W
DE HELDEN BLIJVEN ZONDER NAAM
Elfjarig knaapje zwom kilometers ver om
hulp te halen
Een testament vervalst?
Hulpverlening fhans in
geregelde banen
11
ZATERDAG 7 FEBRUARI 1953
Trieste werkelijkheid wordt velen
te machtig
(Van een speciale verslaggever)
's GRAVENDEEL. - In het aangezicht van de dood hebben veel
mensen elkaar eerst goed leren kennen: men zag de moedigen en de
twijfelaars, de zwakken en de sterken. Veel geschiedenissen van zelf
opoffering en doodsverachting zullen nooit geschreven worden; vele
namen van helden zal men niet eens in het openbaar noemen. Want
deze ramp is zo overstelpend gekomen en met een dergelijke omvang,
dat het gevoel voor details verloren gaat. Het is een menselijk ver
schijnsel, want toen in het „hoofdkwartier" van burgemeester C. van
Heesen gemeld werd, dat een 11-jarige jongen uit de buurtschap
Hoogezan was komen zwemmen om te verhalen, dat er ginds nog
mensen opgesloten zaten, vroeg niemand zelfs naar de naam van dit
heldhaftige kind, dat in het ijskoude water met inzet van eigen leven
enkele kilometers afgelegd had
Slechts enkelingen kennen de naam
van de vader, die zijn beide kinderen
nasprong en met hen voor de ogen
van zijn vrouw verdronk. En wan
neer men de achtergebleven dorpelin
gen naar het huis vraagt, waar 20
mensen de dood vonden, vergissen zij
zich wel eens
In de wrede vloedgolf der feiten
weten de mensen, die er middenin
staan, amper nog, waarbij zij zich het.
eerst zullen bepalen. Zij doen, wat
hun handen vinden om te doen, maar
ieder overzicht, ieder houvast ont
breekt.
In deze chaos ziet men ook de te
genhanger van de heldenmoed: zo
snapte de politie vijf rovers, die met
hun bootje door een winkeldeur wil
den varen, op zoek naar buit. De he
ren waren rijkelijk voorzien van si
garetten, levensmiddelen en kleding;
de onnozele opmerking: „Dat hebben
wij cadeau gehad" kon hen natuur
lijk niet van een arrestatie redden
De bevolking van 's-Gravendeel be
treurt het, dat er voor deze hyena's
van het slagveld geen standrecht be
staat. Inmiddels heeft de burgemeester
aan de politie het volgende bevel uit
gegeven: „Indien verdachte personen
op een eerste sommatie niet reageren,
dan onmiddellijk schieten
Ja, de burgemeester. Deze 63-jarige
was 's nachts ook bij een der dijken
om met zandzakken te sjouwen. In
het hoger gelegen huis van dr. v. d.
Bijl, waar de vloeren belegd zijn met
jute zakken en de verwarming ver
zorgd wordt door petroleumstellen,
leidde hij als een veldheer met zijn
getrouwen de „slag". Toen we langs
brancards, balen stro en watertanks
het hoofdkwartier binnengedrongen
waren, hoorden we in het gedrang
tal van gesprekken dooreen dwarre
len. De brokstukken, die wij opvingen,
onderstreepten de suggestie van een
oorlogssfeer: het scheen, alsof een
veraf liggende tragiek ineens weer
tastbaar werd
„Die schuit met kadavers moet
vanavond wegnee, ik heb met
het oog op de rivierpolitie
moeten we een dreglijn aan open
bare werken van Dordrecht vra
genlaat radio-telegrafisch om
30 veewagens verzoekenme
dicijnen voor de dokter halen
die paarden hebben drie dagen in
het water gestaanja, het is
goed, je kunt hier wapens en mu
nitie inleveren
Dan komen we dichterbij en
horen de burgemeester zeggen:
„Ik weet niet, waarheen men de
gemeentesecretaris heeft geëva
cueerd, maar laten we per radio
vragen, hem in verband met ad
ministratieve bezigheden op te
sporen
Huizen opengereten
Wanneer de heer Van Heesen even
later weggeroepen wordt, begeleiden
we hem door zijn zwaar geteisterde
gemeente. Hele huizen zijn als sar
dineblikjes opengereten, broeikassen
staan onder water, stro hangt in de
vruchtbomen. De smalle landtong,
waarover we lopen, heeft aan weers
zijden diepe gaten en wordt triest
omlijst door veekadavers.
