HOE zal Zeeland
herrijzen?
Effinrci
Amsterdamse Filmpremières
Plezierige filmreproductie van
Wilde's Veel leven om ernst
Chaos was
niet nodig
geweest
MARMER.?
ZATERDAG 14 FEBRUARI 1953
DE COURANT—NIEUWS VAN DE DAG
7
Deze koorI bevat niet de be
nodigde voorzieningen voor
de scheepvaart
[azgesloten ooonl
uitvoering i
botlekplan
iROTTERDAM
•Putter
iGoereeXSfe^
j\\N\v^oa
J^Middelharms,
•Eil.vor
-Dordr."
'Hoekse Waard?
jOverflakkeeS
gf^SOudeTonge
^Duiveland;
Woterweg Rijn -
Antwerpen
Oosters
'Stavemsse:
;N,Beveland-
NOORD-BRABANT
Halsteren
Roosendaal
LWalchere^
jSche/de'r
^Zuidv^.
^Bevelanc
Wetter -
Toegong tot de
Antwerpen
Ingesloten gebied
Temeuzen
Zeeuws Vlaanderen
•ANTWERPEN
Opgenomen zijn tevens de
noodzakelijke voorzieningen
voor de scheepvaart van
Noord Brabant
ROTTERDAM
Voorne
'Putten
.Hoekse Waard;
Voltooiing
kanalen net
Noord Brabant
pverflakkee^g
Brouwers
kSchouwen
.Bevcland
Walcheren
^Middel bur^
Bresker
Waterweg Rijn
Antwerpen
Zeeuws Vlaanderen
'WTWERPEN
Verlaten eiland
Het ls eigenHjk
heel bijzon-
Passage deze week
te zien krijgen; een ongewoon gege
ven. dat zeker geschikt was geweest
voor een goede „serieuze" film
waarvan helaas weinig is terecht ge
komen.
Twee mannen en een vrouw nuren
een boot om te gaan vissen aan Anve-
irika's Westkust; maar de boot strandt
bij een eilandje, dat niet zo verlaten
blijkt te zijn als de titel van de trim
zou doen denken. Er woont een medi
cus. due wegens een vermeende mis
daad veroordeeld werd en die toen zijn
toevlucht gezocht heeft op dit eiland.
iEn verder woont er nog een krokodil,
die bij nacht en oni\j door het riet
schuift.
Een van de mannen, een advocaat,
■wil de gevluchte dokter meenemen
naar het vasteland, om hem le doen
vrijspreken en beroemdheid voor
zichzelf te winnen. De andere leden
van het gezelschap zijn hier tegen Het
grootste gedeelte van de film wordt
in beslag genomen door de verwikke
lingen. die hieruit voortvloeien, totdat
de advocaat door de alligator gedood
■wordt er. daarmee een eind maakt aan
de hel, die op het eiland aan het ont-
StóJammer' dat spel en regie niet van
dien aard zijn. dat zij dit hooiende ge
geven aannemelijk konden maken.
Mylord steelt juwelen
Een genoeglijk-ouderwetse op.
lichterscomedie in de lichts gek
scherende toon van het nog niet
vergeten successtuk „Mrs. Chey-
ney s verdwijning". De „Lord Lis
ter" is hier de jongste zoon van
een Engels edelman en zijn schone
partnerin een kamermeisje met
ambities en goede
a manieren. Samen
/Obedotten zij vele
l rijksaards op beide
halfronden, tot ten
huize van de goedhartige Cali-
Comedie in kleuren
met bijna ideale
rolbezetting
ER IS op zichzelf al genoeg ge
sol in Oscar Wilde's „The im
portance of being earnest" (De
ernst van Ernst) om er ver
der nog mee te sollen, vond
regisseur Anthony Asquith. Hij
liet de comedie, waarin de naam
Ernst veelvuldig, het begrip
nauwelijks te pas komt, dan ook
practisch ongemoeid en onbe-
snoeid en trachtte slechts naar
•een perfecte filmproductie, een
modelopvoering. Men mag wel
zeggen, dat hy nagenoeg ge
slaagd is.
