Het drama in St Annaland
De vluchtelingen in
West-Berlijn
Verhoogde bloeddruk
De Franse
CGmmunisiisdie pardj
DE MVEMG IN
HONGARIJE
WIJ.
Vaart
E VRIJE ZEEUW
TWEEDE BLAD
Zaterdag 7 Februari 1953 pp Jj [II WÊ [B II J$ SL- /IfflM PL,. SL-J8 üf llf ®a Jaargang No. 2261
Menigeen ging in de nacht van
Zaterdag op Zondag in St. Anna
land op Tholen niet rustig naar
'bed. Velen was dat zelfs onmo
gelijk door dringende werkzaam
heden en anderen hadden daar
toe niet de moed of wensten af te
wachten wat het worden zou. Er
was immers gewaarschuwd voor
gevaarlijk hoog water en de
Noordwesterstorm ontketende
van uur tot uur een groter ge
weld. Men kan niet zeggen, dat
niet alle maatregelen genomen
waren. Integendeel, de haven
bewoners hadden al een behoor
lijk hoog tij achter de rug en ver
stevigden alles nog eens extra
voor de nacht. De waterbouw
kundig ambtenaar en al zijn me
dewerkers 'hadden de gehele dag
gewerkt en voor het verwachte
„gevaarlijk hoog water" leek
alles zoveel als mogelijk ver
zekerd.
Het was om 1 uur niet te ver
wachten, wat om 3 uur werke
lijkheid was. Zeker, het zou een
zeer hoog tij worden, maar ern
stige ongerustheid bestond er
toen nog niet. Toen we om 2
uur de waterbouwkundig ambte
naar sprakenj merkten we be
zorgdheid bij hem op. Er ston
den al twee vloedplanken vanaf
de hoek hotel Rijnberg naar het
oude gemeentehuis ter bescher
ming van de Langestraat en het
overig dorpsgedeelte in die lijn
en het water steeg zo onrustba
rend, dat het er 3 moesten wor
den. Men had nimmer te voren
3 vloedplanken op dat gedeelte
nodig gehad.
Van 2 tot half drie scheen het
gevaar te luwen. Na half drie
werd het erger en het stond toen
al vast, dat een vierde plank
nódig was; zulk tij was nimmer
te voren geregistreerd. Eer het
drie uur was, werd de noodklok
geluid, hetgeen voor hoog water
in geen tientallen jaren was
voorgekomen.
Tevoren reden al zoveel vracht
wagens in het dorp rond, dat
menigeen het bed al uit was. Bij
het gelui van de klok stroomden
honderden mensen naar de ha
ven. 'De wind was gegroeid tot
orkaankracht. Het water vloog
met donderend geweld tegen de
woningen op de haven, waarin
nog zo goed als alle bewoners
aanwezig waren.
Todh begonnen de eersten te
evacueren, ook uit Suzannaweg.
Met nog twee uur vloeien was de
situatie zo dreigend, dat deskun
digen toen overtuigd waren van
een catastrophe
„DAAR KOMT HET
'WATER
Men zat immers niet alleen
met de bescherming op de haven
voor Suzannaweg, Langestraat
en Oostelijke Achterweg bij het
z.g. tonhuis. Men zat misschien
nog meer in angst over de bui
tendijken.
Op de haven stond er zo'n wa
termassa, dat de toestand met die
orkaan hopeloos ging worden.
Onmenselijk werk werd verzet,
Zou het water toch nog bukken
met 5 kwartier vloeien? Nam de
stijging toch weer iets af? Het
was 10 minuten vóór vier, toen
de ramp zich voltrok. Met man
en macht was men nog aan het
werk, toen er water door de be
scherming voor de Langestraat
begon te borrelen, een bescher
ming die nimmer tevoren zo
hoog was aangebracht. En vrij
wel onmiddellijk na dat doorbor
relen klonken de noodkreten als
waarschuwing: „Berg je mensen,
daar komt het water".
HET WONDER.
