Het Nationaal
Rampenfonds
BOERENKNECHT REDDE
TIENGEMETEN
MZWOLSMAN-
Zeewering van Delfland in
uitstekende staat
Hoera, de dijk is dicht
Humor en ernst op evaeuatiescliip
HET VADERLAND 3 ZATERDAG 7 FEBRUARI 1953
Geert „sightseeing"
Van officiële zijde bereikt ons
het, tot de automobilisten gericht
verzoek, tijdens de weekeinden
geen „sightseeing"-tochten door
het geteisterde gebied te maken,
doch de wegen daar vrij te laten
voor de transporten. De meeste
wegen en veerponten zijn boven
dien zonder vergunning niet voor
het gewone verkeer toegankelijk.
Er was geen tijd om in de nachte
lijke uren naar huis te gaan, zodat
de groep zo goed en zo kwaad als
dat ging zich op de banken van de
kajuit ter ruste legde.
Amerikanen ruimen bunkers op
HET STRAND HEEFT NIETS GELEDEN
^LS een machtige tegenstroom vloeien
thans de millioenen aan geld bij het
Nationaal Rampenfonds binnen. Wat
doen we met deze bijdragen? Een vraag
waarop het antwoord vanzelfsprekend
lijkt: de nood lenigen van de 300.000 men
sen, die door de watersnood getroffen
zijn. Maar hoe deze verdeling zal zijn
is een zeer moeilijk probleem. Het vraag
stuk is ook niet op zichzelf op te lossen,
want ook de centrale overheid zal
schadeloosstellingen uitkeren ongeveer
op dezelfde basis als waarop de oorlogs
slachtoffers geholpen zijn.
Het is dus van groot belang te weten
wat met het geld, waarover het Natio
naal Rampenfonds beschikt over
daan moet worden en wat niet.
Daarvoor is een financierings
plan onmisbaar, dat is afge
stemd op de plannen van de
centrale overheid. We mogen
aannemen, dat daaraan door de autori
teiten wordt gewerkt. We zouden echter
willen vragen: maak het Nederlandse
volk zo spoedig mogelijk deelgenoot van
Uw plannen, omdat het er recht op heeft
te weten, wat er met zijn bijdragen ge
beurt. j
Het Nationale Rampenfonds wacht na
tuurlijk niet tot alle bijdragen binnen
zijn- het zal nu reeds aan het uitkeren
gaan. Daarvoor zijn zekere richtlenen
nodig, men keert niet in het wilde weg
uit Het zou goed zijn als het Nederlandse
volk van deze richtlijnen op de hoogte
wordt gesteld, opdat ieder kan zien, dat
de kapitalen goed besteed worden. Dat
lijkt ons toch niet te veel gevraagd.
Plet Nationaal Rampenfonds is een
reeds jaren bestaand lichaam. Het is de
vrucht van de coördinatie van vier ver
enigingen. Waarschijnlijk zal niemand
ooit gedacht hebben aan een ramp van zo
uitzonderlijk grote omvang. De vraag
mag dan ook gesteld worden of het Na
tionaal Rampenfonds wel als de alge
mene vertegenwoordiging van het Neder,
landse volksleven beschouwd kan wor
den. Met andere woorden of het alge
mene bestuur geen uitbreiding behoeft,
uiteraard zonder schade aan de snelle
besluitvaardigheid te berokkenen. Dit
Rampenfonds worde in waarheid een na
tionaal instituut.
Dr Kortenhorst heeft voor de radio
verklaard, dat de Regering met het geld
van het Rampenfonds niets van doen
heeft. Het is particulier bezit, dat parti
culier wordt uitgekeerd. Hoe voortreffe
lijk zijn toespraak ook was, dit heeft ons
toch niet kunnen overtuigen. De Rege
ring is ruimschoots in het Rampenfonds
vertegenwoordigd en heeft grote invloed
op de besluitvorming zoals reeds geble
ken is uit de benoeming van een direc
teur.
Het is vanzelfsprekend, dat de Rege
ring invloed in het fonds heeft, want ook
uit de publieke kassen vloeien grote be
dragen toe, men denke aan de gemeen
ten. Bovendien stroomt het geld ook bin
nen uit het buitenland. Dat de Regering
dus een woordje mee spreekt is goed,
maar hoe is precies de verhouding van
Regering en particulieren in het fonds?
