Sterk
Z13n
vóór de zestiende
v
Van dorp naar dorp in Brabants
Westhoek
België duldt geen inmenging
in Kongo-politiek
Aantal doelen
1444
EISENHOWER HEEFT NOG GEEN BESLISSING OVER
BLOKKADE VAN CHINA GENOMEN
DAGBLAD VOOR NEDERLAND
85ste JAARGANG No. 31444
WOENSDAG 11 FEBRUARI 1953
ACHT PAGINA'S
De KANTOREN van „De Maasbode" zijn gevestigd:
Rotterdam, Kortenaerstraat 1, tel. No. 25270; Amsterdam,
Singel 93, tel. No. 31945; 's-Gravenhage, Stationsweg 79,
tel. No. 115061; Haarlem, Kleine Houtweg 7, tel. No. 19396.
Postgiro 9095 Postbusnummer 723
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt voor Nederland
6.65 per kwartaal, 2.25 per maand of 0.52 per week.
Voor het buitenland hoger. Losse exemplaren 13 ct.
De ADVERTENTIE-PRIJS op gewone kolombreedte be
draagt 0.55 per m.m. hoogte. Ingezonden Mededelingen
op redactionele kolombreedte dubbel tarief. Bij contract
lagere tarieven. Alle advertentie-orders worden afgesloten
en geplaatst overeenkomstig de Regelen voor het Adver-
teniiewezen.
DE MAASBODE
IETS KOUDER
Overwegend zwaar bewolkt met tijdelijk regen of
sneeuw. Matige tot krachtige en voornamelijk langs
de kust tijdelijk harde o£ stormachtige naar Noord
tot Noord-Oost draaiende wind, maar in het uiterste
Zuid-Oosten van het land aanvankelijk nog zwakke
tot matige wind tussen Zuid-Oost en Zuid-West. Iets
kouder dan gisteren.
Donderdag 12 Februari. Zon op 8.02 uur, onder
17.48 uur. Maan op 7.19 uur, onder 15.41 uur.
Flitsen uit droogkomend land
(Van onze speciale verslaggever)
Het front 16 tot stilstand gekomen. Dat wil niet zeggen, dat men in de
strijd tegen het water stil zit. Maar alles, wat wij vandaag in de Westhoek
van Brabant zagen, wijst er toch op, dat men vóór alles consolideert: men
wil sterk zijn vóór de zestiende, zo sterk mogelijk. En daarom is momen
teel het zakken van het water, het hier en daar zelfs weer droog vallen van
bepaalde poldergedeelten min of meer secundair, hoe belangrijk ook voor
de tienduizenden, die hun dagen in een of ander evacuatie-oord zitten af
te tellen. Deze hele lange dag. het verdronken land doorkruisend van
Moerdijk tot Halsteren, van St. Philipsland tot Steenbergen, troffen wij
slechts één man, die terugkeerde. En ook dat verhaal was anders dan U dit
verwachten zou.
kilometer rijden moest om nonderd meter
verder het overvolle gemeentehuis te be
reiken. Amerikaanse ducks, jeeps, trucks,
Amerikanen, die hun eigen telefoonlijn
aan het leggen waren en een schooljeugd,
die volgens een benarde huismoeder de
ramp nog dubbel erg maakte: de jeugd
nad nl. een maand vrijaf.
St. Philipsland
Wij rijden naar St Philipsland Rechts
hoe wreed toevallig een span paarden,
dat in een polder onder de ploeg de schil
len zwarte vruchtbare grond doet kante
len, links Nieuw-Vossemeer, verdronken
in het water en over de kaarsrechte beton
weg drie volgeladen desiructor-auto's op
weg naar een onder hoogspanning wer
kend destructiebedrijf. Men bereikt St
Philipsland aan het einde van 'n prachtig
stuk rechte betonweg.
„Het water zakt lekker", zegt de zo
veelste agent, die ons controleert. „Al
thans in deze polder, maar het eigenlijke
dorp heeft nog eb en vloed. Gisteren
zón er nog een paar huizen ingevallen.
Er wonen slechts nachtwakers en een
politiepost.
„Waar is de buitenwijk, die al droog is",
wil men weten. Men wijst u de Stations
straat, lage éénverdiepingshuisjes, nieuw,
u kent ze van honderden Hollandse
plaatjes. Er staat ergens een deur open.
