Millionnairs vormen een uit
stervend ras, zelfs in Amerika
Het sprookje van de krantenjongen is uit
Belastingnet heeft echter vele
mazen voor de 100 overgeblevenen
Zaken-millionnairschap in plaats
van privé-dollar-verzamelingen
Leven van armoede, arbeid en
eenvoud in absoluut stilzwijgen
(Van onze correspondent)
NEW YORK, Febr. - De mu
sea, die in opgezette skeletten
van dinosaurussen, brontosau
russen en andere -aurussen spe
cialiseren, mogen binnenkort
een plaatsje vrijmaken voor
een exemplaar van een ander
uitstervend biolo"isch ras - dat
der millionnairs van de oude
stempel. Zelfs in Amerika is
het goeddeels met hen gedaan.
Tijdens onze omzwervingen door dit uitgestrekte
land zijn wij eenmaal persoonlijk in aanraking
gekomen metMenry Ford II, met wie wij een in
Nederland aangeknoopte kennismaking hernieuw
denEenmaal ook hebben wij van een afstand die
andere automobielkoning Henry Kaiser gezienen
we zijn eens toevallig langs het huis gereden van
Leroy Lincoln, president van de Metropolitan Life
Company, wiens firma met zo'n kleine tien milliard
dollars dan altijd mag omspringen. Maar dat
was dan ook onze enige aanraking met het mensen
soort, dat in de ivandel millionairs wordt genoemd
en dat volgens een oud en vertrouwd Europees idee-
fixe in Amerika sneller uit de grond opschiet dan
ivolkenkrabbers, cowboy's of Indianen.
Achteraf bleek ons totaal
van drie millionnairs voor een
achttienmaands verblijf in de
Ver. Staten niet eens zo gek
te zijn. Kort voor de November-
verklezingen, immers, kwam
president Truman met de be
wijzen in zijn hand het Ameri
kaanse volk vertellen, dat er
van de ongeveer duizend
authentieke millionnairs in het
Amerika van vóór 1932 na
twintig jaren democratisch be
wind nog maar een dikke
honderd waren overgebleven.
De kleine Truman was knap
trots op deze decimering van
de millionnairsrangen door zijn
partij, want hij concludeerde er
uit, dat onder het bewind van
zijn voorganger en dat van
hemzelf een billijkere verdeling
van de rijkdom onder alle
burgers van het land tot stand
was gekomen.
„Dokteren"
Dat „billijkere verdeling van
de rijkdom" hadden wij al eens
ergens eerder gehoord en de
Amerikanen blijkbaar ook, want
toen op 4 November puntje bij
uit een toch altijd nog aardige
20 of 25 mille bestaat.
Op de tweede plaats hebben
millionnairs, die er geen prijs
meer op stellen als zodanig her
kend te worden door de Ameri
kaanse tegenhanger van Neder-
land's onvergetelijke heer P.
Lieftinck slinkse wegen bedacht
en gevonden om hun regelmatige
of sporadische zes-nullen-inko
men te camoufleren.
Pad nog niet
afgesneden
Wat de cyfers van het bureau
voor economisch onderzoek ons
wel, en vrij betrouwbaar, kun
nen leren, is, dat Truman gelijk
had, toen hij zei, dat er in Ame
rika inderdaad heel wat minder
millionnairs zijn dan twintig jaar
geleden, dat er eveneens inder
daad een meer gelijkmatige ver
deling van het geld onder de in
woners van het land tot stand is
gekomen (wat voor Amerika
geen kwaad kon) en dat als ge
volg daarvan het gevaar voor
een depressie zoals die van 1929
verminderd is.
Een man aïs Henry Kaiser, die
tijdens de laatste wereldoorlog
een fortuin vergaarde, heeft be
wezen, dat het pad naar het
millionnairschap nog niet is af
gesneden. Maar het populaire
Amerikaanse sprookje van het
het kale niets millionnair kon
worden, is toch uit.