Uit talloze toneelopvoeringen
kennen velen
/P '12t dolle ver-
tS-w* haal dat^ ge_
situeerd in de
joyeuze negentiger jaren, vele mis
toestanden in een door stand be-
paaide society laat zien. Jack
Worthing (Michael Redgrave)
leidt een dubbel leven. Op het
i land speelt hij als oppassende
jongeman voogd over zijn lieftal
lige nichtje Cecily (Dorothy
Tutin). in de stad maakt hij on
der de naam Ernst de lieftallige
Gwendolen (Joan Greenwood)
■het hof, die echter door haar
adellijke ma, Lady Bracknell
(Edith Evans), behoorlijk wordt
afgegrendeld.
Intussen verlegt zijn vriend Al
gernon (Michael Denison) zijn
operatieterrein naar het land. Hij
tracht onder de verstrooide ogen
van huisonderwijzeres Miss Prism
(Margaret Rutherford) Cecily te
verschalken, zich uitgevend voor
een boze broer van Jack Worthing,
door deze zelf in het leven ge
roepen en ook al luisterende naar
de naam Ernst. Het geheel is aar
dig in elkaar gewonden en door
Wilde bijzonder spitsvondig ont
wikkeld en afgewikkeld.
Het is vooral de toon, die het
ihem doet. Leg Wilde's naarstig
vergaarde bons mots en aphoris-
men in een mond, die ze te veel
gewicht meegeeft en ze worden
totaal bedorven. Maar schenk ze
tegelijk vaart en een zekere non
chalance en ze sorteren een ver
rukkelijk effect. Men ziet en hoort
het in deze technicolor, moet het
horen, want Wilde eist een op hem
afgestemd oor, wil men hem kun
nen genieten. De rolbezetting is
bijna ideaal. Wie zou men zijn
voorkeur moeten geven? Die lich
telijk geborneerde en geaffecteer
de Michael Redgrave? De geraffi
neerde, flirtzieke Joan Green
wood? Dat mengsel van onschuld
en schalksheid Dorothy Tutin. een
ontdekking van Michael Redgrave,
van wie men meer zal horen? De
mallotige Margaret Rutherford,
die in Miles Malleson als dwaze
dominee een uitmuntende partner
vindt? Wie men ook kiezen mag.
Edith Evans zeker niet. Men her
kent in haar de grote toneelactrice
maar haar Lady Bracknell valt
door te veel charge absoluut uit
de toon. Het is jammer, maar be
langrijk wordt de opvoering er
wiet door geschaad.
JAN SPIERDIJK
Gevaar klopt aan
Wat doet een ba-
7\ otVjy by-sitter, terwijl
mevrouw en me-
v neer gezellig uit
zijn? Mevrouws ja
ponnen passen, oorbellen aandoen,
parfum aanstippen, bonbons op
eten. enfin, ga zo maar door. Wat
doet zo'n baby-sitter als ze boven
dien nog krankzinnig is? Men kan
het zien in deze „Don't bother to
knock".
Een en ander 9peelt zich af in
een luxueus hotel, waar Richard
Widmark als een schampere piloot
een zangeresje het hof maakt. Het
gaat niet helemaal naar de zin en
dus komt hij tijdelyk elders te
recht, in casu bij de krankzinnige
baby-sitter, door de veel berispte
Marilyn Monroe onberispelijk uit
gebeeld.
Het meisje ontdekt in hem een
brok onverteerd verleden, hetgeen
haar even schijnt op te beuren,
maar even later tot de misdaad
voert. Het loopt ten slotte zo'n
vaart niet in een film, die in an
dere zin wel wat vaart kon ge
bruiken. Het verhaal op zichzelf
met het vastgebonden kindje er
in en dat alles voor de sen
satie is niet alleen vrij, zwak.
maar bovendien onsmakelijk. Er
wordt veel in gezongen. Maar
veel trillers maken geen thriller
JSp.
JACK WORTHING (Michael
Redgrave) vraagt Miss
Prison (Margaret Ruther
ford) gespannen, of zij de
tas herkent, waarin hü als
baby is gevonden.
(Alhambra)
fornische mrs. Wortin (een
knappe komische rol van Mar-
jorie Main) een spaak in het
wiel komt, doordat Jane Hos-
kins, de gewaande lady Loverly,
haar hart dreigt te verliezen aan
een Valentino-achtige Spanjaard.
Maar ook deze verwikkeling keert
zich ten goede en als Nigel Dix-
bury (Michael Wilding) het plot
selinge bericht krijgt, dat zijn
broer (hij speelt ook deze dubbel
rol) is overleden, gaat hij als de
rechtmatige lord met de bekoor
lijke Jane een rustiger leven te
gemoet.
