K
I
STADSNIEUWS
Dordt gaf al f140.000
Yia Dordt al 7000 evacué's naar
elders gebracht
DE NEST IS LEEG
Pakhuiszolders als kledingmagazijn
Alleen tijdens eollecte van Vrijdag
en Zaterdag
Van de Toren
KEELPIJN
Een vlot verloop gewaarborgd
Goed nieuws uit 's Gravendeel
Trekdam nu aan
de beurt
Gevarieerde voorraad doet
uitstekende diensten
Tweepersoons bedden nodig
Dankbaarheid
Het „papieren
dijldeger
MAANDAG 9 FEBRUARI 1953
DORDRECHTSCH NIEUWSBLAD
TWEEDE BLAD - PAGINA T
DE woninginrichting schijnt wat in de ver
drukking te komen. Te verwonderen ia
dit allerminst. Er is woningnood. Vroeger
was het regel, dat een huwend paar zich ge
heel ging installeren, vandaag is dat bijna
een uitzondering. De inwoning brengt uiter
aard een beperking van het meubelverbruik
mee.
Doch tegenwoordig bestudeert elke bran
che de markt en haar kansen.
Onze statistische rekenmeesters verschaf
fen daartoe veel materiaal, dat elke bedrijfs
tak van de eigen gezichtshoek uit bekijkt.
De fabrikanten van bromfietsen en televisie
toestellen pluizen hun kansen terdege na,
maar de makers van zeer ingeburgerde ar
tikelen, zoals meubelen, beschouwen deze
nieuwe „indringers" op de markt met een
miniem welgevallen.
Te Utrecht wordt een meubelbeurs ge
houden. Dat betekent een verhoogde werk
zaamheid van de verkoopsorganisatie en van
de propaganda in de meubelbranche. De
stichting Propaganda 'Woninginrichting zal
op volle toeren draaien. De speurders van
deze stichting hebben eens precies nage
gaan, hoe het Nederlandse volk zijn loon
zakje besteedt. Daarbij kwamen zij tot de
voor hen minder prettige maar waarschijn
lijk geenszins verrassende ervaring, dat de
Nederlander lang niet zoveel voor woning
inrichting uitgeeft, als enkele jaren geleden.
Voor de woninginrichters is dat natuurlijk
belangrijk. Voor het volk ligt dat anders.
Het geeft zijn geld anders uit. Laten wij dat
eens met een neutraal oog bekijken.
Uit gegevens van het Centraal Bureau
voor de Statistiek bleek, hoe in 1949 iedere
honderd gulden werd besteed, door het ge
middelde Nederlandse gezin met twee kin
deren en een inkomen van 50 a 60 per
week.
De voeding vergde 37.50, verzekeringen
en belastingen 12.20, roken 2.30, kleding
en schoeisel 13.30, ontwikkeling en ont
spanning 10.10, woninginrichting en huis
raad 6.70, huur. water en woningonder-
houd 9.20, verwarming en verlichting
5.10 en gezondheids- en geneeskundige
zorg 3.40. U kunt het even narekenen, le
zer. Denk er om, deze bedragen zijn geen
wekelijkse uitgaven, zij vormen eer een
gemiddelde over elf dagen a twee weken,
voor een zeer groot deel van ons volk. Het
lijstje ziet er, naar Kijkers mening, niet
eens zo kwaad uit.
Deze cijfers van 1949 zijn voor verschil
lende statistische berekeningen van het
C.B.S. hetïpunt van uitgang gebleven. Met
behulp daarvan kon men o.a. vrij nauwkeu
rig vaststellen, dat die consumptiebeperking
over 1951, die onze plannenmakers hadden
gewenst om de betalingsbalans beter in
evenwicht te krijgen, heel netjes op 5
was afgemikt engeraakt. Maar, zo zeg
gen nu de woninginrichters, die beperking
is niet gegaan ten koste van de voedings
middelen of van huur, kolen, gas en dok
terskosten. Het moet dus van de duurdere
verbruiksartikelen zijn gekomen, o.a. meu
belen. Doch zij ontwaren bovendien kapers
op hun kust.
De bromfiets! Van Augustus 1951 tot een
jaar daarop, waren er volgens een voorlopi
ge opgaaf van het C.B.S. niet minder dan
70.000 bromfietsen bijgekomen. Een extra
consumptieve uitgave van ruim 30 mill., zo
menen zij. De productie van de levensver
zekeringen steeg en bereikte over 1951 het
respectabele cijfer van 2 milliard. Het va-
cantie-toerisme is sterk toegenomen. Ten
slotte zien de woninginrichters de huurver
hoging als een nieuwe aanleiding tot het
besteden ven minder geld voor meubelen.
