Kamer dankt landen
voor grootse hulp
Een vrouw met gouden handen
Totaal Rampenfonds
overtreft ramingen
Algera: ramp heeft
studie achterhaald
Laat eens wat van
u horen!
VROUWEN OVER MANNEN
Duplieken
Boeren moeten
machines beter
gaan gebruiken
Het vogeltje is er niet meer bij.
een pruillip wél
HET VRIJE VOLK
DONDERDAG 12 FEBRUARI 1953
PAGINA 9
(Van onze par lemen tsredacteur)
Bij de replieken in de Tweede
Kamer betuigden alle sprekers gister
avond, met uitzondering van de com
munist Gortzak, hun waardering
voor de antwoorden van minister
president Drees en minister Algera.
Prof. Romme (k.v.p.) verkreeg het
eerst het woord. Hij diende namens
de voorzitters van alle fracties met
uitzondering van die der CPN een
motie in, ten einde de dank van het
Nederlandse volk voor de buitenland
se hulp uit te spreken.
Mr Burger (arb.) dankte ministei
Algera in het bijzonder voor de
wijze, waarop hij oveT het springtij
van de 16de Februari had gespro
ken.
De schaderaming van een milliard
had hem niet verbaasd Hij achtte
het geboden, de gelden uit het Ram
penfonds vooral te bestemmen voor
de onstoffelijke schade, welke aan
de getroffenen is toegebracht Hij
handhaafde zijn bezwaar tegen het
toepassen van de regeling voor oor
logsslachtoffers op de slachtoffers
van de ramp hij sloot zich aan bij
de gedachte van de heer Tilanus. de
gemeentel aadsverkiezingen voor het
gehele land een jaar üit te stellen.
Mr Van den Heuvel (k.v.p.) had
de overtuiging dat de regering alles
doet wat mogelijk is.
;A fzondërlijk"
De heer Weiter (k.np) pleitte nog
eens voor een afzonderlijke rekening
voor de gevolgen van de ramp.
„Wanneer die met de gewone begro
ting samenvalt, komt er van de
noodzakelijke verlaging van de be
lastingdruk niets terecht."
De communist Gortzak verklaarde,
dat men de communisten met mag
verwijten niet gewaarschuwd te heb
ben. „Wanneer de tijd komt, dat wij
achter de regeringstafel zitten, zul
len wij wel zorgen dat de dijken niet
meer doorbreken. Dat us nu geen
kwestie van natuurrampen meer.
China is de eeuwen door door ram
pen getroffen. Nu de communisten
er regeren, zijn er geen rampen
meer." (honend gelach'.
Aan dr Schouten (ar.), die het
betreurd had dat er geen hulpaan
biedingen van achter het ijzeren gor
dijn zijn gekomen, deelde de heer
Gortzak mee dat het Communisti
sche Wereldvakverbond een bedrag
van vijf millioen Franse francs (plm.
ƒ50.000) heeft aangeboden voor de
minst draagkrachtige slachtoffers.
Hij diende een motie in tot alge
hele vergoeding van de gederfde in
komens tot een maximum van
f 10.000 en van de schade aan be
zittingen tot een maximum van
100.000.
Ds Zandt (sgp) verklaarde zich
tegen uitstel van de voorgenomen be
lastingverlagingen en verzocht zo
waar ook .bij deze gelegenheid, reke
ning te houden met gewetensbe
zwaren tegen het inenten van vee.
In zijn dupliek sprak dr Drees
o.m. de verwachting uit, dat het to-
tale bedrag van het Rampenfonds
alle ramingen zal overtreffen. Hij
zei ook, liet uitstel van de gemeente
raadsverkiezingen voor het bele land
aantrekkelijk te vinden, omdat zij
dan zouden samenvallen met de
verkiezingen voor de Provinciale
Staten.
Het kabinet is echter zeer huiverig
reeds vastgestelde verkiezingen te
verschuiven Het zal zich Maandag
beraden over een wetsontwerp tol
uitstel voor de getroffen gemeenten
Daarbij kan de zaak opnieuw wor
den bezien. De Kamer kan er bi.i de
behandeling van het ontwerp ook
zelf op terugkomen.
Aan de heer Weiter hield dr Drees
voor, dat de ramp uiteraard niet
zonder invloed kan blijven op het
peil van de belastingen. „Wie voor
royale uitkeringen pleit, moet dal
ook bedenken!"