Althans, zo lijkt het, want met
name de inkomstenbelasting en
het successierecht hebben op
werkelijk schrikbarende wijze
paaltje kwam, gaven zij hun stem krantenjongetje, dat zo maar uit
aan de man en aan de partij
van wie zij terecht of ten on
rechte verwachtten, dat zij het
de belastingbetaler gemakkelij
ker zullen maken dat veel be
geerde millioen bijeen te schra
pen dan in de afgelopen jaren het
geval is geweest.
Zij zijn in die hoopvolle ver
wachtingen mogelijk gesterkt
door een recente verklaring van
Eisenhower's toekomstige minis
ter van financiën, die zei, dat er
althans aan vermindering van
de (hoge) belastingen op bui
tensporige winsten gedokterd zou
moeten worden. Voor zover men
het kan voorzien, echter, zal dat
„dokteren" nog wel door een
zachte heelmeester moeten ge
schieden zolang de mannen, die
in het Kremlin aan de touwtjes
trekken, de wereld een angstige
dans kunnen laten uitvoeren bo
ven de afgrond van een derde
wereldoorlog.
Camouflage
Maar ook zonder dit liggen
zelfs de zoetste millionnairsdro-
men nog besloten in de onzekere
toekomst van een nieuw bewind
onder leiding van een twintig
jaar lang in het regeren onbe
proefde partij. Voor het ogen
blik kunnen we ons alleen bezig
houden met het verleden, dat
ons een vastere bodem onder de
schoenen geeft in de zakelijke
koude cijfers van Amerika's na
tionale bureau voor economisch
onderzoek.
Wij zullen U een gespecifi
ceerde opgave van die cyfers be
sparen. Op de eerste plaats zijn
zij niet volledig. Behalve im
mers de man of de vrouw (er
zijn in Amerika waarschijnlijk
meer vrouwelijke dan mannelijke
millionnairs), die een millioen of
meer op zijn of haar spaarbank
boekje heeft staan, zijn er ook
hun collega-millionnairs, die him
rinkelende zilveren dollars of
krakende groenruggen in onroe
rende goederen hebben omgezet
ofwel ze hebben geïnvesteerd en
wier jaarlijks inkomen uit inte
rest of andere bronnen „slechts'
(schrikbarend tenminste voor het
krantenjongetje uit het sprook
je) de rangen uitgedund van die
vooral door de spotprentteke
naars van Stalin c.s.-zo geliefde
carricatuur van de vetbuikige
Amerikaan die minzaam de bui
dels met dollars uitdeelt.
Zaken-
millionnairs
Wat weer niet wil zeggen, dat
het millioen als zodanig (of een
veelvoud daarvan) zijn rol in het
Amerikaanse economische leven
heeft uitgespeeld. In de plaats
van he privé millionnairschap is
nu namelijk het zaken-million
nairschap gekomen. Het Ameri
kaanse belastingnet heeft nog
wijde mazen en liever dan de
dure centjes zelf op te potten
om ze uiteindelijk toch weer aan
's lands schatkist te moeten af
staan, zal nu de potentiële mil
lionnair zijn verdiensten in zijn
zaak steken, waar ze lager belast
worden.
Op die manier en door kleinere
zaken op te slokken zal hij zijn
economische macht zien groeien
zonder dat dit hem hoeft te be
letten voor zijn min of meer als
honorarium te beschouwen „sa
laris" van een 100 of 200 mille
per jaar alle luxe te kopen, die
hij of zijn gezin begeert.
Stichtingen
Een steeds vaker voorkomende
figuur is ook, dat men van de
zwaar belastbare, „overtollige"
millioenen een stichting in de
geest van de Ford Foundation
opricht. De oprichters houden
er weliswaar de macht in han
den, maar veelal wordt het geld
besteed voor goede doelen, die
een geheel volk of zelfs de we
reld tot nut zijn.
De Amerikaanse millionnair
van de oude stempel behoort tot
een uitstervend ras, maar zijn
opvolgers hebben middelen en
wegen gevonden om zonder noe
menswaardige schade of nadeel
voor henzelf de macht, die met
het geld gepaard gaat, uit te
oefenen. Bedriegt de schijn niet,
dan is althans in Amerika de
gemeenschap met het nieuwe
systeem beter gediend dan met
het oude.
