Hef is alsof reuzen met een voorhamer
in hef wilde weg hebben rondgezwaaid
Achtergebleven inwoners van Zierikzee
leven als in een bevrijdingsroes
Zierikzee op Schouwen-Duiveland
Getroffene keerde als geslagen
telkens naar zijn verwoest bezit
hond
terug
Ook eliende buiten gebied
GEREDDE PAARDEN, KOEIEN EN VAR
KENS NAAR GOES GETRANSPORTEERD
OOK AVONDKLOK
IN ZIERIKZEE
Zierikzee offerde
voor getroffenen
Katk. jeugdbeweging
biedt hulp aan
Maandag 9 Februari 1953
Pagini
(Van onze speciale verslaggever)
ZIERIKZEE, 8 Febr. De man stond temidden
van zijn totaal verwoeste bezittingen in een totaal
verwoeste straat in Zierikzee op het zwaar getrof
fen Schouwen-Duiveland. vanaf Bergen op Zoom
42 kilometer varen over ide Oosterschelde. Hij zal
ongeveer 35 jaren oud geweest zijn. „Zie", zei de
man, een sprekend beeld van ellende, „zie", zei hij,
„dit pand en dat daar aan de overkant van de
straat zijn mijn eigendom. Als een geslagen hond
keer ik er telkens weer terug, nog steeds niet be
grijpend, dat dit alles naakte realiteit is. Mijnheer",
zei hij, „er lag hier voor een waarde van ongeveer
40.000 gulden aan verkoopgoederen, haarden,
kachels, ijskasten en verder nog emaille artikelen.
Het is allemaal kapot geslagen, verwoest, vernie
tigd en weggedreven. Kijk", zei de man weer en
het was precies alsof hij, de razernij nabij, slechts
tot zichzelf sprak, „wat ik nu draag is nog mijn
enige bezit- In mijn kleerkast hingen nog vier
goede costuums. Zij zijn verdwenen". Toen keerde
de man zich om, zette de kraag van zijn colbert
jas, die met een veiligheidsspel dicht gehouden
werd, omhoog, stapte door een gat in de muur het
restant van zijn huis binnen en begon daar te
scharrelen tussen gedeukte potten en pannen, die
met een laag modder waren bedekt. „Sterkte, heel
veel sterkte," riepen wij de man nog na in een
zinneloze en belachelijke poging om de man te
troosten. Hij hoorde het niet. De wind gierde langs
de overal verspreid liggende brokstukken van hui
zen. Het regende en soms viel er sneeuw. Op de
kade, een eind verder, speelden kinderen. Hun lach
en hun blijde kreten klonken over het verdronken
land.
Twee dagen later voeren wij weer de stinkende haven van Ber
gen op Zoom binnen- De sleper- „Hollander II" had ons terug ge
bracht tot in het zicht van de stad en daarna waren wij overge
stapt op een voertuig met zeer geringe diepgang, omdat de „Hol
lander II" wegens het lage tij de haven niet had kunnen binnen
varen. Half verkleumd er woei een ijskoude wind over het water
vluchtten wij een café binnen om daar wat warmte te zoeken.
