Rampenfonds kan de stroom
cheques bijna niet
verwerken
Ga niet kijken naar het
geteisterde gebied
Coördinatie van
hulpacties
Hulpverlening had
goede resultaten
Wilt Gij ONDERWIJZER worden?
Koningin stelde
paleis Noordeinde
beschikbaar
Aan Nederland zullen
minder militaire
eisen moeten
gesteld
Droeve begrafenis in zwaar
getroffen Oude Tonge
PANDA en de geheime documenten
Massale hulp demonstreert
hoe de wereld één kan zijn
In Finland een
grote actie
Toch is het zo!
huis
vol i v iYSTERIE
TWEEDE BEAD
HET GOOI EN OMMELAND VAN ZATERDAG 7 FEBRUARI 1953
3
Kerels zijn het, de mannen van de Nederlandse vloot, luchtmacht en landstrijd
krachtende Amerikanende Fransen, Engelsen, Italianen, vrijwilligers en
alle anderen, die zich geheel en al hebben ingezet voor het reddingswerk.
Mannenwerk is het eigenlijk niet, het verzorgen van zo'n klein blond kindje,
maar zij zullen ervoor zorgendat zij in veiligheid komt.
Verzoek van regering
Kijklustigen belemmeren hulpverlening
De regering doet een dringend beroep op de bevolking zich niet
onnodig naar het rampgebied te begeven. Met name kijklustigen
en personen, die familieleden of bekenden in het rampgebied willen
opzoeken, of willen trachten aldaar inlichtingen over heen te ver
krijgen, kunnen de hulpverlening en de herstelwerkzaamheden be
lemmeren. Daarom wordt hun dringend verzocht aan hun voorne
men, hoe begrijpelijk op zichzelf ook, geen gevolg te geven. De politie
heeft opdracht met ingang van Zaterdag deze personen niet tot het
rampgebied toe te laten.
Bovendien verzoekt de regering ook de streken in de nabijheid van
het rampgebied niet onnodig te bezoeken. Zij vraagt dit, opdat de
hulpverlening en de herstelwerkzaamheden voortgang kunnen heb
ben en verkeersopstoppingen worden voorkomen. De regering ver
trouwt, dat de bevolking ook in dit opzicht alle medewerking zal
willen verlenen, zodat eventuele nadere maatregelen ter beperking
van het verkeer achterwege kunnen blijven.
Een Canadese deskundige van het
Rode Kruis op het gebied van rampen,
luitenant-kolonel Walter Reynolds, is
door de liga van het Rode Kruis aange
wezen om de verschillende hulpacties
voor Nederland te coördineren.
Reynolds kwam Donderdag in ons
land aan, waar hij Winsall. hoofd van
het bureau voor hulpverlening van de
liga, afloste.
Goederenlawine bij Rode Kruis gaf
chaotische toestand
Initiatieven voor „make money" op schier
elk terrein
Het is in geheel Nederland al Rampenfonds wat de klok slaat.
Stapels mededelingen bedekken onze redactietafels. Overal is actie,
en het ingezamelde bedrag stijgt met fabelachtige snelheid: Woens
dag 7 millioen, Donderdag 11% millioen en gisteren bijna 17
millioen.
De stapels mededelingen over acties in het buitenland zijn zomo
gelijk nog groter: het is een rijstebrijberg waardoor de journalist
zich met stijgende genoegdoening doorheen worstelt. Onze West
gaat mede aan de kop: Op Curasao kwam al ruim anderhalf millioen
gulden bijeen, op het kleine Aruba twee ton. President Eisenhower
stelde een kabinetscommissie in, die plannen zal maken voor hulp
aan ons land, België en Engeland.
Directeur A. v. Einden van het Rude
Kruis verklaarde dat de onmiddellijke
hulpverlening practisch geëindigd is: er
zijn fouten gemaakt, die echter in geen
verhouding staan tot de resultaten. Het
verzenden van duizenden auto's met
goederen heeft nu en dan een chaotische
toestand opgeleverd: men hoopt echter
Maandag een „groot en normaal" be
drijf te hebben.
