VIJF DAGEN OP
DUIVELAND
Herhalingsoefeningen van
Maart afgelast
Op de grens van leven en dood
Scliielands hoge
zeedijk wordt
verhoogd
ZIERIKZEE SPRAK MET
DANVILLE
Langs de lijn klonk dankwoord
voor de adoptie
De Drummer
der Demonen
Dagelijks feuilleton
mr. G. TH. VERHAREN
Dagboek Dan een
burgemeester
Sociale regelingen in
rampgebied
TROUW
ZATERDAG 7 FEBRUARI 1953
Schielands hoge zeedijk, die in de
nacht van Zaterdag op Zondag van
Schiedam tot Gouda een aanval van
een stormvloed te verduren heeft ge
had, zoals nog nooit is voorgekomen,
is thans tot Gouda onder controle, zo
dat voor een doorbraak, zelfs bij storm,
niet meer behoeft te worden gevreesd,
zo deelt het Hoogheemraadschap
Schieland mede.
Binnenkort zal de kade van zand
zakken, welke het water moet beletten
over de dijk te stromen indien nog
eens een abnormaal hoge vloed mocht
voorkomen, worden vervangen door
een kleikade. Gedurende voorjaar en
zomer zullen de gedeelten van de dijk
waarin thans gaten zijn geslagen, defi
nitief worden hersteld met klei, nadat
eerst het zand en de zandzakken zullen
zijn verwijderd.
De hoogte van deze gedeelten zal
daarbij worden gebracht op 4.50 m
boven NAP, dus 70 centimeter hoger
dan thans het geval is. Deze werken
moeten voor October zijn voltooid. De
gedeelten van de dijk, die thans vol
doende hoog bleken, zullen in de toe
komst nog extra worden verhoogd. Ook
de waterkering binnen Rotterdam zal
op vele plaatsen aan een nieuwe v
hoging niet kunnen ontkomen.
De zwaar geteisterde stad en bevolking van Zierikzee heeft een
boodschap van dank en dankbaarheid gezonden over een van de
weinige telefoonlijnen die gebruikt kunnen w-orden, bestemd voor
de Amerikaanse stad Danville (Pennsylvania)die Zierikzee adop
teerde.
De beslissing van Danville, om Zie
rikzee te adopteren, een adoptie, die
tot stand kwam door middel van Ass.
Press, is gisteren aan de gemeenteraad
van Zierikzee meegedeeld door de
burgemeester dr. J. Schuurbeque
Boeye.
De loco-burgemeester J. Gerritsen
gaf namens de burgemeester telefo
nisch uitdrukking aan de diepste ge
voelens van dank en dankbaarheid
voor de nobele geste van Danville.
De heer Gerritsen zei, dat de eva
cuatie van Zierikzee in volle gang is.
Van de 7047 inwoners zijn er reeds
1500 geëvacueerd.
„Wij proberen de rest van de bevol
king er van te overtuigen, dat het
nodig is, eveneens weg te gaan, m
het is moeilijk ze er toe te krijgen.
Sedert de Duitse bezetting hebben de
mensen de schrik om hun huizen te
verlaten."
De zieken en ouden van dagen zijn
reeds geëvacueerd. Waarschijnlijk zal
een duizendtal mannen, in hoofdzaak
grondwerkers, in het stadje achter
blijven.
Tijdens het telefoongesprek zei de
heer Gerritsen op de vraag van Dan
ville, wat het meest nodig was: ,,Wy
hebben kleren, voedsel en andere din
gen genoeg. De grootste behoefte be
staat aan geld en materiaal voor het
herstel van de dijk. De gasvoorziening
slaat stop, maar we hebben, tot nog
toe, electriciteit genoeg. De toestand
van de dijken is ernstig. Er zijn gaten
van 800 meter breed, die viermaal zo
veel water doorlaten als destijds de
V
Onze militairen doen in het
gebied van de ramp kranig
werk. Liefderijk worden de
vluchtelingen door de sol
daten verzorgd en naar een
veilige haven gebracht.
J
gaten in de dijken van Walcheren."
„Maar w{j moeten het hoofd en het
hart koel houden," besloot hij.
CREDJETREGELING
GETROFFEN
MIDDENSTANDERS
Maximale uitkering 4000
(Van onze Haagse redacteur).