Aan de communist Gortzak gaf dr
Drees de verzekering, dat hij voor
vordering van boten, indien die
nodig zou zijn gebleken, stellig niet
zou zijn teruggedeinsd. Hij vroeg
zich af, of de bijdrage van het
Wereldvakverbond ook een algemene
bestemming heeft. In dat geval zou
hij haar ten volle waarderen (Van
E.V.C.-zijde is reeds te verstaan ge
geven, dat men de besteding waar
schijnlijk „in eigen hand" zal hou
den. Red.)
Minister Algera nodigde de heer
Gortzak uit hem mee te delen hoe
de communisten in China in vier
jaar tijd de natuurrampen hebben
weten te bedwingen. „Daartoe zijt
ge verplicht. Met die wetenschap
zouden wij de afdamming van de
zeegaten in een jaar tijds kunnen
volbrengen!"
De minister achtte het echter
waarschijnlijker, dat de Chinese
communisten indien zij inderdaad
zulk een sucoes zouden hebben be
reikt daartoe slechts de laatste
hand hebben hoeven leggen aan
vroeger getroffen voorbereidingen,
en aan die voorbereidingen heeft een
Nederlandse ingenieur intens meege
werkt.
Welnu, deze deskundige ir G.
Nijhoff, red. is door de regering
uitgenodigd, in de commissie Maris
zitting te nemen!
De Kamer heeft ten slotte de
motie Romme, die door dr Drees zeer
op prijs werd gesteld, z.h.st. aangeno
men. De communist Gortzak mop
perde er wel tegen, o.a. omdat zijn
fractie niet in de indiening was ge
kend. maar hij durfde het toch niet
aan. er tegen te stemmen.
De motie-Gortzak werd met 68
tegen 6 (communistische) stemmen
verworpen.
(Van onze parlementsredacteur)
De minister van Verkeer en Waterstaat, mr J. Algera, heeft
gisteren bij zijn beantwoording van de verschillende sprekers in
de Tweede Kamer o.m. nog meegedeeld, dat een in 1939 inge
stelde commissie destijds geadviseerd heeft tot verhoging van
de dijken. Er bleken echter onoverkomelijke moeilijkheden te
bestaan, bijv. in Dordrecht.
Er kwamen nieuwe plannen. Ten
slotte bij de begroting voor 1953 het
plan tot afsluiting van de zeegaten
behalve de Westerschelde en de
Nieuwe Waterweg). Over een en an
der zijn onder andere in 1950 uit
voerige mededelingen aan de Staten-
Generaal gedaan.
üit wetenschappelijke waarnemin
gen kende de regering de mogelijk
heid dat er hogere stormvloeden zou
den kunnen voorkomen dan in het
verleden.
De bestudering van de plannen is
echter door het water zelf achter
haald. Dat werk zal nu met des te
groter spoed moeten worden voort
gezet.
Minister Algera deelde de waarde
ring van mr Burger voor het werk
van de Rijkswaterstaat.
Hij was het echter niet met hem
eens, dat er voor de oorlog te zeer op
deze dienst zou zijn bezuinigd. Mr
Algera meende wel, dat het belang
der binnendijken bij deze ramp nog
eens extra is gebleken.
Het grootste deel van de bezweken
dijken is aan de binnenzijde aange
tast. Daartegen moeten nieuwe voor
zieningen worden getroffen. Burgers
critiek op de provinciale dijken in
Brabant als gevolg van een te inge
wikkelde waterschapsindeling ver
wees Je minister naar het bestuur
van die provincie.
De aanwezigheid van bunkers in
de duinen' achtte de minister geen
gevaar voor de waterkerende functie
van de duinen, hoewel zij de duin-
afslag wel bevorderen.
Het gevaar dat zich bij 's Graven-
zande heeft voorgedaan, was minder
ernstig dan men wel heeft gemeend.
Achter de duinregel lag nog een
goede slaperdijk.
Herziening
De minister meende, dat het waar
schuwingssysteem bij gevaarlijk hoog
water verbeterd moet «orde,,. Een term
herziening van de waterschapsinde-1 Hp| rj,nnnr(.
ling dient overwogen te worden, maar nnr,r
de decentralisatie moet daarbij ge
handhaafd ^lijven.
ir A. MARIS
versnelde afsluiting van
zeegaten?
ter naar de bestudering van de moge
lijkheid tot afsluiting der zeegaten.
