WEST-BRABANT
OP de dijken, die het hielden
staan groepjes mensen te
kijken, stil bij elkaar, waar
het kan in de luwte. Ze kijken
maar. Ergens boven de water
vlakte uit steekt een dak, waar
onder nog familieleden wonen. Of
zij hebben daar zelf de bange
nacht, en de dagen daarop, door
gebracht in een eindeloze angst
voor het duren van de tijd, het
uitblijven van de redding en het
schuren van de stroom tegen de
wanden van hun huisje. Er zijn
nog golven met schuimkoppen,
maar het grote geweld is voorbij.
Het water schijnt rustig, maar
het vreet door, het blijft vernie
len, langzaam maar zeker. En de
stille mensen aan de wal staren
BOVEN:
Hier spoelden de golven over de weg, alles mee
voerend wat zij van de boerderijen hadden losge
woeld. Links is een watervlakte, de huizen zien er
Verlaten uit. Zitten er nog mensen, of zjjn ze weg
gekomen? Het vee het kleinvee vooral kwam
om. Deze foto werd gemaakkt by Lepelstraat, een
dorpje ten Noorden van Bergen op Zoom.
ONDER:
Bangs de dijken staan de mensen over het vijandige
water te staren. Ergens op de watervlakte bewegen
bootjes, als donkere vlekken. De mannen worstelen
tegen stroom en wind om huizen te bereiken, waar
mensen zonder eten en drinken wachten om gered te
worden. De toeschouwers zien ze gaan, ze zouden
willen meehelpen, maar er zjjn geen boten genoeg.
ONDER:
De stormstoten alleen waren al verwoestend, muren werden <53
door ingedrukt, huizen kraakten in elkaar. Waar de verschrikkelijke
kracht van het water er by kwam, was niets meer tegen de natuur
krachten bestand. Een ingestort huis te Raamsdonkveer.
naar de verre woning, denken aan
htm veehun voorraden, hun kle
ding en meubelen, aan alles wat
bij hun leven hoorde en wat nu
onbereikbaar is. Of ze vechten
tegen de herinneringen aan die
nacht: de dreigende orkaansto
ten, het water, dat plotseling
deuren en ramen indrukte, de ra
deloze vlucht naar de zolder, de
kreten van buren boven de storm
uit, de koude, hopeloze ochtend,
die Zondag De ellende is niet
te meten.
Wij brengen op deze pagina foto's
die we namen langs de rand van
het noodgebied in West-Brabant.
Foto's, die slechts kleine onder
delen kunnen weergeven van al
wat is gebeurd, maar die stuk
voor stuk een indruk geven van
het geweld dat heeft gewoed en
het leed dat het bracht.
ONDER:
Op de spoorlijn bü de Moerdijkbrug. Het water is tot bedaren
gekomen, het ziet er kalm uit, maar het zuigt en woelt voort. U ziet
aan het huisje hoe hoog het kwam te staan. In dit huis woont de
spoorwegwachter; niet woonde, woonthy bleef op zijn post
BOVEN:
De golven spoelen aan wat verloren ging. Huisraad, stro, hooi,
kippen, planken van verwoeste woningen enlijken soms. Het
vee is verdronken in de hokken en de stallen. Heeft dit varken nog
geprobeerd te ontkomen? Het kwam om, en ligt daar nu als een
stille getuige van een dodelijke nacht.
