Evacuatie vrouwen en kinderen van rampzalig eiland
Normale leven op Flakkee staat stil
Ta ma
ons ganse
Ruim 12.000 soldaien hielpen
in nood-gehied
Hulp moet za bpeeduj, magetij(ï
in goede banen worden geleid
o„ water en brood
HAAGSCHE COURANT Zaterdag 7 Februari 1953 Pagina
stellen, de zelfopoffering van hon
derden, militairen en burgers, die
niet aan eigen lijfsbehoud hebben
gedacht.
Wij denken aan de jongeman, die
zich spier naakt uitkleedde, zich
toen in het ijskoude water stortte
en persoonlijk meer dan 20 mensen
in veiligheid bracht. Aan het
prachtige werk. dat Amerikaanse-,
Ëngel-e- en Nederlandse piloten
met hun helicoptères. hebben ver
richt Op de dijk. even buiten Som
melsdijk spraken wij met een Ame
rikaanse sergeant, die 48 uur onaf.
gebroken me', zijn helicopter in be
drijf was geweest, om mensen van
de daken of van nog droog geble
ven punten te halen.
De toestellen werden letterlijk
olgepropt, daardoor kon het ge
beuren .dat de benen van de laatste
passagier buiten het toestel moes
ten blijven hangen. Een ere- aluut
aan al die dapperen, die van geen
ophouden wilden weten zolane er
nog mensen in doodsnood verkeer
den.
Gistermiddag is er in een wei
land in Sommelsdijk een helicopter
bij een noodlanding over de kop
geslagen. Het toestel werd zwaar
beschadigd, maar de twee Ameri
kanen bleven gelukkig ongedeerd
Direct na het ongeval stonden zij
weer op de dijk. om me: een an
dere machine hun reddingswerk
I voort te zetten.
Later, veel later zullen over het
werk van al die mensen, voor wie
niets te veel is geweest, zeker boe-
ken vol worden gecchreven. Bij hc'
lezen van al die feiten zal men st:!
worden, maar ook een gevoel van
dankbaarheid in zich op voelen ko
men. dat ook in deze wereld er
op ruime schaal nog naastenliefde
wordt gevonden.
De kerk van Sommelsdijk ligt
boordevol met kledingstukken en
levensmiddelen voor de getroffe
nen. Nog maar steeds meren er zol
derschuiten, waarvan de ruimen
bijkans uitpuilen van de gaven uit
(Van een onzeiverslaggevers)
Voor een der ramen van hotel Reijer in Middelharnis hangt een aankondiging van het
filmprogramma, dat deze week vertoond zou worden „On moonlight bay" met Doris Day.
Het staat er in schreeuwende letters. Maar de film is niet vertoond en in de gelagkamer
is het propvol met militairen. De inwoners van Middelharnis hebben juffrouw Doris Day
deze week niet gezien op het witte doek. Die hele aankondiging is in feite van een schrij
nend karakter, omdat in het haventje, vóór het hotel, op de kade stapels cadavers liggen
en mensen met zorgvolle gezichten in de ruimen van zolderschuiten een plaats zoeken,
omdat zij weg moeten uit een stadje, een geb oortestreek, die hun dierbaar is. En dat alles,
omdat een watersnood het normale leven in Middelharnis heeft ontwricht.
Die watersnood heeft tot gevolg gehad, dat er nu in de
haven van het anders zo vredige stadje, Amerikaanse en
Engelse soldaten, tezamen met Nederlandse mariniers en
militairen van de Verbindingstroepen, allerhande bezighe
den verrichten, welke er op duiden, dat zich over het eiland
Goeree-Overflakkee een ramp heeft voltrokken. Daarom
daveren er ook nu zware vrachtauto's door de veel te smalle
straten. Daarom is het, dat sinds vanmiddag, alle vrouwen
en kinderen moeten evacueren.