Het kwam niet. Nee, het barst
te los in een waterval van een
niet te beschrijven omvang, en
met een geweld, dat voor de daar
wonenden elk bombardement te
boven moet zijn gegaan. De dooi
de orkanische wind voortgestuw
de watermassa brak zich in een
zondvloed baan over de Lange
straat, naar later bleek, onmid
dellijk achter de bescherming 'n
gat slaand van ruim 3 meter diep
en alles wat op haar baan kwam
onmeedogenloos verbrijzelend,
verscheurend, meesleurend, weg
slingerend van een vrachtwagen
tot een stuk beton van het oude
gemeentehuis toe. Ze lagen in
enkele seconden half of op het
eind van de Langestraat. En
dan is daar het grote wonder ge
schied. Een wonder waarover
men nimmer uitgepraat zal ko
men, waarvan men nimmer ren
verklaring zal kunnen geven. De
mensen, die daar op dat laatste
ogenblik nog stonden te kijken,
de mensen, die in hun deuren
stonden, de mensen die zich op
de gangen of bij de ramen be-1
vonden, ja zelfs die ene vrouw
die daar buiten de vloedgolf over
zich kreeg, zijn naar later
bleek allen bewaard geble
ven. Dit is het grootste wonder
van de doorbraak in de Lange
straat even voor vier uur in de
noodlottige nacht van Zondag 1
Februari 1953
Wat betekent de enorme schade
die aan de woningen, aan de in
ventaris, kortom aan heel het
hebben en houden is aange
bracht, vergeleken bij dat ene
wonder van een algehele bewa
ring.
Ruim een uur stroo-mde de wa
termassa met een niet te be
schrijven geweld het dorp bin
nen, steeg in de woningen aan de
ring, Cureellanden, Nieuwstraat
(gedeeltelijk) Dorpsweg, achter
wegen en spaarde alleen nog de
hoogste gedeelten. En in de hui
zen der mensen. Biddend, zuch
tend, wachtend, tellend, kijkend,
sjouwend, meest op zolders, in
kleine of grote slaapkamertjes,
zonder licht of met lampje of
kaarsje. Bij wie heeft een enkel
levensuur ooit langer geduurd;
dan de tijd van 4 tot 5 uur van
die rampnacht? Zo mogelijk
duurde dat nog langer voor hen,
die vlak bij die kokende waterval
woonden. In bange afwachting
zat men verder in het dorp totaal
in het onzekere. Gelukkig steeg
het water in de woningen niet
onrustbarend.
Toch was er intussen al meer
gebeurd. Wat voor de meesten
later pas zichtbaar werd. Op de
haven stond- tegenover het Shell-
filiaal de grote installatie van de
suikerfabriek Dinteloord. Dit ge
vaarte sloeg na de breuk aan de
Langestraat, dwars door dat fi
liaal, het naburig huis meesleu
rend en daarmee van de Suzan-
napolder één watermassa ma
kend. De mensen hadden zich
daar tevoren weggespoed naar de
Molendijk. Niemand is ook daar
omgekomen.
DE DIJKEN.
Men wist nog niets van de bui
tendijken. Men wist niet dat de
zeedijk voorbij de Kleine Nol, 100
meter van de boerderij van Luijk
was doorgebroken en de kruin
was weggeslagen, men wist ook
niet, dat een kilometer verder
een nog ernstiger breuk in de
buitendijk was ontstaan, die de
boerderijen in de polder met be
woners en vee in een toestand
verplaatste, die zich niet beschrij
ven laat.
Men ziet daarvan nu de getui
gen: koeien, paarden, varkens,
kippen, huisraad, alles, behalve
gelukkig mensen. Ook de
bewoners daar waren of reeds
weg, of hadden zich kunnen red
den.
In het Nieuwlandsdijkje zat 'n
gat, de waterstand aan de Bree-
denvlietsedijk was zo hoog, dat
ook daar gevreesd werd voor een
nieuwe vloedgolf. Het is er die
Zondagochtend gelukkigbij ge
bleven.
TOEN HET DAG WERD.
Toen de dag aanbrak, zijn er
reddingspogingen met succes
uitgevoerd, die vele andere hel
denfeiten overtreffen.