Een man komt. telkens met een emmer
naar buiten. Die man, een van de nacht
wakers van het v'erder uitgestorven dorp,
heeft permissie gekregen om zijn eigen
woning in orde te brengen. Er staat zeker
een vuist modder op de vloer en op de
meubels. Het water heeft tot boven de
schoorsteen gestaan. De man, Johan R.eijn-
goudt, Stationsstraat 31. sch'ept emmer na
emmer modder naar buiten. ,.Dïe vloed
golf heeft de halve polder meegenomen",
zegt hij, „en wij hebb'en hier nog geboft,
dat de kracht van het water gebroken
was, voor het hier kwam". Hij schept
stronken van spruitkool uit zijn keuken
en veegt bossen doorwe'ekt stro, en ont
dekt een paai'denhaam in zijn voortuintje.
„Ik geef er geen vijf cent meer voor voor
het hele meubilair", zegt hij. Hij heeft
een electrische naaimachine, 380 gulden,
verklaart hij,- in een teil met petroleum
gezet. „Het zou wel niks meer uithalen,
maar men kan niet weten".
In het eigenlijke dorp is de verwoes
ting verschrikkelijk- Ook van bijna
splinternieuwe hulzen is de hele achter
gevel weggeslagen.
Franse en Nederlandse militairen hebben de verbinding tussen Halsteren
en Steenbergen in het overstroomde gebied rondom Bergen op Zoom
hersteld, door het aanbrengen van zandzakken op de overspoelde weg. De
generaal J. G. Warringa maakte Dinsdag een inspectietocht in deze ge
bieden. We zien hem hier (op de voorgrond) op de uit zandzakken be
staande weg. Achter hem overste A. R. H. Pine, commandant van de
troepen, die hulp verleenden in dit gebied. Rechts: een door Franse genie
troepen aangelegde Baileybrug. Van deze brug af wordt zand gestort in
de gaten, welke in de weg geslagen zijn. Wanneer een gat gedicht is,
wordt de brug weer verplaatst.
„Verdronken"
Amerikanen bij
Zevenbergsche Hoek
Nooit zagen wij de drukke verkeersweg
Breda—Moerdijk zo troosteloos als deze
ochtend. Er joegen- lange colonnes zware
Amerikaanse kipwagens met volle lichten
op door d-e grauwe dag. Met het zand, dat
zij naar het bedreigde gebied brachten,
wilde men zo spoedig mogelijk het vloed
bekken verkleinen, dat thans met elk
hoogtij opnieuw door de grote gaten
rondom Moerdijkdorp alleen drie naar
binnen drong, de geweldige watermassa's
in kleine oppervlakten verdelen en de
penetratie boven afgrendelen, Bij Zeven
bergsche Hoek een dijk van zandzakken
midden op de weg. Verderop langs de
route een dubbele rij zandzakken met klei
ertussen.
„Waarschijnlijk worden Donderdag de
eerste zinkstokken gezonken in een der
gaten, indien tenminste de weersomstan
digheden het toelaten", zei ons een der
ingenieurs van Rijkswaterstaat. In d<e
haven wachten reeds zandzuigers.
Ergens op deze troosteloze weg, aan
weerszijden de zwaar gehavende open
gereten huizen en boerderijen, hier en
daar nog steeds dood vee, stond een groep
Amerikanen, die bezig waren met het af
sluiten van een duiker onder de weg. Het
was hun tweede poging; de eerste was
mislukt. Ingekwartierd in de Chassé-
kazerne te Breda, werkten ze van zeven
uur 's ochtends tot negen uur 's avonds.
Het was een groep verdronken soldaten,
totaal doorweekt, die elkaar aflosten om
zich in het hondenweer te kunnen war
men bij een vuurtje, .(van waterkerings
planken). - -V
„Nooit zoveel regen gezien in mijn hele
leven", sputterde er een uit Texas. „Nooit;
zoveel water ook", kauwde een jongen uit
Chicago, „en het gaat wéér scheef met
deze afsluiting. De druk duwt de planken
nou al weg".
„Begrijp niet, dat jullie ooit die Noord
zee dicht gekregen hebben", zei Texas
weer tegen mij. We telden, één cantine-
wagen, één wagen van de P-X. en een
ambulance-auto. Maar in die gutsende, ijs
koude regen, die alles doorweekte, was
ook hun leven allerminst benijdenswaar
dig.
Bij Zevenbergsche Hoek zwoegden ande
ren om een zandtrein te lossen: -grauwe
dwergen op een spoorbaan, verloren onder
een zondvloed van steeds nieuwe regen
vlagen.
I)e tractor en het touw
Op weg naar Zevenbergen ergens een
kapita le schuur: v:er boerenmensen. Op
eer. schuurdeur-vlot boomden ze naar een
verdronken tractor, maakten er een lange
lijn aan vast. bevestigden deze via een
katrol en eer. half verdronken fruitboom
aar, een andere tractor op het droge. De
hele manoeuvre had anderhalf uur ge
duurd. Toen eindelijk de tweede tractor
aantrok, knapte het touw, boomden ze met
een v.ieuw touw naar de tractor. Onver
moeibaar. met lettend op de regen. De
tractor stond in zout water, moest zo snel
mogelijk op het droge. Misschien zouden
ze er een dag aan sjouwen aan één trac
tor, één stuk landbouwgereedschap.
