HOE zal Zeeland herrijzen? Effinrci Amsterdamse Filmpremières Plezierige filmreproductie van Wilde's Veel leven om ernst Chaos was niet nodig geweest MARMER.? ZATERDAG 14 FEBRUARI 1953 DE COURANT—NIEUWS VAN DE DAG 7 Deze koorI bevat niet de be nodigde voorzieningen voor de scheepvaart [azgesloten ooonl uitvoering i botlekplan iROTTERDAM •Putter iGoereeXSfe^ j\\N\v^oa J^Middelharms, •Eil.vor -Dordr." 'Hoekse Waard? jOverflakkeeS gf^SOudeTonge ^Duiveland; Woterweg Rijn - Antwerpen Oosters 'Stavemsse: ;N,Beveland- NOORD-BRABANT Halsteren Roosendaal LWalchere^ jSche/de'r ^Zuidv^. ^Bevelanc Wetter - Toegong tot de Antwerpen Ingesloten gebied Temeuzen Zeeuws Vlaanderen •ANTWERPEN Opgenomen zijn tevens de noodzakelijke voorzieningen voor de scheepvaart van Noord Brabant ROTTERDAM Voorne 'Putten .Hoekse Waard; Voltooiing kanalen net Noord Brabant pverflakkee^g Brouwers kSchouwen .Bevcland Walcheren ^Middel bur^ Bresker Waterweg Rijn Antwerpen Zeeuws Vlaanderen 'WTWERPEN Verlaten eiland Het ls eigenHjk heel bijzon- Passage deze week te zien krijgen; een ongewoon gege ven. dat zeker geschikt was geweest voor een goede „serieuze" film waarvan helaas weinig is terecht ge komen. Twee mannen en een vrouw nuren een boot om te gaan vissen aan Anve- irika's Westkust; maar de boot strandt bij een eilandje, dat niet zo verlaten blijkt te zijn als de titel van de trim zou doen denken. Er woont een medi cus. due wegens een vermeende mis daad veroordeeld werd en die toen zijn toevlucht gezocht heeft op dit eiland. iEn verder woont er nog een krokodil, die bij nacht en oni\j door het riet schuift. Een van de mannen, een advocaat, ■wil de gevluchte dokter meenemen naar het vasteland, om hem le doen vrijspreken en beroemdheid voor zichzelf te winnen. De andere leden van het gezelschap zijn hier tegen Het grootste gedeelte van de film wordt in beslag genomen door de verwikke lingen. die hieruit voortvloeien, totdat de advocaat door de alligator gedood ■wordt er. daarmee een eind maakt aan de hel, die op het eiland aan het ont- StóJammer' dat spel en regie niet van dien aard zijn. dat zij dit hooiende ge geven aannemelijk konden maken. Mylord steelt juwelen Een genoeglijk-ouderwetse op. lichterscomedie in de lichts gek scherende toon van het nog niet vergeten successtuk „Mrs. Chey- ney s verdwijning". De „Lord Lis ter" is hier de jongste zoon van een Engels edelman en zijn schone partnerin een kamermeisje met ambities en goede a manieren. Samen /Obedotten zij vele l rijksaards op beide halfronden, tot ten huize van de goedhartige Cali- Comedie in kleuren met bijna ideale rolbezetting ER IS op zichzelf al genoeg ge sol in Oscar Wilde's „The im portance of being earnest" (De ernst van Ernst) om er ver der nog mee te sollen, vond regisseur Anthony Asquith. Hij liet de comedie, waarin de naam Ernst veelvuldig, het begrip nauwelijks te pas komt, dan ook practisch ongemoeid en onbe- snoeid en trachtte slechts naar •een perfecte filmproductie, een modelopvoering. Men mag wel zeggen, dat hy nagenoeg ge slaagd is. Uit talloze toneelopvoeringen kennen velen /P '12t dolle ver- tS-w* haal dat^ ge_ situeerd in de joyeuze negentiger jaren, vele mis toestanden in een door stand be- paaide society laat zien. Jack Worthing (Michael Redgrave) leidt een dubbel leven. Op het i land speelt hij als oppassende jongeman voogd over zijn lieftal lige nichtje Cecily (Dorothy Tutin). in de stad maakt hij on der de naam Ernst de lieftallige Gwendolen (Joan Greenwood) ■het hof, die echter door haar adellijke