Er is in deze dagen veel, heel veel geschreven over het leed,
dat de Zuidhollandse eilanden, Zeeland en West-Brabant
heeft getroffen. Hier in Middelharnis, waar niemand meer
zijn gewone werk doet, heeft het zich aan ons nog eens in
al zijn gruwelijkheid gepresenteerd.
Uit de verhalen van de mensen uit Oude- en Nieuwe Tonge*
uit Melissant en Sommelsdijk, laat zich een beeld vormen,
dat een ieder, die ze aanhoort, stil maakt. Vijf dagen na die
verschrikkelijke nacht, is dit beeld meer omlijnd en daar
door nog huiveringwekkender geworden.
De man en vrouw, die deze hel hebben overleefd, willen er
nu van vertellen, uren achtereen, teneinde te doen beseffen,
dat de drama's, welke zich hier hebben voltrokken, gans ons
volk raken.
Die verhalen van de nood op dit eiland zijn van een analoge strekking,
als die van Schouwen-Duiveland en van al die gebieden, die geheel
of gedeeltelijk in het water zijn verzonken. Zij vertellen ons van de
gruwelijke dood van honderden en het wegvagen van de bestaansmo
gelijkheden van duizenden. De zwaar gehavende dijken leren ons, dat
er een macht is, welke ver uitgaat boven het menselijke kennen en
kunnen
Vechten voor
verblijfsvergunning
Hellevoetsluis is evacuatiecen
trum geworden. Alle vervoer van
en naar GoereeOverflakkee staat
nu onder strenge controle. Nie
mand, die niet over een verblijfs
vergunning beschikt, mocht na
gistermiddag het eiland meer be
treden. Maar er is de drang van de
naar elders gevluchter. om zelf
poolshoogte te gaan nemen. Van de
een ligt zijn vrouw in Dirksland in
het ziekenhuis. De ander wil weten
wat er van zijn boeltje is overge
bleven en een derde wil gaan zoe
ken naar familie, van wie men
sinds Zondag niets meer heeft ver
nomen. Maar het mag met meer.
De burgemeester van Mideiharnis.
die met een baard van een week
rondloopt, geen stem meer over
heeft en zowel een geestelijke, als
lichamelijke uitputting nabij is,
vertelt ons. dat met uitzondering
van jongens en mannen tot 45 jaar.
Middelharnis en Sommelsdijk moe
ten worden geëvacueerd. Het ge
vaar van besmettelijke ziekten
dreigt en het feit, dat het eiland
vrijwel geheel voor het water open
ligt, maakt, dat men het niet meer
verantwoord acht. de mensen te la
ten blijven Doch de eilandbewo
ner is gehecht aan plaats en streek.
Men „vecht" als het ware om een
verblijfsvergunning. „Dit", zo oor
delen zij, ..hebben wij tot nu toe
doorstaan; laat ons nu ook verder
blijven
Vrouwen zagen wij practisch niet
meer, noch in Middelharnis, noch
in Sommelsdijk. Zij duiken in hun
huizen onder, want de politie is
streng en onverbiddelijk.
Er is een sterk verzet tegen de
order tot evacuatie. Te weinig zijn
zij nog doordrongen van de geva
ren van veierlei aard, welke drei
gen.
In één van die vele kleine café's
hebben wij in ontzetting de verha
len aangehoord over de drama's,
welke zich in de rampnacht heb
ben afgespeeld in Oude Tonge. Op
vele plaatsen begaven de dijken
van de Sluispolder het. Een water
massa uit het Volkerak, welke een
hoogte had van naar schatting ze
ker zes meter, verzwolg in enkele
minuten tijds, hmzen en mensen.
Het geloei van de storm was er
oorzaak van, dat niemand hier het
klokgelui of de gillende sirenes
heeft gehoord De bewoners tn de
huisjes, vlak achter de dijken, heb
ben nog kans gezien het vege lijf
te redden. Maar voor hen, die in
de Sluispolder zelf woonden, was
er geen redding meer mogelijk.
