Bij Kruiningen werken de Zeeuwen
aan verbetering der dijken
Zeeuwse watersnood dreigt Yerseke's
oestercultuur met werkloosheid
MATROZENSHAG
Hamers en zandzakken, maar
ook tractoren en draglines
Met onze laarzen soms tot de enkels
toe in de modder, baggeren we over de
dijk, waar auto's, geladen met puin, zand,
grind en zandzakken, voortdurend af en
aan rijden. Zij spuiten hopen modder op,
die de enkele eenzame wandelaar maken
tot een grondwerker. Rechts van ons, in
de Kruiningse polder, strekt zich een
eindeloze watervlakte uit, waarin talloze
kapotgeslagen huizen en boerderijen ver
dronken staan.
De lucht is onheilspellend donker en
het water, dat hier tientallen het leven
kostte, vertoont witte kuifjes. Het vreet
wat anderen schrijven
,,Lucfor et Emergo" blijft!
Depot van 50.000 zandzakken achter de hand
(Van onze eigen verslaggever)
Slechts een luttele vier. vijfhonderd meter laag land scheiden nabij Krui
ningen op Zuid-Beveland de Westerschelde van de Oosterschelde. Daartussen loopt
een dijk van Krabbendijke naar Yerseke, die moet voorkomen, dat beide Scheldes
eikaars gezelschap gaan zoeken. Want. zou dit gebeuren, dan is het leed niet te
overzien. We staan op "de dijk en boven het geloei van de harde Westenwind uit
proberen we een gesprek te voeren met opzichter Joosse. onder wiens leiding een
gedeelte van de dijk met rijshout wordt, versterkt. „Wanneer hier een gat in de
dijk slaat en Ooster- en Westerschelde één worden, gaat een groot gedeelte van
Zuid-Beveland er aan", schreeuwt hij ons toe. „Enfin, wordt het benauwd, dan
heb ik hier achter een depót met een vijftigduizend zakken, die met zand gevuld,
een flinke versteviging betekenen
a'&n de dijk. De mannen uit deze omgeving
weten dat, Hun vrouwen en kinderen zijn
naar veiliger oorden overgebracht, maar
zij zijn gebleven en vechten hun verbeten
strijd. Een strijd, die hen verbindt met
tal van geslachten voor hen: zonder
draglines en andere ingenieuze producten
van de moderne techniek. Een strijd,
voornamelijk met zandzakken en grote
houten hamers, waarmede de mannen
zonder veel te zeggen aan de voet van
de dijk smalle paaltjes de grond in
drijven.
Modern zijn alleen de auto's en de
tractoren, welke laatste ook dienst doen
om de gezollen cadavers van prachtig
zwartbont vee en stoere Belzen op de dijk
te trekken. De boeren, die hier worstelen
om het water meester te blijven, hebben
de afgelopen weken al honderdtallen ca
davers gezien, maar toch blijven zij er
naar kijken, zwijgend en met strakke
gezichten.
Wapendevies blijft van kracht
Aan het lichten van grote gaten is men
op Zuid-Beveland nog met toe. En van
Amerikanen, die improvisorisch dijken
dicht gooien met behulp van Bailybruggen
en rotsblokken, heeft memand gehoord.
Vooralsnog beperkt men zich in deze om
geving tot het verbeteren van de dijken
en dat vraagt werk genoeg. Dag en nacht
gaat het door en wordt bewezen, dat de
oude Zeeuwse wapendevies geen frase is:
ik worstel en ontkom. De mannen hier
worstelen. Zullen ze op dit punt. na zoveel
terreinverlies. ontkomen, overwinnen?
Een ogenblik draaien we ons om, met
de rug naar de wind, die door merg en
been dringt. En dan zien we, tot onze
grote verwondering, in z'n veelkleurige
pracht de regenboog: herinnering aan een
overstroming ontelbaar vele malen om
vangrijker dan ons land heeft geteisterd
Het kan niet anders of we denken aan de
eeuwenoude woorden, die in het Boek
Genesis staan opgetekend: „Wanneer Ik
dan wolken over de aarde breng en de
boog in de wolken verschijnt, zal Ik Miin
verbond gedenken, dat tussen U en alle
vlees bestaat, zodat de wateren niet weer
tot een vloed zullen worden om al wat
leeft te verderven. De regenboog, in déze
omstandigheden!
