-f-jet "J\iems veer -f-jaar
JA, ER ZIJN OOK VROUWEN
IN HET CIRCUS!
Zó IS HET LEVEN IN CANADA
Food-Market'
WIE WORDT RITA'S
VIERDE MAN?
Vrijdagavond:
Waar slechthorenden thuis'zijn
ZAL „ONS LANDHUIS"
BLIJVEN BESTAAN?
BUITENLUCHT
HET BESTE
MIDDEL...
Wijsheid uit China
Elvira Raspini gaat
tüeldra trouwen
4
HET NIEUWS VOOR HAAR
NAAR DE
(Van een medewerker).
MET de bus en de tram neemt
het net zo wat 50 minuten
van North York naar To
ronto centrum. Net een mooie
tijd voor Nels Varster om wat bij
te komen van de drie gejaagde
uren. waar elke werkdag mee
begint. Ze kan nu even lezen,
handwerken of een lijstje opstel
len van de boodschappen, die ze
na vieren moet doen, als ze klaar
Met het boodschappen-
wagentje naar huis door
de besneeuwde straten
is met haar werk als verkoopster
in een van de grote warenhuizen.
Ze begint daar 's morgens om
11 uur, maar dan heeft ze al een
halve dag achter de rug. Niets
bijzonders: de dingen, die ook in
Nederland tussen zeven en half-
negen 's morgens moeten gebeuren
in een gezin met schoolgaande
kinderen. Voor Nels loopt die tijd
direct over in een half uur inten
sief huishouden. Als ze iets over
halftien de deur uitgaat, moet ze
er echter behoorlijk gekleed en
verzorgd uitzien, want als ver
koopster op het „sweater depart
ment" (jumperafdeling) van het
grote warenhuis worden er wel
degelijk eisen gesteld aan je uiter
lijk
Huishuur
NELS en haar gezin wonen nu
een gced jaar in Canada. Haar
huidige baantje is al het derde,
als bron van bijverdienste voor
het gezin. Het salaris van haar
man, die ingenieur is, zal voor
lopig nog wel aan de lage kant
blijven. En de lasten zijn hoog.
Vooral de huishuur is de Vor-
sters, evenals vele andere Neder
landse emigranten, erg tegenge
vallen. Ze delen nu met een ander
Nederlands gezin met twee kleine
kinderen een van de duizenden
lage bungalows, waar vooral de
buitenwijken van zo'n stad als
Toronto mee zyn volgebouwd
De bungalow bevat een bad
kamer en keuken en vijf niet te
grote kamers. Onder het hele
huisje ligt een ruim souterrain,
waar een extra-keukentje en
slaapplaatsen voor de vier kin
deren zijn gemaakt. Ongemeubi
leerd doet de woning, die ze bij
toeval hebben kunnen bemachti
gen, 125 per maand. Maar voor
stookolie, water en electriciteit
rekent Nels daar nog twintig dol
lar bij.
Zelfbediening
MAAR die eerste, wellicht moei
lijkste tijd is nu voorbij en
dan herinner je je alleen nog de
leuke kanten. Ten slotte was het
een hele sport op twee kleine
kookplaatjes een maaltijd van
drie gangen warm op tafel te
brengen. Natuurlijk deed je dat
alleen Zondags zo uitgebreid, of
als er een gast was.
Er zijn dingen in zo'n heel
nieuw land, die in het begin leuk
en interessant zijn, maar waar je
later pas de bezwaren van gaat
voelen. Zo b.v. de enorme „food
markets", glimmende zelfbedie
ningswinkels, waar een flinke
Nederlandse kruidenierswinkel
qua oppervlakte zeker tien keer
in verdwijnt. Je kijkt de eerste
keer je ogen uit; ook als je de
rekening krijgt voor de levens
middelen, die je, lopende langs de
lar.ge stellage, achteloos in je
ijzerdraadwagentje hebt gelegd.
