Huoo de Groot: wonderkind Sp aar mij voor een Eckermann Goede jeugdl en goedkope ectuur E[;K GROOT MAN sluit wel ergens op een Eckermann. Het proto type hiervan is Goethe's secretaris. Waarschijnlijk heeft de grote man zich zeer behagelijk gevoeld, doorlopend zo'n zichzelf vullend klad schrift hij de hand te hebben; misschien zelfs heeft het hem aangespoord in de vervaardiging van onsterfelijke uitspraken. Zeker is, dat zijn popu lariteit er niet bij gewonnen heeft. Hij verwierf er zich de schijn mee van Olympische alweterij en menigeen slikt dat niet; menselijke super- superwijsheid stuit altijd wat tegen de borst, onwillekeurig stemt hel wrevelig en geloof je er niet helemaal in. Bovendien deelt ook een groot man met zijn medeschepselen het ongemak, van tijd tot tijd zijn inzin kingen te hebben en de oer-Eckermann nu had de onaangename gc- woonLe dociel op te schrijven, wat zijn meester ontviel, rijp on groen door elkaar heen. Bij gevolg mag ieder groot man wel verzuchten: laat af, gij gedienstige geest; wijk van mij, gij al te ijverige woordenschrijver; kortom, spaar mij voor een Eckermann. C~Bj onze fotopagina _J GELDERS DAGBLAD ZATERDAG 14 FEBRUARI 1953 Maxim Gorki en Leo Tolstoj schrijvers en ook zichzelf spaarde hij niet geheel: „Het is verschrikkelijk zoveel als wij verzinnen in onze boeken, wij allen. Ik ook. soms zit je te schrijven en krijgt plotseling medelijden met een van je personen. Je neemt hem weer onder handen en geeft hem er een betere karaktertrek bij, en bij een ander neem je iets weg om de anderen, die samen met hem zijn, niet te zwart te maken... De Fransen hebben drie schrij vers: Stendhal, Balzac, Flaubert en nu misschien nog Maupassant, maar Tsjechow is beter dan hij. Maar de Goncourts, 'dat zijn colwns, ze doen alleen maar ernstig: ze hebben het leven geleerd uit boeken, geschreven door net zulke verzinners als zij zelf zijn, en dachten dat dat serieus werk was, maar daaraan heeft niemand behoefte". trekken: alsook dat hij de aandacht voor zijn beroep van (zoals het volk het minachtend uitdrukte) „lijkensnij der", „krengenvreter" zich meer en meer gaat verplaatsen naar de werk zaamheid der „resurrectionisten", de lijkenrovers, In Van der Woude's creatie van deze dr. Fergusson menen wij zijn voor naamste verdienste te moeten zien, evenals wij het als zijn tekortkoming beschouwen dat hij er zijn aandacht niet veel meer op heeft geconcentreerd. Mocht er na de twee eerste versies (zijn „Anatomie" en de onderwerpelij- ke) nog een derde komen, dan zal toch Fergusson de eigenlijke hoofdper soon moéten worden; maar een zeer zware taak wacht hem dan voorzeker. „Schandaal om Dokter Knox" mist keuze, Te veel gebeurtenissen worden verhaald en personen geschetst die van luttel of hoegenaamd geen belang zijn. V. B. Evacuatie-adressen De directeur van het Informatie bureau van het Ned. Roode -Kruis te Den Haag verzoekt dringend voor het aanvragen van een Informatie over het evacuatie-adres van verwanten, voor elke persoon op wie een aanvrage betrekking heeft, een formulier duide lijk in te vullen, dat de volgende ge gevens over die persoon dient te be vatten en als volgt geadresseerd moet zijn: Informatiebureau van het Ned. Roode Kruis, Jan Evertstraat 1, 's Gravenhage Verzoeke inlichtingen over naam, voornamen, geboortedatum, geboorte plaats, woonadres in het watersnood- gebied (gemeente, straat en hulsnr.). Aangevraagd door: naam en voor letters, adres, aard "verwantschap, datum van aanvraag. Het eerste plaatje is tevens het merkwaardigste plaatje van de v;eek. Het is genomen in het plaatsje Bulawayo in Znid-Rhodesia, Deze stad staat bekend om haar geweldige regen buien. Men heeft evenwel nog steeds verzuimd,'de riolen met de hoeveelheid van het hemelwater in