„De dijken zijn nog op drie plaatsen
open", zegt de burgemeester, „indien
er een storm komt opzetten, verdrin
ken we allemaal. Van de 4000 inwo
ners zijn er thans 3000 geëvacueerd....
de anderen willen niet weg. Die kle
ven om zo te zeggen aan hun grond
en dat is uit menselijk oogpunt beke
ken ook wel enigszins begrijpelijk
Dan vertelt de burgemeester over
het bezoek van de koningin, die over
ditzelfde dijkje liep en zeer onder de
indruk was. Toen ze bemerkte, dat
de heer Van Heesen door de over
stelpende ramp in eigen gemeente in
het geheel niet op de hoogte was met
de landelijke toestand, haalde ze voor
hem uit haar eigen bagage een krant
van recente datum.
Emotie
Wanneer de burgemeester zo vertelt,
klinkt zijn stem beheerst, maar tij
dens de pauzes, die in ons gesprek
vallen, zien we duidelijk, dat de emotie
bij het weerzien van de trieste werke
lijkheid hem bijna te machtig wordt
en hij moeite doet om niet in tranen
uit te barsten.
En onderwijl denken we, dat
het in tal van gemeenten in ons
land thans precies eender is; dat
de levenssfeer van verwarring,
moed en vertwijfeling ook elders
duizenden en nog eens duizenden
beheerst. En we herinneren ons
ook een merkwaardige ontmoeting,
die we deze morgen op de pont
naar 's-Gravendeel met een on
derwijzeres uit Dordrecht hadden.
Merkwaardig vooral om het ver
haal, dat zy vertelde. Zo waren
enkele kinderen, wier ouderlijk
huis amper nat geworden was,
niet op school verschenen, maar
veel leerlingen uit zwaarder ge
teisterde streken o.a. een meisje
uit Puttershoek, waar het water
tot de eerste verdieping van de
ouderlijke woning stond bleken
er wel te zijn, hoewel ze een groot
gedeelte van de reis per boot had
den moeten maken
We spraken er met de burgemeester
nog over, dat de menselijke karak
tertrekken bij een ramp in zo'n merk
waardig zwart.-wit naar voren komen.
Hp wide echter over het „zwart" zo
min mogelijk horen en sprak voorna
melijk over de moed, de aanvaarding
en het vertrouwen. En in dit verband
vertelde hij ons over een ander voor
beeld van „mentaliteit", dat bij alle
tragiek ons hart toch even verwarmde.
Het was een verhaal over een meisje
van 8 jaar. dat voorheen met geen
stok de keuken in te drijven was om
een kopje af te wassen, maar dat. nu
reeds drie dagen en gedeeltelijk
ook nachten tussen dampende kof
fiekannen en stapels brood werkt. Nu
begint ze te huilen, wanneer ze weg
moet
Wanneer de burgemeester weer is
teruggekeerd, komen de problemen
weer op hem afstormen. Zijn „nood-
secretaris" en secretaresse, alsmede
enkele andere medewerkers, hebben
inmiddels reeds tal van beslissingen
moeten nemen. Zo moet het ook, want
het is alles teveel voor één mens. Al is
men ook de eerste verwarrende toe
stand van orders en tegenorders te
boven onvermijdelijk in het begin
er gebeurt gelijktijdig nog teveel
om een duidelijke, overzichtelijke lijn
te trekken. En er gebeuren ook din
gen, waarmede men eigenlijk niet
goed raad weet. Tien goedwillende,
sportieve studenten uit Amsterdam
komen zich bv. melden om lijken te
ruimen, maar men weet hier niet
eens, waar eventuele slachtoffers zich
nog kunnen bevinden
Daarnaast komen nog de fantasti
sche, oncontroleerbare geruchten, die
als kwelduiveltjes de chaos komen
vergroten. En daarom verwonderden
we ons helemaal niet, toen we een
man in de hoek van het vertrek za
gen staan met de armen omhoog:
„Mijnheerwe weten het niet
meer., we weten hier niets meer.