Rekening
DE volgende keer doe je wat
voorzichtiger aan en je merkt
dan direct, dat het wel goedkoop
kan als je het niet te veel buiten
de gewone standaardartikelen
zoekt. Trouwens, bijzondere din
gen hebben in zo'n grootbedrijf
geen plaats. Weinig verschillende
kaassoorten, weinig koekjes, geen
bijzondere broodjes, geen ruime
keus in limonades, peulvruchten,
appels, groenten, e.d. Er zijn Ne
derlandse, Deense, Poolse, Joodse
winkeltjes op allerlei gebied,
waar je voor iets speciaals eens
naar tce gaat. Er zijn ook genoeg
winkeltjes, die levensmiddelen
thuisbezorgen, maar het wonder
lijke is. dat je, met duizenden
Canadezen, tóch steeds naar de
grote „foodmarkets" trekt. Het
wordt de Vrijdagavond- of Zater
dagmorgenbestemming van het
gezin. Talloze auto's staan buiten
op het onmetelijke parkeerter
rein; binnen wachten rijen men
sen achter de 8 of 10 kassa's op
hun beurt. Met grote papieren
zakken in hun armen of het spe
ciale boodschappenwagentje ach
ter zich trekkend, lopen zij weer
terug naar huis, waar de grote
witte ijskast half leeg staat te
wachten.
Cosmetica kan Nels Vorster
niet alleen demonstreren
in een warenhuis. Ze kan
ze óók zelf gebruiken
v
VOOR Nels is het tot nu toe in
hoofdzaak nog bittere nood
zaak geweest, dat ze voor 17
(plus een kleine provisie) 30 uren
per week truitjes staat te verko
pen; dat ze nu al bijna een jaar
vele avonduren besteedt aan het
demonstreren en verkopen van
cosmetische artikelen; dat ze in
het allereerste begin menige dag
voor 56 dollar als hulp in de
huishouding bij Canadese families
heeft gewerkt.
En daarom is Nels blij, dat haar
twee zoons nu zelfstandig genoeg
zijn ze zijn negen en elf om
na schooltijd hun eigen weg te
vinden; een weg, die naar de
..drugstore" en de schoenmakerij
leidt. Zij brengen beiden bood
schappen weg en voeren bestel
lingen uit. Dat werken na school
tijd doet nagenoeg iedere jongen
in Canada.
Omstreeks zes uur 's avonds
komen ze thuis, gelijk met vader
en moeder; moeder, die dan juist
de laatste hand legt aan de maal
tijd, die half-Canadees, half-
Nederlands is....
HET is nog maar bijster
kort geleden, dat Rita
Hayworth, de voor
malige prinses Aly Khan, zich
liet scheiden van haar derde
echtgenoot, de Oosterse rijk
aard. Maar: nauwelijks ge
scheiden, is zij alweer ver
loofd. Verloofd door de
praatjes van Hollywood!
Hollywood zegt:
deze Wel, die niet
DAT is zo de gewoonte in Hol
lywood; ir. de weelderige ap
partementen, die door de film
sterren bewoond worden, gaan de
praatjes als lopende vuurtjes rond:
verloven, een huwelijksreis....
dan een reisje naar Reno of Ne
vada om te scneiden en dan
opnieuw: verloven, trouwen.
Laten wij er direct aan toevoegen,
dat het niet bij ólle filmsterren
zo is.
Maar bij Rita is het wèl het ge
val. „Wie zal de vierde echtge
noot worden?" zo vraagt men zich
af, zonder ook maar één ogenblik
te veronderstellen, dat deze vrouw
na drie mislukkingen met teleur
gesteld zou kunnen zijn en zich
voorgenomen hebben nooit meer
te gaan trouwen.... Nee, Holly
wood heeft de candidaten al vast
gesteld.
DE mensen in Hollywood waren
blij, toen Rita terugkeerde
naar de „kartonnen droomstad".
