Om het graf van een Paard TSJIANG'S TROEPEN iwitsaletten willen graag vechten Half miliioen man met goed moreel UTRECHTS GEZIN HUIST IN WEINIG MEER DAN HOK „Rijnvaart voor beslissingen van grote draagwijdte" Amsterdams journaal EIGENLIJK hebben we liever breinaalden dan bijvoor- oeeld wijn", zei het Rode Kruis bij monde van de Canadese kolo nel WALTER B. G. REYNOLDS dezer dagen in een interview over de hulp in natura aan de watersnood-slachtoffers. D naar ■n ROXV?. Jagvxq-' k DONDERDAG 12 FEBRUARI 1953 DE COURANT—NIEUWS VAN DE DAG NEW YORK, 9 Febr. Er zijn meer dan een half miliioen soldaten, matrozen, mariniers en vliegers op het eiland Formosa, die niet geloven, dat het rijk van Mao Tse-toen blijvend zal zijn, zo schrijft Harold La- vine van het weekblad „Newsweek", die kort geleden van Formosa is teruggekeerd. Het zijn de mannen, die weigerden zich aan de zege vierende rode legers over te geven, toen Tsjiang Kai- sjek van het vasteland van China werd geveegd, en in sampans, jonken en motor boten naar Formosa vlucht ten. Nu leven zij alleen voor de dag, dat zij terug kunnen keren en zij zijn er zeker van, dat als zij eenmaal vaste voet in China zouden krijgen, zij de communisten kunnen ver slaan. Dit is geen wensdroom of iets dergelijks, zij weten, dat zij de oorlog hebben verloren, omdat zij in de eerste plaats zichzelf hebben verslagen. In die dagen was het nationalistische leger door en door corrupt. De soldaten wisten niet hoe te vechten en zij hadden geen zin om te vechten. Of soldaten., het waren jonge mannen, die op de punt van de bajonet of door mishandeling werden gedwongen „dienst te nemen". Zij werden be handeld als dieren, hun officieren verkochten hun eten en hun uni formen op de zwarte markt en het was weinig verwonderlijk, dat zij bij divisies tegelijk overliepen. Die tijd is voorbij. Het is geen Utopia op Formosa én nog steeds kan het nationalistische leger vol gens generaal-majoor Chase, het hoofd van de militaire hulpver lening aan Formosa (300.000.000 EEN BRITS JOURNA- j LIST geeft mij een wijze levenslesdie ik ter harte g heb genomen: ..Only captain's story"! dollar per jaar), geen hoofdrol spelen. Maar zij hebben hun lessen geleerd en toen na het begin van de oorlog op Korea de V.S. beslo ten Tsjiang althans niet geheel af te schrijven (een ogenblik heeft Washington er zelfs aan gedacht Mao Tse-toen te erkennen), er voer men, dat er het een en an der bij de nationalisten was ver anderd. Tsjiang beschikt over tien le gers, die bestaan uit twee divi sies en één onafhankelijke divisie, Hij heeft een corps mariniers, dat uit twee brigades bestaat en en kele kleinere eenheden en zijn marine telt 80 schepen, waaronder een torpedobootjager, zes escorte- vaartuigen, zeven mijnenvegers en een aantal landingsvaartuigen. Zijn luchtmacht bestaat uit vier groepen gevechtsbommenwerpers, een groep, van wat de Chinezen noemen middelzware bommen werpers (de Amerikanen zouden het lichte bommenwerpers noe men), een groep vrachtvliegtui gen en drie squadrons verken ningsvliegtuigen. Tevens beschikt hij over een georganiseerde guerillastrijd- macht, die 31 eilanden voor het vasteland bezet houdt en van tyd tot tijd verrassende aanvallen uit voert. Een keer gelukte het hem zelfs zich met een divisie gedu rende drie dagen in China te handhaven, waarbij zijn mensen 800 gevangenen maakten. Straaljagers heeft hij nog niet. maar in de naaste toekomst krijgt hij ze van de V.S. Geen blind bevel Vergelijken wy dit leger met dat, waarover Tsjiang in zijn glo riedagen beschikte (5 miliioen man), dan telt het in cijfers nau welijks. Maar de gevechtswaarde is onnoemelijk veel groter. Een van de opvallende dingen is, dat de soldaten worden aange moedigd hun mening te zeggen. Natuurlijk blijft een bevel een bevel, maar dit behoeft hij niet blind op te volgen. Hij kan naar het doel en de reden vragen en het met de officieren bepraten. Het leger heeft nu ook een po litieke afdeling, dat geleid wordt door een zoon van Tsjiang Kai- sjek, luit.