Huoo de Groot: wonderkind
Sp
aar mij
voor een
Eckermann
Goede
jeugdl
en goedkope
ectuur
E[;K GROOT MAN sluit wel ergens op een Eckermann. Het proto
type hiervan is Goethe's secretaris. Waarschijnlijk heeft de grote
man zich zeer behagelijk gevoeld, doorlopend zo'n zichzelf vullend klad
schrift hij de hand te hebben; misschien zelfs heeft het hem aangespoord
in de vervaardiging van onsterfelijke uitspraken. Zeker is, dat zijn popu
lariteit er niet bij gewonnen heeft. Hij verwierf er zich de schijn mee
van Olympische alweterij en menigeen slikt dat niet; menselijke super-
superwijsheid stuit altijd wat tegen de borst, onwillekeurig stemt hel
wrevelig en geloof je er niet helemaal in. Bovendien deelt ook een groot
man met zijn medeschepselen het ongemak, van tijd tot tijd zijn inzin
kingen te hebben en de oer-Eckermann nu had de onaangename gc-
woonLe dociel op te schrijven, wat zijn meester ontviel, rijp on groen
door elkaar heen. Bij gevolg mag ieder groot man wel verzuchten: laat
af, gij gedienstige geest; wijk van mij, gij al te ijverige woordenschrijver;
kortom, spaar mij voor een Eckermann.
C~Bj onze fotopagina _J
GELDERS DAGBLAD
ZATERDAG 14 FEBRUARI 1953
Maxim Gorki
en Leo Tolstoj
schrijvers en ook zichzelf spaarde hij
niet geheel:
„Het is verschrikkelijk zoveel als
wij verzinnen in onze boeken, wij
allen. Ik ook. soms zit je te schrijven
en krijgt plotseling medelijden met
een van je personen. Je neemt hem
weer onder handen en geeft hem er
een betere karaktertrek bij, en bij
een ander neem je iets weg om de
anderen, die samen met hem zijn,
niet te zwart te maken...
De Fransen hebben drie schrij
vers: Stendhal, Balzac, Flaubert en
nu misschien nog Maupassant, maar
Tsjechow is beter dan hij. Maar de
Goncourts, 'dat zijn colwns, ze doen
alleen maar ernstig: ze hebben het
leven geleerd uit boeken, geschreven
door net zulke verzinners als zij zelf
zijn, en dachten dat dat serieus werk
was, maar daaraan heeft niemand
behoefte".
trekken: alsook dat hij de aandacht
voor zijn beroep van (zoals het volk
het minachtend uitdrukte) „lijkensnij
der", „krengenvreter" zich meer en
meer gaat verplaatsen naar de werk
zaamheid der „resurrectionisten", de
lijkenrovers,
In Van der Woude's creatie van deze
dr. Fergusson menen wij zijn voor
naamste verdienste te moeten zien,
evenals wij het als zijn tekortkoming
beschouwen dat hij er zijn aandacht
niet veel meer op heeft geconcentreerd.
Mocht er na de twee eerste versies
(zijn „Anatomie" en de onderwerpelij-
ke) nog een derde komen, dan zal
toch Fergusson de eigenlijke hoofdper
soon moéten worden; maar een zeer
zware taak wacht hem dan voorzeker.
„Schandaal om Dokter Knox" mist
keuze, Te veel gebeurtenissen worden
verhaald en personen geschetst die van
luttel of hoegenaamd geen belang zijn.
V. B.
Evacuatie-adressen
De directeur van het Informatie
bureau van het Ned. Roode -Kruis
te Den Haag verzoekt dringend voor
het aanvragen van een Informatie over
het evacuatie-adres van verwanten,
voor elke persoon op wie een aanvrage
betrekking heeft, een formulier duide
lijk in te vullen, dat de volgende ge
gevens over die persoon dient te be
vatten en als volgt geadresseerd moet
zijn: Informatiebureau van het Ned.