IJENRY FORD II is één van de in Amerika nog overgebleven
-*-* dikke honderd millionnairs
Reeds in 1521 kivam
de eerste Amerikaan
naar Duitsland j
[)E vraag, wanneer de eerste I
Amerikaan naar Duitsland
is gekomen, klinkt wel wat
zonderling in deze tijd van i
het transatlantische luchtver
keer. Het antwoord op deze
vraag is inmiddels verrassend:
reeds weinige tientallen jaren
na de ontdekking van de nieu
we wereld door Columbus is
de eerste Amerikaan naar
Duitsland gereisd. Hij was in
1521 een bezienswaardigheid
van de Rijksdag van Worms,
welke, door het optreden van
Martin Luther, een episode
van grote betekenis in de
wereld-geschiedenis is gewor
den. Ten einde Keizer Karei
1 V zijn bijzondere hulde te be-
t tuigen, had Ferdinand Cortez,
de veroveraar van Zuid-Ame-
i rika, uit Mexico een inboor
ling nsLcj de overzijde van de
oceaan gestuurd. In zijn kleu
rige exotische klederdracht
wekte hij te Worms heel wat
I opschudding.
Foucauld
(Van onze Parijse redacteur)
TUNIS, Febr. Op 1 Deo. 1952
was het 32 jaren geleden dat Père
Charles de Foucauld, de „Apostel
van de Woestijn" in de kleine
oase Tamanrasset in het Hoggar-
gebied van de Sahara, vermoord
.de door de spotprenttekenaars van Stalin c.q. zo geliefde carricatuur van
de vetbuikige Amerikaandie minzaam de buidels met dollars uitdeelt.
(Spotprent uit het officiële Russische humoristische weekblad Krokodilvan 10 October 1051)
Schwartz-Abrys tikte op Madame Pétrides' neus
55
55
„Nasale en zygomatische streek van
aangezicht" was geschonden
Er
di
ZIJN TEMIDDEN van al
de grauwheid van deze we
reld en dit leven van tijd tot tijd
onverwachte ogenblikken van
licht en hélderheid, die men zich
niet ontzeggen kan tot het uiter
ste te genieten. Om zeer persoon
lijke redenen uiteraard. Maar een
heel enkele keer vindt men ter
camouflage van het egoistische
uitbuiten van het supreme ogen
blik het predicaat „beroepshalve"
Het geweten is gerust en men
kan zich ten volle overgeven aan
het genot van het lichtpunt in de
grauwigheid. - Al deze voor
waarden waren gisterenmiddag
verenigd om ons te rechtvaardi
gen een ontmoeting met een be
roemd jong pianist af te zeggen
om de neus van Madame Pétri
des in het Paleis van Justitie te
gaan zien.
Voorspel
Madame Pétrides, die wij van
gezicht en vooral van gehoor
kennen, is het type dat wij nim
mer zetten kunnen. Zij is met
haar man eigenares van een be
faamde Parijse kunstgalerij en
om het van obscure kleermakers
eega zover te brengen, hadden 5
of zes hoge Duitse bezettings
officieren er tussen 1940 en '44
aan te pas moeten komen, Haar
zaken-instinct had óók een rol
gespeeld om haar tot een vrouw
te maken, die „mecteft" en dit
graag merken laat. Enfin, dit
alles was het voorspel van dat
onverwachte ogenblik van helder
heid. Madame Pétrides had een
aanklacht ingediend tegen de
schilder Schwartz-Abrys, die haar
in een ogenblik van „explosieve
toorn" op haar neus geslagen
had.
Probleem van formaat
Schwartz-Abrys is de incarnatie
van de Montmartriaanse schilder
der aan de lopende band gefabri
ceerde romans: zwarte baard,
zwarte flikkerende ogen en een
verzameling deuken op zijn hoofd
bij wijze van hoed. Hij is de
auteur van een boek, dat tot titel
draagt „Ezels, klimt niet in kerse
bomen", volgens Madame Pétri
des is hij „een moeilijk geval
voor elke kunsthandelaar. „Ma
dame Pétrides was gekomen om
dat te bewijzen en eiste voor het
bewijs (een „gebroken" neus)
500.000 francs schadevergoeding-
Want wie zijn neus schendt, niet
waar schendt zijn aangezicht,
hetgeen tenslotte zijn eigen zaak
is, maar als een ander (i.e. Mon
sieur Schwartz-Abrys) de neus
van 'n derde (i.e. die van Madame
P.) schendt, krijgt het probleem
meteen formaat. De rechtszaal
was dan ook afgeladen vol.