Door gezamenlijke propaganda en reclame
wil de stichting trachten de kooplust van
het publiek wat meer in de voor de meu
belindustrie gunstige bedding te stuwen.
Zij koesteren daarbij een ideaal: dat het
Nederlands publiek, evenals dat in Dene
marken, veel meer voor zijn woning over
heeft. Daar is de woninginrichting een
kwestie van steeds wisselende mode, waar
in men elkaar wil overtroeven.
Kijker wenst de meubelbevorderaars met
hun actie gaarne alle succes. Het is altijd
een goed teken als een branche zich weert
en niet lijdelijk toeziet, dat de omzet terug
loopt. De heren zien in verband met onze
veel gunstiger betalingsbalans een kans op
consumptieverhoging in net verschiet en zij
willen hun portie daarvan binnenslepen.
Daar kan men weinig op tegen hebben.
Maar Kijker meent, met alle respect
voor het streven van deze propagandisten,
dat enkele zaken toch wel heel sterk uit
het standpunt van de meubelindustrie wor
den bekeken. Zo betwijfelt Kijker zeer, of de
hoge productie van de levensverzekering
maatschappijen als een in 't algemeen ongun
stig verschijnsel dient te worden beschouwd.
Niet dat de stichting der meubelindustrie 't
regelrecht zo stelt, maar erg mooi wordt het
ook niet genoemd. Toch is dit soort spaar
zaamheid juist nu, zeker niet uit den boze.
En als de levensverzekeringmaatschappijen
huizen laten bouwen, worden er ook weer
meubels verkocht.
Bromfietsen kan men in zeker opzicht
als consumptieve uitgaven beschouwen,
maar als een groot deel van de werkende
bevolking daarmee bereikt, dat het fris,
snel en zonder inspanning op zijn werk
komt, kan dat een gunstige invloed op de
productiviteit hebben. Bij televisietoestellen
ligt de zaak weer anders. Inderdaad kan
men deze rekenen tot die „hele serie voor
het publiek verleidelijke kapers op de kust",
zoals de propagandastichting dat uitdrukt.
Maar wanneer Kijker voor de keus zou wor
den gesteld wat hij liever zag, dat de tele
visie hier werkelijk snel inburgerde of dat
de mensen om de zoveel jaren vanwege de
mode hun huis heel anders gingen inrichten
om hun kennissen de ogen uit te steken, dan
koos Kijker de televisie. Die andere methode
acht hij helemaal niet zo aanlokkelijk en ook
zeer weinig passend bij onze volksaard.
Daarmee strookt meer, dat men zich bij
het trouwen degelijk inricht, zodat men er
een hele tijd tegen kan. En gaat het goed,
dan wordt de brandverzekering heus wel
6teeds hoger!
Ook het vacantietoerisme acht Kijker niet
zozeer een bewijs van achteruitgang in de
besteding van het volksinkomen. ALs de
mensen er eens op uittrekken om iets van
de wereld te zien, kan dat ook al geen
kwaad. De Nederlanders doen dat meer dan
vroeger. Geleidelijk komt er steeds wat va
riatie in de levensgewoonten. De uitgaven
voor radio bestonden dertig jaar geleden
nog niet en ruim vijftig jaar geleden gaf
Nederland amper iets voor auto's uit. Over
tien jaar zal waarschijnlijk de televisie weer
algemeen zijn. Als ons volksinkomen maar
genoeg stijgt, kan het er ook wel af.
Enfin, de meubelindustrie, die toch al
behoorlijk en niet zonder succes op de
buitenlandse markt vecht, gaal het nu doen
om de binnenlandse. Op zichzelf altijd een
goed teken. Men spant zich in!
KIJKER.
Dordt demonstreert op practische
wijze zijn medeleven met de grote
ramp, die ons vaderland getroffen
heeft. Onder voorzitterschap van
mevr. v. d. Dussen-Biegel en de heer
J. van Randwijk vormde zich
Woensdagmiddag een comité, waar
van wij de namen reeds eerder
publiceerden. In enkele uren tijds
werd een complete organisatie op
gebouwd en deze bleek Vrijdag en
Zaterdag schitterend te kloppen.
Toen het comité met de vele assis
tenten Zaterdagavond een eerste
eindtelling had opgemaakt, bleek
reeds liefst 140.000 te zijn ont
vangen.
De boeken zijn nog lang niet afgesloten.
Bovendien zijn in dit bedrag nog niet be
grepen de diverse georganiseerde inzame
lingen, die bijv. door de kerken, de werk
nemers en werkgevers, door organisaties
enz. zijn op touw gezet. De medewerking
voor deze inzameling is wel zeer algemeen
geweest. Er waren zoveel dames en heren
opgekomen voor de Vrijdagse lijstcollecte,
dat zelfs velen teleurgesteld moesten wor
den. Ook voor de straatcollecte was de
animo enorm. Het gevolg was, dat wel
haast niemand achterbleef bij het offeren.