Achter de kachel zat een man van ongeveer 40 jaren. Hij heette
Pieter Boers en woont in Zierikzee. Daags voor de overstroming
had hij zijn vrouw en kind vaarwel gezegd en was vertrokken naar
Berg-Ambacht om daar de verjaardag van zijn oude vader te vie
ren. De ramp trof Pieter Boers wel heel in het bijzonder, omdat hij
in grenzeloze onzekerheid kwam te verkeren omtrenj. de toestand
van zijn vrouw en kind. God zij dank, beiden maken het goed, zoals
na enkele dagen uit een telegram, gericht tot de vader, bleek. Maar
nog voor dit telegram in het bezit was van Pieter Boers een man
wie de goedheid en de eenvoud van geest op het gezicht geschreven
stonden had hij uren ongeteld en wanhopig van angst, dicht bij
de Ahoyhal in Rotterdam gestaan om daar evacué's te kunnen
aanklampen, hetgeen hem evenwel door iemand in uniform belet
was. Dat moet een mens zonder hart geweest zijn. Nog zo iemand,
ook een collega van de ontelbare onverschrokken en opofferende
redders in het noodgebied, belette Pieter Boers de kade van Bergen
op Zoom te betreden om er te trachten scheep te gaan. Eerst Zon
dag is hij vertrokken. Maar had wel iemand méér recht om naar
Schouwen-Duiveland te gaan dan deze Pieter Boers? Toen hij zijn
triest verhaal vertelde dachten wij terug aan een persoon, onbe
rispelijk gekleed, die wij in Zierikzee getroffen hadden en die daar
zijn zakenrelaties aan het bezoeken was. Waanzin. Ellende in en
buiten het geteisterde gebied, grepen uit de herinnering van een
bezoek aan Schouwen-Duiveland,
Op hellevaart door
verdronken land
De „En attendant" is een kotter uit
Jerseke, waarmee vader J. C. Sinken en
zijn zoons regelmatig in de Zeeuwse wa
teren op de oestervangst gaan. Sinds het
begin van deze maand echter is de kot
ter bereidwillig afgestaan aan het Rode
Kruis en vaart hü regelmatig op en neer
tussen Bergen op Zoom en de eilanden
in het geteisterde gebied. Op een mor
gen voeren wy op de „En attendant"
de Rode Kruisvlag in de mast uit
Bergen op Zoom weg, nog juist op tijd,
want als de schipper nog enkele minu
ten had gewacht, zou de kotter wegens
de eb niet meer zyn weggekomen en
had dan moeten wachten tot diep in de
namiddag. We waren geladen met voed
selpakketten en met lege zakken die nog
op het laatste moment op het dek ge
worpen waren, hetgeen vertraging in 't
vertrek had veroorzaakt.
Aan boord bevonden zich medische
studenten uit Utrecht, die op Schouwen-
Duiveland. de achtergebleven bewoners
injecties gingen toedienen (later bleek
dat zij 'ingeschakeld werden in de ber
ging van lijken en cadavers) en mannen
van het Rodie Kruis uit Eindhoven, die
reeds dagen lang in touiw waren: ser
geant-majoor Burgwout, en de helpers
Mulder, Van den Brink. Schaap, Van
dei- Aa en Zoetmulder. Beschutting zoe
kend tegen de koude wind lagen wij
daar aan bakboordzijde van de kotter
echter de stapels zakken. Sommigen had.
den een plaats gevonden in het ruim en
om beurten mocht ieder zich gaan war
men in de kajuit, waar de plattabuis
fQpd-gloeiend stond.
l>e eerste gaten in de dijken zijn reod-s
direct na het verlaten van Bergen op
Zoom tè zien. Links staat een fabriek,
waarvan de gehele administratie is weg
gespoeld. welk ongeluk niet eens wordt
geteld. Spoedig zal de reiziger in deze
hellevaart met grote rampen worden
geconfronteerd. De Oosterschelde is vrij
rustig vandaag, .'.inks glijdt eindelijk
Ierseke en Wemeldinghe op Zuid-Beve
land voorbij; rechts het eiland Tholen
met aan zijn uiterste spits het onnoem
lijk zwaar getroffen Stavenisse, dat treurt
om het verlies van driehonderd inge
zetenen. Inmiddels is aan de linkerzijde
Zuid-Beveland overgegaan in Noord-Be
veland. „Ginds in de verte ligt Kats en
daaris Colijnsplaat", wijst de jonge
schipper, alpino op de kop. fleurige das
rond de nek. Zo klieft ..En attendant"
rustig door het water en bereikt na uren
de brede ingang tot de haven van Zie
rikzee. De toren van Zierikzee steekt
reeds grauw tegen de donkere lucht af;
soms is hij geheel verborgen door de
sneeuwvlokken, die naar beneden wen
telen.