overeenstem ming te brengen, zodat, als het flink regent, de stralen blank staan. Een van de inwoners van Bulawayo heeft bij wijze van protest zijn badpak aange trokken en heeft midden in de stad het plaatselijk record op de honderd meter verbeterd, hetgeen alleen in Bulawayo mogelijk is. Dc volgende twee plaatjes horen bij elkaar. Er zijn dertig seconden nodig om van deze kinderwagen een aan- Zeker géén argeloos vazal betuigt zich Maxim Gorki in zijn „Herin neringen aan Leo Tolstoj" (uitgave L. J. Veen, Amsterdam). Omstreeks 1900 heeft Gorki (32 jaar oud) de toen reeds 74-jarige Tol stoj vaak ontmoet en het merendeel der hier gebundelde aantekeningen is daaruit voortgekomen. Hoe iets ge heel anders komt ons hier tegemoet! Gorki weet zich in veel weliswaar de mindere, niet alleen nu maar ook voor altijd, doch daai'naast blijft hij zich volledig bewust van zijn eigen per soonlijkheid, van eigen kunnen en eigen overtuigingen. Voor een adem loos bewonderen en noteren treedt derhalve een bedachtzaam waarnemen en oordeelen in de plaats, en dat doet heel weldadig aan, weldadig en leven wekkend. Wat verwacht men ook wel, al is men een Tolstoj! Ieder intens le vend mens is voortdurend met zichzelf in tegenspraak en dus is ook Tolstoj daar niet aan ontkomen. Hij probeerde stug eenheid in zichzelf te vinden, maar ach, zoiets moet altijd vergeefs zijn. Gorki en zijn vele andere bezoe kers moeten hem dat wel hebben doen begrijpen. Intussen, ieder die Tolstoj ontmoet te, ervoer hem als zijn meerdere, ja als een geweldenaar. Klein van postuur is hij... En toch werden alle anderen meteen kleiner dan hij." Gorki zelf kreeg eens een zo overweldigende in druk, dat het hem deed stamelen: „Ik ben geen wees op aarde, zolang deze mens er leeft". Trouwens was ook Tolstoj zich welbewust van zijn meer derheid. Over andere schrijvers sprak hij alsof het zijn kinderen waren en hij hun vader, die al hun gebreken kent. Zó groot voelde hij zichzelf, dat hij er in zijn verhouding tot God aanhoudend door werd belemmerd. Bij anderen drong hij rusteloos op geloven aan, maar zelf viel het hem heel moeilijk zich te onderwerpen; Zijn geweldig uit gegroeide persoonlijkheid, „een won derbaarlijk, bijna monsterachtig ver schijnsel", was daar een beletsel voor. Het leek soms, of zijn gedachten over God eigenlijk minder gedachten waren dan een gespannen verzet tegen iets dat hij boven zich voelde. Zo schrijft Gorki: ..Zijn betrekkingen met God zijn zeer onbepaald, maar soms doen zij me denken aan die van twee beren in één kuil". Naast alle erkenning van Tolstoj's uitzonderlijk genie geeft Gorki ook uiting aan opwellingen van tegen zin. Hij verwijt hem op zoek te zijn naar eigen heiligheid, op jacht te zijn naar een nimbus. In Tolstoj's befaam de „vlucht" van zijn landgoed Jasjana Poljana om te gaan „lijden", ziet hy iets onwaarachtigs en ook zijn predi king van naatstenliefde en lijdzaam heid en van de nietigheid van het aards bestaan kan hij niet geheel voor ernst nemen. Hij ziet. er een onmacht in, zich te ontworstelen aan zichzelf: Tolstoj deed zich gaarne als een een voudige moezjik voor, maar in zijn hart was en bleef hij dc grootgrondbe zitter die aan de bestaande orde niet pertinent de oorlog kon verklaren; zijn aanprijzen van lijdzaamheid beschouwt hij als een wegvluchten van de eisen des tijds en tevens als een de Russi sche mens stijven in zijn ondeugden van luiheid en gemakzucht. Het wel sprekendst in zijn aanklacht is Gorki in de volgende passage: „Het leven na de dood heeft hij altijd zeer geprezen, maar het is in de eerste plaats de dichter in hem die dat mooi vindt. Nationaal schrij ver in de diepste en meest omvat tende zin van het begi'ip, veipcr- soonlijkt hij in zijn geweldige ziel alle onvolmaaktheden