Geen tijd om door te denken
Maar voor meditatie hebben de mensen
die hier werken, geen. tijd. Regelmatig
blijven de hamers doorslaan. Eén man
houdt de paal recht en twee anderen ge
ven om de beurt een fikse klap. „Pas op
je vingers", zegt er één als de aandacht
van zjjn maat dreigt te verslappen. „Van
een tik op je hand krijg je zomersproeten"
Slechts even gunnen de mannen zich
een ogenblik rust. Dat is wanneer een
kleine groene Fordson stopt met het
wapen van Amsterdam er op en een sol
date van het leger van William Booth
als inzittende, die in papieren bekers hete
koffie uitdeelt. Het is maar een kort
oponthoud. Op de achtergrond ligt het
verdronken Kruiningen, dat als illustratie
van het vernietigend werk van "net woe
dende water, een voortdurende stimu
lans is.
Wanneer het laag water is, begeeft
zich een lange stoet amphibievoertuigen,
vrachtauto's en zelfs paard en wagens te
Persoonlijke moed
Uit ..De Rotterdammernemen we over
In dagen van nood leert men de mens vaak
beter kennen dan in tijden van voorspoed.
Er is na de ramp veel persoonlijke moed
en zin voor plichtsbetrachting getoond.
We mogen hier wel eens vermelden tien
tallen burgemeesters uit evenzovele door
het water overvallen plaatsen, die in en
kele ogenblikken voor gigantische en nau
welijks te venverken moeilijkheden kwa
men te staan. Als we hen eren. dan denken
we ook aan de plaatselijke colleges en hun
wakkere assistenten, de gemeente-secre
tarissen. Zij zijn in deze dagen zonder veel
omhaal, maar ook als kerels naar voren
getreden aan het hoofd van hun zwaar
getroffen burgerij. Met zulke mensen durft
men ook de wederopbouw aan te pakken.
Evenzeer denken we aan de staaltjes van
doortastendheid en van moed, door mili
tairen aan de dag gelegd. Hen allen wil
len wij eren in die sergeant, die, toen er
ergens op een moment een coördinerende
leiding nodig was, daarin op voortreffelij
ke wijze voorzag. In zulk een man schuilt
een officier. Ruimschoots maakte hij goed.
wat anderen, die wegens plichtsverzuim
moesten worden gedegradeerd, bedierven;
En hij 'stond in het besef van 'zijn hoge
plicht waarlijk niet alleen.
Domme demagogie
„Het.Vrije Volk" schrijft nog eens over het
gewroet van de C.P.N. Commentaar over
bodig
Nu de allerkritiekste uren voorbij zijn
en geen mensen meer in direct levensge
vaar verkeren, is het misschien goed nog
even aandacht te schenken aan de houding
van de communistische leiders en aan het
bijzonder afstotelijke geschrijf in De Waar
heid.
Het Nationale Rampenfonds is in de
Waarheid niet aanbevolen en slechts één
enkele keer genoemd. Maandag werd van
de regering verlangd, dat zij centraal zou
hebben ingegrepen, wat in de eerste uren
nog onmogelijk was.
Bij het bekend worden van de ramp is
er dadelijk van alle zijden spontaan hulp
geboden en daarvan is dankbaar gebruik
gemaakt. Zodra er echter lijn in het werk
kwam en er inderdaad iets van organi
satie uit de grond werd gestampt, kwam
de CPN met haar zielige comiteetjes voor
volkshulp en haar jeugdbrigades om de
eensgezinde en gecoördineerde hulp te
doorkruisen.
Toen duizenden nog in levensgevaar ver
keerden. schreef De Waarheid over de
hulpactie: ..Amerikaanse soldaten zijn daar
bij ongewenst. Men haalt ze onder fanfare-
geschetter het land in en wie kan zeg
gen. wanneer ze zullen verdwijnen
Op Dinsdag, toen er reed honderden
tonnen goederen en millioenen guldens
waren ingezameld, moesten er zo nodig
comité's voor volkshulp worden opgericht.