Dan doet zich de eerste grote moeilijk
heid voor. Uit een gat rechts in de moe-
gebeukte dijk stroomt water met een hel.
se kracht en veroorzaakt daar een stro
ming overdwars, die uiterst gevaarlijk is.
zeker voor een betrekkelijk lichte
kotter als de „En attendant" is. De
schipper wijfelt. Hij en allen aan boord
kijken naar twee Engelse marinesche
pen, die om beurten de sprong gaan
wagen. Vlak voor de stroom werpen zij
zich op volle 'kracht vooruit, maar niet
temin worden zij. zodra zij met de neus
in de verraderlijke stroom komen, met
een angstaanjagende voort over onge.
veer tien meter naar links geslagen,
waarbij het gevaar lang niet denkbeel
dig is, dat de schepen te pletter gesla
gen zullen worden op de kant. Maar de
marine-vaartuigen ploeteren er zich
doorheen. Als de neus van het schip
eenmaal maar weer in die normale vaar-
beu'l zit, komt alles wel weer terecht
Niet alleen Engelsen, maar ook Belgi
sche en Nederlandse marinemannen
wagen onversaagd de sprong en verder
ook zwaardere schepen met een krach
tige motor. De schipper van de „En at
tendant" wil ook wel verder, maar de
Rode Kruis-commandant zegt: „Laat ons
geen risico nemen, dat dient nergens
voor. Nog even wachten en dan komt
het water hoger te staan en valt de kracht
van de stroming uit het gat weg."
gedaan. Maar de schipper kan toch niet
tot het uiterste wachten. Nog voor het
water gelijk staat, ploegt de kotter met
stampende motoren door de draaikolk,
wordt naar links geslagen en trekt zich
daarna weer recht.
ZIERIKZEE
En daar is dan Zierikzee. datzelfde
Zierikzee, van waaruit enkele dagen ge
leden dringende kreten om hulp v
geseind werden en dat toen in het mid
delpunt van het medeleven stond. Thans
ligt de haven vol schepen van allerlei
nationaliteit, het is er een drukte van
belang. Zelfs ontwaart men er een oor
logsschip, ook al ter redding toegesneld,
maar dat daar vrijwel niets kan uitrich
ten.
Staande op de voorplecht van
de „En attendant" voeren wij de
haven binnen. Onmiddellijk was
te zien, hoe onmeedogenloos het
water hier heeft huis gehouden en
hoe geweldig de schade is. Het is
alsof reuzen uit 'n andere wereld
hier in het wilde weg met enorme
hamers hebben rondgezwaaid, al
dus het een na het ander verplet
terend en straten onder hun
laarzen, met groter kracht dan
die van tanks, vermorzelend.
De verwoesting openbaart zich voor
namelijk in die straten, die recht op de
kade uitkomen. Ook op de kade zelf is
schade aangericht, vooral binnenshuis;
er is zelfs een huis ingestort, maar dit
is toch niet te vergelijken met de totale
vernietiging in bedoelde straten. Het
water, een uitweg zoekend, heeft zich
daar met samengebalde kracht inge
perst, alles kapot geslagen, huizen on
dermijnd. doen instorten, met geen tien
man te tillen voorwerpen meegesleurd,
kortom, men wordt er geconfronteerd
met een allerbedroevendst beeld van het
resultaat van brute kracht. Links is de
hele voorgevel van de grond tot het
dak, van eeii hotel als door een reuzen-
hand weggerukt, zodat het verlaten ho
tel zijn geheim aan ieder dde kijkt, prijs
geeft. Op een der bovenverdiepingen is
een bed te zien, de dekens zijn wej
slagen; blijkbaar heeft iemand in deze
schrikkelijke nacht in allerijl het bed
verlaten. Onder staat een piano, half in
het water. Niemand bekommert zich er
om. Voorzichtig verder lopend en sprin
gend over de opgestapelde klinkers
van een straat is niets meer te bespeuren
hier aan deze kant van Zierikzee, komt
men 't ene kapot geslagen voorwerp na
het andere tegen. Daar liggen duizenden
erwten in een gescheurde zak, kruide
niersartikelen, klompen, een klok, een
bal en de hemel mag weten wat nog
meer. In de huizen staat niets meer
overeind, de gordijnen hang aan flarden
voor dat wat eens de ramen waren. Een
zware vrachtauto ligt op zijn kant in
een nauwe straat. Deze in-droeve lita
nie is zonder eind.