der natie, alle verminkingen ons toegebracht dooi de folteringen van onze geschiede nis: zyn nevelige prediking van de „daadloosheid", van het passivisme, dat is heel de ongezonde gisting van het oude Russische bloed, vergiftigd door Mongools fatalisme en bij wijze van spreken chemisch vijandig aan het Westen met zijn ononderbroken scheppende werkkzaamheid, met zijn daadwerkelijke tegenstand tegen het kwaad in' het leven... Zo is het ons erfdeel, ons noodlot, om in sneeuw en moerassen te zitten als naburen van de wilde stammen Erzja, Tsjoedj, Men, Wjesj en Moerom. Maar er kwamen mensen die voel den dat onze \yereld niet van het Oosten, doch van het Westen is. En nu wil hij. de voleinder van onze oude geschiedenis, zich bewust of onbewust als een hoge berg leggen op de weg van onze natie naar Europa, naar het actieve leven dat van de mens onveibiddellijk de grootste inspanning eist. Zijn hou ding tegenover de bcpioefde kennis, zeker eveneens diep nationaal, weer- weerspiegelt voortreffelijk dc dorpse oud-Russische scepsis der onwetend heid. Alles in hem is nationaal en heel zijn prediking is een reactie van het verleden, een atavisme, dat wij reeds bezig waren te overwinnen". Men behoeft de grootse roman „Oor log en Vrede" maar te lezen om op vele plaatsen bevestigd te vinden wat Gorki hier aanvoert over Tolstoj's typisch-nationale, vaak ook fatalisti sche, en anti-Westerse gezindheid En wie het Rusland van na 1917 beziet, weet dat het de door Gorki c.s. voorge stane Westerse denkwijze is geweest die heeft gezegevierd. Uiteraard wil een uitval als de bo venstaande niets afdoen aan Tolstoj's ongeëvenaard meesterschap, bovenal als romanschrijver. Met talrijke aan halingen laat Gorki blijken, hoezeer Tolstoj's gezag in dit opzicht te erken nen. Daaruit komt duidelijk naar bo ven, dat Tolstoj het kunstenaarschap voel minder achtte dan het mens-zijn. Als anti-romantisch, realistisch man verwierp hij alle onechtheid in het te kenen van mensen en toestanden en verwierp hy' al het „literaire". Scherp critisch stond hij tegenover de meeste Wat de Russen betreft, is Tolstoj vooral gebeten op Dostojefski: „Hij was wantrouwig, vol van eigenliefde, zwaar van geest en ongelukkig. Vreemd dat hy zoveel gelezen wordt, ik begrijp niet waarom. Want het is zwaar en nutteloos werk, immers al die Idioten, Jongelingen en Raskolwi- kofs en dat alles is niet zo geweest, alles is eenvoudiger en begrijpelijker", Ten deze althans is het huidige Rus land het roerend met Tolstoj eens. Zo vertelt de Franse journalist Michel Gordey in zijn recente boek „Visa pour Moscou" over zijn bezoek aan een be drijfsbibliotheek te Stalingrad, dat er onder meer de volledige werken waren van De Balzac, Victor Hugo, Stendhal, Shakespeare en ,,tous les classiques russes, sa.uf Dostoïcvski" alle Russi sche klassieken met uitzondering van Dostojefski, Bezwaalijk kan men dit verstoken achten van gezond inzicht. Een lugubere handel In Groot-Brittannië heeft het geloof in de „resurrection" (opstanding) tot in de jaren '30 van de vo rige eeuw ernstig in de weg ge staan aan de anatomische kennis van het menselijk lichaam. Als gevolg van dat geloof was namelijk onderzoek op lijken bij de wet verboden; anders im mers zou de „.opstanding des vleses" den doden ontzegd blijven. Alieen voor terechtgestelden gold een uitzondering. Er ontstond bij de anatomen dus, om hot maar Zakelijk te zeggen, een groot tekort aan lijken. Eén middel om er zich van te voorzien, was een goed keuring van de familie van overlede nen. om tegen vergoeding, terstond na de begrafenis heimelijk tot opgraving te mogen overgaan. Voor de uitvoering van deze taak bedienden de anatomen zich van tussenpersonen. Een volgende stap was, dat deze handlangers zich zelfstandig