Klundert meldde, dat het water vijftien
centimeter was gezakt: het had overigens
zijn werk daar reeds gedaan. Een lange
rij Stoottro'epers uiit Oirsckot, nat to-t op i
de huid, trok, de eindeloze troosteloze j
regenochtend in hun leden, terug naar het
dorp om eten te halen; de rijkspolitie, een
Groninger en een Fries („prettige men- i
s-en hiel', overal staat altijd de koffie i
klaar") hi'eld ons aan op de dijk tossen j
Klundert en Roodevaart. vroeg, het was
misschien al de twintigste keer die och- 1
tend, onze papieren en vertelde over een
hulpcolonne uit Saarbrücken, die „mi-ra- j
kels mooi" was uitgerust met een eigen
electrische zagerij en een speciaal voor
deze overstroming ontworpen boot.
StampersgatDinteloord
Steenbergen
Onze wagen was een der eerste, die ge
bruik maakten van de pas drooggevallen
weg FijnaartStampersgat, welke overi
gens nog niet officieel voor het verkeer
geopend was. De suikerfabriek in Stam
persgat zonder sporen van het water,
Dinteloord grauw en stil onder de regen,
maar uiterlijk eveneens ongeschonden en
Steen-bergen, een stadje in oorlogstijd:
stampvol militairen, een verkeer zo dras
tisch omgelegd door M.P.'s, dat men drie
„Ze zeggen, dat wij ook in deze huizen
voorlopig nog niet zullen mogen terug
keren", zegt hij later nog. „Vanwege
ziekten en zo, er drijven nog cadavers
met hopen".
Kruisland heeft weer
heivoners
In het Kruisland zijn de mensen te
rug. Er zijn daar évacué's, bij familie on
dergebracht, die tweemaal zijn wegge-
moeten, eerst uit Klundert en toen van
Klundert naar Ossendrecht en nu zit
ten ze weer in Kruisland, dat slechts uit
voorzorg évacueerde, maar weinig over
last van de overstroming heeft gehad. Een
paar oude mensen bij hun dochter ver
tellen nogmaals de ramp van Klundert,
beginnen dan over hun huisje, dat zij er
achter lieten: dat de hele binnenbetim-
mering wel weg zal zijn. waar zij nog
voor vijfhonderd gulden extra aan had-
den laten opknappen, toen zij twee jaar
geleden het huisje hadden betrokken. Zo
j zijn oude mensen. Die huisjes staan
thans onder water, zeggen ze, en de be
timmering is maar board.
Het is opvallend, hoe weinig al deze
noodcentra van elkaar afweten. Wanneer
de twee oudjes horen, dat wij zo „be
voorrecht" waren om Klundert te heb
ben gezien willen zij alles vain hun
woonplaats weten- We vertellen van tien
centimeter val per dag- Een meter in tien
I dagen, rekent de oude. „Wij hebben geen
papieren, maar wij zijn al eens wezen
kijken tot waar wij mochten komen,
konden net ons huis zien. Er is niet veel
van te zien, maar het doet toch deugd".
De burgemeester van
Halsteren
In Halsteren wacht men anderhalf uur
lom de burgemeester te spreken. Burge
meesters van noodgebieden hebben het,
men vergeet dat wel eens, helemaal niet
zo gemakkelijk in deze dagen. Mr Eik
huis, met grote laarzen, heeft vanavond
de raadsvergadering van Halsteren ge
leid- Van de 68 doden zijn er n-og steeds
40 niet geborgen. Er is een conferentie
(met de politie, met de Heidemaatschap-
pijdie opdracht heeft gekregen om de
[gaten te dichten, met de militaire com-
[mandanten, men bespreekt maatregelen
in verband met de te verwachten hoge
[stuwing en burgemeester Eikhuis om
jacht uur raadsvergadering ontvangt
I daarna nog iemand uit Amsterdam, die
een auto vol goede gaven brengt, neemt
tientallen telefoontjes aan, krijgt zijn
j avondmaal, gezeten tussen de opper en
;de hoofdopzichter van de Heidemaat-
jschappij, uit een emaille pannetje op het
[gemeentehuis, eet het steenkoud, omdat,
hij tussen twee happen over draglines te
lefoneert, twee verpleegsters moet ont-
I vangen, uw verslaggever te woord moet
'staan, die zich zeer schuldig voelt en
zorgen heeft over het onhebbelijke weer
en nog een telegram gedicteerd krijgt uit
Rotterdam aangaande zakken voor nieu
we dijkversterkingen-
Tegen elf uur gisteravond bezochten
wij de werkzaamheden aan het gat in de
dijk bij de Theodoruspolder, I-Iet was
ijzig koud. Een lange rij mannen over
bruggingswerklozen uit Etten, Breda,
Tilburg en Oosterhout sjouwde over
die dijk vol halfgedichte gaten naar de
bres. Er werd daar gewerkt bij het felle
witte licht van een guirlande van lam
pen, gevoed door een aggregaat. Een an
dere ai'beidersploeg zwoegde de dijk op,
gebukt onder zakken zand. Twee dragli-
Van Zeeland over België's buitenlands beleid
Onmiddellijke ratificatie van E.D.G.-verdrag
nes stonden in het denker te wachten om
de andere ochtend te beginnen met het
zandstorten.