GEËVACUEERDE JEUGD LUISTERT NAAR DE KONINGIN. In het besef van
de ernst en de betekenis van het Koninklijk woord luisteren deze jeugdige evacué's
vit de omgeving van Zierikzee, die zijn ondergebracht in het noodziekenhuis
het. Nederlandse Rode Kruis te Zeist, naar de rede, welke H.M. Koningin Juliana
Zondagmiddag voor dc Nederlandse radiozenders uitsprak.
Maar zo is het gelukkig niet overal in
Zierikzee. Deze plaats heeft een hoog
centrum, zodat de gevolgen van de over
stroming in dit fraai gedeelte niet ca-
tastrophaal waren. Wel heeft men ook
daar last gehad van het water, dat de
woningen binnenstroomde, maar het is
inmiddels weer teruggevloeid. Op de
markt van Zierikzee zijn de bomen weg
gekapt teneinde de mogelijkheid te
scheppen om voedselpakketten af te wer_
pen en helicopters te laten landen. Vijf
minuten verder echter, aan de andere
kant van Zierikzee, staat men weer voor
een eindeloze vlakte kabbelend water,
waaruit huizen, boerderijen en schuren
triest omhoog steken, verlaten door hun
eigenaars die in de nacht van de vloed
golf zo snel zij konden een goed heenko
men zochten binnen de poorten.
VERHAAL VAN COMMANDANT
Het zal 's nachts één uur geweest zyn,
toen de commandant van de politie te
Zierikzee ons hotel kwam binnen stap
pen. Hy is' een rustig en kalm mens, de-
commandant, die ons in het kort de
jongste geschiedenis van Zierikzee ver
telt.
„In die bewuste nacht", zo vertelt hij,
„waren wij met een man of twintig bezig
vloedplanken op de kade aan tc bren
gen, daar wij hoog water vreesden. Wij
hadden op dat moment nog geen vermoe
den van wat ons te wachten stond. Maar
het water begon hoger en hoger te rei
ken, dewind joeg met een bulderende
vaart langs de huizen en zwiepte het
vratfr nog hoger op, zodat de vloedplan
ken'het niet keren konden. Het was
plots of de wereld verging. In een oog-
venk sloegen de golven over de planken
in zochten zich bruisend een uitweg in
de straten. Hals over kop holde ik naar
dat nu kapotte hotel en gaf vandaar uit
de telefonische waarschuwing de sirene
verking te stellen. Inmiddels was ik
tot mijn borst in het water komen te
staan. Nog snel heb ik kans gezien via
de telefoon mijn vrouw het sein te ge
ven met de kinderen naar de zolder te
vluchten. Zij vertelde mij nog, dat zij
reeds een verdronken paard langs had
zien drijven. Vervolgens ben ik, het hotel
uit gevlucht om daar. waar het nodig
was. assistentie te verlenen. Het aantal
slachtoffers in Zierikzee bedraagt 15. De
jongste van deze ongelukkigen was 41
jaren oud. Onder de omgekomenen be
vond zich onder meer een oude man, die
zich niet. bewegen kon wegens rheuma-
tiek, een echtpaar op jaren, dat wegens
doofheid het alarmsein niet gehoord had,
kortom, in Zierikzee betreft het omge
komenen, die niet uit de voeten konden.
Er zijn ook wonderbaarlijke reddingen,
bijvoorbeeld van kinderen, die op met
kapok gevulde bedden sliepen en zo weg
dreven. Zij verkeren momenteel in bla
kende welstand."
Dit laatste is een bly accent in het
droeve verhaal van de politie-comman-
Reportage vanuit
centrum van geteisterd
gebied
Een van onze speciale verslaggevers
heeft enkele dagen in Ziérikzee op
schouwen-Duiveland vertoefd. Vrijwel
geheel dit eiland staat onder water.
Behoudens een deel van de inwoners
van Zierikzee is de gehele bevolking
van Schouwen-Duiveland geëvacueerd.
