Brandweermannen uit Saarbrücken
en Italië
'ii Veerpont als de ark van
zwalkt over "t Volkerak
Hese hier van Driel wordt 103
Een toclit door geteisterd West-Brabant
Pastoor van Boecliout: Met het
zinken geld dichten
we de dijken!
De doden van
Stavenisse
Woningtextiel en meubilair
VAKBEURS te UTRECHT
GEOPEND
Stalin: geen
oorlog
Post komt weer
overal
Van Zondag tot Vrijdag in touw
Jan Jordaan en Bram Kwist
redden er 20 in Notendaal
Hij maakt 't
best
5
BRABANTS NIEUWSBLAD
Dinsdag 10 Februari 1953
(Van onze verslaggever)
Cor Kooien van de Paardenhoek in Nieuw Vossemeer bezat de
vorige week nog een boerderij. Nu heeft hij niets, maar dan ook
niets meer. „Staatsmannetjes worden we", zei hij vanmorgen toen
hij met ons in de auto stapte om nog eens een keer te gaan zien
naar hetgeen er van zijn bedrijf was overgebleven. Veel was dit
niet: Drie muren, die stonden te waggelen onder een stukgeslagen
dak, waaronderdoor telkens een woedende golf zout vloedwater
sloeg. De ruïne wankelde. „Misschien nog tot de middag, maar dan
zal het wel in mekaar liggen". De vroegere boer draait zich om.
Recht voor ons uit is een groot gat uit de dijk geslagen. Aan de
overkant ligt het verdronken dorp Nieuw-Vossemeer. „In dat gat
moet mijn trekker liggen. Voor we gingen vluchten heb ik 'm daar
o le dijk gereden". Maar die dijk is er niet meer. Er is alleen
maar water, niets dan water. Er is een touw over de diepte gespan
nen. Dijkwerkers varen nu over in een legerboot die de Comman
do's hebben achtergelaten. Kooien gaat terug: „Er is hier niets
meer te halen". Nee, hier is niets meer te halen. Tenzij kadavers....
en de lichamen van de vermisten.
'Op de terugweg naar Steen
bergen, vertelt Cor Kooien over
de ontvangst die hem, zijn vrouw
en zijn vijf kinderen, ton deel is
gevallen in België, waar ze nu
vertoeven. „De mensen zijn er
goed; ze hebben ons helemaal
aangekleed". Terug, terug gaat
hij niet meer. Er is niets anders
dan ellende waar hij vroeger
woonde. Je moet daar niet te
lang naar kijken. Dat is voorbij.
Je moet je trachten te verzetten,
rnéér niet.
En afwachten. Wachten, want
er wórdt geholpen. „Zinken geld
moeten jullie niet geven, daar
dichten we de dijken mee" heeft
Zondag de pastoor van Boechout
bij Antwerpen tot zijn parochia
nen gezegd in de kerk waar
Kooien de Mis hoorde. Het gaat
cm het papier. En tot tweemaal
toe moesten de schalen worden
geledigd vóór de collectanten
hun rondgang hadden voltooid.
Hulp van overal, uit alle landen.
Maar zélf kun je niets doen. Al
leen maar: niet teruggaan, niet
kijken; het is toch verloren
„Verboden zóne"
Van Steenbergen, dat in „de
verboden zone" ligt, en derhalve
aan alle zijden door politiepos
ten wordt bezet gehouden, ver
trekken we weer in de richting
Dinteloqrd.
Niet ver echter. Bij Dintelsas
staat weer een wacht. „Naar
.Heiningen? Uitgesloten; het is
'net ogenblik nog hoog water; de
hele weg staat onder". Vóór we
terugdraaien nog even in de
richting van het veer. Er liggen
daar een aantal Amerikaanse
Rode-Kruisboten. Aan de wal
werken Franse en Amerikaanse
soldaten aan een kapotte G.M.C.
Van overal zijn ze gekomen,
evenals in Steenbergen, het op
vangcentrum voor Nieuw-Vosse
meer en het nabije Zeeland.
We gaan naar het voor de
ramp gespaarde Standdaarbuiten
en vandaar via de Noordhoek
naar het zwaar geteisterde Klun-
dert. De vlasstreek hier is voor
veel schade gespaard gebleven
door de vele diikbewoning.
