Het Nationaal Rampenfonds BOERENKNECHT REDDE TIENGEMETEN MZWOLSMAN- Zeewering van Delfland in uitstekende staat Hoera, de dijk is dicht Humor en ernst op evaeuatiescliip HET VADERLAND 3 ZATERDAG 7 FEBRUARI 1953 Geert „sightseeing" Van officiële zijde bereikt ons het, tot de automobilisten gericht verzoek, tijdens de weekeinden geen „sightseeing"-tochten door het geteisterde gebied te maken, doch de wegen daar vrij te laten voor de transporten. De meeste wegen en veerponten zijn boven dien zonder vergunning niet voor het gewone verkeer toegankelijk. Er was geen tijd om in de nachte lijke uren naar huis te gaan, zodat de groep zo goed en zo kwaad als dat ging zich op de banken van de kajuit ter ruste legde. Amerikanen ruimen bunkers op HET STRAND HEEFT NIETS GELEDEN ^LS een machtige tegenstroom vloeien thans de millioenen aan geld bij het Nationaal Rampenfonds binnen. Wat doen we met deze bijdragen? Een vraag waarop het antwoord vanzelfsprekend lijkt: de nood lenigen van de 300.000 men sen, die door de watersnood getroffen zijn. Maar hoe deze verdeling zal zijn is een zeer moeilijk probleem. Het vraag stuk is ook niet op zichzelf op te lossen, want ook de centrale overheid zal schadeloosstellingen uitkeren ongeveer op dezelfde basis als waarop de oorlogs slachtoffers geholpen zijn. Het is dus van groot belang te weten wat met het geld, waarover het Natio naal Rampenfonds beschikt over daan moet worden en wat niet. Daarvoor is een financierings plan onmisbaar, dat is afge stemd op de plannen van de centrale overheid. We mogen aannemen, dat daaraan door de autori teiten wordt gewerkt. We zouden echter willen vragen: maak het Nederlandse volk zo spoedig mogelijk deelgenoot van Uw plannen, omdat het er recht op heeft te weten, wat er met zijn bijdragen ge beurt. j Het Nationale Rampenfonds wacht na tuurlijk niet tot alle bijdragen binnen zijn- het zal nu reeds aan het uitkeren gaan. Daarvoor zijn zekere richtlenen nodig, men keert niet in het wilde weg uit Het zou goed zijn als het Nederlandse volk van deze richtlijnen op de hoogte wordt gesteld, opdat ieder kan zien, dat de kapitalen goed besteed worden. Dat lijkt ons toch niet te veel gevraagd. Plet Nationaal Rampenfonds is een reeds jaren bestaand lichaam. Het is de vrucht van de coördinatie van vier ver enigingen. Waarschijnlijk zal niemand ooit gedacht hebben aan een ramp van zo uitzonderlijk grote omvang. De vraag mag dan ook gesteld worden of het Na tionaal Rampenfonds wel als de alge mene vertegenwoordiging van het Neder, landse volksleven beschouwd kan wor den. Met andere woorden of het alge mene bestuur geen uitbreiding behoeft, uiteraard zonder schade aan de snelle besluitvaardigheid te berokkenen. Dit Rampenfonds worde in waarheid een na tionaal instituut. Dr Kortenhorst heeft voor de radio verklaard, dat de Regering met het geld van het Rampenfonds niets van doen heeft. Het is particulier bezit, dat parti culier wordt uitgekeerd. Hoe voortreffe lijk zijn toespraak ook was, dit heeft ons toch niet kunnen overtuigen. De Rege ring is ruimschoots in het Rampenfonds vertegenwoordigd en heeft grote invloed op de besluitvorming zoals reeds geble ken is uit de benoeming van een direc teur. Het is vanzelfsprekend, dat de Rege ring invloed in het fonds heeft, want ook uit de publieke kassen vloeien grote be dragen toe, men denke aan de gemeen ten. Bovendien stroomt het geld ook bin nen uit het buitenland. Dat de Regering dus een woordje mee spreekt is goed, maar hoe is precies de verhouding van Regering en particulieren in het fonds? Wie beslist over het uitkeren van het geld? Met andere woorden wiens hand