Nota over watersnood
's-GRAVENHAGE. - De minister-pre
sident heeft aan de voorzitter der Twee
de Kamer medegedeeld, dat hij voorne
mens is een nota met betrekking tot de
watersnood aan de kamer te doen toe
komen. Deze nota zal Maandag, 9 Fe
bruari as., aan de leden worden toe
gezonden. Zij komt 10 Februari in be
handeling.
Zakken voor dijkherstel
van alle kanten
Ook postzakken
's-GRAVENHAGE. - Er zijn heel wat
zakken nodig voor het dichten van
de dijken. Er is een schreeuwend te
kort. De PTT had nog een 22.000 post
zakken leeg staan en heeft deze nu
maar beschikbaar gesteld voor de
hulpverlening in de noodgebieden. Na
de stroom van goederen uit het bui
tenland, waaronder ook tonnen zak
ken voor de dijkversteviging, is er nog
meer onder weg. Uit Oslo is een
vliegtuig aangekomen met een lading
van zes ton zakken. Met een vracht
boot zijn er 30.000 stuks onderweg.
De zakken komen som; van heel verre
India heeft getelegrafeerd dat er daar
ginds ettelijke tien duizenden klaar
liggen ter verzending.
Helicopter hielp dokter
's-GRAVENHAGE. - Op de rede van
Oude Tonge arriveerde gister een boot,
met aan boord een dokter, voorzien
van serum. De boot kon niet binnen
lopen, zodat de dokter niet aan wal
kon komen. Daarom werd een hef-
schroefvliegtuig ingeschakeld en naar
Oude Tonge gestuurd, teneinde de dok
ter van boord te halen en aan land
te zetten.
De vereeniging voor penningkunst
heeft besloten een penning uit te ge
ven, die de watersnood 1953 tot on
derwerp heeft. De penning wordt al
gemeen verkrijgbaar gesteld en de
netto-opbrengst zal ter beschikking
van het nationaal rampenfonds wor
den gesteld.
VERLEIDELIJKE VROUW VOOR HAAR RECHTERS
PARIJS. De actualiteit in Frank
rijk werd deze week beheerst door
twee namen: Marius Renard en Marie
Poupard. Deze twee mensen hebben
met elkaar niets te maken. Marius Re
nard is de jonge timmerman, die rif
de bij hem geplante nier van zijn
moeder nog drie en dertig dagen heeft
geleefd en om wiens lijden een weinig
kiese sensatie is gemaakt.
Marie Poupard, vrouw van een no
taris in Rambouillet en bevriend met
een van de hoogste persoonlijkheden
van de Franse republiek, wordt ervan
verdacht het testament van haar oom
vervalst te hebben, waardoor zij on
rechtmatig in het bezit is gekomen
van vijftig millioen francs. Het tegen
haar begonnen proces houdt heel
Frankrijk bezig, omdat men denkt, dat
Maric Poupard getracht heeft via haar
hoge relatie de rechterlijke macht te
beïnvloeden.
De zaak Marie Poupard is een tragi-
comedie. Mevrouw Poupard is een bij
zonder uitgeslapen tante, deel uitma
kend van een bekende rijke Franse
familie. Mooie vrouw, elegant gekleed
en zeer bevriend met een van de
hoogste persoonlijkheden in de Franse
Republiek, de heer Brin, president van
de rekenkamer. Zij. is regelmatig de
gast geweest van president Auriol.