Carson City
Twee overvallen op
een postkoets, een
c, n aanslag op een trein.,
een mijnontplorfirui
en een vechtpartij,
die alles overtreft
wat tot dusver aan knokpartijen op
het witie doek werd geboden: ziedaar
de attracties van Carson City", een
stad. die men gelukkig wil maken met
spoorwegverbinding. Maar de be
woners van .deze stad willen niet uit
hun gelukkig isolement worden ver
lost. ter wille van de heren bank
directeuren die de spoorweg wensen,
ten einde hun goud op veiliger wijze
te kunnen vervoeren. Ook de rovers
uit de omtrek, die voor de schijn een
mijn exploiteren, maar in waarheid
leven van roofovervallen op de post
koets. verzetten zich met alle middelen
tegen de nieuwigheid. Een veelbewo
gen geschiedenis met een blij einde en
Randolph Scott en Lucille Norman in
de hoofdrollen.
Café „De Rode Engel"
Een barmeisje uit de
J O ordinairste haven-
ye*-** kroeg van New-Or-
leans geeft zich uit
voor de weduwe van
een in ce oorlog gevallen officier en
wcrrdt daardoor opgenomen als doch
ter in een deftige familie. «Zij speelt
haar rol voortreffelijk, hoewel nu en
dan de havenmeid zich Toch even
moet laten gelden. Een kapitein, die
zij beroofd heeft in de tijd dat zij nog
barmeisje was, weet haar op te spo
ren. Hoewel zfj als rijke erfdochter
aanbidders bij de vleet heeft, trekt
haar hart naar de door haar beroofde
zeekapitein. Ten slotte offert zij voor
h:m haar voordelige positie op, het
geen geschiedt bij een samenkomst in
een havenkroeg, waar een vechtpartij
ontstaat, die haar ware bloed aan het
koken brengt. De veelzijdige ro! van
de havenmeid wordt door V vonne de
Carlo aannemelijk gespeeld.
Ivanhoe
/~i De ridderschap heeft
L1UI6CIC altijd een bijzonder
kleurig en avontuur-
lijk aandeel gele-
yjO- verd aan het witte
Idoek, vooral sedert
zij in technicolor
op de foto mag.
Vanuit die hoek gezien, is het
verwonderlijk, dat men de 133
jaar oude „Ivanhoe" nog niet
eerder dienstbaar heeft gemaakt
aan de industrie van het amuse
ment: Sir Walter Scott's roman is
geknipt voor de film-ridderroman-
tiek en de schrijver zelf noch zijn
nazaten kunnen nog aan de winst
knabbelen.
Dit daargelaten. Hier is dan het
manhafte verhaal van de edele
Richard Leeuwenhart, die na een
kruistocht in een Oostenrijkse
kerker is achtergebleven. Het ziet
er naar uit, dat hij er zal moeten
opslijten, want zijn broer Jan, die
zelf brood in de Britse troon ziet,
heult met een troepje Normandi-
sche edelen en wenst met geen
penny de gepeperde losgeldeisen
tegemoet te komen.
Gelukkig is daar de trouwe
Saksische ridder Ivanhoe. Op zijn
eentje heeft hij ontdekt, dat zijn
koning nog leeft; in zijn eentje,
maar met het volk achter zich.
gaat hij stoute stukjes uithalen
om hem terug op d. troon te
brengen. Er geschiedt zeer veel en
er komt veel edels en onedels bij
uit de bus in deze tijden vóór hei
buskruit. Ivanhoe (Robert Taylor)
is de held van het verhaal, het
Joodse meisje Rebecca (Elizabeth
Taylor) de heldin. Zij worden bij
gestaan door de uitverkoren
Rowena (Joan Fontaine), die ten
slotte het warmste plekje in
Ivanhoe's hart inneemt, door
Ivanhoe's vader en een aantal
trouwe naamloze en nader aange
duide volgelingen, o.a. de schild
knaap Wamba (een aardige rol
van Emlyn Williams). Zij worden
te-t ngezeten door drieste Nor
mand ische edelen als De Bois-
Guilbert (George Sanders) en Sir
Hugh de Bracy (Robert Douglas).