Explosieve toorn
Monsieur Schwartz-Abrys is
beklaagde. Maar hij is gentleman.
Althans in de rechtszaal. En hij
verontschuldigt zich tegenover
President de Rayssac: Ik wil
niet teveel van uw tijd ve-g'.-n,
Mijnheer de President.
Men ging tot de feiten over:
Schwartz-Abrys zou exposeren in
de kunstgalerij van Madame Pé
trides. Maar er bleek verschil van
mening te bestaan. Over de druk
van een cataloog, over het op
hangen van de schilderijen, over
de verlichting, over ditjes, ove-
aatjes. Schwartz-Abrys was prik
kelbaar. En passabel veeleisend.
Waarop Madame Pétrides pas
sabel veeleisend werd en de helft
van de kosten Vooruit wilde heb
ben, hetgeen zij zeide met
Schwartz-Abrys afgesproken te
hebbep. Schwartz-Abrys had ge
schreeuwd: „Leugenaarster".
Madame Pétrides had ge
schreeuwd: „Smerig individu"
En toen was het moment van
Schwartz-Abrys' „explosieve
toorn" aangebroken: de explosie
deed Abrys' vuist op Madame
Pétrides neus terechtkomen.
Madame Pétrides: Hij heeft
mijn neus gebroken. Ik eis
500.000 francs schadevergoeding.
Schwartz-Abrys:Nonsens
Ik heb haar alleen maar op haar
wang geraakt. Haar neus zag er
al lang als een kurketrekker uit.
Ik verzoek het hof een portret
van haar, geschilderd door
Suzanne Valadon, te bestuderen.
Het hof zal zien dat zelfs op dal
portret haar neus allerminst
recht was.
Madame Pétrides: Hij is
krankzinnig, mijnheer de Presi
dent.
President de Rayssac: Ah,
Madame'. Dat is een sterke be
wering
Madame Pétrides: Hij heeft
lang in het krankzinnigenge
sticht gezeten, mijnheer de Presi
dent. En niet wegens een ver
koudheidje
SchwartzAbrys: Maar wel
om me voor de Duitsers schuil te
houden. Het was tijdens de
oorlog en als Hongaarse vluchte
ling bieef ik er langer dan nodig
was. Maar ik wil wel bekennen,
dat mijn intern evenwicht door
Madame Pétrides verstoord werd.
Zij had al een kwartier lang
zonder onderbreking tegen mij
staan praten en toen kon ik er
niet meer tegen. Bovendien ivas
het wettelijke zelfverdediging,
nietwaar? Smerig individu" had
ze mij genoemd. Ik was het
slachtoffer van een intellectuele
agressie.
President de Rayssac: Laat
ons uw neus eens zien, Madame.
Madame Pétrides draait het hof
de rug toe. Maar het is om haar
Röntgenfoto's te nemen. Uit een
tas op een bank achter haar.
Myn neusvleugels zijn veel
groter geworden.
President: Ik zou het graag
even constateren.
Maitre Baradin voor Madame
Pétrides)Monsieur Schwartz-
Abrys heeft verkeerd gehandeld.
Men slaat nimmer een vrouw. In
elk geval veroorzaakt men geen
schade aan de nasale en zygoma
tische streek. De medische rap-
werd. Sedert méér dan dertig
jaren had niemand zijn plaats In
genomen om te pogen zijn grote
arbeid van naastenliefde voort te
zetten. Slechts zijn trouwe dienaar
Paul waakte over de kluis van
de martelaar, over dit schamele
heiligdom van het zand.