Tussen Standdaarbuiten en
Klundert is de polder links in
één onafzienbare watervlakte
Voorlopige liist van liet
Rode Kruis
Van Blokpoel, Jacob, geb, 1.5.90
te St. Annaland, echtgenoot van
Anthonetta Fieternella Qüist, laat
ste adres: Kerkstraat a 303; Brouw,
Dingena, geb. 4.9.88, te Stavenisse.
echtgenote van Cornells den Bra-
ber, laatste adres: Buurtweg a 90;
van Dalen, Geert-ruide Danetta, geb.
10.8.07 te Poortvliet, echtgenote van
Gaakeer, Cornelïs Jacobus Bart,
laatste adres: b 53; Gaakeer, Adria-
na Dirkje Jacoba, geb. 24.12.87 te
Kenkum, laatste a.dres b 53; Hage,
Izabella Helena, geb. 16.10.99 te
Stavenisse. echtgenote van Van 't
"veer. Adriaan. laatste adres: a 347:
Hage, Jan. geb. 26.1.75 te Stave
nisse, echtgenoot van Pieternella
Adriana van Luyk, laatste adres:
Wilhelminastraat a 276; Klaasse,
Pieternella, geb. 6.11.05 te St. Maar
tensdijk, echtgenote van Cornelis
Hage, laatste adres: b 24; Koeman.
Pieternella Jozina, geb. 23.8.(15, te
Stavenisse, echtgenote van Pieter
Johannes Hage, laatste adres: Mo
lenpad a 200; Luyk. Pieternella
Adriana, geb. 2.4.75, te Stavenisse,
echtgenote van Jan Hage. laatste
adres: Wilhelminastraat a 276;
Moerland. Geertje, geb. 27.5.92 te
St. Maartensdijk, echtgenote van
Dirk Jacob Hout., laatste adres:
Kerkstraat a 340; Moerland, Jacoba,
geb. 15.6.10, te Stavenisse, echtge
note van Jacobus Vroegop, laatste
adres: Weerweg a 149; Priem, Tan
netje, geb. 10.3.12 te Stavenisse,
echtgenote van Pieter van Iwaar-
den, laatste adres: Poststraat b S;
Riedijk, Pieternella Geertruida, geb.
21.7.90 tc Stavenisse.. echtgenote
van Cornelis Geertruida, geb. 217.90
te Stavenisse. echtgenote van Cor
nelis Pieter Steendijk, laatste adres:
Kerkstraat a 362; Smits, Pieternella
geb. 25.1.98 te Stavenisse, echtge
note van Jan Geluk, laatste adres:
b 60; Sonke, Wilhelmlna Janna, geb.
16.6.08 te Middelburg, echtgenote
van Leendert Hage. laatste adres:
Kerkstraat a 310; Stoutjesdijlc, Ja
coba Isabella, geb. 7.12.83 te St.
Maartensdijk, echtgenote van Chris-
tiaan Luyk, laatste adresKerk
straat a 354; van 't Veer, Cornelia
Pieternella, geb. 23.9.21 te Stavenis
se, echtgenote van Cornelis Leen
dert den Braber, laatste adres:
Kerkstraat a 348: Wesdorp, Dinge
na Cornelia, geb. 17.2.17 te Stave
nisse, echtgenote van Jacob Adriaan
van Zuien. laatste adres: Kerk
straat a 320.
veranderd. De dijk is versterkt
met ontelbare zandzakken. Hier
en daar liggen wat opgezwollen
koeien- en paardenlijven. Een
groep Amerikaanse negersolda-
ten verdringt zich hongerig rond
een keukenwagen.
Even voor Klundert staat weer
een wachtpost. We rijden de
Blauwe-Sluisdijk op. Hij is ge
spaard gebleven voor de vloed,
maar het aangespoelde hout
werk er tegenaan evoceert de
ramp. Links ligt De Schans, een
eind verderop. Water, wéér wa
ter. De prachtige blokken nieuw
bouw staan ondergespoeld tot
boven aan de deuren. En dan hel
oude stadsgedeelte: Het water in
de Voorstraat is een eind gezakt.
