BEZINNING NA DE RAMP
ALAN BAIRD"
Adhaesie-betuigingen herdenkin
Februari-staking
Yam en over
aederem
i
WAT HUN OVERKWAM
WAS BIJNA REGEL...
-SPlONNAQE
qtVAL
door Paul de Groot
5>e Waarheid van Zaterdag 7 Februari 1953
9
Te trage reactie
JJET H a a g s Dagblad van 5 Febr.
schrijft over de gang van zaken bij
het reddingswerk het volgende:
„Nu de toestand zich iet of wat be
gint af te tekenen, kan niet anders
worden gezegd dan dat de reactie
snelheid van de overheid te gering is
geweest".
Het blad wijst er verder op, dat niet
dadelijk van de vliegtuigen gebruik is
gemaakt om de omvang van de ramp
te verkennen en schrijft vervolgens:
,,In ieder geval achten wij het feit,
dat sommige kranten, in en buiten
Nederland, van sommige gebeurtenis
sen eerder en beter op de hoogte waren
dan de overheid, tamelijk erg. Want
voor een goedé hulpverlening is aller
eerst nodig, dat men de feiten en om
standigheden kent. Wanneer kende de
regering die? Zondag niet, Maandag
niet en ook Dinsdag nog niet, toen dr
Drees zijn uiteenzetting in de Kamer
gaf. Er is stellig sprake van een zekere
traagheid als gevolg van onderschatting
en parate bezinning op de feiten, een
traagheid waarover waarschijnlijk het
laatste woord nog niet is gesproken."
Geld in overvloed
"TjE regering heeft bjj de Nederlandse
Bank deze week een tegoed van
één milliard guldep (duizend millioen).
Trouw schrijft hierovèr:
„Er zjjn (lus ruimschoots guldens be
schikbaar om de overheid in staat te
stellen op korte fcermjjn maatregelen te
nemen ten behoeve van de noodgebieden.
Uiteraard brengt de ramp, die grote
delen van hot land getroffen heeft, bij
zondere financiële gevolgen met zich
mede, die de uitvoering van op stapel
staande plannen kunnen vertragen of
versnellen."
Dit betekent overigens niet, dat Trouw
er voor is, dat het Rijk zijn kassen
opent. Het blad meent dat dit gevaar
voor inflatie schept, Voor zover ons be
kend heeft het blad zich er echter nog
niet tegen verzet dat de inflationistische
Marshall-gelden gebruikt worden. Ove
rigens terwijl het volk met
gulle hand geeft moeten we nog op de
eerste aankondiging van de regering
wachten, dat zij een bedrag voor bijzon
dere noden ter beschikking heeft gesteld.
Dulles - Oeraibestormer
"IVFAAR aanleiding van het bezoek van
de Amerikaanse minister van bui
tenlandse zaken, Foster Dulles, aan ons
land, schrift Het Handelsblad
o.m.:
„Frankrijk is vooral beducht voor een
nauw samengaan tussen Washington en
Bonn en het vreest, dat de Westduitsers
dan de Europese strijdmacht zouden
willen benutten, om druk uit te oefenen,
opdat zij Oost-Duitsland weer binnen
hun gebied krijgen. De Manchester
Guardian beschuldigt vandaag Dulles er
van, dat deze Adenauer in zulke ver-
Wachtingen heeft gestijfd".
Het blad zegt er niet bij, hoe het over
de beschuldiging van het Britse blad
denkt. Maar het weet toch wel, dat
Eisenhower gezegd heeft de afspraken
van Teheran, Yalta en Potsdam te willen
opzeggen, waarbij de nieuwe grenzen
van o.m. Duitsland werden vastgesteld!
Adenauer heeft in die verklaring van
Eisenhower gelezen, dat hjj „vrije hand"
voor een veroveringstocht naar het Oos
ten krijgt. De beschuldiging, dat het
Europese leger voor deze waanzin-plan
nen gebruikt zal worden, is dus wel op
zijn plaats.
AVRO-medewerkers
nemen ontslag
Houding van voorzitter afgekeurd
AMSTERDAM, 7 Febr. De mede
werkers van de AVRO, die het pro
gramma „Ik weet, ik weet, wat U niet
weet" verzorgen, hebben de houding
van de AVRO-voorzitter De Clercq te
genover de regeringsuitzendingen in
verband met de overstromingsramp af
gekeurd en alle contacten met de AVRO
verbroken. In een telegram hebben zij
dit medegedeeld aan het bestuur van
de AVRO.