-Nog hoxjdcrdvijf<:«-TAetei'; het gat was
bij laag tij 3.75 meter diep. „Wij hebben
nog honderdduizend zakken zand nodig,
alleen voor de bekleding van de bres
dichting", zei de opzichter, „en vijfdui
zend kilo stro".
Het water van de naderende vloed, lu
guber in de donkere -nacht, ruiste dichter
bij. De dwergen vloekten en gleden, bag
gerden door de modder, stieten gelaten
de zakken nat zand van hun schouders,
allen een jutezak puntmuts op.
Tien.... twintighonderd'.... dui
zend-
Na één uur de hoge vloed zou het
werk onderbreken begon men op
nieuw- Het was bitter en bitter koud,
maar het gat móést dicht.
Prins Bernhard in het
nood gebied
Gesprekken voor drie
radio-omroepen
Z. K. H. Prins Bernhard is gisteren na
zijn bezoek aan Raamsdonk, Raamsdonks-
veer en Nieuwendijk per helicopter over
Sliedrecht naar Papendrecht gevlogen. Hij
maakte voorts landingen in Puttershoek,
's-Gra ven deel, Zuidland op Putten, Nu-
mansdorp, Strijensas, Lage Zwaluwe en
Hoge Zwaluwe. Van deze laatste plaats
vertrok de Prins naar Ypenburg.
Tijdens zijn bezoek aan deze plaatsen
viel het de Prins op, dat hem ditmaal geen
lijsten met verzoeken om benodigdheden
Werden overhandigd, iets dat tot dusver
nog wel het geval is geweest.
Van Ypenburg vertrok de Prins naar
Den Haag, waar hjj, zoals elke dag, een
vergadering van het Nationale Rampen
fonds presideerde. Daarna sprak hij voor
de B.B.C., de A.F.P.". (American Forces
Network) en de Deerse radio.
Uit een vertrek naast de verga
derzaal van de Tweede Kamer
volgden de ambtenaren van Rijks
waterstaat, wiens namen geregeld
in de debatten werden genoemd, en
die zijn belast met dè voorberei
dingen voor het opnieuw opbou
wen en herstellen van het Neder
landse dijkensysteem, de debat
ten. Van rechts naar links ir A. G.
Maris (directeur-generaal Rijks
waterstaat), ir G. B. R. de Graaff
(hoofdingenieur en directeur
Rijkswaterstaat.) en. ir C. in 't
Veld (hoofdingenieur en directeur
Rijkswaterstaatgij het bestu
deren van 'n kaart van de storm
vloed- 1953, waar met stokjes de
hoogste waterstanden zijn aan
gegeven.
Conant in Bonn
aangekomen
De nieuwe Amerikaanse hoge commis
saris in West Duitsland, prof. James B.
Conant, is gistermiddag in Bonn aange
komen. Bij zijn aankomst verklaarde hij
blij te zijn, weer in Duitsland te zijn. Hij
deelde mee, dat de functie van hoge com
missaris verdwijnen zal en zal worden ver
vangen door een normale diplomatieke
vertegenwoordiging. Conant hoopte, dat
„de verheugende ontwikkeling der laatste
jaren" in de verhouding tossen West
Duitsland en de V.S. zou voortduren. Hij
zou het werk van zijn voorgangers voort
zetten, die het fundament gelegd hadden
om voor Duitsland de vrede 'en de vrij
heid te bewaren.
Het rampzalige hoge getal van de slacht
offers stijgt opnieuw. Op de voorlopige
verlieslijst kwam ondanks alle onheil
spellende geruchten, welke reeds van de
eerste dag af de ronde d'eden Halsteren
tot dusver voor. met „slechts" 19 doden.