Er was 'n tijd, dat de besten der
acteurs, de kunstenaars, die wer
kelijk iets te betekenen hadden,
Hollywood de rug toekeerden en
liever in Europa wilden werken.
Hollywood wilde niet sterven. En
in de terugkomst van Rita zag
men een teken van herleving.
Maar toen zij eenmaal veilig ge
ïnstalleerd was, toen het leven
weer zijn gewone gang begon te
nemen, toen het nieuwtje er „af"
was toen Rita weer begon uit
te gaan met vrienden; toen kwa
men de praatjes weer terug.
Zij behoefde maar éénmaal met
een man in een café gesignaleerd
te worden, of een ondernemend
journalist bracht het voorbarige
bericht, dat zij verloofd was. En
zo begon men langzamerhand de
keus van de candidaten te maken.
WIE? Hollywood zou het liefste
willen, dat zij iemand „uit
het vak" koos. Zij die zelf de
filmstad niet als bakermat heb
ben, willen wel eens, dat de
vrouw met wie zij trouwen, niet
voortgaat met haar carrière; en
dat wil Hollywood niet. Dat was,
zo zegt men nu, de reden van
mislukking van haar huwelijk met
Aly Khan.
Een week geleden stond Victon
Mature, de filmspeler, boven aan
RITA HAYWORTH:
de ranglijst. Hij is min of meer
..Rita's eeuwige verloofde", hij
heeft altijd met haar willen trou
wen, maar nooit die kans gekre
gen. Zou hij nu.
Maar inmiddels zijn er alweer
nieuwe namen bijgekomen: de
producer Howard Hughes, de zan
ger Tony MartinNaast hen
wordt de naam gefluisterd van de
Engelse acteur David Niven, die
echter weinig kans zou heb
ben.... omdat hij Engelsman is!
Als „outsider" wordt dan nog ge
noemd de Argentijn Manuel Ro-
jas, die weliswaar niet „in het
vak" is, maar omdat hij zo'n bril-
lante sportieve carrière heeft ge
maakt, tóch door Hollywood ge
accepteerd zou worden.
Ge ziet het: het is niet Rita
zelf, die haar vierde man uit
zoekt.... het zijn uitsluitend de
praatjes van Hollywood. Maar of
zij zich daaraan zal storen.
(Van onze speciale verslaggever)
HET HUIS ligt aan de weg tussen Lanteren en Barneveld. Er
is een korte oprijlaan, die in dit jaargetijde een mengsel van
sneeuw en modder is; een klein, even modderig rond-point
en dan: Ons Huis", het landhuis van een vereniging met
een zeer lange naam: „De Vereniging lot bevordering der
belangen van slechthorenden". Het is er stil, in dat huis, want in dit
jaargetijde zijn er maar weinig gasten. Des zomers, als de bossen
van de Veluwe op hun mooist zijn, is het er wèl vol, maar in de
herfst ook dan zijn de bossen mooi! in de winter en in het
voorjaar zijn er maar weinig gasten.
EN dat is het noodlot van „Ons
Landhuis". Want daardoor
bestaat er een kans, dat dit
fraaie landhuis zijn deuren zal
moeten sluiten voor de duizenden
hard- en slechthorenden, die er.
de één voor lange tijd, de ander
voor een week-end of een week
hun thuis gevonden hebben.
Dezer dagen wordt hierover een
beslissing genomen-
Het aantal van de slechthoren
den in ons land ligt tussen de
honderd- en tweehonderddui
zend- Ruim zeven duizend hier
van zijn aangesloten bij de ver
eniging. die de eigenaresse is van
„Ons Landhuis". Deze leden kun
nen, voor een zeer lage pension-
prijs, in de villa logeren. Er zijn
„vaste gasten", die jaar in. jaar
uit, blijven logeren, maar op het
moment, dat wij „Ons Landhuis"
bezoohlen. waren er slechts drie
van dergelijke „vaste gasten".