In samenwerking met het Nationale
Rampenfonds is een regeling getroffen
om middenstanders, die door de waters
nood materiële schade hebben geleden
en financiële 'moeilijkheden ondervin
den, te helpen om hun bedrijven aan
stonds voort te zetten. Voor deze hulp
verlening gelden de volgende regelen:
1. De regeling geldt voor winkelbe
drijven, ambachtsbedrijven, grossiers-
bedrijven, dienstverïemngsbedrijven
e.d., die door de ramp zijn getroffen.
2. De slachtoffers kunnen, indien zij
als gevolg van de ramp financiële
moeilijkheden ondervinden, bij de di
recte voortzetting of hervatting van
hun bedrijf, renteloze voorschotten
ontvangen voor de aanvulling van
voorraden, herstel van machines, be
drijfsinrichting e.d.
3. Het aan aanvragers te verstrek
ken crediét zal in het algemeen maxi
maal 4000 gulden bedragen.
4. Eventuele latere uitkeringen voor
geleden schade zullen worden aange
wend tot aflossing van de opgenomen
credieten.
5. De credletaanvragen zullen wor
den behandeld door de Nederlandsche
Middenstandsbank. Aanvragers kunnen
zich van Zaterdag 7 Februari af wen
den tot het dichtstbijzijnde kantoor
van die bank in hun omgeving. De bank
heeft o.a. bijkantoren in Vlaardingen,
Rotterdam, Dordrecht, Breda, Goes,
Middelburg, Temeuzen en Gouda.
In verband met de noodtoestand
heeft de minister van Oorlog het vol
gende bepaald:
De herhalingsoefeningen worden af
gelast voor die oorlogsonderdelen van
de Koninklijke Landmacht die in de
eerste helft van de maand Maart 1953
onder de wapenen dienen te komen.
Alle reserve-officia -en, dienstplich-
Advertentie)
Wilt Gij ONDERWIJZER worden?
Vraag dan zo spoedig mogelijk een
prospectus aan bij
HILVERSUM (Bekende schriftelijke cursus)
ichoot" ongeëvenaarde
Staatsexamen voor Onderwijzer.
Zeer goede opleidingen zijn ook: H.B.S..
neer dan 10 aar heeft onre „Schriftelijke Kweek-
leder jaar slagen tientallen cursisten voor het
Staatsexamen Gymnasium en Mulo.
tige onderofficieren en dienstplichtige
korporaals van de Koninklijke Land
macht, die een oproeping hebben ont
vangen om op 2 Maart of 5 Maart a s.
voor 'herhalingsoefeningen onder de
wapenen te komen en alle dienstplich
tige korporaals en dienstplichtige sol
daten van de Koninklijke Landmacht,
die een oproeping hebben onvangen om
op 16 Maart a.s. voor. herhalingsoefe
ningen onder de wapenen te komen,
behoeven aan deze oproeping geen
gevolg te geven.
Geen slachtoffers hij
commandotroepen
De commandant van het Corps Com
mandotroepen, overste Beets, heeft
medegedeeld, dat het corps geen
verliezen heeft geleden. Het gerucht
dat het corps vijf doden zou betreuren,
is niet juist.
114
VERBOUWEREERD doet Daantje
een stap opzij, en hij draait zich
half om, zodat hij vader kan zien èn
opa. Vader rechts van hem, bij de
deur, en opa op z'n vaste plekje bij het
raam.
„Mag het?" vraagt hij voor alle ze
kerheid nog eens.
„Als jij belooft dat je net zo goed
je best doen zal op school als Rudl, mag
je heus", glimlacht vader wat raadsel
achtig. „Want het betekent niet altijd
dat je dan ook nommer één bent van
je klas. Denk je ook niet dat Rudi even
hard, misschien nog harder werkt dan
Theo?"
„Misschien wel...."
„Afgesproken dus?"
„Ja vader," antwoordt Daantje
zacht, maar hij bedwingt zijn spontane
blijdschap. Je zou een gat in de lucht
willen springen, naar boven willen
rennen om je trommel te halen, maar
het kan nietVader staat er bij
„En dan wilde vader je nog iets
vragen, Daan," aarzelt dominee Dal
man, en hij kijkt verontschuldigend
naar z'n schoonvader, omdat het mis
schien wat vreemd is, zoals hij het op
voedingsprobleem oplost.
