OVERHEID GEESTELIJK
IN GEBREKE
Het watervolk greep het roer
Dit is Europa
DEZE RAMP BETEKENT
een ommekeer in
de historie van ons land
Dit is ons land
Djt is ook ons land
Dit is ons land niet
Haagse
Onafhankelijk Weekblad
14 Februari 1953 (40ste jaar no. 1992)
Post
Prijs 28 ct. 5 frs.
's-GRAVENHAGE, Februari.
(H) Deze Ramp heeft blijvende betekenis en
zal een keerpunt aanduiden in de geschiedenis
van ons land.
Niet omdat zij 1400 mensen het leven heeft
gekost want hoe koud het ook moge klinken,
die rouw gaat voorbij. En niet om de financieel-
economische gevolgen al zullen die de gang
van zaken van ons land ingrijpend wijzigen.
Maar ook die financieel-economische gevolgen
duiden niet aan waarom de Ramp een wende-
punt zal markeren.
Er is meer gebeurd dan uit de feitelijke ver
slagen blijkt. Er is veel meer geschied dan
cijfers en daadzaken kunnen aanduiden en het
is nog niet uitgesproken, maar velen hebben
het gevoeld.
Wij zijn geconfronteerd met twee indrukwek
kende verschijnselen: de Dood door geweld
de broosheid van het bestaan, en tegelijkertijd:
een opstand van de massa, een opstand van
de Nederlandse massa. Een indrukwekkend
schouwspel: het volk van de lage landen, dat
het roer greep. En dat zijn gebeurtenissen, die
diepe sporen zullen nalaten alhoewel men van
die sporen nog niet veel meer kan aanduiden
dan de eerste contouren.
Laat ons beginnen met stil te staan bij dat laatste
fenomeen: die levée en masse van dat oude watervolk.
Er zijn er allang van dezulken, die weten te vertellen,
dat het met de hulp maar niets was. Er waren geen
richtlijnen en er waren geen boten genoeg en de over
heid was te laat althans zou te laat zijn geweest.
Nu twijfelen wy er niet aan of er zullen bij de redding
de meest afschuwelijke fouten zijn gemaakt. Maar wij
zouden nu wel eens willen weten hoe of men nu eigen
lijk denkt, dat deze overheid daar iets aan zou hebben
kunnen doen of daarop kon zijn voorbereid geweest.
Op een nacht slaat het dolle water naar binnen: geen
mens weet van tevoren waar de aanval zal gelukken.
Het land, dat gepakt wordt, bestaat uit een zonderling
samenstel van grillig gevormde eilanden. Een Ramp
van de omvang, die wij hebben gezien, kan ééns in
de 3 a 500 jaar geschieden.
Het zou altemet eenvoudig onmogelijk zijn geweest
c.m zich daarop voor te bereiden en het is eenvoudig
te belachelijk voor woorden om te veronderstellen, dat
men op korte termijn een gesloten hiërarchische orga
nisatie uit de grond had kunnen stampen, die alle red
ders en hulpmiddelen had kunnen dirigeren. Natuur
lijk zijn er op verscheidene plaatsen te veel boten
geweest en zijn op andere plaatsen mensen omgekomen.
Er is brood in het water geworpen terwijl anderen
hongerden. Er zijn jongemannen geweest, die zich op
geïsoleerde plaatsen gezag hebben aangematigd en die
fouten hebben gemaakt.
Hoe dankbaar het nu ook is om de geboren critici
naar de mond te praten en ze te vergasten op een
schildering van de vele gebreken en ongerijmdheden,
wij zullen daar niet alleen voor passen, maar wij willen
zelfs het omgekeerde stellen: tegenover gebeurtenissen
als de Ramp staat ieder centraal gezag en iedere theo
retische organisatie machteloos. Daartegen helpen juist
alleen dat wilde avontuurlijke rauwe helpen van de
gedecentraliseerde kringen, dat optreden van de een
ling, bewust van zijn kracht en zijn verantwoordelijk
heid en zijn roeping. Wij stellen de overheid daarom
niet in gebreke en wij aanvaarden de fouten, omdat het
geen er getoond is van zulk immense betekenis is: de
kracht van het land.
Wij achten het integendeel van groot belang, dat de
machteloosheid is gebleken van een overheid, die
meent, dat men het leven kan vangen en regelen in
allesomvattende voorschriften, dié voor iedere moge
lijkheid het antwoord geven.
De kracht en de historische betekenis van
Zie verder pagina 2
nO> Wie door de radio
hoort van de giften
voor de Ramp uit het huiten-
land van de enorme om
vang en van de indrukwek
kende spontaneïteit sprin
gen dikwijls de tranen in de
ogen.
Daar behoeft niemc-nd zich
voor te generen.
Nu weten wij wel dat ons
leven beneden zeepeil en
onze dijken altijd spreken tot
de fantasie van de vreemde
ling en dat verklaart ook voor
een deel die snelle en grote
hulp.
Maar er is meer.
Dit was de hulp van een in
wezen reeds verenigd Europa.
Deze hulp bewijst dat Euro
pa al besteat en dat men er
in Straatsburg nog slechts
moeizaam een formule voor
zoekt. Zij bewijst ook dat
Europa alleen bestaat bij de
gratie van geloof, van liefde
en van vertrouwen.
Het is moeilijk om ons
volk stil te krijgen want
het heeft dikwijls veel
valse schaamte en toont zich on
gaarne bewogen.
Maar op de Gebeds-Zondag wa
ren onze grote steden dood.
Wie de ontvangsten van het
Rampenfonds leest gelooft zijn
ogen niet.
Wie hoort van de vrijwillige
hulp vertrouwt zijn oren niet.
Welk een demonstratie van
grote sterks innerlijke kracht,
welk een bewijzen van moed, welk
een bewijzen van wil om te leven.
„En daar is het al begon-
nen: er was geen leiding,
het was een bende, er was
geen centrale instantie en voor
lichting, er is schandelijk omge
sprongen met geld en materiaal,
de regering is in gebreke, ieder
een is in gebreke.
Het zou ook waarlijk Holland
niet ziJn wanneer het langer dan
een week zou duren voor de cri-
tiek en ronduit gezegd het
gekanker zou zijn begonnen.
In trouwe, zou het nu niet beter
zijn om daar althans nog even mee
te wachten en ons na al die moei
lijke. jaren toch eerst eens te ver
heugen over deze vulkanische uit
barsting van belangeloze energie?
j, De communisten, de eni
gen die in de bezetting
illegaal zijn geweest, de
enigen die gestaakt hebben en de
enigen die het voor de Joden heb
ben opgenomen, blijken in hun
pers ook wederom de enigen te
zijn die met de ware geestdrift
bil de Ramp hebben geholpen.
Schuld aan de Ramp ligt bij de
kapitalisten, bij de regering en
natuurlijk bij de Amerikanen.
Dit is niet meer Hollands.
Een Amsterdammer zei er zeer
kort en tekenend van: „Het is te
bezopen voor woorden".
Prins Bermhard bij een Amerikaanse helicopter
