt
Nederland bezoeken
Een groep van 111 Amerikaanse
deskundigen uit de wereld van land
bouw. tuinbouw en bloembollenteelt,
komt op 25 April met de „Maasdam"
in Nederland aan voor een bezoek
van acht dagen.
Zfj zullen verschillende beroeps
excursies maken, onder andere naar
de Landbouwkundige Hogeschool te
Wageningen, Aalsmeer, Boskoop en
de veiling van Broek op Langendijk.
Na hun tocht door Nederland rei
zen deze Amerikanen door naar
Brussel. Parijs en Londen. Op 4 Juni
moeten zij in New York terug zijn.
In Libanon zijn de voormalige
directeur-generaal en de secretaris
generaal van politie aangehouden.
Zij worden verdacht van verduiste
ring van gelden onder het vorige
regiem.
V ervolg
Er kunnen zich echter omstandig
heden voordoen, omstandigheden vaf
tijd en plaats, van klimaat, van keus
tussen twee kwaden, van eerbied voor
de burgerlijke wet, van vredeversto
ring in dc maatschappij, die het
wenselijk maken, dat aan dit begin-'
sei niet al te gestreng de hand wordt
gehouden.
Maar men kan zich, vervolgt de
schrijver in „la Croix", ook op een
volkomen natuurlijk, psychologisch
of opvoedkundig standpunt stellen.'
Dan heeft men. in het geval van d&
kinderen Finaly, te doen met een.
wel zeer bijzonder smartelijk geval.
Moeten deze katholieke kinderen
andermaal worden afgestaan? Met
wat voor doel en met wat voor mo
tieven?
De kinderen zijn thans 11 en 12
jaar. Men houde er rekening mee,1
wat zij op het ogenblik zijn (bedoeld
wordt: katholiek: corr.) en met wat
voor liefde zij zijn opgevoed, uit ge
vaar gered en aan welke liefde zij
hun leven 1. ebben te danken.
Intussen heeft nu ook de katho
lieke geestelijkheid zich over de
kwestie uitgesproken. De bisschop
van Grenoble heeft in overleg met
de aartsbisschop van Lyon de vol
gende brief gepubliceerd.
Met pla
ggen
Nederland ging dijken bouwen,
rrlmitief: uit plaggen en klei. Nood
gedwongen, daar de groeiende be
volking geen plaats meer vond op
de verhoogde dorpsgronden. Maar
ook met het besef een trots gevecht
te leveren, want hoe fier klinkt niet
de verklaring „Ook dit Is een Lands-
recht om het Gouden Wiel (de dijk)
te maken en te onderhouden, die ons
land omsluit en waar de zoute zee
zowel bij dag als bij nacht klotst".
Het was een tyd, waarin de een
Het Ned. Rode Kruis kan in verband met de omstandigheden,
waaronder de gegevens van deze verlieslijst worden verzameld, niet
de voUedige garantie geven voor de betrouwbaarheid. Het is dus
mogelijk, dat een enkele wijziging achteraf noodzakelijk zal blijken
FIJN A ART: Geborgen en geïdentificeerd: Maria A. Geijlings. 1929
KRIMPEN AAN DE IJSEL: Geborgen: wed. Lena van Linge—
Vuik, 1875: Arie Brusse, 1880.
MIDDELHARNIS: Overleden: Gerrit Koote, 1950.
PETTEN HONDSBOSSCHE ZEEWERING: F. de Waart. 51 jaar
STEENBERGEN: Geïdentificeerd en begraven: Petrus Chr.
Schuurbiers.
STELLENDAM: Geborgen: Arentje K. Troost, 1949; Mina T.
Boshoven, 1936; Lijntje D. Bilkes, 1938.
ST PHILIPSLAND: Aanvulling op 3e lijst, d.d. 6.2/53: Jan J
Suurlant, 1929.
KRUININGEN: Rectificatie 5e lijst d.d. 9.2.'53: Marina Blok.
echtgenote van Bastiaan Blok, oud 82 Jaar moet zijn: Marina Blok.
weduwe van Jacob Blok, oud 82 Jaar.
STRIJENAanvulling en rectificaties 4e lijst d.d. 7.2.'53. aanvul
ling. geïdentificeerd: Geertrui van der Ree—Andeweg 1894; Mar-
grietha den Hartog. 1916. Rectificatie: Aanvankelijk als vermist op
gegeven, doch blijken in leven te zijn: Willemje Verrijp, 1933: Joost
van der Ree. 1888; Joost van der Ree. 1926; Geertrui van der Ree.
1934; Anthonia van der Ree, 1938.