Op deze pagina zijn de belevenissen
van onze verslaggever in dit centrum
van het geteisterde gebied te lezen.
dunt. Bedachtzaam tipt hy aan zyn bor
rel. „Maar tegenover dit laatste staan
duizenden trieste gebeurtenissen. Van
daag nog kwam een jonge huisvader uit
de polder myn bureau binnen. Hy had
het lykje van zyn baby in een rieten
reiskoffer geborgen. Wat moet je tot zulk
een geslagen man zeggen? Even later
volgde nog een jonge boer om aan te
duiden op welke plaats in de polder hy
zelf zyn vrouw en drie kinderen had be
graven. Weer iemand anders slaagde er
ternauwernood in zyn vrouw op de vlie
ring in veiligheid te brengen, terwijl hét
water tot aan zijn mond stond. Zyn kind
KON hy niet redden. Hy MOEST een
van de twee prijsgeven." De comman
dant stokt dan. „Dit geslacht", mompelt
hy, „dit geslacht wordt wel uitzonderlijk
zwaar getroffen."
TERUG
Een dag later zaten wij weer op de
boot naar huis, De schipper van de „Hol
lander II" was een puike, rondborstige
kerel, en zo ook de kleine bootsman
Leen. „De Hollander II" had ook veel
Limburgse-Jagers aan boord, die in de
polders van Schouwen-Duiveland aan de
dyken gewerkt hadden en daar bar veel
koude geleden hadden, méér dan iemand
die Zeeland niet' kent, zich kan voorstel
len. Maar geen enkele soldaat mopperde.
Vol goede moed en dankbaarheid wuif
den zij de schipper van de „Hollander H"
na, nadat zy overgestapt waren op. het
vaartuigje, dat ook hen naar de haven
in Bergen op Zoom bracht. In de polders
van West-Brabant wachtte een nieuwe
taak voor de Limburgse-Jagers, een on
derdeel van het reuzenleger, dat overal
in het geteisterde gebied onvermoeid
aan het werk is.
In de donkere avond reden wy naar
huis, terug uit een onwezenlijke wereld
van vernietiging en ellende. Zo uit
auto naar bulten kijkende en de ver
lichte etalages ziende, viel er niets te be
speuren, dat aan de ramp, enkele kilome
ters verder, herinnerde. Alleen de cada
vers op militaire vrachtwagens, die wij
passeerden en die naar de destructor op
weg waren, riepen telkens heel duidelijk
weer het beeld van de huiveringwekken
de ramp op.
DE VLAG WAAIT HALFSTOK BOVEN HET HART VAN NEDERLAND.
Nationale rouwdag. Van het Koninklijk Paleis op de Dam te Amsterdamhangt
de vlag halfstok een symbolisch beeld van het medeleven van de Koninklijke
Familie met de door de watersnoodramp getroffen landgenoten.
Schouwen-Duiveland zonder veestapel
Twee paarden maakten
een lelijke val
(Advertentie)
(Van onze speciale verslaggever)
ZIERIKZEE, 8 Febr. Ook op
Schouwen-Duiveland is ontelbaar
veel vee verdronken. Niettemin
kon een gedeelte van de paarden,
koeien en varkens worden gered.
De dieren werden per schip naar
Goes gebracht.
Voor een leek was het machtig in
teressant te zien, hoe de schreeuwen
de en gillende varkens per mand in
het ruim werden neergelaten. Ook
mannen van de Nederlandse marine
Welden zich met dit werk bezig en het
dient gezegd, zij deden dit met volle
overgave en met plezier. Boeren zorg
den voor het transport van de koeien
en paarden, waarbij zich enkele onge
lukken voordeden, welke echter goed
uitvielen. Het was namelijk zo, dat de
paarden met behulp van een hijs
kraan en dus door de lucht in het
sahip gezet werden; dat de dieren het
daarop niet begrepen hadden is voor
ieder begrijpelijk. Om de luchtreis
mogelijk te maken werden twee dikke,
dubbele touwen rond de buik der
paarden bevestigd, het uiteinde werd
aan een haak bevestigd en zo kozen
de dieren het luchtruim. Zeer tegen
hun zin, hetgeen duidelijk viel af te
leiden uit de stampende bewegingen,
die zij al zwevend maakten. Een
zwaar Zeeuws paard ging dermate
te keer, dat het voorste touw naar
achteren schoof met het gevolg dat het
paard met het hoofd naar beneden
kwam te hangen en tenslotte als een
blok naar beneden kwam. Het schoot
met zijn hoofd in de nauwe ruimte
tussen twee schepen en maakte, aldus
zielig liggend, nog enkele bewegingen
met de achterste poten, waarna het
uit zijn benarde positie kon worden
bevrijd. Ieder vreesde het ergste, doch
gelukkig had het paard vrijwel geen
schrammetje opgelopen! Éen ander
paard maakte van een hoogte van een
meter of vier een harde smak op het.
dek, doch ook dit dier mankeerde
niets.