Wie beslist over het uitkeren van het
geld? Met andere woorden wiens hand
tekening is vereist? Dat is ons en ver
moedelijk zeer vele anderen in het ge
heel niet duidelijk. In ieder geval was
het licht, dat dr Kortenhorst ontstak niet
sterk genoeg. Daarom zou het goed zijn,
als het Nationaal Rampenfonds eens uit
voerig opening van zaken gaf, omdat het
in de komende maanden een belangrijke
plaats zal innemen in onze samenleving
en iedere vaagheid moet daarbij taboe
zijn.
Bredavluchtelingen en
militairen
Het doorgaans rustige beeld van Breda
is sinds de eerste dagen van de ramp
wel grondig veranderd. In deze stad
staat het normale leven vrijwel geheel
stil. Duizenden vluchtelingen heeft men
hier liefderijk opgenomen en verzorgd.
Een kledingactie liep dermate vlot van
stapel, dat in één morgen de hele stad
was afgestroopt. Tonnen goederen zijn
binnengekomen. Een perfect georgani
seerd „warenhuis", zorgt voor de distri
butie en biedt zoveel service, dat de
evacué's, wanneer zij gereed zijn met
hun „inkopen", per auto naar hun nieu
we, adres worden gebracht. Zakenlieden
van buiten de stad, die van deze actie
hoorden schakelden zichzelf bereidwillig
in. Zelfs twee Amerikanen en een Frans
man hebben een dag lang meegereden.
Deze service is overigens niet overbodig,
want wie een groot gezin heeft, moet
een hele zending mee naar huis nemen,
die te voet onmogelijk vervoerd kan
worden.
In de stormnacht van Zaterdag op Zondag heeft het ook danig gespan
nen aan de smalle duinenstrook hij 's-Gravenzande. Bij het opkomen van
de nieuwe vloed had men de situatie echter al in handen en was alle ge
vaar geweken. Opnieuw is hewezen, dat de zeewering van Delfland uit
stekend is. Wanneer zo'n geweld kan worden weeerslaan, behoeft men
nooit meer hang te zijn voor een instorting!
Natuurlijk is er aan de duinenrij tus
sen Scheveningen en Hoek van Holland
wel grote schade ontstaan. Op vele plaat
sen zijn de duinen over een breedte van
20 a 30 meter weggeslagen. Hierdoor zijn
de tientallen grote bunkers en de tal
loze kleinere, de zgn. tobroeks, óf ge
heel uit het duin gestort en als dozen
op het strand terecht gekomen, óf aan
de buitenkant van de duinen komen te
staan. Dit laatste zou bij een volgende
zware storm gevaar kunnen opleveren,
daar de zee dan achter de zware beton-
kolossen aan het duin gaat knagen. De
zeewering moet een massief zandlichaam
zijn, zo gauw dit wordt doorbroken door
bunkers, bestaat hier grote kans op aan.
zienlijke vernielingen.
Zoals de dijkgraaf van Delfland, mr dr
Th. F. J. A. Dolk ons enige tijd geleden
bij een interview meedeelde, hebben de
strandhoofden steeds uitstekende dien
sten bewezen. Ook nu weer is gebleken,
dat dit onderdeel van de zeewering van
zeer groot belang is. Deze strandhoofden
hebben hoofdzakelijk ten doel, het zand
van het strand vast te houden. Des te
breder en des te hoger het strand is.
des te meer wordt de kracht van het
water daarop gebroken.
Geen schade aan strand
Over de toestand van die strandhoof
den en van het strand zelf, tastte men
de eerste dagen na de storm nog in het
onzekere, doch thans is gebleken, dat de
hoofden zeer weinig schade hebben op
gelopen en dat het strand ook bijna geen
zand heeft verloren.
Het strand voor de boulevard en het
stille strand ten Zuiden van de haven, is
nog even breed als het voor de storm
was. Het weinige zand dat hier tijdens
deze en voorgaande stormen is wegge
slagen, wordt straks in de zomer door
de zee weer aangevoerd, zodat de toe
stand deze zomer precies gelük zal zijn
aan die van voorgaande zomers. De
Scheveningse badplaatsgencugten zijn ge
lukkig gebleven!
Het herstel van de schade aan de dui
nen ter hoogte van 's-Gravenzande is in
volle gang. Delfland heeft hier dankbaar
gebruik gemaakt van de hulp die gene
raal Burgdorfer van het Amerikaanse
leger heeft aangeboden. Thans werken
ongeveer 40 Amerikaanse pioniers die uit
Frankfurt kwamen, aan de opruiming van
de bunkers. Dit opruimen moet erg voor.
zichtig gebeuren, Het zou heel eenvoudig
zijn, een zware lading in de bunkers te
leggen en die met een enkele ontploffing
te vernietigen, maar dat zou funest zijn
voor de glazen van de kwekerijen in
het Westland.
