NIEUWSBLAD VOOR DE HOEKSCHE WAARD EN IJSELMONDE
7afercfag T4 FeKruari 1953
Deze foto laat zien hoe ver dc nieuwe woningen i
water hebben gestaan.
i in het Een vlasfabriek onder 's-Gravendeel verdween bijna geheel In het water.
Onder zeer moeilijke omstandigheden werden Zondagmorgen in
Eén oproep en van alle kanten stroomden vrijwilligers toe om de Oiul-Beijerland do bewoners van het zwembad „Dc Oude Tol" van hun
strijd mot het water om onzo dijken te beginnen. Op dc foto haalt geheel door dc golven omspoelde woning gehaald. Op de foto: de baby
een werkploeg bij het gemeentehuis te Puttcrshoek schoppen om do van de familie N. Grootenbocr-Visser wordt van dc „Botlek" in een
strijd aan te binden. gereedstaande auto gedragen.
ER IS VEEL
GELD NODIG
OM DE NODEN
TE LENIGEN
NATIONAAL
RAMPENFONDS
Gironummer
9575
Feuilleton
P§eudo-8pionne
door P. J. van Gelder
„Maar je hoeft me geen gezel
schap te houden. Dan mis je de
bus!" Dc woorden sneden nog door
zijn ziel als hij er aan dacht. Alsof
liij naar haar toegekomen was om
de bus te halen
Een diepe duisternis omhulde
de winteravond van toen. Hij her
innerde zich nog elke stap en elk
woord. De. hel was losgebroken,
duivelen omringden hem. Een on
weerstaanbare kracht dreef hem
to het alleruiterste.
Geen zon, en geen ja. Een nacht
van jaren wroeging' en berouw.
Een donkere eenzaamheid vol van
verdriet, ondanks zijn onbegrepen
schrijverstriomfen die hem wel
geld maar geen geluk brachten.
Vanmorgen verscheen het licht
voor 't eerst weer aan zijn te lang
naar binnen gekeerde ogen. Op
eens durfde hij weer dromen van
een ander leven, van menselijke
vreugde naast het onmenselijk ver
driet. Vandaag verrees dc zon óók
voor hem. De zon! En het ja!
Hoor de leeuweriken juichen van
lief en van leed. Wonderlijk weer
klonk dat zilver gezang uit dc he
mel. Het leven leek hem. plotse
ling heel anders geworden. Nog
nooit beloofde hij zó een zonsop
gang en zó dc liefde.
Son ja! Een échte Son ja!
Phylax. achter hem, gromde van
ongeduld. ..Zorg liever dat ik ni'ii
hondenbrood krijg. We kunnen
niet allemaal van de liefde leven
als jjj!"
Dromerig schouwde rle .schrijve)'
met een schuingehouden hoofd
noor op zijn trouwe waanloze ter
rier. „En dan zal Sonja jou eten
geven cn
Hij sprak niet verder. Stomme
verbazing tekende zich ni op zyn
j nutuurlyk, zij zee cn gc aan
de houd enaan hém. Maar
dan had hij Pieter helemaal niet
meer nodig!
„Als dc baas nou maar niet tot
de ontdekking komt, dat ie mij
niet meer nodig heeft" prakki-
zeerde het dier aan zyn voeten.
„Geen Pieter meermom
pelden twee twijfelende lippen
daarboven.
„En geen eten meer" mopperde
Phylax, „een mooi huishouden
hier."
Z\jn baas hoorde het rfict. Die
scheen meer oor te hebben voor
z'n eigen gedachten. De hond
stond op en bewoog zich over de
kostbare parketvloer, misschien
dat zijn edelachtbare bezitter dan
opschrok. Maar ook die poging
bleek vergeefs. Niet eens een trap
kreeg hij. Treurig. Ais hij zich nog
een keer liet verkopen, zou hij een
betere bar uitzoeken. Eén, die
zich tenminste -.at van een een
zaam dier aantrok en zich niet
dag-in dag-uit in onnozele papie
ren begroef ut' op een stuk ram
melend ijzei zai ie hameren, dat
je d'r doof van werd. Kom, hij
moest maar cei.s in da keuken
gaan K'.jhcn en z.e.i wat lekkers
tc spreken.
Maar de adjunct-baas-voor-hal-
„vc-dagen kwam laat die morgen.
Dc terrier scharrelde wat rond in
de tuin, hapte naar vliegen die z'n
bok voorbij vlogen, en vrat ten
einde raad met een vies gezicht
van de blootgewoelde rabarber.
Lekker was het niet, maar je kon
toch niet met een lege maag blij
ven rondlopen, al had je een mooie
naam en woonde je in nog' zo'n
mooie villa. Misschien had zo'11
armelui's hond het nog wel beter.
Die mocht wie-weet, bij de baas
in bed slapen cn die kreeg teninin.
ste eten op lijd.
Nijdig gromde do terrier tegen
liet stuk IJzerdraad, waar hij met
z'n poot in vaslhaakte. Hij knauw
de er op. Bah, wat hard, en roes
tig als een spijker, 't Ding knapte
doormidden ook. Nou, twee dra
den dan. Ook goed. Eten Ito 11 hij
het tóch niet. Op een drafje liep
hij naar de vijver om die nare
smaak weg Le spoelen uit z'n bek.
Als hij een beetje water dronk
zou dat vervelende geknor van z'n
maag misschien ook ophouden.