Toen het dag was, lrek de Lan
gestraat iets zo onwerkelijks, dat
het niet te geloven was. De rava
ge in het Suzannaweg je was
enorm. I
Met geen mogelijkheid kan I
men de krachtsinspanning van
tientallen St. Annalanders op die
Zondag weergeven. Het stormde
nog steeds, al was het dan wel
wat minder, en er kwarrf opnieuw
een hoge vloed. We weten het
niet, hoe het mogelijk is geweest,
dat deze vloed op de haven kon
worden tegengehouden. Zonder
enige verpozing heeft men als
paarden gewerkt, waarbij een
aantal goede aannemers van wa
terbouwkundige werken.
Die Zondag zijn er van de lager
gelegen delen veel mensen weg
getrokken, temeer omdat enkele
binnendijken in een zeer critiek
stadium verkeerden. De water
bouwkundig ambtenaar achtte 't
veiliger om zoveel mogelijk te
evacueren, waartoe evenwel geen
officieel bevel kwam. Vooral oude
mensen, vrouwen en kinderen
werden weggebracht naar Oud-
Vossemeer en Tholen en daar
met open armen ontvangen.
Die Zondag ook kwamen de
vreselijke berichten over Stave-
nisse binnen. En daarbij verge
leken is St.Annaland er zeer
goed afgekomen.
Maandag 2 Februari kon een
'stevige bescherming op de haven
worden aangebracht en werd de
breuk in de Suzannapolderdijk
gedicht. Toen werden de laatste
in nood verkerende mensen van
boerderijen of woningen uit de
polders gehaald.
Gelukkig minderde de wind en
werd Noordelijker., Er kwam
weer hoop in de harten, een
hoop die de volgende dag groter
werd met het voor ons begrip
toen windstilte weer. De door
braak bij de boerderij van Luijk
werd gedicht.
Er was weer telefonisch
contact. Het was een dag van
onverminderde energie bij de
honderden werkmensen, die niet
vroegen, maar werkten. Maar
Dinsdag 3 Februari liep veel wa
ter terug naar zee en kwamen
straatgedeelten bloot.
Aangenomen kan thans wor
den, dat 70 van de woningen
in St. Annaland min of meer wa
terschade hadden, dat een 100-
tal woningen geheel zijn vernield
of zodanig beschadigd, dat her
stel zeer bezwaarlijk is, dat het
aantal verloren stuks vee in de
honderden loopt en nog niet bij
benadering' is te schatten, dat
ren tiental straten geheel of ge
deeltelijk is vernield en de huis-
raadschade in de honderdduizen
den guldens loopt
Protest tegen
ganstrekEten en
stierengevechten
De wereldfederatie voor be
scherming van dieren heeft in
Spanje geprotesteerd tegen het
zogenaamde ganstrekken. Hier
bij wordt over een kanaal een
touw gespannen, dat bevestigd
wordt aan de mast van twee
scheepjes. Aan dit touw wordt
een gans gebonden met de kop
naar beneden. Onder dit touw
varen bootjes door en de inzit
tenden moeten dan trachten de
kop van de gans af te trekken.
Degene, die hier in slaagt is de
winnaar van dit spel.
De wereldfederatie voor be
scherming .van dieren heeft de
vereniging voor dierenbescher
ming in Japan gewaarschuwd,
dat haar de mededeling heeft
bereikt, dat een Spanjaard met
vijf stieren op weg is naar Japan
om aldaar stierengevechten te
organiseren.
De wereldfederatie heeft de
Japanse vereniging verzocht
stappen te ondernemen, waar
door dit schouwspel verboden zal
worden. Ook Amerika zal de
Japanse regering verzoeken om
hier een stokje voor te steken.
PIJNLIJK TRANSPORT TER
WILLE VAN HET GELD.
Onlangs brak; in de buurt van
Sevenum ern paard, dat daar in
de weide liep, een been. Een
inmiddels ontboden veearts advi
seerde het dier, dat erg leed, on
middellijk door een schot uit zijn
lijden te verlossen. De verzeke
ringsmaatschappij, waarbij het
dier verzekerd was, wilde het
echter aan een paardenhandelaar
verkopen, omdat 't levend meer
waard was dan dood. Zo Werd
dan de viervoeter op een wagen
gehesen en op transport gesteld,
een vervoer dat uiterst pijnlijk
voor het dier was. De winst, die
de verzekeringsmaatschappij
'hierdoor kreeg, bedroeg ƒ100.