Op Woensdag schreef De Waarheid
„Waaróm moeten de Amerikanen uit West-
Duitsland komen, terwijl er Nederlanders
met het benodigde materiaal wachten
Reden foi zelfcriiiek
En het blad vervolgt:
En op Zaterdag schreef Paul de Groot
„Ook de helicoptères en and c materiaal,
dat de Amerikaanse legerleiding uit het
naburige Rijnland stuurde, zijn zeer wel
kom". Dit verhinderde de man echter niet
in hetzelfde artikel te schrijven over „die
Amerikaanse pest-generaals"
Het toppunt van draaierij en domme de
magogie bereikte deze opperzuiveraar ech
ter, toen hij, nog steeds in hetzelfde arti
kel schreef, dat de Nederlanders niet be
schikten over helicoptères en amphibie
voertuigen. „want het gaat immers om de
aanval tegen het Oosten" I
.Jaja, en daarom konden wij dié helicop
tères en amphibie-voertuigen lenen van
de Amerikanen
Paul de Groot en zijn trawanten zitten
in het nauw. Hun pogingen om een wig te
drijven in de eenheid, die in de uren van
nood was ontstaan, hebben volkon.en ge
faald. De bisamratten hebben hun kans
niet gekregen.
De C.P.N. heeft weer overvloedig reden
tot zelfcriiiek en Paul de Groot zal de
straffen uitdelen.
36. Breng me bij de koning", drong
Pikko aan.
De schildwacht stak zijn arm op en de
ophaalbrug werd neergelaten.
Twee hellebaardiers kwamen aangelo
pen. De schildwacht wisselde enkele
woorden en toen mocht Pikko mee de
brug over.
„De koning slaapt natuurlijk al", zei de
ene soldaat, „maar ik zal je bij een offi
cier brengen".
Ze traden het wachtlokaal binnen. Ach
ter een tafel zal de commandant te schrij
ven- Het leek Pikko een hoge officier- De
hellebaardiers stonden stram.
„Vertel het maar", zei één van hen
tot Pikko.
En Pikko vertelde opnieuw, gejaagd
en opgewonden.
„Vannacht willen ze het prinsje ontvoe
ren door een geheime gang. Er moeten
vlug soldaten naar de herberg aan de
andere kant van de stad en naar het ka
mertje van het prinsje. Misschien is het
,al te laat.
De Jaarbeurs en de vrcuw
Van 27 April t.e.m. 2 Mei wordt in
Utrecht de Landbouwbeurs gehouden en
de vele agrariërs, die dan ongetwijfeld
weer naar de Domstad trekken, zullen er
goed aan doen als zij hun vrouwen niet
thuis laten. Aan deze beurs is nl. de ten
toonstelling „Schouw voor de Vrouw"
verbonden, die is georganiseerd door de
gezamenlijke bonden van plattelands
vrouwen.
In de nieuwe Jaarbeurshal op het Croe-
selaan-terrein zullen dan exposities wor
den ingericht van meubelen, woning
textiel. huishoudelijke artikelen e.d. en
deze artikelen zijn speciaal afgestemd op
de behoeften van het plattelandsgezin.
Op uitgebreide schaal zullen de bezoek
sters worden voorgelicht over efficiëncy
in de huishouding en de inrichting van
de woning op het platteland. Aangezien
de exposities en de voorlichting in tijd
schriften op deze terreinen zich vrijwel
altijd richten tot het stadsgezin. verdient
deze manifestatie, waarbij het accent nu
eens anders is gelegd, zeker grote belang
stelling.
(Advertentie)
HET GENEEST VLUGGER EN BETER
wanneer Gij er Akker s Kloosterbalsem op doet.
Deze heerlijke, zuiverende wondbalsem reinigt
en geneest'wonden van allerlei aard, (speciaal
ook brandwonden), voorkomt ontsteking (zweren)
en bevordert de zo belangrijke groei van de
nieuwe huid. Maar ook als wrijfmlddel bij rheu-
matiek, spierpijn en lendenpijn wordt Akkers
Kloosterbalsem al drie geslachten lang geprezen
melde bekende woorden- „Geen goud zo goed".
water om de circa tachtig dorpelingen, die
in Kruiningen zijn achtergebleven, van
levensmiddelen te voorzien en evacué's
te vervoeren, die hun/zwaar getroffen wo
ningen nog eens willen inspecteren.