ma, Lady Bracknell (Edith Evans), behoorlijk wordt afgegrendeld. Intussen verlegt zijn vriend Al gernon (Michael Denison) zijn operatieterrein naar het land. Hij tracht onder de verstrooide ogen van huisonderwijzeres Miss Prism (Margaret Rutherford) Cecily te verschalken, zich uitgevend voor een boze broer van Jack Worthing, door deze zelf in het leven ge roepen en ook al luisterende naar de naam Ernst. Het geheel is aar dig in elkaar gewonden en door Wilde bijzonder spitsvondig ont wikkeld en afgewikkeld. Het is vooral de toon, die het ihem doet. Leg Wilde's naarstig vergaarde bons mots en aphoris- men in een mond, die ze te veel gewicht meegeeft en ze worden totaal bedorven. Maar schenk ze tegelijk vaart en een zekere non chalance en ze sorteren een ver rukkelijk effect. Men ziet en hoort het in deze technicolor, moet het horen, want Wilde eist een op hem afgestemd oor, wil men hem kun nen genieten. De rolbezetting is bijna ideaal. Wie zou men zijn voorkeur moeten geven? Die lich telijk geborneerde en geaffecteer de Michael Redgrave? De geraffi neerde, flirtzieke Joan Green wood? Dat mengsel van onschuld en schalksheid Dorothy Tutin. een ontdekking van Michael Redgrave, van wie men meer zal horen? De mallotige Margaret Rutherford, die in Miles Malleson als dwaze dominee een uitmuntende partner vindt? Wie men ook kiezen mag. Edith Evans zeker niet. Men her kent in haar de grote toneelactrice maar haar Lady Bracknell valt door te veel charge absoluut uit de toon. Het is jammer, maar be langrijk wordt de opvoering er wiet door geschaad. JAN SPIERDIJK Gevaar klopt aan Wat doet een ba- 7\ otVjy by-sitter, terwijl mevrouw en me- v neer gezellig uit zijn? Mevrouws ja ponnen passen, oorbellen aandoen, parfum aanstippen, bonbons op eten. enfin, ga zo maar door. Wat doet zo'n baby-sitter als ze boven dien nog krankzinnig is? Men kan het zien in deze „Don't bother to knock". Een en ander 9peelt zich af in een luxueus hotel, waar Richard Widmark als een schampere piloot een zangeresje het hof maakt. Het gaat niet helemaal naar de zin en dus komt hij tijdelyk elders te recht, in casu bij de krankzinnige baby-sitter, door de veel berispte Marilyn Monroe onberispelijk uit gebeeld. Het meisje ontdekt in hem een brok onverteerd verleden, hetgeen haar even schijnt op te beuren, maar even later tot de misdaad voert. Het loopt ten slotte zo'n vaart niet in een film, die in an dere zin wel wat vaart kon ge bruiken. Het verhaal op zichzelf met het vastgebonden kindje er in en dat alles voor de sen satie is niet alleen vrij, zwak. maar bovendien onsmakelijk. Er wordt veel in gezongen. Maar veel trillers maken geen thriller JSp. JACK WORTHING (Michael Redgrave) vraagt Miss Prison (Margaret Ruther ford) gespannen, of zij de tas herkent, waarin hü als baby is gevonden. (Alhambra) fornische mrs. Wortin (een knappe komische rol van Mar- jorie Main) een spaak in het wiel komt, doordat Jane Hos- kins, de gewaande lady Loverly, haar hart dreigt te verliezen aan een Valentino-achtige Spanjaard. Maar ook deze verwikkeling keert zich ten goede en als Nigel Dix- bury (Michael Wilding) het plot selinge bericht krijgt, dat zijn broer (hij speelt ook deze dubbel rol) is overleden, gaat hij als de rechtmatige lord met de bekoor lijke Jane een rustiger leven te gemoet. Carson City Twee overvallen op een postkoets, een c, n aanslag op een trein., een mijnontplorfirui en een vechtpartij, die alles overtreft wat tot dusver aan knokpartijen op het witie doek werd geboden: ziedaar de attracties