O, Daantje is één en al bereidwil
ligheid. Als vader hem nu zou vragen
om van vandaag af, en voortaan iedere
dag de aardappels voor Nellie te schil
len en de schoenen te poetsenAls
hij voortaan, inplaats van Steven
Oldink, de tuin moest wieden en de
paden van het kerkhof schoffelen....,
het zou allemaal best zijn. Zijn grote
ogen kijken vragend z'n vader aan.
Mooie ogen, de ogen van z'n moe
der. Jouw ogen, Cor.
„Vader kan de laatste tijd niet zo
best meer zien wat ik geschreven heb.
Ik kan m'n bril natuurlijk wel op
zetten, maar dan zie ik de mensen
niet meer. Dat is zo lastig, want nu
moet ik steeds m'n bril op en weer
af zetten. Dat moet voor de gemeente
storend zijn."
Ja, knikt Daantje. want hij heeft
dat ook al gemerkt. Vroeger deed
vader dat nooit, maar tegenwoordig
staat hij voortdurend met zijn bril in
z'n hand. Bril opbril afbril
op.... bril af.... Toen hij dat voor
't eerst ontdekte, was het wel grappig.
Tellen hoe dikwijls vader dat doet
Eén en vijftig keer vóór de tussen
zang, daarna nog drie en dertig maal.
Van de preek had hij toen niks ge
hoord vanzelf. Het moet dus wel erg
storend zijn voor de gemeente. Maar
wat kan ik daaraan doen? Dan moei
vader maar aan één stuk doorlezen,
net als lange van Leeuwen, wanneer
er preeklezen is....
Als u uw bril ophoudt....
waagt hij.
Vastbesloten schudt dominee Dal
man zijn hoofd. „Ik moet De Wit kun
nen zién zitten met z'n vrouw en z'n
kinderen. En juffrouw Donners, met
LienEn jouhij glimlacht,
Jou ook natuurlijkVader
heeft altijd weinig tijd voor jullie ge
had, daarom probeer ik Zondags ook
iets tegen jou te zeggen, begrijp je
wel."
Het is niet helemaal eerlijk, want
Daantje heeft het nooit begrepen. Hij
dacht dat vader naar de domineesbank
keek, om te zien of Nellie en hij niet
zaten te ruziën om het bijbeltje of
om nóg een pepermunt uit Nellies
tasje.Toch knikt hij. Ja-ja, dat be
grijp ik: vader preekt om de mensen
en ook ons wat te leren. En met z'n
bril op kan hij ons niet zien. Je moet
je toch al afvragen hoe het mogelijk
is dat vader met een bril op beter
ziet, want zelfs de letters van een boek
.worden wazig, als ja wel eens stille
tjes op de studeerkamer vaders bril
opzet.
„Je hebt wel eens gezien dat vader
zulke kriebelletters schrijft, Daan. Als
jij me nou eens zou kunnen helpen,
door de preek over te schrijven in
üpke letters, dan kan ik het vast wel
leien."
Daantje staat al te knikken. O, ik
wil best. Als vader denkt dat het
helpt, wil ik het best doen. Eén Zater
dagmiddagje en klaar is het weer. Als
je rekent dat ik voortaan iedere Don
derdagavondnou, dan is het best
fijn om ook iets voor vader te doen.
„Ik wil best," zegt hij blij. „Ik zal
züike koeieletters schrijvers, dan kan
u het nog wel ziennog wel als
Steven Oldink het achter in de kerk
vasthoudt denk ik."
Ze schateren alle drie om dat dwaze
beeld. Steven achter in de kerk met
een schoolschrift in z'n hand, waaruit
door
vader van de preekstoel af z'n preek
leest, ha-ha-ha, die gekke Daantje!
Maar zo blijft het dan afgesproken,
én morgenmiddag zal Daantje z'n
eerste preek schrijven,Is het nog
geen schooltijd. Daan?"
Wèg is 'tie al. Zo'n jongen is toch
maar watervlug.
Van de gesloten deur, waardoor
Daantje net nog wegstoof, kijken de
mannen elkaar aan. Er is iets weife-
lends in de glimlach van dominee
Dalman. Door de grote drukte ln de
beide gemeenten, is de opvoeding er
wel eens bij ingeschoten. Opa heeft
hem daar al die eerste dag op gewe
zen. Later denk je daar dan over na,
en je moet erkennen dat het vooral
ook met het intieme gesprek met de
kinderen niet geweest is wat het we
zen moest.