Men rende naar de stallen,
om het vee in veiligheid te
brengen, klom naar de zol
ders of op de daken, om bui
ten het bereik van het was
sende water te blijven. Maar
meer dan 300 mensen in
Oude Tonge slaagden hierin
niet.
Zo was er een man met twee kin
deren. die nog vluchtte, maar door
het water werd achterhaald en
jammerlijk verdronk. Zijn vrouw
was uit het huis gespoeld, maar
door de sterke stroom weer ïn dc
woning teruggedreven. Daar werd
zij gevonden, wetende, dat zü al
leen van het gezin was overgeble-
De ontdekkingen van de redders,
die bij het eerste ochtendgloren
met roeiboten er op uit trokken,
vechtend tegen stroom en golven,
zyn van een zo gruwelijke aard,
dat zjj zich moeilyk laten weerge
ven. Hele gezinnen vonden een
wisse dood in de huisjes, bekneld
als zij waren geraakt door instor
tende daken, gevels en zijmuren.
Men vond mensen, die als verwe
zen op de daken zaten en nauwe
lijks beseften, dat zij nog leefden.
Nieuwe Tonge dode plaats.
Stil en verlaten ligt het plaatsje
in de eindeloze watervlakte. Alle
bewoners zijn naar elders
overgebracht
Zo trof men een man aan,
die dertig uren daar had geze
ten, in beide armen een kind
gekneld Het ijskoude wa
ter had zijn voeten volkomen
gevoelloos gemaakt, zodat hij
niet bemerkte, dat zyn tenen,
door het schuren tegen de
daklijst, waren afgesneden.
In een ander huis hoorde men
het gelcraai van een kind. Het was
moeilijk tot de zolder, van waar
het geluid kwam, door te dringen.
Muar toen men er kwam, zag men
er een kleine van amper 2 jaar,
die zat te spelen. Vader en moeder
waren spoorloos verdwenen
En zo zijn er zoveel in ep
in tragische geschiedenissen te
vertellen. Geschiedenissen, welke
nog maar slechts bij benadering
een indruk geven, van wat er zich
in werkelijkheid heeft afgespeeld.
Maar er zyn ook verhalen, welke
op ontroerende wijze in het licht
alle delen van het land. Straks, als
de dijken zijn gedicht, de polders
weer droog komen te liggen en er
een mogelijkheid tot terugkeer is,
zal er op ruime schaal kunnen
worden uitgedeeld.
Op de kaden m Hellevoetsluis en
in Middelharnis staan rijen dood
kisten Men komt tekort, omdat het
dodencijfer van GoereeOverflak
kee nog steeds stijgt.
De aanblik heeft ons droef
gemaakt en ons op schrijnen
de wijze herinnerd aan de ver
gankelijkheid van dit leven.
Een leven, dat broos is als
het gras, dat verdort, als de
adem van de dood er over is
gegaan. Ook zullen wij nooit
vergeten, dat angstwekkende
beeld, dat voor ons opdoem
de, toen wij van Hellevoet
sluis naar Rotterdam terug
reden. Op het eiland Voorne
en Putten doorboorden op
tal van plaatsen de zoeklich
ten van de genie, de duister
nis. In dat blauwachtig
schijnsel werkt een leger van
mannen aan het herstel van
de doorbroken dijken.
De mens herstelt, wat het
water vernielde. Somber te
kenden zich de silhouetten
der gedeeltelijk boven het
water staande huizen af, te
gen de nachtelijke hemel.