tekening is vereist? Dat is ons en ver moedelijk zeer vele anderen in het ge heel niet duidelijk. In ieder geval was het licht, dat dr Kortenhorst ontstak niet sterk genoeg. Daarom zou het goed zijn, als het Nationaal Rampenfonds eens uit voerig opening van zaken gaf, omdat het in de komende maanden een belangrijke plaats zal innemen in onze samenleving en iedere vaagheid moet daarbij taboe zijn. Bredavluchtelingen en militairen Het doorgaans rustige beeld van Breda is sinds de eerste dagen van de ramp wel grondig veranderd. In deze stad staat het normale leven vrijwel geheel stil. Duizenden vluchtelingen heeft men hier liefderijk opgenomen en verzorgd. Een kledingactie liep dermate vlot van stapel, dat in één morgen de hele stad was afgestroopt. Tonnen goederen zijn binnengekomen. Een perfect georgani seerd „warenhuis", zorgt voor de distri butie en biedt zoveel service, dat de evacué's, wanneer zij gereed zijn met hun „inkopen", per auto naar hun nieu we, adres worden gebracht. Zakenlieden van buiten de stad, die van deze actie hoorden schakelden zichzelf bereidwillig in. Zelfs twee Amerikanen en een Frans man hebben een dag lang meegereden. Deze service is overigens niet overbodig, want wie een groot gezin heeft, moet een hele zending mee naar huis nemen, die te voet onmogelijk vervoerd kan worden. In de stormnacht van Zaterdag op Zondag heeft het ook danig gespan nen aan de smalle duinenstrook hij 's-Gravenzande. Bij het opkomen van de nieuwe vloed had men de situatie echter al in handen en was alle ge vaar geweken. Opnieuw is hewezen, dat de zeewering van Delfland uit stekend is. Wanneer zo'n geweld kan worden weeerslaan, behoeft men nooit meer hang te zijn voor een instorting! Natuurlijk is er aan de duinenrij tus sen Scheveningen en Hoek van Holland wel grote schade ontstaan. Op vele plaat sen zijn de duinen over een breedte van 20 a 30 meter weggeslagen. Hierdoor zijn de tientallen grote bunkers en de tal loze kleinere, de zgn. tobroeks, óf ge heel uit het duin gestort en als dozen op het strand terecht gekomen, óf aan de buitenkant van de duinen komen te staan. Dit laatste zou bij een volgende zware storm gevaar kunnen opleveren, daar de zee dan achter de zware beton- kolossen aan het duin gaat knagen. De zeewering moet een massief zandlichaam zijn, zo gauw dit wordt doorbroken door bunkers, bestaat hier grote kans op aan. zienlijke vernielingen. Zoals de dijkgraaf van Delfland, mr dr Th. F. J. A. Dolk ons enige tijd geleden bij een interview meedeelde, hebben de strandhoofden steeds uitstekende dien sten bewezen. Ook nu weer is gebleken, dat dit onderdeel van de zeewering van zeer groot belang is. Deze strandhoofden hebben hoofdzakelijk ten doel, het zand van het strand vast te houden. Des te breder en des te hoger het strand is. des te meer wordt de kracht van het water daarop gebroken. Geen schade aan strand Over de toestand van die strandhoof den en van het strand zelf, tastte men de eerste dagen na de storm nog in het onzekere, doch thans is gebleken, dat de hoofden zeer weinig schade hebben op gelopen en dat het strand ook bijna geen zand heeft verloren. Het strand voor de boulevard en het stille strand ten Zuiden van de haven, is nog even breed als het voor de storm was. Het weinige zand dat hier tijdens deze en voorgaande stormen is wegge slagen, wordt straks in de zomer door de zee weer aangevoerd, zodat de toe stand deze zomer precies gelük zal zijn aan die van voorgaande zomers. De Scheveningse badplaatsgencugten zijn ge lukkig gebleven! Het herstel van de schade aan de dui nen ter hoogte van 's-Gravenzande is in volle gang. Delfland