-f-jet "J\iems veer -f-jaar JA, ER ZIJN OOK VROUWEN IN HET CIRCUS! Zó IS HET LEVEN IN CANADA Food-Market' WIE WORDT RITA'S VIERDE MAN? Vrijdagavond: Waar slechthorenden thuis'zijn ZAL „ONS LANDHUIS" BLIJVEN BESTAAN? BUITENLUCHT HET BESTE MIDDEL... Wijsheid uit China Elvira Raspini gaat tüeldra trouwen 4 HET NIEUWS VOOR HAAR NAAR DE (Van een medewerker). MET de bus en de tram neemt het net zo wat 50 minuten van North York naar To ronto centrum. Net een mooie tijd voor Nels Varster om wat bij te komen van de drie gejaagde uren. waar elke werkdag mee begint. Ze kan nu even lezen, handwerken of een lijstje opstel len van de boodschappen, die ze na vieren moet doen, als ze klaar Met het boodschappen- wagentje naar huis door de besneeuwde straten is met haar werk als verkoopster in een van de grote warenhuizen. Ze begint daar 's morgens om 11 uur, maar dan heeft ze al een halve dag achter de rug. Niets bijzonders: de dingen, die ook in Nederland tussen zeven en half- negen 's morgens moeten gebeuren in een gezin met schoolgaande kinderen. Voor Nels loopt die tijd direct over in een half uur inten sief huishouden. Als ze iets over halftien de deur uitgaat, moet ze er echter behoorlijk gekleed en verzorgd uitzien, want als ver koopster op het „sweater depart ment" (jumperafdeling) van het grote warenhuis worden er wel degelijk eisen gesteld aan je uiter lijk Huishuur NELS en haar gezin wonen nu een gced jaar in Canada. Haar huidige baantje is al het derde, als bron van bijverdienste voor het gezin. Het salaris van haar man, die ingenieur is, zal voor lopig nog wel aan de lage kant blijven. En de lasten zijn hoog. Vooral de huishuur is de Vor- sters, evenals vele andere Neder landse emigranten, erg tegenge vallen. Ze delen nu met een ander Nederlands gezin met twee kleine kinderen een van de duizenden lage bungalows, waar vooral de buitenwijken van zo'n stad als Toronto mee zyn volgebouwd De bungalow bevat een bad kamer en keuken en vijf niet te grote kamers. Onder het hele huisje ligt een ruim souterrain, waar een extra-keukentje en slaapplaatsen voor de vier kin deren zijn gemaakt. Ongemeubi leerd doet de woning, die ze bij toeval hebben kunnen bemachti gen, 125 per maand. Maar voor stookolie, water en electriciteit rekent Nels daar nog twintig dol lar bij. Zelfbediening MAAR die eerste, wellicht moei lijkste tijd is nu voorbij en dan herinner je je alleen nog de leuke kanten. Ten slotte was het een hele sport op twee kleine kookplaatjes een maaltijd van drie gangen warm op tafel te brengen. Natuurlijk deed je dat alleen Zondags zo uitgebreid, of als er een gast was. Er zijn dingen in zo'n heel nieuw land, die in het begin leuk en interessant zijn, maar waar je later pas de bezwaren van gaat voelen. Zo b.v. de enorme „food markets", glimmende zelfbedie ningswinkels, waar een flinke Nederlandse kruidenierswinkel qua oppervlakte zeker tien keer in verdwijnt. Je kijkt de eerste keer je ogen uit; ook als je de rekening krijgt voor de levens middelen, die je, lopende langs de lar.ge stellage, achteloos in je ijzerdraadwagentje hebt gelegd. Rekening DE volgende keer doe je wat voorzichtiger aan en je merkt dan direct, dat het wel goedkoop kan als je het niet te veel buiten de gewone standaardartikelen zoekt. Trouwens, bijzondere din gen hebben in zo'n grootbedrijf geen plaats. Weinig verschillende kaassoorten, weinig koekjes, geen bijzondere broodjes, geen ruime keus in limonades, peulvruchten, appels, groenten, e.d. Er zijn Ne derlandse, Deense, Poolse, Joodse winkeltjes op allerlei gebied, waar je voor iets speciaals eens naar tce gaat. Er zijn ook genoeg winkeltjes, die levensmiddelen thuisbezorgen, maar het wonder lijke is. dat