Roode Kruis, Jan Evertstraat 1,
's Gravenhage
Verzoeke inlichtingen over naam,
voornamen, geboortedatum, geboorte
plaats, woonadres in het watersnood-
gebied (gemeente, straat en hulsnr.).
Aangevraagd door: naam en voor
letters, adres, aard "verwantschap,
datum van aanvraag.
Het eerste plaatje is tevens het
merkwaardigste plaatje van de
v;eek. Het is genomen in het plaatsje
Bulawayo in Znid-Rhodesia, Deze stad
staat bekend om haar geweldige regen
buien. Men heeft evenwel nog steeds
verzuimd,'de riolen met de hoeveelheid
van het hemelwater in overeenstem
ming te brengen, zodat, als het flink
regent, de stralen blank staan. Een van
de inwoners van Bulawayo heeft bij
wijze van protest zijn badpak aange
trokken en heeft midden in de stad het
plaatselijk record op de honderd meter
verbeterd, hetgeen alleen in Bulawayo
mogelijk is.
Dc volgende twee plaatjes horen bij
elkaar. Er zijn dertig seconden nodig
om van deze kinderwagen een aan-
Zeker géén argeloos vazal betuigt
zich Maxim Gorki in zijn „Herin
neringen aan Leo Tolstoj" (uitgave L.
J. Veen, Amsterdam).
Omstreeks 1900 heeft Gorki (32
jaar oud) de toen reeds 74-jarige Tol
stoj vaak ontmoet en het merendeel
der hier gebundelde aantekeningen is
daaruit voortgekomen. Hoe iets ge
heel anders komt ons hier tegemoet!
Gorki weet zich in veel weliswaar de
mindere, niet alleen nu maar ook voor
altijd, doch daai'naast blijft hij zich
volledig bewust van zijn eigen per
soonlijkheid, van eigen kunnen en
eigen overtuigingen. Voor een adem
loos bewonderen en noteren treedt
derhalve een bedachtzaam waarnemen
en oordeelen in de plaats, en dat doet
heel weldadig aan, weldadig en leven
wekkend. Wat verwacht men ook wel,
al is men een Tolstoj! Ieder intens le
vend mens is voortdurend met zichzelf
in tegenspraak en dus is ook Tolstoj
daar niet aan ontkomen. Hij probeerde
stug eenheid in zichzelf te vinden,
maar ach, zoiets moet altijd vergeefs
zijn. Gorki en zijn vele andere bezoe
kers moeten hem dat wel hebben doen
begrijpen.
Intussen, ieder die Tolstoj ontmoet
te, ervoer hem als zijn meerdere, ja als
een geweldenaar. Klein van postuur
is hij... En toch werden alle anderen
meteen kleiner dan hij." Gorki zelf
kreeg eens een zo overweldigende in
druk, dat het hem deed stamelen: „Ik
ben geen wees op aarde, zolang deze
mens er leeft". Trouwens was ook
Tolstoj zich welbewust van zijn meer
derheid. Over andere schrijvers sprak
hij alsof het zijn kinderen waren en hij
hun vader, die al hun gebreken kent.
Zó groot voelde hij zichzelf, dat hij er
in zijn verhouding tot God aanhoudend
door werd belemmerd. Bij anderen
drong hij rusteloos op geloven aan,
maar zelf viel het hem heel moeilijk
zich te onderwerpen; Zijn geweldig uit
gegroeide persoonlijkheid, „een won
derbaarlijk, bijna monsterachtig ver
schijnsel", was daar een beletsel voor.
Het leek soms, of zijn gedachten over
God eigenlijk minder gedachten waren
dan een gespannen verzet tegen iets
dat hij boven zich voelde. Zo schrijft
Gorki: ..Zijn betrekkingen met God zijn
zeer onbepaald, maar soms doen zij me
denken aan die van twee beren in één
kuil".
