JOOD
GOEREE - OVERFLAKKEE
LINKS:
Heel vissend
Nederland schijnt
naar Bruinisse te
zijn opgestoomd.
ONDER:
Uren strompelen
over een glibbe
rige dylc. Terug
naar het leven.
militairen zitten doelloos op de dijk.
„Ik ben nou niet bang meer", zegt een stokoud vrouwtje, dat
zojuist uit het vliegtuig is getild en op een brancard wordt
weggedragen. Ze was bang voor dat vreemde ding. Banger
dan voor het water.
Hoeveed doden op Schouwen-Duiveland Daarover spreekt
men niet. Men haalt de schouders op in een moedeloos gebaar.
Wie weet het? Honderden, duizenden?
pRATJWE, bittere ellende heerst in het verdronken gebied.
Onbeschrijflijk! Die kinderen, ach, die kinderen. Ze staan
op een kluitje en trillen van het hoofd tot de voeten. Je zou
ze aan je hart willen drukken, zoals ze daar staan in hun
dunne kleren. Aan je hart, zoals die man dat deed, die zijn
wijde jas had dichtgeknoopt over een baby van vier maanden.
„Je peux bien pleurer!" zegt mijn Franse collega, die het
alles staat aan te zien. Ik kan wel huilen! Inderdaad, je hebt
moeite met je tranen...
Middelhamls op liet dodeneiland Goeree-Overflakkee. Hier stond het water meter»
hoog. Verboden voor auto's en motorrijwielen, niet voor pontons en rubberboten met
kleumende kinderen.
ch. „Ik kom de zaak van U overnemen", zegt hij,
man, „licht, licht en nog eens licht, dan kan ik
een wanhopig gebaar verdwijnt de leider van de
pitein op z'n hielen.
Woensdag in Bruinisse
erden schepen in de haven. Water zover het oog
avens zijn intact.
ren is een landingsplaats voor helicoptères aahge-
rengt onafgebroken mensen aan, die hij van ge
let een taxi. Hij landt. Deur zwaait open. Mensen
:er als een meeuw.
;ine gebied van een vierkante kilometer. Honderden
Koeien, varkens, schapen, paarden, alles krioelt hier doorheen.
Een handjevol leven op de enige droge plek.
Soldaten snellen toe
De eerste passagier wordt aan land geholpen
Een 90-jarig vrouwtje wordt op een brancard gelegd.