Een niet te vergeten beeld
van een door de watersnood
getroffen land
Rampgebied geen
kijk-gebicd
De Regering doet een drin
gend beroep op de bevolking
zich niet onnodig naar het
rampgebied te begeven. Met
name kijklustigen en perso
nen. die familieleden of be
kenden in het rampgebied
willen opzoeken, of willen
trachten aldaar inlichtingen
over hen te verkrijgen, kun
nen de hulpverlening en de
herstelwerkzaamheden be
lemmeren Daarom wordt
hun dringend verzocht aan
hun voornemen, hoe begrij
pelijk op zichzelf ook. geen
gevolg te geven. De politie
heeft opdracht deze personen
niet tot het rampgebied toe
te laten.
Bovendien verzoekt de Re
gering ook de streken in de
nabijheid van het rampge
bied niet onnodig te bezoe
ken. Zij vraagt dit. opdat de
hulpverlening en de herstel
werkzaamheden voortgang
kunnen hebben en verkeers
opstoppingen worden voor
komen. De Regering ver
trouwt er op, dat de bevol
king ook in dit opzicht alle
medewerking zal willen ver
lenen. zodat eventuele nadere
maatregelen ter beperking
van het verkeer achterwege
kunnen blijven.
UITVOER VAN HOOI
STOPGEZET
Het Hoofdbedrijfschap voor Ak
kerbouwproducten heeft uit voor
zorg de uitvoer van hooi stopgezet.
De door de Zee- Land- en Lucht
macht tot nauwe samenwerking ge
organiseerde hulpverlening heeft
er in belangrijke mate toe bijge
dragen, dat men thans de grootste
ellende ten gevolge van de over
stromingen te boven Is. De militai
re bijstand van de Kon. Landmacht
werd gegeven door bijna 5.000 man
uit de eerste militaire afdeling,
1800 man uit de tweede en 6.000
uit de derde militaire afdeling.
In overleg met de burger instan
ties worden fe hulpacties in de
volgende voorrang uitgevoerd: het
redden van mensen is nog steeds
het eerste doel. Daarnaast wordt
doorbraken zoveel mogelijk wor-
gezorgd, dat de nog dreigende
den voorkomen. Vervolgens is men
ook overgegaan troepen ter be
schikking te stellen en zeer veel
materieel voor het dichten van
gaten in dijken, het versterken van
wij ons aan het schrijven van dit artikeltje
zetten. Want door in een tijd als deze, waarin door
zo velen zo'n enorme hulp wordt geboden, de
vinger op eèn wonde plek te leggen, zou licht de
indruk gewekt kunnen worden, dat wij critiek
hebben op iets, dat eigenlijk boven alle critiek
verheven behoort te zijn en alleen lof verdient.
Als wij dus toch die vinger willen leggen, doen wij
het heel behoedzaam. Maar toch wel met veel
overtuiging. Want hoeveel lof wij ook hebben voor
de medewerking, die spontaan uit alle delen van
ons land kwam opdagen en hoezeer wij ook onder
de indruk zijn van het feit, dat ons volk als één
man opstond om te helpen, toch zijn wij overtuigd,
dat er ergens iets heeft gehaperd. Op het gebied
van de organisatie van al deze welkome hulp.
Dat het de eerste dag, direct na de eerste berich
ten van de ramp nog een langs elkaar heen
rennen was van mensen, die allen *op eigen initia
tief naar de noodgebieden ver
trokken en hielpen, waar zij
konden zonder vooraf tyd te
verspelen door te praten, is
begrijpelijk. En uiteraard vol
komen te rechtvaardigen. Maar
wij vinden het heel zachtjes
uitgedrukt zeer jammer, dat
ook nu, verschillende dagen na
de onoverzichtelijke chaos van
de eerste dag, nog steeds aller
lei dingen gebeuren, die hel
pers ontmoedigen en hen af
houden van een werk, dat
toch zo mooi is en zoveel
beter verdient.
Want het mag volgens ons
niet voorkomen, dat, zoals wij
een sleepboot uit Rotterdam vertrekt om ergens
gehoor te geven aan een dringende oproep en dan
na twee dagen heen en weer beuzelen tenslotte
naar het uitgangspunt terugkeert zonder enige
daadwerkelijke steun te hebben kunnen verlenen.