„Kinderen zijn raadsels....", ver
ontschuldigt hij zich. „Het leek me
goed, dat Daantje dit werk maar deed.
Hij heeft een goeie hand van schrijven,
en misschien steekt hij er meer van op
dan van een preek."
„Dat in ieder geval," stemt opa toe.
Het zal zodoende nog een mooie tijd
worden. Als Daantje nu de preken
voortaan overschrijft, hoef ik aan het
schrift niet zóveel aandacht te wijden.
Dat werkt altijd des te vlotter.
„Theo vroeg me gisteren, of hij r.a
het eindexamen z'n meisje thuis mocht
brengen
„Hier, bedoelt hij?"
„Ja. Ik wist niets van een meisje af.
maar het schijnt al lang zo te zijn.
want hij had er al met z'n moeder
met Cor over gesproken."
Opa glimlacht. Net iets voor Cor,
om haar jongens hun geheimpjes te
ontfutselen. Die hield ook niet van
halve maatregelen. Benieuwd wat ze
daarvan gezegd heeft.
„En?"
„Ze had het goedgevonden, op voor
waarde dat hij ook voortaan met de
beste cijfers thuis zou komen."
„Vandaar je plan met Daantje?"
„Mm."
„En hoe heeft Theo dat er af ge
bracht?"
„Geen enkele keer is hij' verslagen,
begrijpelijk dat hij nu de volgende
stap waagde. Ik heb het maar toege
staan. als het examen ten minste ook
nog in orde is
„De kleintjes beginnen groot te
worden."
Dominee Dalman zucht. De opvoe
ding is er dikwijls bij ingeschoten,
maar juist daarom was die zwaar.
„Gelukkig wel," zegt hij.
„Dus dan wordt Theo student," praa'
z'n schoonvader over die verzuchting
heen. „Wel, als hij volhoudt
(Wordt vervolgd)
IlillliillilllllimillUlllllllillllllllilllQiillillllllilllllil'lll
(Van onze speciale verslaggever)
ZATERDAG 31 JANUARI We waren Vrij
dagavond laat tfcuis gekomen. Er was Vrijdag
avond een feestelijke bijeenkomst geweest in Ooster-
land en ook een in Sirjansland. Tot negen uur waren
mijn vrouw en ik in Oosterland, de gemeente waarin
ik woon, geweest. Daarna waren we met de auto
naar Sirjansland gereden. Men was op beide bijeen
komsten dankbaar voor mijn komst. Ik kan heel goed
met de Zeeuwen overweg. U moet begrijpen, dat ik
eerst sinds 1 April van het vorige jaar burgemeester
van deze gemeente ben.was. Zowel in Oosterland
als in Sirjansland heb ik de mensen toegesproken.
Ik zag ze voor mij zitten, in de zaal. Er was een
prettige stemming. Mijn vrouw en ik kwamen met
een voldaan gevoel thuis. Het was goed om op Duive-
land te zijn, de wederopbouw van onze gemeente zou
fveldra voltooid zijn. In deze stemming beleefden we
de Zaterdag. Hoewel de wind des avonds flink loeide,
dachten we niet aan onmiddellijk gevaar. Die avond
i'.vam er nog een buurman bij mij. die vroeg wat ik
zou doen als er een dijik zou bezwijken.
„Dan pleeg ik overleg met de dijkgraaf, we zullen
dan mensen vorderen", zei ik.
ZONDAG 1 FEBRUARI Alarm in Ooster
land. Dijkbreuk. De klok ging luiden. In aller ijl
verzamelden we mannen
met schoppen en zakken in
de kom van het dorp Oos
terland. De grote dijk was
niet meer te houden. We wil
den proberen de doorgangen
in de slapersdijk te dichten.
Welk een illusie!
Ik ben er met de auto
naar toe geweest. We hebben
nog met zandzakken ge
werkt, rnaar het was een ho
peloze taak. Iedereen moest
terug. Naar de huizen, naar
de zolders. Het lijfsbehoud
werd nummer een.
Zondagmorgen werkte de
telefoon nog. Ik heb Brui-
nisse opgebeld, Ik heb
de burgemeester van Zie
rikzee opgebeld, maar Zierik
zee was al onbereikbaar.