-generaal Tsjiang Tsjing- koeo. De taken van deze afde ling zijn velerlei. Zij geeft on derwijs aan de soldaten (analpha- betisme onder de soldaten komt dan ook nauwelijks meer, voor) en voedt hen op in een anti-commu nistische doctrine zo zelfs, dat toen de Amerikaanse militaire ad viseurs op Formosa arriveerden, 25 procent van de tijd der sol daten aan deze dingen werd ge wijd. Op verzoek van de Ame rikanen werd deze tijd met de helft bekort. Schieten met scherp En het belangrijkste: het mo reel van het leger is hoog. Een hoge Amerikaanse marine-officier noemde hen „de best opgeleide soldaten ter wereld". Of de officieren even goed zijn als de soldaten is de vraag. Velen van hen hebben hun positie aan de politiek te danken. Ook het systeem van promotie is weinig elastisch en doelmatig. En was Tsjiang's leger op het vasteland te gedecentraliseerd, thans is het vaak overgecentrali- seerd. Er zijn regels en voor- Zonder water, gas of toilet UTRECHT, 11 Febr. Wij zijn de laatste dagen met erger zaken geconfronteerd geworden, dan de woningnood. Maar dat er tn Utrecht een gezin is gehuisvest in een donker hok van amper 6 meter lang en 1.80 meter breed, zonder water, zonder gas en zon der W.C., schreit toch ten hemel. Dat hok, vroeger een pakhuisje, is de woning van het echtpaar Van Loenen aan Achter Claren- burg 17. De voorkant is niet an ders dan een deur: de achterwand bevat een ondoorzichtig raam, dat met heel veel moeite niet verder dan 2 decimeter kan worden opengezet. En dat geeft dan nog niet veel frisse lucht. Want die achterwand komt uit op een soort spelonk, liggende tussen hoge huizen. Electrisch licht is er, maar dat moet dan ook zomer en winter door branden, anders is het te donker. Er is geen water. Over dag als de kantoren van Gemeen te Werken, aan de overzijde, ge opend zij'n, kunnen de mensen daar water halen. Moeder Van Loenen heeft van de bescheiden ruimte nog een zit- een een slaapkamer gemaakt: een gordijn scheidt de beide ge deelten. Vuilnisemmer Er is ook geen W.C. Daarvoor wordt een vuilnisemmer gebruikt, die de gehele dag op straat staat, maar nu en dan dus naar binnen moet worden gehaald. Naast de melkbus, waarin het water wordt bewaard, staat in een hoek van de ruimte een kolenzak Tegen de achterwand heeft de heer Van Loenen, zo goed en zo kwaad als het ging, een opklap- bed gemaakt. Het voor elk huis houden benodigde materiaal hangt op verschillende plaatsen aan de meer dan vochtige wanden. Tot alle moselijke instanties heeft de heer Van Loenen zich gewend om eindelijk eens uit deze situatie verlost te worden. Tot nu toe zonder resultaat. Het echtpaar heeft drie kinde ren, die buiten wonen en prac- tisch nooit vader en moeder kun nen bezoeken. Het is een bijzon der triest geval, maar het Huis vestingsbureau staat er machte loos tegenover. Het zou de men sen dolgraag aan andere woon ruimte helpen, maar die is er vooralsnog niet. Allan Dulles elief van Am. geheime dienst WASHINGTON. 10 Febr. President Eisenhower heeft van daag bij de Senaat een verzoek tot benoeming van Allen Dulles tot hoofd van de Amerikaanse geheime dienst ingediend. Allan Dulles is een broer van de minis ter van Buitenlandse Zaken, Foster Dulles. (Reuter) t A(t»<f+t.eiMe) KOU, GRIEP. KOORTS zijn snel en afdoend te bestrijden met: 19. „Kom mij er maar om vragen, als je meer nodig hebt," zei hij, „en geef me aan het einde van de maand eventuele rekeningen Inmiddels zou ik wil len vragen, wat je denkt van een ritje, zoals van ouds? Ik heb Strawberry meegebracht, dus zie je, dat je ten slotte toch je zin hebt gekregen, om haar op Merrow te hebben." „Oh!" Scarlet's groene ogen sprankelden. „Mag ik haar rijden?" „Natuurlijk