Deze studie zal evenwel met directe
maatregelen moeten worden gecom
bineerd. De afdamming van de zeega
ten is vele malen moeilijker dan het
leggen van de Afsluitdijk is geweest.
Er komen plaatsen van 40 tot 60 m
diepte voor.
In November van liet vorig jaar is
reeds opdracht gegeven tot een on
derzoek. Dat wordt nu versneld. Er
komt een commissie onder voorzitter
schap van ir Maris. Op deskundigen
buiten de Waterstaat zal in het na
tionaal belang een beroep worden ge
daan. Zo is aan prof. Thijsse reeds
het verzoek gedaan, uit Amerika
Hier ligt een taak voor de provin
ciale besturen. Ook de financiële posi
tie van de waterschappen moet onder
ogen worden gezien, De unie van
waterschapsbonden kan nuttig voor
bereidend werk verrichten.
In de noodwet welke voor het her
stel van de dijken wordt ingediend,
wordt de verantwoordelijkheid voor
het herstel van de hoofd- en buiten
waterkeringen voorlopig gecentrali
seerd bij de minister van Verkeer en
Waterstaat.
Mr Algera wil daarbij zoveel moge
lijk bevoegdheden overdragen aan
lagere organen, maar tijdelijk acht
hij het zijn plicht, de verantwoorde
lijkheid tegenover de volksvertegen
woordiging zelf op zich te nemen.
De voorziening met griendhout be
hoeft voorlopig geen zorg te baren.
Men heeft de beschikking over ander
half millioen bos Hollands rijshout
en belangrijke hoeveelheden Gelders
rijshout. Er zijn ook nog invoer en
gebruik van andere materialen mo
gelijk.
Voor de toekomst verwees de minis-
u het directe levensgevaar verdwenen is, gaan andere
dingen spreken. Wij willen horen van de mensen, die elders
een onderkomen gevonden hebben. Speciaal gaan onze
gedachten uit naar de Vrije Volkvrienden, die van huis en
haard verdreven, in vreemde steden en dorpen, misschien een
beetje onwennig rondlopen.
Ik zou ze graag allemaal willen opzoeken, om te vragen: „Hoe gaat
het nu?" Maar dat kan natuurlijk niet.
II kunt echter wat van u laten horen
Schrijf eens een kaartje, waar u bent en hoe het er mee staat. De
grote kring van Vrije Volkvrienden wil het graag weten. Dat is geen
goedkope nieuwsgierigheid, maar welgemeende belangstelling. Doet
u het?
Een kaartje naar Piet Pak-An, Het Vrije Volk, Hekelveld 15 in
Amsterdam
Er komt nog steeds geld binnen voor de getroffenen.
Op 10 Februari was de stand ƒ56.207,84
Op 11 Februari kwam er bij 1.473,03
Totaal 57.680,87
In het op 10 Februari binnengekomen bedrag was een gift
van duizend gulden van het AP-ondersteuningsfonds. Maar
er moet meer en meer zijn. vrienden.
De schade beloopt, ruw geschat, een milliard. Dat is nog
altijd duizend millioen gulden.
PIET PAK-AN
Het, rapport van de commissie zal
openbaar worden gemaakt. Het is een
zaak, die het hele volk aangaat.
Intussen zullen verschillende maat
regelen ter overbrugging moeten wor
den genomen. Daartoe hoort o.m. het
initiatief dat de regering heeft ge
nomen ten einde in internationaal
verband tot een betere waarschu
wingsdienst op de Noordzee te komen.
Het weerschip „Cirrus", dat eigenlijk
naar de Atlantische oceaan moest
vertrekken om daar de post van een
Amerikaans schip over te nemen, zal
voor vijf a zes weken wachtdienst
doen op de Noordzee.
Voor het bevorderen van een be
ter gebruik van tractoren en werk
tuigen in de land- en tuinbouw Is
een bedrag van 150.000 gulden be
schikbaar uit de tegenwaarde van
de Amerikaanse hulpverlening.
De minister van Financiën heeft
in een nota aan de Tweede Kamer
meegedeeld, dat met de Amerikanen
overeenstemming is bereikt over de
besteding.