je, met duizenden Canadezen, tóch steeds naar de grote „foodmarkets" trekt. Het wordt de Vrijdagavond- of Zater dagmorgenbestemming van het gezin. Talloze auto's staan buiten op het onmetelijke parkeerter rein; binnen wachten rijen men sen achter de 8 of 10 kassa's op hun beurt. Met grote papieren zakken in hun armen of het spe ciale boodschappenwagentje ach ter zich trekkend, lopen zij weer terug naar huis, waar de grote witte ijskast half leeg staat te wachten. Cosmetica kan Nels Vorster niet alleen demonstreren in een warenhuis. Ze kan ze óók zelf gebruiken v VOOR Nels is het tot nu toe in hoofdzaak nog bittere nood zaak geweest, dat ze voor 17 (plus een kleine provisie) 30 uren per week truitjes staat te verko pen; dat ze nu al bijna een jaar vele avonduren besteedt aan het demonstreren en verkopen van cosmetische artikelen; dat ze in het allereerste begin menige dag voor 56 dollar als hulp in de huishouding bij Canadese families heeft gewerkt. En daarom is Nels blij, dat haar twee zoons nu zelfstandig genoeg zijn ze zijn negen en elf om na schooltijd hun eigen weg te vinden; een weg, die naar de ..drugstore" en de schoenmakerij leidt. Zij brengen beiden bood schappen weg en voeren bestel lingen uit. Dat werken na school tijd doet nagenoeg iedere jongen in Canada. Omstreeks zes uur 's avonds komen ze thuis, gelijk met vader en moeder; moeder, die dan juist de laatste hand legt aan de maal tijd, die half-Canadees, half- Nederlands is.... HET is nog maar bijster kort geleden, dat Rita Hayworth, de voor malige prinses Aly Khan, zich liet scheiden van haar derde echtgenoot, de Oosterse rijk aard. Maar: nauwelijks ge scheiden, is zij alweer ver loofd. Verloofd door de praatjes van Hollywood! Hollywood zegt: deze Wel, die niet DAT is zo de gewoonte in Hol lywood; ir. de weelderige ap partementen, die door de film sterren bewoond worden, gaan de praatjes als lopende vuurtjes rond: verloven, een huwelijksreis.... dan een reisje naar Reno of Ne vada om te scneiden en dan opnieuw: verloven, trouwen. Laten wij er direct aan toevoegen, dat het niet bij ólle filmsterren zo is. Maar bij Rita is het wèl het ge val. „Wie zal de vierde echtge noot worden?" zo vraagt men zich af, zonder ook maar één ogenblik te veronderstellen, dat deze vrouw na drie mislukkingen met teleur gesteld zou kunnen zijn en zich voorgenomen hebben nooit meer te gaan trouwen.... Nee, Holly wood heeft de candidaten al vast gesteld. DE mensen in Hollywood waren blij, toen Rita terugkeerde naar de „kartonnen droomstad". Er was 'n tijd, dat de besten der acteurs, de kunstenaars, die wer kelijk iets te betekenen hadden, Hollywood de rug toekeerden en liever in Europa wilden werken. Hollywood wilde niet sterven. En in de terugkomst van Rita zag men een teken van herleving. Maar toen zij eenmaal veilig ge ïnstalleerd was, toen het leven weer zijn gewone gang begon te nemen, toen het nieuwtje er „af" was toen Rita weer begon uit te gaan met vrienden; toen kwa men de praatjes weer terug. Zij behoefde maar éénmaal met een man in een café gesignaleerd te worden, of een ondernemend journalist bracht het voorbarige bericht, dat zij verloofd was. En zo begon men langzamerhand de keus van de candidaten te maken. WIE? Hollywood zou het liefste willen, dat zij iemand „uit het vak" koos. Zij die zelf de filmstad niet als bakermat heb ben, willen wel eens, dat de vrouw met wie zij trouwen, niet voortgaat met haar carrière; en dat wil Hollywood niet. Dat was, zo zegt men nu, de reden van mislukking van haar huwelijk met Aly Khan. Een week geleden stond Victon Mature, de filmspeler, boven aan RITA HAYWORTH: de ranglijst. Hij is min of meer ..Rita's eeuwige verloofde", hij heeft