De mensen die voorin woonden
zijn weer bezig met het water
uit hun huizen en kelders te
pompen. Wat verderop loopt de
straat dood in de golven. Daar
ligt het mooie stadhuis uit de
zeventiende eeuw Het water
staat er wellicht meer dan een
meter hoog. Maar het zakt, want
de sluizen van de talrijke pom
pen blijven aan het werk. Mo
menteel worden de gemeenteza
ken van Klundert geregeld van
uit een hotel, dat a!s nood-ge
meentehuis is ingericht. Geluk
kig is de nauwelijks van de oor
logsschade herstelde katholieke
kerk voor deze nieuwe verwoes
ting gespaard gebleven; er staat
nu een groep brandweerlieden
voor uit Saarbrücken. Ze zijn
hier nog niet zolang aangeko
men, en willen helpen waar dit
nodig is.
Italianen
De weg van Klundert naar
Zevenbergen is, dank zij hard
werken, intact gebleven. In
Zevenbergen zelf, dat door de
hulptroepen uit alle landen en
richtingen, een cosmopolitische
indruk is gaan maken, verwacht
men een groep van niet minder
dan honderd en vijftig Italiaan
se brandweermannen die zullen
worden ingezet bij het werk aan
de dijken.
De stadskom van Zevenbergen
is er tussendoor gesparteld, maar
aan de Zevenbergse Hoek staat
alles weer blank. De weg naar
Terheijden is afgesloten door
een ontzaggelijke boeveelheid
zakken zand die men daar hoog
heeft opgestapeld om het water
te keren dat zich uitstrekt voor
Made-Drimmelen en Wagenberg,
die men in de verte, achter een
onbegrijpelijk watervlak, kan
zien liggen. Ook de omgeving
van De Tol is in een groot meer
veranderd.
Via Breda. Oosterhout, Den
Hout, is Made-Drimmelen nog
te bereiken. Dit dubbele dorp
dankt zijn behoud aan de nieu
we dijkweg die naar de pas ge
bouwde Amer-centrale loopt in
Geertruidenberg.
We keren terug. Breda, Bergen
op Zoom, En dan Halsteren,
Tholen: water, als maar water.
Verwoeste huizen, kadavers. Wat
kan er hier nog helpen? Men
werkt, werkt om het behoud van
hetgeen men nog heeft. Aan het
heroveren van verloven gebied
hoeft men nog niet denken. We
kunnen slechts versterken en
veiligstellen wat we nog heb
ben: want half Februari komt
de springvloed weer.
(Van onze correspondent)
UTRECHT. 9 Februari In de -jaarbeurshallen te Utrecht is van
morgen de tweede vakbeurs voor meubelen en woningtextiel
geopend. Deze beurs is georganiseerd door de Koninklijke Neder
landse Jaarbeurs in nauw overleg met de centrale bond van meu
belfabrikanten en de federatie van woningtextiel-grossiers-bonden.
Namen het vorig jaar 175 fa
brikanten deel, thans is dit aan
tal gestegen tot 206. Aanvanke
lijk dacht men dat er wel enige
deelnemers zouden afvallen in
verband met de vreselijke ramp,
die ons land heeft getroffen. Ge
lukkig is dit echter niet. het se-
val, zelfs vier fabrikanten, af
komstig uit het rampgebied, zijn
aanwezig, hoewel hun fabrieken
veel schade hebben gehad. De
verwachting voor deze beurs
zijn wederom hoog gesteld. Uit
de vele orders die van morgen
reeds werden geplaatst, kan
worden afgeleid dat deze ver
wachtingen zeker niet onge
grond zijn. Op deze beurs zijn
weer, zoals op iedere beurs, vele
nieuwe vindingen van mense
lijk vernuft te bewonderen. Meer
en meer komen de moderne
stijlmeubelen in trek. die een
zeer eigentijds karakter dragen.
De meubelfabrikanten, zijn-van
mening dat juist nu er zoveel
kleine woningen gebouwd wor
den, er lichte meubelen moeten
komen, die de kamers groter
doen lijken.
De modellen zijn
en soms zeer apart van vorm.
De Nederlandse ontwerpers heb
ben vooral voortgeborduurd op
die modellen, welke door Zwe
den en Denemarken zijn geïm
porteerd.