Daarom is vooi-zichtigheid hier gebo
den. De bunkers zijn echter zo ontzag
lijk'zwaar geconstrueerd dikwijls heb
ben ze muren van drie meter gewapend
beton— dat het maanden zou vergen, ze
stukje voor stukje te slopen.
van top tot teen meetrillen. Zonder dat
de boor een ogenblik stil staat, nemen
ze het zware karwei van elkaar over. Tot
over gaten zitten, die opgevuld worden
met springstof plactic. Een Nederlandse
genieofficier heeft hierop het toezicht,
om te voorkomen, dat een te zware la
ding wordt aangebracht. Alle gaten
worden gevuld, de lonten er aan beves
tigd, een snoer wordt snel uitgebracht,
de militairen lopen met grote passen weg,
een schreeuwt boven op 't duin de waar-
schuwingsroep „Fire Ho" en direct daar
op dringt de harde knal van de ontplof
fing over het verlaten strar.d.
De rook is nog niet weggetrokken, of
de militairen komen al weer aanhollen,
de vrachtauto met springstoffen en de
compressor rijden weer aan, even later
dreunt het geluid van de zoevende boor
al weer.
Hard werken die Amerikanen, goed be
schermd tegen de felle koude met hun
zware bontmutsen en dikke poolkleren.
Geen ogenblikje verslapt hun energie,
zodat ze gauw mogelijk deze monsterlijke
overblijfselen uit de Duitse bezetting ver
dwenen zullen zijn en van de duinenrij
weer een hechte en stevige zeewering zal
kunnen worden gemaakt.
De bewoners van Delfland en dus ook
van het laag gelegen deel van Den Haag
kunnen gerust zijn. hier wordt alles ge
daan wat mogelijk is de zeewering zo
te maken, dat zelfs bij een orkaan als
wij nu hebben beleefd, geen enkele kans
op doorbreken bestaat.
Met water-druk
Nationale Gedenkdag in
de aether
Hilversum I. 402 m. VARA: 8.00 Nieuws
8..20 Gedichten 8 50 Gram. 9.15 Geestelijk
leven 9.30 Bachcantate; VPRO: 10 00 Zon-
dagshalfuur; IKOR: 10.30 Kerkdienst: VPRO:
11.45 Causerie; AVRO: 12.00 Concertgebouw
orkest o.l.v, Willem Mengelberg (gr. pl.)
12 18 Orgelkoralen van Johann Sebastian
Bach 12.30 Werken voor strij'korkest (gr. pl.)
I.00 Toespraak H.M. Koningin Juliana (beide
zenders) 1.15 (Gezamenlijk programma)
Nieuwsberichten 1.30 Ouverture op. 81 Joh.
Brahms 1.45 Psalmen en gezangen 2.00 Toe.
spraak door dr P. H. Ritter Jr 2 15 Piano
recital 2.35 Requiem op. 48 Gabriel Faiire
3.15 Fragment uit ..Thomas Moore" van Hen-
riëtte Roland Holst-v. d. Schalk (hoorspel)
3.55 Omroeporkest: VPRO: 5.00 Zijne Excel
lentie J. v. d. Kieft 5.10 Wijdingsdienst
VARA: 5,30 Toespraak door prof. dr W. Ban
ning 5.50 Kamerniuziekprogramma 6.15
Nieuwsberichten 6,45 Gram.; AVRO: 8.00
Herhaling toespraak H.M. de Koningin 8.10
Mr Kortenhorst 8.15 Nieuws 8,30 Aotus Tra
gicus 8,55 Poëzie 9,15 Symphonisch concert
(gr, pl.) 10,30 Wijdingswoord door prof, dr
A. A. van Ruler 10.40 Dolf Hendrikse be
speelt het orgel van de Ned. Herv. kerk te
Zoutelande op Walcheren 11 00 (Gezamenlijk
programma) Nieuws 11.15—12.00 Strijk,
kwartet.
Hilversum II. 298 m. NCRV: 8.00 Nieuws
8.30 Morgenwijding 9.15 Gram, KRO: 9.30
Nieuws 9 45 Gram. 9 55 Hoogmis 11.30 Adagio
en Fuga W. A. Mozart (gr. pl.) 11.40 1.