•s-GRAVENDEEL: Rectificatie le lijst 4.2/53, tel. mededeling van
de gemeente-secretarie: wed. v. d. Wulp en 2 kinderen, t.w. Marinus
v. d. Wulp. 1935: Bastiaantje v. d. Wulp. 1938 zijn in leven en wonen
aan het adres Gortdijk 5: de beide andere kinderen, t-.w. Jan v. d
Wulp. 1943Aart J. v. d. Wulp. 1942. zijn geëvacueerd naar Dordrecht
Th. de Bockstraat 5
van voorpag.
„Mgr Caillaux. bisschop van Gre
noble. in overleg met Z.E. kardinaal;
Gerlier, aartsbisschop van Lyon,*
richt zich hierdoor tot ieder, tot'
iedere religieuze of leken-groep, dit
iets weet omtrent de verblijfpaatt
van de kinderen Finaly of die hier-
iover inlichtingen zou kunnen ver
strekken. Hun wordt formeel ver
zocht zich met of zonder bemiddeling
bekend te maken, hetzij bij de rech
terlijke macht, hetzij op andere
wijze. Door het verstrekken van in
lichtingen als antwoord op dit be
roep behoeft niemand zich zorg te
maken".
Men vermoedt algemeen, dat deze
brief gepubliceerd is na overleg met
het Vaticaan. Hoe dit ook zij
afgewacht moet worden, wat het
resultaat van deze oproep zal zijn.
Op de gearresteerde moeder-overste
van het internaat Notre Dame de
Sion en op mej. Brun, aan wier
hoede de twee Joodse kinderen in
1942 waren toevertrouwd, heeft de
brief tot dusver nog geen enkele uit
werking gehad, want beiden volhar
den in een zwijgzaamheid, die zelfs
hun advocaten verbaast.
Een Amerikaans vliegtuig is bij
Modji in Zuid-Japan neergestort. De
acht inzittenden zijn omgekomen.
Zolang ze leeft heeft Roos van I boven het weiland. Nu, teruggekeerdI drogen gehangen op dezelfde plaats
Pelt niet beter geweten of de was I in Abbenbroek, is ze meteen aan het! als altijd, maar nu is het een lijn
werd te drogen gehangen op d£ lijn wassen geslagen. Het goed wordt te boven zee
MET REDEN ZOU men kunnen beweren, dat onze samen
leving ten tijde van nood niet aan een zijden, maar aan een
telefoondraad hangt. Wanneer de telefoon als communicatie
middel uitvalt en het water heeft de wegen onbegaanbaar ge
maakt, is het isolement volkomen. Hoe zal men de buitenwereld
laten weten, welke nood er heerst, hoe zal men hulp kunnen
oproepen?
Wie zullen dit beter beseft hebben dan de mannen van het
telefoondistrict, die in hun automatische centrales en hulp
kantoren de watersnood beleefden. Met de knieën hoog opge
trokken belden ze argeloze, veraf wonende boeren uit de slaap
om hen te waarschuwen en daarna poogden ze zo het water
hun daarvoor tijd gunde de telefooncentrales te vrijwaren
tegen het vernietigende brakke water. Dat deden ze, terwijl
hun eigen woningen door het water overspoeld werden.
Kinderen mogen in Abbenbroek
niet op straat. Terecht niet, want het
zou levensgevaarlijk zijn. Deze kleine
meid staat mistroostig in haar va
ders zaak achter het raam, waarin
de bomen van het dorpsplein weer
spiegelen. Er gebeuren buiten zulke
belangwekkende dingen. De Scheve-
ningers en IJmuidenaren, die hon
derden mensen van Voorne en Putten
hebben gered, zijn bezig hun roei
boten op trucks te laden om ze naar
huis terug te brengen. Ze zou het
graag eens van dichtbij willen bekij
ken, maar dat mag niet.
Zo was het toen de ramp los
barstte. En nu het telefoondistrict
Rotterdam de periode van het tref
fen van noodvoorzieningen achter de
rug heeft en aan een systematisch
herstel van het net begint, werken in
het geëvacueerde Middelharnis nog
steeds twintig telefoonmannen uit
die plaats. Hun vrouwen op één
na zijn mét de kinderen geëva
cueerd. Ze huizen in een oude Loiv
dense bus. Een „dubbeldekker", die
op het droge deel van het zwaarge-
troffen stadie een plaats gekregen
heeft. Beneden is een zitkamer, boven
zijn kribben en er is een kachel in
gezet. Ze leven daar nu met een
voortdurend tekort aan water en heb
ben een moeilijke opdracht. Maar de
telefooncentrale draait
Eigen hoofdstuk
De telefoonmannen hebben een ge
heel eigen hoofdstuk in de geschiede
nis van de ramp. In het district Rot
terdam kreeg men het eerste alarm
die Zondagmorgen om vier uur uit
Ridderkerk. Daarna kwamen snel de
volgende angstaanjagende berichten
en de Rotterdamse districtscentrale
aan de Coolsingel telde weldra ruim
100 inderhaast opgehaalde telefonis
tes in plaats van het vijftal
van de nachtdienst. In de negen
dienstkringen van het district
Middelharnis. I)ordt, Oud-Beijer-
land. Brielle. Ridderkerk. Gorkum.