wanneer je maar wilt," zei hij vriendelijk en zag haar slanke figuurtje in de vroeg invallende duisternis wegspringen. Detachement Duitsers deed veel werk FRANKFORT 11 Febr. Een detachement van 300 Duitsers heeft de Amerikaanse troepen ge holpen bij de bestrijding van de watersnood in Nederland. De Duitsers maakten deel van de compagnieën arbeidsdienst die aan het Amerikaanse leger verbonden zyn. Zij bestuurden de ducks, waar mee vele mensen uit hun ge- isoleerde positie zijn gered en ver. leenden hulp bij het. herstel van de dijken. Ook verrichtten zij me dische diensten. (AP). schriften voor zelfs de kleinste zaken, die strikt moeten worden gehoorzaamd. Er is bijvoorbeeld het voorschrift, dat een batterij of een autoband niet kunnen wor den vervangen of zij moeten achttien maanden en 18.000 mijl hebben gelopen. Indien een bat terij leeg is na zestien maanden en een band begeeft het na 15.000 mijl, staat de auto drie maanden stil. Het wordt iets begrijpelijker als men de verklaring van een hoge nationalistische officier er over hoort: „Ik weet. dat het idioot klinkt. Maar op het vaste land was het de gewoonte dat officieren de banden en batterijen op de zwarte markt verkochten en daarna de onderdelen van de auto van de hand deden. Dit is de enige manier om dit te ver hinderen." VERWACHTINGEN VOOR 1953 AMSTERDAM, 11 Febr. „Ik sta sterk onder de indruk en besprekingen op internationaal niveau in 1952 wijzen in deze rich ting dat het jaar 1953, de inter nationale Rijnscheepvaart, en daar door eveneens het Nederlandse deel van deze tak, voor beslissin gen van grote draagwijdte zal stellen". Met deze woorden begon de heer L. J, M. Galavazi, directeur van de Nieuwe Rijnvaart Mij. N.V. in Amsterdam, Dinsdagavond in „Polen" zijn beschouwing over de Rijnvaart voor de leden van de Sociëteit van Binnenvaartvrien- den. „Als verheugend feit. mag ik constateren," zo vervolgde spreker, „dat in Amsterdam in brede kring grote belangstelling bestaat voor een aan alle eisen aangepast mo dern overslagbedrijf. Rijnvaart en overslag zullen hier hand aan hand moeten gaan om het gewenste resultaat voor onze haven te be reiken. De verwachting is, dat Duitsland in 1953 een ertshoeveel- heid van 8.500.000 zal importeren." De sectie stukgoederen wordt beheerst door twee conventies: de Zwitserse en de Duisburgse. Hoewel de afspraken voor het vastleggen der Rijnvrachten tus sen de Rijnvaartondernemingen onderling voor de volle 100% zijn bereikt, is het teleurstellend, dat geen resultaten zijn geboekt bij de besprekingen, welke de Rijnvaart, zowel met de Duitse spoorwegen, als met de vertegenwoordigers van de Noordduïtse zeehavens heeft gehad. In een bespreking op 6 Febr. jl. in Bremen heeft men nog maals getracht tot een oplossing van de vraagstukken, welke met een bepaald spoorweguitzonde- ringstarief samenhangen, te ko men. Ook nu bleken de meningen der partijen zo sterk van elkander te verschillen, dat de bespreking zonder enig resultaat moest wor den afgebroken. „Wij zullen de strijd moeten voortzetten," aldus spreker, „in het belang van de Rijnvaart, maar ook in het belang van onze zee havens. We zullen moeten blijven streven naar een accoord met de Deutsche Bundesbahn en met de Duitse havens, alhoewel ik te dien opzichte eerlijk gezegd, niet te optimistisch ben." Werkspoor werkt over voor Rampenfonds AMSTERDAM. 11 Febr. Zo. wel bij de fabriek van Werkspoor te Amsterdam als te Utrecht wordt door het personeel gedurende 14 dagen overgewerkt ten bate van het Naionaal Rampenfonds. De directie en het college van commissarissen hebben besloten dat het op deze wijze voor de slachtoffers „verdiende" bedrag, door de vennootschap met een ge lijk bedrag zal worden aangevuld De bijdrage, die door werkge vers en werknemers van Werk spoor NV aan het Nationaal Ram penfonds wordt afgestaan, zal al dus f 400.000 overschrijden. Gré Brouwenstijn ziek AMSTERDAM. 