Deze week is madame Poupard,
veel meer als filmster dan als ver
dachte. naar de rechtbank van een
klein stadje in midden 'Frankrijk ge
gaan. waar zij terecht moet staan, orm
dat zij het testament van haar oom
vervalst zou hebben. Erfenis: vijftig
millioen francs. Toen het bekend werd,
dat zij de enige erfgename van die
rijke oom was. werden haar broer,
een bekend leeuwenjager, haar zuster,
zeer mondaine vrouw, die met een
rijke baron is getrouwd en haar nicht,
een welgestelde provinciaalse, een
beetje wantrouwig. Had hun oom hun
niets nagelaten?
Mysterieus
Toen zij het. testament Le zien kre
gen, werd hun wantrouwen nog he
viger. Het lag er volgens hen, duimen-
dik bovenop, dat Marie Poupard dat
testament in haar eigen voordeel had
vervalst. Ze maakten dus de zaak aan
hangig. Men consulteerde eerst vier
schriftkundigen: drie besloten, dat Ma
rie Poupard het testament zelf had
geschreven, de vierde was van mening,
dat de overleden oom het zelf had ge
schreven, maar dat men zijn hand ge
leid had.
Daarna werd de affaire nog ingewik
kelder. De notaris, bij wie het testa
ment is opgemaakt vertelt allerlei
verwarde en elkaar tegensprekende,
verhalen. De moeder van Marie Pou
pard kiest partij tegen haar andere
kinderen, maar dist daarbij zulke on
geloofwaardige verhalen op. dat nie
mand er meer iets van begrijpt. Hierop
verdwijnt er plotseling uit het bureau
van de rechter, die de zaak aan het
onderzoeken is, een belangrijk bewijs
stuk. Men zegt. dat Marie Poupard via
haar hoge relatie heeft ingegrepen.
Waarna de president van de republiek
aan die hoge relatie, de president van
de rekenkamer verzoekt, zijn ontslag
te nemen.
En zo begon het proces. Marie Pou
pard. op de verdachtenbank. gedraagt
zich typisch als een „femme du mon
de". Slaat tegen de advocaten van haar
broer en zuster een heel hoge toon
aan. Lacht vriendelijk tegen de rech
ter. Hoe kan men haar nu van zoiets
verdenken? Zij een vervalser? Nee.
ze wil het nu wel zeggen: haar oom
koD 'aan het einde van "zijn leven zo
slecht zien, dat zij hem een beetje
heeft moeten helpen. Zij heeft zijn
hand vastgehouden. Maar daarom was
het testament nog wel echt? En ter
wijl zij zich nog eens extra in haar
dure bontjas hult. lacht zij verleide
lijk naar het talrijke publiek dat in
deze zaai; erg op haar hand blijkt te-
zijn. Bij iedere scherpe opmerking van
de schone verdachte klinkt er een
klaterend applaus, hetgeen de presi
dent heftig met zijn hamertje doet
kloppen.
Tot nu toe blijft de zaak zo inge
wikkeld en Marie Poupard blijkt zo'n
bijzonder „slimme vos", dat niemand
nog begrijpt hoe de zaak werkelijk in
elkaar zit.
Jan Brusse.
Generaal Ridgivay hield op het ministerie van oorlog in Den Haag een bespreking
over de ramp welke ons land heeft getroffen. Bij het verlaten van het gebouw
offerde de generaal aan de Haagse collecte voor het rampenfonds. Op de voor
grond de Amerikaanse ambassadeur in Nederland, Selden Chapin.
AANPAKKEN OF AFWACHTEN
,,Redf wie redden kan, helpt wie helpen kan"
(Van een speciale verslaggever)
Aan het vmterfront.