Tot en met het gelukkige einde,
dat na veel kleurige steekspelen,
grootscheepse belegeringen en
spannende gevechten Richard
Leeuwenhart op de troon terug
brengt, zal de romantiek zoekende
toeschouwer zich tot en met vol
daan kunnen voelen. „Ivanhoe'
geeft plezierige romantiek te zien
door regisseur Richard Thorpe op
een smakelijke wijze opgediend.
(Jsp.)
Zo zijn we niet getrouwd
Vijf echtparen
zijn het „slacht
offer" van de
voortvarendheid
van een goedmoe
dige vrederechter,
die de bevoegdheid
verkrijgt om huwe
lijken te sluiten, maar in zijn
vreugde hierover niet bemerkt,
dat zijn nieuwe functie eerst op
een latere datum ingaat.
Zo komen tien mensen enige
jaren later voor een verbijsterend
probleem te staan: hun huwelijk
is ongeldig. Zij kunnen uit elkaar
gaan of opnieuw trouwen.
Scherp en geestig zijn de men
selijke emoties getekend. Voor
sommigen is het een uitkomst;
anderen komen in grote zorgen.
Verrassend zijn de verwikkelin
gen, waarbij het komische element
blijft overheersen. Een typisch-
Amerikaanse comedie van het ple
zierige soort met in de voornaam
ste rollen o.a. Ginger Rogers, Paul
Douglas, Marilyn Monroe, David
Wayne en Mitzi Gaynor.
De gouden poort
Nöggercilh
Voor de poort,
die Mexico van
de Verenigde Sta
ten scheidt, verdringen zien honder
den. die in de U.S.A. willen worden
binnengelaten. Zij wachten een jaar.
vijf jaar. acht jaar. De danseur Geor
ges Iscovescu (Charles Eov er i Kan
zolang niet wachten. Zijn vroegere
partner, Anita (Paulette Goddard)
geeft een oplossing; hij moet met een
Amerikaanse trouwen alleen voor
de show. Binnen 24 uur na hun ont
moeting trouwt Georges met een lelie
blanke schooljuffrouw (Olivia de Ha-
viUand). De ware motieven van naar
echtgenoot worden haar spoedig dui
delijk. zij keert alleen naar de V. S.
terug, stort in een ravijn, sterft nét
niet en herstelt geheel, dank zij de in
terventie van haar wettige man. wiens
berekening door liefde verdrongen is.
De film is kort na de bevrijding
enige tijd in roulatie geweest, maar het
is prettig haar terug te zien. Een
boeiend verhaal en een sterke bezet
ting. Vooral Victor Francen speelt een
- hoewel kleine superbe rol.
Prolongaties en reprises
Het zou jammer zijn wanneer
onze nieuwe Nederlandse speel
film „Sterren Stralen Overal"
door de ramp, waardoor wü zijn
getroffen, algeheel in de ver
drukking zou raken. Zij verdient
het niet. Daarvoor is zij te goed
en tevens als gangmaakster van
een nieuwe Nederlandse productie
te belangrijk. Men neme dus zijn
kans deze week in Tuschinski nog
waar. 3 4
Er is nog al het een en ander op het
programma gebleven, al )s het niet
zonder verhuizingen gepaard gegaan.
„The Galloping Major" bleef in De
Uitkijk op stal (9e week), „Le Plaisir"
hielid het op Krlterion, „Operatie Ci
cero" op Corso. De sympathieke Deen
se film „Bureau Zedenpolitie" ging
naar Capitol over, „Storm over Ma-
laklca", een episode uit het moeilijke
plantersleven, verhuisde naar Cultura
en „Don Camillo", nog lang niet uit-
gefeest, kwam in Bio terecht. Zien we
verder de lijst nog door, dan kunnen
wij aanbevelen: „The greatest show
on earth", de Mille's circusepos (Cein
tuur), „De Geluidsbarrière (Hallen),
de historie van de straajager en „De
Zonen van de Musketiers" (Victoria),
een stukje pure romantiek met veel
vaart.
IVANHOE (Robert Taylor),
de held ener heldenhistorie
in een van ziin vele gevech
ten gewikkeld.
beurt gered moeten worden en de
bevolking van de geteisterde
eilanden zou daarmee allesbe
halve gebaat zijn geweest.
Grote zeeschepen buitengaats
moesten die nacht en de volgen
de morgen alle „bijliggen", omdat
zij tegen het orkaangeweld niet
konden optornen. Hoe zouden
dan kleine vaartuigen de storm
hebben kunnen trotseren? Er kon
zelfs niet met veerponten worden
gevaren. Waren zij wel overge
stoken, dan zouden ze evenals
onlangs het veerschip in de Ierse
Zee wellicht met man en muis
zijn vergaan.