In het hoofdkantoor Joh. de Wittstraat 17
heerste een opgewekte, maar intense span
ning. Alles moest geregistreerd en geteld
worden. Toen eindelijk Zaterdagavond de
grote slag geleverd was, bleek het resul
taat van Vrijdag en Zaterdag ongeveer
140.000 te zijn, hetgeen neerkomt op ge
middeld 2.per inwoner van Dordt.
De voorzitter, de heer J. van Randwijk,
sprak tot slot zijn naaste medewerkers(sters)
toe. Hij vond het jammer dat de eendracht,
die zich dezer dagen zo ontroerend heeft
gedemonstreerd, zulk een trieste aanlei
ding heeft gehad. De spontane medewer
king uit elke kring was boven alle lof
verheven. Hij dankte de presidente van
het comité, mevrouw v. d. DussenBiegel
oor haar stimulerend voorbeeld bij het
•erk, de heer Ruurs, die zich weer
een organisator van grote allure toon
de, de heer Langerak met zijn staf, die
onvermoeibaar alle moeilijkheden over-
de vele lijsten- en buscollectanten
De burgemeester huldigde de heer
Van Randwijk voor zijn arbeid, zijn krach
tige en tactvolle leiding. Spreker achtte de
tijd om hen te danken, die in deze dagen
werk voor anderen hebben verricht, nog
niet gekomen., Er is in de komende dagen
nog zoveel te doen. Wel wilde de burge
meester constateren, dat onze oude, zelf
zwaar getroffen stad, zich èn door de vor
stelijk geslaagde inzameling èn door het
vele werk voor hulpverlening voor
evacué's enz., waardig heeft gedragen. De
heer Scheepbouwer sprak woorden van
dank en waardering tot voorzitter Van
Randwijk en huldigde nog speciaal de
heren Wepster en Langerak voor hun
voorbeeldige arbeid.
Indien ooit gesproken kan worden van
een alleszins geslaagde actie, dan is het
toch zeker van deze. Dordt heeft spontaan
gevolg gegeven aan het devies: Keer het
tij.
BUS VOORMENEER?
J In het postkantoor, Zaterdagmorgen, g
j Meneer, heeft u nog iets voor het
5 Rampenfonds? vraagt een der eollee- s
I trices met haar liefste stemmetje aan g
5 een heer.
g Kind, het spijt me, maar ik ver-
g loor deze week 50.000, was het droe- g
5 ve antwoord. g
Nu, (de collectrice weer), dan
maakt een kwartje ook niet meer uit.
Daarop deed de heer een greep in zijn
binnenzak, pakte uit de portefeuille g
een briefje van 10 gulden en stopte g
»hl!» s
dit
de collectebus.
Bravo, meneer.
En voor mevrouw
Alle Nederlanders op een enkeling 5
na, steunen thans financieel en ma- g
terieel waar dit nodig is en bovendien s
heeft men nog een flinke duit over t
om in de collectebus van het Rampen- g
fonds te stoppen. Toch zijn er nog
mensen, en zij vormen dan de kleine g
minderheid, die beslist niets kunnen g
missen en zonder blikken of blozen
een collectrice met rammelende bus s
voorbij kunnen lopen. Dan voelt de
ware collectrice zich beledigd en is zij
als vrouw mans genoeg om deze on- g
s verschilligen op hun nummer te zet- g
ten.
g Zo gebeurde het Zaterdagmorgen, g
j midden op het Begijnhof. g
g Mevrouw, heeft u iets voor het g
g Rampenfonds? i
g Aangesprokene draait haar hoofd
g een andere richting uit en doet alsof g
zij de vraag niet heeft gehoord.
De collectrice wandelt pardoes ach- g
5 ter de dame aan en pakt haar bij de g
g schouder.
g U kunt natuurlijk niets missen, g
maar dat geeft niet, hoor. Hier heeft g
g u toch een insigne, dan wordt u in g
g reder geval niet meer lastig gevallen, g
5 De kosten ervan zal ik zelf wel bij- g
g passen. g
•andïag.. morgen verkouden! Be
scherm Uw keel tegen infectie met
de beproefde geneeskracht van
l/ICKC HOEST-
VlwfXd BONBON
Zo mogelijk nog triester dan de dagen
te voren was Zondagmiddag de aanblik
van de beide Kalkhavens, waar enige
schepen evacué's uit het zo zwaar ge
teisterde Zeeland en Goeree en Over-
flakkee werden gedebarkeerd.
Het fraaie, kalme weer van de afge
lopen dagen veranderde plotseling en
binnen enkele uren had een dik, wit
pak sneeuw zich over onze stad gelegd.