Deze sleepboot, de „Stormvogel", vertrok Dinsdag
ijlings naar Dinteloord, waar allerlei levensmidde
len en materialen volgens een radio-oproep (die
telefonisch met het plaatsje zelf werd geveri
fieerd) dringend nodig waren. Alleen de manier
reeds, waarop het verkrijgen en inladen van de
goederen geschiedde, liet te wensen over. maar in
Dinteloord werd de teleurstelling nog groter. Want
daar bleek niemand iets van het gesprek en de
oproep af te weten en de goederen bleken er zo
„dringend" nodig te zijn, dat zij, omdat ze toch
ergens moesten liggen, maar in een garage werden
opgeslagen. Verder was er een sterke sleepboot
gevraagd, omdat er ergens schepen vlot getrokken
en verder gesleept zouden moeten worden. Daar
was helemaal niets van bekend. Jammer, maar
dan maar wat anders. Hetgeen volgens enkele
leiders in het Dinteloordse land gemakkelijk was,
omdat Numansdorp hulp had gevraagd. Van Nu-
mansdorp werd het Dirksland, het werd Middel
harnis, het werd weer Dinteloord en tenslotte
werd het, voor de „Stormvogel", met een vol-
Teleurstellingen
tengevolge van
gebrek aan
organisatie
komen teleurgestelde bemanning, weer Rotter
dam. Waar de balans kon worden opgemaakt en
men tot de slotsom kwam, dat er enkele kostbare
dagen volkomen nutteloos voorbij waren gegaan,
dat men van het kastje naar de muur was ge
stuurd en dat er meer gepraat dan gehandeld was.
En dat terwijl er in werkelijkheid zo verschrikke
lijk veel te doen was!
Nogmaals, wij willen de hulp niet kleineren, in
tegendeel. Allen, die geholpen zijn, hebben niet
anders dan lof voor de manier, waarop dit is ge
schied. Maar wanneer er een krachtiger coördi
natie van de beschikbare hulp was geweest, zou
er zeer beslist nog veel meer zijn gedaan. De wil
was overal heel, heel best, maar men moet ook
goede wil in georganiseerde banen leiden om iets
te bereiken.
En nu komt dan het hachelykste onderwerp,
de schuldvraag. Wy zullen haar niet beant
woorden, omdat wy dat niet kunnen. Er is eigen
lijk geen schuld. Iedereen wil
helpen, maar weet niet altijd
hoe. Wy kunnen alleen maar
iets in het algemeen zeggen
en dat doen wy dan ook uit
de grond van ons hart. Omdat
wy uit de in de afgelopen
week opgedane ervaring we
ten, dat wy het by het rechte
eind hebben: er zijn te veel
„bazen" aan de gang geweest!
En waarschijnlijk nog steeds
aan de gang. Teveel mensen,
wier wil even goed is. als die
van alle helpers, maar die
ïn eigen ogen te belangrijk
zyn en zich te veel willen
doen gelden. Waardoor de werkelijk goede
gang van zaken in de knel komt. Laten wy
onszelf nu toch eens werkelijk wegcijferen en
niet allemaal willen proberen de touwtjes in
handen te houden. Wat wjj nodig hebben is
een krachtige leiding van de verzamelde hulp
krachten. Wy weten zeer goed. dat een ge
ordende organisatie zomaar niet uit de grond ge
stampt is. Als die er komt, maar dan ook alleen,
zal in de nabije toekomst voorkomen kunnen wor
den, dat nog meer schepen het lot van de „Storm
vogel" ondergaan. Dan zullen geen compagnieën
Franse militairen, van top tot teen uitgerust,
meer een hele dag lang van het kastje naar
de muur worden gestuurd om tenslotte, waar
schijnlijk met een wrange smaak in de mond,
zonder van boord te zyn geweest, terug te keren
naar hun plaats van herkomst. En dan zal het
ook niet meer voorkomen, dat er, zoals wij van de
week reeds schreven, kleren worden gebracht naar
een plaats als Zierikzee, terwijl de stapels daar
reeds hoog op de kade liggen zonder bestemming,
terwijl men om diezelfde kleren in Rotterdam zit
te springen. Dan zal de hulp pas waarlijk tot zijn
recht komen en zullen wij niet meer behoeven te
verzuchten: Jammer! Al zyn wy verheugd, dat
er toch zoveel gedaan is. omdat doen zonder orga
nisatie altijd beter is dan niet doen met.
