STERREN STRALEN OVERAL
Nederland filmt tenminste weer
Echt waar! Silvana (Bittere rijst)
mno als non!
Mango
Aparte winkel ingericht
voor proefproces
Rechterlijke beslissing is van
groot belang
Radio-schakel tussen torens
Alle telefoon-lijnen zijn
provisorisch hersteld
r~
Smokkelarij
mislukt
In stilte
J
Verkeerspolitie geeft
rampgebied-pasjes uit
Alleen toegang
bij urgentie
De Maasstadspelers door Harvey
gehuldigd na „De grote Race''
Zaterdag 14 Februari 1953
ROTTERDAMSE BIOSCOPEN
WIE, na het horen van de melige titelsong (via de radio)
en het zien van het onbeduidende plaatje (in de krant)
met de traditionele idylle op het Vondelparkbankje, thans in
Arena kennis maakt met „Sterren stralen overal", zal zich
stellig zeer opgelucht voelen. De vóór-reclame van Nederland's
nieuwste film is wel heel averechts en ongelukkig geweest,
want zonder een meesterwerk of alleen maar een goede film te
zijn, beantwoordt deze productie van Rudolf Meyer beslist niet
aan de pessimistische verwachtingen, die we van nature t.a.v.
de Nederlandse speelfilm en in dit geval, dank zij de onbenul
lige propaganda, nog extra-sterk koesterden.
„Sterren stralen
overal" bevat wel
haast alle elementen,
die volgens de tradi
tie het succes van 'n
Nederlandse speel
film moeten waar
borgen, maar het
juist vrijwel nimmer
doen. Er is humor
(hoewel niet altijd
van de fijnste soort),
er is ernst, spanning
en sentiment en na
tuurlijk ook: een
portie „probleem".
Dat „probleem" is
niets minder dan de
emigratiedrang der
Nederlanders, maar
wie nu gedacht had.
dat hier eindelijk
eens een groot, ac
tueel en iedereen be
roerend vraagstuk op
een algemeen groot
plan en met 'n boei
ende film-vis ie be
handeld zou worden,
komt ook al weer be
drogen uit.
Op dit punt faalt
de regisseur Gerard
Rutten, van wie te
vens het idee voor de
film afkomstig is.
schromelijk. Het voorbeeld van zijn
Italiaanse en Britse collega's, die
aan de actualiteit hun sterkste in
spiratie ontlenen, heeft Rutten
blijkbaar niets gezegd.
Weliswaar betoogt men in een ons ver
strekte toelichting, dat beslist geen ..pro
bleemfilm" beoogt is, maar ook zonder
dat moet het mogelijk zijn een maat
schappelijk tijdsbeeld op minder armza
lige en toevallige wijze in het geheel vast
te leggen, ais hier is geschied.
De emigratie van de Amsterdamse taxi
chauffeur Amstel en zijn gezin is nl.
slechts een middel om de intrige van het
verhaal op gang te helpen en te hou
den. Een moord, diefstal of vacantiereisje
had ongeveer hetzelfde effect gehad. Dit
is dan ook een voorbeeld van de opper
vlakkigheid. die de gehele film beheerst
en waaraan de soms minuten lang ge
rekte gesprekken (het ..bedsermoen" van
de chauffeur en zijn vrouw!) niets af
doen.
De spelers
Daartegenover staat de zelfbeheersing
en de ook vrijwel steeds goede smaak,
die de regie aan de dag heeft gelegd bij
het doseren van de bovengenoemde ge
ijkte film-elementen.
Johan Kaart verdient in dit verband
speciaal vermelding om zijn ingehouden,
gemoedelijk spel als de taxi-chauffeur,
die in Nederland geen toekomst meer
ziet. Nooit vervalt Kaart in die meer
goedkope komiekerigheid. die men van
hem kent. Ook Péronne Hosang is zeer
natuurlijk en op haar plaats in de rol van
zijn vrouw. Van de gehele bezetting heeft
dit tweetal nog het best de filmspeeltrant
te pakken.
Jan Musch daarentegen, is een zuiver
voorbeeld van de geroutineerde toneelac
teur. die toevallig voor een camera staat.
Van een bejaarde verzekeringsagent
maakt hij een zeer markante figuur; met
film heeft dit echter weinig te maken.
Meer typen dan mensen
Ook Hetty Blok. voortreffelijk cabaret-
artiste. past met haar talent voor het
caricaturale eigenlijk helemaal niet in dit
film-milieu, hoe vermakelijk op zichzelf
haar optreden als trouwlustige strijkster
is. Zo zijn er meer spelers, die veeleer
typen dan werkelijke mensen zijn.