Het spreekt vanzelf, dat exem
plaren uit die Scandinavische
landen ook in diverse vormen
zijn tentoongesteld. Ook aan de
woningtextiel is alle aandacht
besteed. De textiel past zich vol
komen aan bij de lichte meube
len. De ondergronden zijn niet
meer, zoals enkele jaren gele
der h»t geval was. vroen of ter
ra. Nu ziet men ook veel natu
rel met bloemmotieven, blauw
en zelfs hard rood. Zo zagen wij
b.v. een bankstel, dat bekleed
was met hard rood ribfluweel.
KONINGIN BEZOCHT
WILLEMSTAD
Per helicopter naar Water
poort
Maandagmiddag om vier uur
heeft H. M. de Koningin een
bezoek gebracht aan Willemstad.
Zij landde per helicoptère aan
de Waterpoort, waar zij ontvan
gen werd door burgemeester C.
A. van der Hooft en diens echt
genote, alsmede wethouder J.
A. Dekkers en de gemeentese
cretaris, de heer K. Dane. De
Koningin begaf zich naar het
gemeentehuis waar zij de thee
gebruikte en waar verschillende
helpsters en helpers aan haar
werden voorgesteld. Daarna
maakte zij een kleine rondwan
deling door de gemeente en be
zocht zij de opgeworpen dam
aan de Landpoort, vanwaar zij
een overzicht had op de onder
gelopen polder van de West
hoek. Vervolgens begaf zij zich
aan boord van een vaartuig van
de rijkswaterstaat en vertrok zij
in de richting van de Moerdijk.
Zij was in gezelschap van me
vrouw N. Smitt-Avis, particulier
secretaresse en de majoor Van
der Linden. De bevolking was
zeer enthousiast, de politïeafzet-
ting werd doorbroken en voor
al de kinderen juichten hare
majesteit hartelijk toe.
WANNEER ELK LAND
THUIS BLIJFT
MOSKOU, 7 Februari, (A.P.)
Volgens de Argentijnse ambas
sadeur in Moskou, Bravo, die
Zaterdag een onderhoud van
drie kwartier met maarschalk
Stalin heeft gehad is de Russi
sche dictator een voortreffelijk
causeur, die veel gevoel voor
humor heeft.
De dictator zou er gezond heb
ben uitgezien. Bravo vertelde,
dat allerlei onderwerpen de re
vue waren gepasseerd tijdens 't
onderhoud. Stalin zou zelfs heb
ben gevraagd naar het voetbal
spel in Argentinië. Op het einde
van het onderhoud, dat werd
bijgewoond door Wysjinski, de
Russische minister van Buiten
landse Zaken, zei Stalin „dat er
geen oorlog komt als elk land
thuisblijft en zich niet mengt in
de internezaken van andere
landen".
Doodvonnissen voor
rituele moord
MASEROE. 9 Febr. (Reuter).
Een hoofdman uit Basoetoland,
Pheello Smith, en nog tien in
heemsen, onder wie twee vrou
wen, zijn Maandag te Maseroe
in Basoetoland ter dood veroor
deeld wegens het plegen van een
rituele moord.
Een hoofdman werd tot twaalf
maanden dwangarbeid veroor
deeld wegens medeplichtigheid
na het plegen van het misdrijf.
Ook gordijnen licht
Ook de gordijnstoffen zijn
zeer licht gehouden. Bijzonder
fraai en zeer apart was een stof
met picasso motieven. Van groot
belang is, dat de Nederlandse
meubel- en woningtextiel indu
strie de belangstelling trekt van
het buitenland. Het is dan ook
zeer sober zeer verheugend, dat er vanmor
gen al enkele buitenlanders
aanwezig waren, De tweede dag
van deze beurs is in het bijzon
der gewijd aan de betekenis van
de vakopleiding in het meubel
bedrijf. Een bijeenkomst zal
worden belegd ter herdenking
van het feit, dat de commissie-
vakopleiding en examenregeling
meubileringsbedrijven in Ne
derland tien jaar geleden met
haar werkzaamheden op het ge
bied van het organiseren van
vakcursussen en het afnemen
van examens begon. Tot deze
bijeenkomst zijn veertig Belgi
sche deskundigen op het gebied
van het vakonderwijs uitgeno
digd.
