Matrozen weigerden op Zuid-Korea
Amerikaans oorlogsmateriaal te laden
'ALAN BA1RD"
yam en over
TANK GING WEER BUITEN BOORD
Gehele bemanning naar ander
schip overgebracht
Frankrijk ook tegen
uitbreiding Koreaanse
Henk Gortzak bepleit wederom
belangen ramp-slachtoffers
Met toestemming v^in regering worden
cultuurgronden r geëxporteerd
Het leven van
L. Z. Mechlis
Indonesische zeeliedenconfe
rentie herdenkt muiterij
„Zeven Provinciën"
SPlONNAqE
qEVAL
De Waarheid van Zaterdag 14 F
februari L953
3
Order en tegen-order
TN Het Vrije Volk van Donder
dag vinden we een verhaal over
Tholen, waarin een beschrijving v »rdt
gegeven van de werkzaamheden io dit
eiland. Het blad schrijft:
„Dat h?t op Tholen toch niet eaat,
zoals het zou moeten gaan, is niet hun
(de werkers) schuld. Het Is voorgeko
men, dat zij 's middags om één uur bij
een gevaarlijk gat in de buitendijk n .ven
Sint Annaland moesten zijn, om met het
herstel te beginnen. Om half twee kwam
er een tegen-order: bijna een uur ver
lopen verderop moest, èr gewerkt wor
den aan een dam in de binnendijk Toen
zij daar aankwamen, ging ook daa' het
werk niet door en de hele middag
was verloren."
Kolenprijs niks over te zeggen
QNZE lezers weten, dat de kolenprijs
^in ons land met ingang van 1 April
a.s. verhoogd zal worden.
Dit is de eerste daad van het bestuur
van het Kolen.- en Staalkartel, bekend
onder de naam „Schuman-plan".
Hierover heeft Het V r ij e Volk
het volgende te zeggen:
„In zaken van kolen en yzer ligt het
zwaartepunt van de beslissingen sinds
deze. wee.lt nu eenmaal red. VV.i
niet mee; .n Nederland, maar by de
Hoge Autoriteit (het bestuur) van de
Europese Kolen, en Staalgemeenschap
in Luxemburg."
Zoals ziet, er is niks. aan te doen,
we hebben er niets over te zeggen en
Het V*ij- Volk wast dus zijn handen
in onschuld.
Maar z-, goedkoop komt het- blad er
niet van af.
Wie heeft die „Hoge Autoriteit" met
de bevoegdheid bekleed, de Nederlandse
kolenperzen te verhogen? De PvdA-
fractie in het parlement die vóór net
verdrag stemde. Wie heeft er jarenlang
eëri opgewonden propaganda voor ge
maakt' Het Vrije Volk!
Het bjad zei er bij, dat het verdrag
nodig was voor het tot stand brenger
van Ir „Europese eenheid".
Zoals men ziet, was het boerenbedrog.'
Het ging heel eenvoudig om de ver
hoging van de. kolenprijs)
En zo zi* dat nu eenmaal!
Als één man achter Amerika
SCHRIJVENDE over de Amerikaanse
plannen tot uitbreiding van de oor
log in het Verre Oosten verklaart het
PvdA-blad, de Friese Koerier:
„De gedachte om Azië te winnen door
economische maatregelen, door de hulp
aan achterlijke gebieden, gelijk die om
schreven was in punt 4 van Trumans
program, schijnt opgegeven voor de
methode van de militaire inti
mi d at i e."
Het blad wijst er verder op, dat Wash
ington de West-Europese landen in
deze politiek wil betrekken, d.w.z. hen
er mede voor v&rantwoordelyk wil ma
ken en desnoods wil laten bloeden.
Dit neemt echter niet weg, dat de
Friese Koerier koelbloedig verklaart, dat
„Europa" als „één man achter de Ame
rikaanse politiek" moet staan.
Geheel gerust is het blad echter ook
weer reiet. „Europa houdt zijn hart
vast, maar moet mee Amerika be
schikt."
Waarom moet Europa „mee"? Er is
geen macht ter wereld, die Europa te
gen zijn wil kan dwingen, zich in een
agressie-oorlogtegen Chdpa te laten
slepen. En zelfs Fedde Schurer, d.e
„Friese held", zal er niet in slagen.