Er kwam een bericht, dat
Sirjansland dreigde te ver
gaan. En ik kon er niet
naar toe. Ik kon alleen
Bruinisse smeken Sirjans
land te helpen. Maar wij
allen hebben toen en in
die volgende dagen, waarin
we afgesloten van de we
reld hebben geleefd, ge
beden en gewacht, geen be
sef van de omvang van de
ramp. Et dacht, dat alleen
Schouwen en Duiveland over
stroomd was. -
Het water is die Zondag
gestegen tot aan mijn tele
foontoestel. Toen het hoger
klom, kon ik geen verbindin
gen meer krijgen. We zaten
geïsoleerd.
Het plafond van mijn benedenvertrek is drie meter
en vijftien centimeter hoog. Boven zijn de slaap
kamers. Bij vloed steeg het water tot aan het plafond,
dat was dus meer dan drie meter. Toen we een
gezelschap van zeventien personen, de buren waren
bij ons gekomen omdat mijn ambtswoning een hoi^g
huis is op de slaapkamers waren gevlucht, lichtte
de vloed het kamerzeil op. Hoger moesten we, naar
de vliering. Het dorp was één binnenzee.
En de storm bleef loeien. Zo gingen we de nacht
van Zondag op Maandag in.
Met de mensen op onze vliering heb ik gebeden. Bij
de bevrijding van Apeldoorn zat ik te bidden in een
kelder, nu op een vliering. Met elkaar hebben we ge
beden telkens weer, terwijl de orkaan onze stemmen
nauwelijks verstaanbaar maakte.
ik
MAANDAG 2 FEBRUARI van mijn hoge
post in de kom van Oosterland zag ik rondom
mij de huizen bezwijken. Ik heb gemeentenaren op een
vlot zien vluchten van de ene woning naar de andere.
Van het huis van de wachtmeester was het achterstuk
geheel weggeslagen. Vlucht naar een ander huis. Ik
heb een woning gezien, die instortte, toen een tweede
en derde gezin, dat ternauwernood aan de dood was
ontsnapt, daar toevlucht had gezocht.
En we konden niets doen, kwam er maar hulp.
We wachtten daar, het was alleen maar wachten. We
zochten de hemel af, naar vliegtuigen.
Op die onvergetelijke Maandag zag ik hoe boeren
nun schuren in brand hebben gestoken. Korte tijd
laaide het vuur boven het water op, brand en rook,
om de aandacht te trekken. Er moest hulp komen.
Oosterland dreigde met mens en dier te vergaan.
En die dag zijn er vliegtuigen gekomen. Het water
was iets gezakt, ik kon naar het balkon komen, aan
■:le voorzijde van mijn huis. Er wilden anderen mee.
Maar ik wilde er alleen staan, met mijn ambtsketen
om. De vliegtuigen cirkelden rond. Ze moeten mij
gezien hebben. Ik heb staan wuiven op het balkon,
ils een wanhopige. Er hing zoveel van af. Als ze dan
•>ver een paar uur wat helicopters zouden zenden, dan
zouden er nog veel mensen gered kunnen worden.
Bedenk, dat het water aan de huizen vrat. de funde-
■ingen wegknaagde, iedere golfslag in de dorpsstraat
'on het einde betekenen.
DIT is het dagboek van de burgemeester
van OosterlandSirjansland, twee
dorpen op Duiveland, die te zamen een
gemeente vormen. Op de avond van de
'dag, dat beide dorpen geëvacueerd wa
ren, heeft een onzer verslaggevers in
Bruinisse de ervaringen van burgemees
ter Laurense van dag tot dag vernomen.
Het was een gespronen dagboek, dat
onze redacteur heeft opgetekend, in een
zijvertrek van de zeilenmakerij van De
Korte in Bruinisse, waar de heer Lau
rense, als laatste man vertrokken uit het
verdronken Oosterland een doosje,
waarin de kaarten van het bevolkingsre
gister, onder de arm en zijn ambtsketen
onder zijn overjas binnenstapte.
In dit vertrek aan de straatzijde, waar
langs zo nu en dan een militaire colonne
trok, de laatste vluchtelingen voorbij-
schuifelden, heeft deze burgemeester
terwijl de schemering viel verteld.
Zelden hoorden wij een aangrijpender
verslag. De geschiedenis van drie dagen
doodsnood klonk sober en duidelijk van
de lippen van deze zwaar-beproefde bur
gervader, wiens gemeente in een der erg
ste noodgebieden heeft gelegen. Een en
kele maal stokte de stem, de bewogenheid,
de jongste herinneringen waren te groot.