Cantate nr 56 J. S. Bach en 2. Stabat
Mater Vivaldi 12.20 Strijkkwartet 1.00 Toe
spraak H.M. de Koningin (over beide zen
ders) 1.15 Nieuws 1.30 De wereld helpt Ne
derland 1.45 Symphonisch concert 2.45 Voor
dracht uit de psalmen in de Ned. berijming
van Gabrlël Smit 3 05 Gram. 4.30 Vespers
IKOR: 7.10 Cantate „Sort uw tranen uit" 7.30
Gelooft u dat, door ds H. G. Groenewoud
KRO: 7.45 Nieuws 8.00 Herhaling toespraak
H.M. de Koningin 8.10 Mr Kortenhorst 8.15
Nieuws 8 30 Liederen 9.00 Klankbeeld 9.30
Gram. 10.10 Voordracht uit de psalmen in
de Ned. berijming van Gabriël Smit 10.00
Negro spirituals 10.45 Gebed l'l.OO Nieuws
II,15—12.00 Gramofoonmuzlek.
(Zie voor de buitenlandse radio
programma's pagina 6.)
In Zeeland:
Minder slachtoffers in Stavenisse
Rode Kruismensen weren
zich dapper
Hé jó, word toch eens
wakkerHoor je me
niet?,... Kijk me eens an!
De Rode Kruissoldaat
maft door. Geen wonder, in
40 uur heeft hij niet gesla
pen en nu ligt hij met zijn
kleren aan op een harde
houten bank in een kajuit
van een schip te maffen.
Eindelijk komt er beweging
in het hoopje mens.
Wawat is cr?
Ben je wakker
De man richt zich op:
Ja, zeg het maar.
O, er is niks, 'k wou
zeggen: je kan nog twee
uur pitten.
Het antwoord van het
slachtoffer is niet voor pu
blicatie geschikt. Zo gaat
het door. Vier mensen die
niet kunnen slapen ook al
zijn ze nog zo vermoeid,
wekken de anderen die wel
in Morpheus' armen liggen,
alleen met de bedoeling de
blijde mare te brengen dat
het nog geen dag is!
Misselijk
Moet u niet direct zeggen:
natuurlijk is het flauw en
aardig is het ook niet, maar
wat doe je als je met een
man Ven dagen en nach
ten lang bij elkaar bent op
een zo kleine ruimte als
een evacuatieschip biedt!
Dan word je wel eens
flauw en ook wel eens kin
derachtig, net als de smaak
in je mond. Want warm
eten ontbreekt ten enen
male. Aan boord is brood
en koffie. Je eet ieder uur
een boterham en je drinkt
ieder uur een kop koffie en
daar tussendoor rook je de
ene cigaret na de andere.
Op den duur schei je er
mee uit: je kan geen brood,
geen koffie en geen cigaret
meer zien. Maar lang duurt
de onthouding niet.
„Van bedorven soep ben
ik weer mens geworden",
vertelt mij een van de Rode
Kruis-helpsters. Zij zag in
een verlaten evacuatiepost
een pan soep staan. Het vet
dreef er op. Op een petro
leumstel werd de soep
warm gemaakt. Zij en haar
vriendin namen ieder een
flinke portie. Toen zij het
half op hadden, keek de een
de ander aan.
Is 't wel goed?
'k Geloof niet.
Bij nader onderzoek bleek
de vetlaag alleen maar
schimmel te zijn. Het eten
werd direct gestaakt. Won
der boven wonder is het
edele tweetal niet ziek ge
worden, onze zegsvrouwe
zei er zelfs van opgeknapt
te zijn!
Zou ik een hoed dragen,
ik zou die afnemen voor dit
heterogene groepje wer
kers, dat niets te veel is en
steeds bereid om méér te
geven. Zondagmiddag is
deze groep in actie gekomen
tot Maandagmorgen vijf
uur. Rust tot zeven uur.
Opdrach duizend broden
inslaan zie maar dat je
eraan komt. Koffie, thee,
boter, belegsel, medicamen
ten, brancards, dekens enz,
De groep zwermt uit over
Rotterdam. Met verbeten
ijver en doorzettingsvermo
gen slaagden de mensen
erin de opdracht uit te voe
ren. Als de boot afvaart,
gaat een zucht van verlich
ting door de Rode Kruizers.