Stellendam is nu eendood
stadje. De bevolking is geëva
cueerd en op het water drijven
sinister de overblijfselen van
weggespoeld huisraad.
(Luchtfoto).
„Millioenen schade"
zegt ir Neher
DEN HAAG, 9 Februari. De
schade, die liet Staatsbedrijf der
PTT door de watersnood gele
den heeft, is nog niet te schat
ten. Zij loopt echter in de vele
millioencn. Dit vertelde de di
recteur-generaal der PTT, de
heer L. Neher, ons.
Dertig postkantoren hebben
onder water gestaan, vele ma
terialen zijn weggespoeld of on
bruikbaar geworden door het
water. Ook de schade aan tele
fooncentrales e.d. is zeer aan
zienlijk.
Aanvankelijk waren er aller
lei moeilijkheden bij de post
verzending doch thans kan al
weer gezegd worden, dat overal
waar mensen wonen, de post
komt. Tot de moeilijkheden be
hoorde ook het gebrek aan
postzegels, dat in de noodge-
bieden ontstond. Men heeft
hierin echter niet voorzien en
enige tijd 'genoegen genomen
met een opschrift „noodgebied"
in plaats van een postzegel.
Deze brieven werden door PTT
kosteloos vervoerd en bezorgd.
De heer Neher zei tenslotte,
dat zijn bedrijf in totaal vijf
doden of vermisten ten gevolge
van de watersnood heeft moeten
registreren.
Weer samenzwering
in W.-Duitsland
Socialistische actie"
KARLSRUHE, 9 Febr. (AFP)
Het parket van het Federale Ho.
tc Karlsruhe heeft medegedeel
dat Zondag bij het optreden va:
de politie tegen de „socialistische
actie" in geheel West-Duitslan<
veel documenten in beslag zij'
genomen, die aantonen dat dez'
organisatie een samenzweriiw
tegen de veiligheid van de Staal
voorbereidde.
De voornaamste doelen van de
„socialistische actie" waren, zc
werd te Karlsruhe medegedeeld,
dat vormen van cellen in d<
sociaal-democratische partij en
het teweegbrengen van eer
scheiding tussen de leider vai
deze partij en de grote mass:
van haar aanhangers.
(Van onze verslaggever)
DINTELSAS, 9 Februari Hofmeester Jan Jordaan slikt een
geeuw in. Jë kunt nu eenmaal niet gaan geeuwen als je achter de
toonbank staat, zelfs al heb je al in geen tijden een bed gezien en
al staat naast de toonbank de oude spreuk geschreven, die schande
dreigt over hem die er kwaad van denkt. „Nou je niks te doen hebt,
ga je het pas merken, Bram", zegt hij. Matroos Bram Kwist drukt
zijn pet stevig op zijn hoofd. „Hei-je 't ook in de gaten?" vraagt hij.
Hij rekt zich uit en loopt de trap op naar het dek van de schuit, de
veerpont v. d. Schuyt, die Dintelsas de rug toedraait. „Je kunt het
beter razend druk hebben, dan merk je niks", zegt Jan Jordaan nog
eens, terwijl hij water bij de koffie schenkt. „Van Zondagochtend
tot Vrijdagavond hebben ze geen oog dicht gedaan", zegt een van
de passagiers in de koffiekamer. „Al die dagen heeft de pont geva
ren, de hele 24 uur lang. En Zondag zijn Jan en Bram nog de hele
dag bezig geweest met het redden van een heel dorp".
„Nou, niet de hele Zondag"
zegt Jan Jordaan nogal eerlijk.
Ik heb Zondag geslapen zoals
alle Zondagen: tot een uur of
half negen. Om ongeveer half
tien hoorde ik pas door de radio
van de ramp. Er werden vrij
willigers gevraagd, en ik dacht
zo, nou dan zal er wel wat bij
zonders aan de hand zijn.
Buiten kwam ik Bram tegen
en samen lieDen we het aadsbd
de Visser tegen het lijf. ..Je
hoeft hier niet aan de dijk te
werken, maar als je naar Noten-
daal wilt gaan.zei hij".
„Waar is die boot?"
Nou zijn wij niet bang voor
het water. We zijn bij wijze van
spreken op 'net water geboren.
