Millionnairs vormen een uit stervend ras, zelfs in Amerika Het sprookje van de krantenjongen is uit Belastingnet heeft echter vele mazen voor de 100 overgeblevenen Zaken-millionnairschap in plaats van privé-dollar-verzamelingen Leven van armoede, arbeid en eenvoud in absoluut stilzwijgen (Van onze correspondent) NEW YORK, Febr. - De mu sea, die in opgezette skeletten van dinosaurussen, brontosau russen en andere -aurussen spe cialiseren, mogen binnenkort een plaatsje vrijmaken voor een exemplaar van een ander uitstervend biolo"isch ras - dat der millionnairs van de oude stempel. Zelfs in Amerika is het goeddeels met hen gedaan. Tijdens onze omzwervingen door dit uitgestrekte land zijn wij eenmaal persoonlijk in aanraking gekomen metMenry Ford II, met wie wij een in Nederland aangeknoopte kennismaking hernieuw denEenmaal ook hebben wij van een afstand die andere automobielkoning Henry Kaiser gezienen we zijn eens toevallig langs het huis gereden van Leroy Lincoln, president van de Metropolitan Life Company, wiens firma met zo'n kleine tien milliard dollars dan altijd mag omspringen. Maar dat was dan ook onze enige aanraking met het mensen soort, dat in de ivandel millionairs wordt genoemd en dat volgens een oud en vertrouwd Europees idee- fixe in Amerika sneller uit de grond opschiet dan ivolkenkrabbers, cowboy's of Indianen. Achteraf bleek ons totaal van drie millionnairs voor een achttienmaands verblijf in de Ver. Staten niet eens zo gek te zijn. Kort voor de November- verklezingen, immers, kwam president Truman met de be wijzen in zijn hand het Ameri kaanse volk vertellen, dat er van de ongeveer duizend authentieke millionnairs in het Amerika van vóór 1932 na twintig jaren democratisch be wind nog maar een dikke honderd waren overgebleven. De kleine Truman was knap trots op deze decimering van de millionnairsrangen door zijn partij, want hij concludeerde er uit, dat onder het bewind van zijn voorganger en dat van hemzelf een billijkere verdeling van de rijkdom onder alle burgers van het land tot stand was gekomen. „Dokteren" Dat „billijkere verdeling van de rijkdom" hadden wij al eens ergens eerder gehoord en de Amerikanen blijkbaar ook, want toen op 4 November puntje bij uit een toch altijd nog aardige 20 of 25 mille bestaat. Op de tweede plaats hebben millionnairs, die er geen prijs meer op stellen als zodanig her kend te worden door de Ameri kaanse tegenhanger van Neder- land's onvergetelijke heer P. Lieftinck slinkse wegen bedacht en gevonden om hun regelmatige of sporadische zes-nullen-inko men te camoufleren. Pad nog niet afgesneden Wat de cyfers van het bureau voor economisch onderzoek ons wel, en vrij betrouwbaar, kun nen leren, is, dat Truman gelijk had, toen hij zei, dat er in Ame rika inderdaad heel wat minder millionnairs zijn dan twintig jaar geleden, dat er eveneens inder daad een meer gelijkmatige ver deling van het geld onder de in woners van het land tot stand is gekomen (wat voor Amerika geen kwaad kon) en dat als ge volg daarvan het gevaar voor een depressie zoals die van 1929 verminderd is. Een man aïs Henry Kaiser, die tijdens de laatste wereldoorlog een fortuin vergaarde, heeft be wezen, dat het pad naar het millionnairschap nog niet is af gesneden. Maar het populaire Amerikaanse sprookje van het het kale niets millionnair kon worden, is toch uit. Althans, zo lijkt het, want met name de inkomstenbelasting en het successierecht hebben op werkelijk schrikbarende wijze paaltje kwam, gaven zij hun stem krantenjongetje, dat zo maar uit aan de man en aan de partij van wie zij terecht of ten on rechte verwachtten, dat zij het de belastingbetaler gemakkelij ker zullen maken dat veel be geerde millioen bijeen te schra pen dan in de afgelopen jaren het geval is geweest. Zij zijn in die hoopvolle ver wachtingen mogelijk gesterkt door een recente verklaring van Eisenhower's toekomstige minis ter van financiën, die zei, dat er althans aan vermindering van de (hoge) belastingen op bui tensporige winsten gedokterd zou moeten worden. Voor zover men het kan voorzien, echter, zal dat „dokteren" nog wel door een zachte