Les voor Eisenhower
■jVTU Eisenhower openlijk aangekon
digd heeft, Tsjiang Kai-sjek te wil
len gebruiken voor de uitbreiding van
de oorlog tegen China, is het wellicht
nuttig de twee Amerikaanse, journalis
ten J. en St. Alsop aan te halen, die
in de New York Herald Tri
bune van 11 Febr. jl. het volgende
verhaal vertellen:
Toen de Chinese Volkslegers (voor
de definitieve overwinning) destijds de
provincie Yunnan bevrijdden, vluchtte
een Tsjiang-leger van 12.000 man, vol
komen intact, over de grens naar Bir
ma. Dit leger, aldus de Alsops, werd
door de Amerikanen in 't geheim van
alles voorzien. In 1951 besloten de
Amerikaanse officieren op Formosa, het
leger een inval in China te laten doen.
Het resultaat was „catastrofaal" schrij
ven de Alsops." „Een groot deel. van het
leger werd vernietigd verscheidene
Amerikaanse verbindings-officieren
werden gedood. De resten van het le
ger (ca. 4000 manschappen) zochten
opnieuw hun toevlucht in Birma."
De Alsops verklaren dat deze erva
ring bewijst dat men geen steun van
de Chinese bevolking kan verwachten,
wanneer de „bevrijders" China zoutten
binnendringen.
M.a.w. zij zijn van mening dat
Tsjiang vernietigd zal worden.
Toch moeten wij hierbij opmerken,
dat de twee Alsops verder de verwach
ting uitspreken, dat Tsjiang op de ac
tieve hulp van Amerika rekent „als een
gelijkwaardige partner" en dat betekent
volgens hen „oorlog in vojle omvang".
Zij zouden geen spreekbuizen van
Washington zijn, wanneer zij er niet
aan toevoegden: ,De tijd is gekomen
om zelfs dit duistere alternatief te over
wegen".
Centrale hulp-instantie
TN zijn verklaring van Zondag 1 Febr.
jl. heeft het Dagelijks Bestuur van
de CPN gepleit voor de instelling van
één centrale instantie, die de hulp- en
herstelwerkzaamheden regelt. Het Da
gelijks Bestuur voorzag immers, zo als
een ieder kon voorzien, dat de grootste
chaos zou ontstaan en mensenlevens
onnodig verloren zouden gaan, indien
dit niet geschiedde.
De regering-Drees heeft zich er sma
lend .over. uitgelaten.
Thans lezen wij de volgende uitlating
van kapitein ter zee O. de Booy, com
mandant maritieme middelen:
„Indien er dadelijk een centraal ge
zagsorgaan voor de redding, hulpver
lening en evacuatie was ingesteld en
men had de Marine de nodige bevoegd
heden gegeven, dan had zij vertrouwen
gewekt bij de bevolking en zou oeze
rustig geëvacueerd zijn in de weten
schap, dat de Marine haar eigendommen
zou beschermen,"
Kapitein De Booy wilde, dat de mari
ne-leiding het centrale gezagsorgaan zou
worden. Dat is een kwestie van uitwer
king, waar het hier niet om gaat. De
hoofdzaak is, dat hij de noodzaak van
de onmiddellijke instelling van een cen
traal orgaan erkent (achteraf).
Vraag aan Drees
T)B hierboven aangehaalde uitlating
van kapitein De Booy vindt men in
een artikel in De Telegraaf. Vol
gens hetzelfde blad heeft hij ook nog ge.
zegd: „Dat onze vrienden, de Amerika
nen en de Engelsentot ha de 16de
willen blijven, kunnen wjj alleen maar
waarderen."
De vraag is thans: Hoe lang na de
16de willen de Amerikanen blijven?
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM, 12 Februari. Eerst nu is bekend geworden, dat
omstreeks halt December Engelse en Nederlandse matrozen en
Algerijnse stokers geweigerd hebben in de haven van Poesan op
Zuid-Korea Amerikaans oorlogsmateriaal in te laden.
Hun schip, de Engelse vrachtboot Lord Glad st one was met
een lading voedsel van Japan op weg naar Zuid-Korea. Hoewel ook dit
vervoer hun al niet aanstond onderweg controleerden ze nog of 't
inderdaad voedsel was besloot het dek- en m&chinepersoneel met
algemene stemmen geen wapens of munitie aan boord te nemen. Dit
besluit hebben ze ook inderdaad doorgevoerd.
Toen Amerikaanse militairen, op het moment, dat de jongens in de
messroom zaten, de eerste tank aan boord hadden gehesen, hebben
de matrozen die met eigen handen weer op de kade neergezet.
Kort daarop werd de hele bemanning van boord gehaald. In ge
blindeerde wagens werden ze naar het vliegveld van Poesan overge
bracht en vandaar naar Japan" vervoerd. In Japan werden ze op een
andere Engelse vrachtboot, de L1 o y d George overgebracht. Zeer
waarschijnlijk is de bemanning van de Lloyd George naar Korea
getransporteerd.