De paardenhandelaar heeft, toen
het dier afgemaakt was, het
vlees verkocht.
De West'berlijnse auiorlteiten
voor .de vluchtelingenzorg heb
ben geweigerd een van Oost-
Duitsland meest vooraanstaan
de rechters, Alfred I-Ieinrich
Trapp, als politiek vluchteling
te erkennen. Trapp vluch.te in
September van het vorig jaar
naar West-Berlijn.
De Westberlijnse anti-com
munistische organisatie van
„vrije juristen" heeft de au.ori-
teiten voor de vluchtelingen
zorg materiaal overhandigd over
de activiteit van Trappen in O.-
'Dui sland, waar hij sinds 1950
rechter van het hooggerecnu—
hof is geweest.
Meer dan 58.000 vluchtelin
gen hebben politiek asyl gekre
gen. Erkenning betekent voed
sel, onderdak, voorrang bij ue,
vervoer per vliegtuig naar W.-
Dui.sland en de mogelijkheid
cm - weer te kunnen w enten.
De Biilse politiek inzake
Soedan
Een hooggeplaatste Britse func
tionaris sir James Robertson,
heeft, 'volgens het onafhankelijke
blad „Soedan el Gadid" te Khar
toem partijleiders meegedeeld,
dat Groot-Brittannië niet zal toe
staan dat de Soedanezen uit het
noorden en de Egyptenaren te
zamen over het lot van de be
woners van het zuidelijk deel
van de Soedan zullen beschikken.
Het blad schreef dat Robert
son op verzoek van het Britse
ministerie van Buitenlandse Za
ken met de partijleiders heeft
onderhandeld.
Sir James voerde afzonderlijke
besprekingen met de leiders. Vol
gens het blad zei Robertson dat
er twee mogelijkheden zijn: Of
er wordt een conferentie georga
niseerd waaraan Soedanezen uit
het noorden en het zuiden, Egyp
tenaren en Britten zullen deelne
men, of de kwest.e wordt uitge
steld om later door de Soedane
zen -zelf te worden opgelost.
De „Kiipfontein"
Volgens een correspondent
van het Kaapse blad „Cape Ar
gus" gelooft men, dat de bij Mo
zambique gezonken „Kiipfon
tein" op een niet in- kaart ge
brachte rif is gelopen.
Britse duikers hadden vastge
steld c'at het schip op zijn stuur
boordzijde ligt, in 500 meter diep
water. Van voor tot ongeveer
midscheeps loopt een scheur,
waarin zich hier en daar stukken
rots bevinden, aldus de corres
pondent.
Men vraagt ons iets over ver
hoogde bloeddruk te willen
sckrijvehi en daarbij dan tegelijk
te willen vermelden of het ge
bruik van een geklutst ei met
cognac voor patiënten, die aan
deze kwaal lijden, ook kwaad
fean.
Laten wij eerst het détail be
handelen, dan is aan die zyde
van het verzoek alvast voldaan;
zowel het gebruik van dierlijk
eiwit als dat van alcohol wordt
aan lijders met verhoogde bloed
druk gemeenlijk ontraden.
Van geval tot geval kan de
behandelende medicus natuurlijk
verschillend stelling nemen. Niet
altijd is de bloeddruk even hoog.
Het nuttigen van een geklutst ei
met cognac kan nu juist het
enige genoegen zijn, waar de pa
tiënt belang in stelt
Het is voor eert dokter niet
leuk altijd de boeman te moeten
zijn, die alles wat prettig- is
steeds maar weer loopt te ver
bieden. Een onzer' leermeesters
zei eens, dat het er in de genees
kunde wil er werkelijk van
kunst sprake zijn niet in de
eerste plaats om moet gaan wat
men een zieke wel allemaal zou
kunnen verbieden, doch veeleer
die zaken te bedenken, die men
de patiënt kan toestaan.