heelmeester moeten ge schieden zolang de mannen, die in het Kremlin aan de touwtjes trekken, de wereld een angstige dans kunnen laten uitvoeren bo ven de afgrond van een derde wereldoorlog. Camouflage Maar ook zonder dit liggen zelfs de zoetste millionnairsdro- men nog besloten in de onzekere toekomst van een nieuw bewind onder leiding van een twintig jaar lang in het regeren onbe proefde partij. Voor het ogen blik kunnen we ons alleen bezig houden met het verleden, dat ons een vastere bodem onder de schoenen geeft in de zakelijke koude cijfers van Amerika's na tionale bureau voor economisch onderzoek. Wij zullen U een gespecifi ceerde opgave van die cyfers be sparen. Op de eerste plaats zijn zij niet volledig. Behalve im mers de man of de vrouw (er zijn in Amerika waarschijnlijk meer vrouwelijke dan mannelijke millionnairs), die een millioen of meer op zijn of haar spaarbank boekje heeft staan, zijn er ook hun collega-millionnairs, die him rinkelende zilveren dollars of krakende groenruggen in onroe rende goederen hebben omgezet ofwel ze hebben geïnvesteerd en wier jaarlijks inkomen uit inte rest of andere bronnen „slechts' (schrikbarend tenminste voor het krantenjongetje uit het sprook je) de rangen uitgedund van die vooral door de spotprentteke naars van Stalin c.s.-zo geliefde carricatuur van de vetbuikige Amerikaan die minzaam de bui dels met dollars uitdeelt. Zaken- millionnairs Wat weer niet wil zeggen, dat het millioen als zodanig (of een veelvoud daarvan) zijn rol in het Amerikaanse economische leven heeft uitgespeeld. In de plaats van he privé millionnairschap is nu namelijk het zaken-million nairschap gekomen. Het Ameri kaanse belastingnet heeft nog wijde mazen en liever dan de dure centjes zelf op te potten om ze uiteindelijk toch weer aan 's lands schatkist te moeten af staan, zal nu de potentiële mil lionnair zijn verdiensten in zijn zaak steken, waar ze lager belast worden. Op die manier en door kleinere zaken op te slokken zal hij zijn economische macht zien groeien zonder dat dit hem hoeft te be letten voor zijn min of meer als honorarium te beschouwen „sa laris" van een 100 of 200 mille per jaar alle luxe te kopen, die hij of zijn gezin begeert. Stichtingen Een steeds vaker voorkomende figuur is ook, dat men van de zwaar belastbare, „overtollige" millioenen een stichting in de geest van de Ford Foundation opricht. De oprichters houden er weliswaar de macht in han den, maar veelal wordt het geld besteed voor goede doelen, die een geheel volk of zelfs de we reld tot nut zijn. De Amerikaanse millionnair van de oude stempel behoort tot een uitstervend ras, maar zijn opvolgers hebben middelen en wegen gevonden om zonder noe menswaardige schade of nadeel voor henzelf de macht, die met het geld gepaard gaat, uit te oefenen. Bedriegt de schijn niet, dan is althans in Amerika de gemeenschap met het nieuwe systeem beter gediend dan met het oude. IJENRY FORD II is één van de in Amerika nog overgebleven -*-* dikke honderd millionnairs Reeds in 1521 kivam de eerste Amerikaan naar Duitsland j [)E vraag, wanneer de eerste I Amerikaan naar Duitsland is gekomen, klinkt wel wat zonderling in deze tijd van i het transatlantische luchtver keer. Het antwoord op deze vraag is inmiddels verrassend: reeds weinige tientallen jaren na de ontdekking van de nieu we wereld door Columbus is de eerste Amerikaan naar Duitsland gereisd. Hij was in 1521 een bezienswaardigheid van de Rijksdag van Worms, welke, door het optreden van Martin Luther, een episode van grote betekenis in de wereld-geschiedenis is gewor den. Ten einde Keizer Karei 1 V zijn bijzondere hulde te be- t tuigen, had Ferdinand Cortez, de veroveraar van Zuid-Ame- i rika, uit Mexico een inboor ling nsLcj de overzijde van de oceaan gestuurd. In zijn kleu rige exotische klederdracht wekte hij te Worms heel wat I opschudding. Foucauld (Van onze Parijse redacteur) TUNIS, Febr. Op 1 Deo. 1952 was het 32 jaren geleden dat Père Charles de Foucauld, de „Apostel van de Woestijn" in de kleine oase Tamanrasset in het Hoggar- gebied van de Sahara, vermoord .de door de spotprenttekenaars van