heeft hier dankbaar gebruik gemaakt van de hulp die gene raal Burgdorfer van het Amerikaanse leger heeft aangeboden. Thans werken ongeveer 40 Amerikaanse pioniers die uit Frankfurt kwamen, aan de opruiming van de bunkers. Dit opruimen moet erg voor. zichtig gebeuren, Het zou heel eenvoudig zijn, een zware lading in de bunkers te leggen en die met een enkele ontploffing te vernietigen, maar dat zou funest zijn voor de glazen van de kwekerijen in het Westland. Daarom is vooi-zichtigheid hier gebo den. De bunkers zijn echter zo ontzag lijk'zwaar geconstrueerd dikwijls heb ben ze muren van drie meter gewapend beton— dat het maanden zou vergen, ze stukje voor stukje te slopen. van top tot teen meetrillen. Zonder dat de boor een ogenblik stil staat, nemen ze het zware karwei van elkaar over. Tot over gaten zitten, die opgevuld worden met springstof plactic. Een Nederlandse genieofficier heeft hierop het toezicht, om te voorkomen, dat een te zware la ding wordt aangebracht. Alle gaten worden gevuld, de lonten er aan beves tigd, een snoer wordt snel uitgebracht, de militairen lopen met grote passen weg, een schreeuwt boven op 't duin de waar- schuwingsroep „Fire Ho" en direct daar op dringt de harde knal van de ontplof fing over het verlaten strar.d. De rook is nog niet weggetrokken, of de militairen komen al weer aanhollen, de vrachtauto met springstoffen en de compressor rijden weer aan, even later dreunt het geluid van de zoevende boor al weer. Hard werken die Amerikanen, goed be schermd tegen de felle koude met hun zware bontmutsen en dikke poolkleren. Geen ogenblikje verslapt hun energie, zodat ze gauw mogelijk deze monsterlijke overblijfselen uit de Duitse bezetting ver dwenen zullen zijn en van de duinenrij weer een hechte en stevige zeewering zal kunnen worden gemaakt. De bewoners van Delfland en dus ook van het laag gelegen deel van Den Haag kunnen gerust zijn. hier wordt alles ge daan wat mogelijk is de zeewering zo te maken, dat zelfs bij een orkaan als wij nu hebben beleefd, geen enkele kans op doorbreken bestaat. Met water-druk Nationale Gedenkdag in de aether Hilversum I. 402 m. VARA: 8.00 Nieuws 8..20 Gedichten 8 50 Gram. 9.15 Geestelijk leven 9.30 Bachcantate; VPRO: 10 00 Zon- dagshalfuur; IKOR: 10.30 Kerkdienst: VPRO: 11.45 Causerie; AVRO: 12.00 Concertgebouw orkest o.l.v, Willem Mengelberg (gr. pl.) 12 18 Orgelkoralen van Johann Sebastian Bach 12.30 Werken voor strij'korkest (gr. pl.) I.00 Toespraak H.M. Koningin Juliana (beide zenders) 1.15 (Gezamenlijk programma) Nieuwsberichten 1.30 Ouverture op. 81 Joh. Brahms 1.45 Psalmen en gezangen 2.00 Toe. spraak door dr P. H. Ritter Jr 2 15 Piano recital 2.35 Requiem op. 48 Gabriel Faiire 3.15 Fragment uit ..Thomas Moore" van Hen- riëtte Roland Holst-v. d. Schalk (hoorspel) 3.55 Omroeporkest: VPRO: 5.00 Zijne Excel lentie J. v. d. Kieft 5.10 Wijdingsdienst VARA: 5,30 Toespraak door prof. dr W. Ban ning 5.50 Kamerniuziekprogramma 6.15 Nieuwsberichten 6,45 Gram.; AVRO: 8.00 Herhaling toespraak H.M. de Koningin 8.10 Mr Kortenhorst 8.15 Nieuws 8,30 Aotus Tra gicus 8,55 Poëzie 9,15 Symphonisch concert (gr, pl.) 10,30 Wijdingswoord door prof, dr A. A. van Ruler 10.40 Dolf Hendrikse be speelt het orgel van de Ned. Herv. kerk te Zoutelande op Walcheren 11 00 (Gezamenlijk programma) Nieuws 11.15—12.00 Strijk, kwartet. Hilversum II. 298 m. NCRV: 8.00 Nieuws 8.30 Morgenwijding 9.15 Gram, KRO: 9.30 Nieuws 9 45 Gram. 9 55 Hoogmis 11.30 Adagio en Fuga W. A. Mozart (gr. pl.) 11.40 1. Cantate nr 56 J. S. Bach en 2. Stabat Mater Vivaldi 12.20 Strijkkwartet 1.00 Toe spraak H.M. de Koningin (over beide zen ders) 1.15 