Rust
ZO wandelt ge door de gangen
van het huis. Directrice J.
M. Huykman, die sinds twee jaar
de schepter zwaait, toont d>e frisse
slaapkamers, die 'alle een eigen
balkon hebben; een balkon, dat
Er heerst rust, serene
rust, als de bewoners van
„Ons Landhuis" theedrin
ken. Derde van links is di
rectrice Huykman.
v.
uitziet op de bepoeierde bossen,
die hier en daar zwarte vlekken
hebben, op punten, waar de
sneeuw al begint te smelten. De
natuur is in rust-
En even rustig is het daar
binnen. Wij hadden altijd het
idee, dat slechthorenden zeg
niet: doven, want dat wordt dooi
de meesten dezer mensen als een
minder vriendelijk woord be
schouwd zó luid zouden spre
ken. dat dit alles voor iemand
met normale oren onverstaan
baar zou zijn. Het tegendeel is
waar; wanneer er fn de ruime
serre thee gedronken wordt
heerst er een serene rust, even
sereen als de rust van de natuur
daarbuiten. Daar zijn twee oor
zaken voor: de voortgang van de
techniek heeft er voor gezorgd
dat er gehoor-apparaten zi.in.
waardoor die slechthorenden, die
niet gehéél doof zijn, op nagenoeg
normale wijze kunnen horen wal
er gezegd wordt. Maar er zijn
mensen voor wie gehoor-appara
ten geen soulaas kunnen brengen'
en die verstaan elkaar ook niet
Over vis en vlees
WANNEER men een niet-
schoongemaakte vis van de
schubben wil ontdoen, dient men
met een scherp mesje te schra
pen in de richting van staart
naar kop en niet omgekeerd.
Voor het braden van klein
vlees rekent men 60 k 75 gram
vet per pond en voor groot vlees
40 a 60 gram. (Voor varkensvlees
minder.)
De kabeljauw is familie van de
schelvis, maar in tegenstelling
tot deze laatste, die nimmer
zwaarder wordt dan 2 kilo, kun
een kabeljauw wel 30 tot 40 kilo
zwaar worden.
door extra hard te spreken....
Zij kunnen misschien liplezen,
waardoor zij, als de ander ten
minste op duidelijke wijze zijn
lippen beweegt, kannen verstaan
wat er gezegd wordt. En dan: bij
alle mensen, die één van hun
zintuigen missen, gebeurt het.
dat de andere zintuigen sterker
worden Het scherpe gehoor van
een blinde is bekend: er zijn
blinden die kunnen horen wan
neer zij bii de hoek van een
straat komen, door de verande
ring in het geluid-
Hand op piano
IJ slechthorenden is dit in
B
mindere mate het geval. Dc
slechthorende heeft minder de
capaciteit zich van de wereld af
te sluiten dan de blinde; hij die
eeuwig in het donker loopt, trekt
zich in zichzelf terug en kón
daardoor een mens worden, die
een zekere mate van geluk vindt.
Wie daarentegen altijd in de stil
te leeft, staat meer in contact met
wat er om zich heen gebeurt, hil
is in mindere mate afhankelijk
van de buitenwereld, maar toch
wordt hii steeds aan zijn gebrek
herinnerd.
En toch zijn er ook gevallen
van slechthorenden, die andere
zintuigen ontwikkeld hebben Er
was bijvoorbeeld een vrouwelijke
logé heel doof die. wanneer
er op de piano werd gespceln.
haar hand op de vleugel legde et.
zodoende kon luisteren naar de
muziek.