Weer gingen we een bange, doodsbange nacht in.
„Alleen op God is ons vertrouwen, mensen". Weer
steeg ons gebed om redding op.
Ondertussen had Bruinisse een reddingspoging on
dernomen. Maar de bekwaamste schippers, die Brui
nisse op dat ogenblik had, konden met de roeiboot
niet optornen tegen de golvende binnenzee.
DINSDAG 3 FEBRUARI Deze dag kwamen
de eerste mensen uit Bruinisse. We hadden con
tact, maar er kwamen nog niet de zo dringend nodige
reddingsploegen. Ik ging mee naar Bruinisse. Op de
hulppost was een zender geposteerd. Men had techni
sche hulpmiddelen, dank zij schepen, die de haven
waren binnengevallen. Ik heb ijltelegrammen laten
uitgaan.
„Hoogste nood in Oosterland en Sirjansland. He
licopters gevraagd".
Het bleek toen, dat men in de buitenwereld niet
wist hoe ontzaglijk hoog de nood in beide dorpen ge
stegen was
Fk ben teruggevaren met de motorboot van de wa-
terpolitie. De hoogste lof voor deze mannen. Inmiddels
kwam de peilboot van Bruinisse ook te hulp. Chris
Knop, Marius v. d. Valk, Anthonie de Koning.ke
rels. als zovelen in deze dagen.
En die Dinsdagmiddag hebben we met betraande
gezichten de helicopters zien
dalen.
Redding voor Oosterland.
Die ochtend waren er nog
huizen ingestort. Eerst wer
den mensen met een baby uit
een schuur gered. Een op
zichter op het dak van het
raadhuis gaf met een mega
foon zoveel mogelijk advies
1 bij het reddingswerk.
De toestand in beide dorpen
was hopeloos. De zee had
Oosterland aan twee kan
ten besprongen. De koren-
molen was al In weinige
minuten in de golven ver-
1 dwenen.
1 Vrouwen werden van de
daken geplukt. Ik zag en
sprak ze later op de dijk bij
1 Bruinisse.
1 Vrouwen met opgezette be-
1 nen van het zeewater.
„Burgemeester, ik durf niet
te lopen, mijn benen zullen
l breken....".
1 Ik wist niet wie er leefde,
wie er verdronken was, wie
er vermist was. Ik moest
1 weer terug, want niet ieder
1 wilde vrijwillig weg. Ik
moest, na deze dagen van uit
putting en beproeving de
mensen overreden. In naam
I van de regering, in naam van
de Koningin, het eiland werd
ontruimd.
5k
WOENSDAG 4 FEBRUARI - In de Ioop van
Woensdagmorgen, toen ook de ducks opereer
den, is Oosterland geheel geëvacueerd. Er waren vol
gens de kaarten in deze doos met bescheiden van de
gemeente 1820 mensen in Oosterland en Sirjansland.
Hoeveel er nu zijn? Zijn er vijftig mensen verdron
ken, minder, meer? Waarheen zijn de Oosterlanders
en Sirjanslanders geëvacueerd? Ik weet het op dit
ogenblik niet allemaal. Het is moeilijk na deze dagen
de gedachten te ordenen.
Als ik terugdenk aan die ontzettende dagen, waarin
we ons wisten óp de rand van leven en dood, dan
denk ik toch ook aan de mensen, die zo rustig en
flink waren.
Ook de mensen, die ik toen het nog mogelijk was
aan de telefoon heb gehad. Zoals de burgemeesters
vrouw van Bruinisse.
Bruinisse heeft gedaan wat mogelijk is. En ik heb
diep respect voor onze militairen en voor de buiten
landse soldaten. Ik stond verslagen, toen ik in Brui
nisse hoorde, welk een ramp ons land getroffen heeft,
ïk ïfc
BURGEMEESTER Laurense heeft dit alles niet als
een aaneengeschakeld relaas kunnen vertellen.
Meermalen werden de herinneringen hem te machtig.
Zoals hij daar stond, bij zijn koffers, als een verdool
de in het gehavende Bruinisse, waar als het ware de
oanische sfeer van heel Schouwen en Duiveland nog
leek te hangen, zo was hij een der vele burge
meesters.