(Zoals wij a.1 mededeelden weiger
de de AVRO-voorzitter mede te wer
ken aan het omroepen van berich
ten over de hulpverlening, omdat
hij de eindredactie van deze berich
ten niet in handen kreeg, op grond
waarvan zendtijd van de AVRO
voor het uitzenden van deze berich
ten werd gevorderd).
Plaatsvervangers
Grote Vier bijeen
LONDEN, 7 Febr. Gisteren zijn de
plaatsvervangers der ministers van
Buitenlandse Zaken van de USSR,
Amerika, Frankrijk en Engeland, in
Londen bijeengekomen om over het
Oostenrijkse vredesverdrag te confere
ren. De Sowjet-Unie was vertegen
woordigd door haar ambassadeur in
Londen, Gromyno.
Op deze eerste ontmoeting stond
Gromyko er op, dat het z.g verkorte
verdrag der Westelijke Drie ingetrok
ken zal worden en dat alleen het oor
spronkelijke volledige ontwerp-vredes-
verdrag besproken zal worden De Wes
telijken weigerden echter hun onwettig
opgestelde „verkorte vredesverdrag" in
te trekken. Maandag wordt de bijeen
komst voortgezet.
Conferentie IJNO-commissie
Sowjet-Unie stelt
toelating China voor
BANDUNG, 7 Febr. Op de confe
rentie van de economische commissie
van de UNO voor het Verre Oosten te
Bandung heeft de leider van de Sowjet-
delegatie, Nemtsjina, de toelating
voorgesteld van een vertegenwoordigei
der Volksrepubliek China „De econo
mische commissie kan niet met succes
arbeiden, tenzij een vertegenwoordiger
van de Volksrepubliek China wordt
toegelaten", aldus de Sowjet-afgevaar-
digde.
De meerderheid in de commissie
stemde tegen het voorstel. India, Indo
nesië en Birma ondersteunden het
Sowjet-voorstel.
Demonstratie in Parijs verboden
PARIJS, 7 Februari. De Franse
regering heeft de traditionele massa
demonstratie van de werkers in Parijs
ter herdenking van het eensgezinde
verzet tegen het fascisme in Februari
1934, verboden. Deze meeting zou Zon
dag 3 Februari plaats hebben.
Er heerst grote verontwaardiging
over dit verbod onder de werkers. De
Franse Communistische Partij heeft de
arbeiders opgeroepen op 12 Februari te
protesteren tegen dit verbod.
N de week die achter ons ligt is
ons volk door een ramp getroffen
die tot de zwaarste in onze geschie
denis behoort.
Met diepe rouw in het hart denken
wij aan de, waarschijnlijk, duizenden
landgenoten die een vreselijke dood in
de golven gevonden hebben, aan de on-
beschrijvelijke angsten die anderen
moesten doorstaan, aan de vluchtelin
gen die alles verloren.
Onder ons, Nederlanders, zijn er velen
die reeds aan den lijve ondervonden
hebben wat het betekent wanneer we
zens, die ons liever waren dan ons eigen
leven, met geweld van ons worden weg
gerukt. Velen van ons weten ook wat
het betekent een huis te moeten verla
ten waar men een, zij het bescheiden,
geluk heeft gekend.
Wij kunnen ons het leed indenken van
de boer wiens hofstee en akker, bron van
zijn bestaan, letterlijk onder de voeten
wegzonken en die zijn vee, waaraan
boeren zo gehecht plegen te zijn, jam
merlijk zag lijden en omkomen.
Nog is, helaas, het sterven niet teD
•einde. En zij die de weg van de eva
cuatie betreden hebben, of nog moeten
betreden, zien met een bang hart de
toekomst tegemoet.
Doch wij zijn er de mensen niet naar
om in doffe verslagenheid rampen, van
welke aard dan ook, over ons heen te
laten gaan.
In de getroffen gebieden waar men
onmiddellijk oog in oog met het natuur
geweld geplaatst werd, bonden de wer
kers zonder verwijl de strijd daartegen
aan.
Zij redden de Schielandse Dijk ten
Westen van Rotterdam waardoor geheel
Zuid- en Noord-Holland voor overstro
ming bleef gespaard. Overal wierpen
zich onversaagde mannen, vrouwen en
jeugdigen letterlijk in de bressen, die
in de dijken geslagen waren. Slecht
voorgelicht door de bevoegde Instan
ties, nog onbewust van de tragiek van
de dag, trokken in de vroege morgen
van die Eerste Februari duizenden uit
Noord, Oost en West naar Den Haag
om voor werkgelegenheid te demonstre
ren.