Naast alle erkenning van Tolstoj's
uitzonderlijk genie geeft Gorki
ook uiting aan opwellingen van tegen
zin. Hij verwijt hem op zoek te zijn
naar eigen heiligheid, op jacht te zijn
naar een nimbus. In Tolstoj's befaam
de „vlucht" van zijn landgoed Jasjana
Poljana om te gaan „lijden", ziet hy
iets onwaarachtigs en ook zijn predi
king van naatstenliefde en lijdzaam
heid en van de nietigheid van het
aards bestaan kan hij niet geheel voor
ernst nemen. Hij ziet. er een onmacht
in, zich te ontworstelen aan zichzelf:
Tolstoj deed zich gaarne als een een
voudige moezjik voor, maar in zijn
hart was en bleef hij dc grootgrondbe
zitter die aan de bestaande orde niet
pertinent de oorlog kon verklaren; zijn
aanprijzen van lijdzaamheid beschouwt
hij als een wegvluchten van de eisen
des tijds en tevens als een de Russi
sche mens stijven in zijn ondeugden
van luiheid en gemakzucht. Het wel
sprekendst in zijn aanklacht is Gorki
in de volgende passage:
„Het leven na de dood heeft hij
altijd zeer geprezen, maar het is in
de eerste plaats de dichter in hem
die dat mooi vindt. Nationaal schrij
ver in de diepste en meest omvat
tende zin van het begi'ip, veipcr-
soonlijkt hij in zijn geweldige ziel
alle onvolmaaktheden der natie, alle
verminkingen ons toegebracht dooi
de folteringen van onze geschiede
nis: zyn nevelige prediking van de
„daadloosheid", van het passivisme,
dat is heel de ongezonde gisting van
het oude Russische bloed, vergiftigd
door Mongools fatalisme en bij wijze
van spreken chemisch vijandig aan
het Westen met zijn ononderbroken
scheppende werkkzaamheid, met zijn
daadwerkelijke tegenstand tegen het
kwaad in' het leven... Zo is het ons
erfdeel, ons noodlot, om in sneeuw
en moerassen te zitten als naburen
van de wilde stammen Erzja,
Tsjoedj, Men, Wjesj en Moerom.
Maar er kwamen mensen die voel
den dat onze \yereld niet van het
Oosten, doch van het Westen is. En
nu wil hij. de voleinder van onze
oude geschiedenis, zich bewust of
onbewust als een hoge berg leggen
op de weg van onze natie naar
Europa, naar het actieve leven dat
van de mens onveibiddellijk de
grootste inspanning eist. Zijn hou
ding tegenover de bcpioefde kennis,
zeker eveneens diep nationaal, weer-
weerspiegelt voortreffelijk dc dorpse
oud-Russische scepsis der onwetend
heid. Alles in hem is nationaal en
heel zijn prediking is een reactie van
het verleden, een atavisme, dat wij
reeds bezig waren te overwinnen".
Men behoeft de grootse roman „Oor
log en Vrede" maar te lezen om
op vele plaatsen bevestigd te vinden
wat Gorki hier aanvoert over Tolstoj's
typisch-nationale, vaak ook fatalisti
sche, en anti-Westerse gezindheid En
wie het Rusland van na 1917 beziet,
weet dat het de door Gorki c.s. voorge
stane Westerse denkwijze is geweest
die heeft gezegevierd.
Uiteraard wil een uitval als de bo
venstaande niets afdoen aan Tolstoj's
ongeëvenaard meesterschap, bovenal
als romanschrijver. Met talrijke aan
halingen laat Gorki blijken, hoezeer
Tolstoj's gezag in dit opzicht te erken
nen. Daaruit komt duidelijk naar bo
ven, dat Tolstoj het kunstenaarschap
voel minder achtte dan het mens-zijn.
Als anti-romantisch, realistisch man
verwierp hij alle onechtheid in het te
kenen van mensen en toestanden en
verwierp hy' al het „literaire". Scherp
critisch stond hij tegenover de meeste
Wat de Russen betreft, is Tolstoj
vooral gebeten op Dostojefski: „Hij
was wantrouwig, vol van eigenliefde,
zwaar van geest en ongelukkig.