SCHOMMELINGEN.
In de aderen is de druk, die het
bloed op de vaatwand uitoefent,
vrij gering. Bij verwondingen
van een ader ziet men het bloed
dan ook vrij traag naar buiten
vloeien. In de slagaderen is de
druk belangrijk hoger; iedereen
kent de „spuitende wonden" die
kunnen optreden wanneer er bij
een ongeval een slagader is ge
opend.
Wanneer er nu over de „bloed
druk" wordt gesproken, heeft
men de druk in de slagaderen op
het oog.
Telkens na een samentrekking
van de hartspier gaat er een
nieuwe 'bloedgolf door het slag
aderlijk systeem: de druk stijgt.
Tussen twee hartslagen in loopt
de bloeddruk weer terug en wan
neer het hart per minuut zestig
maal klopt, zijn er in diezelfde
tijd dus evenveel drukschomme-
lingen.
Men vindt voor de bloeddruk
meestal twee getallen opgegeven.
Deze cijfers corresponderen met
de maximale- en de minimale
druk, die bij $e beschreven
drukschommelingèn omstaan.
Over de bloeddrukmeter willen
wij geen technische beschrijving
geven. Bijna iedereen heeft de
manchet van dit. toestel wel eens
om de bovenarm gehad, al was
I het maar bij een keuring.
Na een groot aantal metingen
I bij gezonde mensen heeft men
voor ce bloeddruk een gemiddel
de waarde kunnen opstellen. Deze
„normale" bloeddruk is bij jonge
mensen 120/80 (millimeters
kwikdruk. Zij stijgt, ook bij vol
komen gezonde personen met ae
leeftijd.
OORZAKEN.
AI kan men óók met een te
lage bloeddruk heel vervelende
klachten hebben, de verhoogde
bloeddruk heeft een veel grotere
practische betekenis. Algemeen
wordt verondersteld, dat ver
hoogde bloeddruk geen op zich
zelf staande ziekte is, maar dat
men hier te maken heeft met 'n
uitvloeisel, een symptoom, van
een meer algemene ziekelijke
toestand.
In tal van gevallen is de bloed
drukverhoging het gevolg van
een nierziekte. Heel vaak treft j
men echter ook een verhoogde
bloeddruk aan zonder dat er an
dere organische afwijkingen te
vinden zijn.
Dr. A. BRIEDé.
Niet-erkende vluchtelingen krij
gen wel voedsel en onderdak,
doch hebben geen kans op werk
of op vervoer naar W.-Duits
land. Zij kunnen wel in West-
Berlijn blijven.
De Franse communis, ische
partij heeft, volgens een lid van
net politieke bureau, in de af
gelopen 3 jaar meer dan 14
procent, van haar. leden in het
gebied van Parijs verloren.
„Vele van de moeilijkheden"
waren te wijten aan „het ont
bindende werk" van de dissi
denten Marty en Tillon.
Volgens 'he, 'Oostenrijkse so
cialistische 'blad „Die Weltpres-
se" zou een nieuwe zuivering
van Joodse functionarissen in
Hongarije aan de gang zijn.
Vice-premier Arpad Hazi zou
in een vergadering van het cen
trale comité van de communis
tische partij geëist hebben, dat
alle Joodse partij-functionaris-
sen moeten worden ontslagen.
Hierdoor zou een moeilijke si
tuatie zijn geschapen, daar vele
vooraanstaande leden van de
regering Joden zijn. Het centra
le comité zou be-loten hebben,
alle Joodse functionarissen,
waarvan Hazi een lijs. had in
gediend, aan een grondig onder
zoek te onderwerpen teneinde
vast te stellen of zij „vrij zijn
van Zionistische smetten", aldus
het blad.
Ontstemming in Zweden
ovei de terechtstelling
van Bentley
Het Zweedse blad „Dagens Ny-
heter" schrijft:
In Zweden, waar sedert 1921
de doodstraf is afgeschaft en
waar in feite de. doodstraf in
1910 voor het laatst werd toege
past, is hevige beroering ont
staan over de executie van de 19-
jarige Bentley in Engeland.