Nieuws 1.30 De wereld helpt Ne derland 1.45 Symphonisch concert 2.45 Voor dracht uit de psalmen in de Ned. berijming van Gabrlël Smit 3 05 Gram. 4.30 Vespers IKOR: 7.10 Cantate „Sort uw tranen uit" 7.30 Gelooft u dat, door ds H. G. Groenewoud KRO: 7.45 Nieuws 8.00 Herhaling toespraak H.M. de Koningin 8.10 Mr Kortenhorst 8.15 Nieuws 8 30 Liederen 9.00 Klankbeeld 9.30 Gram. 10.10 Voordracht uit de psalmen in de Ned. berijming van Gabriël Smit 10.00 Negro spirituals 10.45 Gebed l'l.OO Nieuws II,15—12.00 Gramofoonmuzlek. (Zie voor de buitenlandse radio programma's pagina 6.) In Zeeland: Minder slachtoffers in Stavenisse Rode Kruismensen weren zich dapper Hé jó, word toch eens wakkerHoor je me niet?,... Kijk me eens an! De Rode Kruissoldaat maft door. Geen wonder, in 40 uur heeft hij niet gesla pen en nu ligt hij met zijn kleren aan op een harde houten bank in een kajuit van een schip te maffen. Eindelijk komt er beweging in het hoopje mens. Wawat is cr? Ben je wakker De man richt zich op: Ja, zeg het maar. O, er is niks, 'k wou zeggen: je kan nog twee uur pitten. Het antwoord van het slachtoffer is niet voor pu blicatie geschikt. Zo gaat het door. Vier mensen die niet kunnen slapen ook al zijn ze nog zo vermoeid, wekken de anderen die wel in Morpheus' armen liggen, alleen met de bedoeling de blijde mare te brengen dat het nog geen dag is! Misselijk Moet u niet direct zeggen: natuurlijk is het flauw en aardig is het ook niet, maar wat doe je als je met een man Ven dagen en nach ten lang bij elkaar bent op een zo kleine ruimte als een evacuatieschip biedt! Dan word je wel eens flauw en ook wel eens kin derachtig, net als de smaak in je mond. Want warm eten ontbreekt ten enen male. Aan boord is brood en koffie. Je eet ieder uur een boterham en je drinkt ieder uur een kop koffie en daar tussendoor rook je de ene cigaret na de andere. Op den duur schei je er mee uit: je kan geen brood, geen koffie en geen cigaret meer zien. Maar lang duurt de onthouding niet. „Van bedorven soep ben ik weer mens geworden", vertelt mij een van de Rode Kruis-helpsters. Zij zag in een verlaten evacuatiepost een pan soep staan. Het vet dreef er op. Op een petro leumstel werd de soep warm gemaakt. Zij en haar vriendin namen ieder een flinke portie. Toen zij het half op hadden, keek de een de ander aan. Is 't wel goed? 'k Geloof niet. Bij nader onderzoek bleek de vetlaag alleen maar schimmel te zijn. Het eten werd direct gestaakt. Won der boven wonder is het edele tweetal niet ziek ge worden, onze zegsvrouwe zei er zelfs van opgeknapt te zijn! Zou ik een hoed dragen, ik zou die afnemen voor dit heterogene groepje wer kers, dat niets te veel is en steeds bereid om méér te geven. Zondagmiddag is deze groep in actie gekomen tot Maandagmorgen vijf uur. Rust tot zeven uur. Opdrach duizend broden inslaan zie maar dat je eraan komt. Koffie, thee, boter, belegsel, medicamen ten, brancards, dekens enz, De groep zwermt uit over Rotterdam. Met verbeten ijver en doorzettingsvermo gen slaagden de mensen erin de opdracht uit te voe ren. Als de boot afvaart, gaat een zucht van verlich ting door de Rode Kruizers. Enkelen pakken een deken, wikkelen zich er in en trachten te slapen, anderen gaan met, elkaar wat pra ten. Betoog niet, dat het niet past dat moppen wor den verteld. Er moet een een tegenpool zijn voor alle vermoeienis en de inspan ning. De ellende, die giste ren gezien is en die hen vandaag weer wacht, moet worden afgereageerd. Wat je nu meemaakt, maak je nooit meer mee. Hoe weet je dat. Zo'n ramp komt maar eens in de 200 jaar voor. Dan ben ik blij geen Methusalem te zijn, want dan zou ik