11 Febr. We gens ziekte van Gré Brouwenstijn zal Donderdagavond 12 Februari ,Aïda" gezongen worden door Joan Hammond, leading soprano van de Covent Garden Opera te Londen. HET is voor een jurist altijd goed om met leken te pra ten. Zo geniet ik steeds van de vragen, die de chauffeur, van wie ik rijles heb, mij soms stelt. Hij is een verstandig man. Onlangs had hij gelezen over de schatrijke Amerikaan, die tot verontwaardiging van zijn wet tige erfgenamen ziin vermogen bij testament had bestemd voor het onderhoud van het graf van zijn renpaard. „Mag dat nu?" zo vroeg hij me. „Die man was toch zeker gek?" Ik was het met zijn uitspraak eens. Maar dat is het merk waardige van de jurist, dat hij zaken bijna nooit zo eenvoudig kan oplossen als wij met ons ge zond verstand zouden denken. „Mijnheer", zegt dan weer mijn wagenvoerder, „dat ligt aan jullie juristen. Daarvan leven jullie, dat jullie simpele zaken ingewikkeld maakt." DAT is een hard en ernstig verwijt. Het heeft mij deze laatste weken niet los gelaten en telkens moet ik aan dit geval van het renpaardelijke graf denken. Vast staat, dat wie een testament maakt „in het be zit moet zijn van zijn verstande lijke vermogens". Dat zegt ook ons Burgerlijk Wetboek in art. 942. Dat geldt niet alleen voor testeren, maar voor het ver richten van elke rechtshande ling, zoals b.v. koop of huur. Een testament kan zelfs nog eerder dan een andere rechts handeling na het overlijden worden aangevallen op grond van krankzinnigheid van de- geen. die die handeling ver richtte. Als bijv. iemand iets gekocht heeft, dan kan na zijn over lijden slechts beweerd worden: hij was gek toen hij dat deed. als öf hij voor zijn dood onder curatele was gesteld wegens krankzinnigheid öf de krank zinnigheid uit de handeling zelf blijkt- De krankzinnigheid van een erflater, die een testament heeft gemaakt, kan echter steeds worden beweerd en be wezen, ook buiten het geval van curatele en buiten het geval dat de krankzinnigheid uit het tes tament zelf blijkt. Zo zegt het art. 502 B.W. NOU mijnheer", zegt mijn chauffeur, als ik het hem zover heb uitgelegd, „dan is er toch geen kou aan de lucht? J^OET HET als een vorm van krankzin nigheid worden be schouwd wanneer een man zijn hele vermogen bij testament bestemt voor het onderhoud van het graf van zijn gelief de renpaard? Het is toch krankzinnig om een vermogen na te laten om een paardegraf te onderhouden?" „Ja", zeg ik dan, met de twijfel, die de jurist betaamt „Het is natuurlijk wel gek om dat te doen. maar blijkt daaruit nu ook dat degene, die die beschik king maakte, krankzinnig was toen hij dat deed." Om mijn twijfel aan hem duidelijk te maken, lees ik hem een zinnetje voor van ons aller leermeester op het gebied van het erfrecht. Meyers: „Niet bij iedere geestelijke afwijking zal men kunnen aannemen, dat de erflater zyn verstandelijke ver mogens mist. Wanneer het psy chisch defect zich tot enkele bepaalde geestesafwijkingen be paalt en het individu overigens geheel normaal is zogenaam de monomanie dan zal het testament geldig zijn, tenzij be wezen wordt, dat de geestesaf wijkingen op de uiterste wil in vloed hebben uitgeoefend. MIJNHEER Asega". zegt de man achter het stuur, „ik begrijp die geleerdigheid misschien niet helemaal, maar het lijkt me. dat dat hier nu net het geval is. De overdreven gekke genegenheid van deze man voor zijn gestorven ren paard waarvoor hij nota bene ook al een standbeeld had op gericht maakte dat hij ook nog dit zotte testament naliet." „Ja, ja", peins ik hardop, „zijn monomanie was hier dus van invloed op de erfstelling". En onderwijl bedenk ik bij mezelf, hoeveel twijfel er juridisch bo vendien nog is over de instel ling van oen stichting bij tes tament. Maar daarover praat ik maar niet eens. „De vraag", zo zeg ik, „is dus