van Carson City", een stad. die men gelukkig wil maken met spoorwegverbinding. Maar de be woners van .deze stad willen niet uit hun gelukkig isolement worden ver lost. ter wille van de heren bank directeuren die de spoorweg wensen, ten einde hun goud op veiliger wijze te kunnen vervoeren. Ook de rovers uit de omtrek, die voor de schijn een mijn exploiteren, maar in waarheid leven van roofovervallen op de post koets. verzetten zich met alle middelen tegen de nieuwigheid. Een veelbewo gen geschiedenis met een blij einde en Randolph Scott en Lucille Norman in de hoofdrollen. Café „De Rode Engel" Een barmeisje uit de J O ordinairste haven- ye*-** kroeg van New-Or- leans geeft zich uit voor de weduwe van een in ce oorlog gevallen officier en wcrrdt daardoor opgenomen als doch ter in een deftige familie. «Zij speelt haar rol voortreffelijk, hoewel nu en dan de havenmeid zich Toch even moet laten gelden. Een kapitein, die zij beroofd heeft in de tijd dat zij nog barmeisje was, weet haar op te spo ren. Hoewel zfj als rijke erfdochter aanbidders bij de vleet heeft, trekt haar hart naar de door haar beroofde zeekapitein. Ten slotte offert zij voor h:m haar voordelige positie op, het geen geschiedt bij een samenkomst in een havenkroeg, waar een vechtpartij ontstaat, die haar ware bloed aan het koken brengt. De veelzijdige ro! van de havenmeid wordt door V vonne de Carlo aannemelijk gespeeld. Ivanhoe /~i De ridderschap heeft L1UI6CIC altijd een bijzonder kleurig en avontuur- lijk aandeel gele- yjO- verd aan het witte Idoek, vooral sedert zij in technicolor op de foto mag. Vanuit die hoek gezien, is het verwonderlijk, dat men de 133 jaar oude „Ivanhoe" nog niet eerder dienstbaar heeft gemaakt aan de industrie van het amuse ment: Sir Walter Scott's roman is geknipt voor de film-ridderroman- tiek en de schrijver zelf noch zijn nazaten kunnen nog aan de winst knabbelen. Dit daargelaten. Hier is dan het manhafte verhaal van de edele Richard Leeuwenhart, die na een kruistocht in een Oostenrijkse kerker is achtergebleven. Het ziet er naar uit, dat hij er zal moeten opslijten, want zijn broer Jan, die zelf brood in de Britse troon ziet, heult met een troepje Normandi- sche edelen en wenst met geen penny de gepeperde losgeldeisen tegemoet te komen. Gelukkig is daar de trouwe Saksische ridder Ivanhoe. Op zijn eentje heeft hij ontdekt, dat zijn koning nog leeft; in zijn eentje, maar met het volk achter zich. gaat hij stoute stukjes uithalen om hem terug op d. troon te brengen. Er geschiedt zeer veel en er komt veel edels en onedels bij uit de bus in deze tijden vóór hei buskruit. Ivanhoe (Robert Taylor) is de held van het verhaal, het Joodse meisje Rebecca (Elizabeth Taylor) de heldin. Zij worden bij gestaan door de uitverkoren Rowena (Joan Fontaine), die ten slotte het warmste plekje in Ivanhoe's hart inneemt, door Ivanhoe's vader en een aantal trouwe naamloze en nader aange duide volgelingen, o.a. de schild knaap Wamba (een aardige rol van Emlyn Williams). Zij worden te-t ngezeten door drieste Nor mand ische edelen als De Bois- Guilbert (George Sanders) en Sir Hugh de Bracy (Robert Douglas). Tot en met het gelukkige einde, dat na veel kleurige steekspelen, grootscheepse belegeringen en spannende gevechten Richard Leeuwenhart op de troon terug brengt, zal de romantiek zoekende toeschouwer zich tot en met vol daan kunnen voelen. „Ivanhoe' geeft plezierige romantiek te zien door regisseur Richard Thorpe op een smakelijke wijze opgediend. (Jsp.) Zo zijn we niet getrouwd