Overigens had de Marine al
leen zeggenschap over haar eigen
materieel en de particuliere
vaartuigen, die haar uitdrukke
lijk ter beschikking werden ge
steld. De chaos van de eerste
week na de ramp is juist ont
staan, doordat ook allerlei andere
diensten en tal van particulieren
met vaartuigen in de weer wa
ren.
GEEN BEVOEGDHEID
Bovendien had de Marine geen
bevoegdheid om regelend op te
treden in de getroffen plaatsen
en het ergste van alles waren
wel de onjuiste berichtgeving en
tegenstrijdige opdrachten, die per
radio werden gegeven. Hierdoor
zijn bijv. ernstige congesties bij
Zierikzee en andere havens in
het rampgebied ontstaan.
Er werd omgeroepen, dat er
dringend behoefte aan schepen
was op een bepaalde plaats en
onmiddellijk spoedden zich daar
honderden vaartuigen heen, met
het gevolg, dat er veel te veel
scheepsruimte was, terwijl men
die elders juist weer te kort
kwam.
Indien er dadelijk een centraal
gezagsorgaan vóór de redding,
hulpverlening en evacuatie was
ingesteld en men had de Marine
de nodige bevoegdheden gege
ven. dan had zij vertrouwen
gewekt bü de bevolking en zou
deze rustig geëvacueerd zijn in
de wetenschap, dat de Marine
haar eigendommen zou bescher
men.
Dat de hulpactie van de Kon.
Marine toch nog veel resultaten
heeft bereikt, is te danken aan
haar op harde oorlogservaringen
gebaseerd organisatievermogen
en de volkomen zelfverloochening
van de duizenden Marinemannen
.ie de eerste week niet uit de
kleren zijn geweest.
MATERIEEL
Het lijkt ongelofelijk, wat de
commandant maritieme middelen
Rotterdam de eerste paar da
gen aan materieel naar het ramp
gebied heeft weten te dirigeren:
42 oorlogsschepen, waaronder
mijnenvegers, motortorpedoboten,
landingsvaartuigen, alle beschik
bare sleepboten, water- en olie
tankschepen en ca. 100 motor
sloepen of vletten.
Al deze vaartuigen waren vol
ledig uitgerust, terwijl de Marine
ook nog 180 particuliere- en vis
sersvaartuigen van proviand en
aanvullende bemanning heeft
voorzien. Zij verzorgde tevens de
14 Britse en 7 Belgische vaartui
gen van het Rijn-flottielje en
dirigeerde verbindingsofficieren
naar afgelegen plaatsen.
Per dag liet de Marine ca. 575
volledig uitgeruste particuliere
vaartuigen naar de bedreigde ge
bieden vertrekken. Zij gaf 12.000
noodrantsoenen mee, 3000 warme
maaltijden, 30 doktersuitrustin
gen, medicamenten enz. enz.
Journaals
„Polygoon" luidt als „call" de
stormklok, ter inleiding van het
laatste nieuws over de stormramp.
We zien en horen koningin Juliana
Tins Bernhard bü hun van zo
veel medeleven getuigende toe
spraken tot het Nederlandse volk.
'ij zijn er getuige van hoe de
soldaten van de vrede met de
spade zich weren tegen de erf-
vijand. En het buitenlands jour
naal is vooral treffend in de reeks
beelden, waarbij de hulpverlening
uit alle landen wordt vertoond en
wij voor onze ogen zien hoe al
deze verre vrienden goede buren
zijn.
Afsluiting van de zee-armen, zoals het niet en zoals het wel kan
Schetsmatige aanduiding
van het compromis tussen
'n volledige afsluiting en
het behoud van de-tegen
woordige situatie
Retds lang besproken verbetering
/an de haven van Bergen op Zoom
tn heropening van het Krekerak
voor plaatselijk belang
~1
ingesloten gebied
Blijvend water binne
de bedijking
Afsluitdijken
Slaperdijken
Bestaande bedijking
die zeedijk blijft en
herziening behoeft
Schetsmatige aanduiding van
de onuitvoerbare afsluiting
van de Zeeuwse stromen
Blijvend water binne
de bedijking
Afsluitdijken
Bestaande bedijking
die zeedijk blijft en
herziening behoeft
IJ BREN
GEN HIER
IN BEELD,
welke de consequenties zijn
van de zeer nuchtere, zeer
zakelijke gedachten waar
mede minister Algera het
toekomstig herstel van de
geteisterde gebieden heeft
geschetst.