Met behulp van deze gelden zal
de Stichting voor het Smeden-, Con
structie- en Machinereparatiebedrijf
een werkplaats en een demonstratie
zaal inrichten voor de praktijkoplei
ding. Ook jonge boeren en landarbei
ders kunnen hier korte cursussen
volgen.
Verder zullen de cursussen op het
gebied van de tuinbouwtechniek, die
in Wageningen gehouden worden,
worden uitgebreid. Hier zal ook een
eenvoudig gebouw komen voor de
huisvesting van de cursisten.
Vrijwilligers B.B.
Ruim 38.000 vrijwilligers hebben
zich tot, nu toe gemeld voor de Be
scherming Bevolking In de provin
cies Noord-Brabant, Limburg en
Overijsel was het aantal 23.000. Op
2 Februari is de wei-ving begonnen
in Gelderland (7152', Utrecht (6929),
't Gooi en kring Gouda.
Ziekenfondsverzekering
voor krantenbezorgers
De krantenbezorgers en enige
andere groepen van werknemers, die
met ingang van 1 Januari onder de
verplichte ziekenfondsverzekering zijn
gebracht, moeten zich vóór 1 Maart
bij een algemeen ziekenfonds aan
melden.
Zij kunnen met terugwerkende
kracht tot 1 Januari aanspraak ma
ken op geneeskundige verzorging: de
eventueel reeds voor de vrijwillige
verzekering betaalde premie krijgen
zij terug.
(Van onze verslaggever aan boord
van de Piet Hein)
Haar naam wilde ze me niet
noemen: „Ik werk naam
loos, het komt er niet op aan
hoe ik heet
Ze woont ergens in Haarlem
en is moeder van drie kinderen.
Haar oudste jongen is vijftien
jaar, haar man een beroeps
militair, in dienst van de genie.
Op de morgen van de eerste
Februari, na de eerste ramp-
berichten, keerden moeder en
vader Haarlem de rug toe. Hij
reisde naar Den Helder, zij
naar het zuiden.
Veel had ze niet bij zich: een
tasje met wat papieren, die
vertelden, dat ze verpleegster
was geweest. Had ze niet méér
aan haar handen? Flinke, ge
spierde handen. Het werden
in enkele uren reddende,
gouden handen.
Zondagmiddag was de Haarlemse
waar ze wezen wilde: in 's-Graven-
deel. Met twee artsen en een vriendin
sprong de weer „zuster" geworden
moeder op de bressen in de dijken.
Het waren de vreselijkste uren voor
het dorp. waarin de nood met elke
minuut steeg.
Voor haar ogen stortte een huis
ineen, waarin tal van dorpelin
gen zich veilig waanden. Slechts
een enkeling bereikte de kant. Het
Haarlemse vrouwtje pakte aan. Zij
hielp bij het bergen van slachtoffers.
Hoeveel het er waren? Ze heeft ze
niet geteld. Er was geen tijd voor.
In een varende ambulance hielp de
moeder bij het ter wereld brengen
van vier kinderen. Voor drie hunner
was het te vroeg: ze leefden niet
meer. Slechts één vrouw werd werke
lijk moeder.
Een klein hulpploegje bracht met
een roeibootje zieke mensen uit be
dreigde huizen naar de dijk. Zij voer
mee en ging daarna aan boord van
een mijnenveger naar Brouwershaven
en stelde zich ter beschikking van
dokter Terpstra, een van die onver
schrokken helden van Schouwen-
Duiveland.
De dokter bezat geen enkel instru
ment meer, zijn medicamenten waren
met zijn huis ondergegaan in de gol
ven. Hij dacht niet aan zich zelf. Het
keiharde vrouwtje uit de Spaarne-
stad ook niet.
Zuster Anna zo zijn zij haar
gaan noemen deed haar intre
de in 't noodziekenhuisje aan de
haven. Ze verpleegde pas geopereer
de mannen en vrouwen uit het ont
ruimde ziekenhuisje van Noordgouwe.
De zieken verdwenen aan boord van
het kerkschip „De Hoop". Zij zorgde
mede voor het transport met twee
„Ik mocht niet weggaan, ik moest
helpen, ze hadden me nodig. M'n
eigen kinderen zouden zich wel red
den in het veilige Haarlem."