Het waren slechts twee schepen, de
Ooster-Schelde en de Zeeleeuw, die de
tocht van Zierikzee, de hoofdstad van
het Zeeuwse eiland Schouwen en Duive-
land, hadden gemaakt. De debarkatie
van de tachtig opvarenden, wier ge
zondheidstoestand vrij goed was, bood
een treurige aanblik. Verkleumde men
sen, in natte kleding, werden op de wal
geholpen en daar met open armen ont
vangen door de onvermoeibare „strij
ders" van het Rode Kruis en de bezet
ting van de evacuatiepost in het Ha
venkantoor, bestaande uit Marine-men
sen, doktoren, vertegenwoordigers \ran
de evacuatie-commissie en leden van de
Havendienst.
Alles is in onze stad tot in de puntjes
geregeld en georganiseerd en de heren Mul
der, voorzitter van de evacuatie-commissie
te Den Haag, en Van Nispen, toegevoegd
lid van dezelfde commissie, die gisteren een
bezoek brachten aan de Dordlse post, het
Havenkantoor, noemden Dordt, alsmede
Zierikzee en Utrecht, een voorbeeld van
uitstekende samenwerking en organisatie.
Na deze debarkatie was de Rijksver
keersinspectie in actie, een afdeling, die van
de eerste dagen, dat de verschrikkelijke
ramp ons land teisterde, autobussen en an
dere voertuigen beschikbaar stelt om de
mensen naar de plaats van bestemming te
brengen.
Deze evacué's kunnen, zodra ze de loop
plank van het schip zijn afgegaan, in de
goed verwarmde bussen stappen, om daar
mee naar de evacuatie- en hulpcentra in de
stad te worden vervoerd. Melk wordt ver
strekt aan de jongste evacué's en de man-
Tijdelijk Openlucht-depót aan de Binnen Kalkhaven.
er minder ernstig aan toe zijn, kunnen
de scholen en andere plaatsen, waar men
verpleeghulp kan aanbieden, worden on
dergebracht.
De spoorboot W. F. van der Wijck, die
voorheen de dienst tussen Enkhuizen en
Stavoren onderhield, werd verbouwd tot
hospitaalschip, bemand met de dap
persten en zette koers naar Dordt, waar het
witte, heldere schip, voorzien van ruim zes
tig bedden, in de Binnenkalkhaven ligplaats
koos. Daar zal het schip blijven liggen, tot
dat het in Dordt gemist kan worden. Thans
hebben reeds veertig zieken hun intrek in
deze moderne ziekenhuis-accommodatie ge
kregen.
Zieken, die met de schepen aankomen en
die niet meteen kunnen worden vervoerd
naar de ziekenhuizen, worden eveneens in
dit drijvende hospitaalschip ondergebracht
om later met ambulance-wagens van de
gemeente en het Rode Kruis naar de zie
kenhuizen worden vervoerd.
De zieken en behoeftigen zijn dankbaar,
o zo dankbaar, hier zo vriendelijk en goed
te worden ontvangen.
Over het juiste aantal evacué's, dat Dordt
in de afgelopen week heeft aangedaan, is
men nog steeds niet op de hoogte. Men
schat hun aantal op ruim zevenduizend.
Natuurlijk is er wel een degelijke registra
tie, maar er zjjn ook verscheidene schepen
gesignaleerd, die op eigen initiatief of een
enkele maal ook per vergissing, naar Rot
terdam stoomden.
Voor zover bekend, deden tot nu toe een
en zeventig schepen, van allerlei grootte,
de Merwestad aan. Zij brachten naar schat
ting zevenduizend evacué's, in hoofdzaaic
afkomstig van Schouwen en Duiveland en
van Goeree en Overflakkee.
Al deze mensen werden in Dordt ver
zorgd. kregen eventueel verpleeghulp en
voeding en werden, indien nodig, in droge
kleding gestoken. Zij gingen door naar
Utrecht, waar de grote stroom evacué's
wordt opgevangen om vandaar over
het gehele land te worden verspreid. Buiten
de zieken bleven enkele mensen in Dordt
achter. Zij werden bij familie onderge
bracht en zullen hier blijven tot het mo-
nen krijgen sigaretten. Met koffie en soep
staat men dadelijk klaar, zodat de door het
water verjaagde mensen goed gevoed, en
gekleed met de overal in ons land verza
melde kledingstukken, de reis naar Utrecht
kunnen aanvaarden.
Drijvend hospitaal
Onder de evacué's bevinden zich vanzelf
sprekend vele mensen, die in ziekenhuizen
dienen te worden opgenomen. Anderen, die
ment, waarop ze naar hun eigen Zeeland
kunnen terugkeren.