„Saarland hilft"
„Komt U vandaag nog terug?" vragen
we in het Engels aan een chauffeur van
een d-uck, die gekleed is in een Ameri
kaans uniform. En onmiddellijk antwoordt
hij: „Ja. wir kommen heute noch wieder
zurück." De „Amerikanen" zijn onver
valste Duitsers, die met hun amphibie
voertuigen uitstekend werk doen. Aan
onze eertijdse bezetter herinnert ook een
bord op het drooggevallen plein bij de
kerk, waarvan de torenklok precies op
tijd zijn zes slagen doet horen. Dat is het
enige normale in dit door water en slik
bedekte dorp. „Saarland hilft. Hilfsaktion
der Saarlandischen Regierung", staat er
op het bord! Maandag hebben Duitsers
levensmiddelen gebracht en een enorme
waterketel
Wanneer we na enige tijd in de
schemer door hóogopspattend water
terug rijden naar de vaste wal, is op
de dijk naar Krabbendijke al een licht
ontstoken. Nóg is de strijd niet ge
wonnen. De worsteling duurt voort....
Grote indirecte schade door exportverbod
(Van een eigen verslaggever)
Yerseke. 11 Febr.
„Ach ja, u moet denken: de oestercultuur is een zeer conjunctuurgevoelig bedrijf:
gaat het goed. dan hebben we hier welvaart, maar wanneer er de klad in komt, is het
niet best" We zitten tegenover Yerseke's burgemeester, de heer Willemsen, die met
het overgrote deel van zijn gemeentenaren nogal bezorgd is over het verbod om oes
ters te exporteren. Zo'n negentig procent van Yersekenaren is bij de oester- en mos
selcultuur betrokken en wanneer het verbod niet spoedig wordt opgeheven, lopen er
over een dag of wat verscheidene mannen werkloos rond.
Drie honderd kwekers in
Yerseke getrolfen
Het exportverbod, dat de bewoners van
Yerseke momenteel zo veel zorgen baart,
is een gevolg van de overstromingen, die
dit dorp overigens niet zo ontzettend veel
schade hebben berokkend. De hoge zeedijk,
waarachter het plaatsje knus verborgen
ligt. heeft het water van de Oosterschelde
binnen zijn perken weten .te houden, maar
niet kunnen voorkomen, dat verscheidene
loodsen zware schade op liepen. „Die kan
wel op een paar ton worden geschat", zegt
de burgemeester. „En wanneer u dan nog
bedenkt hoe duur het materiaal is, zult u
wel begrijpen, dat dit verbod niet plezierig
is."
De man, aan wie het is tc wijten, is dr.
Grijns van 't Bacteriologisch Laboratorium
te Bergen op Zoom, die tegen het bestuur
van „De Visserij op de Zeeuwse stromen"
heeft gezegd: „Laten we alsjeblieft de ex
port een poosje stopzetten en eens afwach
ten of het door cadavers beèmétte water
ook geyaar .yopr. .de,..oe,slers oplever,).".
De circa vijftig exporteurs, die Yerseke
telt, hebben daarop de hoofden bij elkaar
gestoken en zijn tot de conclusie gekomen,
dat voor besmetting via de oesters abso
luut niet behoeft te worden gevreesd Ze
schrikken er niet voor terug om te zeggen:
„het bedrijf dreigt noodlijdend te worden",
maar kunnen toch ook weer niet zeggen,
dat ze het verbod nu helemaal onverstan
dig vinden. Want ze weten drommels goed,
dat hun oesters en mosselen direct de
schuld krijgen, wanneer er ergens eens
typhus of zo zou uitbreken. „En dan zijn
we nog verder van huis", zegt de heer Ver
wijs. die tot de grootste exporteurs kan
worden gerekend. „Al gaf u duizend gul
den voor twaalf oesters, dan kreeg u ze
nog niet", zegt hij.
Verbod tot 1 Mei?
Niemand weet hoe lang het verbod zal
duren, maar men noemt de datum van 1
Mei. Zou dit inderdaad het geval zijn. dan
wordt het een schadepost van zo n twaalf
honderd duizend gulden, wat zacht ge
zegd voor Yerseke een flinke klap is.
Een klap. die ze des te harder voelen
wanneer ze van Belgische vishandelaren
het dringend verzoek krijgen: stuur ons
toch oesters".