maar, of het nu werkelijk zo gek is om een vermogen te be steden voor het graf van een paard. Is dat gekker dan dat je er een standbeeld voor opricht.? En is dat weer zoveel gekkker dan dat wij standbeelden voor beroemde mensen oprichten, of dat Egyptische koningen hele pyramiden lieten bouwen om in begraven te worden? De vraag is: wat is gek?" WAT IS zó gek. dat het aan leiding geeft om te zeggen: de man, die de bepaling maakt was niet „bij zijn zinnen"? In het bijzonder waar het betreft wat er moet gebeuren na iemands dood hadden en heb ben de mensen steeds wonder lijke ideeën gehad. Wij vinden het heel gek wanneer de ge woonte en de godsdienst van een volk met rich meebrengen, dat de vrouw haar man moet volgen op de brandstapel, waarop zijn lyk verbrand wordt. Maar hele volksstammen heb ben hier anders over gedacht. Wij vinden het niet gek. dat iemand zijn vermogen .r.alaat voor een wetenschappelijk doel of het bouwen van een kerk. Toch hebben de wettige erfge namen dergelijke beschikkingen meermalen aangevallen, zij het gewoonlijk zonder succes. DE MOEILIJKHEID is eigen lijk het gevolg van het ge hele idee erfrecht, dat te aiien tijde een dubbele oorsprong heeft gehad. Enerzijds is het ontstaan uit de gedachte, dat het eigendom van de familie in de macht daarvan moest blij ven. Anderzijds is vooral het testamentaire erfrecht gegroeid uit het verlangen van de mens om .na zijn dood voort te be staan, hetzij in zijn kinderen, hetzij in de instellingen, die hij stichtte. Is het nu zo gek, dat iemand, die zijn gehele ver mogen had verdiend uit de som men, die hij won met zijn ren paard, zijn dankbaarheid jegens dit paard in een blijvende ver ering wilde omzetten? Is het gekker dan dat je een ver mogen kunt verdienen met een renpaard?" „Mijnheer", zegt mijn chauf feur, „geloof u mij nou maar, het is gek en het blijft gek!" En ik ben bereid om hem ge lijk te geven. ASEGA DE 82-jarige Amerikaanse heer JOHN VAN NOS- TRAND DORR heeft het Amsterdamse bureau ver kiezingen en burgemeester d'Ailly persoonlijk voor een probleem geplaatst. Deze chemicus, die aan het hoofd staat van een groot inge nieursbureau in de V.S., is niet alleen van Nederlandse afkomst, maar tevens een groot vriend van ons land. Al sedert decennia komt hij ieder jaar hierheen en zwerft dan wekenlang door het land. Reeds jarenlang heeft zijn bu reau een vestiging in Nederland. Onmiddellijk na het bekend worden van de eerste berichten over de ramp, die ons land ge troffen heeft, belde de heer Dorr uit zijn woonplaats Westport (Connecticut) de directeur van het bureau op. „Ik wil van dag tot dag op de hoogte gehouden van de toe stand", zei hij. Zulks geschiedde, en men maakte ook melding van de verkiezingsactie, waarbij de hoofdstedelingen, via de bij hen thuis gepresenteerde stembus de stem van hun hart ten bate van de getroffenen kenbaar kunnen maken. „That's swell", vond de heer Dorr, „ik wil meestemmen". En hij stuurde telegrafisch 650 dol lar aan zijn Amsterdamse bureau. U kunt niet stemmen, zei de gemeente, want deze actie om vat alleen de kiezers van Am sterdam. Stuurt u het bedrag John maar direct aan het Rampen- steentje bij san de ».*f5kIezl5f*ra®tif" fonds. De Amerikaan gaf echter geen krimp. Meekiezen en een échte oproep of anders geen geld Twee dagen lang heeft men bij de gemeentelijke overheid aan XT het probleem gedokterd. Toen TV, GLle^sa c?eza1,t,AlA,N.e= eF" - Van land. Z. Exc. NICOLAS G. LÉLY, d:e voor korte tijd in zijn had men het gevonden. John Van Nostrand Dorr wordt Amster dams eerste „ere-kiezer". Het is overigens niet de eerste maal dat deze Amerikaan in on ze hoofdstad van zich deed spre ken. Deze vriend van Amsterdam was verleden jaar de eerste, die inschreef op de Amsterdamse woningbouwlening. Een ui©uw leven vaderland vertoeft, zal bij zijn terugkeer drie goede vrienden van hem niet