Volop actie
Nog tal van vluchtelingen houden zich
momenteel in Zierikzee op. Vandaag zou
den ruim duizend van deze ongelukkigen
via Dordt naar Utrecht reizen. Dat hier
gisteren slechts tachtig evacué's werden ge
debarkeerd komt, omdat velen van deze
mensen, die zich in Zierikzee ophouden,
niet bereid zijn vrijwillig te evacueren.
De diensten in de kerken greep men aan
om het vertrek nog enkele uren uit te stel
len. Om deze diensten niet te storen, be
sloot men de evacuatie slechts tot de vrij
willigers te beperken. Toch moet geheel
Zierikzee worden ontruimd, op enige men
sen na, die kunnen helpen bij de herstel
werkzaamheden op Schouwen. Hun aantal
zal slechts zeer beperkt zijn.
Alle materialen naar Schouwen moeten
per schip worden aangevoerd. Vele van
deze materialen en schepen doen. alvorens
naar Zeeland te vertrekken, Dordt aan om
te bunkeren en eventueel proviand aan
boord te nemen.
Zondagmorgen verscheen aan de Binnen
kalkhaven een Amerikaans oorlogsbootje
met enkele tientallen tanks aan boord, in
hoofdzaak gevuld met water en benzine.
Ook het vee
Het vee uit de getroffen gebieden wordt
dag en nacht geëvacueerd. Op de Kil ligt
een schip van de Rijkswaterstaat, dat niet
alleen schepen met mensen naar Dordt diri
geert, maar tevens de onophoudelijke
stroom schepen, die dag en nacht vaart om
2t vee te evacueren.
Op de Handelskade wordt dit vee, dui
zenden paarden, koeien, schapen en var
kens, ontscheept en in vrachtwagens over
geladen. Dan gaat het naar de keuring, die
in het abattoir is gevestigd. De beesten
worden daar stuk voor stuk gekeurd en als
men termen aanwezig acht er een uit de
troep te nemen, wordt het meteen naar de
slachtbank geleid.
De beesten, die gezond worden verklaard,
worden gemerkt en geregistreerd en krij
gen een plaatsje in de veewagens, die ze
vervolgens naar gebieden brengen, waar
i vee kan herbergen.
De Nest ofwel de nieuwste
wijk van 's-Gravendeel is leeg!
Grote voldoening heerste er op het
„hoofdkwartier", toen dit bericht
doorkwam. 11 Hectare vrij van wa
ter; men moet er daarginds even
aan wennen, en evenzeer aan de
toevoer van electra in het Westelijk
deel der gemeente. Het transfor-
Veel, heel veel geld heeft het Nationaal Rampenfonds reeds ontvangen: het
omde binnen, uit ons land, uit het buitenland, van arm en van rqk, van
particulieren en van bedrijven, van verenigingen, vakbonden, industrieën, enzo
voort, enzovoort. Het was en blijft nodig, hard nodig, want onnoemelijk veel
is er verloren. Spoedig zal zulks blijken; binnen niet te lange tijd zal de mil-
lioenenschade, die de grote ramp op haar geweten heeft, bekend zijn. Die zaak
komt nog!
en ver, met auto en per schip, is het ge-
schonkcne hier verzameld. Welk een moei
lijke taak wachtte daar de helpsters en
helpers om alles uit te zoeken cn te sor
teren! Maar onder leiding van mej.
Dedccker had men de zaak spoedig onder
de knie. Keurig is alles gerangschikt; veel
is na controle weer in de dozen gepakt;
schoenen staan in baalzakken voor ver
zending gereed; costuums, overjassen, man
tels zelfs bontjassen hangen als in
een confectiemagazijn in hele rijen. Veel
babygoed is er, lakens, luiers, kortom, alles
wat nodig is.
Alleen bedden moeten er nog veel zijn:
vooral tweepersoons. Toen wij het resul
taat van lang, moeilijk werk in ogenschouw
namen, toonde men zich zeer verheugd,
dat onze komst niet een half uur eerder
was geweest, want toen was men nog bezig
de laatste hand aan de sortering te leggen.
Het was prima voor elkaar: de uitgeef-
post aan het Geldelozepad kan weer be
voorraad worden. Dan komt er weer ruim
te op de donkere zolders van de heer
Smaal om het uitzoeken voort te zetten,
want er ligt nog genoeg in het pakhuis
daarnaast en aan de Knolhaven.
Dan gaat mej. Dedecker met haar toe
gewijde staf die een hekel heeft aan
luidruchtige, grootsprakerige invasies
weer kou lijden; er is geen stookgelegen-
heid en de kou komt door glasloze dak
vensters in alle hevigheid het werk belem
meren. Maar nu worden deze onbaatzuch-
tigen, zoals de eerste dagen, niet vergeten.