Vijf echtparen zijn het „slacht offer" van de voortvarendheid van een goedmoe dige vrederechter, die de bevoegdheid verkrijgt om huwe lijken te sluiten, maar in zijn vreugde hierover niet bemerkt, dat zijn nieuwe functie eerst op een latere datum ingaat. Zo komen tien mensen enige jaren later voor een verbijsterend probleem te staan: hun huwelijk is ongeldig. Zij kunnen uit elkaar gaan of opnieuw trouwen. Scherp en geestig zijn de men selijke emoties getekend. Voor sommigen is het een uitkomst; anderen komen in grote zorgen. Verrassend zijn de verwikkelin gen, waarbij het komische element blijft overheersen. Een typisch- Amerikaanse comedie van het ple zierige soort met in de voornaam ste rollen o.a. Ginger Rogers, Paul Douglas, Marilyn Monroe, David Wayne en Mitzi Gaynor. De gouden poort Nöggercilh Voor de poort, die Mexico van de Verenigde Sta ten scheidt, verdringen zien honder den. die in de U.S.A. willen worden binnengelaten. Zij wachten een jaar. vijf jaar. acht jaar. De danseur Geor ges Iscovescu (Charles Eov er i Kan zolang niet wachten. Zijn vroegere partner, Anita (Paulette Goddard) geeft een oplossing; hij moet met een Amerikaanse trouwen alleen voor de show. Binnen 24 uur na hun ont moeting trouwt Georges met een lelie blanke schooljuffrouw (Olivia de Ha- viUand). De ware motieven van naar echtgenoot worden haar spoedig dui delijk. zij keert alleen naar de V. S. terug, stort in een ravijn, sterft nét niet en herstelt geheel, dank zij de in terventie van haar wettige man. wiens berekening door liefde verdrongen is. De film is kort na de bevrijding enige tijd in roulatie geweest, maar het is prettig haar terug te zien. Een boeiend verhaal en een sterke bezet ting. Vooral Victor Francen speelt een - hoewel kleine superbe rol. Prolongaties en reprises Het zou jammer zijn wanneer onze nieuwe Nederlandse speel film „Sterren Stralen Overal" door de ramp, waardoor wü zijn getroffen, algeheel in de ver drukking zou raken. Zij verdient het niet. Daarvoor is zij te goed en tevens als gangmaakster van een nieuwe Nederlandse productie te belangrijk. Men neme dus zijn kans deze week in Tuschinski nog waar. 3 4 Er is nog al het een en ander op het programma gebleven, al )s het niet zonder verhuizingen gepaard gegaan. „The Galloping Major" bleef in De Uitkijk op stal (9e week), „Le Plaisir" hielid het op Krlterion, „Operatie Ci cero" op Corso. De sympathieke Deen se film „Bureau Zedenpolitie" ging naar Capitol over, „Storm over Ma- laklca", een episode uit het moeilijke plantersleven, verhuisde naar Cultura en „Don Camillo", nog lang niet uit- gefeest, kwam in Bio terecht. Zien we verder de lijst nog door, dan kunnen wij aanbevelen: „The greatest show on earth", de Mille's circusepos (Cein tuur), „De Geluidsbarrière (Hallen), de historie van de straajager en „De Zonen van de Musketiers" (Victoria), een stukje pure romantiek met veel vaart. IVANHOE (Robert Taylor), de held ener heldenhistorie in een van ziin vele gevech ten gewikkeld. beurt gered moeten worden en de bevolking van de geteisterde eilanden zou daarmee allesbe halve gebaat zijn geweest. Grote zeeschepen buitengaats moesten die nacht en de volgen de morgen alle „bijliggen", omdat zij tegen het orkaangeweld niet konden optornen. Hoe zouden dan kleine vaartuigen de storm hebben kunnen trotseren? Er kon zelfs niet met veerponten worden gevaren. Waren zij wel overge stoken, dan zouden ze evenals onlangs het veerschip in de Ierse Zee wellicht met man en muis zijn vergaan. Overigens had de Marine al