meer ontmoeten. Zij zijn tijdens zijn afwezigheid gestorven dr, ALEXANDER LOUDON, mr. MARTINUS NIJ- HOFF en MARIUS CORNELIUS VAN HOUTEN. Met dir. Loudon was de heer Lély jaren geleden in Washing ton reeds bevriend. Op de ver maarde oude- jaarsavond- parties van dr. de trompettist JIMMY ZITO ein digde enkele maanden nadat het was gesloten. Later gingen ge ruchten, dat zij met een jonge Nostrand Dorr Is een uniek soort Amsterdammer. Hij droeg zijn ij san de „verklezings-actie" voor het Rampenfonds, maar wilde dan ook als volwaardig hoofdstedeling erkend worden. Dat is voor een Amerikaan een merkwaardig privilege. Toch heeft hij zijn zin gekregen. Zie: Amsterdams Erekiezer. j Drie vrienden verloren lolTcraTI'zou milön "Sml vloot van ongeveer een miliioen ton, die op het ogenblik onder vele vlaggen vaart, in Monaco willen laten registreren. In dit vorstendom wordt namelijk geen belasting betaald. Er is echter een maar. Volgens verdrag met Frankrijk mag er in Monaco slechts 40.000 ton aan scheepsruimte worden gere gistreerd. Gegriefde Bacchus Hoe ..belangrijk de tikkende pennen ook mogen zijn, aan de betekenis van de wijn vóór de mens is daarmede ongetwijfeld te kort gedaan. Een wijnkopersfirma vertelt mij „uit ervaring" het bedrijf is precies 220 jaar oud dat een glas wijn juist in tijden van rampspoed buitengewoon nuttig kan zijn. Bovendien kent de Nederlandse pharmacopee Malaga en sherry als medicinale wijnen. Portwijn heeft opwek kende eigenschappen en hetzelf de geldt voor een warme wijn- groc, die men van de niet-zoete wijnen kan bereiden. Men stelt vast, dat de Neder landse wijnhandel gaarne zal medewerken om een doelmatige distributie van de geschonken wijnen te bewerkstelligen en cat een en ander hopelijk op korte termijn in overleg met de ge meentebesturen zal geschieden. Ik sluit mij daarbij van harte aan.EN PASSANT (Advertentie) JUNE HAVER stapte enkele dagen geleden uit een grote carrière in de filmwereld in het Loudon ontbrak rustige klooster van de liefde- hS nooit Hun Achter zich liet het 26-jarige h ™Swde"?ch danssterrstje een druk leven en t-, h... een salaris van 3500 dollar per Met dl dicWr- week. Voor haar ligt een leven JJet dei dichte.- van opoffering, van zorg voor rvii'1J Vv wezen en verpleging van zieken, r"" T ii„ „oi„ Maar voor haar gevoel geeft ÏVtt zij weinig op. Haar huwelijk met "®fyin Kunst- rio trnmnpttki .TTivnvrv 7.TVD oin_ broederlijke ivicoias Vj. L.eiy tandarts zou gèan trouwen. Maar in 1949 stierf hij na een korte ziekte. In November van het vorige jaar voltooide June Havsr haar laatste film, een musical comedy. Kort daarop gingen er reeds ge ruchten, dat zjj kloosterzuster wilde worden. Zij heeft nu be sloten. Ontbrekende gastvrouw 5 Zuidafrikaanse ambassade aan de Alexander Gogelweg in Den Haag is sedert enkele weken zonder gastvrouw. Mevrouw EMMA HOOGEN- HOUT—MULLER, de echtgenote van Z. Exc. P. I. Hoogenhout, heeft een aandoening aan de bronchiën en wordt in het dia- conessenhuis Bronovo verpleegd. Deze week hoopt zij het zieken huis te verlaten. Zij verlangt naar het voorjaar en de zomer. aard. Nijhoff vertaalde poëzie van de gezant uit het Grieks in het Nederlands. De kolonel der Koninklijke Marechaussee, b. d. Van Houten was in 1948 belast met de zorg voor prins George van Grieken land, toen deze de troonsbestij ging van koningin Juliana bij woonde. Verleden jaar werd hij benoemd tot commandeur in de Phoenix Orde van Griekenland. Nieuw handelsverdrag Zijne Excellentie Lély was naar Griekenland ontboden om aanwezig te zijn bij de bespre kingen over de vernieuwing van het verleden jaar gesloten han delsverdrag tussen Griekenland en Nederland. De onderhande lingen. die leidden tot het be staande verdrag, werden destijds in Den Haag onder zijn leiding gevoerd en men stelde nu dus prijs op zijn deskundig oordeel. Als groot vriend