Gouda. Capelle en Vlaardingen
ging men onafhankelijk van Rotter
dam aan het werk. In sommige ge
vallen was de zaak reddeloos, maar
elders vonden de plaatselijke kan
toorhouders en chefs ingenieuze op
lossingen om huu centrale bedrijfs
klaar te houden ondanks het stij
gende water.
In Sliedrecht wisten ze de heie
apparatuur met halken een veertig
centimeter omhoog te wrikken, in
Alblasserdam maakten ze de verti
caal staande automaat-rekken by de
bodem los en trokken ze daarna ais
een klapbrug omhoog tegen het pla
fond.
In andere plaatsen, die geëva
cueerd moesten worden, belandde de
centrale op een zolder of werd ze
meegevoerd.
Grote schade
De automatische centrales in
's-Gravendeel en Herkingen wer
den vrijwel geheel verwoest. De
nieuwe nog niet in gebruik zijnde
automatische centrale ln Stellendam
onderging hetzelfde lot. De overige
26 automatische centrales zijn nu
weer geheel bedrijfsklaar. Van de
telefoonkantoortjes verdwenen er 15,
die volkomen overrompeld werden.
Vijftig zijn er nog in bedrijf.
In Dordt werd grote schade aange
richt. doordat de kabelkelders onder
water liepen. De kabels zijn bedorven
en de 900 abonné's, die nog geen
aansluiting hebben gekregen, zullen
nog wel enige tijd moeten wachten,
voor die hersteld zijn. Ook in het net
van Dordrecht is grote schade aange
richt.
Verder is er grote schade in het
district Rotterdam aan lijnen en aan
huistelefoons, vooral in de grote be
drijven langs de Waterweg.
Er is van het moment af. dat de
ramp werkelijkheid werd, geploeterd
om de verbindingen in stand te hou
den of te herstellen. Vaak was dat
onmogelijk, maar met behulp van
mobilofoons, amateur-zenders en
militaire radio-apparaten trachtte
men de grootste gaten te dichten.
Vele noodvoorzieningen werden ge
troffen en gisteren kon het telefoon
district Rotterdam er op bogen overal
ten minste weer één telefoonverbin
ding te hebben. Als laatste kwam
Oude Tonge weer in het telefoon
verkeer.
Landingen
Grote moeilijkheden ondervonden
de telefoonmannen op Flakkee en
Tiengemeten. Eerst na een landing,
waarvoor Thomsens Havenbedrijf een
motorboot met bemanning verschafte
en de roeivereniging „Eendracht"
twee roeiers en een roeiboot in de
vaart bracht, slaagden een chef
monteur met drie telefoonmannen er
in om een verbinding te verkrijgen.
Hetzelfde geschiedde op twee punten
op Tiengemeten. waar zich nog men
sen bleken te bevinden. Helaas ls
weer een van de kabels tussen Flak
kee en Oud-Beyerland verbroken.
Dat is een teleurstelling, die de tele
foonmannen thans wel meer moeten
slikken: telkens weer blijken de
kabels op hun zwakke plekken door
het water aangetast en wat na moei
zaam werk tot stand ls gebracht
wordt door een zo'n aangetast stuk
dat onbereikbaar onder water ligt
teniet gedaan.
Het district Rotterdam heeft ge
lukkig geen persoonlijke verliezen ge
leden. De materiële schade is echter
zeer groot. Vele kabels en centrales
zullen geheel vernieuwd moeten wor
den. Maar het noodwerk is nu achter
de rug en het grondig herstel begon
nen. Bij dat herstel zal men proberen
gelijke tred te houden met de terug
keer van de bevolking. En by dat
herstel wordt tevens terdege onder
ogen gezien de vraag of het aanbe
veling verdient de apparatuur hoger
en onbereikbaar voor het water te
plaatsen, dan nu het geval was. Want
dat Is de les. die ook PTT uit deze
ramp getrokken heeft: een samen
leving in nood hangt aan een tele
foondraad.
Henk Badings heeft een opdracht
van de NRU aanvaard om een psal-
mensymphonie te componeren voor
symphonisch orkest en koor. Met
acht Nederlandse componisten voert
de NRU onderhandelingen om ge
zamenlijk op een Nederlands thema
acht variaties te maken. Deze werken
zyn bestemd voor het Holland Festi
val 1953. Sem Dresden heeft de op
dracht aanvaard om voor de Prix
Italia een radiophonisch muziekwerk
met tekst te componeren.