Uit de keuken van het Gem. Lyceum zorgt
men, dat tijdens de lange periode van
's morgens negen tot 's avonds acht, geen
honger wordt geleden.
Nogmaals: hulde aan de tien stille wer
kers op de donkere, koude zolders!
Van urgen'ter betekenis was in de
afgelopen week reeds van Zondag,
de dag, die met vurige letters in de
annalen der geschiedenis geschreven zal
blijven, af de onmiddellijke verzor
ging der door het steeds verder opstu
wende water verjaagde mensen en kin
deren. Niet in staat zelfs zich te kleden,
soms in onder- of werkgoed zijn zij ge
vlucht, al hun aardse bezit als buit aan
de weerwolf latend, zonder geld, zon
der goed, zonder eten
Doch in veiliger oorden was er voor
voedsel gezorgd en voor kleding en
voor ligging. Liefdevolle handen strek
ten zich naar hen, uit, bekommerden
zich om de verkleumde, soms versufte
medemens! Het Rode Kruis pakte de
zaken energiek aan. Kleding moest er
zijn, schoeisel, er moesten bedden
komen en warme dekens. En het was
er: iedereen gaf en gaf meer vaak dan
hij kon missen. Met schepen en vracht
auto's, op wagens en fietsen werd het
allemaal naar de verzamelplaatsen ge
bracht, naar de grote graanzolders van
de heer Smaal aan de Kuipershaven,
naar de Knolhaven en naar andere op
slagruimten.
Dankbaarheid is er alom: in de harten
der slachtoffers, in die van de gevers en
in die van ons, ja, in die van alle men
sen in Nederland voor de opofferingsge
zindheid. die ons volk heeft gedemon
streerd. Maar nog meer dank, nog meer
hulde verdienen de honderden vrijwilli
gers, die paraat waren om in de kleding-
chaos orde te scheppen, opdat geen enkele
gedupeerde behoefde te wachten. Dagen
en nachten hebben zij gezwoegd, velen zon
der eten, zonder zich tijd te gunnen enkele
welverdiende uren van rust te nemen.
Alle hulde en grote eerbied voor deze
daad!
Aan de Kuipershaven
Boven op de drie grote zolders van een
pakhuis was en is het aanpakken geblazen.
Daar is de aanvoerplaats van spontaan ge
schonken kleren, schoenen en beddegoed.
Uit het hele land, aangevoerd van heinde
IS'aar Dierenasyl
Veel los goed, dat aan de Kuipershaven
niet verwerkt kan worden, gaat met Dordtse
vracht- en verhuisauto's naar de cantine
van de Vuilverbranding in de Maasstraat.
Hier heeft men het' gemak van lange tafels,
maar het nadeel, dat veel voor distributie
ongeschikt is. Daarover kan natuurlijk veel
onprettigs worden gezegd. Kunnen de
gevers er niet voor zorgen, dat het ge-
gevene in betere staat verkeert? Kunnen
losgetornde zomen niet genaaid worden? Is
het zo bezwaarlijk, ontbrekende knopen
aan te zetten? En begrijpt men niet, dat
totaal versleten kledingstukken kwalijk
kunnen worden uitgereikt? Om nog maar
niet te praten over ongereinigd goed. Maar
is het ook niet zo, dat mensen, die zelf niet
beters in de linnen- of klerenkast hebben,
van dit weinige nog het beste konden mis
sen?
In ieder geval doen de niet geschikt be
vonden stukken goed dienst in het Dieren
asyl, waar ze de daar aanwezige honden
en katten warme ligging verschaffen.
De vrijwilligers in dit centrum zouden er
veel gemak van hebben, als de maten er op
werden gezet, zoals we dat aan de Kuipers
haven zagen. Ook hier wordt alles netjes
gereedgemaakt voor verzending naar het
Geldelozepad en soms gaat het meteen naar
School Mühring, waar de vluchtelingen uit
Schouwen-Duiveiand een welkom onderdak
vinden.
Gesorteerd
De benedenverdieping van de school aan
het Geldelozepad is herschapen in een
soort kledingdepot van de militairen, met
het gelukkige verschil, dat de gegadigden
op hun gemak de juiste maten kunnen uit
zoeken, Men krijgt hier niet de idee. dal het
er niet zo nauw op aan komt, maar dat
de slachtoffers zo goed mogelijk worden
geholpen. Er is een speciale afdeling voor
dames- en één voor herenkleding; in een
ander lokaal geschiedt de uitgifte van le
dikanten en bedden als u in deze branche
nog iets te missen hebtvooral twee
persoonsbedden zijn er nog veel nodig
linnengoed en alles voor de baby is in
ruime mate aanwezig. Veel. ontzettend veel
is er geschonken, vaak splinternieuw, uit
het gehele land en uit België, door parti
culieren en kledingmagazijnen. Twee nach
ten is men hier bezig geweest om alles
keurig te rangschikken. Ook nu nog is het
soms nodig, dat ër 's nachts wordt door
gewerkt; mevr. Van Namen van het Rode
Kruis weet er van mee te praten. Ook
de fruitteler uit Arnhem, die er niet aan
denkt naar huis terug te gaan. nu zijn ar
beid hier nog zo dringend nodig is.