Nederlandse matroos
24 uur verhoord
Dc Brits-Franse besprekingen
LONDEN, 14 Febr. De besprekin
gen tussen de Franse en Britse minis
ters in Londen zijn weer afgelopen. Het
Britse persbureau Reuter verneemt, dal
Engeland en Frankrijk „hetzelfde stand
punt innemen" met betrekking tot de
plannen van Eisenhower om de Ko
reaanse oorlog uit te breiden. Dit bete
kent dus dat Frankrijk, evenals Enge-
land, regen een dergelijke uitbreiding
van de oorlog is.
Uit het officiële communiqué blijkt,
dat Frankrijk er niet in geslaagd is,
Engeland te bewegen zich bij de zg.
Europese Defensie Gemeenschap (EDG)
aan te sluiten. Zoals men weet. tracnf
Frankrijk door deelname van Engeland
aan de EDG voldoende tegenwicht 'e
vormen tegen een Westduitse overheer
sing in do EDG.
Het communiqué vermeldt wel, dat
een .voortgezette ondersteuning" door
Engeland van de EDG „van essentieel
belang" is. Over de voorstellen, die
Frankrijk in dit opzicht gedaan, heeft,
is echter geen enkele neslissins'rgevallen.
Alleen is medegedeeld, dat deze voor
stellen langs diplomatieke kanalen- na
der. beschouwd zullen worden".
Tenslotte weet Reuter nog te melden,
dat de Engelse ministers niet bereid
waren beperkingen op de import tn
Engeland uit andere Europese landen te
leggen ten gunste van de import uit
Frankrijk.
CGT boekt weer
nieuwe leden
PARIJS. 13 Februari. De mijn-
werlrersfederatie van de CGT, die vo-
i week '391 nieuwe leden boekte,
heeft andermaal ledenwinst- genoteerd,
déze keer 564 leden. Dit is een nieuw
bewijs van hét vertrouwen der Franse
arbeiders in hun grote vakcentrale.
Franse arbeiders Hoen
Amerikaanse generaal
wijken
PAKIJS, 13 Februari Generaal-
majoor flicks, bevelhebber van de Ame
rikaanse luchtbasis van Chateau roux,
die vorige week aan de USA-bezettings
troepen bevel gaf in geval van „binnen
landse onlusten" (stakingen, arbeiders-
demonstra tfiw,enz.met geweld op
te treden tegen de Franse arbeiders,
heeft dit bevel moeten intrekken als
gevolg van de eensgezinde actie der
•erkers van Chatraiiroux. Het bevel,
dat reeds aangeplakt was in de fabrie
ken van Déols en la lYlartinerie, werd
•rwijderd.
DEN HAAG, 11 Februari. Tien pet
van de ingezamelde goederen kon slechts
aanspraak maken op de naam lompen.
Een gedeelte daarvan is op last van de
GGD in Den Haag verbrand, wegens ge
vaar voor besmetting. De rest van de
lompen wordt opgeslagen.
Een Hollandse matroos, die men ervan
beschuldigde deze solidariteitsactie met
het Koreaanse volk georganiseerd te
hebben, werd door de Amerikaanse MP
24 uur achtereen verhoord. Daarbij wilde
men alleen van hem weten wie dit ge
organiseerd had en waarom het gedaan
was.
Eenmaal weer -met de Lloyd George
in Hamburg aangekomen, dat was op 6
Februari jl., is deze matroos opnieuw
gearresteerd en over de Westduitse
grens geleid.
Houden jullie je rotsooi
HE Lord Gladstone was uit Antwerpen
vertrokken met een lading voor Ja
pan en voedsel voor Zuid-Korea. Tijdens
de maandenlange reis werd er aan boord
veel gediscussieerd. Daarbij kwam ook
de Amerikaanse oorlog in Korea dik
wijls ter sprake.
De meeste matrozen meenden, dat he*
brengen van voedsel voor de oorlogvoe
ring niet van ingrijpende aard was.
Hoewel anderen dit standpunt niet deel
den en hen daarvan probeerden te over
tuigen, was men het volkomen met
elkaar eens, dat men tn elk geval geen
munitie aan boord zou nemen.
Op weg van Japan naar Poesan werd
de kapitein van dit besluit in kennis
gebracht Deze verklaarde evenwel, dat
daar geen sprake van zou zijn. In de
haven va», Poesan bleek echter, dat dit
wel het geval was. Bij het aanleggen
hadden dt schepelingen al tanks op de
kade zien staan en ze waren dus op hun
hoede, s Morgens tijdens het koffie drin
ken "ïwam een der Engelse matrozen
zijn makkers waarschuwen.