altijd met haar willen trou wen, maar nooit die kans gekre gen. Zou hij nu. Maar inmiddels zijn er alweer nieuwe namen bijgekomen: de producer Howard Hughes, de zan ger Tony MartinNaast hen wordt de naam gefluisterd van de Engelse acteur David Niven, die echter weinig kans zou heb ben.... omdat hij Engelsman is! Als „outsider" wordt dan nog ge noemd de Argentijn Manuel Ro- jas, die weliswaar niet „in het vak" is, maar omdat hij zo'n bril- lante sportieve carrière heeft ge maakt, tóch door Hollywood ge accepteerd zou worden. Ge ziet het: het is niet Rita zelf, die haar vierde man uit zoekt.... het zijn uitsluitend de praatjes van Hollywood. Maar of zij zich daaraan zal storen. (Van onze speciale verslaggever) HET HUIS ligt aan de weg tussen Lanteren en Barneveld. Er is een korte oprijlaan, die in dit jaargetijde een mengsel van sneeuw en modder is; een klein, even modderig rond-point en dan: Ons Huis", het landhuis van een vereniging met een zeer lange naam: „De Vereniging lot bevordering der belangen van slechthorenden". Het is er stil, in dat huis, want in dit jaargetijde zijn er maar weinig gasten. Des zomers, als de bossen van de Veluwe op hun mooist zijn, is het er wèl vol, maar in de herfst ook dan zijn de bossen mooi! in de winter en in het voorjaar zijn er maar weinig gasten. EN dat is het noodlot van „Ons Landhuis". Want daardoor bestaat er een kans, dat dit fraaie landhuis zijn deuren zal moeten sluiten voor de duizenden hard- en slechthorenden, die er. de één voor lange tijd, de ander voor een week-end of een week hun thuis gevonden hebben. Dezer dagen wordt hierover een beslissing genomen- Het aantal van de slechthoren den in ons land ligt tussen de honderd- en tweehonderddui zend- Ruim zeven duizend hier van zijn aangesloten bij de ver eniging. die de eigenaresse is van „Ons Landhuis". Deze leden kun nen, voor een zeer lage pension- prijs, in de villa logeren. Er zijn „vaste gasten", die jaar in. jaar uit, blijven logeren, maar op het moment, dat wij „Ons Landhuis" bezoohlen. waren er slechts drie van dergelijke „vaste gasten". Rust ZO wandelt ge door de gangen van het huis. Directrice J. M. Huykman, die sinds twee jaar de schepter zwaait, toont d>e frisse slaapkamers, die 'alle een eigen balkon hebben; een balkon, dat Er heerst rust, serene rust, als de bewoners van „Ons Landhuis" theedrin ken. Derde van links is di rectrice Huykman. v. uitziet op de bepoeierde bossen, die hier en daar zwarte vlekken hebben, op punten, waar de sneeuw al begint te smelten. De natuur is in rust- En even rustig is het daar binnen. Wij hadden altijd het idee, dat slechthorenden zeg niet: doven, want dat wordt dooi de meesten dezer mensen als een minder vriendelijk woord be schouwd zó luid zouden spre ken. dat dit alles voor iemand met normale oren onverstaan baar zou zijn. Het tegendeel is waar; wanneer er fn de ruime serre thee gedronken wordt heerst er een serene rust, even sereen als de rust van de natuur daarbuiten. Daar zijn twee oor zaken voor: de voortgang van de techniek heeft er voor gezorgd dat er gehoor-apparaten zi.in. waardoor die slechthorenden, die niet gehéél doof zijn, op nagenoeg normale wijze kunnen horen wal er gezegd wordt. Maar er zijn mensen voor wie gehoor-appara ten geen soulaas kunnen brengen' en die verstaan elkaar ook niet Over vis en vlees WANNEER men een niet- schoongemaakte vis van de schubben wil ontdoen, dient men met een scherp mesje te schra pen in de richting van staart naar kop en niet omgekeerd. Voor het braden van klein vlees rekent men 60 k 75 gram vet per pond en voor groot vlees 40 a 60 gram. (Voor varkensvlees minder.) De kabeljauw is familie van de schelvis, maar in tegenstelling tot