De kapitalen stromen inmiddels met
onvermi nderde intensiteit naar het
Rampenfonds, dat de stroom cheques
nauwelijks kan venverken, toe. Wij no
teerden de volgende grotebedragen:
Coöp. Eiercentrale Vece 100.000;
Stad en provincie Groningen: reeds 2
millioen: Tabakshandelaren 110.000;,
Katholieke Arbeidersbeweging, voorlo
pig 150.000; Arnhem: bijna 1 millioen;
de drie Noordelijke Provincies: voor
lopig 3 millioen, Coco-Cola 100.000.
Zuid Limburg (eerste drie dagen)
304.158.
Gemeenten
Van enkele gemeenten kwam reeds
de totale opbrengst binnen: Ermelo
87.000; Ommen 50.000 plus ca
140.000 goederen; Rijssen 80.000;
Aalten bijna 36.000; Franeker 35.000
waarvan 20.000 van gemeente);
Haarlem 191.765 plus 67.000 van
bedrijven; Kampen 62.300 plus
140.000 aan vee; Gorssel: voorlopig
50.000. Den Haag adopteert Goede
reede en Stellendam en geeft boven het
ingezamelde bedrag 4 ton van de ge
meente.
Initiatieven
Haagse veilinghouders veilen binnen
kort belangeloos antiquiteiten, schilde
rijen en kostbaarheden ten bate van het
rampenfonds. Kunstvoorwerpen worden
ingewacht bij N.V. Duykeren, Balistraat
71, Den Haag. tel. 111073.
Een orchideeënkweker te Aalsmeer
eilde 50 orchideeën: de opbrengst was:
2151,50.
Drie kisten goudreinetten te Gelder-
malsen werden geveild ten bate van het
rampenfonds: de koper stelde ze telkens
ter beschikking. Toen het spelletje zich
een paar keer had herhaald was 3600
bij elkaar, stuurde de laatste koper de
dure appeltjes aan „Ahoy" en deed het
veilihgbestuur er tien mille bij.
Concerten
In Haarlem en Groningen met Stefan
Bergmannin Utrecht door het Studen
tenkoor en -Orkest in de Nicolaïkerk;
in Schiedam door de organist Dirk
Jansz. Zwart; in Den Haag met de vio
liste Louise Wijngaarden en George v.
Renesse (piano), een tweede concert
met de Amerikaanse violist Louis Kauf
man, Gerard Hengeld (piano) en het
Röntgenkwartet, in Amsterdam de pia
nisten Hans Herikemans en Theo Bruins.
Kunst
Ieder van de zeven Nederlandse zee
schilders, die in Tilburg exposeren stelt
de opbrengst van één schilderij beschik
baar.
De Rotterdamse beeldende kunste
naars zamelen werken in voor verkoop.
In de Hoky te Den Haag spelen H.H.
Y.C. en Amsterdam tegen Canadezen.
Het personeel van de prov. Griffie
van Zuid-Holland staat voorlopig gedu
rende 3 maanden 2 van het salaris
Vraag dan zo spoedig mogelijk een
iDi prospectus aan bij
-»-= HILVERSUM (Bekende schriftelijke cursus)
dan 10 |aar heeft onre ..Schriftelijke Kweek
school" ongeëvenaarde successen, leder jaar slagen tientallen cursisten voor het
Staatsexamen voor Onderwijzer.
Zeer goede opleidingen zijn ook: Staatsexamen Gymnasium
Soeistdykerstraatweg 83 - Telefoon 5433
Mulo.
af.
Thans goederendepót
Koningin Juliana heeft aan het Rode
Kruis dat gedeelte van het paleis Noord
einde afgestaan, dat nog te harer
beschikking stond. Het gebouw doet
thans dienst als klerendepot voor ge-
evacueerden. De goederen worden van
het paleis uit rechtstreeks gezonden naar
getroffenen, die in de omgeving van Den
Haag zyn ondergebracht. Het ligt in de
bedoeling deze distributie van goederen
binnen enkele dagen uit te breiden tot
een groter deel van Zuid-Holland.