leen zeggenschap over haar eigen materieel en de particuliere vaartuigen, die haar uitdrukke lijk ter beschikking werden ge steld. De chaos van de eerste week na de ramp is juist ont staan, doordat ook allerlei andere diensten en tal van particulieren met vaartuigen in de weer wa ren. GEEN BEVOEGDHEID Bovendien had de Marine geen bevoegdheid om regelend op te treden in de getroffen plaatsen en het ergste van alles waren wel de onjuiste berichtgeving en tegenstrijdige opdrachten, die per radio werden gegeven. Hierdoor zijn bijv. ernstige congesties bij Zierikzee en andere havens in het rampgebied ontstaan. Er werd omgeroepen, dat er dringend behoefte aan schepen was op een bepaalde plaats en onmiddellijk spoedden zich daar honderden vaartuigen heen, met het gevolg, dat er veel te veel scheepsruimte was, terwijl men die elders juist weer te kort kwam. Indien er dadelijk een centraal gezagsorgaan vóór de redding, hulpverlening en evacuatie was ingesteld en men had de Marine de nodige bevoegdheden gege ven. dan had zij vertrouwen gewekt bü de bevolking en zou deze rustig geëvacueerd zijn in de wetenschap, dat de Marine haar eigendommen zou bescher men. Dat de hulpactie van de Kon. Marine toch nog veel resultaten heeft bereikt, is te danken aan haar op harde oorlogservaringen gebaseerd organisatievermogen en de volkomen zelfverloochening van de duizenden Marinemannen .ie de eerste week niet uit de kleren zijn geweest. MATERIEEL Het lijkt ongelofelijk, wat de commandant maritieme middelen Rotterdam de eerste paar da gen aan materieel naar het ramp gebied heeft weten te dirigeren: 42 oorlogsschepen, waaronder mijnenvegers, motortorpedoboten, landingsvaartuigen, alle beschik bare sleepboten, water- en olie tankschepen en ca. 100 motor sloepen of vletten. Al deze vaartuigen waren vol ledig uitgerust, terwijl de Marine ook nog 180 particuliere- en vis sersvaartuigen van proviand en aanvullende bemanning heeft voorzien. Zij verzorgde tevens de 14 Britse en 7 Belgische vaartui gen van het Rijn-flottielje en dirigeerde verbindingsofficieren naar afgelegen plaatsen. Per dag liet de Marine ca. 575 volledig uitgeruste particuliere vaartuigen naar de bedreigde ge bieden vertrekken. Zij gaf 12.000 noodrantsoenen mee, 3000 warme maaltijden, 30 doktersuitrustin gen, medicamenten enz. enz. Journaals „Polygoon" luidt als „call" de stormklok, ter inleiding van het laatste nieuws over de stormramp. We zien en horen koningin Juliana Tins Bernhard bü hun van zo veel medeleven getuigende toe spraken tot het Nederlandse volk. 'ij zijn er getuige van hoe de soldaten van de vrede met de spade zich weren tegen de erf- vijand. En het buitenlands jour naal is vooral treffend in de reeks beelden, waarbij de hulpverlening uit alle landen wordt vertoond en wij voor onze ogen zien hoe al deze verre vrienden goede buren zijn. Afsluiting van de zee-armen, zoals het niet en zoals het wel kan Schetsmatige aanduiding van het compromis tussen 'n volledige afsluiting en het behoud van de-tegen woordige situatie Retds lang besproken verbetering /an de haven van Bergen op Zoom tn heropening van het Krekerak voor plaatselijk belang ~1 ingesloten gebied Blijvend water binne de bedijking Afsluitdijken Slaperdijken Bestaande bedijking die zeedijk blijft en herziening behoeft Schetsmatige aanduiding van de onuitvoerbare afsluiting van de Zeeuwse stromen Blijvend water binne de bedijking Afsluitdijken Bestaande bedijking die zeedijk blijft en herziening behoeft IJ BREN GEN HIER IN BEELD, welke de consequenties zijn van de zeer nuchtere, zeer zakelijke gedachten waar mede minister Algera het toekomstig herstel van de geteisterde gebieden heeft geschetst. 