deze laatste, die nimmer zwaarder wordt dan 2 kilo, kun een kabeljauw wel 30 tot 40 kilo zwaar worden. door extra hard te spreken.... Zij kunnen misschien liplezen, waardoor zij, als de ander ten minste op duidelijke wijze zijn lippen beweegt, kannen verstaan wat er gezegd wordt. En dan: bij alle mensen, die één van hun zintuigen missen, gebeurt het. dat de andere zintuigen sterker worden Het scherpe gehoor van een blinde is bekend: er zijn blinden die kunnen horen wan neer zij bii de hoek van een straat komen, door de verande ring in het geluid- Hand op piano IJ slechthorenden is dit in B mindere mate het geval. Dc slechthorende heeft minder de capaciteit zich van de wereld af te sluiten dan de blinde; hij die eeuwig in het donker loopt, trekt zich in zichzelf terug en kón daardoor een mens worden, die een zekere mate van geluk vindt. Wie daarentegen altijd in de stil te leeft, staat meer in contact met wat er om zich heen gebeurt, hil is in mindere mate afhankelijk van de buitenwereld, maar toch wordt hii steeds aan zijn gebrek herinnerd. En toch zijn er ook gevallen van slechthorenden, die andere zintuigen ontwikkeld hebben Er was bijvoorbeeld een vrouwelijke logé heel doof die. wanneer er op de piano werd gespceln. haar hand op de vleugel legde et. zodoende kon luisteren naar de muziek. En wij hebben tekeningen gc zien van een dove. en nagenneg blinde jongeman, die niet be hoefden onder te doen voor die van zijn meer gefortuneerde medemensen r 1» februari 1953 BIJVOEGSEL VOOR DE VROUW - DE COURANT-NIEUWS VAN DE DAG ,-agina^ opgewekt, té opgewekt misschien, maar in werkelijkheid een dodelijk vermoeid mens. Zijn optreden gaat niet altijd naar zijn an. Soms is er te weinig puibliek en soms rea geert het puioliek niet, zoals hij, de man in de piste, verlangt. En het is nu de taak van de assistente om er voor te zorgen, dat hij zo ru-stLg mogelijk blijft. Zij zegt: „Langzaamlangzaam'het gaat goed Edoardo", zij zegt lieve woorden tegen hem en klopt hem bemoedigend op zijn schouder, zoals een moeder haar kind zou doen. Maar Edoardo zal haar binnen kort moeten missen; wanneer zij na afloop van het nummer in haar kleedkamertje zit. vertelt deze vrouw, die uit een van de oudste en meest roemruchte arbsten-fa- nvllies komt en die op haar acht ste jaar voor de eerste maal op trad dat zij over een week gaat trouwen. Mei een man uit het circus. Een ander circus. Gefelici teerd Elvira. WEE MEISJES zij zijn achttien en twin tig jaar lopen over een strak gespannen koord; haar achter naam is Loetlel en zij komen uit Duits land. Ook zij komen uit een oude circus-familie. Haar vadci\ een vriendelijke man met een snorre tje, stond vroeger met een groepje leeuwen :n de piste en hij heeft er geen schram van overgehou den. Nu doet hij het een beetje rustiger. Hij reist met zyn beide dochters mee en explo teert zo nu en dan de restauratie. Ton ito en Lilian weten niet precies hoelang zij al m het cir cus optreden. „Mijn hele leven, denk ik", zegt Tonita. „Is het prettig?" „Je raakt er aan gewend. Ja, het Is wel prettig". Zy zijn niet getrouwd. Misschien zijn zij getrouwd met het strakke koord, of met het circus, waaraan zij haar hart verpand hebben.... En ver kleine kleuters zitten op de bgnken. De jongste zegt: „Mammie er zijn ook mevrou wen in het sirrekus!" Meel voor een ei WANNEER men een soep of saus wil binden met éen of meer eierdooiers en men wenst een gedeelte der in het recept opgegeven eieren te vervangen door meel dan rekent men: voor een dunne saus: 3 gr. meel voor een eierdooier. In vla kan 5 gr. meel als vervanging dienen voor een heel ei. In een pudding 10 gr. meel in plaats van een ei. Strak gespannen is het koord waarop