Aanpakken of afwachten. Onder
do vele duizenden vrijwilligers, die
naar Zuid-Holland, Noord-Brabant
en Zeeland stroomden om hulp te
bieden aan de verlorenen in de
waterwoestijn, zijn er, die teleur
gesteld zijn, omdat zij niet genoeg
Imnnen doen.
Nog stonden Donderdag honder
den jonge kerels en tientallen
auto's met vletten en roeibootjes,
particuliere auto's met voedsel, kle
ding en bedden te wachten op hun
bestemming. Nog werden langs het
hele waterfront velen her en der
waarts gestuurd om te vernemen,
dat men genoeg mensen en sche
pen en materialen had en dat de
vrijwilligers wellicht ergens anders
wel terecht zouden kunnen.
En dit terwijl op bedreigde punten
de nood groot, het gebrek aan hulp
ernstig kon zijn. Geen wonder dat jon
ge mannen en vrouwen die wilden aan
pakken en toch moeten afwachten gaan
morren en teleurge teld zijn.
Voor deze teleurstelling is echter een
plausibele verklaring. Eerst thans be
gint men. nu de dreiging en verwarring
minder worden, een overzicht van de
situatie te krijgen.
Eerst thans worden de verbindings
middelen iets beter, begint de samen
werking tussen de diverse organisaties
te groeien, begint men de moeilijkhe
den van voeding en legering der vrij
willigers in de hand te krijgen.
Het is waar, dat men in de ene plaats
wanhopig om hulp riep, tewjjl elders
werkkrachten te over waren. Het is
waai-, dat schepen werden gedirigeerd,
waar voldoende schepen waren. Het is
waar dat de Amerikaanse kolonel John
Lins te Steenbergen vragen om am-
phibievoertuigen kreeg om mensen, .in
doodsnood te redden, die al lang in vei
ligheid waren.
Maar het is even waar, dat de verbin.
dingen in en om de waterwoestijn wan
hopig slecht zvjn en dat te veel in
stanties, noodgedwongen door elkaar
moesten werken. Het was: redt, wie
kan redden. Helpt, waar geholpen kan
worden.
Even plotseling als de stormvloed van
Zaterdag op Zondag het land over
rompelde, even plotseling heeft zich
een stortvloed van hulp uit binnen- en
buitenland gevormd.
Tijdens de onoverzichtelijke situatie
der eerste dagen zijn dat geven
alle autoriteiten in en om de noodge
bieden gaarne toe fouten gemaakt.
Hulp werd ongebruikt gelaten, terwijl
elders hulp werd ontbeerd. Langzamer
hand begint echter orde op zaken te
komen.
Volgens reizigers uit Columbia is
te Barranquilla een springstoffen-de
pót in de lucht gevlogen. Zes mili
tairen en verscheidene burgers zouden
om het leven zijn gekomen.
Het marmotje
Karei, had Piet zjjn mar
motje genoemd. Het was een
Spierwit beestje en het lag
In de bijkeuken in een kistje
«net wat hooi, wat aard
appelschillen en wat peter
selie. Iedere morgen, voor
dat Plet naar school ging,
gal hij het beestje wat voer,
Seed wat hooi in het kistje
èn zorgde dat Karei te drin-
jken had. Zo ging het weken
lang totdat aan deze regel
maat een einde kwam. Het
jwas op een Zaterdagmiddag
idat Piet tot de ontdekking
ikwam, dat zijn lieveling was
jyerdwenen. Het kistje was
leeg en het beestje was ner-
'gens meer te vinden. Piet
zocht overal. Van de zolder
tot de kelder haalde hij alles
'overhoop. Maar Kareltje
xvas en bleef weg. Zo werd
liet Zondagmorgen. Piet
stond vroeg op. „Misschien
komt het beestje wel weer
op zijn voer af", dacht hij.
„Ik zal de wacht houden bij
het kistje en wat lekkers
voor hem neerleggen!" Piet
zat er een half uur, een uur,
ja het werd half negen,
maar Kareltje kwam niet.