En wij hebben tekeningen gc
zien van een dove. en nagenneg
blinde jongeman, die niet be
hoefden onder te doen voor die
van zijn meer gefortuneerde
medemensen
r 1» februari 1953 BIJVOEGSEL VOOR DE VROUW - DE COURANT-NIEUWS VAN DE DAG ,-agina^
opgewekt, té opgewekt misschien,
maar in werkelijkheid een dodelijk
vermoeid mens. Zijn optreden gaat
niet altijd naar zijn an. Soms is er
te weinig puibliek en soms rea
geert het puioliek niet, zoals hij,
de man in de piste, verlangt. En
het is nu de taak van de assistente
om er voor te zorgen, dat hij zo
ru-stLg mogelijk blijft. Zij zegt:
„Langzaamlangzaam'het
gaat goed Edoardo", zij zegt lieve
woorden tegen hem en klopt hem
bemoedigend op zijn schouder,
zoals een moeder haar kind zou
doen.
Maar Edoardo zal haar binnen
kort moeten missen; wanneer zij
na afloop van het nummer in haar
kleedkamertje zit. vertelt deze
vrouw, die uit een van de oudste
en meest roemruchte arbsten-fa-
nvllies komt en die op haar acht
ste jaar voor de eerste maal op
trad dat zij over een week gaat
trouwen. Mei een man uit het
circus. Een ander circus. Gefelici
teerd Elvira.
WEE MEISJES zij
zijn achttien en twin
tig jaar lopen over
een strak gespannen
koord; haar achter
naam is Loetlel en
zij komen uit Duits
land. Ook zij komen uit een oude
circus-familie. Haar vadci\ een
vriendelijke man met een snorre
tje, stond vroeger met een groepje
leeuwen :n de piste en hij heeft
er geen schram van overgehou
den. Nu doet hij het een beetje
rustiger. Hij reist met zyn beide
dochters mee en explo teert zo nu
en dan de restauratie.
Ton ito en Lilian weten niet
precies hoelang zij al m het cir
cus optreden.
„Mijn hele leven, denk ik", zegt
Tonita.
„Is het prettig?"
„Je raakt er aan gewend. Ja,
het Is wel prettig".
Zy zijn niet getrouwd. Misschien
zijn zij getrouwd met het strakke
koord, of met het circus, waaraan
zij haar hart verpand hebben....
En ver kleine kleuters zitten
op de bgnken. De jongste zegt:
„Mammie er zijn ook mevrou
wen in het sirrekus!"
Meel
voor een ei
WANNEER men een soep of
saus wil binden met éen of
meer eierdooiers en men wenst
een gedeelte der in het recept
opgegeven eieren te vervangen
door meel dan rekent men: voor
een dunne saus: 3 gr. meel voor
een eierdooier. In vla kan 5 gr.
meel als vervanging dienen voor
een heel ei. In een pudding 10 gr.
meel in plaats van een ei.
Strak gespannen is het
koord waarop Tonita en
Lilian balanceren.
Alles opschrijven,
geen geheimen
WILFRIED LUCAS, die i» een
metaalfabriek werkt en zijn
vrouw Mary hebben de laatste
twee weken geen geheimen voor
elkaar gehad. Wanneer Wilfred
een gokje waagt on de „pools" in
zijn vaderstad Manchester, of
wanneer hij een glaasje bier gaat
drinken, of wanneer Mary een
paar nylons koopt, zal het andere
deel van het echtpaar het ook
weten.
Want al de geheimen over de
wijze, waarop zij hun geld besle
den, worden opgeschreven in een
vragenlijst, die zij hebben gekre
gen van het Britse ministerie van
Arbeid, dat op deze manier wil
bepalen, op welke wijze de En
gelsen hun geld uitgeven cn
dat lonen en prijzen aan de
hand daarvan zal gaan regelen.
In ruil voor deze moeite krijgen
zij een kleine vergoeding.
Maar als er echtgenoten zijn, die
elkaar niet willen laten weten,
wat zij uitgeven, kunnen zij ge
scheiden vragenlijsten krijgen.
HOE KOUD het ook maig zijn
de lente is alweer op komst.
En mèt de lente komt de behoef
te om er, na een tijd van rode
neuzen en verwarde haren, weer
fris uiit te gaan zien.