Of deze mensen ze echter zo gemakkelijk
kwijt zouden raken, als zij vermoeden, is
overigens nog de vraag, want burgemeester
Willemsen hoorde een Belg beweren: .„Me
neer, in Brussel eten we zelfs geen gekook
te vis, laat staan rauwe oesters en mosse
len". Of de vrees, die hieruit spreekt, nu
werkelijk gerechtvaardigd is, blijft een open
vraag. De cadavers, die in de Zeeuwse wa
teren rond drijven, zijn een natuurlijke
dood gestorven en wanneer de dierenarts
uit Goes, dr. G. Wagenaar, het voor het
zeggen had, zou hij de oesters onmiddellijk
een certificaat van gezondheid meegeven.
Aan overstromingen zit zoveel vast
Intussen zijn de oesters die de Romei
nen, de befaamde lekkerbekken uit de
Oudheid al op hoge waarde schatten
voor de Yersekenaren de- gebakken péren,
waarmee je lelijk in je maag kunt zitten.
De winter is het hoogseizoen voor de lief
hebber van deze „delicatesse der Zeeuwse
stromen" en wanneer strenge vorst zulks
niet verhindert, zijn de circa driéhonderd
Yerseker kwekers in deze tijd van het jaar
op de percelen druk aan het vissen. „Ja,
meneer", zegt een oude Yersekenaar ons
met bedachtzame wijsheid, „bij schade door
overstromingen denken de mensen alleen
maar aan kapotte huizen en ondergelopen
akkers, maar u ziet. dat er nog wel wat
meer aan vast zit." We kunnen het alleen
maar beamen.
Tijdens de verkiezingscampagne in
1952 in de V.S. zijn valse beschuldigin
gen geuit tegen de huidige vice-president
der V.S. Nixon. Een sub-commissie van
de Amerikaanse Senaat heeft het uitge
maakt.
Advertentie)
VAN ROSSEM S
%Z>CELES^
Cli ié Uet 3Coninkrijlz
3
Een Amerikaanse feuilleton door Dr James H. Hunter
„Luister dan eens even goed naar me.
Even geleden zei jc, dat jullie ons intellec
tueel de baas zijn.. Ik zeg „ons", omdat ik
regelrecht uit Rusland kom en een trouw
dienaar van het Politbureau ben. Weet je
waarom ik gekomen ben
„Dat heb je me net verteld"
„Maar er zit meer achter"
„Nee toch V'
„Ik zal jouw plaats innemen en al jouw
uitvindingen in dienst van de zaak stellen
en verder alles, dat ik in mijn vingers kan
krijgen en dat ons van nut kan zijn"
„En jij wou je eigen broer in koelen bloe
de vermoorden? Jim, ik bezweer je om het
welzijn van je onsterfelijke ziel, niet de
vloek van een Kaïn en het oordeel Gods
over je te halen voor deze verschrikkelijke
misdaad'.
„Jou pleitrede zegt me niets", was het on
bewogen anfwoord.
„Je begrijpt me niet. broei. Ik pleit niet
voor mezelf, maar voor jou', zei Malcolm
ernstig.
„Bespaar je de moeite en denk maar aan
iets toepassel ijkers voor deze gelegenheid
zei James en nam zijn revolver uit zijn zak.
Dr Tresham glimlachte.
..'Dus binnenkort lig ik onder de grond.
Of kom ik in het meer terecht?"
James Treshem keek hem stomverbaasd
aan.
„Een goe;i idee
helemaal niet vei
uitzicht"
i hij. „maar je schijnt
.iu.,1 te zijn bij het voor-
„Dat ben ik ook niet. Het zou mij in dit
geval ook niet passen"
„En mag ik vragen waarom
„Omdat ik niet zal sterven. Als er hier
iemand dood moet gaan, dan ben jij het".
Deze woorden werden met zulk een kalm
overleg en zelfbewustzijn geuit, dat James
Tresham de eerstvolgende ogenblikken zijn
broer alleen maar met onintelligente open
mond kon aanstaren. Toen barstte hij in la
chen uit.
„Ik bewonder je moed, broer, maar dat
zal je niet redden"
„Het spijt me, Jim, maar ik heb mijn best
gedaan Jij bent aan het eind van de weg
gekomen. Laat mij nu eens een poosje pra
ten én doé die gekke revolver weg. Er zit
toch niets in. Ik heb vanmorgen de kogels
er uitgehaald, toen ik het kussen voor de
boot ging halen"
Het gezicht van James Tresham liep blauw
aan, toen hij drie, vier keer de trekker
overhaalde en niets bemerkte dan een paar
klikken. Met grote inspanning beheerste hij
zichzelf. Voor het ogenblik was zijn broer
ongetwijfeld meester van de situatie.