Al moet in vergelijking met vroegere
Nederlandse films beslist van een verbe
tering gesproken worden, het acteren
treedt nog zozeer op de voorgrond, dat
eeh bespreking van deze film gemakke
lijk in een toneelrecensie van louter spel-
prestaties kan ontaarden.
En daar gaat het toch niet om bij een
film. die door geheel andere principen
en middelen beheerst dient te worden.
Een weinig gelukkige vondst is het op
treden van het duo Walden-Muyselaar.
waarvoor de banden met de zuivere re
vue toch te sterk bleken, al doen ze hun
best hun humor aan te passen aan de
geest van de filmcomedie.
De jonge Hans Kaart ziet men als een
wel heel opzichtig dik smokkelaarstype
en dan zijn er nogde twee andere
hoofdrollen: Kitty Janssen, wier fris en
jeugdig spel geheel aan de verwachtingen
voldoet (al zien we haar toch liever op
het toneel) en Guus Oster. haar aanbid
der. die een poesmooie jongen is en door
gaans geforceerd-vlot spel te zien geeft.
Een uitgangspunt?
Veel tekortkomingen heeft men toe
willen schrijven aan het krappe budget
en de toch nog zeer hoge productiekos
ten, maar was het werkelijk nodig om
het jonge paar driemaal achtereen voor
een avondje uit naar precies hetzelfde
prieeltje op het terras van hetzelfde éta
blissement te sturen? En moest deze hele
film zo nadrukkelijk alleen in Amsterdam
opgenomen worden, dat de locale sfeer er
(geheel onnodig) duimen dik bovenop
ligt?
Het zijn enkele vragen en opmerkingen,
die men zich bij een volgend experiment
wellicht nog eens zou kunnen stellen.
Deze film wenst men als een uitgangs
punt te zien voor een nieuwe Nederlandse
productie. De start had slechter kunnen
zijn. maar er zijn nog heel wat handicaps
te overwinnen.
Luxor
Na „Bittere Rijst" heeft Silvana Man-
gano wel iets minder uitdagende rollen
gespeeld, maar dat zij het nog eens tot
non in een ziekenhuis zou brengen, zal
zelfs de meest zouteloze grappenmaker
nooit vermoed hebben. Toch valt deze
wonderlijke speling der natuur thans te
aanschouwen in de dramatische film
„Anna" van Alberto Lattuada. Silvana
heeft het erg moeilijk in deze geschie
denis, want het wereldse leven rukt on
ophoudelijk aan haar gekwelde ziel. Na
dat ze eerst gebroken heeft met het
nachtclub-milieu en haar louche minnaar,
moet ze vervolgens kiezen tussen een
trouwhartige jonge man van buiten, die
haar hand vraagt en het ziekenhuis, waar
ze als non haar leven in nederige dienst
baarheid zal slijten. Tot ons aller grote
verwondering besluit de kampioene der
tragische erotiek tot het laatste. De geest
overwint dus het vlees, al dient opge
merkt te worden dat de coupe van haar
habijt Silvana bijzonder voordelig doet
uitkomen. Is de film in de beschrijving
van het menselijk conflict onaanvaard
baar en melodramatisch, aan de dage
lijkse grote en kleine gebeurtenissen in
het ziekenhuis heeft Lattuada opmerke-
KITTY JANSSEN
lijk veel aandacht besteed, vaak met uit
stekend resultaat.
Wat een aardige vondst is bijv. niet die
zgn. anti-fascistische generaal, wiens ge
broken rechterarm door het gipsverband
nu juist in groethouding bevroren moest
worden! Raf Vallone, Vittorio Gassman
en Jacques Dumesnil zijn de voornaam
ste spelers naast en tegenover de wereld-
verzakende Silvana.
Lutusca
Met een baard van enkele weken en
een Tschamba-Fiji bronskleur od de
wangen ploegt pelsjager Stewart Granger
door de sneeuwvelden in „Het barre
Noorden" (van Canada). Hij heeft een
man gedood, die zijn leven en dat van
z'n Indiaans vriendinnetje (Cyd Charisse,
hiervoor speciaal oberkleurig geverfd)
bedreigde. Een dappere politieconstabel
is Stewart ergens in de witte woestenij
komen arresteren en de film van Andrew
Marton (in slecht Ansco-color) toont de
verschrikkelijke belevenissen van dit
tweetal op hun tenugtocht naar de be
woonde wereld voor Stewart de
rechter en de strop. Onderweg redt de
arrestant zijn begeleider, die hij met op
zet in het Poollandschap heeft laten ver
dwalen. enkele malen van een wisse
dood.