Zijpe had tekort aan
verblijf sruimte
Het noodhospitaalschip „Gusto" zal
zich naar de haven van Zijpe begeven.
Het zal daar dienst doen als logement
schip. In Zijpe staan slechts enkele
kleine huizen. Een ander hospitaalschip,
de „Horizon", moet beschikbaar blijven
voor de mogelijke evacuatie van Schou
wen.
Le Monde schrijft:
Het Franse blad ,,Le Monde" schrijft
omtrent de financiële gevolgen van de
ramp dat Nederland, welks economie
reeds enige moeite had om de last van
de herbewapening te dragen, nu wel
voor enige jaren alle militaire inspan
ningen schijnt te moeten nalaten.
De geest van de dood waart nog over
dit land
De omroeper van Oude Tonge ging
Vrijdag door het dorp met een droeve
boodschap: om vier uur zouden de eer
ste slachtoffers van de overstroming
begraven worden. Dertig van de, vol
gens schatting van de burgemeester A.
D. van Dijk, twee k driehonderd, die een
hoge tol aan liet watergeweld hier heb
ben moeten betalen. Van het achterland
waren doodkisten naar het zwaargetrof-
fen plaatsje gebracht.
Het kerkhof is in het water niet meer
terug Le vinden. Daarom stonden Vrij
dagmiddag de 126 inwoners, die nog
achtergebleven zijn, met gebogen hoofd
in de gure wind op deze dijk, waar nie
mand eigenlyk de moed had iets te zeg
gen. Burgemeester Van Dijk bracht het
tot enkele sobere woorden. Hij zal deze
nog vele malen moeten herhalen, als
straks de andere doden geborgen zijn.
Boven het plaatsje zweefde een helicop
ter, toen pastoor Hofstede het Onze
Vader las. I-Iet water klotste tegen de
dijk en wiegde op zijn golven honderden
cadavers. Een grijsgrauwe meeuw kwam
uit het niets aanvliegen en wierp een
schorre kreet in het gebed.
Oude Tonge is een dorp des doods.
Onder het stro op het water moeten nog
tientallen lijken liggen. Men heeft ze
ook gevonden in de bedden, op de boer
derijen en bij de koeien in de stal. Boer
derijen en huizen staan op instorten en
slechts een aantal gebouwen in de dorps
kern rond het haventje is gespaard ge
bleven, al heeft daar het water ook
meters hoog gestaan. De marine is
bezig cadavers te verbranden, die op
hopen bij elkaar gelegd zijn, Een ver
stikkende walm hangt nog over de dijk.
De geest van de dood waart nog over
dit land, waar thans helicopters landen
en waar schepen voedsel en materiaal
binnenbrengen. Het eerste contact, dat
het dorp na de rampzalige nacht met
de wereld kreeg, was Zondagavond via
een Belgische helicopter, De piloot ver
trok snel weer om de droeve mare door
te geven en zo snel mogelijk hulp te
zenden.
23. „Nog één woordje met jullie twee." zei de kapitein,
„en knoop het goed in jullie oren! Ik verbied jullie ten
strengste om aan de neuzen van mijn bemanning te
draaien!"
„Maar," waagde Pat in het midden te brengen, „ais er
nu eens spionnens met maskers tussen zitten?"
Er zjjn geen spionnen op mijn schip!" snauwde de kapi
tein, „en er zullen er ook geen op komen, versta je?!"
Maar met dit laatste had de kapitein het toch mis! De
twee verdachte figuren hadden inmiddels met de politïe-
boot de Hobbeldam achterhaald. „Ingehaald, praciitsky!"
riep de kleine, een louw over het achterschip van de Hob
beldam werpend, „politieman niet meer nodig; geef hem
een dreunowits!"
,Hè?" riep de agent, „wat bedoelt hij?'*
„Ditte!" verklaarde de grote, terwijl hij een knuppel
krachtig op het hoofd van de agent liet neerkomen. Het
was een lering voor de agent, om nooit meer met onbe
kenden in zee te gaan. Maar deze conclusie zou hg pas
trekken, wanneer hij een uur later met hoofdpijn wakker
zou worden en de Hobbeldam uit het gezicht was verdwe
nen. Voorlopig deed hij niet meer mee en daar was het
de schurken om te doen.