Volgen® een opgave echter van het ge
meentebestuur aldaar zijn op het ogen
blik in de gemeente Halsteren 68 slacht
offers van d-e watersnoodramp geteld. Van
dezen zijn er 28 geborgen. Het totale ver
liescijfer stijgt hierdoor van 1395 tot 1444.
De burgemeester van Stavenisse heeft
alle geëvacueerde inwoners van deze
plaats verzocht schriftelijk hun tegen
woordig adres op te geven aan de secre
taris van Stavenisse, gemeentehuis Tho-
len, Op deze wijze wil men een overzicht
verkrijgen van het totale aantal Stave-
hissers, dat gered is.
(Tel. van onze Brusselse correspondent)
De minister van buitenlandse zaken
van Zeeland heeft Dinsdag in de Belgi
sche Kanier een lange rede gehouden
over de internationale toestand en de in
j verband daarmede door België gevolgde
politiek. De minister begon met het zich
terugtrekken van de Amerikaanse vloot
bij Formosa als „zeer ontroerend, maar
ook zeer onrustwekkend" te bestempe
len.
Hij had het vervolgens over de crisis
in de V. N„ waar alles door Rusland en
zijn satellieten in de war wordt gestuurd.
Deze instelling, die men ondanks alles
niet missen kan, heeft een neiging om
zich met aangelegenheden van binnen
landse aard te bemoeien. Eén dezer ten-
denzen is het anti-kolonialisme. De Bel
gische overheid is van oordeel, dat dit
niet de actie van België in Kongo kan
laken. Heel wat personen hebben, na ter
plaatse de Belgische koloniale politiek te
hebben bestudeerd, hun opvattingen over
die politiek moeten wijzigen. Doch Bel
gië moet op dit punt waakzaam blijven.
In verband met de N.A.T.O., zei van
Zeeland, dat België tot het sluiten van
regionale pacten is moeten overgaan,
als gevolg van het feit, dat het niet ge
noeg waarborgen tegen het gevaar van
.agressie had. Spr. is ervan overtuigd, dat
geen enkel land besloten is zijn toevlucht
tot oorlog te nemen, maar de communis
tische wereld heeft het er op aangelegd
de verdediging van West Europa gevaar
te doen lopen. Het oorlogsgevaar zal al
leen dan verdwijnen, wanneer er even
wicht zal zijn tussen de tegenover el
kaar staande machten en men het tot
stand brengen van de vrede op hechte
basis in overweging kan nemen.
In de Europese Defensiegemeenschap,
ging Van Zeeland voort, moet Duitsland
zijn aandeel in de verdediging van het
Westen opnemen. Of men daardoor niet
bevreesd moet zijn voor een herleving
van de Duitse militaire macht? Deze,
vraag werd reeds eerder beantwoord.
Duitsland moest in het vrije Westen
worden geïntegreerd om een verenigd
Europa in het leven te helpen roepen.
Daarom moeten ook Duitse divisies in
het Europese leger worden geïntegreerd.
Om dat doel te bereiken was geen andere
politieke methode mogelijk. Wil men
Europa verdedigen, dan moet. onmiddel
lijk het traetaat inzake de Europese De
fensie-gemeenschap geratificeerd wor
den. De minister is ervan overtuigd, dat
de parlementen der zes partners dit ver
drag ook zullen ratificeren.
Ook de Europese Politieke gemeen
schap is absoluut nodig. Europa moet
ook verenigd zijn op economisch sociaal
en cultureel gebied.
Men moet, zo eindigde Van Zeeland,
tot een resultaat komen, anders is Euro
pa tot verval gedoemd. Voor de vrije
volken is het kwestie van leven of dood,
van vrede of oorlog, van beschaving of
barbaarsheid.
De rede van de minister werd op de
banken der C.V.P. toegejuicht. Onder de
socialisten gaf alleen de heer Spaak enig
applaus ten beste.
De aanslag op de Russische
legatie in Tel Aviv
Israëlische regering
getuigt van haar
leedwezen
Premier David-Ben Goerion van Israel
heeft gisteren zijn vacantie onderbroken
en heeft drie buitengewone vergaderin
gen van de Israëlische ministerraad ge
presideerd in verband met de in een
deel van onze editie gemelde bomaanslag
op de Russische legatie te Tel Aviv,
waarbij de echtgenote van de Sovjet
gezant in Israel, Yersjof, en twee leden
van het legatiepersoneel gewond werden.
Later op de middag verklaarde hij
voor de Knesseth, het Israëlische parle
ment, dat de „straatschenners", zoals hjj
de nog onbekende daders van de aanslag
noemde, een „onvergeeflijke daad" had
den begaan, waardoor de goede naam
van Israel was getroffen en de zaak van
Israel gecompromitteerd. Ben Goerion
merkte overigens op, dat de aanslag
was begunstigd door de Russen zelf, die
steeds hadden geweigerd om Israëlische
politie toe te laten op. punten, waar dit
voor een doeltreffende bescherming van
het legatiegebouw noodzakelijk was.