Eerst heeft hjj aan het evacuatiewerk
deelgenomen, toen zakken met zand vol-
gesckept en nu fungeert hij als portier en
wijst dc binnenkomers de weg. Hjj is ge
makkelijk herkenbaar, want een warme
uniforjas met drie strepen op de mouw
herinnert aan de zwaai gegalonneerde
portier vóór een dansclub of nachtbar.
Verstandig, mijnheer, u hebt het koudste
baantje.
De anderen kunnen tenminste hun heil
zaam werk nog doen in verwarmde loka
liteiten, maar ze zijn daar ook van 's mor
gens acht tot 's avonds twaalf uur.
Op de bovenverdieping leren de kin
deren van aap-noot-mies, en dreunen de
tafels van vermenigvuldiging op, maar aan
het anders zo prettige vak: zingen, wordt
nu begrijpelijkerwijs niets gedaan.
Lange dagen
Ook de hoofdonderwijzer staat niet voor
de klas. Hij is er wel, maar beneden. Daar
heeft hij nu de leiding over de kleding-
distributie. De heer Suiker heeft een an
dere functie: niet van 9 tot 4, maar van
8 tot 's nachts 12! Een lange werkdag, die
hij gaarne op zich heeft genomen. Zijn
vrouw en dochter houden hem daarbij
trouw gezelschap, zij zijn twee van de 25
vrijwilligers, die geen minuut rust hebben.
Honderden mensen komen voor duizenden
gedupeerden om kleding, schoeisel en
beddegoed.
Een door Sociale Zaken of Rode Kruis ge
signeerd bewijs is daarvoor nodig. Hoe
veel mensen er per dag komen? Dat zal
later blijken; nu heeft men voor een tel
ling geen tijd. Eerst moet alle nood zo snel
mogelijk worden gelenigd. Ieder dient ten
spoedigste te worden geholpen. Goed gehol
pen, ook bescheiden slachtoffers, die soms
al te gauw genoegen zouden nemen met
het gebodene. Doch zij hebben een staf
tegenover zich, die een juist psychologisch
inzicht heeft en genoeg mensenkennis om
hier extra aandacht aan te besteden. Het
is geen zeldzaamheid, als de geholpenen
met tranen in de ogen en woorden van
dank stamelend, afscheid nemen.
Er komen slachtoffers uit Zeeland, van
Willemstad, van 's-Gravendeel, Strijen,
Numansdorp, uit onze stad, ja, uit het
gehele getroffen gebied.
Hoeveel
Hoeveel bedden worden er uitgereikt? On
bekend! Hoeveel jassen? Onbekend. Cos
tuums, mantels, ondergoed, werkgoed? Ach,
wat doet het er toe, hoeveel! Het is nodig;
veel moeten de van huis en haard verjaag
den ontberen. Nooit kan alles worden ver
goed: het doorgestane leed in kou en ver
kleuming; het verlies van soms met
veel moeite verkregen eigendommen;
erfstukken van dierbare bloedverwan
ten; en niet te vergeten het verdriet
om verloren ouders, kinderen en andere fa
milieleden. Is net niet een genoegdoening
voor de schenkers, als er gezegd kan wor
den: „Zoveel kleren, als ik nu heb gekregen,
heb ik mijn hele leven nog niet bezeten
Is het niet een heel, heel klein beetje
vreugd in een zee, nee, in een oceaan van
verdriet en ellende?
Daarom, schenkers, helpers, vrouwen en
mannen, jongens en meisjes, is het een eer
deze mensen te kunnen en mogen helpen!
Desondanks: alle hulde voor uw gaven.
Het Rode Kruis requireerde ook het ge
bouw van de C.J.M.V. aan de Burg. de
Raadtsingel. Hier brengen auto's uit ons
land alleen bedden en ledikanten, die spe
ciaal voor de ziekenhuizen worden gebruikt.
Er zijn veel wiegen en kinderledikantjes bij,
vaak met een complete nitzet.
Dordtse vrachtauto's staan bU het eerste
teken gereed bjj u thuis dergelijke artikelen
te komen weghalen.
Men wacht op u!
Saarlandse Esperantisten
bieden hulp aan
De Saarlandse Esperantovereniging in
Homburg. Saarland is bereid aan enige
kinderen uit de getroffen gebieden voor
enkele weken gastvrijheid te verlenen.