„Kom mee," sisde de kleine tot zijn handlanger, „achter
die twee geheime agenten aan!" En zg hesen zich aan
boord van de Hobbeldam.
Gedachte leeft ook in het buitenland
Stapels aanbiedingen komen binnen
HET IS THANS bijna een week geleden, dat de rampspoed over
Zuid-Nederland kwam. In die week hebben wij dagelijks een
uitvoerige opsomming gegeven van alle blijken van sympathie
uit het buitenland die met een overvloed van giften en hulpacties
gepaard gingen.
Ook vandaag is dat weer het geval en de conclusie die wij dank
baar mogen trekken, dat de wereld in dagen als deze toont hoe zij
één kan zijn, blijkt niet alleen bij ons in het getroffen gebied
doch ook elders sterk te leven.
In een door de Duitse Bondsregering uitgegeven bulletin wordt
verklaard, dat de internationale hulpactie voor Nederland een bij
drage zal moeten vormen tot een Europese solidariteit. Het bulle
tin schrijft: „Het is een bewijs van levende menselijke solidariteit,
dat alle hindernissen en grenzen weet te overwinnen, wanneer de
grote overstromingsramp in de gehele westelijke wereld een spon
tane wil tot helpen heeft opgeroepen. Deze wil bestaat niet slechts
by dé verantwoordelijke regeringen en besturen, bij de kerken of
liefdadigheidsorganisaties, doch evenzeer bij de afzonderlijke men
sen, in de bedryven en in de handel, in steden en dorpen. Wij kun
nen slechts hopen en wensen, dat het deze solidariteit zal gelukken
door de directe hulpmaatregelen en daarenboven door verdere blij
vende pogingen om de gevolgen van de ramp zoveel mogelijk te ver
minderen en tenslotte te overwinnen. De geest echter, die door de
ramp in deze dagen gewekt is, zou ook voor de toekomst een onder
pand moeten blijven, wanneer cultuur, zeden en menselijkheid ver
der de grondslagen voor het leven der Europese volken willen
blijven".
Van coöperatieve organisaties uit
het buitenland komen berichten van
deelneming en toezeggingen voor
hulp binnen. De groothandelsvereni
ging van de Verbruikscoöperaties
in Zweden schonk 500.000 kronen,
die in Frankrijk 500.000 francs, de
Oostenrijkse 100.000 schilling. Ver
der zegden ook reeds de landelijke
coöperaties van Amerika, België,
Duitsland en Italië hulp toe.
De wereldfederatie van oud-strijders,
die meer dan honderd organisaties uit
honderd verschillende landen omvat,
heeft besloten een fonds te stichten
voor hulp aan de slachtoffers van de
watersnood.
Reeds voor 1 millioen dollar
van Rode Kruis
Het internationale Rode Kruis maakte
vandaag bekend dat de totale bijdragen
van liet Rode Kruis al bijna een mil
lioen dollar hebben bereikt. Het Ame
rikaanse Kruis gaf voor een waarde
van 65.000 dollar en deed er nog" eens
100.000 dollar bij. Het Canadese Rode
Kruis heeft vier ton lakens, dekens en
andere goederen per vliegtuig gestuurd.
Het Ierse Rode Kruis stuurde vandaag
ook per vliegtuig 4 ton lakens, huishou
delijke artikelen en kleding. Het Belgi
sche Rode Kruis stuurde vandaag zes
vrachtautoladingen dekens. Australië
gaf vandaag" een telegrafische bijdrage
van 500 pond sterling. Het internatio
nale Rode Kruis zeide dat men nog ver
legen zit om 100.000 stel beddegoed.
te weten 20.000 dekens en een zelfde
aantallen lakens, matrassen, kussens en
kussenslopen.