Jammer genoeg kan de constabel dit
niet meer navertellen, want na een aan
val door wild huilende wolven heeft hij
zijn verstand en zijn spraak verloren.
Stewart Granger heeft echter ook over
..shock-therapie" gelezen en dus brengt
hij de constabel per cano in een woeste
waterval, zodat de arme man van dood
schrik weer helemaal tot zichzelf komt.
Het eerste wat hij zegt. is: „ben je gek.
idioot?"
Veel fraaie natuuropnamen kunnen
deze zwakke film met een slechte dia
loog toch niet redden.
Colosseum en Victoria
Eén keer in de drie maanden doet het
schip de ..Congo Queen" de rubberplanta
ges in het hart van de Congo aan oir
voorraden en medicamenten aan te voe
ren en de post te brengen. Keert het schip
terug, dan is er meestal „Blanke ballast"
aan boord, namelijk de blanke mensen,
die de strijd tegen de Afrikaanse hitte
niet hebben kunnen volhouden en mo
reel en lichamelijk in deplorabele toe
stand verkeren. In de film. die hieraan
is gewijd, wordt één van die slachtoffers
te sneller in het verderf gestort door een
funeste vrouw, een zekere Tondelayo.
Hedy Lamarr speelt de rol van deze ver
leidelijke schone. Waltér Pidgeon is
van haar tegenspelers.
Capitol
„Captain Scarlett" is de man, die de
strijd aanbindt tegen kasteelheren, die.
na de val van Napoleon, in Frankrijk on
der hun pachters een waar schrikbewind
willen uitoefenen. Overal waar deze lie
den door de n\ilitaire horden van de
kleine dictatoren worden bedreigd, ver
schijnt de man-met-de-rode-cape als
redder in de nood. Met een maximum aan
zwak kopgezette en weinig spectaculaire
degengevechten en een minimum aan
liefde (van de halverwege de film ge
schaakte prinses) doet Richard Greene
zijn uiterste best deze celluloidband nog
een draaglijk aanzien te geven. Leonora
Amar is de koelbloedige prinses, wier
hart bij het scheiden van de markt toch
sneller gaat kloppen voor de tempera
mentvolle Scarlett.
Rex
Johan Kaart als de taxi-chauffeur
in „Sterren stralen overal".
Op het gebied van de film zijn we wel
aan rare zaken gewend, maar wat ons in tuur beleven van een kalifszoon. die. nog
„The Magic Carpet" (Het Tovertapijt) baby. na de moord op zijn vader door
wordt voorgedraaid, loopt de spuigaten het vliegend tapijt in veiligheid wordt
uit. Het is niets meer of minder dan een gebracht en. als hij volwassen is. de on-
Duizend-en-één-Nacht-tapijt, dat op het derdrukkers van zijn volk verplettert en
simpele bevel ..ara jeeba" opstijgt, een de hem toekomende troon bestijgt. De
schokvrije luchtreis maakt en zijn pas- bonte Oosterse taferelen op de markt
sagiers veilig-vlug-voordelig bij hun doel en in het kalifspaleis (zó'n harem!) tref-
aflevert. fen een goede sfeer; de landschapdécors
In deze schoon gekleurde film kunt u zijn net iets te mooi om echt te kunnen
bovendien nog een ruig pittig avon- lijken.
Om een principiële beslissing te krijgen over de vraag of in een deel
van een winkel, dat geheel afgescheiden is en een speciale ingang bezit,
via een loket aan kopers, die op straat blijven staan, ijs mag worden ver
kocht, had de frima C. jamin een gerechtelijke uitspraak uitgelokt en
medewerking verleend aan de totstandkoming van een proces. Een van deze
winkels der firma aan de Zwaanshals was provisorisch tot een aparte ver
koopgelegenheid gemaakt. Daarin was op Vrijdag 21 November 's avonds
acht uur dus na het wettelijk sluitingsuur ijs verkocht. Een proces
verbaal volgde en zo stond de heer Jamin, directeur van de betrokken
firma. Vrijdagmiddag terecht voor de Economische Kamer. Zou beslist
worden, dat voor de verkoop van ijs, een dergelijke afscheiding niet is
toegelaten, dan zou dat betekenen, dat alle winkels van de firma's in het
land, ongeveer 300, een grondige verbouwing zullen moeten ondergaan,
waarvoor een bedrag van ruim een half millioen nodig zou zijn.