Vreemd dat hy zoveel gelezen wordt,
ik begrijp niet waarom. Want het is
zwaar en nutteloos werk, immers al
die Idioten, Jongelingen en Raskolwi-
kofs en dat alles is niet zo geweest,
alles is eenvoudiger en begrijpelijker",
Ten deze althans is het huidige Rus
land het roerend met Tolstoj eens. Zo
vertelt de Franse journalist Michel
Gordey in zijn recente boek „Visa pour
Moscou" over zijn bezoek aan een be
drijfsbibliotheek te Stalingrad, dat er
onder meer de volledige werken waren
van De Balzac, Victor Hugo, Stendhal,
Shakespeare en ,,tous les classiques
russes, sa.uf Dostoïcvski" alle Russi
sche klassieken met uitzondering van
Dostojefski, Bezwaalijk kan men dit
verstoken achten van gezond inzicht.
Een lugubere handel
In Groot-Brittannië heeft het geloof
in de „resurrection" (opstanding)
tot in de jaren '30 van de vo
rige eeuw ernstig in de weg ge
staan aan de anatomische kennis van
het menselijk lichaam. Als gevolg van
dat geloof was namelijk onderzoek op
lijken bij de wet verboden; anders im
mers zou de „.opstanding des vleses"
den doden ontzegd blijven. Alieen voor
terechtgestelden gold een uitzondering.
Er ontstond bij de anatomen dus, om
hot maar Zakelijk te zeggen, een groot
tekort aan lijken. Eén middel om er
zich van te voorzien, was een goed
keuring van de familie van overlede
nen. om tegen vergoeding, terstond na
de begrafenis heimelijk tot opgraving
te mogen overgaan. Voor de uitvoering
van deze taak bedienden de anatomen
zich van tussenpersonen. Een volgende
stap was, dat deze handlangers zich
zelfstandig maakten: zij groeven zón
der toestemming de lijken op en lever
den die af aan de best betalende ana
toom; de prijzen liepen op tot wel 14
guineas. Daarnaast kwam het voor.
dat stoffelijke overschotten aan de
anatomen werden geleverd zonder de
tussenfase ener begrafenis. En de laat
ste stap. een hoogst afschuwwekkende,
is deze geweest: in Edinburgh (waar
de zeer bekwame anatoom Robert
Knox een particuliere school met hon
derden studenten had) zijn twee lieden
tot een aanzienlijk aantal moorden
overgegaan uit enkel begeerte naar
het loon. Een hunner, zekere Burke, is
achterhaald en in in 1829 op het scha
vot geëindigd.
Deze stof heeft Johan van der
W o u d e geleid tot zijn roman
„Schandaal om Dokter
Knox" (uitgave Het Wereldvenster,
Amsterdam). Dat zij een behandeling
waard kan zijn, daarvan heeft de
schrijver zeer zeker overtuigd. Vooral
blijkt dit uit de figuur van dr, Fergus
son. In tegenstelling tot Knox, die zijn
wetenschappelijk werk streng geïso
leerd van zijn gevoelsleven weet te
houden, gaat. bij Fergusson het doel
van het onderzoek steeds meer verlo
ren in de herkomst van het „materi
aal". Zijn er in hemzelf geloofsvoorstel
lingen verborgen die dit teweeg bren
gen? Of gaat er een misdadigersna-
tuur in hem schuil? Dit blijft in het
duister. Wel vernemen wij, dat zich
merkwaardige processen in hem vol-
Bouwer van
toekomstige wereldstaat
corrigeren, opdat het nageslacht zich
niet behoeft te schamen!