maakten: zij groeven zón der toestemming de lijken op en lever den die af aan de best betalende ana toom; de prijzen liepen op tot wel 14 guineas. Daarnaast kwam het voor. dat stoffelijke overschotten aan de anatomen werden geleverd zonder de tussenfase ener begrafenis. En de laat ste stap. een hoogst afschuwwekkende, is deze geweest: in Edinburgh (waar de zeer bekwame anatoom Robert Knox een particuliere school met hon derden studenten had) zijn twee lieden tot een aanzienlijk aantal moorden overgegaan uit enkel begeerte naar het loon. Een hunner, zekere Burke, is achterhaald en in in 1829 op het scha vot geëindigd. Deze stof heeft Johan van der W o u d e geleid tot zijn roman „Schandaal om Dokter Knox" (uitgave Het Wereldvenster, Amsterdam). Dat zij een behandeling waard kan zijn, daarvan heeft de schrijver zeer zeker overtuigd. Vooral blijkt dit uit de figuur van dr, Fergus son. In tegenstelling tot Knox, die zijn wetenschappelijk werk streng geïso leerd van zijn gevoelsleven weet te houden, gaat. bij Fergusson het doel van het onderzoek steeds meer verlo ren in de herkomst van het „materi aal". Zijn er in hemzelf geloofsvoorstel lingen verborgen die dit teweeg bren gen? Of gaat er een misdadigersna- tuur in hem schuil? Dit blijft in het duister. Wel vernemen wij, dat zich merkwaardige processen in hem vol- Bouwer van toekomstige wereldstaat corrigeren, opdat het nageslacht zich niet behoeft te schamen! „T/TCEL HEB IK ondernomen, niets volbracht". Dat waren volgens Jan Romein de woorden, die Hugo de Groot op zijn sterfbed sprak, ver van huis, te Rostoc. Daar, in Pommercn, kwam een einde aan een kwarteeuw zwerven van liet ..Delfis Orakel", dat in 1583 geboren was, een jaar dus voordat Oranje viel. Een jaar voordal de grondlegger van de Staat der Nederlanden stiei', werd, in dezelfde plaats, de grote bouwer aan het fundament van een toekomstige wereldstaat, geboren, ruimers, een wereldstaat is alléén maar gezond wanneer zij is gegrond vest op Recht. Grotius was in de eerste plaats een rechtsgeleerde. In optocht brachten zij de urn weei naar de Kerk. Hun stoet werd voor afgegaan door trommelslagers, die op omfloerste trommen roffelden. Nie mand durfde zich te verzetten tegen de studenten. Zij hadden gezegd, dat zij allen de stad zouden verlaten als er weer één grafschenner zijn hand TTet wonderkind Hugo de Groot. troostte reeds op achtjarige" teel tijd zijn ouders, na het verlies van zijn broertje: hij deed het in dichtvorm en in het Latijn. Op elfjarige leeftijd werd hij door de curator Jan van der Does, welkom geheten als student aan de Universiteit van 'Leiden, in een zang. ook al in het Latijn, waarin hij een nieuweErasmus werd genoemd. Zijn moeder heeft later vele malen verteld, dat haar Hugo, toen hij nog maar twaalf jaar was, haar bekeerd zou hebben tot het Protestantisme: hetgeen haar man voordien vele keren geprobeerd had, doch zonder succes. Veertien jaar was hij, toen hy, deel uitmakend van 't gezantschap van 01- denbamevelt, door de Franse koning, Hendrik IV, met de schitterendste eer bewijzen werd overladen en „Het Won der van Holland" werd genoemd. Dit, in zijn jeugd zo verwend mensen kind, dat nooit gespeeld en altijd ge dacht of gediscussieerd nad, dat zich al zwervende ontwikkeld had tot een der grootste geleerden van zijn eeuw. dat niet alleen rechtsgeleerde was, doch ook Godgeleerde en wijsgeer, stierf te Rostoc, nadat het, komende van de Koningin van Zweden, in de buurt van Dantzig, schipbreuk had geleden. Hoe zal hij in zijn laatste le vensuren verlangd hebben naar zijn vrouw, die hem zo menigmaal, door woord en daad, nieuwe levensmoed ge geven had. Partijdig beooideeld, tijdens de be roerten van het Twaalfjarig Be stand, tot levenslange gevangenisstraf