De vage plannen, die opgevat
waren om het werk van Charles
de Foucauld in de Hoggar voort
te zetten, strandden op tal van
moeilijkheden, waarvan 'de beide
wereldoorlogen zeker niet de ge
ringste waren. Maar sedert enige
tijd hebben drie jonge Franse
nonnen, waarbij er één is met een
universitaire opleiding, zich in
Tamanrasset gevestigd om naar
het illustere voorbeeld van Père
de Foucauld in stilte onder de
Hoggar-bevolking te werken.
De drie religieuzen leven in de
meest absolute armoede, de ar
moede van het zand. Zij huizen
in een hut van palmtakken en
wat gedroogde klei, een „periba",
die haar beschermen moet tegen
de verzengende zonnehitte en de
.simoun", de zandstorm. Zij sla
pen op het zand; zonder matras,
zonder deken, temidden van ter
mieten en scorpioenen. Over haar
arbeid is weinig of niets te zeg
gen: het is een arbeid die in ver
borgenheid en stilte verricht
wordt. Het is de arbeid der naas
tenliefde zonder grens.
Verzanden
De drie zusters behoren tot de
Congregatie der Kleine Zusters
van het Heilig Hart van Charles
de Foucauld, gesticht in 1933. De
moeder-overste van deze congre
gatie is Mère Marthe de la Tri-
nité, en de congregatie heeft een
studiehuis voor Islamitische aan
gelegenheden in Tunis. Een twee
de huis is gevestigd in Nagascoin
in Voor-Indië.
De congregatie werd gesticht
door een Belgische weduwe, Ma
dame Maccir-Catart, die de re
gel, welke de grote kluizenaar
opstelde, in toepassing bracht
voor een religieuze gemeenschap
van vrouwen. De zustertjes van
het H. Hart van Charles de Fou
cauld leiden een leven van ar
moede, arbeid, eenvoud. De ge
dachten, de offers en de dood van
Charles de Foucauld domineren
de geest van deze kleine gemeen
schap. Het bestaan van deze non
nen is een waarachtig „verzan
den", maar de congregatie, die
contemplatief en actief tegelijk
is geenszins van de wereld
vervreemd. De zusters pogen
zich naar het voorbeeld van de
H. Familie aan te passen aan elk
nieuw milieu, door contacten,
conversaties en de dagelijkse om
gang. Zij onderhouden nauwe
vriendschapsbanden met haar
omgeving en .wijden zich aan de
meest verregaande beoefening
van de naastenliefde.
7.\vijgen gebroken
De drie eenzame zusters van
Tamanrasset arbeiden onder de
Touaregs en de negers van het
Hoggar-gebied, de heersers van
de centrale Sahara. Zij leven van
haar handenarbeid: naaiwerk en
het verbouwen van groenten en
het kweken van vruchten, die in
de oase gedijen. Zij bezoeken re
gelmatig de zieken, bij dag en bij
nacht brengen zij haar hulp en
troost aan de nomadenbevolking
en de negers. Zij spreken „Fa-
maalahq", één der moeilijkste
dialecten van de Sahara en zij
beschikken over een kameel als
rijdier.
De armoede en de nood van de
drie eenzame zusters van Taman
rasset is echter in de laatste
maanden zo groot geworden, dat
zij nog maar nauwelijks haar
taak vervullen kunnen.
En ofschoon de congregatie
een gemeenschap van absoluut
stilzwijgen is, heeft Mère Marthe
de la Trinité nu het zwijgen ge
broken om bij haar landgenoten
te pogen steun en bijstand te
krijgen, voor haar drie woestijn-
zusters. Want het na méér dan
30 jaren onderbreking thans
voortgezette missionneringswerk
van Charles de Foucauld mag
niet in het gloeiende woestijnzand
vastlopen.
Geheim houding
In het studiehuis der congrega
tie in Tunis kan men vernemen,
dat er onder de leden der gemeen
schap vertegenwoordigsters van
alle sociale klassen zijn. Maar er
heerst volkomen geheimhouding
over origine en opleiding der
nonnen: de doctoresse in de me
dicijnen schilt evengoed aardap
pelen en kruit evengoed kame
len- en ezelmest als de eenvou
dige boerendochter.