Bovendien was de opsporing der daders
bemoeilijkt door de omstandigheid, dat
de politie eerst vele uren na de aanslag
toegang tot de plaats van het misdrijf
had verkregen.
De Israëlische president, Ben Zvi, de
Israëlische regering, en vele buitenlandse
diplomatieke vertegenwoordigers betuig
den hun leedwezen t.a.v. het gebeurde.
De Israëlische regering heeft vergoeding
voor alle geleden schade aangeboden.
Naar verluidt zou de Israëlische politie
inmiddels meer dan dertig arrestaties
hebben verricht, Men zwijgt evenwel
over de namen der betrokkenen. Ook
weigert men enige aanwijzing te geven
inzake het milieu, waarin men de daders
meent te moeten zoeken.
Leveranties aan Formosa versneld
John Foster Dulles, de Amerikaanse
minister van buitenlandse zaken, is Dins
dag' voor de senaatscommissie voor bui
tenlandse betrekkingen verschenen, De
vergadering werd met gesloten deuren
gehouden.
Volgens twee leden van de commissie,
Alexander Smith en J. Fulbright, heeft
Dulles verklaard, dat het „voortijdig" is
om thans reeds te spreken over een
blokkade van de Chinese kust. De twee
senatoren zeiden van oordeel te zijn, dat
pr- ident Eisenhower nog geen besluit
ten aanzien van het Verre Óósten in
het algemeen en een blokkade van de
Chinese kust in het bijzonder heeft ge
nomen.
Ook senator Wiley, de voorzitter is
van.de senaatscommissie voor buiten
landse betrekkingen, verklaarde, dat z'y'n
commissie de verzekering heeft gekre
gen, dat president Eisenhower nog geen
beslissing heeft genomen over het blok
keren van de Chinese kust. Persoonlijk
sloot hij zich-bij Taft aan, dat de V. S,
zich reeds met China in oorlog bevonden.
Het was aan de opperbevelhebber der
strijdkrachten, cU, de president, om de
te volgen gedragslijn aan te geven.
In d© is-vp van de middag hoorde de
senaatscommissie ook nog de voorzitter
van de commissie van Amerikaanse staf
chefs, genraal Bradley, die naar later be
kend werd, heeft medegedeeld, dat op
last van liet ministerie van defensie de
militaire leveranties aan Formosa wa
ren versneld.
Hij zou zich echter 'hebben onthouden
van enige aanwijziging omtrent de wen
selijkheid van een blokkade der Chinese
kust, omdat dit een politieke kwestie
was, welke door de regering moest wor
den behandeld. Volgens senator Spark-
man had de senaatscommissie de mili
taire situatie in het Verre Oosten tot. in
details met generaal Bradley besproken.
„Europa moet het zelf doen
Tijdens zijn bovengenoemd verhoor
voor de Senaatscommissie legde Dulles
ook een verklaring af over zijn reis naar
Europa. „Ik heb tijdens mijn bezoek aan
Europa ervaren, dat de Europese landen
geneigd zijn voort te gaan met- het vor
men ener verdedigingsgemeenschap, het
geen evenwel gepaard gaat met een
tegenzin in het doen van de eerste stap",
verklaarde lui.
De voorzitter der commissie, senator
Wiley, die dit vermeldde in een na af
loop door hem voor de pers afgelegde..
verklaring, deelde voorts mede dat Fos
ter Dulles van mening was dat de Euro
pese staten, indien zij er toe zouden
overgaan „tezamen op te trekken", over
voldoende hulpbronnen zouden beschik
ken voor hun bestaan.
Dulles had hieraan toegevoegd: „In
dien de Europese staten niet tot eenheid
zouden komen, zullen de V.S. zich voor
het zeer ernstge waagstuk zien gesteld
te moeten uitmaken, hoe hun toekom
stige koers zal zijn".
En hij had besloten met de woorden:
„Ik ben van mening, dat het bezoek, dat
Stassen en ik aan Europa hebben ge
bracht, de Europese staten duidelijk
heeft gemaakt welk belang het Ame
rikaanse volk en het Congres hechten
aan het. tot stand komen ener Europese
defensie-gemeenschap. De plannen hier
voor z\jn in Europa opgesteld en de uit
eindelijke verwezenlijking ervan zal ook
door de Europeanen zelf moeten ge
schieden".