Stalin c.q. zo geliefde carricatuur van de vetbuikige Amerikaandie minzaam de buidels met dollars uitdeelt. (Spotprent uit het officiële Russische humoristische weekblad Krokodilvan 10 October 1051) Schwartz-Abrys tikte op Madame Pétrides' neus 55 55 „Nasale en zygomatische streek van aangezicht" was geschonden Er di ZIJN TEMIDDEN van al de grauwheid van deze we reld en dit leven van tijd tot tijd onverwachte ogenblikken van licht en hélderheid, die men zich niet ontzeggen kan tot het uiter ste te genieten. Om zeer persoon lijke redenen uiteraard. Maar een heel enkele keer vindt men ter camouflage van het egoistische uitbuiten van het supreme ogen blik het predicaat „beroepshalve" Het geweten is gerust en men kan zich ten volle overgeven aan het genot van het lichtpunt in de grauwigheid. - Al deze voor waarden waren gisterenmiddag verenigd om ons te rechtvaardi gen een ontmoeting met een be roemd jong pianist af te zeggen om de neus van Madame Pétri des in het Paleis van Justitie te gaan zien. Voorspel Madame Pétrides, die wij van gezicht en vooral van gehoor kennen, is het type dat wij nim mer zetten kunnen. Zij is met haar man eigenares van een be faamde Parijse kunstgalerij en om het van obscure kleermakers eega zover te brengen, hadden 5 of zes hoge Duitse bezettings officieren er tussen 1940 en '44 aan te pas moeten komen, Haar zaken-instinct had óók een rol gespeeld om haar tot een vrouw te maken, die „mecteft" en dit graag merken laat. Enfin, dit alles was het voorspel van dat onverwachte ogenblik van helder heid. Madame Pétrides had een aanklacht ingediend tegen de schilder Schwartz-Abrys, die haar in een ogenblik van „explosieve toorn" op haar neus geslagen had. Probleem van formaat Schwartz-Abrys is de incarnatie van de Montmartriaanse schilder der aan de lopende band gefabri ceerde romans: zwarte baard, zwarte flikkerende ogen en een verzameling deuken op zijn hoofd bij wijze van hoed. Hij is de auteur van een boek, dat tot titel draagt „Ezels, klimt niet in kerse bomen", volgens Madame Pétri des is hij „een moeilijk geval voor elke kunsthandelaar. „Ma dame Pétrides was gekomen om dat te bewijzen en eiste voor het bewijs (een „gebroken" neus) 500.000 francs schadevergoeding- Want wie zijn neus schendt, niet waar schendt zijn aangezicht, hetgeen tenslotte zijn eigen zaak is, maar als een ander (i.e. Mon sieur Schwartz-Abrys) de neus van 'n derde (i.e. die van Madame P.) schendt, krijgt het probleem meteen formaat. De rechtszaal was dan ook afgeladen vol. Explosieve toorn Monsieur Schwartz-Abrys is beklaagde. Maar hij is gentleman. Althans in de rechtszaal. En hij verontschuldigt zich tegenover President de Rayssac: Ik wil niet teveel van uw tijd ve-g'.-n, Mijnheer de President. Men ging tot de feiten over: Schwartz-Abrys zou exposeren in de kunstgalerij van Madame Pé trides. Maar er bleek verschil van mening te bestaan. Over de druk van een cataloog, over het op hangen van de schilderijen, over de verlichting, over ditjes, ove- aatjes. Schwartz-Abrys was prik kelbaar. En passabel veeleisend. Waarop Madame Pétrides pas sabel veeleisend werd en de helft van de kosten Vooruit wilde heb ben, hetgeen zij zeide met Schwartz-Abrys afgesproken te hebbep. Schwartz-Abrys had ge schreeuwd: „Leugenaarster". Madame Pétrides had ge schreeuwd: „Smerig individu" En toen was het moment van Schwartz-Abrys' „explosieve toorn" aangebroken: de explosie deed Abrys' vuist op Madame Pétrides neus terechtkomen. Madame Pétrides: Hij heeft mijn neus gebroken. Ik eis 500.000 francs schadevergoeding. Schwartz-Abrys:Nonsens Ik heb haar alleen maar op haar wang geraakt. Haar neus zag er al lang als een kurketrekker uit. Ik verzoek het hof een portret van haar, geschilderd door Suzanne Valadon, te bestuderen. Het hof zal zien dat zelfs op dal portret haar neus allerminst recht was. Madame Pétrides: Hij is krankzinnig, mijnheer de Presi dent. President de Rayssac: Ah, Madame'. Dat is een sterke be wering Madame Pétrides: Hij heeft lang in het krankzinnigenge sticht gezeten, mijnheer de Presi dent. En niet wegens een ver koudheidje SchwartzAbrys: Maar