Nadat de directeur van de firma
Jamin door de Economische Kamer
was gehoord en de verkoopleider
aan de hand van tekeningen en fo
to's de situatie aan de president
had toegelicht, bracht de Officier
van Justitie, mr. A. Kleyn, naar vo
ren. dat het gedeelte waar ijs was
verkocht wel gescheiden was van de
chocoladewinkel, maar dat deze
zaak ook een practische kant heeft.
Als aan de firma Jamin wordt toe
gestaan op deze wijze ijs te ver
kopen, dan moet dat ook aan an
deren worden toegestaan en dat kan
aanleiding geven tot misbruik.
Iemand, die bij zo'n verkoopruimte
woont, kan er zo gemakkelijk toe
komen om uit een winkel, ook al
is die ruimte er van gescheiden,
naar die winkel te gaan om iets te
halen. Daarom wilde mr. Kleyn de
ruimte niet als een aparte winkel
beschouwen en de artikelen van de
Winkelsluitingswet wel van toepas
sing verklaren, zodat een veroor
deling moet volgen. Aangezien het
hier een principële zaak geldt eiste
de Officier daarom 1 boete.
Mr. de Jong, raadsman van de
RJV 't Centrum kreeg
voor Rampenfonds alles
gratis
De zaal was gratis, gratis werden
programma's en toegangsbewijzen
gedrukt, voor niemendal liet iemand
zijn geluidswagen de stad doorkrui
sen, een menigte artisten trad be
langeloos op, er was een tombola
met tal van prijzen, voor niets ter
beschikking gesteld zo ging het
gisteravond maar door tijdens de
avond die de Rotterdamse Jeugd
vereniging 't Centrum ten bate van
het Nationaal Rampenfonds hield.
De voorzitter van deze pas Konink
lijk goedgekeurde vereniging, P. v.
Kalkert. leidde de avond in.
De vele aanwezigen in de zaal van
het Groothandelsgebouw hoorden en
zagen de Kilima's. die tijdens de
pauze hun foto lieten verkopen, ten
bate van het NRF, Piet Struyk,
Albert de Booy. Henk Polder. Eddv
A. Schuyer, de gebroeders Schol
ten. Nellie Roeters, John de Vries.
The Mico's, Co-and-Comp., en Theo
Waas.
na de nachtclub: een non....
Silvana Mangano in „Anna".
(LUXOR)
firma Jamin, legde er de nadruk op,
dat deze kwestie van groot belang
is voor zijn cliënt, want een ver
oordeling betekent óf een kleine
driehonderd winkels verbouwen óf
de ijsverkoop staken. In een uit
voerig betoog ging mr. de Jong
aan de hand van een arrest van de
Hoge Raad na, wat onder een in
richting wordt verstaan, wat „be
sloten zijn" betekent, alsmede of in
één pand meer winkels kunnen zijn,
die met elkaar in verbinding staan.
Naar de mening van de raadsman
was dat mogelijk. De uitspraak
werd bepaald op Donderdag 26 Fe
bruari.
Achttien telefoon-centrales werden een
prooi van het vernietigende water
„Het EHBO-werk is nu voorbij. Na de periode waarin wjj provisorische
verbindingen met alle geteisterde plaatsen In het telefoondistrict Rotter
dam tot stand brachten, komt de tijd van herstel en wederopbouw." zo
vertelde ons de heer H. Meyer Drees, directeur van het Rjjkstelefoondis-
trict Rotterdam. Oude Tonge kreeg Vrijdag weer verbinding, over land,
maarde kabel tussen Middelhamis en Ooltgensplaat begaf het gister
morgen. Daar wordt nu aan gewerkt. Er blijken zwakke plekken in de
kabels te zitten, die eerst nu door het water worden aangetast. Om derge
lijke belemmeringen in het verkeer tussen Rotterdam en Middelharnis
voor te zijn.' brengen Amerikanen nu een radio-schake! tussen de torens
van Dirksland en Barendrecht aan. Via deze straalzenders zullen tegelij
kertijd 24 gesprekken mogelijk zijn. Men overbrugt een afstand van meer
dan 30 kilometer.
De heer Meyer Drees deelde mede, van dorpen en steden, gingen boven-
dat bij het district Rotterdam geen j dien bovengrondse lijnen verloren.
u:i- *- u~*Verder wordt veel schade aan huis
telefoons gemeld bij bedrijven langs
de Nieuwe Waterweg, in Maassluis
en Vlaardingen. Onder dikwijls zeer
moeilijke omstandigheden is perso
neel van het district nu aan het werk.