1. Géén afsluiting van de Zeeuw se kustlijn aan de meest Weste lijke grens; daar zijn de zee armen te breed en te diep. Tijd en kosten, hiervoor beno digd, verhinderen het onmis baar herstel van het onder gelopen land. (Advertentie) Van- „luchtjes" gesprokenBaby wedijvert met Moeder's keukengeuren en de onaf scheidelijke pijp van Opa. Al die geurtjes verdwijnen radicaal door Air-Wiek met het wonderbaarlijke natuurproduct chlorophyl. Oo-JMENSÉ.^1 2. Daarom eerst herstel en ver sterking van al de dijken, die bezweken of kwetsbaar ble ken en in zo kort mogelijke tijd. 3. Maar tegelijk verdubbeling van de veiligheid tegen de ver raderlijke zee door afsluiting van de Zeeuwse stromen daar, waar deze niet te breed en niet te diep zijn. 4. Onderwijl moeten al de Neder landse belangen, in nationale zin, die na de overstromings ramp tot hun recht dienen te komen, door de uit te voeren waterstaatswerken worden be vorderd. Op deze vier beginselen was de technische rede van minister Algera Woensdag in de Tweede Kamer gebaseerd. Indien men de concretisering daarvan beziet op de tekeningen, welke wij ter illustratie hebben ontworpen, dan verrast het resultaat door de wijsheid en de onvermoede per spectieven van een Nederlandse; revanche op de overweldiging door de zee. Gevolgen DE PLANNEN zullen drie grote gevolgen hebben; 1°. Het grootste deel van de Zeeuwse eilanden wordt een ver lengstuk van het Nederlandse vasteland. Van Rotterdam tot Vlis- singen loopt een bijna rechte weg over de nieuwe vier afsluitdijken, met de daaraan verbonden sla perdijken dwars door Schouwen- Duiveland en Goeree-Overflak- kee. Een afstandsverkorting van bijna driekwart, vergeleken bij de 21 „Oh, zeg, maak dat je wegkomt!" zei Lewis goed moedig en Frankie zakte al mopperend af. „Dat kind is heel anders geworden, sedert jij weer in huis bent," zei hij nadenkend. „Speel je nog altijd je oude spelletje, Scarlet?" „Ik weet niet, wat je bedoelt." „Wel, denk er maar eens over." Hij begon zich te verwijderen. „Oh Lewis!" Hij keerde zich om, toen zij hem riep. „Ja?" „Kan ik nog wat geld krijgen?" Hij liep langzaam naar haar terug. „Ben je al door die vijf pond heen?" vroeg hij rustig. „Oh, dat dat was maar zakgeld." „Je bent toch niet van plan om in een plaats als deze iedere week door vijf pond zakgeld heen te komen, wel?" vroeg hij en plotseling vloog zij in drift op. „Je zult het onmogelijk voor me maken, als ik tedere keer, dat ik je om iets vraag naar een preek heb te luisteren," zei zij en het bloed steeg haar naar het hoofd. Hij keek naar haar boze trotse ge zichtje en had plotseling hevig medelijden met haar. „Hoor eens, Scarlet," zei hü bedaard. „Ik geloof, dat het voor jou de zaak veel gemakkelüker zou maken, als ik iedere week aan je tante een zeker bedrag gaf en dat je er haar om vragen kunt. Maar wees daarom niet boos op mü, kind. Ik doe niet anders dan mijn werk." Het bloed vloeide uit haar gezicht weg en zij stond het gras met de punt van haar schoen op te schoppen. Zijdelings keek zü naar de slagersjon gen die de pony wegleidde, om afgezadeld te wor den. „Het spijt me," zei zü openhartig. „Ik weet niet. wat het is in deze hele aangelegenheid, wat mij zo obstinaat maakt." Hü lachte. Zij was werkelük een aardig meisje! „Misschien zou je zo vriendelük willen zijn, om nog eens bü Hope te komen theedrinken," zei hü- „Het vrolijkt haar