In de laatste tijd hebben zich
verschillende vrouwelijke artsen
die een zeer comfortabel bestaan
leidden, als postulante gemeld bij
de Zustertjes van Charles de
Foucauld, want de stem van de
stilte en armoede wordt nog
steeds gehoord.
Het voorbeeld van de elegante
Franse cavallerie-officier, die in
een Noord-Afrikaans strafkamp
terecht kwam. vanwaar zijn weg
naar de heiligheid begon, trekt
meer dan dertig jaren na zijn
dramatische dood tientallen jonge
vrouwen naar de woestijn. Slechts
wie de woestijn in al haar ge
heimzinnigheid, maar vporal in
al haar verschrikkelijkheid kent,
kan begrijpen, hoe onmetelijk
haar offer is.
AUSTRALISCHE
NIEUWTJES
(Van onze correspondent in
Australië)
165 jaar
Maandag 26 Januari was het
precies 165 jaar geleden, dat
Australië gesticht werd. Traditie
getrouw- werd Australia Day ge
vierd met grootse optochten, in de
middag gevolgd door allerlei
sportwedstrijden.
Amusement
porten stellen deze schade vast
mijnheer de President.
Geen aesthetische
schade
Maitre Baradin eist 500.000
francs voor de gehavende neus
van zijn cliënte i.e. voor het „sen
timentele letsel". Maitre Amid
pleit voor zijn explosieve cliënt
met de fonkelende ogen. Tussen
500.000 francs voor .sentimenteel
letsel toegebracht aan de nasale
en zygomatische streek van het
aangezicht" en vrijspraak wegens
„explosieve toorn tengevolge van
verstoord intern equilibrium" ligt
een marge, die het hof een ruime
keus toestaat. Het hof doet een
gelukkige keuze: Monsciur
Schwartz-Abrys wordt wegens
toebrengen van sentimenteel let
sel veroordeeld tot een voorwaar
delijke boete van 10.000 francs en
tot het betalen van een schade
vergoeding van 12.000 aan Mada
me Pétrides.
Het recht had zijn beloop ge
had. Een zéér Parijs' proces was
ten einde en al de elegante en
charmante vrouwen verlieten de
zaal met haar verrukkelijke Gal
lische neuzen onvervaard in de
winterse middaglucht. Allen, be
halve één.
Een moderne, doch laakbare
vorm van amusement is een z.g.
beach-partij (strand-fuif). Meest
al worden deze 's avonds gehou
den bij een houtvuur, en behalve
de lege dozen, pleegt men im
mer een aantal gebroken flessen
achter te laten, die door de vlood
onderspoelen, maar talrijke, soms
vrij ernstige verwondingen van
badgasten tengevolge hebben. De
politie van Brisbane heeft beslo
ten drastisch tegen de fuivende
en roekeloze jongelui op te tre
den.
Immig'ant
Reeds zestien maanden lang
zoekt de Australische politie naar
een Britse immigrant, die plot
seling verdween, zonder een
spoor achter te laten. De. man,
een Britse soldaat, die de eva
cuatie bij Duinkerken heeft mee
gemaakt, en een hoge onder
scheiding kreeg voor betoonde
heldenmoed, lijdt aan geheugen
stoornissen. Keel vreemd is, dat
hij 350 pond op de bank heeft
staan, waar sedert zijn verdwij
nen nooit een pennie afgehaald
werd.
Melkpoeder
De verkoop van geïmporteerde
melkpoeder uit Nieuw Zeeland
staat haast stil. nadat men her
haaldelijk spijkers, stukjes hout,
ijzerdraad en lucifers in de blik
ken had gevonden.
Ballerina
Veronique Orlieneva. ballerina
van het Russisch ballet in Sjan-
hai en gewezen prima ballerina
van Théatre Villeurbanne uit
Lyons,bracht ons enkele dagen
geleden ons kopje koffie in een
lunchroom hier in Brisbane. Zij
kan geen werk krijgen en haar
enige hoop is nu voldoende geld
hq elkaar te krijgen zodat zij
haar eigen studio kan openen.