In Middelharnis waren aanvankelijk
20 mensen van de Telefoondienst bij
elkaar gekropen in de centrale. Nu
is er een oude „doubledecker-bus"
heen. die als woonverblijf werd in
gericht. Er is nu ook een maatschap
pelijk werkster der PTT. De gemeen
te verstrekt voedsel.
Het is de bedoeling dat de weder
opbouw gelijkmatig met de revacua-
tie der bevolking geschiedt. De heer
Meyer Drees is zeer tevreden over
het personeel van het district, dat op
zijn post bleef en dikwijls het onder
lopen van eigen huis verontacht-
zaamde, om toch maar mensen tele
fonisch te kunnen alarmeren, en zo
levens te sparen. Zowel de kantoor
houder te Stellendam als die in de
Biesbos bleven i n het water achter
hun apparaat zitten. Anderen vijzel
den met ontzaglijke moeite centrale-
posten omhoog en wisten zo belang
rijke. reddende verbindingen te be
houden. In Alblasserdam werd de
automatische centrale opgehangen
aan gaten in het dak, en daarna naar
omhoog gezwaaid.
persoonlijke verliezen zijn te betreu
ren; wèl werd niet te schatten mate
riële schade aangericht. Drie auto
matische centrales gingen verloren:
te 's Gravendeel, Herkingen en Stel
lendam. De laatste was nieuw en
moest nog in gebruik worden geno
men. Ook het gebouwtje in Stellen
dam is zwaar beschadigd. Vijftien
niet-automatische centrales, die nog
werkten met koorden e.d.. gingen
verloren. Deze centrales stonden in
hulpkantoren en telefoonstations.
Verder werd nog aan andere een
trales schade aangericht. Deze wer
ken echter nog. In en om Dordrecht
zijn nog steeds 900 abonnees zonder
telefoon daar van het Dordtse kan
toor de kabelkelder volliep en in de
omgeving der stad grondverschuivin
gen plaats vonden.
Op talrijke plaatsen, aan de rand
Boeiende voordracht
door ,Zimba-Pfarrer'
Pfarrer G. W. Gunz uit Tisis bij
Feldkirch in Oostenrijk hield gis
teravond in de Blauwe Zaal van de
Beurs onder auspiciën van de Sek
tion Holland van de „Oesterreichi-
scher Alpenverein" een vóordracht
over de berg De Zimba en de
streek die door deze berg wordt
beheerst. Pfarrer Gunz, een sym
pathieke. baardige geestelijke. is
een goede bekende in de alpine
wereld, waar hij de erenaam
„Zimba-Pfarrer" draagt, omdat hij
reeds 250 maal de Zimba beklom.
Na het welkomst- en openings
woord van secretaris-penningmees
ter B. Baanen, hield Pfarrer Gunz
een korte algemene inleiding, om
vervolgens over te gaan tot het
vertonen van een lange serie sublie
me leica-diapositieven in kleuren.
Vooral ook de levendige, humoris
tische en deskundige toelichting bij
de platen van klederdrachten, land
schappen en dorpen, maakte deze
lezing tot een zeer interessante, die
door de aanwezigen met grote aan
dacht werd gevolgd.
N.A.T.U.-jaarverslag 1952
Het Rotterdams amateurtoneel
op de balans
Een zeer actief en succesvol jaar
met mooie resultaten op velerlei
gebied, noemt de secretaris-penning
meester van het gewest Rotterdam
van de NATU. de heer D. A. van
Krevelen, het jaar 1953 in zijn thans
verschenen verslag. Speciaal in ver
band met de tentoonstelling „Pa
relduiker" in de Ahov'-hal werd
aan het gewest de organisatie van
het landelijk congres opgedragen.
Zending verbeurd
verklaard
Op 5 Augustus van het vorige jaar
kwam uit Griekenland een zending
van ruim 400 kisten aan. die volgens
de vrachtbrief vlees-conserven be
vatte.. De zending werd in een
douaneloods aan de Binnenhaven
gelost, doch toen de kisten een dag
later naar Frankfort in Duitsland
zouden worden geëxpedieerd,
kwam uit, dat de kisten ook een hoe
veelheid van vierhonderd kilogram
ongebrande koffiebonen en een par
ty vruchtenmoes bevatten.
Zekere Jane Krausz. zich ook noe
mende Jean of Eugène Krausz. ver
moedelijk een Hongaar van geboorte,
doch te Parijs verblijf houdend zou
getracht hebben deze koffiesmokke-
larij uit te voeren en had daarvoor
het Deviezenbesluit overtreden.