de dyken en het verbeteren van
wegen. Speciale ploegen zyn be
last met het redden van het vee
en het opruimen van kadavers, ter
wijl langs de Noordzeekust vrij ge
spoelde Duitse bunkers worden op
geblazen.
Het Regiment Verbindingstroe
pen uit Utrecht heeft er voor ge
zorgd. dat een net van bijna 150
verbindingsposten verspreid over
het gehele gebied, in enkele dagen
tijds tot stand kwam.
Er zijn, zo deelt men ons van de
zyde van de Legervoorlichtings-
dienst mede, niet zieken onder de
aan de hulpverlening deelnemende
soldaten. Vermoedelijk zullen de
militairen in de loop van volgende
week worden afgelost door andere
parate eenheden.
De geallieerde legerhu'p
Geallieerde legereenheden ver
leenden grote steun aan de K. L.
Van Amerikaanse zijde werden 18
waterzuiveringsinstallaties inge
richt; 2 compagnieën ducks wer
den ingezet op Goeree. Overflak
kee en bij Hank en men maakte
een aanvang met het herstel van
de grote weg naar Bergen op
Zoom-Middelburg en met het op
blazen van bunkers in de duinen
bjj Monster. De Franse troepen
hielpen bij dijkherstel in Tholen,
Halsteren en Steenbergen en met
evacuatie in Krabbedjjk en St.
Maartensdijk. De Belgische troepen
werden verplaatst uit Zeeuwsch-
Vlaanderen naar Bergen op Zoom
en begonnen met het herstellen
van dijken op Tholen. De Engelsen
plaatsten zoeklichten ten behoeve
van de verlichting voor dijkher
stel op Schouwen-Duiveland en
richtten 8 waterzuiveringsinstalla
ties in.
De hulp van de Marine
Door de Koninklijke Marine zijn
hoofdzakelijk evacuatie-werkzaam
heden uitgevoerd en is gezorgd
voor distributie van herstelmate
rialen en voedsel. Marinevaartui
gen verleenden assistentie by ver
plaatsing van personeel der
Koninklijke Landmacht, Voorts
werd geholpen bjj de evacuatie van
Schouwen en Duiveland en Goeree-
Overflakkee.
Mijnenvegers en landingsvaar
tuigen zorgden o.m. voor mate-
riaalvervoer naar geteisterde ge
bieden en afvoer van cadavers.
Een mijnenveger was verbindings
schip ten behoeve van telegraaf
verbinding.
Een klein detachement marine
personeel verrichtte herstelwerk
zaamheden op Walcheren.
Ruim 700 leden van het Corps
Mariniers verleenden assistentie op
Texel, waar zij dykherstellingen
verrichten, evenals bij Den Helder
en langs het Voornse Kanaal.
Voorts hielpen zij in verscheidene
andere plaatsen.
Soldaat vermist
Als vermist is opgegeven de dpi.
soldaat W. M de Haas, iegernum-
mer 32 11 07 137, dienstdoende bij
de kokschool te Leiden en afkom
stig uit Rotterdam. Bij reddings
werkzaamheden nabij Abbenbroek
is hij Maandag voor het laatst ge-
zien.
Het treinverkeer
De treinen op het baanvak. Dor
drechtRotterdam rijden weer vol
gens de normale dienstregeling.