van Neder land was de heer Lély zeer schokt door de berichten, die hem over de overstromingen be reikten. Hij was een der eersten die in een boodschap aan onze resering van zijn medeleven bliik gaf. Het vliegtuig Grieken, die hulp kwamen bie den, kwam hij uitgeleide doen. Spel om Monaco KORT geleden werd bericht, dat de Griekse reder ARISTO- TELES SOCRATES ONASSIS de meerderheid van de aandelen van het Casino te Monte Carlo had verworven en zelfs, dat hij van plan was deze internationale speelgelegenheid te sluiten. Helemaal juist is dit niet: Onassis bezit ongeveer 300.000 van het miliioen aandelen van het Casino en kort geleden nam hij een pakket van 30.000 aande len van de vorst van Monaco Over. Daar vele kleine aandeelhou ders vrijwel nooit aan de aan deelhoudersvergaderingen deel nemen, betekent dit, dat zijn wil wet is. Onassis heeft evenwel meer Ondanks haar tegenzin in Lewis' onverwachte maar misschien geheel onwillekeurig was zij er nog altijd enigszins wrevelig over, dat Sir Francis het kind in hun huis had gebracht en het als een van hen had grootgebracht. Naar haar mening zou Sir Francis Scarlet nooit in zijn gezin hebben moeten opnemen en haar voorrang verlenen boven zijn wettige kleinkind. Frankie. Lewis begreep diit in vrijwel zijn eerste gesprek verschijning in hun leven kon Scarlet toch met Miss Malfrey na Scarlet's plotselinge thuis- begrijpen, waarom haar Tante Prissy zich als van- zelfsprekend in de meeste aangelegenheden om voor zij trouwt, of meerderjarig wordt. Ik hoop, dat Scarlet maar vroeg trouwt. Zy is een type. dat spoedig haar plaats in het leven moet innp- men, voor zij de gelegenheid heeft dwaasheden te begaan". „Maar zij is nog een kind!" riep Lewis uit, waarbij zich voor zijn geest het beeld voordeed van Scarlet, zoals hij haar kende een slank meisje, da: er op uit was, om hem het leven moei- advies tot hem wendde. Miss Malfrey was zonder de autocratische beslissingen van Sir Francis, waaraan zij zich kon refereren, een beetje stuur loos. Lewis was de man. die aangewezen was, om hun belangen te behartigen en het was veel ge makkelijker. om met hem rechtstreeks te onder komst, ofschoon zij dergelijke opvattingen nooit lijk te maken „Ze zal nog in geen jaren aan een uitte en er zich misschien niet eens zelf van be- huwelijk denken." wust was. Lewis maakte zich ongerust over haar onwetend heid betreffende haar werkelijke positie op Mer row en hij vond, dat haar tante verplicht was. haar met haar geschiedenis bekend te maken. Maar „Als zij behoorlijk gekleed is. zal zij een zeer markant persoontje zijn. Haar vriendin. Miss Clare, zal zich met haar garderobe bemoeien en haar meenemen in gezelschappen. Zij kent zeer veel mensen. Ik verzeker u. kapitein Fettridge, dat handelen dan met de oude Mr. Pennyfeather, die kant van Tante Prissy. hier stuitte hij op een onverwacht verzet van de hoe eerder Scarlet's toekomst verzekerd is. des te bovendien overstelpt was door zijn eigen drukke zaken in Londen. Daar zij haar gehele leven ge- Zijn geduld tegenover haar scheen alleen maar met ontevredenheid beantwoord te worden en zy had altijd een onaangenaam antwoord gereed, dat minstens zo scherp was. als die van Scarlet, maar waarop hij nooit antwoordde met het lichte sar- :asme, dat hij tegenover Scarlet soms bezigde. „Ik zou nooit met Scarlet over zo iets kunnen spreken", zei zij. terwijl haar met juwelen bezette amuletten trilden van agitatie. „Ik heb het kind beter het voor iedereen zijn zal. Lewis begreep, dat Tante Prissy by na iedere echtgenoot voor haar nichtje welkom zou heten, mits hij haar maar zo gauw mogelijk van de ver- altijd behandeld, alsof zij Frankie's volle zuster antwoordelijkheid zou ontheffen en haar een te- was en ik heb haar als zodanig leren beschouwen, huis verschaffen. Daar mijn vader geen aanleiding vond, om haar in te lichten, is