De Economische Kamer hoorde in
verband met deze zaak de expediteur
L. Th. de B-, een vertegenwoordiger
van de firma M., die voor de nodige
documenten zorgde en de chauffeur,
die de zending naar Duitsland zou
brengen. Daarbij bleek dat de B. te
lefonisch naar een café was ontbo
den en dat hem daar gevraagd was
of hij voor de expeditie kon zorgen.
De firma M. zorgde voor de nodige
documenten, doch toen er bij de
B. achterdocht rees, gaf hii de chauf
feur opdracht te proberen er achter
te komen of de kisten inderdaad
vleesconserven inhielden. Eén kist
viel en toen bleek, dat er ook blik
ken in zaten, die koffiebonen bevat
ten. De douane werd van een en an
der in kennis gesteld en deze nam de
zending in beslag.
De Officier van Justitie, mr A.
Kleyn. voelde er weinig voor om de
ze zending te beschouwen als goe
deren voor doorvoer, waarvan de
benaming niet juist was opgegeven,
want dan zou hij een boete kunnen
eisen, terwijl de mogelijkheid tot te
ruggave blijft bestaan. De overtre
ding van het Deviezenbesluit was be
langrijker. De goederen waren reeds
in het vrije verkeer gebracht en
betekende overtreding van het De
viezenbesluit. Er was geen sprake
van opslag of doorvoer, want de
goederen waren al voor uitvoer aan
geboden. Op grond hiervan oordeel
de de Officier het ten laste gelegde
bewezen. Opzet wilde hij niet in het
geding brengen en eiste daarmo bij
verstek tegen Krausz een boete van
300 gulden, subs, drie maanden als
mede verbeurdverklaring van de in
beslag genomen goederen.
De NATU stand op de tentoonstel
ling bood evenwel een armoedige
aanblik; de belangstelling ervoor
was dienovereenkomstig.
Het spijt de samensteller van het
jaarverslag te moeten constateren,
dat de organisaties op het gebied
van de zgn. „vrije tijdsbesteding"
niet de minste interesse hadden
voor eikaars werk hetgeen op het
bezoek aan de expositie en de ge
geven toneelvoorstellingen een zeer
nadelige invloed heeft gehad.
Tot overmaat van ramp was ook
de medewerking van de bij de
NATU aangesloten verenigingen be
neden peil, met als gevolg een zeer
slechte opkomst van het publiek
bij de voorstellingen.
Ook voor het landelijk congres
was de belangstelling van de ver
enigingen buiten het gewest Rotter
dam meer dan treurig. Slechts 20
verenigingen (met in totaal 86 le
den) van de 500 aangesloten veren,
woonden 't congres bij. Met genoegen
wordt echter geconstateerd dat de
verenigingen in 't gewest meer nog
dan voorheen onderling een nauwer
contact zochten; ook met de cursus
spreektechniek werden weer enige
resultaten behaald.
Bij de toneelwedstrijden kwam
de M.A.-beker voor de tweede maal
in handen van de Corinthians; Co-
moedia te Hellevoetsluis won de
D.D.B.-beker. Aan de propaganda
werd de nodige aandacht besteed;
9 nieuwe leden traden toe en het
hoofdbestuur voegde 5 toneel- en 2
schoolverenigingen uit de omliggen
de plaatsen toe. zodat het gewest
per 31 December 1952 75 vereni-
ginen telde.
Het verslag eindigt met de op
roep om toch vooral meer aandacht
te besteden aan het algemene wel
zijn van het amateurtoneel en niet
alleen te streven naar de groei en
bloei van een enkele vereniging.
Het bestuur van het gewest wordt
gevormd door: dr W. Th. L. van
Geldrop (voorzitter), F. B. van Ir-
sen (2e voorzitter). D. A. v. Kre
velen (secr. penningmeester) en R.
J. P. H. van Duiken. P. Spoor. J.
Venstra en Th. van Zwieten als
commissarisen.
De wind is gaan liggen. Er
ligt wat dunne sneeuw op duin
toppen, boomkruinen en dak-
nokken. Het donkere water
stroomt nauwelijks zichtbaar. Zo
onopovallend wisselen de getij
den. Zo onweerhoudbaar en zo
stil. Hoe kon dit water zo brul
len en machtig bruisen dat het
de doodskreet overstemdZe
zijn weg, de burgemeester die
naar het bedreigde dijkdeel reed,
de mannen, die zwoegden met
spaden en zandzakken, de velen,
die in hun slaap zo ijzig door
de dood werden beslopen. Het
water stijgt, het water daalt. Eb
en vloed in de polder.
Over de watervlakte is het
stil.