„Denk erom, jongens, ei is vuile
boel boven, allemaal aan dek." De
bootsman stond achter de winch.
Hij had juist de eerste tank aan
boord gedraaid. Onder druk van de
matrozen verliet hij die plaats.
De matrozen hebben daarna persoon
lijk dewinch bediend en de tank weer
op de kade gezet. Daarbij riepen ze
tegen le Amerikanen:
„Houden jullie je rotzooi maar bij je."
Toen de tank eenmaal op dé kade
stónd, ging er onder matrozen en sto
kers een hoeraatje op.
Het was de bedoeling geweest, dat de
Lord Gladstone dit materiaal dichter
naar het front had gevoerd.
In geblindeerde auto
A AN .de Amerikanen wees de kapitein
de Hollandse matroos als de schul
dige aan. Hij werd 24 uur lang verhoord,
waarbij de ondervragers voortdurend
werden afgewisseld. De Engelse- matro
zen moesten aan boord blyven. De vol
gende dag werden allen in een geblin
deerde wagen gestopt en per vliegtuig
overgebracht naar de Japanse haven
Osaka, waar ze werden ingescheept op
de Lloyd George. Dit schip deed op weg
naar West-Europa nog de Chinese volks
republiek aan, waar sojabonen werden
ingeladen. In de haven Daireh kregen
matrozen en stokers in de .'Zeemansclub
vrij eten en drinken. Zij kregen bij het
weggaan veel foto's en brochures over
het nieuwe China mee.
Eenmaal in Hamburg aangeko
men, werd de Hollandse matroos
onmiddellijk door de Amerikaanse
MP van boord gehaald, opnieuw
verhoord en daarna onder militaire
bewaking bij Oldenzaal over de
grens geleid. Hij kreeg geen gele
genheid meer afscheid te nemen
van de Engelse matrozen.
Deze foto's werden gemaakt in de Koreaanse hoofdstad Phyong-Yang. Links twee straatbeelden, voor
dat Amerikaanse terreicrbommemoerpers hun vernietigende lading op de stad lieten vallen. Boven: de
Stalinstraat. Onder: het gebouw van de Staatsopera.
De rechtse foto's tonen wat er van dit alles is overgebleven. Onder de zogenaamde doelen, die de Ame
rikanen bombardeerden, waren ivoonhuizen, winkels, scholen en crèches.
(Foto's W. Kornilow).
Maak uitstel van verplichtingen gemakkelijker!
(Van onze parlementaire redacteur)
BINNENHOF, 14 Februari.
Zoals reeds in een deel van orize
edities is medegedeeld, werd gister
middag in allerijl een wetsontwerp
ingediend, dat beoogt, de talloze
landgenoten die have en goed verlor
ren hebben en niet in staat zijn'aan
hun contractuele verplichtingen in
ourgerrechtelijke zin te voldoen, een
uitstel van telkens ten hoogste zes
maanden te. verlenen, indien zulks
redelijkerwijze van de schuldeiser-
kan worden verlangd.
Vanzelfsprekend had dit wetsvoorstel
de instemming van de communistische
fractie. Vanzelfsprekend werkte zij in
elk opzicht mee om de parlementaire
machine zo snel te laten draaien, dat in
één middag het Voorlopige Verslag, zij
het mondeling, kon worden uitgebracht
waarop de mondelinge Memorie van
Antwoord kon volgen en de Kamer het
7 erwijl ons volk om elke decimeter grond vecht.....
Zeventien boeren in de Betuwe met
ondergang bedreigd
(Van onze streekcorrespon.denten)
TERWIJL in het Zuid-Westen van ons land duizenden vechten om
iedere centimeter grond, die van de zee gered kan worden, terwijl
bij de inpoldering van de Zuiderzee 17 a 18.000 gulden wordt uitge
geven om een hectare cultuurgrond op het water te veroveren, worden
bij Culemborg 78 ha uiterwaarden verkocht om afgegraven te worden.
Voor ons land betekent dit een onschatbaar verlies Het gaat hier
immers om beste rivierklei. één van de vruchthaarste grondsoorten
die wij hebben. Voor de boeren, die deze grond pachtten er zijn er
zes die al hun grasland kwijt raken en zeven van wie het bedrijf zo
ingekrompen wordt, dat lonende exploitatie niet meer mogelijk is,
betekent hét de ondergang.