Een der vele burgemeesters ook, die in de uren van
de hoogste nood hun ambt zo voortreffelijk hebben
hooggehouden, die zo voorbeeldig zijn geweest: leiders
van de volksgroep met wie zij zich verbonden hadden
in voorspoed en tegenspoed.
Oosterland en S rjansland
Gebombardeerd in de laatste periode van de oorlog.
Geïnundeerd, toen de bevrijding giooröe, ge
ëvacueerd.
Thans ten tweeden male geëvacueerd. Zij delen het
lot van tal van dorpen in het lage Nederland.
.Morgen breng ik mijn vrouw en kinderen weg, dan
keer ik terug. Met de andere burgemeesters van dit
eiland zullen we wachten op de orders van de
'-egerïng".
Het bestuur van het Algemeen Werk
loosheidsfonds heeft aan besturen der be
drijfsverenigingen verzocht, zoveel moge
lijk met de verstrekking van uitkeringen
ingevolge de Werkloosheidswet aan de in
woners van de overstroomde gebieden en
aan werklozen, die daar hulp bieden, door
te gaan. In geval postwissels en dergelijke
onbestelbaar terugkomen, dient opgave
van namen en adressen van de geadres
seerde te worden gedaan aan de Sociale
Verzekeringsraad. die bü het centraal
evacuatieregister Inlichtingen omtrent
betrokkenen zal inwinnen.
Bij nieuw ontstane werkloosheidsgeval-
len kan men in het algemeen afgaan op de
opgaven der betrokkenen. Tegen onjuiste
opgaven zal echter streng worden opge-
De bedrijfsverenigingen doen goed van
alle aan inwoners van do noodgebieden
verstrekte uitkeringen kennis te geven aan
de daarvoor in aanmerking komende ge
meentebesturen. Werklozen die zondei
loon ln de noodgebieden hulp verlenen
kunnen als werkloos tn de zin der Wet
blijven beschouwd. Met kost of kleine ver
strekkingen h'oeft geen rekening te wor
den gehouden. In geval loon wordt geno
ten, dat lager is dan de uitkering, kan dit
loon tot het. bedrag der uitkering worden
aangevuld. Werklozen die van nu af aan
nog in de noodgebieden zonder loon gaan
werken, kunnen alleen dan hun uitkering
behouden als zij door bemiddeling van een
Gewestelijk Arbeidsbureau tn georgani
seerd verband zijn gaan werken
In aansluiting hierop deelt de Sociale
Verzekeringsraad nog mede, dat geëva
cueerde personen, die in het genot zijn van
een uitkering krachtens de Ziektewet, de
Werkloosheidswet, de Ongevallenwet 1921,
de Land- en Tuinbouwongevallcnwet 192:
de Invaliditeitswet en/of de Noodwet
Ouderdomsvoorziening zo spoedig mogelij a
hun nieuwe adres moeten opgeven aan
het uitvoeringsorgaan CRijksverzekerlngs-
bank, Raad van Arbeid, bedrijfsvereniging
of gemeenschappelijk administratiekan
toor), waarvan zij uitkering ontvingen. De
ze organen zullen voor spoedige hervatting
der uitkeringen zorg dragen.
In de vacature, ontstaan door het
ontslag nemen van mej. dr. A. de Waal,
die benoemd is tot staatssecretaris van
Onderwijs, is tot lid van de Tweede
Kamer benoemd verklaard mr. E. G.
A. Roolvink te Almelo. De heer Rool-
vink heeft reeds eerder voor de KVP
zitting gehad in Set parlement.
MILITAIREN OFFERDEN
HUN VERDIENSTEN
Een aantal militairen van het
1-4 bataljon zware tanks „Prins
Alexanderdat afkomstig is uil
de legerplaats Oirschot en dat
heeft geholpen bij het dichten
van dijken in Zeeland, heeft 350
gulden aan het Rampenfonds
beschikbaar gesteld.. Uit geid
hebben zij verdiend gedurende
de werkzaamheden in de nood-
qehieden.
Een inzameling voor het
Kampenfonds aan boord van
H.M „Piet Hein", die op weg ts
van Korea naar Nederland, heeft
twee duizend gulden opgebracht,
dat is acht gulden per lid van de
bemanning.
De bemanningen van de
stoomschepen „Tei Reias" en
Laertes" van de stoomvaart
maatschappij „Oceaan", rite zich
in de Indonesische wateren be
vinden, hebben reap, f S00 en
f 470 bijeengebracht.