VEILIG GEËVACUEERD UIT OUDE TONGE
(Van onze verslaggever)
ROOSENDAAL, 9 Februari
Beschier van Driel uit Oude
Tonge, 102 jaar, maakt het best.
Hij is vorige week Donderdag
morgen veilig en wel vanuit zijn
woonplaats Oude Tonge op het
deerlijk getroffen Zuidhollandse
eiland Goeree Overflakkee naar
hier geëvacueerd. Hij was eerst
in het noodhospitaal van het Ro
de Kruis in de Philipscantine,
vanmiddag werd hij naar het
noodhospitaal in de BLO-school
overgebracht, waar hij met eni
ge andere oudjes aan de zorgen
van de Roosendaalse Rode
Kruisleden wordt toevertrouwd.
„Opa", zo noemen ze hem. Hij
hoopt deze maand 103 jaar te
worden, maar niemand weet nog
precies welke dag. Maar ze zul
len hem, als het zover is, eens
extra vertroetelen.
Toen hij Donderdagmorgen
vanuit zijn woning naar het
schip werd gebracht had hij
weinig lust om te evaeuëren.
Zijn woning staat aan de Kade
en hoewel ze hoog en betrekke
lijk veilig gelegen is, moest ook
Opa mee naar de andere kant
van het water.
Het is de tweede keer, dat hij
moet evacueren. In 1944 voor de
eerste keer en nu weer met de
watersnood. Hij vindt, dat die
Zijn pijp smaakt Opa van Driel
nog best. Dat kunt U op de foto
constateren. Opa van Driel is
102 jaar en deze maand hoopt hij
103 jaar te worden. Er wordt in
Roosendaal uitstekend voor hem
gezorgd. En hij voelt er zich
daarom goed op zijn gemak.
jaren dubbel tellen. Maar Opa is
een gemakkelijke mens. Hij
schikt zich in zijn lot en voelt
zich heel tevreden. Deze dag
komt zijn zoon, die in 's-Herto-
genbosch woont, hem opzoeken.
middag aankwam, werd hij met
een onder de wol gestopt. De
mensen van 't Rode Kruis, die
hem in de Philipscantine ver
zorgd hadden, kwamen hem
goedendag zeggen en toen ging
Toen Beschier van Driel van-hij een poosje slapen. Zijn bed
staat in een hoek en er vlakbij
staat een pracht van een leun
stoel, waarin hij af en toe eens
zal gaan zitten. Hij zal dan een
•tevige pijp stoppen en eens
verder prakkizeren over alles
wat hem overkomen is.
Maar toen ik bij de Pelsend ijk
kwam knepen we hem toch wel
een beetje. „Nou..." zei ik tegen
Bram. En hij vroeg „hoe moe
ten we dat in 's hemelsnaam
voor mekaar boksen?" Uit de
boerderij op 100 meter van de
dijk zwaaiden mensen uit de
ramen. In de verte stonden nog
meer huizen onder water. „Er is
wel een kleine jol", zei iemand
langs de kant. „Maar kunt
roeien?"
„Waar is die boot" vroeg Jor
daan en even later zaten ze er
allebei in, hij en Bram. Ze von
den nog ergens een paar roei
spanen en toen zetten ze zich
schrap tegen de stroom.
Maar er was geen 'doorkomen
aan. „Daar, in die twee huisjes
zitten er tien: er is een zieke
vrouw bij" had iemand gewe
ven. Maar de twee mannen in
de roeiboot konden er niet bij
komen.
„Geen boten"
Een klein uur hebben ze zo
gezwoegd. Toen probeerden zij
het een eind verderop, waar
twee dijken evenwijdig aan el
kaar lopen. Daar ging het ge
makkelijker. Ze hoefden zich al
leen maar met de stroom te la
ten gaan en dreven vanzelf bij
■de huizen aan. Dezelfde stroom
bracht hen verder naar de over
kant.
Op een wagen werd het bootje
dan weer naar de andere dijk ge
bracht en daar begon het op
nieuw. „Het was eigenlijk ge
makkelijk, als je maar een beet
je roeien kon" vertelde Jan Jor
daan ons aan ziin toog. „Maar
wie kan er in die buurten roei
en? En er waren bovendien geen
boten. Wat moet iemand die al
leen maar water ziet als hij de
pompzwengel neerhaalt met een
boot doen?"