op, om iemand van haar eigen Eet Engels naar leeftijd te zien. Wat denk je van vanmiddag? Je kunt dan nog vijf pond mee naar huis nemen. Maar denk er om, dat ze ditmaal langer moeten duren." „All right," zei Scarlet schouderophalend. „Ik zal Miss Walker meebrengen". Het was een van Hope's slechte dagen. Lewis had haar overgehaald om op te staan en voor de thee naar beneden te komen en zij toonde haar ontevredenheid in iedere opmerking, die zij tot hem richtte. Zü lag op een sofa, die voor het vuur getrokken was en hield vrijwel geen ogen blik haar ogen van Scarlet af, die thee schonk en de invalide behandelde met een dusdanige vastbe slotenheid, dat het Lewis hogelük amuseerde. Het was duidelijk, da'. Hope voor zover het Scarlet be trof, er niet in zou slagen, haar een rad voor de ogen te draaien. Hij luisterde naar het gewone repertoire, dat zün zuster als altijd voor bezoekers afdraaide en ver maakte zich met de prozaïsche antwoorden, die het meisje gat. Scarlet scheen niets van die ver legenheid te gevoelen, die Hope aan de meeste be zoekers inboezemde. Daar zü bü haar eerste be zoek bhjk had gegeven van haar medegevoel met de kwaal van het meisje, behandelde zü haar nu verder als een gewoon menselük wezen en al spoedig werd Hope's kwade humeur voor Lewis gereserveerd. Tegenover hem deed zü geen enkele poging haar tong in bedwang te houden. Zü klaag de byna onophoudelijk en liet vrijwel geen op merking van hem passeren, zonder er een draai aan te geven, alsof hij heel wat anders bedoelde. Met verbazing merkte Scarlet op, hoe geduldig Lewis met het meisje was. Hij bediende haar voort durend en liet alle bittere uitvallen onopgemerkt passeren. Scarlet begon een intense afkeer van het donke re. bleke schepseltje te krijgen, dat haar zo voort durend gadesloeg en zij vond het helemaal niet plezierig, toen na de thee Hope haar stiefbroer plotseling de kamer uitzond, zeggende, dat zü met haar gast alleen wilde praten. „Mannen zün altijd in de weg. vind je niet?" zei zü. toen de deur achter Lewis dichtging. „Neen, dat vind ik niet," zei Scarlet, die zich altijd veel meer op haar gemak had gevoeld in het gezelschap van haar grootvader dan in dat van haar tante. „Wat denk je van Lewis?" vroeg Hope onver wacht. „Ik denk, dat hü veel te aardig 'voor je is," gaf Scarlet ten antwoord. Zij was nog kind genoeg, om tegenover iemand van haar eigen leeftijd soms zeer openhartig te zün. „Iedereen heeft altijd gezegd, dat de mensen nooit aardig genoeg voor mü kunnen zün," zei Hope, terwül er een pathetische noot in haar stem kwam „Zie je, ik ben niet zoals andere meisjes. Men moet bü mij veel over het hoofd zien." „Je bent net als andere meisjes, maar alleen heeft niemand het ooit tegen je gezegd," zei Scar let. „Het is erg vervelend, dat je niet zo sterk bent als ik, maar je bent geen idioot, of zo iets." Hope keek haar verslagen aan. „Het is voor jou gemakkelyk genoeg om zo te praten," zei zü toen, terwijl haar lippen wegtrok ken van haar kleine dicht opeen staande scherpe tanden. „Je hebt nooit geweten, wat het is, om de gehele dag op je rug te liggen en om er geheel afhankelijk van te zün. of mensen je komen op zoeken. Om te leven van de weldadigheid van de mensen." Scarlet begon te vermoeden, dat Hope een zeker genoegen in haar kwaal had. „Het is je eigen schuld," zei ze korzelig. „Je behoeft niet de gehele dag in bed te blijven. Waar om ga je niet uit en zie je eens, wat er daar buiten te koop is?" Hope keek haar met afschuw aan. „Dat zou ik niet kunnen!" zei