„Alles, wat jij mij verteld hebt omtrent
jouw plannen hier, .vist ik al lang. Ik ben
zelfs naar de hut gegaan om jou de gele
genheid te geven hier te komen om iets van
jouw plannen los te laten. Jij bent een agent
van het Politbureau. Jij had mijn plaats in
moeten nemen. En nu zal ik mij zelf zijn
en jouw plaats innemen, Ja bent bespion-
neer d sinds je Rusland verliet. Ieder onder
deel van het plan was haarfijn bekend bij
Scotland Yard, de FBI en de RCMP, nog eer
jij in Sydney aankwam. Daar ving een
Australische detective je op en reisde met je
mee in het vliegtuig naar Vancouver, waar
je overgedragen werd aan de RCMP. Ik ken
ieder onderdeel van jouw gesprek met Bo-
rovitsch, de plannen voor de opstand en het
laboratorium hier in Muskoka. Wat we niet
weten, wordt ik wel gewaar van Borovitsch
en Vasiloff. wanneer zij denken, dat ik jou
ben. Ik heb je immers al gezegd, dat we
jullie in denken vooruit zijn Heb ik opge
schept
Er zat tegenover de geleerde een gebroken
man, die hem met glanzende ogen en een"
dierlijke uitdrukking op zijn gezicht aan
staarde.
„Gefaald!" mompelde hij. „Volkomen beet
genomen door de man, die ik verafschuwde"
James Treshanv bedekte zijn gezicht met
zijn handen, zijn schouders schokten,
„Verloren Verloren Alles is verloren
kreunde hij.
„Ik denk van niet!" zei een stem achter
hem.
Beide mannen draaiden zich geschrokken
om. In de deur stond Trager met een Colt 45
in de hand.
„Ik heb de laatste tien minuten met be
langstelling toegehoord", zei hij. „Ik denk,
kameraad Tresham, dat je geleerde broer
toch nog op reis moet naar Walhalla. Ons
glorieus plan zal voortgang vinden. Het zou
al te sneu zijp wanneer het op zo'n onno
zele wijze zou mislukken
James Tresham veerde overeind met nieu
we hoop in zijn ogen.
„Schietschreeuwde hij.
„Niet 7.o haastig!" zei een stem uit het
halfduister met het. accent van Tennessee.
Trager, die in het volle licht stond, draaide
zich om en vuurde naar een schaduw bui
ten. De twee schoten klonken vrijwel tege
lijk en Lester Trager stortte voorover.
„Dat is voor de weduwen en wezen", zei
Sam Peake, toen hij uit de schaduw, naar
voren kwam. „en dit is voor Ted Veale" en
hij vuurde nog eens.
Op Hetzelfde ogenblik renden twee man
nen het tuinpad op. Het waren Jensen en
Hammond.
„Het-spijt ons, dat we wat laat zijn. Wij
hebben uw lichtsignaal vanuit het haventje
gezien, maar ongelukkig genoeg gaf onze
buitenboordmotor het op en moesten we
roeien. Wat een geluk, dat Sam Peake hier
was"
„Het is in orde, mannen", zei dr Tres
ham. „Ik ga nu naar het haventje. Daar zit
jullie manJulliè weten wat je te doen
staat
Meer dan een uur zat de geleerde op de
steiger, 'erwijl de tranen voortdurend over
zijn wangen liepen. Uit zijn gefolterd hart
rees een gebed tot God, die ook een arme,
verblinde ziel thuis kan brengen langs een
weg. die hij niet kent.
Een geritsel deed hem omkijken. Sam
Peake stond achter hem.
,,Ik voel met je mee, Malcolm", zei de
Amerikaan.
„Dank je, SamZulke dingen gebeuren
nu eenmaal in een wereld als deze. Zijn ze
weg
„Ja. Ik heb de brief aan Borovitch ge
stuurd. Hij moet hem morgen hebben"
„Hoe is het met Trager Is hij dood
„Nee", zei Sam „Hij zal terecht moeten
staan voor de moord op Veale"
„Heb je aan eeti persbericht gedacht
./Daar zal Hammond:voor zorgen"
(Wordt vervolgd).