„T/TCEL HEB IK ondernomen, niets volbracht". Dat waren volgens
Jan Romein de woorden, die Hugo de Groot op zijn sterfbed
sprak, ver van huis, te Rostoc. Daar, in Pommercn, kwam een einde aan
een kwarteeuw zwerven van liet ..Delfis Orakel", dat in 1583 geboren
was, een jaar dus voordat Oranje viel. Een jaar voordal de grondlegger
van de Staat der Nederlanden stiei', werd, in dezelfde plaats, de grote
bouwer aan het fundament van een toekomstige wereldstaat, geboren,
ruimers, een wereldstaat is alléén maar gezond wanneer zij is gegrond
vest op Recht. Grotius was in de eerste plaats een rechtsgeleerde.
In optocht brachten zij de urn weei
naar de Kerk. Hun stoet werd voor
afgegaan door trommelslagers, die op
omfloerste trommen roffelden. Nie
mand durfde zich te verzetten tegen
de studenten. Zij hadden gezegd,
dat zij allen de stad zouden verlaten
als er weer één grafschenner zijn hand
TTet wonderkind Hugo de Groot.
troostte reeds op achtjarige" teel
tijd zijn ouders, na het verlies van zijn
broertje: hij deed het in dichtvorm en
in het Latijn. Op elfjarige leeftijd werd
hij door de curator Jan van der Does,
welkom geheten als student aan de
Universiteit van 'Leiden, in een zang.
ook al in het Latijn, waarin hij een
nieuweErasmus werd genoemd.
Zijn moeder heeft later vele malen
verteld, dat haar Hugo, toen hij nog
maar twaalf jaar was, haar bekeerd
zou hebben tot het Protestantisme:
hetgeen haar man voordien vele keren
geprobeerd had, doch zonder succes.
Veertien jaar was hij, toen hy, deel
uitmakend van 't gezantschap van 01-
denbamevelt, door de Franse koning,
Hendrik IV, met de schitterendste eer
bewijzen werd overladen en „Het Won
der van Holland" werd genoemd. Dit,
in zijn jeugd zo verwend mensen
kind, dat nooit gespeeld en altijd ge
dacht of gediscussieerd nad, dat zich
al zwervende ontwikkeld had tot een
der grootste geleerden van zijn eeuw.
dat niet alleen rechtsgeleerde was,
doch ook Godgeleerde en wijsgeer,
stierf te Rostoc, nadat het, komende
van de Koningin van Zweden, in de
buurt van Dantzig, schipbreuk had
geleden. Hoe zal hij in zijn laatste le
vensuren verlangd hebben naar zijn
vrouw, die hem zo menigmaal, door
woord en daad, nieuwe levensmoed ge
geven had.
Partijdig beooideeld, tijdens de be
roerten van het Twaalfjarig Be
stand, tot levenslange gevangenisstraf
op Loevestein, had zij hem, met behulp
van de boekenkist en haar dienstmeis
je de vrijheid gegeven. Daana Lad ze
hem nog honderden keren, al een hel
din, verdedigd tegen laster, en hem
tientallen keren, als een strenge moe
der, berispt, als hy het hoofd liet han
gen. Zij had hem zijn grootheid gewe
zen en zijn kleinheid gedemonstreerd;
zij had hem geleerd hoe belangrijk de
wetenschap voor de wereld isen
hoe belangrijk karakter. Zij was niet
bij hem, om heml stexvensmoed te ge
ven. Daarom klaagde hij: „Veel heb
ik ondernomen, niets volbracht." Hij
stierf, volgens de getuigenis van de
Lutherse predikant, die daarbij aan
wezig was, als Christen. Christelijk
had hg ook geleefd. Maar sommige
Lutherse predikanten dachten daar
anders over, en toen zijn ingewanden,
in een urn, begraven werden in de
Kerk, zijn gebalsemd lichaam zou.