Naast een jonge vrouw stond
onze Koningin. Zij stond alleen
maar naast haar. En zweeg.
Want wat kan een mens zeg
gen tot iemand, die vader, moe
der, broers, zusters en grootou
ders, allen zag verdrinken en
alleen overbleef? Ons. die ge
spaard bleven past het te zwij-
(jen.
In stilte te staan naast de ge-
slagenen. Er kan in stilte veel
worden gedaan. Waar de mens
stil wordt en luisteren gaat. daar
spreekt God. Hoor zijn stem:
„Heb Uw naaste lief als Uzelf'.
F. OBERMAN.
Nieuwe expositie
museum Boymans
Zondag 15 Februari a.s. is de ten
toonstelling „Lucas van Leyden en
tijdgenoten" in het prentenkabinet
voor het laatst te bezichtigen. Met
ingang van Zaterdag 21 Februari
zal in het prentenkabinet te zien
zijn een keuze uit de moderne „Ne
derlandse en buitenlandse tekenin
gen en aquarellen, eigendom van
het museum Boymans. Deze expo
sitie duurt tot en met Zondag 13
ApriL
TOKIO. Een amphibie red
dingsvliegtuig is Vrijdag in Zuid-
Japan neergestort. Alle acht Ame
rikanen aan boord werden gedood.
Pottenkükers en vluchtelingen die
eens willen gaan zien hoe het met
hun boeltje staat kunnen hoe
wreed het ook voor de laatsten is
in de rampgebieden worden gemist.
Ook lieden die nu reeds omderwille
van geldclük gewin, taxateurs bü-
voorbeeld, naar de getroffen streek
wensen te gaan en euvele personen
met uitgesproken boze bedoelingen
zijn er niet welkom. Voor het betre
den van de geteisterde gebieden is
een pasje vereist, dat slechts door en
kele instanties wordt verstrekt. Al
leen werkelijk urgente gvallen kra
gen een pasje.
Dokters, arbeidskrachten, vervoer
ders van vee, voedsel, herstelmate
riaal en ook van kranten krijgen pas
jes. Voorts natuurlijk de personen
die wegens dringende familie-om
standigheden naar de getroffen plaat,
sen moeten gaan. zoals de Nederlan
der die uit Canada overvloog, toen
hij hoorde dat in Stellendam niet al
leen zijn schoonouders, maar ook zijn
vrouw en kind van negen maanden,
die er op bezoek waren, omkwamen.
Een oud Flakkees boertje, omstreeks
70 jaar oud, kreeg eveneens een pas
om zijn zeer bejaarde moeder in het
Dirkslandse ziekenhuis te bezoeken.
Deze vrouw lag voortdurend om haar
zoon te roepen.
Vier instanties
De vier instanties die bewijsjes ver
strekken zijn: in de allereerste plaats
de burgemeesters der geteisterde
plaatsen, verder de burgemeester van
Rotterdam, de Vlaardingse commis
saris van politie en de rijksverkeers
inspectie. Deze laatste geeft echter
alleen pasjes uit voor haar eigen ver
voer. De meeste mensen belanden op
het Rotterdamse hoofdbureau van
politie, waar de verkeerspolitie de
bewijsjes uitreikt namens de burge
meester.
Het bureau is provisorisch inge
richt in het theorie-lokaal der ver
keerspolitie en staat onder leiding
van de inspecteurs A. Vermey en L.
van der Zanden. Aan vijf loketten
worden de bezoekers, twaalfhonderd
per dag, te woord gestaan. Gemid
deld vijfhonderd krijgen een pasje,
na gebleken urgentie. Het bureau is
van acht uur 's morgens tot tien urn
's avonds open.
Geen familiebezoekjes
Elk geval wordt zo behandeld dat
zelfs teleurgestelden doordrongen
zijn van de redelijkheid van een af
wijzing. Gewone familiebezoekjes
zijn momenteel natuurlijk ontoelaat
baar, en dat wil men begrijpen. Maar
als een Nederlandse boer uit Frank
rijk zijn zieke broer in Den Bommel
wil bezoeken, en hem een dag later
wil gaan halen met een auto. wordt
dat gaarne toegestaan. Ook buiten
landers, die na het aanvoeren van
hulp-goederen een kijkje willen ne
men in het noodgebied, worden door
gelaten in de hoop dat de aanblik
van het ondergelopen land nog meer
hulp-acties zal ontketenen. Stelregel
is zo ongeveer: „Genade voor recht".
Om op de hoogte te blijven van de
plaatselijke toestanden luistert een
agent voortdurend de radio-berich
ten af.