1. Géén afsluiting van de Zeeuw
se kustlijn aan de meest Weste
lijke grens; daar zijn de zee
armen te breed en te diep.
Tijd en kosten, hiervoor beno
digd, verhinderen het onmis
baar herstel van het onder
gelopen land.
(Advertentie)
Van- „luchtjes" gesprokenBaby wedijvert
met Moeder's keukengeuren en de onaf
scheidelijke pijp van Opa. Al die geurtjes
verdwijnen radicaal door Air-Wiek met het
wonderbaarlijke natuurproduct chlorophyl.
Oo-JMENSÉ.^1
2. Daarom eerst herstel en ver
sterking van al de dijken, die
bezweken of kwetsbaar ble
ken en in zo kort mogelijke
tijd.
3. Maar tegelijk verdubbeling
van de veiligheid tegen de ver
raderlijke zee door afsluiting
van de Zeeuwse stromen daar,
waar deze niet te breed en
niet te diep zijn.
4. Onderwijl moeten al de Neder
landse belangen, in nationale
zin, die na de overstromings
ramp tot hun recht dienen te
komen, door de uit te voeren
waterstaatswerken worden be
vorderd.
Op deze vier beginselen was
de technische rede van minister
Algera Woensdag in de Tweede
Kamer gebaseerd. Indien men de
concretisering daarvan beziet op
de tekeningen, welke wij ter
illustratie hebben ontworpen, dan
verrast het resultaat door de
wijsheid en de onvermoede per
spectieven van een Nederlandse;
revanche op de overweldiging
door de zee.
Gevolgen
DE PLANNEN zullen drie grote
gevolgen hebben;
1°. Het grootste deel van de
Zeeuwse eilanden wordt een ver
lengstuk van het Nederlandse
vasteland. Van Rotterdam tot Vlis-
singen loopt een bijna rechte weg
over de nieuwe vier afsluitdijken,
met de daaraan verbonden sla
perdijken dwars door Schouwen-
Duiveland en Goeree-Overflak-
kee. Een afstandsverkorting van
bijna driekwart, vergeleken bij de
21
„Oh, zeg, maak dat je wegkomt!" zei Lewis goed
moedig en Frankie zakte al mopperend af.
„Dat kind is heel anders geworden, sedert jij
weer in huis bent," zei hij nadenkend. „Speel je
nog altijd je oude spelletje, Scarlet?"
„Ik weet niet, wat je bedoelt."
„Wel, denk er maar eens over."
Hij begon zich te verwijderen.
„Oh Lewis!"
Hij keerde zich om, toen zij hem riep.
„Ja?"
„Kan ik nog wat geld krijgen?"
Hij liep langzaam naar haar terug.
„Ben je al door die vijf pond heen?" vroeg hij
rustig.
„Oh, dat dat was maar zakgeld."
„Je bent toch niet van plan om in een plaats als
deze iedere week door vijf pond zakgeld heen te
komen, wel?" vroeg hij en plotseling vloog zij in
drift op.
„Je zult het onmogelijk voor me maken, als ik
tedere keer, dat ik je om iets vraag naar een preek
heb te luisteren," zei zij en het bloed steeg haar
naar het hoofd. Hij keek naar haar boze trotse ge
zichtje en had plotseling hevig medelijden met
haar.
„Hoor eens, Scarlet," zei hü bedaard. „Ik geloof,
dat het voor jou de zaak veel gemakkelüker zou
maken, als ik iedere week aan je tante een zeker
bedrag gaf en dat je er haar om vragen kunt. Maar
wees daarom niet boos op mü, kind. Ik doe niet
anders dan mijn werk."
Het bloed vloeide uit haar gezicht weg en zij
stond het gras met de punt van haar schoen op te
schoppen. Zijdelings keek zü naar de slagersjon
gen die de pony wegleidde, om afgezadeld te wor
den.
„Het spijt me," zei zü openhartig. „Ik weet niet.
wat het is in deze hele aangelegenheid, wat mij zo
obstinaat maakt."
Hü lachte. Zij was werkelük een aardig meisje!