Tonita en Lilian balanceren. Alles opschrijven, geen geheimen WILFRIED LUCAS, die i» een metaalfabriek werkt en zijn vrouw Mary hebben de laatste twee weken geen geheimen voor elkaar gehad. Wanneer Wilfred een gokje waagt on de „pools" in zijn vaderstad Manchester, of wanneer hij een glaasje bier gaat drinken, of wanneer Mary een paar nylons koopt, zal het andere deel van het echtpaar het ook weten. Want al de geheimen over de wijze, waarop zij hun geld besle den, worden opgeschreven in een vragenlijst, die zij hebben gekre gen van het Britse ministerie van Arbeid, dat op deze manier wil bepalen, op welke wijze de En gelsen hun geld uitgeven cn dat lonen en prijzen aan de hand daarvan zal gaan regelen. In ruil voor deze moeite krijgen zij een kleine vergoeding. Maar als er echtgenoten zijn, die elkaar niet willen laten weten, wat zij uitgeven, kunnen zij ge scheiden vragenlijsten krijgen. HOE KOUD het ook maig zijn de lente is alweer op komst. En mèt de lente komt de behoef te om er, na een tijd van rode neuzen en verwarde haren, weer fris uiit te gaan zien. Vier Engelse en Amerikaanse filmsterren hebben verteld wat zij gaan doen om de lente fris te gemoet te komen. Wilt u het ho ren? Yvonne de Carlo zei: „De men sen zyn vriendelijk genoeg om mij een schoonheid te noemen, maar dat betekent natuurlijk niet, dat ik mij niet om mijn uiterlijk hoef te bekommerenSlaap, veel frisse lucht en een goede gezond heid zijn noodzakelijk om er goed uiit te zien. En Sally Ann Howes: „Geef mij maar frisse lucht. Buiten wande len in elke weersgesteldheid, be halve mist, is het beste schoon heidsmiddel." Diana Hart: „Als het lente wordt verander ik mijn kapsel. Dan zie ik er anders uit en voel me als herboren". Peggy Cummins: ,,'s Winters ben ik altijd erg lui. Maar als het lente gaat worden bgin ik ver woed mijn haar te borstelen. Om mijn teint goed be houden, drink ik elke ochtend het aftreksel van citroen- en grapefruitschillen. En ik zorg, dat ik veel in de frisse lucht ben." Ziet u het? Bijna alle film- schoon'heden komen tot de con clusie, dat frisse lucht het besle schoonheidsmiddel Is.... TJOE dom een mens ook li zij hij is schrander in het berispen van ande- ren. J Men mag lachen over gescheurde kleren maar niet over gelapte. Laat een ieder de sneeuw opruimen voor zijn eigen J deur en zich niet druk maken over de rijp op zijns buur mans dakpannen. J Sterven heet ophouden te leven, maar ophoxulen te leven heet nog geen sterven. Om een hinkende haas J te vangen heeft men geen hond nodig. Denise geeft de mannen raad SPEEL de baas over uw vrouw!" Dat is de raad, die de Frans-Amerikaanse filmster Denise Darcel aan Amerikaanse mannen gegeven heeft. Zij voegde er optimis tisch genoeg aan toe: „Mis- schien kunnen de mannen in wel mts van j wi| vi'u Iniai' DENISE vrouw, die DARCEL tegelijker tijd vrouw en moeder is. Zij staan hun vrou wen het gezag toe, dat dc moeders vroeger over hen uit oefenden. Zij zeggen niet: „We gaan vanavond naar de bio scoop", maar „Willen we van- avond naar de bioscoop gaan?" Dat deugt niet. Als de man te slap wordt, verliest zijn vrouw alle respect voor hem." Over de Amerikaanse man nen zegt Denise nog: „De meeste werken erg hard. Maar als ze thuiskomen van hun werk mogen zij -hun vrouw in de keuken niet bij het huis houdelijke werk helipcn. Ja. ik weet wel. dat de vrouwen óók hard moeten werken, maar ik zou zeggen dat de vrouwen wat vlugger moeten opschieten om een uurtje rust te kunnen ne men vóór haar mannen thuis komen." En ten slotte nog één goede, althans, dat zal niemand willen bebwisten. welgemeende raad: „Zeg tegen uw vrouw van tijd tot tijd, dat zij haar mond moet houden, wees flink, maar verval