Vier Engelse en Amerikaanse
filmsterren hebben verteld wat
zij gaan doen om de lente fris te
gemoet te komen. Wilt u het ho
ren?
Yvonne de Carlo zei: „De men
sen zyn vriendelijk genoeg om mij
een schoonheid te noemen, maar
dat betekent natuurlijk niet, dat
ik mij niet om mijn uiterlijk hoef
te bekommerenSlaap, veel
frisse lucht en een goede gezond
heid zijn noodzakelijk om er goed
uiit te zien.
En Sally Ann Howes: „Geef mij
maar frisse lucht. Buiten wande
len in elke weersgesteldheid, be
halve mist, is het beste schoon
heidsmiddel."
Diana Hart: „Als het lente
wordt verander ik mijn kapsel.
Dan zie ik er anders uit en voel
me als herboren".
Peggy Cummins: ,,'s Winters
ben ik altijd erg lui. Maar als het
lente gaat worden bgin ik ver
woed mijn haar te borstelen. Om
mijn teint goed be houden, drink
ik elke ochtend het aftreksel van
citroen- en grapefruitschillen. En
ik zorg, dat ik veel in de frisse
lucht ben."
Ziet u het? Bijna alle film-
schoon'heden komen tot de con
clusie, dat frisse lucht het besle
schoonheidsmiddel Is....
TJOE dom een mens ook
li zij hij is schrander
in het berispen van ande-
ren.
J Men mag lachen over
gescheurde kleren maar
niet over gelapte.
Laat een ieder de sneeuw
opruimen voor zijn eigen
J deur en zich niet druk
maken over de rijp op zijns
buur mans dakpannen.
J Sterven heet ophouden
te leven, maar ophoxulen
te leven heet nog geen
sterven.
Om een hinkende haas
J te vangen heeft men geen
hond nodig.
Denise geeft de mannen raad
SPEEL de baas over uw
vrouw!" Dat is de raad,
die de Frans-Amerikaanse
filmster Denise Darcel aan
Amerikaanse mannen gegeven
heeft. Zij voegde er optimis
tisch genoeg aan toe: „Mis-
schien kunnen
de mannen in
wel mts van
j wi| vi'u Iniai'
DENISE vrouw, die
DARCEL tegelijker tijd
vrouw en
moeder is. Zij staan hun vrou
wen het gezag toe, dat dc
moeders vroeger over hen uit
oefenden. Zij zeggen niet: „We
gaan vanavond naar de bio
scoop", maar „Willen we van-
avond naar de bioscoop gaan?"
Dat deugt niet. Als de man te
slap wordt, verliest zijn vrouw
alle respect voor hem."
Over de Amerikaanse man
nen zegt Denise nog: „De
meeste werken erg hard. Maar
als ze thuiskomen van hun
werk mogen zij -hun vrouw in
de keuken niet bij het huis
houdelijke werk helipcn. Ja. ik
weet wel. dat de vrouwen óók
hard moeten werken, maar ik
zou zeggen dat de vrouwen wat
vlugger moeten opschieten om
een uurtje rust te kunnen ne
men vóór haar mannen thuis
komen."
En ten slotte nog één goede,
althans, dat zal niemand willen
bebwisten. welgemeende raad:
„Zeg tegen uw vrouw van
tijd tot tijd, dat zij haar mond
moet houden, wees flink,
maar verval natuurlijk niet in
een uiterste door al te bazig te
worden. De Franse man is te
bazig, de Amerikaanse man is
het niet genoeg de gulden
middenweg maakt de vol
maakte echtgenoot!"
(Van een onzer verslaggevers)
£R ZATEN vier kleine kleuters op de banken van Carré naar
het circus te kijken. Zij hadden plezier. Welk kind zou er
geen plezier hebben, wanneer het naar Jiet circus" kijkt?