Ineens klonk er echter uit
de slaapkamer een gulle
lach van vader. „Piet...!",
riep hij, „ik heb 'm... kiik
eens waar hij zitBlij
stormde de jongen naar de
slaapkamer en vond daar
zijn Kareltje in de zak van
vader zijn Zondagse pak.
„Gunst!", zei moeder, „ik
heb het pak gisteren uitge-
schuierd in de bijkeuken en
het toen een uurtje laten
luchten!"
Je hebt het misschien wel
in de krant gelezen: in het
plaatsje Driebergen wordt
een museum geboud voor...
automobielen. Dat is het
eerste auto-museum in ons
land. Allerlei automobielen
zullen er te zien zijn! Je
kunt er heus wat van leren.
lets over
DE MA AN
De vorige weel; hebben
we jullie iets verteld over
de zon en je weet nog wel
hoe groot, heet en ver weg
dat zonnetje van ons wel is.
Als nu 's avonds de zon is
ondergegaan, dan zien we
soms een andere bol aan de
hemel komen en dat is dan
de maan, die ons met zijn
zacht zilverwit licht be
schijnt.
Die maan hoort bij onze
aarde en ze draait er steeds
maar in een grote kring om
heen. Soms kunnen we de
maan 's avonds niet zien,
want dan is zij aau de an
dere kant van de aarde. Ook
gebeurt het wel. dat wo
haar overdag zien gelijk met
de zon. Een enkele keer
komt het voor, dat de maan
precies tussen de zon en
onze aarde in staat. Dan valt
de schaduw van de maan op
de aarde en kunnen we dus
door de maan de zon niet
meer zien. De mensen noe
men dit dan een zonsver
duistering. Ook kan het wei
gebeuren, dat 's nachts de
schaduw van de aarde op de
maan valt en dan heet dat
een maansverduistering.
De maan staat lang niet
zo ver van ons vandaan als
de zon, ze staat zelfs betrek
kelijk dichtbij, zo ongeveer
384.400 kilometer. Ook is de
maan niet zo erg groot, zelfs
nog kleiner dan de aarde,
want de maan zou ongeveer
3 maal in onze aarde passen
Als je op de maan zou
staan, zou je onze aarde dus
3 maal zo groot zien als wij
de ma'.n van hier uit. Als
's avonds de maan zo vrien
delijk aan de hemel staat is
dat erg lief en mooi en kun
nen we lang naar die zilve
ren schijf kijken. Toch 'eeft
de maan zelf geen licht-,
maar zij weerkaatst het
licht van de zon net als een
spiegel. Op de maan zouden
we niet kunnen leven, want
er is daar geen lucht, zodat
wii niet zouden kunnen ade
men. In de nacht zou het op
de maan ook wel een beetje
koud zijn, want het vriest
daar dan 150 graden Celsius
en daar helpt geen dikke
winterjas tegen. Overdag is
het er echter ook niet erg
leuk. want dan is het er ver.
schrikkelijk heet. bijna 100
graden Celsius, zodat het
theewater daar vanzelf gaat
koken. Er groeit niets op de
maan. Alles wat je er kunt
vinden, zijn kale steenvlak-
ten en hoge kale bergen,
terwijl het er doodstil is.
Geleerde mensen hebben
plannen gemaakt om met
een speciaal soort vliegtuig
naar de maan te vliegen om
daar eens wat rond te kij
ken. Veel zullen ze er wel
niet vinden, maar als je zin
hebt mag je gerust mee
gaan, als je je winterjas
maar niet vergeet.
Miesje deed mee
aan een prijsvraag,
En die was niet
makkelijk hoor!
Maar er waren mooie
prijzen.
Zelfs een bromfiets....
stel je voorl
Miesje wilde graag
een prijsje,
En ze dacht, en dacht,
en dacht.