De eigenaresse van deze grond, de NV Sydney uit Haarlem, heeft
deze grond verkocht aan een internationale ontgrondingsmaatschappij,
die waarschijnlijk de klei naar het buitenland zal exporteren en het
zand in het binnenland verkoopt. Het gaat om 13 millioen m3 klei
en zand.
hoe ernstig deze zaak was bleek pas
toen de boeren enige tijd geleden bericht
kregen dat de pachtcontracten, die tot
1 November 1953 liepen, niet verlengd
zouden worden Toen werden de koppen
bij elkaar gestoken en werd overwogen
wat er gedaan kon worden; de zaak
bleek al in een vergevorderd stadium
te verkeren. Er is namelijk geen wet
telijke mogelijkheid deze cultuurgrond
uitverkoop te verbieden.
In alle provincies bestaan zgn. ont-
grondingsverordeningen waardoor der
gelijke ontgrondingen wel verboden kun
nen worden, behalve in Gelderland
Wel tracht men nu Gedeputeerde Sta
ten er toe te krrjgen te elfder ure nog
een noodverordening uit te vaardigen,
maar het is de vraag of dit zal ge
il ukk eö',
Wel is de pachtkamer er onder de
druk van de boeren In geslaagd de
pacht nog voor een jaar verlengd te
krijgen, maar daarna kan ook zij er
niets meer aan doen
Aan de Lekdijk
Het was bar itoud in het wijde lage
land van de Betuwe waar de sneeuw,
voortgejaagd door de ijskoude N.O
wind. alle kleuren en omtrekken verdoe
zelde waardoor de grauwe winterdag
nog troostelozer werd.
Vooral op de Lekdijk, tussen Ciilem-
borg en Beusichem, waarachter de be
treffende uiterwaarden liggen, was het
niet om uit te houden Maar des te
gezelliger en warmer was het in de
keuken van de boerderij, waarheen men
ons verwezen had, bij een snorrend for
nuis en een warme kop koffie.
We waren goed terecht geko
men want boer v. Vuren, ze It écn
van de gedupeerden, heeft de leiding
van het verzet, dat door de boeren
tegen deze schandelijke verkoop ge
voerd wordt, gesteund dooi de land
bouworganisaties en de ABTB.
Er hadden al wel eerder geruchten
over verkoop de ronde gedaan maar
Departement ging er
met acronrd
Het departement van Waterstaat heeft
toestemming gegeven! als de afgra
ving maar dertig meter van de dijk af
blijft, maar de smalle strook die daar
dan overblijft is natuurlijk practisch
waardeloos.
Wat ze moeten beginnen als dit wer
kelijk doorgaat weten de gedupeerde
boeren nog niet. Andere cultuurgrond
is immers uiterst schaars. Als er eens
ergens een boerderij vrij komt zijn er
altijd talloze gegadigden. Voor emigre
ren voelen ze uiteraard ook niets
Van Vuren merkte hierover zeer te
recht. >p. „Dat is geen oplossing en bet
is ook niet ui het belang van ons land
dat de boeren wegtrekken."
En dat is waar; het gaat hier met
slechts om het belang van de getroffen
boeren Het is eèn zaak van het gehele
volk da: dit verhinderd wordt.
Het moet onmogelijk gemaakt
worden, dat, alleen ter wille van de
hoge.'-e w'nst van een individuele
grootgrondbezitter: de boeren van
ons land het bestaan onmogelijk ge
maakt wordt.
Dit is een geval dat duidelijk in het
oog valt en dat onderstreept, dat de
politiek van onze regering de boeren
naar ae ondergang leidt.
Het katholiek Utrechts Dagblad
schroei over deze ontgronding:
„Er za een wonder moeten gebeureD
im dit a. te wenden."
Er behoeft echter geen „wonder"
te gebeuren. Wat nodig is, is dat
alle belanghebbenden en allen die
het lot van ons volk ter harte gaat,
hun stem verheffen om dit schan
daal te stoppen.
De toestand in ons land is zo, dai
we nu zeker geen vierkante nieter cul
tuurgrond onnodig kunnen opofferen,
laat staan 80.0(10 vierkante meter.
wetsontwerp met algemene stemmen
aanvaardde.
Burger, de swijger.J
Typisch onbehoorlijk was het optreden
van de PvdA-fraetievoorzitter, de heer
Burger, weer. Hij beklom het spreek
gestoelte om maar één ding voor te stel
len: geen discussie! Wij zouden hem toch
eens willen vragen: waarvoor dient
eigenlijk een volksvertegenwoordiging?