Het circus met al zijn vreemde en vreemdsoortige beelden,
die zó uit andere werelddelen, gebieden waarvan een kind
van zeven jaar alleen maar kan dromen als ontdekkings
reiziger of jager-op-groot-wild, overgestapt schijnen te
zijn; het circus, waar de geur van zand en dieren alléén „het hoog
geëerde publiek" al in de stemming brengt om alles, maar dan ook
alles te aanvaarden.
optreden helpen, door hem de ver
schillende \oorwerpen, die hij
nodig heeft, aan te reiiken. En die
genen, die de binnenkant van het
circus kennen, zijn in staat onmid
dellijk het verschil te zien tussen
de assistenten, bij wie wèl, en
bij wie niet, ihet circusbloed door
de aderen vloeit. „Kijk", zegt de
heer Van Doveren, de perscnef
van het circus, terwijl hij naast
mij staat, en naar een meisje'in de
piste wijst. „Je kunt direct zien,
dat ze niet uit een circusfamilie
komt; ze had nét zo goed op kan
toor kunnen zitten. Maar ze is nu
toevallig in het circus terechtge
komen".
LVIRA RASPINI is een
zwartharige Duits-
j Italiaanse schone, die
haar broer, een der
„topnumnmers" van het
circus hij wordt wel,
terecht „de beste
„MAMMIE, ZIJN
DAT NU..?"
US er zaten vier
kleine kleuters
met hoogrode ge
zichten naar de
piste te kijken. Zij
luisterden naar de
so: etterende, op elk effect afge
stemde muziek van het circus-or
kest, zij keken naar Adolf Strass-
burger's exotische „dierenpotipour-
ri", naar al die dieren, die zij alleen
maar in de dieren
tuin hadden ge
zien en die zij nu,
zonder hek of
tralies in levenden
lij've zagen rond
huppelen. Zij ke
ken en zij luister
den. zonder iets
te zeggen. De
kleinste hij was
misschien vier
jaar verfrom
melde zenuwaoh-
tig zijn alpino-pet
je in beide han
den. Maar toen
twee bekoorlijke
meisjes op een
strak gespannen
koord haar kun
sten gingen verto
nen, draaide dit
kind zich plotse
ling om en vroeg
aan zijn moeder,
die naast hem
zat: „Mammie
zijn dat nu edhte
mevrouwen?"
er zijn
ook vrou-
>:n het
circus.
Iedereen
kent 'haar
namen, die
co elk aanplak
biljet te vinden
zijn. Zij mogen
Tonita of Lilian
heten. of Elly
Strassburger of
andere exotische
namen dragen
de vrouw is een onmisbare schakel
in de raderen van het carnaval
voor mensen, wier geest nog jong
is; het carnaval, dat circus ge
noemd wordt. Sommigen treden
zelf op; zij komen meestal uit oude
artisten-geslachten, waarvan vader
ELVIRA RASPINI
Als broer Edoardo met de I
I ballen tovert, staat Elvira I
zorgzaam terzijde.
helpt bij zyn optreden, terwijl
honderd kleuters en honderd va
ders en moeders naar hém en naar
haar kijken; zij reikt de ringen aan
en gooit hem de ballen toe, waar
mee hij z*n wonderlijke kunsten
volbrengt.
Ja, u vergist zich niet: zij
Ls Duits-Italiaans. Iedereen in het
circus is nu eenmaal èn Duits cn
Italiaans, want het Duits is nu
eenmaal de voertaal van het cir
cus.
Er komt meer bij kijken, dan ge
zo zoudt denken, om assistente te
zijn van een artist. Zélfs als die ar
tist een broer is.... Het lijkt zo
eenvoudig, om in een hoek van
de piste te staan, en te doen, wit
er verlangd wordt. Maar het is het
niet.
EN KUNSTENAAR, en
zeker een kunstenaar
van de klasse van een
Edoardo Raapini, is
een nerveus mens. De
parels van het zweet
staan op zijn gezicht,
wanneer hij met een laatste bui
ging de piste verlaat schijnbaar