natuurlijk niet in een uiterste door al te bazig te worden. De Franse man is te bazig, de Amerikaanse man is het niet genoeg de gulden middenweg maakt de vol maakte echtgenoot!" (Van een onzer verslaggevers) £R ZATEN vier kleine kleuters op de banken van Carré naar het circus te kijken. Zij hadden plezier. Welk kind zou er geen plezier hebben, wanneer het naar Jiet circus" kijkt? Het circus met al zijn vreemde en vreemdsoortige beelden, die zó uit andere werelddelen, gebieden waarvan een kind van zeven jaar alleen maar kan dromen als ontdekkings reiziger of jager-op-groot-wild, overgestapt schijnen te zijn; het circus, waar de geur van zand en dieren alléén „het hoog geëerde publiek" al in de stemming brengt om alles, maar dan ook alles te aanvaarden. optreden helpen, door hem de ver schillende \oorwerpen, die hij nodig heeft, aan te reiiken. En die genen, die de binnenkant van het circus kennen, zijn in staat onmid dellijk het verschil te zien tussen de assistenten, bij wie wèl, en bij wie niet, ihet circusbloed door de aderen vloeit. „Kijk", zegt de heer Van Doveren, de perscnef van het circus, terwijl hij naast mij staat, en naar een meisje'in de piste wijst. „Je kunt direct zien, dat ze niet uit een circusfamilie komt; ze had nét zo goed op kan toor kunnen zitten. Maar ze is nu toevallig in het circus terechtge komen". LVIRA RASPINI is een zwartharige Duits- j Italiaanse schone, die haar broer, een der „topnumnmers" van het circus hij wordt wel, terecht „de beste „MAMMIE, ZIJN DAT NU..?" US er zaten vier kleine kleuters met hoogrode ge zichten naar de piste te kijken. Zij luisterden naar de so: etterende, op elk effect afge stemde muziek van het circus-or kest, zij keken naar Adolf Strass- burger's exotische „dierenpotipour- ri", naar al die dieren, die zij alleen maar in de dieren tuin hadden ge zien en die zij nu, zonder hek of tralies in levenden lij've zagen rond huppelen. Zij ke ken en zij luister den. zonder iets te zeggen. De kleinste hij was misschien vier jaar verfrom melde zenuwaoh- tig zijn alpino-pet je in beide han den. Maar toen twee bekoorlijke meisjes op een strak gespannen koord haar kun sten gingen verto nen, draaide dit kind zich plotse ling om en vroeg aan zijn moeder, die naast hem zat: „Mammie zijn dat nu edhte mevrouwen?" er zijn ook vrou- >:n het circus. Iedereen kent 'haar namen, die co elk aanplak biljet te vinden zijn. Zij mogen Tonita of Lilian heten. of Elly Strassburger of andere exotische namen dragen de vrouw is een onmisbare schakel in de raderen van het carnaval voor mensen, wier geest nog jong is; het carnaval, dat circus ge noemd wordt. Sommigen treden zelf op; zij komen meestal uit oude artisten-geslachten, waarvan vader ELVIRA RASPINI Als broer Edoardo met de I I ballen tovert, staat Elvira I zorgzaam terzijde. helpt bij zyn optreden, terwijl honderd kleuters en honderd va ders en moeders naar hém en naar haar kijken; zij reikt de ringen aan en gooit hem de ballen toe, waar mee hij z*n wonderlijke kunsten volbrengt. Ja, u vergist zich niet: zij Ls Duits-Italiaans. Iedereen in het circus is nu eenmaal èn Duits cn Italiaans, want het Duits is nu eenmaal de voertaal van het cir cus. Er komt meer bij kijken, dan ge zo zoudt denken, om assistente te zijn van een artist. Zélfs als die ar tist een broer is.... Het lijkt zo eenvoudig, om in een hoek van de piste te staan, en te doen, wit er verlangd wordt. Maar het is het niet. EN KUNSTENAAR, en zeker een kunstenaar van de klasse van een Edoardo Raapini, is een nerveus mens. De parels van het zweet staan op zijn gezicht, wanneer hij met een laatste bui ging de piste verlaat schijnbaar

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 3