Baluiig nog sientc.ue hij terug
doeding gehad heeft, behoorde aan stonden uit te rekker
die zich
i eindelijk
eens tot besef kwamen waar ze
uithingen. Met een minachtende 1
blik wilde Phylax die mensensoort
voorbij lopen, doch dc mannen
kregen hem in de gaten, lokten en
floten en, waaratjes, daar hield
er één een stuk brood in z'n vin-1
gers. Dat liet de ruigharige zich
geen twee keer vertellen. Met gul
zige happen verslond hij de brok
ken.
„Nou, die is uitgehongerd, boor"
gi'innckte de brigadier, „die krijgt
hier zeker niet tc veel!"
„Herder" gromde het dier, „dan
hooit dc baas het ook."
De agenten voerden hem van
hun meegebrachte boterhammen
met kaas, of worst, 't Ging er al
lemaal in als koek. „Als ik nou
zo'n malle poes was, zou ik die lui
een kopje geven" overdacht Phy
lax, „maar dat kun je als fatsoen
lijke hond moeilijk doen Dus
kwispelde hij maar wat met z'11
staart, konden ze toch zien, dat
hjj de goede gaven op prijs stelde
en de viezerikken niet al te zeer
verachtte om geen voedsel uit hun
ongewassen handen aan te pak
ken.
Toer. tenslotte de aflossing in
de vorm van nette, gediscipli
neerde, politiemannen verscheen en
ehpiie, onberispehijke uniformen
j de verregende modderige ding ver
ving, stond de waakhond op zeer
goede voet met zijn collega-bewa
kers en viel het gedwongen af
scheid van de vrijgevige smeer
poetsen hem zwaarder dan hij wel
in z'n melancholisch afscheidsge-
blaf wilde laten blijken. Want je
weet wel wat je hebt, maar je
weet nog niet wat je krijgt. En
deze keurige heren konden wel
eens even wei-opgevoed wezen als
eigen baas, die hem dank zij
die ontwikkeling vergat eten te
even. Wie verzekerde hem, dat
liet vlees wat er ih die nieuwe uni
formen stak hem even keurig zou
behandelen als de ploeg die thans
het slagveld ontruimde?
Plichtsgetrouw meldde dc nieuw
aangekomen brigadier zich bij de
heer des huizes. Phylax stak z'n
oren op en peinsde er over, waar
om de mensen het leven zo inge
wikkeld maken. Als hij ergens in
huis kwam waar hij niet thuis
hoorde, zou hij heus niet zoveel
moeite nemen om toe te lichten
wat ie zich in z'n kop gehaald had.
Dan ging hij even de 'ooel besnuf
felen en dart wist xe genoeg. Maat
de mensen schenen nu eenmaal
ni. over een neus te beschikken,
die ruiken kon en dus maakten
ze allerlei plichtplegingen, die de
die: en gelukkig met nodig hadden
Stel je voor, dat een hond een
vrouwtje op straat n.et mocht
aanspreken, omdat ie nog met aan
haar voorgesteld was.
„Ik hoop,, dat uw mannen het
zich niet zo gemakkelijk zullen
maken in huis als de vorige
groep" zei de baas. „U kunt des
noods de tuinmeubelen gebruiken,
om op te gaan zitten, maar in de
zitkamer cn zo ben ik liever al
leen".
„Natuurlijk, meneer, ik zal 111'n
mannetjes zoveel mogelijk buiten
posteren, alleen in de bibliotheek,
in dc hal cn by de achterdeur
moet iemand wacht houden aan
de binnenzijde. Doch die zullen u
geen last bezorgen, denk ik zo.
Ik zal er een paar tatsocmijkc ke
rels voor pikken. Hebt u nog iets
bijzonders gemerkt, vannacht?"
„Neen" zei de romancier pein
zend, „de alarmschei heb ik niet
gehoord en
Toen zweeg hij en staarde met
ontzetting naai het kleine lampje
van de verklikker boven de deur.
Een rood schijnsel verbreidde zich
daar al enige tijd over de lambri-
zering en het plafond, en hy wist
zich niet te herinneren hoe lang'
dat teken daar reeds als een on
heilspellend licht een naderend on
raad aankondigde.
I .Wordt vervolgd
De oostelijke dijk van dc Molenpolder onder Goudswaard is door de
stormvloed deerlijk gehavend, zoals dc J'olo laat zien.
Wat er overbleef van een gelukkig niet meer bewoond huisje
aan het Varkensdijkje onder Goudc .vuard.
Zo zag men vorige weck van de Middelsluis do Rijksstraatweg naar Aan de Brede Hoek onder Nieuw-Beijerland moest in de nacht, va
Nvunansdorp en omgeving.
Zaterdag op Zondag en Zondag hard gewerkt worden om het ont- werkers goed verzorgd en van droge gebied,
stane gat te dichten en zo de polders Nieuw-Beijerland en Oud- eten en warme drank voorzien.
Beijerland droog te houden.
In 's-Gravendeel werden de Numansdorp had vorige week een verbinding per Duck met he*
Verdronken koeien en ander vee kon men vorige week bij tientallen
langs de dijken op de eilanden zien liggen.
In Zuid-Beijerland was dc dorpsslnis een zeer kritiek punt. Met
man cn macht heeft men gewerkt om dc sluis af te grendelen.
Gezicht op het onder water gelopen Strijensas.
De dijk bij Blaakschcdijk werd bij de afsplitsing aan de weg naar
's-Gravendeel zwaar gehavend.
Bedrijvigheid in de Oud-BeHjerlandse haven, de plaats waar vele materialen, die nodig zijn voor het
herstel, worden aangevoerd. Op de achtergrond dc ondergelopen Beerpolder.