Britse bezorgdheid
De aandrang in de V.S. uitgeoefend in de
richting van een blokkade der Chinese
kust heeft in het Britse parlement reacties
opgeroepen. Lord Reading, de Britse on
derminister van buitenlandse zaken, heeft
het Hogerhuis Dinsdag medegedeeld, dat
Groot-Brittannië een eventueel voorstel
tot een blokkade van de Chinese kust „met
zorg" zal bezien.
Volgens lord Reading zal een dergelijke
maatregel niet bijdragen tot een spoedig
einde van de vijandelijkheden in Korea.
De conservatieve afgevaardigde Lord
Elibank drong er bij de regering op aan
geen belemmeringen toe te staan bij recht
matige handel die door Groot-Brittannië
wordt of zal worden gedreven met Hong
kong en communistisch China.
Lord Reading zei, dat de regering het
niet nodig vond nu een verklaring af te
leggen. Vóór de aankondiging van presi
dent Eisenhower van het deneutralisatie-
besluit t.a.v. Formosa was het reeds voor
gekomen dat Chinese nationalisten Britse
schepen bij hun rechtmatige handel belem
meringen in de weg hadden gelegd. In al
deze gevallen waren door de Britse rege
ring passende maatregelen genomen om de
Britse belangen te verdedigen.
„U kunt er van verzekerd zijn, dat wij
niet nalatig zullen zijn bij het vervullen
van deze taak", aldus lord Reading.
Een woordvoerder van het Britse minis
terie van buitenlandse zaken deelde de
zelfde dag mede, dat de Britse consul op
Formosa instructies heeft om bij Tsjiang
Kai Sjek te protesteren tegen elke inmen
ging van de nationalistische vloot in de
Britse scheepvaart.
De bedoelde instructies gelden voor.
schepen van alle landen, van het Britse
.gemenebest.
BUITENLANDSE
KRONIEK
Sleutels van de vrede
DE LAATSTE TIJD hebben we heel
wat artikelen over de nieuwe Ameri
kaanse, maar ook over een nieuwe
Russische politiek gelezen. Het kan in
derdaad zijn en zal wel zo zijn, dat het
Kremlin bij de regiemwisseling in de
Verenigde Staten overweegt, of het bij
het meer offensieve karakter, dat naar
men in Washington wil suggereren, de
buitenlandse politiek van Eisenhower en
Foster Dulless zal kenmerken, wellicht
ook een nieuwe tactiek zal toepassen.
Tot dusverre echter hebben we meer
nieuwigheden bij de Amerikanen dan bij
de Russen ontdekt. Van deze laatsten
zagen wij slechts twee stunts: de her
vatting van de viermogendhedenbespre-
kingen over het maar steeds uitblijvende
staatsverdrag voor Oostenrijk en de me
dedeling, dat niemand minder dan minis
ter Visjinski naar New York zal gaan
om daar de Russische delegatie tijdens
het tweede deel van de Algemene Ver
gadering van de Verenigde Naties te lei
den. Wat deze besluiten betekenen, zal
eerst over enige tijd blij,ken.
De Russische tactiek moge dan, mis
schien veranderen, het doel: de wereld-
overheersing door een communistisch
Rusland (waarbij het accent wellicht nog
Sterker op Rusland dan op communisme
valt) blijft ten eeuwige dage hetzelfde.
En daarbij is één punt, dat Moskou steeds
voor ogen staat: het uitzicht op, het con
tact met de grote wereldwateren. Dat is
allerminst een nieuw, aan Lenin of Sta
lin eigen fenomeen; we kennen het reeds
eeuwen, uit de tijd der oudste tsaren. Al
len, zonder uitzondering, hebben, als zij
wereldpolitiek bedreven, de uitweg naar
de zee gezocht. Uit nationaal oogpunt
overigens volkomen begrijpelijk, want
Europees Rusland is nu eenmaal een
land, dat in Europa geen steeds bruik
bare havens heeft; in het Noorden zijn
de havens een groot deel van het jaar
niet ijsvrij; de Oostzee kan gemakkelijk
worden afgesloten; en voor de Zwarte
Zee liggen zoveel grendels, dat de vrije
toegang naar de Middellandse Zee niet
veel meer dan een woord is. In vredestijd
levert dit alles niet veel moeilijkheden
op; maar de staatslieden en militairen
denken nu eenmaal, ook in vredestijd,
bovenal in oorlog; zij willen zich in geval
van nood niet in hun aanval of verdedi
ging belemmerd voelen. Daarom is bijv.
de Dardanellenkwestie als het ware per
manent actueel; daarom ook is Scandi
navië een voortdurende zorg voor Rus
land; en als reactie natuurlijk ook voor
alle landen, die als het tot een oorlog
mocht komen, tegenover de Sovjet-Unie
en haar satellieten zullen staan, der
halve voor de gehele vrije wereld.