Later spanden de twee een
touw van de ene oever naar de
andere. Toen behoefden zij zich
slechts tegen de stroom op te
trekken.
„Misschien 20
Urenlang hebben de twee in
Notendaal als enigen gewerkt
aan de redding van hun wanho
pige medemensen.
„Niet de hele Zondag", zei de
hofmeester.
„Hoelang dan?" vroegen wij.
Van een uur of tien tot vieren
was zijn antwoord.
,JSn hoeveel hebben jullie er
gered?"
Dat weet ik niet. We hadden
geen tijd om kruisjes in de boeg
te snijden. We hebben ze nie'
geteld. Misschien twintig, mis
schien minder
's Avonds zijn ze eens gaar:
kiiken hoe het er met de pon'
voor stond. Wie nu bij Dintelsas
lengs de weg loopt die naar dc
aanlegsteiger voert, kan ziel.
enigszins voorstellen wat zij e
vagen Op de kruin van de hog:
dijk lings wappert hooi, dat
waarschijnlijk uit Goeree-Over-
fiakkee afkomstig is.
Op die zelfde dijk, bijna aan
de top, staat scheef tegen dc
helling een groene houten keet
Ze stond eerst een kleine hon
derd meter verder, naast he'
veerhuis. Er zit een schroef ir
van een kilo of honderdvijftig
een aantal fietsen, en een lading
basaltkeien.
Niet slapen
Maar de pont ligt er, als zc
niet op het water zwalkt of ir.
de Sluishaven ligt. De pont i:
gered. „Als er ook een staalka
bel gebroken was. dan waren we
kwijt geweest, zegt stuurman
Bolijn op de brug. De ponton
die. met het tij op en neer gaa'
is, is boven de schuif palen ge
komen en bijna weggedreven
Maar gelukkig hieid de poir
haar vast. anders was het net zo
gegaan als aan de overkant. D:
ponton in Sluishaven ligt ont
wricht tegen de wal.
En niet alleen voor ons is dat
een geluk geweest. Ook voor dc
evaeué's. Want de „V. d. SchuijT
werd meteen gecharterd voor de
hulpverlening. „Onafgebroken
moesten we onder stoom liggen.
Dinsdag hebben we in totaal 700
vluchtelingen van het eiland ge-,
haald. Woensdag waren het er
500. Dezelfde dag brachten wc
200 Fransen naar de overkant.
En we konden 's nachts niet
gaan slapen, want elk ogenblik
konden er orders voor ons ko
men, via het walkie-talkie-appa-
raat dat in de kajuit opgesteld
was. We moesten materiaal, vlet
ten en zakken naar de overkant
brengen.
En niet aleen op de gewone
route van Dintelsas naar Sluis
haven. We hebben onder andere
ook een reis gemaakt naar Mid-
delharnis. Toen we daar lagen
vingen we plotseling op, dat een
schip vol evaeué's in nood was in
de Haringvliet. We snelden er
heen. Toen seinde men dat het
luos alarm was.
„Méér dan Noc"
In Sluishaven werden 12 var
kens, twee paarden en een paar
jonge koeien aan .boorci gejaagd.
„Die dag hebben we 140 varkens
van het eiland gehaald. Vrijdag
55 paarden, 5 koeien, verder
schapen, geiten en kalveren. „De
veerpont begint al sterk op de
ark van Noë te lijken". We zijn
alleen blij, dat we er uit deze
zondvloed meer hebben kunnen
redden dan Noë zelf destijds
kon.
Maar de evacuatie is nu vrij
wel klaar, op een paar beesten
na. De pont vaart alleen maar
om dijkarbeiders en enkele in
woners van de dorpen heen en
weer te brengen. Niet de hele
dag natuurlijk. Om 9 uur 's mor
gens en 4 uur 's middags ver
trekken we van 't Sas. Om 10
en 5 uur gaan we weer terug uit
Sluishaven.
„Het zal wel een tijd duren
voor we weer een normale
dienst hebben", gelooft de stuur
man. „Maar we zullen niet stil
hoeven te zitten. Dat zeker niet".