Finland helpt nu ons
In geheel Finland zijn hulpacties
Nederland aan de gang. Nadat president
Paasikivi 50.000 mark gaf. deed de stad
Helsinki er nog 100.000 mark bij en de
bioscopen in Helsinki besloten om de
opbrengst van één avond (twee voor
stellingen) beschikbaar te stellen.
Alle banken hebben lijsten aangelegd
waarop kan worden ingetekend. Op
deze wijze zijn al verscheidene honderd
duizenden mark binnengekomen.
De collecte van de Vereniging Finland
Nederland heeft honderdduizend mark
opgeleverd.
De Finse regering heeft beslo
ten te verzenden: twaalf grote in
gerichte barakken voor 600 perso
nen elk, vijfhonderd standaard ge
zaagd hout voor barakken en vier
honderdveertig vadem rondhout
voor dykreparaties. Voorts 10 ton
insulite (een soort celotex).
Regering geeft geen
instructies voor
gedenkdag
O O
Naar bij informatie bij de regerings
voorlichtingsdienst wordt vernomen zal
de regering geen instructie geven om op
de nationale gedenkdag, Zondag aan
staande, de vlag op de regeringsgebou
wen halfstok te doen waaien.
Dm
AT in het Westen des lands het
zoete water voor een groot deel
uit de duinen wordt onttrokken, is
algemeen bekend. We zijn aan het
feit dat zich in de duinen een zoet-
waterreservoir bevindt, zo gewend,
dat vje er niet bij plegen stil te
staan hoe wonderlijk het eigenlijk
is dat het zoute water van de zee
niet dvjars door de duinen heen
dringt en het vjater van het achter
de duinenrij gelegen polderland
verzilt. De grondwaterspiegel heeft
immers de neiging zich te richten
naar de laagst liggende waterspie
gels, zodat we een waterstroming
zouden kunnen verwachten van de
hoger gelegen zeespiegel naar de
lager gelegen grondwaterspiegel
van het polderland.
Dat deze verzilHng van het ach
terland niet, of slechts in geringe
mate geschiedt, komt door de zoet
water barrière die zich in de dui
nen bevindt. Voor het ontstaan
van deze barrière zouden we ons
gemakshalve moeten indenken dat
er alleen maar zoutvjater bestond,
zodat de spiegel van het zoute
grondwater in de duinen op ge
lijke hoogte staat als de zeespie
gel waarbij we afzien van aller
lei bijkomende factoren, zoals de
capillairiteit van de grond e.d.).
Zodra er echter regen valt, zakt
dit zoete water in de duinen weg,
daarbij de evenwichtstoestand van
het grondwater verbrekend. Het
duinwater, dat door de weerstand
van de zandmassa's wordt belet
onmiddellijk te vervloeien, tracht
dit verbroken evenwicht te herstel
len eensdeels door zijwaarts af te
vloeien, anderdeels door verder te
dalen in het zoute water, waardoor
het oorspronkelijk zoute grondwa
ter zijde wordt geschoven. Door
regelmatige nieuwe neerslag is de
inzinking van het zoete water uit
eindelijk ongeveer tot rust geko
men, zodat in het grondwater van
de duinen zich een zoetwater-eiland
bevindt dat op het zoute grondwa
ter drijft. Het feit, dat hier van
drijven wordt gesproken, zal U
zéker niet verbazen, wanneer U
weet dat zoetwater lichter is dan
zeewater.
Uiteraard is het voorgaande
slechts een vereenvoudigde weer
gave van het ontstaan van deze
zoetwaterreservoirs in de duinen,
want toen achter de duinenrij ook
het grondwater zoet geworden was,
de grondwaterstand veranderde en
later bovendien de polders werden
drooggemalen, kon zeker niet meer
aan- een statische toestand worden
gedacht. Integendeel, de inhoud van
het drijvende watereiland is in een
toestand van voortdurende bewe
ging. waarbij steeds enige afvoeiing
zowel naar zeezijde, als naar 't wa
ter in de polder plaats vindt. Dit
houdt reeds in, dat de begrenzing
tussen zoet- en Zoutwater niet
scherp kan zijn, en in de praktijk
treedt dan ook inderdaad een brak
waterzone op, waarin het water ge
leidelijk, maar toch betrekkelijk
snel, van zoet in zout overgaat.