Homburg is een stadje met 24.000 inwoners.
Verder heeft deze Esperantovereniging
gevraagd om adressen van Esperan
tisten uit de getroffen gebieden, die
zich in moeilijkheden bevinden, opdat voor
toezending van kledingpakketten kan wor
den gezorgd.
Zij, die daarvoor in aanmerking wensen
te komen, worden verzocht zich te wenden
tot onze stadgenoot, de heer C. Nelson. Van
Slingelandtlaan 30. Dordrecht. (Delegito
UX.A.) Universela Esperanto Asocio
matorhuis in de Bevershoek is in
orde gemaakt en levert nu weer
licht.
Langzaam, heel langzaam, tekent zich
herstel, beter eigenlijk de aanloop tot het
herstel, af in de geteisterde gebieden. Men
blijft er optimistisch, kou en sneeuw ten
spijt. Het overgrote deel van de machtige
brandweercor.centratie is vertrokken. Er
staan nog enkele spuiten, die zich thans
bezig houden met leegzuigen van talrijke
kelders. Burgemeester Van Heesen heeft
gisteren al deze stoere werkers dank ge
zegd bij hun vertrek. Het was een ont
roerend moment, toen de groep Alkmaar
's Gravendeels eerste burger spontaan nog
een geschenk aanbood: een Edammer
kaasje.
De bewoners van de Nest mogen nu naar
hun huizen terugkomen, alleen echter om
schoon te maken of spulletjes mee tc ne
men. Niemand mag cr blijven, want. zoals
reeds gemeld, eerst dient een grondige in
spectie langs deze huizen te worden ge
maakt.
Aller aandacht richt zich nu op de pol
der Trekdam, die wordt ingesloten door
Bevershoek, Schenkeldijk en Strijensedijk.
Die wil men nu het eerst leegmalen. Daar
toe werkt men op volle kracht aan het
Spuidijkje, dat nog enkele gaten vertoont.
Wanneer die zijn verdwenen, kan het
leegpompen en -zuigen van Trekdam be
ginnen. Het stoomgemaal in Puttershoek
werkt weer en dat geeft de 's Gravendelers
volop moed. En als straks nog de Ahoy' in
Puttershoek gaat meezuigen, wordt het
helemaal goed, zegt men aan de overzijde
van de Kil. waar men nog altijd een onge
lofelijk optimisme demonstreert.
V erontwaardiging
in Sliedreclit
De Merwestreek is verontwaardigd over
het falen van het z.g. Dijkleger te Slie-
drecht in de rampspoedige nacht van Zater
dag op Zondag. Wc ontlenen aan een bij
tend artikeltje in het streekblad hel vol
gende:
.Reeds in de vroege nacht had men ge
tracht telefonisch contact op te nemen met
de dijkgraaf. Het was vergeefse moeite. De
opzichter, in Papendrecht woonachtig, gaf
evenmin gehoor op de telefonische oproep.
Via de politie van Papendrecht, op verzoèk
van die van Sliedrecht, is deze laatste uit
zijn bed gebeld. En aangekomen op het
Sliedrechtse raadhuis kon deze alleen me
dedelen, dat geen zand, geen zakken aan
wezig waren en dat hij niet in staat was de
.mannen" van het „dijkleger" te mobilise
ren.
Van enige organisatie dezerzijds was geen
sprake. Het dijkleger sliep.
Wij spraken mannen, waarvan wij wis
ten, dat zij tot dit „dijkleger" behoorden,
doch deze waren rustig thuisgebleven en
de schop of spade, waarmede deze „man
nen" zijn uitgerust, stond nog rustig in het
vet in een verscholen hoekje van een of
andere kast. Een oproep had hen niet be-
eikt.
Ondanks het feit, dat via de radio ver
schillende malen reeds Zaterdagmiddag was
gewaarschuwd voor „gevaarlijk hoog wa
ter", waren de verantwoordelijke personen
rustig die avond in bed gestapt en sliepen
hun slaap.
We kunnen hier inderdaad spreken van
een papieren dijkleger met aan het hoofd
een papieren generaal en papieren officie
ren.
Ware het niet, dat de Sliedrechtse politie
een niet genoeg te waarderen prijzenswaar
dige activiteit aan de dag had gelegd, de
Sliedrechtse dijk zou zeker op minstens één
punt een doorbraak van dezelfde omvang
als in Papendrecht hebben beleefd".
OPBRENGST KERKCOLLECTE
Tot nu toe is de opbrengst van de collecte
i de Noorderkerk en De Mijl bekend. In de
Noorderkerk bedroeg die circa ƒ2000 «Q
aan de Mijl ruim ƒ900.