Donderdagavond deed zij haar in
trede in de salons en hutten van het
Koninklijk jacht. Tezamen met de
zieken en gebrekkigen uit Zonne-
maire en Dreischor, Schuddebeurs en
Brouwershaven.
Ze legde het kranige moedertje
van goed negentig jaar ên haar zoon
van zeventig samen neer in de hut
Vroeger werd er héél anders gefo
tografeerd dan nu. Vroeger ging
een moeder met haar kindje van
drie maanden naar de fotograaf en
dan moest dat kind daar poedel
naakt op een schapenvachtje liggen
De moeder en de fotograaf hadden
dan soms een uur werk om zo'n
kindje dat het kippenvel op de bil
letjes stond, even lief te laten
lachen. Want het moest op z'n voor
deligst op die foto. keurig met het
hoofdje de lucht in en steunen^ op
de handjes. En dat kippenvel zag je
immers tóch niet op het plaatje!
Waren die kinderen al wat groter,
dan werden ze op een stoel gezet.
Niet zo maar op een gewone stoel,
maar op een bijzonder mooie met
vergulde poten en kwasten en een
geborduurde zitting. Of ze moesten
tegen een stuk pilaar leunen, een
dmg van bordpapier, dat de foto
graaf er speciaal voor had laten ma
ken. Of zo'n fotograaf liet een gor
dijn zakken, waarop een heel land
schap stond geschilderd, compleet
met een vijver en eenden en een tuin
en in de verte een prieel met rozen.
Daar moest zo'n kind dan voor gaan
staan. En al had het, altijd op een
bovenhuis gewoond en nog nooit in
z'n leven een prieel gezien, de moe
der vond het prachtig.
Als de fotograaf en de moeder dan
een tijdje hadden overlegd of het
kind beter voor het prieel kon gaan
staan, of dat het zo lief zou zijn als 1
het net was of ze de eendies voerde,
dan kon er eindelijk worden afge
knipt.
Dat „knippen" duurde dan trou-
vens nog wel even, want de foto-
jraaf had een grote zwarte lap
over z'n toestel hangen, waar hij
helemaal onder verdween tot het
kind alleen nog een soort zwart
monster op poten zag. Dat monster
stak plotseling een arm "uit de zwarte
lap en sprak: „Zo, kijk eens even
deze kant op, liefje, ja, zo, nog een
beetje meer naar rechts. Nee, naar
rechts, hier, zie je dat vogeltje? Kijk
maar naar het vogeltje in mijn
hand."
Het kind was dan meestal tegen
die tijd al zo beduusd door deze
vreemde vertoning, dat het helemaal
niet dat lieve lachje tevoorschijn kon
brengen, dat nodig was voor die foto.
En van het vogeltje begreep het hele
maal niets, want het zag helemaal
geen vogeltje. Het begon net te den
ken, dat er onder die zwarte lap
zeker een tovenaar moest zitten en
dat het monster aanstonds wel zou
veranderen in een til vol roekoe-ende
duiven, of in een sprekende papegaai,
als de fotograaf zich weer ongeduldig
uit, de zwarte lap los wurmde en op
nieuw aan het kind begon te schik
ken en te plooien. Vervolgens kroop
hij weer onder de lap, al maar „piet-
piet-pié-ié-iét" roepend, met zijn ene
hand in de lucht.
Van pure zenuwachtigheid meende
zo'n kind dan wel eens, dat er nou
toch écht een vogeltje was. maar als
de fotograaf dan eindelijk, eindelijk
klaar was, en het kind stond t.e wachl
ten, tot het musje (of wat het dan
ook voor een vogel mocht zijn) naar
het plafond zou vliegen, bleek het
beest gewoon in de lucht te zijn op
gelost: het was er trouwens nooit
geweest.
Tegenwoordig gaat het allemaal
véél eenvoudiger. Tegenwoordig
werkt 'n fotograat niet meer met
zwarte lappen, bordpapieren pilaren
en prielen, die zomaar uit de lucht
komen zakken Hij zet zo'n kind
op een eenvoudig houten kubus, of
desnoods zó maar op de grond en het
mooie landschap op de achtergrond
kan hem gestolen worden. Want het
gaat hem niet cm dat prieel of om
een eendenvijver, maar om dat kind.