Ook indien het duidelijk is, dat het par
lement een wetsvoorstel zal aannemen,
kan men toch trachten nog verbeterin
gen tot stand te brengen. De discussie ïn
de afdelingen heeft er nota bene toe
geleid dat staande de openbare verga
dering," artikelen van het wetsontwerp
eerden verbeterd.
Henk Gortzak, die aan deze
verbeteringen uiteraard had meege
werkt, wenste niettemin ook publiek
dé PvdA-minister van Justitie, de
heer Donker, te bewegen nog
verdere verbeteringen aan te
brengen.
I Niet voorafmaar achteraf
Wat Henk Gortzak voorstelde was,
de rechter in geval van noodzaak
van uitstel van betaling, niet vooraf
maar achteraf te laten beslissen of
(lit uitstel juist was. Het gaat bij deze
kwestie om vele duizenden landgenoten
die financieel geheel of gedeeltelijk aan
dt grond zyn komen te zitten. Zy komen
onvermijdelijk in moeilijkheden by de
nakoming van vroeger aangegane ver
plichtingen. Als zij zich allen eerst tot
de rechter moeten wenden, dreigt voor
deze, mede door het noodzakelijke onder
zoek, zulk een overbelasting, dat wel
licht een executie al is uitgevoerd voor
dat hjj aan het verzoekschrift van de
geëxecuteerde toe is. Henk Gortzak gaf
daarom de voorkeur aan een algemene
regeling, welke een tijdelijke opschorting
van betaling mogelijk maakt voor alle
door de ramp getroffenen.
Minister Donker wees dit voorstel at
en hij was ook niet bereid de woorden
„kan uitstel verlenen" te veranderen in
„zal uitstel verlenen". En hij hield de be
paling van de datum van vervallen-ver-
klaring van deze wet aan de Kroon, dat
wil zeggen aan zich zelf, in plaats van
in overleg met dè Staten-Generaal, zoals
Henk Gortzak voorstelde.
Tenslotte stelde Henk Gortzak nog
aan de orde, dat uitstel van verplichtin
gen niettemin inhield, dat deze verplich
tingen later integraal, d.w.z. volledig
moeten worden nagekomen, terwijl de
schadevergoeding naar de opvatting van
dé regering niet volledig zal zijn.
Minister Donker gaf toe, dat
andere voorzieningen „vrij zeker nog
nodig zullen zijn", en dat de door
Henk Gortzak aangeroerde kwestie
moeilijk was.Hij schoof deze
„moeilijkheid" verder af op de.
schadevergoeding!
Het wetsontwerp werd vervolgens
met algemene stemmen aangenomen.
De volgende week Dinsdag zal het on
getwijfeld in de Eerste Kamer aan de
orde komen.
Rest ons nog, mede te delen dat het
wetsontwerp ter verruiming van de mo
gelijkheid van kosteloze inenting is aan
genomen met de stemmen van de twee
staatkundig-gereformeerden tegen. Aan
genomen werd ook .de nieuwe Stoomwet,
terwijl de stemming over een aantal wij-
zigingen van de Lager Onderwijswet
11920 de volgende week plaats vindt
MOSKOU, 14 Febr. (Tass) - Mechlis
heeft zijn gehele leven in dienst van het
Sowjet-volk gesteld. Hij werd geboren in
1889. In de eerste wereldoorlog diende
hij bij de artillerie. In Maart 1918 trad
Mechlis tot de Communistische Partij
toe.
In de burgeroorlog was hij actief in
het leger als militaire commissaris bij
troepeneenheden in de Oekraïne.
Na de burgeroorlog zette de Party
Mechlis op een leidende post op het
Volkscommissariaat voor arbeiders- en
boereninspectie.
Vervolgens werkte hij vijf jaren in het
apparaat van het Centraal Comité van
de Partij.
In 1930 werd Mechlis geplaatst op het
redactioneel bureau van de Prawda.
Daar voerde hij een actieve strijd voor
de algemene lijn van de Partij tegen de
vijanden van de Partij en het Sowjet-
volk.
Van 1937 tot September 1940 stond
Mechlis aan het hoofd van de Centrale
Politieke Administratie van het Rode
Leger. Hij had een actief aandeel aan
de vernietiging van dé Japanse invallers
bij het Chasanmeer.
In September 1940 werd hij benoemd
tot Volkscommissaris voor Staatscon
trole. In deze functie streed hy voor de
versterking van de staatsdiseipline tegen
de schending' van de Sowjet-wetten.
Onmiddellijk na het uitbreken van de
tweede wereldoorlog werd Mechlis door
het Centraal Comité aangewezen om in
het leger te werken. G.èdurende de ge
hele oorlog was hij aan de fronten als-
lid van de militaire raad en kreeg hij
de rang van kolonel-generaal.