naar Delft worden vervoerd stook
ten zij het volk op. dai tenslotte, zie
dend verontwaardigd, de ..heidense"
ingewanden uit de „heilige Kerk" haal
de, om ze te begraven op een kerk
hof in de buurt. De studenten van dc
Universiteit van Rostoc. die gehoord
hadden wat er was gebeurd, kwamen
tezamen en spraken: Er zijn in de
wereld vrijplaatsen voor misdadigers,
zou dan het dode hart van de, grootste
geleerde van onze eeuw. die de wereld
een weldaad heeft bewezen met zijn
werk, niet mogen rusten in onze Kerk
De schijnheiligen, die het volk hebben
opgestookt, weten toch wat dit hart
te verduren heeft gehad? Door alle
mogelijke kuiperijen, door een veroor
deling zó partijdig dat het ten hemel
schreit? Wij zullen deze zwarte blad
zijde uit de geschiedenis van Rostoc
naar de urn uit zou steken. Zo bewezen
de studenten van Rostoc een groot
Nederlander grote eer. en tevens be
wezen zij daarmee dat studenten een
laak hebben in de wereld. Het 'geoai-
semde lijk werd bijgezet in de Nieuwe
Kerk te Delft. Daar. temidden van
het volk, dat nij waarlijk had liefge
had, heeft men later een praalgr-if
voor hem opgericht Hij. de ontwerper
van het. fundament van een toe
komstige wereldstaat, r.oor zijn genia
le publicaties over het iveht, rust taai
tegenover de grondlegger van dit Ko
ninkrijk, de Grote Zwijger Zij rusten
in vrede. Ruit hora, de tijd snelt voort.
Rein Brouwer.
Te Amsterdam Pebben autori
teiten en figuren uit 't bibliotheek
wezen een stichting in het leven
geroepen, die tot doel heeft het
schryven, uitgeven en v> 'spreiden
te bevorderen van goede en goed
kope jeugdlectuur en een zodanige
brug te slaan tussen uitgever en
scholier, dat de jeugd van 12 tot
18 jaar zich meer gaat intersseren
voor het aanleggen van een eigen
bibliotheek en dus voor aankoop
A an boeken.
In het bestuur van deze stichting
hebben zitting: de commissaris der
Koningin in Utrecht, de heer Reinalda,
mej. A. J. Moei'kerken van der Meu-
len, mevr. Aaisen-Jansen, wethoud-
ster van Groningen, D. J. A. Geluk,
wethouder van Haarlem,, G, A. van
Riemsdijk, directeur van de openbare
leeszaal en bibliotheek te Amsterdam,
H. v. d. Vlist, wethouder van Utrecht,
J. C. Wintering, directeur van de we-
reldbibliotheek en A. J. van der Vlerk,
wethouder van Rotterdam (secretaris-
penningmeester van de' stichting).
De slichting zal zo mogelijk uitgifte
van nieuwe boeken en reeksen steu
nen. Het moet namelijk zo worden dat
de boeken, die het bestum van de
Stichting aanbeveelt, een garantie bie
den voor f uders, opvoeders en ook voor
de jongeren zelf. Het bestuur is voorts
bereid tussen koper en verkoper zijn
bemiddeling te verlenen. De normale
prys van de W. B. deeltjes is pei com
plete jaaruitgave (dus zes deeltjes)
4,50. Bij een collectief abonnement
ten name van de Stichting zal deze
prijs kunnen dalen al naar gelang het
aantal deelnemers, tot 3,75 en daar
beneden. De jeugd uit het gehele land
kan van deze bemiddeling gebruik
maken.
Klassen, clubs enz. kunnen zelf
spaarfondsen vormen om gezamenlijk
boeken aan te kopen. Het is de be
doeling van de Stichting dat in de
scholen propaganda-commissies wor
den samengesteld, die het lezen van
het goede boek stimuleren. Het bestuur
hang-kinderwagen te maken en twin
tig seconden om hem weer in zijn
oorspronkelijke toestand te brengen
Wij vinden het een prachtuitvinding
vooral voor de heren in Engeland de
uitvinding is gedaan in Werwick) die,
zoals bekend er een gewoonte van heb
ben gemaaktmet de kinderwagen uit
wandelen te gaan. Het geval heet
„Pramcar".