op Loevestein, had zij hem, met behulp van de boekenkist en haar dienstmeis je de vrijheid gegeven. Daana Lad ze hem nog honderden keren, al een hel din, verdedigd tegen laster, en hem tientallen keren, als een strenge moe der, berispt, als hy het hoofd liet han gen. Zij had hem zijn grootheid gewe zen en zijn kleinheid gedemonstreerd; zij had hem geleerd hoe belangrijk de wetenschap voor de wereld isen hoe belangrijk karakter. Zij was niet bij hem, om heml stexvensmoed te ge ven. Daarom klaagde hij: „Veel heb ik ondernomen, niets volbracht." Hij stierf, volgens de getuigenis van de Lutherse predikant, die daarbij aan wezig was, als Christen. Christelijk had hg ook geleefd. Maar sommige Lutherse predikanten dachten daar anders over, en toen zijn ingewanden, in een urn, begraven werden in de Kerk, zijn gebalsemd lichaam zou. naar Delft worden vervoerd stook ten zij het volk op. dai tenslotte, zie dend verontwaardigd, de ..heidense" ingewanden uit de „heilige Kerk" haal de, om ze te begraven op een kerk hof in de buurt. De studenten van dc Universiteit van Rostoc. die gehoord hadden wat er was gebeurd, kwamen tezamen en spraken: Er zijn in de wereld vrijplaatsen voor misdadigers, zou dan het dode hart van de, grootste geleerde van onze eeuw. die de wereld een weldaad heeft bewezen met zijn werk, niet mogen rusten in onze Kerk De schijnheiligen, die het volk hebben opgestookt, weten toch wat dit hart te verduren heeft gehad? Door alle mogelijke kuiperijen, door een veroor deling zó partijdig dat het ten hemel schreit? Wij zullen deze zwarte blad zijde uit de geschiedenis van Rostoc naar de urn uit zou steken. Zo bewezen de studenten van Rostoc een groot Nederlander grote eer. en tevens be wezen zij daarmee dat studenten een laak hebben in de wereld. Het 'geoai- semde lijk werd bijgezet in de Nieuwe Kerk te Delft. Daar. temidden van het volk, dat nij waarlijk had liefge had, heeft men later een praalgr-if voor hem opgericht Hij. de ontwerper van het. fundament van een toe komstige wereldstaat, r.oor zijn genia le publicaties over het iveht, rust taai tegenover de grondlegger van dit Ko ninkrijk, de Grote Zwijger Zij rusten in vrede. Ruit hora, de tijd snelt voort. Rein Brouwer. Te Amsterdam Pebben autori teiten en figuren uit 't bibliotheek wezen een stichting in het leven geroepen, die tot doel heeft het schryven, uitgeven en v> 'spreiden te bevorderen van goede en goed kope jeugdlectuur en een zodanige brug te slaan tussen uitgever en scholier, dat de jeugd van 12 tot 18 jaar zich meer gaat intersseren voor het aanleggen van een eigen bibliotheek en dus voor aankoop A an boeken. In het bestuur van deze stichting hebben zitting: de commissaris der Koningin in Utrecht, de heer Reinalda, mej. A. J. Moei'kerken van der Meu- len, mevr. Aaisen-Jansen, wethoud- ster van Groningen, D. J. A. Geluk, wethouder van Haarlem,, G, A. van Riemsdijk, directeur van de openbare leeszaal en bibliotheek te Amsterdam, H. v. d. Vlist, wethouder van Utrecht, J. C. Wintering, directeur van de we- reldbibliotheek en A. J. van der Vlerk, wethouder van Rotterdam (secretaris- penningmeester van de' stichting). De slichting zal zo mogelijk uitgifte van nieuwe boeken en reeksen steu nen. Het moet namelijk zo worden dat de boeken, die het bestum van de Stichting aanbeveelt, een garantie bie den voor f uders, opvoeders en ook voor de jongeren zelf. Het bestuur is voorts bereid tussen koper en verkoper zijn bemiddeling te verlenen. De normale prys van de W. B. deeltjes is pei com plete jaaruitgave (dus zes deeltjes) 4,50. Bij een collectief abonnement ten name van de Stichting zal deze prijs kunnen dalen al naar gelang het aantal deelnemers, tot 3,75 en daar beneden. De jeugd uit het gehele land kan van deze