„Misschien zou je zo vriendelük willen zijn, om
nog eens bü Hope te komen theedrinken," zei hü-
„Het vrolijkt haar op, om iemand van haar eigen
Eet Engels
naar
leeftijd te zien. Wat denk je van vanmiddag? Je
kunt dan nog vijf pond mee naar huis nemen. Maar
denk er om, dat ze ditmaal langer moeten duren."
„All right," zei Scarlet schouderophalend. „Ik zal
Miss Walker meebrengen".
Het was een van Hope's slechte dagen.
Lewis had haar overgehaald om op te staan en
voor de thee naar beneden te komen en zij toonde
haar ontevredenheid in iedere opmerking, die zij
tot hem richtte. Zü lag op een sofa, die voor het
vuur getrokken was en hield vrijwel geen ogen
blik haar ogen van Scarlet af, die thee schonk en
de invalide behandelde met een dusdanige vastbe
slotenheid, dat het Lewis hogelük amuseerde. Het
was duidelijk, da'. Hope voor zover het Scarlet be
trof, er niet in zou slagen, haar een rad voor de
ogen te draaien.
Hij luisterde naar het gewone repertoire, dat zün
zuster als altijd voor bezoekers afdraaide en ver
maakte zich met de prozaïsche antwoorden, die
het meisje gat. Scarlet scheen niets van die ver
legenheid te gevoelen, die Hope aan de meeste be
zoekers inboezemde. Daar zü bü haar eerste be
zoek bhjk had gegeven van haar medegevoel met
de kwaal van het meisje, behandelde zü haar nu
verder als een gewoon menselük wezen en al
spoedig werd Hope's kwade humeur voor Lewis
gereserveerd. Tegenover hem deed zü geen enkele
poging haar tong in bedwang te houden. Zü klaag
de byna onophoudelijk en liet vrijwel geen op
merking van hem passeren, zonder er een draai
aan te geven, alsof hij heel wat anders bedoelde.
Met verbazing merkte Scarlet op, hoe geduldig
Lewis met het meisje was. Hij bediende haar voort
durend en liet alle bittere uitvallen onopgemerkt
passeren.
Scarlet begon een intense afkeer van het donke
re. bleke schepseltje te krijgen, dat haar zo voort
durend gadesloeg en zij vond het helemaal niet
plezierig, toen na de thee Hope haar stiefbroer
plotseling de kamer uitzond, zeggende, dat zü met
haar gast alleen wilde praten.
„Mannen zün altijd in de weg. vind je niet?" zei
zü. toen de deur achter Lewis dichtging.
„Neen, dat vind ik niet," zei Scarlet, die zich
altijd veel meer op haar gemak had gevoeld in
het gezelschap van haar grootvader dan in dat van
haar tante.
„Wat denk je van Lewis?" vroeg Hope onver
wacht.
„Ik denk, dat hü veel te aardig 'voor je is," gaf
Scarlet ten antwoord. Zij was nog kind genoeg,
om tegenover iemand van haar eigen leeftijd soms
zeer openhartig te zün.
„Iedereen heeft altijd gezegd, dat de mensen
nooit aardig genoeg voor mü kunnen zün," zei
Hope, terwül er een pathetische noot in haar stem
kwam „Zie je, ik ben niet zoals andere meisjes.
Men moet bü mij veel over het hoofd zien."
„Je bent net als andere meisjes, maar alleen
heeft niemand het ooit tegen je gezegd," zei Scar
let. „Het is erg vervelend, dat je niet zo sterk bent
als ik, maar je bent geen idioot, of zo iets."
Hope keek haar verslagen aan.
„Het is voor jou gemakkelyk genoeg om zo te
praten," zei zü toen, terwijl haar lippen wegtrok
ken van haar kleine dicht opeen staande scherpe
tanden. „Je hebt nooit geweten, wat het is, om de
gehele dag op je rug te liggen en om er geheel
afhankelijk van te zün. of mensen je komen op
zoeken. Om te leven van de weldadigheid van de
mensen."
Scarlet begon te vermoeden, dat Hope een zeker
genoegen in haar kwaal had.
„Het is je eigen schuld," zei ze korzelig. „Je
behoeft niet de gehele dag in bed te blijven. Waar
om ga je niet uit en zie je eens, wat er daar buiten
te koop is?"
Hope keek haar met afschuw aan.