zij. „Het zou waar schijnlijk mün dood zijn!" „Oh, wel," zei Scarlet, die genoeg kreeg van dit gesprek, „als je niet proberen wilt Zü veranderde van onderwerp en begon Hope te vertellen van de gebeurtenissen, die tot de ont moeting van Lewis met haar grootvader hadden geleid, maar Hope was alleen msar geïnteresseerd in zichzelf. Alleen toen Scarlet van haar e gen schermutselingen met Lewis vertelde, toonde zü enige interesse. „Dus Lewis heeft je er van langs gegeven." zei zü met een eigenaardige ondeugende glimlach „Vertel me dat eens. Zie je, ik geloof niet.-dat hij ooit tegen my hard gesproken heeft, zolang als ik mü maar herinneren kan. Ik wou vaak genoeg dat hü het maar eens deed. Het zou meer opwin dend zün, dan die eeuwigdurende considerat e" „Het zou je een hoop goed doen, als hij het deed." kondigde Scarlet aan met een plotseling inzicht in het eigenaardige verwrongen karakter van het meisje en op dat ogenblik kwam Lewis in de kamer terug, gevolgd door een grote moe derlek er uitziende vrouw, die voorgesteld werd als Mrs. Pyke. Zü was in vroeger jaren de huis houdster van de Fettridges geweest en was nu weer terug gekomen om voor Hope te zorgen. „Tüd om naar bed te gaafi, lieveling," zei Lewis en wilde Hope van de sofa opbeuren, maar zU duwde hem ongeduldig terug. „Ik wil nog niet naar bed." zei zij. -Ik wil met Scarlet praten. Zij denkt, dat het veel beter voor mij zou zün. Lewis, als je me soms maar eens be handelde zoals je oud-leerlingen. Waarom doe je dat niet?" „Ik hoop, dat je me niet erger hebt uitgetekend, dan ik ben," zei Lewis goedmoedig. (Wordt vervolgd). huidige verbinding over land langs Bergen op Zoom en Dor drecht. 2'. Het voornaamste gedeelte der tussenwateren, waarin de on aantastbare scheepvaartverbin ding tussen Westerschelde en Rijnmonding is gelegen, wordt binnenzee, uiteindelijk gevoed met zoet water van Maas en Rün, waardoor niet alleen het nijpende verziltingsgevaar aanzienlijk wordt gekeerd, maar bovendien tot dus ver voor het Zeeuwse gebied on bereikbare industrialisatiemoge- iükheden worden geopend. 3°. Het smarteiük verlies van mensenlevens, dat thans te be treuren viel, wordt voorkomen door tijdige aanleg van vlueht- terpen in de calamiteuze polder gebieden. Terwijl de kans gescha pen wordt, de sedert een eeuw om behartiging schreeuwende noden van Westelijk Noord-Bra bant afdoende te lenigen, dank zij een nieuwe uitweg van Bergen op Zoom naar de Westerschelde en aansluiting van die herstelde haven met het Noordbrabants binnenscheepvaartnet. Nationaal vraagstuk OT IN DETAILS zün deze haast verbluffende conse quenties van het uitgestippelde beleid schematisch te volgen op onze tweede tekening, die aan geeft, hoe de oplossing van Zee- lands herstel er uit zou kunnen zien. Alléén met nationale vraag stukken is hierbü rekening ge houden. Alleen van dit gezichts punt uit heeft minister Algera het vraagstuk behandeld, wat er n u dient te geschieden. Natuurlijk is er ook een inter nationale zijde aan dit vraagstuk. De „onaantastbaar" genoemde scheepvaartverbinding tussen Westerschelde en Rijn (feitelijk tussen Antwerpen en de Dordt- sche Kil) bewijst dit ten over» vloede. Maar hierin behoeft geen vrees voor moeilijkheden te be staan. Overleg met België zal veel gemakkelijker zün dan sedert 1839 ooit het geval is geweest. De Antwerpse Rijnvaart kan immers alleen maar voordeel ondervinden van de omvorming der Zeeuwse zee-armen in rustig binnenwater. T' Aduerienttej EXAMENS

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 5