Naar wij veronderstellen zal het
overigens nog al moeite kosten later
de dieren terug te bezorgen bij hun
rechtmatige eigenaars. De paarden
werden gemerkt, maar dat was b.v. bij
de varkens een onbegonnen werk. In
allerlei soorten werden zij in de sche
pen geladen met bestemming Goes.
Wie zal kunnen uitmaken, waar de
varkens overal prècies thuis horen?
Vreemde sfeer in geteisterde stad
Mensen hebben te
herinneringen aan
veel onplezierige
vorige evacuatie
(Van onze speciale verslaggever)
ZIERIKZEE, 8 Febr. „Havenzicht" is een café op de kade
van Zierikzee. Zoals alle huizen langs de haven heeft liet veel te
lijden gehad van het water, dat overal de woningen kwam binnen
gestroomd en daar vernielingen aanrichtte, zo het al niet het ge
hele huls verwoestte. Het was reeds avond, toen wij het café binnen
stapten. De kachel gloeide en er rondom heen zaten mannen van
de zee, in uniform of in de internationale zeemanskleding, matro
zen, stokers, bootsjongens en wat voor kerels al niet meer. Niemand
stoorde zich aan een verdwaalde hond, die ook al bij de kachel lag
te slapen, noch aan de kleren, die aan rekken te drogen hingen.
I-Iet zag er in de gelagkamer maar sjofeltjes uit. „Ga niet daar in
die hoek zitten", zei een meisje ons, toen wij een plaatsje ?S*£g£en.
„Het is daar niet erg safe. De schoorsteen is verzakt en c^son ibe-
staat, dat die muur bij enige druk instort. Wat wensen d?°Fxi?"
Al hei drinkwater
smaakt naar chloor
Dit is een beeld uit het leven van
Zierikzee. De mensen zijn niet bij de
pakken neer gaan zitten, maar wer
ken alweer aan het herstel. De café's
vooral die van de haven, tappen méér
dan op normale dagen, want het
stadje is overstroomd met mannen
van allerlei slag.
Talrijke inwoners van de 6 a 7.000
hebben Zierikzee reeds verlaten, maar
nog lang niet allen. Prins Bernhard,
die midden op de markt van Zierikzee
per helicopter landde, heeft er nog
rens nadrukkelijk op gewezen, dat al
gehele evacuatie dringend noodzake
lijk is, maar deze aankondiging werd
sceptisch ontvangen. Vrijwel iedereen
verzet er zich tegen. Het gevaar van
verdere overstroming is geweken en
het risico, dat ieder loopt in verband
met ziekten, die de overal verspreid
liggende cadavers kunnen doen uit
breken, wordt niet eens "gelald. Om
deze laatste en om andere redenen is
de algehele evacuatie verplicht ge
steld, „Maar ik weiger pertinent te
vertrekken", zeggen de meesten, „ik
heb bij de vorige evacuatie al ellende
genoeg meegemaakt en ik ben met
van plan mijn bezittingen opnieuw in
de steek te laten om bij mijn terug
komst tot de ontdekking te komen,
dat alles onderkomen en veel gesto
len is." Doch ook andere geluiden zijn
te horen. „Ik. ga naar Bergen op
Zoom", zei Piet Duson ons, terwijl
zijn vrouw dit bevestigde. Het huis
van dit echtpaar op jaren staat in het
water, maar beiden zijn er al content
mee, dat zij gezond en wel de ramp
hebben overleefd. „Wat moeten wij in
's hemelsnaam hier doen? Alle water
leidingen b.v. zijn kapot en het wa
ter, dat beschikbaar is om te drinken,
wordt eerst ontsmet. Heb je hier al
koffie gedronken? En heb je de chloor-
smaak niet geproefd?" Zo zijn er tien
tallen nadelen meer, waarvan dit niet
het ergste is. „Neen, wij vertrekken,"
zegt Duson.