Al bij al behoedt het drijvende
zoetwaterreservoir in de duinen het
achterland voor verzïlting en dient
het tevens als reservoir voor de wa
terleidingen.
Dit brengt ons als van zelf op
het probleem van de ontsmetting
van het drinkwater, dat zo eenvou
dig lijkt van achter de schrijftafel,
doch zo moeilijk wanneer men de
middelen daarvoor ontbeert.
Maandag zal het U duidelijk zijn.
H. Pétillon.
(Nadruk verboden).
14
Hij was enkel en alleen een factor, waarmee ze reke
ning moest houden in deze wonderlijke omstandigheden.
Bagnet was in het kantoor, toen ze aankwam. Zijn
rode haar glansde in het zonlicht, dat naar binnen viel.
1-Iet was nat, alsof hij zo juist uit een bad kwam.
„Hallo," zei hij, „kijk niet naar m'n natte haren
ik heb daarnet m'n hoofd in een bak met koud water
gestoken, om af te koelen van een boz.e bui. Wil je
telefoneren?"
„Ja, graag," antwoordde ze, bepeinzend dat boze
buien voor hem waarschijnlijk een veel-voorkomend
verschijnsel waren. Mensen met rood haar hadden er
gauw last van
„Je gaat je gang maar," zei hij vriendelijk, terwijl
hij een stapel papieren opzij schoof. „Ga er bij zitten."
„Dank je," zei ze.
Hij maakte een wuivend gebaar en verliet het vertrek.
Ze keek hem even na, voordat ze de hoorn van de haak
nam. Een wonderlijke man was hij... Nonchalant en
onverschillig. Maai het was sympathiek, dat hij haar
alleen liet, om rustig te kunnen telefoneren. Hij maakte
geen ophef van zijn vriendelijkheid
Het duurde even voordat ze gehoor kreeg bij Parkin
son. Toen ze zijn scherpe stem hoorde, zuchtte ze opge
lucht. Dit was tenminste iemand, die haar eigen taal
sprak en haar volkomen begreep. Hij zou weten, wat ze
moest doen.
„Luister," zei ze, „ik kan negen minuten praten. Ik
wil beginnen met je te waarschuwen
„Je moét volhouden," onderbrak hjj haar.
„Maar het is hier een soort gekkenhuis. Zeg me eens,
bestaat de mogelijkheid, dat de oude vrouw door haar
geld heen is?"
„Vrijwel uitgesloten," antwoordde Parkinson. „Ik
behandel haar bankrekening niet, maar beheer wel haar
aandelen en dergelijke. Haar inkomen per jaar moet
ongeveer 3000 Pond bedragen, na aftrek van de belas
tingen. Hoe zo?"
„Wel ze heeft de meiden in geen drie maanden be
taald, en als er geen eieren en boter en gevogelte van
de boerderij kwamen, zouden we hier eenvoudig van
de honger omkomen. De meiden krijgen nu al by'na
niets te eten, maar zijn te oud en aftands om ertegen
te rebelleren. Verder is mijn positie me nog niet hele
maal duidelijk geworden. Ik kan er b.v. niet op staan,
dat ik inzage moet hebben van haar afrekeningen van
de bank."
„Nee, inderdaad kun je dat nietIk heb je gezegd,
dat ze zeer excentriek is. Je moet diplomatiek optreden.
Dal is de reden, waarom ik joü speciaal uitkoos," ant
woordde hij enigszins ontstemd.
„M'n beste David," zei Constance met een wanhopige
klank in haar stem, „besef je wel, dat excentriek een
veel te zacht woord voor haar is. Heb je haar de laatste
tijd nog ontmoet?"
„De laatste keer, dat ik haar zag, is ongeveer een
jaar geleden. Ze is niet bepaald innemend te noemen,
maar heeft ze alle vijf heel goed bij elkaar." Z'n stem
klonk ongeduldig en verveeld en ze voelde, dat ze hem
tegenviel. Hij verwachtte het niet van capabele krachten,
dat ze hem over allerlei kleinigheden lastig vielen
„Hebt je het gevoel, dat je het niet aan kunt?" vroeg
hij opeens.