Dat- lieve lachje van vroeger is er
ook niet meer bij. Pietje of Annie
mogen tegenwoordig best een pruil
lip trekken of huilen desnoods, als
ze daar nu bijzondere zin in hebben
en als moeder het goed vindt, dat ze
haar zoon of dochter een paar dagen
later zes keer brullend verpakt in een
enveloppe, kan komen ophalen.
De fotografen komen tegenwoor
dig ook dikwijls bij de moeders thuis
en dat is voor zo'n kind nog veel
plezieriger. Want dan hoeft het
meestal niet, een kraakschone jurk
of een Zondags pakje aan en het
wordt niet van top tot teen gebor
steld, gewassen en opgestreken. Het
mag lekker in z'n looprek of in de
tuin blijven spelen. En die fotograaf
maakt ongemerkt z'n plaatjes. Zulke
foto's zijn veel leuker dan die opge
prikte. stijve foto's van vroeger.
Als u thuis een oud foto-album
hebt. moet u de plaatjes van
toen en nu meer eens vergelij
ken. Ik heb dat laatst gedaan en ik
vond er m'n grootmoeder in als 'n heel
klein meisje met pony. ien wit jurk
je, en hoge rijglaarsjes. Ze hadden
haar op zo'n stoei met kwasten ge
zet en ik herinnerde me ineens, dat
ze me eens verteld had, dat ze die
Wie ivcet hoe lang dit kind op
die stoel heeft moeten staan voor
dat dit plaatje werd geknipt,
maar 'at was dan ook in.18571
prachtige stoel helemaal nat had ge
maakt, Gewoon van angst, Voordat
zwarte monster op pootjes 1
van kapitein Van der Meer. „Je mag
ze niet van elkaar verwijderen!"
Ze improviseerde in de kleine pan
try voor de stuurhut, met behulp van
een paar wollen marine-dekens, een
bed voor een oude baas van 75 jaar.
Ze was over het hele schip, boven
en beneden, en zij zorgde, zoals al
leen een moeder kan zorgen.
Bedrust verlangde deze vrouw niet.
„Ik ga onder zeil, als iedereen
veilig is, eerder niet." Ze blééf in
touw. Onafgebroken. Totdat de Piet
Hein zijn kostbare lading van 61 ge
redde mensenlevens in Dordrecht
aan de kade had gebracht.
Vier uur later stond zij echter al
weer op het dek om te helpen bij het
spreiden van de bedden voor nieuwe
slachtoffers van. de ramp.
Een wouw uit duizenden!
Heb diep respect voor haar.
En voor de tientallen vrouwen en
meisjes, die zoals zij dagen en
'nachten vooraan aan het front heb
ben gestaan. Zij aan zij met mannen.
Om mensenlevens te behouden.
Stoelen op 3 poten!
Een tafellaken, dat aan de ene
kant, in frisse kleuren bedrukt,
dienst kan doen ais ontbijtlaken,
terwijl het aan de andere kant, waar
het een wit of crème damast-patroon
vertoont, als dekservet voor het mid
dageten kan worden gebruikt, is
een van de opmerkelijke nieuwtjes
die op een meubel- en woningtextiel
beurs in Utrecht zijn te zien.
Er zijn daar. ook gekleurde .vitrages
(uit Zwitserland) en hoezen van mo
derne katoenen stoffen, waarmee
meubels kunnen worden overtrokken.
Niét om slijtage-plekken met de man
tel der liefde te bedekken, maar om
zomers je meubels eens een ander
„pak" te kunnen aantrekken, dat
bovendien niet zo gauw verschiet in
de zon.
Nog veel meer heeft die beurs in
petto: een nieuwe tapijtsoort, die
zonder rafelen kan worden gesneden,
zodat zomen, omboorden en dubbel-
leggen van randen overbodig wordt;
matrassen, waarvan het verende bin
nenwerk is afgedekt met een schuim
rubberplaat, zodat er geen kuilen
kunnen ontstaan, en een eetkamer
ameublement, waarvan de stoelen
drie poten hebben!
Vandaag: de
verkoopster in de
heren-modezaak
Het meisje met het aar
dige gezichtje, dat te
genover ons zit aan het
tafeltje in de theesalon,
houdt haar ogen critisch
gericht op iets dat zich
achter onze rug bevindt:
een MAN. Het meisje zegt:
„Ik let altijd overal op
mannen. Op hun kleren,
bedoel ik. Nou moet je zo'n
man daar .eens zien zitten.