Na de oorlog werd Mechlis opnieuw
minister voor de Staatscontrole.
In de laatste jaren leed hy; aan een
ernstige ziekte en was bedlegerig. Hy
heeft voor zijn' verdiensten vier Lenin-
orden, twee Orden van het Rode Vaan
del, de Orde van de Rode Ster, de Orde
van Koetoezow, eerste Mas, de Orde van
Soeworow, eerste Mas, en andere onder
scheidingen gekregen.
DJAKARTA, 6 Februari. De Eerste
Conferentie van de Indonesische vak
bond van Zeelieden en Havenarbeiders
is in Djakarta geopend. Ter gelegen
heid van de Conferentie werd een re
ceptie gehouden, waar tevens de twin
tigste verjaardag van öe muiterij op het
Nederlandse oorlogsschip „De Zeven
Provinciën" werd herdacht. De receptie
werd onder anderen bijgewoond door
vertegenwoordigers van het vakver
bond van de Volksrepubliek China.
Op de receptie werd het woord ge
voerd door de plaatsvervangend secre
taris van de Indonesische vakcentrale.
SOBSI, die de huidige taken van de
vakbeweging uiteenzette en de Con
ferentie opriep het nieuwe programma
van de SOBSI te bediscussiëren.
Uitvoerig ging de spreker in op de
noodzaak om zich bij de vorming van
een nationaal front, gebaseerd op het
bondgenootschap van de arbeiders
klasse en de boeren, te bevrijden van
elk sectarisme en de fascistische ele
menten, die trachten tweedracht te
zaaien, vastberaden te bestrijden.
Alle democratische organisaties moe
ten, beklemtoonde hij tenslotte, actief
de wereldvrede verdedigen en de im
perialistische oorlogsvoorbereidingen
vernietigen-
„Zijn ze Communisten?"
„Maar natuurlijk. Vrienden van Michael!"
„Hy was ook eeri vriend van ons. Alan, waarom koml
nij niet?"
Haar mail* grinnikte zonder humor. „Je hebl genoeg
tilitiij gezien. De jacht is begonnen. Ze keren de stad
binnenste builen 0111 Michael te vinden. Dal heeft hy
zich op de hals gehaald door ons hier te brengen. Kn
hij kan hier toch niet gewoon naar toe wandelen, hè?
En met die schuifelende manier van lopen is hy iemand,
die dadelijk opvalt."
„Hy zou iets gedaan kunnen hebben."
Alan zette zyn koffiekopje neer „Hoor eens, ik mank
me ongerust over Michael Om hemzelf. Hij is een oude
man. Hy had niets te maken mei Kimey of me! Som
merville of met al die andere nonsens. Maar hy heeft
ons hier •gébracht en als ze dat ontdekken
„Maar jy bent onschuldig! Kn als jij onschuldig bent.
wat zouden ze Michael dan kunnen doen?"
„Als ik onschuldig ben. waarom heb |e me dan in
s hemelsnaam gedwongen hierheen te gaan! Verdomme,
Cora! Dit is het krankzinnigste van alles geweesl. Me
.niet thuis te laten hlyven, zoals Michael wilde."
„Hij wilde niet. dal je thuis bleef!"
„Hy wilde alleen, dat ik naar Ivirbv ging om te over
leggen, hoe ik dit zou moeten aanpakken Kn ik wildé
thuis hlyven en afwachten!"
„Laten we er niet weer over beginnen." Ze keek de
kamer rond en kreunde.
„Hier zitten we nu met een groen, geel en roze bedde-
sprei, een gipsen bord met fruit legen de muur en een
prachtig meesterwerk, getiteld „Souvenir van de Nia
gara Waterval" ernaast."
Hii keek haar aan. „Je zou eens kunnen kijken, waar
je eigenlijk op zit," zei hy. „Het is een prachtig stuk
borduurwerk. Dat is een kunstwerk, 'e moeder zou heel
wat betalen voor zn'n sjaal.''5
„Laten we niijn moeder er buiten laten, Alan
„Heel goed. Maar vergeet met. dal Mrs l'imosjenko
óns niet bepaald uitgenodigd heeft om hier te komen!
Ik kan me voorsiellen, dat ze biel zo erg in haar schik
mei óns is. Ook zy leest de kranten en hoort de radio
Als de smerissen hier komen
„Hier? waarom denk je. dat ze hier zouden kunnen
komen?"
„Waarom kwamen ze naar onze woning?"