dat een zaak voor de voogden" Hij voelde zich voor het meisje vaag]ijk ongerust. Voor hem was Scarlet nog een van zijn leerlingen woon was geweest, om in alles „Maar u zult het toch wel met mij eens zijn, en het scheen hem toe, dat zij nog heel wat te leren Sir Francis Miss Malfrey", zei Lewis, haar ernstig aankijkend, had. afhankelijk te zijn, vond Miss Malfrey het dood- „dat de betreffende mededelingen, als zij van uw eenvoudig om Lewis' autoriteit zonder verder kant kwamen haar minder pijnlijk zouden treffen. vragen te accepteren en was al dankbaar, dat zij m,_44- 4 1441 4--'*-*■ zelf geen beslissingen behoefde te nemen. Zij was de positie van kind in het huis haars vaders nooit te boven gekomen en dus was het nauwelijks te verwonderen, dat zij weinig of geen zeggenschap over haar oudste nichtje had. Lewis zag al spoedig, dat Tante Prissy geen werkelijke genegenheid voor Scarlet had. Zij was een gc»ede vrouw en wilde graag haar plicht doen, Hij wist, dat het aan hem overgelaten zou zijn, om aan Scarlet de waarheid over haar zelf te Ten slotte bent u haar tante en zij is grootgebracht vertellen. Het was duidelijk, dat Miss Malfrey er in de opvatting, dat Merrow haar thuis is. U bent degeen, die als natuurlijk aangewezen is, om haar die dingen te vertellen." „En ik weiger het absoluut", ze: Tante Prissy met meer vastberadenheid, dan hij nog ooit van haar gezien had. „Hel zou het leven voor ons bei den hier zeer moeilijk maken. Wal my betreft, zou ik willen voorstellen, dat haar niets gezegd wordt niet aan dacht, om hem daarin behulpzaam te zijn en Lewis had allang ontdekt, dat de oude mr. Pennyfeather een zwakkeling was. Hy was gemak kelijk van zijn stuk te brengen en de gehele aan gelegenheid van Sir Francis' testament had hem door de daaraan verbonden complicaties al hoofd brekens genoeg gekost. Lewis dacht aan deze dingen, toen 'hij al spoedig na Nieuwjaar eens naar Londen was gegaan, om verschillende dingen met de oude advocaat te be spreken. Er werd juist een vrouw uit mr. Penny- feather's kamer gelaten en Lewis kreeg een glimp van fijne, buitengewoon mooie gelaatstrekken en lange vragende ogen. die hem op de een of andere man:er bekend voorkwamen. „Het is mij net, of ik dat gezicht ken", zei hy, toen Mr. Pennyfeather's deur achter hem gesloten was. „Dat zal wel waar zijn", zei de advocaat droog jes. „Dat was Wanda Cray, de actrice". „Natuurlijk!" zei Lewis. Hij had haar verschil lende malen op het toneel gezien en was altijd getroffen geweest door haar persoonlijkheid. Zij moest al aardig naar de veertig lopen, maar haa nog steeds die jongemeisjes-charme die haar bij het publiek geliefd maakte. Mr,. Pennyfeather keek Lewis scherp aan. Zijn vorige cliënt scheen hem in de war gebracht te hebben en hij wees Lewis een stoel met een hand, die lichtelijk trilde. „Wanda Cray, als u het nog niet weet, is Scar let's moeder", zei hij. Lewis trok de wenkbrauwen op. „Neen, dat wist ik niet", zei hij langzaam. ,.Ik heb Sir Francis nooit gevraagd, wie haar moeder was". Dus was de gedachte, dat zij hem bekend voor kwam. iets meer geweest, dan het herkennen van de gelaatstrekken van een bekende actrice. Er was iets ia die lange vragende ogen geweest en in die hel rood gekleurde mond. dat hem nog op ander wijze aan iemand herinnerde. „Ik hoop, dat zij niet van plan is, om moei lijkheden te maken, nu haar toelage opgehouden is", zei hij. „Neen", Mr. Pennyfeather schudde het hoofd. „Zij wilde zich in verbinding stellen met Scarlet. Naar ik meen begrepen te hebben, niet om haar als dochter te erkennen. Zij is er heus niet op gesteld, om te adverteren, dat zij al een grote dochter heeft. Ik geloof echter, dat zij denkt, dat het kind haar van nut zou kunnen zijn". (Wordt vervolgd). ruik maar eens Qeen wonder datiedereen zegt:

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 3