Enkelen pakken een deken,
wikkelen zich er in en
trachten te slapen, anderen
gaan met, elkaar wat pra
ten. Betoog niet, dat het
niet past dat moppen wor
den verteld. Er moet een
een tegenpool zijn voor alle
vermoeienis en de inspan
ning. De ellende, die giste
ren gezien is en die hen
vandaag weer wacht, moet
worden afgereageerd.
Wat je nu meemaakt,
maak je nooit meer mee.
Hoe weet je dat.
Zo'n ramp komt maar
eens in de 200 jaar voor.
Dan ben ik blij geen
Methusalem te zijn, want
dan zou ik het nog drie
keer meemaken.
Zo gaat het door. Als het
iemand begint, te vervelen,
iverpt hij de verteller toe:
Als wij ooit eens een feest
avond organiseren en we
hebben een zeurpiet nodig
dan zullen wij jou vragen.
Dan komt weer de koffie
en de boterham.
De boot stopt in een der
havens. De Rode Kruismen
sen zijn weer toonbeelden
van ernst en toeioijding. De
gevaarlijkste baantjes knap
pen zij op. Ze vragen niet
onnodig en mopperen komt
bij deze arbeid niet in hun
woordenboek voor. Het is
een team waarop je hutóen
kunt bouwen. In rubber
bootjes gaan zij over ver
dronken land op- zoek naar
mensen. Een gevaarlijke op
dracht. Als de boot met
prikkeldraad, onder water
verborgen, in aanraking
komt, dan zijn de moeilijk
heden niet te overzien. Het
weghalen van de mensen is
ook niet eenvoudig. Levens
gevaarlijk zijn de klauter-
partijen en sommigen zijn
zo aan hun grojid en boer
derij gehecht dat het heel
wat overredingskracht kost
om de hardnekkigen tot an
deren gedachten te brengen.
Woorden van erkentelijk
heid verlangen deze wer
kers niet al doet het hun
toch goed als blijkt hoe
dankbaar de meesten zijn,
die met graagte een droge
boterham zelfs zonder bo
ter, opeten: wat zorgt u
toch goed voor ons!
De getroffenen, de zieken
en geiuonden strompelen de
boot op, ondersteund en
liefderijk ontvangen door de
groep. De dokter, de semi-
arts, komt handen en ogen
te kort, de helpsters lopen
met koffie voor de groten
en met melk voor de babies,
met brood voor allemaal.
Dan moeten er velen naar
het toilet, moeizaam schui
felen de oudjes er heen,
die in de warmte van de
kajuit ontdooien, want bar
koud hebben ze het gehad.
Warmte, slaap en drin
ken dat is het waarnaar al
len verlangen, intens, zo als
ze nog nooit in hun leven
ernaar verlangd hebben. In
Rotterdam staan aan de
kade ziekenauto's en auto
bussen gereed. De uittocht
duurt lang, tergend lang.
Voetje voor voetje gaat het.
Als de boot leeg is, gaat de
groep ook naar de Ahoy-
hal waar hun een warme
maaltijd is beloofd.
Ze krijgen een bord voor
zich.
Een half uur niets.
Dan een bal gehakt.
Een half uur niets.
Een bordje soep.
Dan is het op!
Zonder weeklagen gaan
ze weg: t is ver na het mid
dernachtelijk uur. Terug
naar de boot. Ze proberen
te slapen. Enkelen lukt het.
Dan komt iemand op het
idee de slapers te wek
ken
Een Rode Kruissoldaat
slaapt met zijn mond open.
Een tube tandpasta hoe
is die aan boord verzeild
geraakt? wordt half in
die geopende mond leegge-
knepen. Het slachtoffer
slikt de pasta door en veegt
met zijn tong zijn lippen af.
Er wordt eerst gegrinnikt
en later klinkt de lach zo
hard en gul dat ook deze
man ontwaakt.
Om half zes staan de
mensen op: water om te
wassen is er vrijwel niet.
Wat hindert dat? Er zijn
belangrijker dingen dan ge
wassen gezichten!
De boot vaart om zeven
uur loeer de haven uit. Er
zijn wéér broden aan boord.
En dekens. En koffie. Sla
perig zijn de gezichten,
klein zijn bij velen nog de
ogen. Er worden weer mop
pen getapt. Hele oude met
grote baarden. Tot er weer
een haven in zicht is. Dan
is ille moeheid afgelegd, de
handen strekken zich tot
het luerk, dat mensen redt
en liefderijk bijstaat.
Huidvoor deze groep.
Eén uit vele.
Mensen, waar Nederland
trots op is.
Zo gaat het door, dagen
lang, bijkans zonder eind.