Met Middelharnis wordt voor elk
geval afzonderlijk overlegd. Krijgt
iemand na dit overleg vergunning tot
bezoek aan Flakkee, dan wordt zijn
naam van Middelharnis naar Helle
voetsluis doorgegeven per mobilo
foon. Een ambtenaar wacht de be
zoeker dan in de plaats bij het veer
op. Ofschoon bijvoorbeeld een 's Gra-
vendeelse ambtenaar bü het Wiel-
drechtse veer verkeer voor zijn dorp
opwacht en van een speciale vergun
ning kan voorzien, worden meestal
de bewijsjes van de Rotterdamse
politie voldoende geacht. Bewoners
van Nieuwe Tonge kunnen bij het
spoorstation aan de Rosestraat een
pasje van hun eigen burgemeester
krijgen. Dat is alleen voor de va
lide arbeiders uit Nieuwe Tonge.
Met Oude Tonge is het contact heel
moeilijk. Via de rijkstelefoon kan de
verkeerspolitie de mobilofoon van de
rijkspolitie in Oude Tonge oproepen.
Zowel voor Oude Tonge als voor
Stellendam worden maar zelden pas
jes uitgereikt. Ook voor andere ge
bieden, zoals Schouwen en Duive-
land en Tholen, zijn de Rotterdamse
pasjes gangbaar.
In het theorie-lokaal der ver
keerspolitie, waar het lesmate
riaal nog aan de muur hangt „is
het bureau dat pasjes voor bezoe
ken aan de noodgebieden uitreikt,
gevestigd. Alleen urgent vervoer
wordt toegestaan. Pottenkijkers
krijgen beslist geen- pasje. Ook
evacué's die willen gaan kijken
hoe hun huisje erbij staat niet.
Maar er geldtGenade voor recht".
Op bijzonder originele wijze zijn
Vrijdagavond T)e Maasstadspelers'
aan het slot van hun voorstelling
van „De grote race" in de Rotter-
damsche Schouwburg gehuldigd.
Het was de vijfde liefdadigheids
uitvoering, die de amateurtoneel-
groep voor de Ver. tot bestrijding
der Tuberculose te Rotterdam gaf.
De voorzitter van de vereniging,
dr H. B. G. Breijer, die wist dat
de spelers bloemen of andere ge
schenken zouden weigeren, vond
toch een aardige oplossing om zijn
hartelijke dank over te brengen.
Met assistentie van de administra
teur, de heer B. C. van der Noordt,
voerde hij de „mascotte" van het
ensemble, het onzichtbare wonder-
konijn Harvey ten tonele en Harvey
adviseerde natuurlijk toch een hul
de met bloemen en kransen. Die
werden de dames en heren dan
ook aangeboden, al bleven ze dan
evenals de grote lieve flapoor
onzichtbaar.
De intrige van Dorothy en
Campbell Christie's „Grand Natio
nal Night" mogen we na de ver
toningen door het beroepstoneel
als bekend veronderstellen. Het is
de spannende en met list gevoerde
strijd tussen een politie-inspecteur
en een man, die zijn aan de drank
verslaafde vrouw tijdens een twisl
per ongeluk doodt. Steeds meer
aanwijzingen verzamelt de inspec
teur, maar door een kinderachtig
toeval wint de sympathieke ver
dachte het pleit.
Het stuk is meer vernuftig dan
intelligent geschreven, maar het
biedt kansen tot enkele uren span
nend toneel en die hebben de
Maasstadspelers onder de regie
van Gerard Zalsman vooral in het
tweede deel uitstekend gereali
seerd.
Bob van Duiken beheerste de
complexe situatie, waarin hü ver
keerde. voortreffelijk, al vertoonde
hij een enkele maal de neiging om
bravour de boventoon te laten voe
ren. Doortje DonkervoortBeyi»
trof als het meisje Joyce wederom
door haar levendig, natuurlijk spel.
Wim van Geldrop was een niet
loslatende speurder en Gerard
Mallant bracht met zijn onstuitba
re woordenstroom de lach. in de
zaal.
Ook de overige rollen waren bij
Clara BrokmeierStamperius, Nol
Mennigs, Kees Waterbeek en Ben
Schmitz in vertrouwde handen.
Het décor was van ir Viergever;
de opbrengst van de voorstelling,
ongeveer 4000 gulden, werd dit
maal afgestaan aan het Nationaal
Rampenfonds. De burgemeester en
mevr. Van Walsum en wethouder
Hogeweg woonden de avond bij
H. F. REEDIJJ*