De Zweedse openbare mening
is des te feller, aangezien Zwe
den totaal andere wetten kent
voor medeplichtigen want
Bentley was toch enkel een me-
Zweden, die voorstander zijn van
deplichtige. Zelfs de kringen in
de wederinvoering van de dood
straf wegens de toenemende
misdadigheid in het land kun
nen niet begrijpen, dat deze jon
geman is opgehangen. Een be
wijs van het feit, hoe het Zweed
se volk met dit geval heeft mee
geleefd is wel, dat op de dagen
vóór de executie de Britse am
bassade te Stockholm over
stroomd werd met brieven en
telefoontjes, waarin men ver
zocht de jongen gratie te geven.
De „Dagens Nyheter" besluit
met 'het woord „ontaarding" als
qualificatie voor de ophanging
van Bentley
Arrestaties in Chili
De politie te Santiago de Chili
heeft vijftien oud-politieagenten
gearresteerd, die door de voorma
lige regering werden aangesteld
en die deel uitmaakten van een
speciale garde in het paleis van
de president. Zij noemden zich
partijgangers van generaal Iba-
nez, de president.
Drie van hen hebben toegege
ven verscheidene delicten begaan
te hebben en zij beschuldigden
de anderen van afpersing en
diefstallen. Bezoekers van presi
dent Ibanez, in het bijzonder zij
die om hulp kwamen vragen, wa
ren hun slachtoffers.
door
Allan Penning
19)
(Nadruk verboden).
We lagen dan in Belawan-
Deli met de „Ping Ho" en omdat
we eerst over twee dagén zouden
vertrekken en Belawan een oord
is waar de muskieten hun vacan-
tie schijnen door te brengen, had
ik, als gewoonlijk een kamer ge
nomen in het Medan Hotel en
nam ik om een uur of vijf het
gezellige antieke treintje, dat ons
naar de hoofdplaats van Deli
sleepte.
Ik had net mijn eerste borrel
besteld, toen een zekere Van Ga
len, de landrechter van Medan,
bij me kwam z;tten, die me de
laatste eronique scandaleuse van
de Oostkust opdiste. Het was ge
noeg om er een kleine bibliotheek
mee te vullen, maar als je de
mensen tenslotte maar half kent,
interesseert het je vanzelfspre
kend maar matig, zodat de helft
langs me heen ging en ik maar
zo'n beetje voor me heen zat te
turen.
En plotseling kwam daar mijn
goede vriend Oscar Reven voor
bij, die ik kende, omdat ik, en,
gek genoeg voor een zeekapitein
moet ik zeggen, erg van paarden
boud. Hij kwam er even bij zit
ten ,en voordat we het wisten-
ging het over paarden en over
paardrijden.
„Wanneer denk je dat de Grif
fins verscheept zullen worden?"
vroeg Van Galen aan Reven. „Ik
hoop, dat ik dit jaar eens een
betere kans heb, want de vorige
keer ben ik er bekaaid afgeko
men."
Met die griffins is 't een eigen
aardig geval, een zujver gokje.
Het zijn paarden, Australiërs, die
nooit een zadel op gehad hebben
en bii aankomst eerst ingereden
moeten worden. Bovendien ko
pen de liefhebbers ze ongez'en.
Zij bestellen namelijk een griffin
en de paarden worden dan na
afscheep van Australië genum
merd en de verschillende kopers
loten, terwijl het schip nog op
volle zee is, welk paard zij toege
wezen krijgen. Je hebt dus kans
een goed paard te krijgen, maar
je kunt natuurlijk evengoed wan
boffen en zo'n kameel trekken
als we vanm'ddag gezien heb
ben Maar als alles behoorlijk
toegaat en niemand schoften-
streekj.es uithaalt, heeft iedereen
dezelfde kans en kun je alleen
vloeken en zeggen dat je pech
hebt gehad, wanneer je er, zoals
Van Galen, bekaaid afkomt."
„Paarden en.... iedereen eer
lijkContradictio enz." scham
perde Eve, terwijl ze een s:garet
uit haar dun gouden kokertje,
geschenk van de baas, trok.