Een blauw overhemd en een
rode das en een beige jasje.
Afschuwelijk. Maar goed
dat ik de kleur van z'n sok
ken hier. niet kan zien; zou
me niets verwonderen als
hij zwarte droeg en bruine
schoenen."
„Als hij nou eens bij u in
de winkel kwam, zou u hem
dan een betere kleurencom
binatie proberen aan te
praten?" polsen wij. Het
meisje bedenkt zich geen
moment. „Wél als hij zon
der z'n vrouw kwam. Man
nen laten zich meestal wel
door mij raden, als ze al
leen zijn. Ze zijn geen moei
lijke klanten over het alge
meen. Ze weten wat ze heb
ben willen en zijn gauw
klaar met hun keus. Maar
als mevrouw meekomt, ben
je nog niet gelukkig. Dan
kun je alle vakken uitpak
ken, en 't is een wonder, als
ze er iets van haar gading
bij vindt. In dat laatste ge
val laat hij zich bepraten,
al vindt hij haar keus maar
zo zo. 't Is duidelijk, dat hij
dan in vredesnaam maar
iets tegen z'n zin koopt om
geen ruzie met haar te krij
gen. En ten slotte vindt hij
die kïerenkwestie nu ook
weer niet zó belangrijk, dat
hij er een zwart gezicht van
haar voor wil riskeren. Ik
probeer hem dan ook maar
niet bij te vallen als hij nog
zwijgend in dubio staat,
kunnen sloffen. Vroeger
nam hij toch altijd hetzelf
de soort hemd, en als zij de
maat van zijn boord maar
goed onthield, kon hij er
haar rustig alleen op af
sturen. Maar als nu z'n
collega op kantoor iets
nieuws draagt, is het zo
want zo'n vrouw kan je dan
aankijken of ze je mèt ple
zier levend zou willen roos
teren.
Gelukkig komen ze te
genwoordig veel alleen, de
mannen, waarschijnlijk om
dat er vergeleken bij vroe
ger zoveel variatie is op het
gebied van overhemden,
vesten en dassen, dat hun
vrouwen het niet meer bij
moeilijk om thuis te ver
tellen, wat hij precies heeft
gezien. Hij is doodsbang,
dat z'n vrouw het verkeer
de zal kopen. En omdat hij
het dan zal moeten ruilen,
(waar hij een verschrikke
lijke hekel aan heeft) koopt
hij: het maar .méteen zelf.
Soms komt zijn vrouw
toch iets terugbrengen, dat
hij eerst enthousiast heeft
gekocht. „Hij is zo lastig,
het beviel hem toch niet
achteraf", zégt ze dan met
een schijnheilig gezicht en
je ziet zo, dat zij lastig is
en dat het haar niet beviel.
Als een vrouw iets koopt
moet het goed en goedkoop
zijn. De dure dingen vindt
ze plotseling niet mooi als
ze de prijs hoort. Een man
zegt ten minste, zonder er
omheen te draaien, dat hij
niet zoveel geld besteden
wil.
Ze moeten altijd eerst
aan iets nieuws wennen.de
mannen. Het heeft bijvoor
beeld maanden geduurd,
voordat ze aan die wollen
vesten wilden Maar de ny
lonsokken gingen dadelijk
prima. Vrouwen vragen ze
bijna nooit, die nemen ze
meestal van wol. Snapt u
dat nou? Je zou bijna den
ken, dat ze het zalig vin
den om zijn gaten te stop
pen.
Of ze veel smaak hebben,
onze mannen? Eerlijk ge
zegd: nee. De Duitsers wel,
Engelsen minder, Amerika
nen kun je het bijna nooit
naar de zin maken en d£
Fransen hebben altijd een
vrouw bij zich. wat ook
weer niet leuk is in de ver
koop.
Mannen zeuren nooit over
het materiaal. Het zijn de
vrouwen, die altijd met de
vraag „is dit wel kreukher-
stellend" voor in de mond
lopen.
Of oudere heren veel no
ten op hun zang hebben?
Juist helemaal niet. Die
vinden alles leuk, wat ik
hun aanraad."
Waarschijnlijk, omdat ze
het meisje Jeuk yinden,
denken wij.