Het Carnaval in Nice is onder een
stralende lentezon ingezet met de glo
rierijke intocht van pnns Carnaval. Dit
jaar staat het carnaval in het teken
van het circus.
In Frankrijk is Maurice Baquet een
grootheid. En wel op het gebied van
dc acrobatiek, op welk terrein zyn fan
tasie geen grenzen kent. Hij gaat bin
nenkort een tournée maken in België.
Wij zien hem hier bij een repetitie.
Na dit eerste plaatje vasn de tweede
rij te hebben bezien, gaan we te gast
bij de president van de Franse repu
bliek, die op het Elysée een diner heeft
aangeboden aan grootheden en be
roemdheden.
En om even in Frankrijk te blijven:
daarnaast een creatie van het mode
huis Waser, bestemd voor de Lente en
genoemd Hirondelle
En tenslotte een plaatje uit het ge
troffen gebied van België. Deze foto
werd gemaakt te Nieuwpoort, waar
militairen bezig zijn zandzakken te
vullen.
Virulv tot commodore
van K.L.M. benoemd
Gezagvoerder Adrlaan Viruly is met
ingang van 6 Februari j.l. tot commo
dore op de Noordatlantische routes van
de K.L.M. benoemd. Deze rang geeft
het recht tot het dragen van een' gou
den ster boven de galons. De titel van
algemeen chef vlieger, welke de heer
Viruly sinds het einde van de oorlog
voerde, is door deze benoeming komen
te vervallen.
Commodore Viruly die meer dan
25 jaar de stuurknuppel hanteert is een
van de bekendste K.L.M. vliegers. Se
dert April 1927 toen hij zijn FLA-bre-
vet verwierf, heeft hij meer dan 17.000
vlieguren op zijn naam gebracht, waar
bij hij bijna 5 mililoen kilometer afleg
de ofwel 125 vluchten rond de aarde.
Tijdens deze vluchten maakte hij ken
nis met 58 landen en vervoerde hij
nxeer dan 60.000 passagiers en 4 mil-
lioen kilogram vracht.
Als algemeen chef vlieger van de
K.L.M. heeft hij op alle routes van deze
maatschappij gevlogen. Tijdens de laat
ste wereldoorlog werd de heer Viruly,
die voor 1940 bijna 20 vluchten naar
Indië had gemaakt, in het bezette Ne
derland op non-actief gesteld. Hij
slaagde er echter spoedig in naar Zwe
den uit te wyken en vandaar naar En
geland. Aanvankelijk werd hij vlieger
op de bekende „life line" van de
K.L.M., die met onbewapende toestel
len een nachtdienst tussen Bristol en
Lissabon Gibraltar onderhield. Later
kwam hij by het- „Air Ti-ansport Com
mand" als ferry-piloot en maakte hjj
tali'ijke vluchten over de Atlantische
Oceaan.
Door zijn aldus ontstane ruime er
varing op de Noord-Atlantische lueht-
routes had hij een voornaam aandeel
in de opbouw van de K.L.M.-lijnen
naar Noord-Amerika en hij was dan
ook gezagvoerder op de eerste K.L.M.-
vlueht over de Atlantische Oceaan van
Nederland naar West-Indië.
Grote bekendheid verwierf Viruly
als auteur van luchtvaartboeken. Ze
ventien heeft hij er reeds op zijn naam
staan. Ook als schrijver van lucht
vaartartikelen en als spreker geniet
hij in binnen- en buitenland bekend
heid.
zal aan alle smaken en inzichten
trachten te voldoen. Het zal Je 'itgif-
te van een cultuursei-ie, een sportserie,
een serie over handvaardigheid, enz.
bevorderen. In hoevei're de Stichting
hierin slaagt, hangt af van de belang
stelling welke hiei-voor bij de jeugd
bestaat.