„Juist mijn kind, nooit sprak
je een wijzer woord, want hier
bleek mijn zeer' geachte vriend
Oscar het rotte eitje te zijn."
„De griffins", zei Oscar, „zijn
besteld en kunnen waarschijnlijk
over een week of drie verscheept
worden, als er tenminste 'n boot
voor Belawan is, want van over
scheep ben ik niet erg gediend."
„Nu wilde het geval, dat ik
juist klaar lag voor een charter
naar Sydney en Melbourne en ik
er eigenlijk een beetje mee inzat,
hoe ik aan een retourlading zou
komen. Mijn chatrer was goed,
maar ik had geen eigen agent in
Australië, dus was het een grote
vraag, hoe en zelfs óf ik een re
tour zou krijgen. Ik voelde er
machtig wein'g voor om in bal
last terug te gaan, dus spitste ik
de oren. Een stelletje paarden
bracht zeker niet genoeg op om
mijn bunkerkolen te betalen,
maar het was een begin en wan
neer het eerste schaap maar over
de dam was, dan volgde allicht
meer. Dus zeg ik: Man, je had
het niet gelukkiger kunnen tref
fen. Overmorgen ga ik naar Mel
bourne en Sydney, dus als die
geiten vandaar verscheept moe
ten worden, wil ik wel eens een
keer Noach spelen.
Er werden handen op gescliud.
Iedereen was blij en we namen
er aan tafel een mooie fles op,
die, dat moet ik hem tot zijn eer
toegeven, door Oscar Reven be
taald werd.
Het adres van de paardendief
in Melbourne noteerde ik mijn
boekje en Reven zou nog de vol
gende dag telegrafisch instruc-
t es geven, om de stoeterij met
de „Ping Ho" te verschepen.
„Ze gaan altijd aan dek hoor",
zegt het pikeurtje tegen me en
ofschoon ik er niet veel van be
greep en voorstelde om ze tus
sendeks te nemen, vond hij dat
helemaal niet nodig.
„Frisse. lucht is liet beste voor
een paard en tussendeks worden
ze maar zenuwachtig voor niks".
„Enfin, ik dacht, jij kan het
tenslotte beter weten dan ik,
maar toch vroeg ik nog aan hem
of het geen kwaad kon als ze 's
een zeetje over kregen, want ten
slotte is er geen dek, dat altijd
watervrij is. nat betekende niks,
vond hij, want er waren altijd
twee kerels bij om de paarden te
verzorgen en die wisten precies
wat ze te doen stond. Voor voe
ding en alles werd gezorgd en ik
zou wel z;en dat ik er geen
greintje last van had."
(Wordt vervolgd).
STRENG OPTREDEN.
Reeds de eerste dagen na de
ramp hebben zich verschillende
personen beziggehouden met het
inzamelen van geld ten behoeve
van de getroffen gebieden.. Het
is gebleken, dat niet al deze per
sonen betrouwbaar zijn. In ver
scheidene gevallen is het geld
ten eigen bate aangewend.
Er 'behoeft nauwelijks com
mentaar te worden geleverd op
een dergelijke handelwijze. De
bevolking verlene zoveel moge
lijk medewerking om aan derge
lijke practijken een einde te ma
ken en waarschuwe direct de
politie. Wij hopen dat bij de
berechting van dergelijke zaken
steeds de maximum-straf wordt
opgelegd. Het is ontoelaatbaar,
dat men dergelijke personen nog
een plaats gunt tussen' onze bona
fide burgerij.
DAT IS GEEN HULP.
De nationale hulpactie ten bate
van de overstroomde gebieden
uit zich o.m. in het verzamelen
van kleding en huisraad, waar
mee de getroffenen weer kunnen
beginnen een eigen bestaan op te
'bouwen. De resultaten overtref
fen, naar wij vernemen, elke
verwachting. Dat is een 'nieuw
bewijs van het begrip van ons
volk voor de ellende van mede
burgers.
Het komt nogal eens voor, dat
zich onder de verzamelde goede
ren artikelen bevinden, die niet
meer te gebruiken zijn. Dat
wordt dikwijls eerst geconsta
teerd bij de uitreiking aan ge
troffenen of op de centrale ver-
zamelposten.