het nog drie keer meemaken. Zo gaat het door. Als het iemand begint, te vervelen, iverpt hij de verteller toe: Als wij ooit eens een feest avond organiseren en we hebben een zeurpiet nodig dan zullen wij jou vragen. Dan komt weer de koffie en de boterham. De boot stopt in een der havens. De Rode Kruismen sen zijn weer toonbeelden van ernst en toeioijding. De gevaarlijkste baantjes knap pen zij op. Ze vragen niet onnodig en mopperen komt bij deze arbeid niet in hun woordenboek voor. Het is een team waarop je hutóen kunt bouwen. In rubber bootjes gaan zij over ver dronken land op- zoek naar mensen. Een gevaarlijke op dracht. Als de boot met prikkeldraad, onder water verborgen, in aanraking komt, dan zijn de moeilijk heden niet te overzien. Het weghalen van de mensen is ook niet eenvoudig. Levens gevaarlijk zijn de klauter- partijen en sommigen zijn zo aan hun grojid en boer derij gehecht dat het heel wat overredingskracht kost om de hardnekkigen tot an deren gedachten te brengen. Woorden van erkentelijk heid verlangen deze wer kers niet al doet het hun toch goed als blijkt hoe dankbaar de meesten zijn, die met graagte een droge boterham zelfs zonder bo ter, opeten: wat zorgt u toch goed voor ons! De getroffenen, de zieken en geiuonden strompelen de boot op, ondersteund en liefderijk ontvangen door de groep. De dokter, de semi- arts, komt handen en ogen te kort, de helpsters lopen met koffie voor de groten en met melk voor de babies, met brood voor allemaal. Dan moeten er velen naar het toilet, moeizaam schui felen de oudjes er heen, die in de warmte van de kajuit ontdooien, want bar koud hebben ze het gehad. Warmte, slaap en drin ken dat is het waarnaar al len verlangen, intens, zo als ze nog nooit in hun leven ernaar verlangd hebben. In Rotterdam staan aan de kade ziekenauto's en auto bussen gereed. De uittocht duurt lang, tergend lang. Voetje voor voetje gaat het. Als de boot leeg is, gaat de groep ook naar de Ahoy- hal waar hun een warme maaltijd is beloofd. Ze krijgen een bord voor zich. Een half uur niets. Dan een bal gehakt. Een half uur niets. Een bordje soep. Dan is het op! Zonder weeklagen gaan ze weg: t is ver na het mid dernachtelijk uur. Terug naar de boot. Ze proberen te slapen. Enkelen lukt het. Dan komt iemand op het idee de slapers te wek ken Een Rode Kruissoldaat slaapt met zijn mond open. Een tube tandpasta hoe is die aan boord verzeild geraakt? wordt half in die geopende mond leegge- knepen. Het slachtoffer slikt de pasta door en veegt met zijn tong zijn lippen af. Er wordt eerst gegrinnikt en later klinkt de lach zo hard en gul dat ook deze man ontwaakt. Om half zes staan de mensen op: water om te wassen is er vrijwel niet. Wat hindert dat? Er zijn belangrijker dingen dan ge wassen gezichten! De boot vaart om zeven uur loeer de haven uit. Er zijn wéér broden aan boord. En dekens. En koffie. Sla perig zijn de gezichten, klein zijn bij velen nog de ogen. Er worden weer mop pen getapt. Hele oude met grote baarden. Tot er weer een haven in zicht is. Dan is ille moeheid afgelegd, de handen strekken zich tot het luerk, dat mensen redt en liefderijk bijstaat. Huidvoor deze groep. Eén uit vele. Mensen, waar Nederland trots op is. Zo gaat het door, dagen lang, bijkans zonder eind. Radio-Lausanne helpt Gisteravond heeft de Nederlandse om roep een heruitzending gegeven van een indrukwekkende reeks sympathiebetui gingen met de slachtoffers van de wa tersnood, welke per telefoon bij Radio- La.usanne was binnengekomen en reeds de avond tevoren door dit Zwitserse sta tion werd uitgezonden. De staatshoofden van Frankrijk, Italië, Oostenrijk, West- Duitsland, Zwitserland, Saarland