Daarom tenslotte kost het Aziatische pro
bleem „het Westen" zoveel hoofdbrekens,
omdat, als het Kremlin de Aziatische kus
ten van de Stille Oceaan zou beheersen,
niet alleen Australië, maar zelfs geheel
Noord- en Ziud-Amerika in voortdurend
levensgevaar zouden verkeren.
ALS WE ONS TOT EUROPA beper
ken, moet heel wat kleingeestig ge
twist over de Europese Defensiege
meenschap als vólkomen onreëel worden
gezien tegenover de geweldige betekenis
van Scandinavië en de Balkan. Er zijn
militaire deskundigen genoeg, die deze
twee gebieden: de uiterste vleugels van
het Europese front, als de sleutel van de
vrede beschouwen. Zjj menen, dat Rus
land nooit een aanval op West-Europa
zal doen, als deze twee vleugels niet te
voren geneutraliseerd zijn. Zonder die on
zijdigheid zou een agressie zonder meer
militaire zelfmoord zyn. „Rusland weet
dit even goed als wij, schreef een hun
ner; en het zal zijn hoofd nooit in deze
strop steken".
De gedachte, welke in deze opvatting
tot uiting komt, is. dat Rusland zelfs met
een overweldigende landmacht geen
frontaanval op Europa zal doen, zolang
de flanken niet stevig ziin beschermd te
gen een luchtvergelding, ondernomen
van luchtbasissen in Turkije,, Grieken
land en Joego-Slavië in het Zuiden tot de
Scandinavische vliegvelden in het Noor
den. Nu is de Zuidflank door de gemeen
schappelijke verdediging in of in aan
sluiting op de Noordatlantische verdrags
organisatie menselijkerwijze stevig ge
noeg om stand te houden. De tijd, dat
een aanvaller slachtoffer na slacht-offer
kon afmaken, is gelukkig voorbij; een
aanval op een der Nato-landen is een
aanval op allen; een agressie .tegen
Turkije. Griekenland of Joego-Slavië zou
het gehele Natofront in beweging bren
gen. Maar Scandinavië is en blijft, alleen
reeds door zijn ligging, een zeer zwak
punt en daarom kan men het o.i. terecht
de belangrijkste sleutel van de vrede
noemen.
Hoezeer Scandinavië het Kremlin ter
harte gaat, blijkt ó.m. uit de soms zeer
bittere notawisseling, welke nu al sinds
de herfst van het vorig jaar tussen Mos
kou en Denemarken aan de gang is. De
nemarken heeft daarbij het standpunt in
genomen en vastgehouden, dat het nooit
toestemming zou geven tot maatregelen,
„welke terecht zouden kunnen worden
geïnterpreteerd als zijnde van agressieve
aard". In dit, zinnetje valt het woord
„terecht" op. Maar het laat wel een
tweehonderd geallieerde vliegtuigen op
zijn vliegvelden toe, zuiver als een ver
dedigingsmaatregel tegen een mogelijke
Russische agressie. Noorwegen daarente
gen neemt een straffer standpunt in:
in vredestijd geen buitenlandse basissen
in het land, dat ten slotte in het Noorden
een gemeenschappelijke grens met de
Sovjet-Unie heeft. Zweden is niet. tot de
Nato toegetreden, maar onderhoudt een
eerste klas strijdkracht, waarmede elke
aanvaller ter dege rekening zou moeten
hóuden. Ten slotte is er daar in het
Noorden Finland, dat innerlijk tot het
Westen behoort, maar eigenlijk volkomen
onder de greep van Rusland ligt. En dan
is er nog de Oostzee, waarvan Rusland
meer en meer een Russische zee maakt.
Inderdaad, het gehele Scandinavische ge
bied is een uitermate belangrijke positie
in het politieke spel, met vrede of oorlog
als inzet.
„Slachtoffers van de
watersnood"
Justitie straft snel en gevoelig
politierechter te Den Bosch heeft
gisteren wegens oplichting M. B. uit Prin-
ccnhage en K. H. uit St. Willibrord, con
form de eis wegens oplichting veroordeeld
tot een gevangenisstraf van zes maanden
de echtgenote van M. B. tot een gevan
genisstraf van 4 maanden.
Het drietal heeft zich in de arrondisse
menten Breda en Den Bosch uitgegeven
voor slachtoffers van de watersnood. Op
het platteland hebben zij van enkele
boeren hoeveelheden rogge en enig geld
weten los te krijgen. Zij werden in Reusel
betrapt en gearresteerd. Het drietal bleek
in het bezit te zijn van een bewijs je, dat
afkomstig was van de broer van de vrou
welijke verdachte. Deze broer is inderdaad
slachtoffer van de ramp.