DRUKTE
Piet Duson heeft tijdelijk onderdak
gevonden in hotel ,,'t Vosje", dat
voorlopig nog meer geëvacueerden
telt, totdat dezen naar het vasteland
worden overgebracht. Naar buiten
kijkend zag men soldaten achter
koeien en paarden lopen, die gered
werden van midden in het water ge
legen boerderijen in de polders. Ducks
reden af en aan. Zij waren bemand
met Duitsers, die dienst verrichten in
het Amerikaanse Rijnleger. Militairen
en marine-mannen brengen een grote
drukte in dit fraaie stadje.
Men zou geneigd zijn te veronder
stellen, dat iedereen in Zierikzee met
een bedroefd gezicht rond loopt, maar
dat is toch bezijden de waarheid. Er
is wel een voor de hand liggende ver
klaring te vinden voor het vreemd
aandoende verschijnsel, dat lang niet
iedereen zich neergeslagen voelt op
de eerste plaats is het zo, dat degenen,
die huis en goed verspeeld hebben,
vrijwel allen van het eiland vertrok
ken zijn. Achtergebleven zijn degenen,
die in het geheel geen schade hebben
opgelopen en ook veel mensen, die de
nadelige gevolgen van de ramp heb
ben moeten ondervinden, maar al de
zen hebben de woorden op de lippen:
God zij dank zyn wij nog in leven. De
materiële schade wordt niet geteld.
Verder wordt Zierikzee niet zodanig
met kranten overstrooid als het ge
spaard gebleven gedeelte van het
land, en evenmin had men er de tijd
voortdurend de angstaanjagende
radio-berichten te beluisteren, zodat
velen in Zierikzee, ofschoon verblij
vend in het hart van het rampgebied,
zich geen juiste voorstelling van de
werkelijke stand van zaken kunnen
geven. Voeg daar tensiotte nog bij 't
feit, dat de ontelbare militairen, het
stadje in een soort bevrijdingssfeer
brengen, dan valt het toch wel te be
grijpen, dat de stemming er nog niet
down is. Onze stellige indruk is ech
ter, dat dit snel anders zal worden en
dat het tot de nu nog opgeruimde in
woners met de dag duidelijker zal
doordringen, wat hun is overkomen.
Natuurlijk zijn er zeer velen, die de
volle klap van de algehele slag al
meteen hebben gevoeld. Maar hoe dan
ook, het was er tijdens ons verblijf
toch maar een onwezenlijke wereld.
ALLES TE KOOP
In de winkels is alles nog te koop;
etenswaren, cigaretten en snoepgoed
waren er in overvloed, al zal dit spoe
dig minder worden, hetgeen ook al 'n
reden is voor de bevolking om te eva
cueren. Uiteraard is er minder te ver
krijgen dan in de niet getroffen stre
ken. Wij stapten b.v. op een avond
„Duyvenlands koffiehuis" aan de
Markt binnen en bestelden daar, zij
het schuchter, een uitsmijter. De man
achter de tapkast meende, dat hij het
in Keulen hoorde donderen. „Een uit
smijter", vroeg hij verbaasd en met
wijd opengesperde ogen, „een uit
smijter! geen enkele kip op Schouwen-
Duiveland heeft de ramp overleefd.
Waar zal ik deze eieren vandaan ha
len?"
De volgende middag konden wy
echter volop dineren in „Concordia",
dit ondanks de moeilijkheden, die er
ongetwijfeld toch wel waren. Slaapge
legenheid was niet zo gemakkelijk te
vinden maar het Rode Kruis tracht
hiervoor een zo goed mogelijke oplos
sing te vinden. Wij vonden onderdak
in een hotel dank zij de bemiddeling
van de politie, doch moesten met
drieën genoegen nemen met één
handdoek en een halve emmer water
Noodtoestand!