en Monte Carlo spraken hun medeleven uit met de getroffenen in Nederland, Enge land en België. Namens het Nederlandse volk sprak Prins Bernhard een woord van dank. De dokter (rechts) behandelt aan boord by gebrek aan de juiste in strumenten met een soort aardappel mes de ontstoken nagel van een der Rode Kruismensen. Reddingsvaartuigen in 32 uur te Enaden gebouwd Achttien speciaal gebouwde vaartuigen voor de reddingswerkzaamheden in de overstroomde gebieden in Nederland wer den Vrijdagmiddag overgedragen aan de Nederlandse consul in Einden, waarmee de Nordsee-Werke eer, bijdrage leverden tot leniging van de nood in Nederland. Deze achttien vaartuigen zijn in 32 uur tijd geconstrueerd. soos die Paarl Solera Paarl Claret Paarl Constantia I is nou vir u in den Haag verkrygbaar! 'n Geïllustreerde brosjure en alle inligting kan verkry word van dia K. W. V. se AGENTSKAP, Fraderiksplein 49, Amsterdam-C. In den Haag verkrijgbaar bij: Kemmers' Wijnhandel Weissenbruchstraat 292-294 Appelstraat 199 de 8 winkels van Henri Vlek's Wijnhandel N.V. firma J. P. van Vliet Wijnhandel sinds 1865 Piet Heinstraat 136 Korte Houtstraat 19 Fred. Hendriklaan 255 Appelstraat 107 Onder de vijftienhonderd personen, die gisteren omstreeks 11 uur op liet hoog gelegen deel van Poortvliet om het stadhuis tezamen stonden gedromd, ging een hoera'tje op: onder uiterst moeilijke omstandigheden bij vloed was men er op de dijk in geslaagd twee gaten in de buitendijk te dichten. Ondanks alle ellende dus toch een hoera. De Amerikanen gebruiken echter een nieuwe methode, waarbij het mogelijk is de betonnen kolossen in een keer in kleine brokken uiteen te doen spatten en toch geen schade aan het Westlandse glas toe te .brengen, Met grote ploegen werkvolk worden door Delfland thans de openingen in de bunkers dichtgemetseld. Op het strancl graven draglines grote gaten waarin water komt te staan, d'it water wordt m de bunkers gepompt, als die geheel gevuld zijn. wordt een be trekkelijk lichte lading In water gehan gen, het laatste gat gaat ook dicht cn. dan wordt de zaak tot ontploffing ge bracht. De ontploffing veroorzaakt zo'n druk op het water, dat dit met geweldige kracht tegen de wanden van de bunkers perst, die hierdoor bezwijken. Die Amerikaanse geniesoldaten zijn harde werkers. In een grote bunker za ten reeds zulke grote gaten, dat die niet met water gebroken kon worden. Maar de soldaten zijn op alles voorbereid, ze rijden een compressor voor de bunker en boren diepe gaten in het beton. Aan een stuk door werken de mannen aan die geweldige trillende boor waar ze met alle kracht tegen duwen, zodat ze zelf „Fire Ho". Gratis nieuwe bril voor slachtoffers Tot 15 Februari kunnen alle slachtof fers van de watersnood, die hun bril verloren hebben, tegen overlegging van een bewijs van het Rode Kruis, gratis een nieuwe krijgen: De groothandel in optische artikelen heeft brilleglazen en monturen ter beschikking gesteld, ter wijl opticiens geen werkloon zullen re kenen. Er bestaat in de noodgebieden groot gebrek aan lieslaarzen en rubberhand schoenen. Degenen, die nog over voor raden beschikken, worden dan ook ver zocht dit op te geven. Honderdduizend exemplaren van „De Ramp" Het aantal inschrijvingen op het boek „De Ramp" is thans reeds zo groot, dat de Vereniging ter behartiging van de be langen, des boekhandels heeft besloten het aantal exemplaren der eerste oplage te verdubbelen. Binnenkort gaan dus honderdduizend exemplaren naar de Nederlandse boek handel. De Nederlandse kustvaarder West- land, die op weg was van Brunsbüttel naar Kingsley, wordt al veertien dagen