Radio-Lausanne helpt
Gisteravond heeft de Nederlandse om
roep een heruitzending gegeven van een
indrukwekkende reeks sympathiebetui
gingen met de slachtoffers van de wa
tersnood, welke per telefoon bij Radio-
La.usanne was binnengekomen en reeds
de avond tevoren door dit Zwitserse sta
tion werd uitgezonden. De staatshoofden
van Frankrijk, Italië, Oostenrijk, West-
Duitsland, Zwitserland, Saarland en
Monte Carlo spraken hun medeleven uit
met de getroffenen in Nederland, Enge
land en België. Namens het Nederlandse
volk sprak Prins Bernhard een woord
van dank.
De dokter (rechts) behandelt aan
boord by gebrek aan de juiste in
strumenten met een soort aardappel
mes de ontstoken nagel van een der
Rode Kruismensen.
Reddingsvaartuigen in 32 uur te
Enaden gebouwd
Achttien speciaal gebouwde vaartuigen
voor de reddingswerkzaamheden in de
overstroomde gebieden in Nederland wer
den Vrijdagmiddag overgedragen aan de
Nederlandse consul in Einden, waarmee
de Nordsee-Werke eer, bijdrage leverden
tot leniging van de nood in Nederland.
Deze achttien vaartuigen zijn in 32 uur
tijd geconstrueerd.
soos die
Paarl Solera
Paarl Claret
Paarl Constantia I
is nou vir u in
den Haag
verkrygbaar!
'n Geïllustreerde
brosjure en alle
inligting kan verkry
word van
dia K. W. V. se AGENTSKAP,
Fraderiksplein 49, Amsterdam-C.
In den Haag verkrijgbaar bij:
Kemmers' Wijnhandel
Weissenbruchstraat 292-294
Appelstraat 199
de 8 winkels van
Henri Vlek's
Wijnhandel N.V.
firma J. P. van Vliet
Wijnhandel sinds 1865
Piet Heinstraat 136
Korte Houtstraat 19
Fred. Hendriklaan 255
Appelstraat 107
Onder de vijftienhonderd personen, die gisteren omstreeks 11 uur op
liet hoog gelegen deel van Poortvliet om het stadhuis tezamen stonden
gedromd, ging een hoera'tje op: onder uiterst moeilijke omstandigheden
bij vloed was men er op de dijk in geslaagd twee gaten in de buitendijk
te dichten. Ondanks alle ellende dus toch een hoera.
De Amerikanen gebruiken echter een
nieuwe methode, waarbij het mogelijk is
de betonnen kolossen in een keer in
kleine brokken uiteen te doen spatten en
toch geen schade aan het Westlandse
glas toe te .brengen, Met grote ploegen
werkvolk worden door Delfland thans de
openingen in de bunkers dichtgemetseld.
Op het strancl graven draglines grote
gaten waarin water komt te staan, d'it
water wordt m de bunkers gepompt, als
die geheel gevuld zijn. wordt een be
trekkelijk lichte lading In water gehan
gen, het laatste gat gaat ook dicht cn.
dan wordt de zaak tot ontploffing ge
bracht. De ontploffing veroorzaakt zo'n
druk op het water, dat dit met geweldige
kracht tegen de wanden van de bunkers
perst, die hierdoor bezwijken.
Die Amerikaanse geniesoldaten zijn
harde werkers. In een grote bunker za
ten reeds zulke grote gaten, dat die niet
met water gebroken kon worden. Maar
de soldaten zijn op alles voorbereid, ze
rijden een compressor voor de bunker
en boren diepe gaten in het beton. Aan
een stuk door werken de mannen aan die
geweldige trillende boor waar ze met
alle kracht tegen duwen, zodat ze zelf
„Fire Ho".
Gratis nieuwe bril voor
slachtoffers
Tot 15 Februari kunnen alle slachtof
fers van de watersnood, die hun bril
verloren hebben, tegen overlegging van
een bewijs van het Rode Kruis, gratis
een nieuwe krijgen: De groothandel in
optische artikelen heeft brilleglazen en
monturen ter beschikking gesteld, ter
wijl opticiens geen werkloon zullen re
kenen.
Er bestaat in de noodgebieden groot
gebrek aan lieslaarzen en rubberhand
schoenen. Degenen, die nog over voor
raden beschikken, worden dan ook ver
zocht dit op te geven.