's Avonds had ze al
de uitkomst
Naar de brievenbus
gebracht.
Spoedig stonden in
het nieuwsblad,
Al de winnaars op een rij
En.... je zult het niet
geloven,
Ook ons Miesje was
«r bij!
Prompt werd er een
mooi pakketje
Door een bode thuis
gebracht.
Miesje maakte gauw het
touw los.
Maar.... dat had ze niet
verwacht.
De prijs was een
schilderijtje,
Meteen grote kat
e. op....
Miesje snelde gauw
haar huis uit.
Help.dat snert beest
eet me op!
rjt
1
1
A
i 'i
1
tV
r *t j
11
rV
Ttr
TT
TV
-Ht
tV
1 1
A
1 1
T 1
1 1
t
Een hotel
met honderd
kamers
In éen groot land, hier ver
vandaan, lag een grote stad.
Er waren vele straten, lanen
en pleinen en op een van die
pleinen stond een prachtig
hotel met precies honderd
kamers. Nu moeten wy eer
lijk zeggen dat het hotel
vreemd was gebouwd; er
waren helemaal geen gangen
en. ook geen zalen, nee, alle
honderd kamers lagen tegen
elkaar aan. zodat je ook de
eerste kamer door moest om
in de tweede te komen. Op
'.ekere dag kwam er een
ogé voor kamer no. 100. De
:amer dus. helemaal links
ichter in het. gebouw. Nu
bleek die kamer op slot te
itten. Terwijl de sleutel lag
in kamer no. 91, dus'hele
maal rechts achter in het
gebouw. De eigenaar vyin
het hotel zat erg in moeilijk
heden. De logé had name
lijk haast en hij moest nu
éérst de kortste wee vinden
naar kamer 91 waar de sleu
tel lag en vandaar naar no.
100 om de deur open te ma
ken.
Kunnen jullie hem even
helpen? Je gaat dus de
hoofdingang in (zie de pijl)
daarna, naar rechts boven,
in de tekening (sleutel) en
tenslotte naar links boven
(slot). Doe je best hoor!
In Meppel werd onlangs
duif met één poot aan een
boomtak gebonden. Het
arme dier kwam bijna om
van honger. Ook werd er
door iemand een hond met
kokend water gegooid.
Nog veel meer dieren
werden gedurende de laat
ste maand in ons land op af
schuwelijke manier mishan
deld, door mensen, die
dachten, dat een dier het
tóch niet voeltIs die
renbescherming noodzake
lijk? Wat denk je ervan?
Vraag het anders de juf
frouw of meester op. school
maar eens!
Puzzle
Je moet eens proberen oi
je de volgende puzzle op
kunt lossen, want je moet in
de oper. rakjes allemaal
Hollandse plaatsnamen in
vullen, waarvan je hieronder
een beschrijving vindt. Zoals
je ziet eindigen al die plaats
namen op „EN" en als je ze
goed invult, dan lees je in
de eerste rij, van boven naar
beneden de naam van een
grote Nederlandse Stad. Je
mag er gerust je atlas bf
gebruiken hoor!
1. Plaatsje te Z. W. van
Winterswijk.
2. Eiland in het IJsselmeer.
3. Dorpje vlak bij ons groot,
ste vliegveld Schiphol.
4. Stadje en ook eiland van
die naam in Zeeland,
5. Het zuidelijkste plaatsje
van ons land, ligt aan ne
Maas.
6. Dit plaatsje ligt aan de
Rijn op de grens van de
Provincie Utrecht en Gel
derland.
7. Dorp aan de hoofdweg
tussen Arnhem en Zuf-
phen.
8. Plaats aan de Oude Rijn
bij Leiden, waar een vo
gelpark is.
9. Hier komt de Vecht in
het IJsselmeer en er staat
een kasteel.
e
n
e
n
e
N
e
rs
B
n
e
in
e
in
e
N
e
n