Evenwel moet een achttal treinen
tot nader order uitvallen De sta
tions kunnen hierover inlichtingen
verstrekken.
Het treinverkeer tussen Roosen
daal en Zevenbergen is over dub
bed spoor normaal hervat.
Noodlanding op
Valkenburg
In totaal 348 vluchten
Gistermorgen is een op weg naar
het noodgebied zynde „Dakota"
transporttoestel van de Nederland
se Luchtmacht op Valkenburg in
de start verongelukt. Het vliegtuig
kon niet snel genoeg hoogte krij
gen en de bestuurder was gedwon
gen de machine een buiklanding te
laten maken op het vliegveld. Het
toestel is daarbij beschadigd. Per
soonlijke ongelukken hebben zich
niet voorgedaan.
In totaal werden van het vlieg
veld Valkenburg van Zondag tot
en met Vrijdag 348 vluchten ge
maakt naar de door watersnood
getroffen gebieden, voor het uit
werpen van goederen, het doen van
verkenningen en voor evacuatie.
Uitgeworpen w erden in totaal ca.
443.700 zandzakken en alleen op
Dinsdag en Woensdag reeds ca.
50.000 broden. Tevens grote hoe
veelheden ander voedsel, kleding,
laarzen, vlotten, water, dekens en
geneesmiddelen. De heliocopter
van de Marine Luchtvaartdienst
redde op Dinsdag 64 mensen
i Maandag 45) en opereert sinds
dien van Woensdrecht af onder
directie van de L.S.K. De Sea-
Otters haalden velen uit benarde
posities.
Foster Dulles huldigt
Nederland
Bij hun vertrek uit Nederland
werden de heren Foster Dulles en
Stassen uitgeleide gedaan door mi
nister Luns, ambassadeur Selden
Chapin. Clarence Hunter en ir Ma-
ris. directeur-generaal van de
Rijkswaterstaat. In een verklaring
aan de pers zeiden zij, dat de be
sprekingen hier te lande, handelen
de over een uitgebreid terrein, zeer
vruchtdragend waren geweest. Zij
zouden rapport uitbrengen over de
ramp. Hulde brachten beide staats
lieden aan de onverzettelijke wil
van het Ned. volk om deze jongste
tegenslag te boven te komen.
Foster Dulles besloot zijn toe
spraak tot de pers als volgt: „Tot
mijn genoegen heb ik geconsta
teerd, dal onze eigen legerdienst al
een aanzienlijke bijdrage levert tot
de georganiseerde hulp in Neder
land. Het is verheugend, dat wij
hier verenigd staan. Amerika zal
ook particulier helpen."
De dorpsgemeenschap van Vled-
der (Dr.) heeft zich bemoeid met
een ingezetene in die gemeente,
die niet van plan was ook maar
iets te doen om de positie van het
Nationaal Rampenfonds te ver
sterken. Men wist dat de man
ongeveer 500 zakken in voorraad
had. doch toen een beroep op hem
werd gedaan, zakken beschikbaar
te stellen voor het dichten van de
dijken, werd dit beroep niet inge
willigd.
Zoiets laat een dorpsgemeen
schap nu eenmaal met op zich
zitten. Zij hebben de bakker, de
kruidenier, de slager en andere
leveranciers aangeraden niet meer
aan de man te leveren, op straffe
van het verlies van de klandizie
in het dorp. En het spreekt wel
vanzelf, dat de leveranciers deze
risico niet wensen te nemen. Het
gevolg van een en ander is. dat
het gezin nu op water i
(eigen gebakken) zit.
brood
Snel recht
De politierechter te Middelburg
heeft een onvoorwaardelijke gevan
genisstraf van vijf maanden opge
legd aan P. F. de W. uit Honte-
nisse, die zich had schuldig ge
maakt aan het zich toeëigenen van
aan de dijken aangespoelde goede
ren. afkomstig uit de geteisterde
gebieden.