Een ieder die geeft, dient zich
te realiseren, dat er werkelijk
hulp nodig is. Bij volkomen ver
sleten kleding en onbruikbaar
huisraad kan niemand meer
enige baat vinden. Deze waarde
loze goederen veroorzaken alleen
maar last aan de inzamelaars, de
sorteerders en de begunstigden.
Bovendien wordt hiermee ons
vervorrapparaat nodeloos belast.
Per saldo verstrekt men op deze
wijze dus negatieve hulp.
Geschonken goederen behoe
ven niet nieuw te zijn, maar zij
moeten nog nuttige diensten
kunnen bewijzen.
Kan men zodanige goede
ren niet missen, dan onthoude
men zich liever van een schen
king in natura en geve men zo
mogelijk geld. In deze dagen,
die nog zo kort zijn en waa: in zo
ontzaglijk veel werk moet wor
den verzet, werke een ieder mee
om het leven in ons geslagen
land weer zo spoedig mogelijk
normaal te doen functionneren.
ONZE ERFVIJAND.
Men moet de verdronken delen
van Nederland hebben bezocht
om zich een oordeel, te kunnen
vormen over de ellende, die over
ons volk is gekomen. Vanzelf
sprekend vraagt men zich af of
wij voldoende gewapend waren
tegen de woedende elementen
Sinds 1421, toen de» Eiizabeths-
vloed de omgeving van Dordrecht
verzwolg, heeft ons land niet zo'n
overstromingsramp gekend. Toen
braken bij Wieldreeht en Wer
kendam de dijken. Zestien dor
pen verdwenen onder de water
spiegel. Nu zijn 'het er zestig of
nog meer. Sinds die tijd heeft
Nederland tegen het water ge
streden. Wij hebben succes ge
had. Onze waterbouwkundige
werken zijn wereldberoemd.
De oorlog zette Walcheren on
der water. Wij herstelden de
dijken en vochten ons vrij van het
zeewater. Zijn deze herstellin
gen op zodanige wijze geschied
dat zij ons vrijwaarden voor een
normale ramp?
Op een tocht door de getroffen
gebieden hebben wij ons speciaal
er op toegelegd het oordeel van
de polderbewoners te vernemen
over de toestand der dijken.
Waar wij konden komen, was dit
oordeel zeer uiteenlopend. De
toestand der grote dijken wërd
niet slecht genoemd. Vele klei
nere dijken noemde men nu eens
onvoldoende gecontroleerd dan
weer totaal verwaarloosd. Al
deze indrukken behoeven niet
objectief te zijn. Zij staan onder
het oordeel van 'het ogenblik. Zij
zijn dikwijls gegeven door niet-
deskundigen.
Van de zijde van de Rijks
waterstaat noemde men de toe
stand van onze waterwering vol
doende tot uitstekend. Van die
zijde wordt alleen gesproken over
de exceptionele weersgesteld
heid.
Ons land' is een waterland. Dat
is ons nu nog eens weer ten voe
ten uit en op wrede wijze geble
ken. De ramp, die wellicht nog
eens als de Beatrixvloed in onze
historie zal worden getekend, zal
ons een en ander moeten leren.
Wij zullen ons departement van
waterstaat een ruimere toelage
uit onze begroting moeten toe
kennen. Wij lijden aan een psy
chische toestand, waarin wij mil-
liarden besteden aan mogelijke
vijanden over de grenzen.
Vergeten wij in deze tijd niet
teveel onze erfvijand, het wa
ter? Die vijand is er nu, maar
morgen en over vijf of tien
eeuwen nog. Er Is hier inder
daad een enorme storm
debet aan de ramp. Doch wij
dienen de consequenties tetrek-
ken. Nog meer investeringen In
de richting van de waterwering!
Nóg betere en sterkere dijken.
Meer geld voor waterstaat. Het
gaat om vruchtbare akkers, om
bouwwerken die geslachten ar
beid vroegen. Het gaat om men
senlevens, het ïijkste dat wij
kregen in een landje dat voor
een groot deel onder de water
spiegel ligt.