„Nee, dat niet," antwoordde Constance snel. „Maar
ik moet van enkele dingen op de hoogte gestled worden.
Als de verhoudingen hier normaler waren, zou ik ge
makkelijker zelf achter allerlei kunnen komen. Waarom
b.v. leven Fiona en Neill bij haar in? Hebben ze geen
andere familie?"
„Neill woont bij haar, omdat ze hem als kind bij zich
in huis nam. Hij is een neef van haar echtgenoot en ze
adoreert hem. Zijn ouders stierven in India. Hij is,
tussen haakjes, de erfgenaam via het testament van
haar echtgenoot. Ze kan hem niet onterven. Fiona is een
nichtje van haar zelf. De dochter van haar zuster, die
haar man in de steek liet, toen Fiona ongeveer elf jaar
oud was. Sindsdien heeft ze nooit meer iets van zich
laten horen. De vader kwam om in de oorlog en hel
kind bleef zonder een cent alleen achter. Mevrouw
Fincliam trok zich, zeer tegen haar zin, haar lot aan."
„Juist," zei Constance. „En Bagnet? Wat valt er over
hem te vertellen?"
„Een onaangename bruut. Maar bekwaam. Hij heeft,
een wit voetje by de oude vrouw. Hg nam de leiding
van de boerderij op zich tjjdens de oorlog, toen hij uit
- -
\^Door Jane England Uil hef Engels vertaald
de Marine werd ontslagen wegens verwondingen. Hij
kwam toevallig in die sti'eek terecht, huurde er het
kleine huisje naast de boerderij, en toen'de man, die de
boerderij bestuurde, niet tegen zijn taak opgewassen
bleek, nam hij het werk over. Verder weet ik weinig
van hem. Ik mag hem niet. Maar ik zou niets in zijn
nadeel kunnen zeggen."
„Mijn dank,' zei Constance. „Wat ik nodig heb, is
een beetje ruggesteun. Ik moet haar namelijk zien te
overtuigen, dat ze wat vlotter met de portemonnaie
moet worden. Ze schijnt te willen, dat ik het huishouden
en alles hier regel. Dat is echter onmogelijk, tenzij ze
mg een behoorlijke som geld ter beschikking stelt.
Maar als je haar dat zegt, kijkt ze afwijzend en doet
stiekum en beweert, dat ze het niet kan betalen."
„Ze zegt, dat ik de dingen maar moet laten opschrij-
ven en dat zij de rekeningen wel zal betalen."
„Wel, dat kun je toch doen?" merkte Parkinson
ongeduldig op.
„Helemaal niet," antwoordde Constance droogjes, „ze
heeft nergens meer crediet. Ze heeft bij alle leveran
ciers schulden, die al maanden lopen. En lonen betaalt
ze niet uit. Ik moet dat allemaal in orde zien te krijgen."
„Dat is heel merkwaardig," zei Parkinson en zjjn stem
klonk even aarzelend. „Maar je moet bedenken," voegde
lig er aan toe, „dat dit nu juist je baantje is, waarvoor
je overdadig betaald wordt: namelijk, dat jij de situatie,
die haar te machtig is geworden, saneert."
„Dat is natuurlijk waar," antwoordde Constance,
„maar op énige medewerking van haar kant moet toch
gerekend kunnen worden." Ze voelde, hoe óók zy haar
geduld begon te verliezen.
„Met diplomatiek optreden bereik je veel," zei Parkin
son. „Nogmaals: dit is de reden waarom ik jóu daarheen
zond. Ik heb altijd je talenten in die richting bewon
derd."
„Je kunt moeilijk diplomatiek optreden jegens iemand,
die niet helemaal normaal is," zei Constance, nu werke
lijk verontwaardigd. „Maar ik zal doen wat ik kan. Hoe
wel ik niet kan beloi'en, dat het me zal lukken."
Ze vroeg zich opeens af, of zij zelf wel haar salaris
uitbetaald zou krijgen en stelde een scherpe vraag
hierover.