wel om me voor de Duitsers schuil te houden. Het was tijdens de oorlog en als Hongaarse vluchte ling bieef ik er langer dan nodig was. Maar ik wil wel bekennen, dat mijn intern evenwicht door Madame Pétrides verstoord werd. Zij had al een kwartier lang zonder onderbreking tegen mij staan praten en toen kon ik er niet meer tegen. Bovendien ivas het wettelijke zelfverdediging, nietwaar? Smerig individu" had ze mij genoemd. Ik was het slachtoffer van een intellectuele agressie. President de Rayssac: Laat ons uw neus eens zien, Madame. Madame Pétrides draait het hof de rug toe. Maar het is om haar Röntgenfoto's te nemen. Uit een tas op een bank achter haar. Myn neusvleugels zijn veel groter geworden. President: Ik zou het graag even constateren. Maitre Baradin voor Madame Pétrides)Monsieur Schwartz- Abrys heeft verkeerd gehandeld. Men slaat nimmer een vrouw. In elk geval veroorzaakt men geen schade aan de nasale en zygoma tische streek. De medische rap- werd. Sedert méér dan dertig jaren had niemand zijn plaats In genomen om te pogen zijn grote arbeid van naastenliefde voort te zetten. Slechts zijn trouwe dienaar Paul waakte over de kluis van de martelaar, over dit schamele heiligdom van het zand. De vage plannen, die opgevat waren om het werk van Charles de Foucauld in de Hoggar voort te zetten, strandden op tal van moeilijkheden, waarvan 'de beide wereldoorlogen zeker niet de ge ringste waren. Maar sedert enige tijd hebben drie jonge Franse nonnen, waarbij er één is met een universitaire opleiding, zich in Tamanrasset gevestigd om naar het illustere voorbeeld van Père de Foucauld in stilte onder de Hoggar-bevolking te werken. De drie religieuzen leven in de meest absolute armoede, de ar moede van het zand. Zij huizen in een hut van palmtakken en wat gedroogde klei, een „periba", die haar beschermen moet tegen de verzengende zonnehitte en de .simoun", de zandstorm. Zij sla pen op het zand; zonder matras, zonder deken, temidden van ter mieten en scorpioenen. Over haar arbeid is weinig of niets te zeg gen: het is een arbeid die in ver borgenheid en stilte verricht wordt. Het is de arbeid der naas tenliefde zonder grens. Verzanden De drie zusters behoren tot de Congregatie der Kleine Zusters van het Heilig Hart van Charles de Foucauld, gesticht in 1933. De moeder-overste van deze congre gatie is Mère Marthe de la Tri- nité, en de congregatie heeft een studiehuis voor Islamitische aan gelegenheden in Tunis. Een twee de huis is gevestigd in Nagascoin in Voor-Indië. De congregatie werd gesticht door een Belgische weduwe, Ma dame Maccir-Catart, die de re gel, welke de grote kluizenaar opstelde, in toepassing bracht voor een religieuze gemeenschap van vrouwen. De zustertjes van het H. Hart van Charles de Fou cauld leiden een leven van ar moede, arbeid, eenvoud. De ge dachten, de offers en de dood van Charles de Foucauld domineren de geest van deze kleine gemeen schap. Het bestaan van deze non nen is een waarachtig „verzan den", maar de congregatie, die contemplatief en actief tegelijk is geenszins van de wereld vervreemd. De zusters pogen zich naar het voorbeeld van de H. Familie aan te passen aan elk nieuw milieu, door contacten, conversaties en de dagelijkse om gang. Zij onderhouden nauwe vriendschapsbanden met haar omgeving en .wijden zich aan de meest verregaande beoefening van de naastenliefde. 7.\vijgen gebroken De drie eenzame zusters van Tamanrasset arbeiden onder de Touaregs en de negers van het Hoggar-gebied, de heersers van de centrale Sahara. Zij leven van haar handenarbeid: naaiwerk en het verbouwen van groenten en het kweken van vruchten, die in de oase gedijen. Zij bezoeken re gelmatig de zieken, bij dag en bij nacht brengen zij haar hulp en troost aan de nomadenbevolking en de negers. Zij spreken „Fa- maalahq", één der moeilijkste dialecten van de Sahara en zij beschikken over een kameel als rijdier. De armoede en de nood van de drie eenzame zusters van Taman rasset is echter in de laatste maanden zo groot geworden, dat zij nog maar nauwelijks haar taak vervullen kunnen. En ofschoon de congregatie een gemeenschap van absoluut