„Ally, waren we hier maar nooit gaan wonen. Had
den we maar nooit vriendsehap gesloten met Michael!"
„Mij spijt hel niet, dat wé vriendschap slóten mei
MichaeH" zei Alan „Jou wel?"
„Nee, als je het zo bedoelt, niet. Hy scheen een aar
dige. oude man Maar jv weet. wat ik bedoel."
„Ik weet, dal ik Michael hierin betrokken heb"
„Hoe weet je dat? Ben je er absoluut zeker van," zei
ze en dempte haar stem, „dat ze de hele zaak niet op
louw gezet hebben om jou tè krijgen
„Oh. houdt' in godsnaam op met zo te praten als
de radio!".
„Alan!"
„Praat verstandig. Als je niets redelijks bedenken
kunt, houd je dan stil! De laatste twee uren ben je aan
het doorzagen, over „veronderstel dit" en „veronderstel
dat" en dat begint me op nv'n zenuwen te werken. Hou
er nou maar eens mee op!"
„Alan, waar ga je heen?"
By de deur bleef hii staan. „Ik zou in staat zyn om
hier zo weg te lopen tft het dichtstbijzijnde politiestation
op te bellen! Maar toevallig ga ik alleen maar naar de
badkamer om me te scheren. Vind je het goed?"
„Het spijt me. lieveling."
„Mij ook. Trek je er niets van aan en zorg. dat je er
111001 uitziet."
Voor hii klaar was met scheren, hoorde Alan Mrs
l'imosjenko en Stella de trap opkomen en op de slaap
kamerdeur kloppen. Hy hoorde het zachte geluid van
een muziekinstrument, dat gestemd werd.
„Hallo. Mr Alan," groelle de. vrouw hem toen hy
binnenkwam. „We brengen jullie wat muziek!"
„Stella zal iets zingen," zei Cora vlug. Ze ving zijn
blik op en gaf hem stilzwijgend een teken van benauwd
heid. „Zy speelt op de mandoline..."
„Dal is- fyn," zei Alan.
Het vermaakte hem het gezicht van zyn vrouw te zien
veranderen; toen het meisje speelde en zong. Ze begon
voorover, te leunen en een ogenblik later bedekte ze haar
ogen met haar handen en wiegde mee met de klagelijke
melodieën van de hoerenliedjes
„Wat was dai?" vroeg ze.
„Hel lied van de. watergeest," zei Mrs Tïmosjenko.
„De woorden zyn prachtig." zei Stella, „l'aras Sjew-
sjenko schreef ze. Het gaat over de Dnjepr Moeder
houdt er van. omdat ze by de Dnjepr geboren is."
„Speel „Winden waaien"." zei Mrs Timosjenko en ze
gaf Alan en Cora een verklaring. „Een liefdeslied. Niet
De roman „Het spionnagegeval Alan Batrd" va te
verkrygen bij de Boekhandel Pegasus, Leldsestraat 25
in Amsterdam en de andere Pegasus-adressen.
Fraaie uitgave In plasticband f 1,90
zoals die liedjes over de radio! Stella zal jullie de En
gelse woorden zeggen en misschien zingen jullie mee,
ia?"
Ze stelden hun gastvrouw tevreden, door mee te neu-
1'eën.
„Dat is genoeg!" zei Mrs Timosjenko. „Wij moesten
beter weten, Stella. Onze vrienden hebben genoeg narig
heid door het verblijf hier in die ene. kamer. We moeten
wat vrolijke muziek hebben! Speel nu eens een goed
stuk. Speel eens een goede mars, zoals .Jeugd mar
cheert!'
Het lied vrolijkte hen alle vier op, ofschoon Cora en
Man er geen woord van verstonden.
„Speel nu nog eens een ander opwekkend lied," zei
"rs Timosjenko, „bijvoorbeeld .Vrijheid5."
„Opwekkend!55 zei Stella en keek haar moeder aan.
„Ja!" zei de vrouw op Scherpe toon. „Opwekkend!"
Ze keerde zich tot de anderen. „Dat is het lied van
myh zoon.5' Ze wees op de grote, ingelijste foto. „Mijn
zoon Peter."
De klank van sombere, onbevreesde schreden kwam
zelfs in de sopraan van het meisje tot uitdrukking Aan
liet einde van elke strofe viel de dunne stem van Mrs
Fimosjenko in en met een verbazende krach! -mg ze
het lang aangehouden, climax-achtige woord ei
heit
Toen het uit was, keek Alan hen vragend aan.
„Het betekent vrijheid," zei Stella.
(Wordt vervolgd)