„Ik zal daarvoor zorgen," beloofde Parkinson. „En als
je haar niet binnen een week aan haar verstand hebt
kunnen brengen, dat er meer geld beschikbaar moet
worden gesteld voor de normale dagelijkse uitgaven,
dan kom ik wel met haar praten. Het zou echter beter
zijn, als je het zonder mijn hulp voor elkaar kon
krygen."
„Inderdaad," antwoordde Constance koel. „Goeden
dag, ik zal zien het tot een goed einde te brengen.'
Ze legde de telefoon neer en keek voor zich uit. Het
wonderlijkste van alles was, dat ze inderdaad van plan
was haar baan hier tot het uiterste*vol te houden. Ook
al had David Parkinson haar eigenlijk geen juiste
voorstelling van zaken gegevenHij had wel gespro
ken van „de leiding van het huishouden in handen
nemen, de rekeningen betalen" etc., maai- hij had haar
nooit de indruk gegeven, dat ze in een dergelijke abnor
male sfeer terecht zou komen. Hij moest er echter wel
iets van geweten hebben. De omstandigheden konden,
sinds de laatste keer dat hij mevrouw Fincham gespro
ken had, niet opeens zo anders geworden zijn
Misschien, bedacht ze zich, had lig haar dit baantje
echter wel gegeven om haar op de proef te stellen, om
haar naderhand, als ze dit met succes volbracht, een
werkelijk bijzondere kans te geven... Als dat inderdaad
zó was, dan stelde hij zijn eisen ten opzichte van haar
zéker te laag!
Wat Neill betreft, was Parkinson's oordeel er volko
men naast geweest. Neill was helemaal geen slappe
jongeman, die bij zijn tante rondhing, in afwachting van
een erfenis. Hij was geenszins een nietsnut! En wat
Fiona betreft... Fiona had het hier moeilijk en kwam
niet tot haar recht. Ze was een wonderlijk meisje, maar
ondanks alles, toch niet onsympathiek.
„Kom," zei ze hardop tot zichzelf, „laat ik opschieten.
Die oude Sara heeft het bij het rechte eind gehad.
Waarom heeft zei eigenlijk altijd gelijk in alles? Ik blijf
liever op de plaats dood dan dat ik haar iets zou laten
merken..."
Er werd op de deur geklopt en Bagnet keek om het
hoekje. „Klaar met telefoneren?", vroeg hij.
Ze knikte.
„Vind je het erg, als we je Kon noemen?", vroeg hij
verder.
Ze aarzelde even, maar schudde dan haar hoofd.
„Nee... ik vind het best," antwoordde ze langzaam.
„Het klinkt alleen vreemd, net alsof het niet bij mij
past."
Hij keek haar nadenkend aan. Ze had het de hele dag
zó druk gehad, dat ze geen gelegenheid had gevonden
om haar haar over te doen en ze droeg het nog een
voudig uit haar gezicht weg geborsteld, zoals ze aan
liet ontbijt was verschenen. Het gaf haar uiterlijk iets
jeugdigs en eenvoudigs en behalve dat ze haar mond
met lippenstift had aangezet, was er geen spoor van
make-up te bekennen. Ze zag er bijna jongensachtig uit
in haar grijze mantelpak. Ze keek hem weifelend aan
en er was een glimlach om haai- mond.
„De naam Kon past bij je, zoals je er vandaóg uit
ziet," zei Philip.
„Maar niet bij het meisje, dat je gisteren was."
„Hoè was ik gisteren dan? Is er zoveel verschil!",
kon ze zich niet weerhouden te vragen. Het was eigen
lijk helemaal haar bedoeling niet een dergelijk persoon
lijk gesprek met hem te voeren.
„Ja," antwoordde hij. „Gisteren zag je er uit als een
harde wereldse vrouw-met -een-baan, die alleen maar
op eigen belangen uit is."
Ze staarde hem aan. De critiek, die uit deze beschrij
ving sprak, was niet mals. Er was echter niets van
waar! Zyn oordeel was er volkomen naast!