Honderdduizend exemplaren van
„De Ramp"
Het aantal inschrijvingen op het boek
„De Ramp" is thans reeds zo groot, dat
de Vereniging ter behartiging van de be
langen, des boekhandels heeft besloten
het aantal exemplaren der eerste oplage
te verdubbelen.
Binnenkort gaan dus honderdduizend
exemplaren naar de Nederlandse boek
handel.
De Nederlandse kustvaarder West-
land, die op weg was van Brunsbüttel
naar Kingsley, wordt al veertien dagen
vermist.
Dat is tekenend voor de stemming in
geheel Zeeland met uitzondering van
Schouwen en Duiveland. Zelfs on Tholen
is men optimistischer geworden. Er komt
geen nieuw water naar binnen, het groot
ste deel van het eiland bleef gespaard
en de loco-burgemeester van het zwaar
getroffen Stavenisse heeft thans bekend
gemaakt, dat het geschatte aantal doden
van 300 toch wel zeer aan de hoge kant
moet zijn. Hij heeft alle verloren behui
zingen nagegaan en geteld, hoeveel per.
sonen daarin maximum aanwezig heb
ben kunnen zijn. „Aan de hand daarvan
kom ik dichter bij de 200 dan bij de 300".
zo zeide hij.
Een vliegtuig heeft boven een onver
licht terrein in Poortvliet de moge
lijkheid tot verlichting was niet aan
wezig een dropping verricht, die enige
schade heeft veroorzaakt. Pakketten met
levensmiddelen vielen midden in het
dorp en vernielde de daken van enkele
huizen. De burgemeester kon hierover
echter niet ontstemd zijn. Hij was vol
lof over de hulpverlening en zo'n klein
ongeval kan onder de huidige omstandig
heden niet altijd uitblijven. Neen, zo
hopeloos als de toestand Zondag was, zo
hoopvol is die nu.
De meeste inwoners van St ^ïnaland
zijn teruggekeerd. Het dorp is droog.
Verscheidene gaten in de dijken zijn ge
dicht, Rest nog het herstel van de door
braak in de zeedijk tegenover Ouwerkerk
op Schouwen. Hier staan sterke stromin
gen, maar het werk zal zeker slagen en
ook hier heeft pessimisme plaats ge
maakt voor optimisme over de toekomst.
In West Zeeuws Vlaanderen zijn alle
gaten in duinen en dijken gedicht. Dui
zend burgers en 250 militairen hebben
dit werk verricht. Langs de gehele kust
heeft de P.T.T. een nood-telefoonlijn
aangebracht, Deze landstreek is thans in
gericht als evacuatie-oord.
In Sint-Annaland spaarde
DOCH VERGAT ZICHZELF
Een eenzame vrouw, die als enige van
haar gezin op het overstroomde eiland
Tiengemeten achtergebleven is, heeft bij
de puinhopen van haar boerderij gezwo
ren het bedrijf weer te zullen opbouwen.
„Ze zeggen, dat het hier onbewoonbaar
is", zei de 38-jarige Johanna Maria Koo-
man, die moeder van twee kinderen is
en op het eenzaamste van alle Zuidhol
landse eilanden op de boerderij Tessa
woonde. „Maar wij hebben het land nog
en wij zijn nog jong. Ik ga niet. Wij
kunnen niet vlug genoeg beginnen met
het redden van onze eigendommen uit de
puinhopen". Haar land staat nog geheel
onder water.
De redding van de bewoners van Tien-
gemeten is te danken aan de 58-jarige
boerenknecht Piet Vos, die op Tessa
werkt. Zjjn werkgever Gornelis Kooman
lag met een gebroken been in het gips
het gevolg van een ongeluk van enkele
weken geleden toen de wind Zaterdag
opstak.
„Ik ging naar hem toe en zei: ik ver
trouw het water niet", aldus Vos, „en
voordat ik naar bed ging, zette ik de wek
ker op twee uur".
Toen hij om 2 uur buiten kwam ont
dekte hij, dat het water reeds over de dyk
stroomde. Zodoende kon hij de bewoners
van Tiengemeten een eerste waarschu
wing geven.
Er was geen tüd meer te verliezen.
Terwijl het water steeg, renden de doch
tertjes van Kooman twaalf en zeven
jaar oud langs de dijk naar een aan
grenzende boerderij, die kortgeleden bui
tengewoon hecht gebouwd was. Dat huis
werd de redding van dit gezin Kooman
en van een twaalftal buren.
„Wij kregen de vrouw van de baas
weg op de tractor en ik redde de paar
den," zei Vos. „Op dat ogenblik hoorde
ik de dijk bezwijken en in het stikdonker
kwam een muur van water op ons af.