Wij hebben nog een man ontmoet,
die op Maandag na de ramp kans ge
zien had een voor de afbraak bestem
de duck voor een denkelijk zacht
prijsje op de kop te tikken. „Daar zit
winst in", moet die kerel gedacht heb
ben en inderdaad, de duck heeft hem
geen windeieren gelegd. Hij infor
meerde links en rechts bij in het stad
je gelegerde geëvacueerden of zij er
prijs op stelden, dat hij goederen ging
halen in hun onder water gelopen
huizen of boerderijen. Natuurlijk was
dat het geval. Wel, dan koerste de
duck, een amphibievoertuig, de
polder in naar het aangeduide huis,
iemand kroop door een dakraam naar
binnen en de voornaamste spullen
werden uit het huis gehaald. De be
loning bleek achteraf meestal royaal
te zijn. In onze onnozelheid dachten
wij aanvankelijk dat dit alles slechts
uit menslievendheid gebeurde, doch
toen een der helpers in de duck ons
vertelde hoe de vork nu precies aan
de steel zat, hadden wij eerst de nei
ging van de duck in 't water te sprin
gen. Alleen het feit, dat de eigenaar
arme gezinnen voor niets hielp, hield
ons hiervan af.
(Advertentie).
Stop dat branden
op Uw maag!
Neem 'n paar Beanies.
Met een pak Rennies in huis is bran
dend maagzuur eigenlijk geen probleem
meer. Nog vóór het branden begint', kunt
ge de pijn opvangen. Eén of twee Ren
nies laten smelten op de tong dat is
alles. Rennies zijn één voor één hygië
nisch verpakt; ze smaken lekker en fris.
(Van onze speciale verslaggever)
ZIERIKZEE, 8 Februari Ook in
Zierikzee hebben de autoriteiten zich
genoodzaakt gezien een avondklok in
te stellen teneinde plundering tegen te
gaan. Reeds werden ongure onverlaten,
die zich aan dit beestachtig bedryf had
den schuldig gemaakt, in de kraag ge
grepen. Het is in -Zierikzee verboden
zich tussen 10 uur 's avonds en 7 uur
's morgens op straat te begeven. Na de
eerste sommatie, waaraan geen gevolg
wordt gegeven, wordt onverbiddelijk ge
schoten, en niet in de lucht. De ver
nielde gedeelten van de stad mogen ook
overdag niet betreden worden. Het is
wel hartverscheurend, dat dergelijke
maatregelen genomen moeten worden.
ZIERIKZEE, 8 Febr. De burgemees
ter van Zierikzee deelt mede, dat tij
dens de heden aldaar gehouden drie
kerkdiensten, ten behoeve van het
Rampenfonds, de verbluffende som
van f. 2.518,87 werd gecollecteerd.
Zierikzee geadopteerd
ZIERIKZEE, 8 Febr. Zierikzee is
geadopteerd door Almelo (Ov.), en
door Danville, Pennsylvania. U.S.A.
Voorts heeft een gever, die onbekend
wenst te blijven f 1.000.geschonken
ten behoeve-van de getroffenen van
de overstromingsramp.
UTRECHT, 8 Febr. De groeperin
gen van de katholieke jeugdbeweging:
de verkenners, het jongensgilde en de
clubs zullen gaarne een taak op zich
nemen in het kader van de oprui-
mings-, herstel- en wederopbouwwer-
ken, die ongetwijfeld te zyner tijd een
aanvang zullen nemen in de door de
watersnood geteisterde gebieden. De
katholieke jeugdbeweging heeft aan
de minister van binnenlandse zaken
aangeboden, een aantal werkkampen
te organiseren, van waaruit jongens
boven de 16 jaar, voortrekkers en lei-
.ders daar te werk gesteld kunnen
worden, waar de met deze werkzaam
heden belaste autoriteiten hun kun
nen gebruiken. De groeperingen die
aangeboden worden, zullen onder
eigen leiding staan, zullen gesloten
groepen vormen, kunnen alle werk,
waarvoor geen specifieke geschoold
heid vereist is, zoals o.a. het schoon
maken van huizen en wegen, verrich
ten, kunnen zo nodig voor eigen voed
selvoorziening zorgen.
Bij het dorp Lacock in het graaf
schap Wiltshire (West Engeland) is
Zaterdag een Amerikaanse bommen
werper van het type B-36 neergestort.
De vijftien inzittenden wisten zich
met valschermen in veiligheid te
brengen.