vermist. Dat is tekenend voor de stemming in geheel Zeeland met uitzondering van Schouwen en Duiveland. Zelfs on Tholen is men optimistischer geworden. Er komt geen nieuw water naar binnen, het groot ste deel van het eiland bleef gespaard en de loco-burgemeester van het zwaar getroffen Stavenisse heeft thans bekend gemaakt, dat het geschatte aantal doden van 300 toch wel zeer aan de hoge kant moet zijn. Hij heeft alle verloren behui zingen nagegaan en geteld, hoeveel per. sonen daarin maximum aanwezig heb ben kunnen zijn. „Aan de hand daarvan kom ik dichter bij de 200 dan bij de 300". zo zeide hij. Een vliegtuig heeft boven een onver licht terrein in Poortvliet de moge lijkheid tot verlichting was niet aan wezig een dropping verricht, die enige schade heeft veroorzaakt. Pakketten met levensmiddelen vielen midden in het dorp en vernielde de daken van enkele huizen. De burgemeester kon hierover echter niet ontstemd zijn. Hij was vol lof over de hulpverlening en zo'n klein ongeval kan onder de huidige omstandig heden niet altijd uitblijven. Neen, zo hopeloos als de toestand Zondag was, zo hoopvol is die nu. De meeste inwoners van St ^ïnaland zijn teruggekeerd. Het dorp is droog. Verscheidene gaten in de dijken zijn ge dicht, Rest nog het herstel van de door braak in de zeedijk tegenover Ouwerkerk op Schouwen. Hier staan sterke stromin gen, maar het werk zal zeker slagen en ook hier heeft pessimisme plaats ge maakt voor optimisme over de toekomst. In West Zeeuws Vlaanderen zijn alle gaten in duinen en dijken gedicht. Dui zend burgers en 250 militairen hebben dit werk verricht. Langs de gehele kust heeft de P.T.T. een nood-telefoonlijn aangebracht, Deze landstreek is thans in gericht als evacuatie-oord. In Sint-Annaland spaarde DOCH VERGAT ZICHZELF Een eenzame vrouw, die als enige van haar gezin op het overstroomde eiland Tiengemeten achtergebleven is, heeft bij de puinhopen van haar boerderij gezwo ren het bedrijf weer te zullen opbouwen. „Ze zeggen, dat het hier onbewoonbaar is", zei de 38-jarige Johanna Maria Koo- man, die moeder van twee kinderen is en op het eenzaamste van alle Zuidhol landse eilanden op de boerderij Tessa woonde. „Maar wij hebben het land nog en wij zijn nog jong. Ik ga niet. Wij kunnen niet vlug genoeg beginnen met het redden van onze eigendommen uit de puinhopen". Haar land staat nog geheel onder water. De redding van de bewoners van Tien- gemeten is te danken aan de 58-jarige boerenknecht Piet Vos, die op Tessa werkt. Zjjn werkgever Gornelis Kooman lag met een gebroken been in het gips het gevolg van een ongeluk van enkele weken geleden toen de wind Zaterdag opstak. „Ik ging naar hem toe en zei: ik ver trouw het water niet", aldus Vos, „en voordat ik naar bed ging, zette ik de wek ker op twee uur". Toen hij om 2 uur buiten kwam ont dekte hij, dat het water reeds over de dyk stroomde. Zodoende kon hij de bewoners van Tiengemeten een eerste waarschu wing geven. Er was geen tüd meer te verliezen. Terwijl het water steeg, renden de doch tertjes van Kooman twaalf en zeven jaar oud langs de dijk naar een aan grenzende boerderij, die kortgeleden bui tengewoon hecht gebouwd was. Dat huis werd de redding van dit gezin Kooman en van een twaalftal buren. „Wij kregen de vrouw van de baas weg op de tractor en ik redde de paar den," zei Vos. „Op dat ogenblik hoorde ik de dijk bezwijken en in het stikdonker kwam een muur van water op ons af. Ik voelde hoe het vloedwater langs mijn benen snel begon te stijgen. En de baas kon niet lopen." Het leek een onmogelijke taak weg te komen. „Breng me boven op de dijk en laat me daar maar", zei de baas, zo ver