bemiddeling gebruik maken. Klassen, clubs enz. kunnen zelf spaarfondsen vormen om gezamenlijk boeken aan te kopen. Het is de be doeling van de Stichting dat in de scholen propaganda-commissies wor den samengesteld, die het lezen van het goede boek stimuleren. Het bestuur hang-kinderwagen te maken en twin tig seconden om hem weer in zijn oorspronkelijke toestand te brengen Wij vinden het een prachtuitvinding vooral voor de heren in Engeland de uitvinding is gedaan in Werwick) die, zoals bekend er een gewoonte van heb ben gemaaktmet de kinderwagen uit wandelen te gaan. Het geval heet „Pramcar". Het Carnaval in Nice is onder een stralende lentezon ingezet met de glo rierijke intocht van pnns Carnaval. Dit jaar staat het carnaval in het teken van het circus. In Frankrijk is Maurice Baquet een grootheid. En wel op het gebied van dc acrobatiek, op welk terrein zyn fan tasie geen grenzen kent. Hij gaat bin nenkort een tournée maken in België. Wij zien hem hier bij een repetitie. Na dit eerste plaatje vasn de tweede rij te hebben bezien, gaan we te gast bij de president van de Franse repu bliek, die op het Elysée een diner heeft aangeboden aan grootheden en be roemdheden. En om even in Frankrijk te blijven: daarnaast een creatie van het mode huis Waser, bestemd voor de Lente en genoemd Hirondelle En tenslotte een plaatje uit het ge troffen gebied van België. Deze foto werd gemaakt te Nieuwpoort, waar militairen bezig zijn zandzakken te vullen. Virulv tot commodore van K.L.M. benoemd Gezagvoerder Adrlaan Viruly is met ingang van 6 Februari j.l. tot commo dore op de Noordatlantische routes van de K.L.M. benoemd. Deze rang geeft het recht tot het dragen van een' gou den ster boven de galons. De titel van algemeen chef vlieger, welke de heer Viruly sinds het einde van de oorlog voerde, is door deze benoeming komen te vervallen. Commodore Viruly die meer dan 25 jaar de stuurknuppel hanteert is een van de bekendste K.L.M. vliegers. Se dert April 1927 toen hij zijn FLA-bre- vet verwierf, heeft hij meer dan 17.000 vlieguren op zijn naam gebracht, waar bij hij bijna 5 mililoen kilometer afleg de ofwel 125 vluchten rond de aarde. Tijdens deze vluchten maakte hij ken nis met 58 landen en vervoerde hij nxeer dan 60.000 passagiers en 4 mil- lioen kilogram vracht. Als algemeen chef vlieger van de K.L.M. heeft hij op alle routes van deze maatschappij gevlogen. Tijdens de laat ste wereldoorlog werd de heer Viruly, die voor 1940 bijna 20 vluchten naar Indië had gemaakt, in het bezette Ne derland op non-actief gesteld. Hij slaagde er echter spoedig in naar Zwe den uit te wyken en vandaar naar En geland. Aanvankelijk werd hij vlieger op de bekende „life line" van de K.L.M., die met onbewapende toestel len een nachtdienst tussen Bristol en Lissabon Gibraltar onderhield. Later kwam hij by het- „Air Ti-ansport Com mand" als ferry-piloot en maakte hjj tali'ijke vluchten over de Atlantische Oceaan. Door zijn aldus ontstane ruime er varing op de Noord-Atlantische lueht- routes had hij een voornaam aandeel in de opbouw van de K.L.M.-lijnen naar Noord-Amerika en hij was dan ook gezagvoerder op de eerste K.L.M.- vlueht over de Atlantische Oceaan van Nederland naar West-Indië. Grote bekendheid verwierf Viruly als auteur van luchtvaartboeken. Ze ventien heeft hij er reeds op zijn naam staan. Ook als schrijver van lucht vaartartikelen en als spreker geniet hij in binnen- en buitenland bekend heid. zal aan alle smaken en inzichten trachten te voldoen. Het zal Je 'itgif- te van een cultuursei-ie, een sportserie, een serie over handvaardigheid, enz. bevorderen. In hoevei're de Stichting hierin slaagt, hangt af van de belang stelling welke hiei-voor bij de jeugd bestaat.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 3