stilzwijgen is, heeft Mère Marthe de la Trinité nu het zwijgen ge broken om bij haar landgenoten te pogen steun en bijstand te krijgen, voor haar drie woestijn- zusters. Want het na méér dan 30 jaren onderbreking thans voortgezette missionneringswerk van Charles de Foucauld mag niet in het gloeiende woestijnzand vastlopen. Geheim houding In het studiehuis der congrega tie in Tunis kan men vernemen, dat er onder de leden der gemeen schap vertegenwoordigsters van alle sociale klassen zijn. Maar er heerst volkomen geheimhouding over origine en opleiding der nonnen: de doctoresse in de me dicijnen schilt evengoed aardap pelen en kruit evengoed kame len- en ezelmest als de eenvou dige boerendochter. In de laatste tijd hebben zich verschillende vrouwelijke artsen die een zeer comfortabel bestaan leidden, als postulante gemeld bij de Zustertjes van Charles de Foucauld, want de stem van de stilte en armoede wordt nog steeds gehoord. Het voorbeeld van de elegante Franse cavallerie-officier, die in een Noord-Afrikaans strafkamp terecht kwam. vanwaar zijn weg naar de heiligheid begon, trekt meer dan dertig jaren na zijn dramatische dood tientallen jonge vrouwen naar de woestijn. Slechts wie de woestijn in al haar ge heimzinnigheid, maar vporal in al haar verschrikkelijkheid kent, kan begrijpen, hoe onmetelijk haar offer is. AUSTRALISCHE NIEUWTJES (Van onze correspondent in Australië) 165 jaar Maandag 26 Januari was het precies 165 jaar geleden, dat Australië gesticht werd. Traditie getrouw- werd Australia Day ge vierd met grootse optochten, in de middag gevolgd door allerlei sportwedstrijden. Amusement porten stellen deze schade vast mijnheer de President. Geen aesthetische schade Maitre Baradin eist 500.000 francs voor de gehavende neus van zijn cliënte i.e. voor het „sen timentele letsel". Maitre Amid pleit voor zijn explosieve cliënt met de fonkelende ogen. Tussen 500.000 francs voor .sentimenteel letsel toegebracht aan de nasale en zygomatische streek van het aangezicht" en vrijspraak wegens „explosieve toorn tengevolge van verstoord intern equilibrium" ligt een marge, die het hof een ruime keus toestaat. Het hof doet een gelukkige keuze: Monsciur Schwartz-Abrys wordt wegens toebrengen van sentimenteel let sel veroordeeld tot een voorwaar delijke boete van 10.000 francs en tot het betalen van een schade vergoeding van 12.000 aan Mada me Pétrides. Het recht had zijn beloop ge had. Een zéér Parijs' proces was ten einde en al de elegante en charmante vrouwen verlieten de zaal met haar verrukkelijke Gal lische neuzen onvervaard in de winterse middaglucht. Allen, be halve één. Een moderne, doch laakbare vorm van amusement is een z.g. beach-partij (strand-fuif). Meest al worden deze 's avonds gehou den bij een houtvuur, en behalve de lege dozen, pleegt men im mer een aantal gebroken flessen achter te laten, die door de vlood onderspoelen, maar talrijke, soms vrij ernstige verwondingen van badgasten tengevolge hebben. De politie van Brisbane heeft beslo ten drastisch tegen de fuivende en roekeloze jongelui op te tre den. Immig'ant Reeds zestien maanden lang zoekt de Australische politie naar een Britse immigrant, die plot seling verdween, zonder een spoor achter te laten. De. man, een Britse soldaat, die de eva cuatie bij Duinkerken heeft mee gemaakt, en een hoge onder scheiding kreeg voor betoonde heldenmoed, lijdt aan geheugen stoornissen. Keel vreemd is, dat hij 350 pond op de bank heeft staan, waar sedert zijn verdwij nen nooit een pennie afgehaald werd. Melkpoeder De verkoop van geïmporteerde melkpoeder uit Nieuw Zeeland staat haast stil. nadat men her haaldelijk spijkers, stukjes hout, ijzerdraad en lucifers in de blik ken had gevonden. Ballerina Veronique Orlieneva. ballerina van het Russisch ballet in Sjan- hai en gewezen prima ballerina van Théatre Villeurbanne uit Lyons,bracht ons enkele dagen geleden ons kopje koffie in een lunchroom hier in Brisbane. Zij kan geen werk krijgen en haar enige hoop is nu voldoende geld hq elkaar te krijgen zodat zij haar eigen studio kan openen.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 7