Ik voelde hoe het vloedwater langs mijn
benen snel begon te stijgen. En de baas
kon niet lopen."
Het leek een onmogelijke taak weg te
komen. „Breng me boven op de dijk en
laat me daar maar", zei de baas, zo ver
telt Vos. „Maar ik zette hem op de trac
tor, die echter defect raakte."
„Het water hond bijna tot ons middel,
toen we de tractor weer op gang kregen.
Ondanks zijn gebroken been- reed Koo
man de tractor in veiligheid. De machine,
welke zijn leven redde, ligt thans gekan
teld in een massa modder rondom de
boerderij, die hun toevlucht werd.
Vos bleef nog achter in een laatste
poging om de 21 koeien te redden, toen
bleek, dat hij van de anderen afgesneden
was. „Ik klom op de dijk en begon op
handen en voeten naar de veiligheid te
kruipen. Ik had nog maar 30 meter voor
de boeg toen de dijk vlak voor mijn neus
opnieuw brak. Mijn weg naar de veilig
heid werd een massa modder en water.
Er zat niets anders op dan weer terug te
kruipen. Ik kwam weer op de boerderij
en klom op het dak. Mijn hondje kwam
me daar gezelschap houden. Ik had het
nog niet eerder gezien.
Dat was 's morgens kwart voor drie.
Tot tien uur bleef hij op het dak zitten.
Op een gegeven ogenblik stortte een
muur, die door het water ondermijnd
was, in. Zij nam een gedeelte van het dak
mee, maar het stuk waar hij op zat bleef
gelukkig intact.
Ten slotte zag Vos een ondiepe plek en
slaagde hij er, soms tot zün hals door het
water wadend, in met zijn hond naar het
andere huis te komen.
Niet geheel Nederland
is ondergelopen
Buitenlandse zakenrelaties
worden gerustgesteld
In het buitenland heerst bij zeer velen
de mening, dat ons gehele land over
stroomd is. Heeft dit enerzijds tot ge
volg, dat de stroom van giften en gaven
een ongekende omvang heeft aangeno
men, anderzijds dreigen onze economische
betrekkingen hiervan de hinder te onder
vinden.
Zo verkeren verschillende Amerikaanse
afnemers van bloembollen in de mening,
dat ze de eerste jaren wel niet op de
levering van dit bij uitstek Hollandse pro
duct behoeven te rekenen, hoewel in het
overstroomde gebied niet één bloembol
voor de export wordt geteeld.
Verschillende buitenlandse toeristen,
in de mening, dat geen hotel in Neder
land nog één bed voor buitenlanders be
schikbaar zal hebben, veranderden hun
reisplannen en zegden de reeds in Neder
land besproken hotels op. Daar verreweg
het grootste deel der geëvacueerden door
particulieren in huis is genomen, zal de
overstroming over enkele maanden nau
welijks nog invloed op het aantal voor
het toerisme beschikbare bedden hebben.
De Nederlandse zakenlieden zijn thans
dan ook druk doende hun buitenlandse
relaties van de juiste omvang van d*
ramp op de hoogte te brengen.
Onbeschrijflijk leed
In liet ópvaiigstcentrum de Dierentuin
is Donderdag een jongeman binnenge
bracht,'die bij Spijkenisse ruim 3 uur
in het water heeft rondgezwommen met
zijn verloofde op zijn rug, maar haar
toch niet heeft mogen redden. Door de
koude verkleumd zonk het meisje ten
slotte weg in de golven.
makelaarskantoor
Koninginnegracht 100
den Haag Tel.
vloedgolf de bevolking
Nog vele jaren zal men in St. Anna-
land op Tholen spreken over het won
der, dat de "bevolking van het dorp in
de rampzalige nacht van 1 Februari be
waard heeft voor een wisse verdrinkings
dood. Tot vier uur was men met man en
macht bij de haven aan het werk ge
weest om de stormvloed te bezweren,
maar het mocht niet baten. Het water
kwam plotseling met geweld de Lang
straat instromen, precies op de plaats
waar- alle mensen verzameld waren. Op
onverklaarbare wijze werd niemand
door de vloed meegesleept, zelfs niet
een oud vrouwtje, dat de hele water
massa over zich heen kreeg, Zo hevig
was de stroom, dat een vrachtwagen en
een stuk beton van het stadhuis later
aan het einde van de straat werden te
ruggevonden.