telt Vos. „Maar ik zette hem op de trac tor, die echter defect raakte." „Het water hond bijna tot ons middel, toen we de tractor weer op gang kregen. Ondanks zijn gebroken been- reed Koo man de tractor in veiligheid. De machine, welke zijn leven redde, ligt thans gekan teld in een massa modder rondom de boerderij, die hun toevlucht werd. Vos bleef nog achter in een laatste poging om de 21 koeien te redden, toen bleek, dat hij van de anderen afgesneden was. „Ik klom op de dijk en begon op handen en voeten naar de veiligheid te kruipen. Ik had nog maar 30 meter voor de boeg toen de dijk vlak voor mijn neus opnieuw brak. Mijn weg naar de veilig heid werd een massa modder en water. Er zat niets anders op dan weer terug te kruipen. Ik kwam weer op de boerderij en klom op het dak. Mijn hondje kwam me daar gezelschap houden. Ik had het nog niet eerder gezien. Dat was 's morgens kwart voor drie. Tot tien uur bleef hij op het dak zitten. Op een gegeven ogenblik stortte een muur, die door het water ondermijnd was, in. Zij nam een gedeelte van het dak mee, maar het stuk waar hij op zat bleef gelukkig intact. Ten slotte zag Vos een ondiepe plek en slaagde hij er, soms tot zün hals door het water wadend, in met zijn hond naar het andere huis te komen. Niet geheel Nederland is ondergelopen Buitenlandse zakenrelaties worden gerustgesteld In het buitenland heerst bij zeer velen de mening, dat ons gehele land over stroomd is. Heeft dit enerzijds tot ge volg, dat de stroom van giften en gaven een ongekende omvang heeft aangeno men, anderzijds dreigen onze economische betrekkingen hiervan de hinder te onder vinden. Zo verkeren verschillende Amerikaanse afnemers van bloembollen in de mening, dat ze de eerste jaren wel niet op de levering van dit bij uitstek Hollandse pro duct behoeven te rekenen, hoewel in het overstroomde gebied niet één bloembol voor de export wordt geteeld. Verschillende buitenlandse toeristen, in de mening, dat geen hotel in Neder land nog één bed voor buitenlanders be schikbaar zal hebben, veranderden hun reisplannen en zegden de reeds in Neder land besproken hotels op. Daar verreweg het grootste deel der geëvacueerden door particulieren in huis is genomen, zal de overstroming over enkele maanden nau welijks nog invloed op het aantal voor het toerisme beschikbare bedden hebben. De Nederlandse zakenlieden zijn thans dan ook druk doende hun buitenlandse relaties van de juiste omvang van d* ramp op de hoogte te brengen. Onbeschrijflijk leed In liet ópvaiigstcentrum de Dierentuin is Donderdag een jongeman binnenge bracht,'die bij Spijkenisse ruim 3 uur in het water heeft rondgezwommen met zijn verloofde op zijn rug, maar haar toch niet heeft mogen redden. Door de koude verkleumd zonk het meisje ten slotte weg in de golven. makelaarskantoor Koninginnegracht 100 den Haag Tel. vloedgolf de bevolking Nog vele jaren zal men in St. Anna- land op Tholen spreken over het won der, dat de "bevolking van het dorp in de rampzalige nacht van 1 Februari be waard heeft voor een wisse verdrinkings dood. Tot vier uur was men met man en macht bij de haven aan het werk ge weest om de stormvloed te bezweren, maar het mocht niet baten. Het water kwam plotseling met geweld de Lang straat instromen, precies op de plaats waar- alle mensen verzameld waren. Op onverklaarbare wijze werd niemand door de vloed meegesleept, zelfs niet een oud vrouwtje, dat de hele water massa over zich heen kreeg, Zo hevig was de stroom, dat een vrachtwagen en een stuk beton van het stadhuis later aan het einde van de straat werden te ruggevonden.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 2