„Dat zou ik niet kunnen!" zei zij. „Het zou waar
schijnlijk mün dood zijn!"
„Oh, wel," zei Scarlet, die genoeg kreeg van dit
gesprek, „als je niet proberen wilt
Zü veranderde van onderwerp en begon Hope
te vertellen van de gebeurtenissen, die tot de ont
moeting van Lewis met haar grootvader hadden
geleid, maar Hope was alleen msar geïnteresseerd
in zichzelf. Alleen toen Scarlet van haar e gen
schermutselingen met Lewis vertelde, toonde zü
enige interesse.
„Dus Lewis heeft je er van langs gegeven." zei
zü met een eigenaardige ondeugende glimlach
„Vertel me dat eens. Zie je, ik geloof niet.-dat hij
ooit tegen my hard gesproken heeft, zolang als ik
mü maar herinneren kan. Ik wou vaak genoeg
dat hü het maar eens deed. Het zou meer opwin
dend zün, dan die eeuwigdurende considerat e"
„Het zou je een hoop goed doen, als hij het
deed." kondigde Scarlet aan met een plotseling
inzicht in het eigenaardige verwrongen karakter
van het meisje en op dat ogenblik kwam Lewis
in de kamer terug, gevolgd door een grote moe
derlek er uitziende vrouw, die voorgesteld werd
als Mrs. Pyke. Zü was in vroeger jaren de huis
houdster van de Fettridges geweest en was nu
weer terug gekomen om voor Hope te zorgen.
„Tüd om naar bed te gaafi, lieveling," zei Lewis
en wilde Hope van de sofa opbeuren, maar zU
duwde hem ongeduldig terug.
„Ik wil nog niet naar bed." zei zij. -Ik wil met
Scarlet praten. Zij denkt, dat het veel beter voor
mij zou zün. Lewis, als je me soms maar eens be
handelde zoals je oud-leerlingen. Waarom doe je
dat niet?"
„Ik hoop, dat je me niet erger hebt uitgetekend,
dan ik ben," zei Lewis goedmoedig.
(Wordt vervolgd).
huidige verbinding over land
langs Bergen op Zoom en Dor
drecht.
2'. Het voornaamste gedeelte
der tussenwateren, waarin de on
aantastbare scheepvaartverbin
ding tussen Westerschelde en
Rijnmonding is gelegen, wordt
binnenzee, uiteindelijk gevoed
met zoet water van Maas en Rün,
waardoor niet alleen het nijpende
verziltingsgevaar aanzienlijk wordt
gekeerd, maar bovendien tot dus
ver voor het Zeeuwse gebied on
bereikbare industrialisatiemoge-
iükheden worden geopend.
3°. Het smarteiük verlies van
mensenlevens, dat thans te be
treuren viel, wordt voorkomen
door tijdige aanleg van vlueht-
terpen in de calamiteuze polder
gebieden. Terwijl de kans gescha
pen wordt, de sedert een eeuw
om behartiging schreeuwende
noden van Westelijk Noord-Bra
bant afdoende te lenigen, dank zij
een nieuwe uitweg van Bergen
op Zoom naar de Westerschelde
en aansluiting van die herstelde
haven met het Noordbrabants
binnenscheepvaartnet.
Nationaal vraagstuk
OT IN DETAILS zün deze
haast verbluffende conse
quenties van het uitgestippelde
beleid schematisch te volgen op
onze tweede tekening, die aan
geeft, hoe de oplossing van Zee-
lands herstel er uit zou kunnen
zien.
Alléén met nationale vraag
stukken is hierbü rekening ge
houden. Alleen van dit gezichts
punt uit heeft minister Algera
het vraagstuk behandeld, wat er
n u dient te geschieden.
Natuurlijk is er ook een inter
nationale zijde aan dit vraagstuk.
De „onaantastbaar" genoemde
scheepvaartverbinding tussen
Westerschelde en Rijn (feitelijk
tussen Antwerpen en de Dordt-
sche Kil) bewijst dit ten over»
vloede. Maar hierin behoeft geen
vrees voor moeilijkheden te be
staan. Overleg met België zal veel
gemakkelijker zün dan sedert
1839 ooit het geval is geweest. De
Antwerpse Rijnvaart kan immers
alleen maar voordeel ondervinden
van de omvorming der Zeeuwse
zee-armen in rustig binnenwater.
T'
Aduerienttej
EXAMENS