Doch nauwelijks was een 'glimp van
de omvang van het gevaar tot haar
doorgedrongen of de leiding van de de
monstratie riep vrijwilligers op en,
staande de vergadering, stegen zij in alle
beschikbare autobussen en trokken naar
het noodgebied, de „oproerkraaiers"
van het Oldambt, communistische Ka
merleden en EVC-bestuurders vóórop,
om zich bij de dappere redders te
voegen.
Ondanks dat zij veelal op onwil en
koploosheid bij de zogenaamde over
heid stuitten kon een aantal van hen
nog helpen om de dijk bij Spijkenisse te
redden.
Dag aan dag trekken sindsdien arbei
ders, EVC-ers, NVV.ers en anderen
naar het noodgebied. Het ANJV stuurt
jeugd-colonnes'.
Wij halen dit niet aan om ons op de
borst te slaap. Wat de Haagse demon
stranten en de werkers in Zuid-Holland,
Brabant en Zeeland deden was, helaas,
slechts gering in vergelijking met de
grootte van de ramp.
Wij wijzen slechts op de geest die
de levende krachten, die alle levende
krachten van ons volk bezielde, toen zij
nog slechts vaag v.èrmqeden konden wat
Nederland boven 'het hoofd We
Wij wijzen hierop, óm te protesteren
"tegen de poging van De Volkskrant, om
•de tekortkomingen van de regering te
verschonen, door het Nederlandse volk
te beledigen.
Dit blad spreekt over „Nederlandse
schroom om ergens iets te doen waar
voor geen voorschriften bestaan", van
„binnenkamer-mentaliteit" en beweert
dat „dè Nederlander niet graag node
loos alarm maakt en zich voor overdre
ven zorg schaamt"!
Als Amerikaans propagandablad te
gen nationale zelfstandigheid, poogt De
Volkskrant de aan het misdadige gren
zende onverschilligheid van de „officië
le instanties" op rekening van de „Ne
derlandse mentaliteit" te schrijven.
Doch de ware Nederlandse mentali
teit was de mentaliteit van het werken
de volk, dat zonder op lijf en leven te
letten, naar het waterfront ijlde, overal
initiatief ontwikkelde en spontaan hulp
inzamelde en „officiële" barrières om
verwierp.
De zorgeloosheid, harteloosheid en
koploosheid die de vrienden en bazen
van De Volkskrant aan de dag legden
en nog aan de dag leggen, spruit voort
uit de mentaliteit van de ontaarde, ver-
Amerikaniseerde on-Nederlandse para
sieten-klieken, die onder hun loden druk
onze volkskracht verlammen.
Het natuurgeweld was van ongewone
heftigheid, dat staat vast.
Doch veel meer had gered kunnen
worden, indien Nederland een regering
zou hebben gehad, die met het volk ver
bonden is en die de enorme krachten
van dit volk op doeltreffende' wijze had
willen en kunnen leiden.
Hoe ongelooflijk groot de energie is
die ons volk kan opbrengen, is in deze
dagen wel tot uiting gekomen. Zij bleef
blijft ongebruikt, zij werd en wordt
zoveel mogelijk geremd. Waarom
Omdat wij in een kapitalistische
klasse-staat leven.
Het privé-bezit en het klasse-egoïsme
van de bezitters overheerst alles.
De regering bestaat uit ambtenaren,
die hun taak zien als een goed-betaal
de baan, welke eer en voordeel geeft
met een dik pensioen na.
Regeerders zijn geen volksleiders
doch slechts behartigers van de belan
gen van de bezittende klasse. Hun taak
is het werkende volk te onderdrukken,
zij vrezen het volk bovenal, in het bij
zonder wanneer het uit zijn gewone
doen raakt, zelfs als het zich tegen een
natuurramp teweer stelt.
In ons gemarshalliseerde Nederland
zijn de heersende klieken slechts be
dacht op het behoud van hun macht,
op de voortzetting van hun winstge
vende oorlogsvoorbereiding.
Daarom weigeren de „officiële in
stanties" de spontane, onzelfzuchtige en
doeltreffende, hulp van vakarbeiders
zoveel mogelijk.
Daarom maken zij „van de nood een
deugd" door de verschrikkelijke ramp
voor hun oorlogsvoorbereiding te mis
bruiken.
„Amerikaanse hulp is het enige dat
ons redden kan", zeggen zij.
Amerikaanse rijkscommissarissen in
diplomatenpak en Amerikaanse gene
raals vliegen over de noodgebieden en
krijgen nauwkeurige inlichtingen, die
aan het eigen volk en de eigen volks
vertegenwoordigers onthouden worden.
Wij geloven niet aan de menslievend
heid van die Amerikaanse pest-gene-
raals. Wij geloven eerder dat zij de
ramp uit het oogpunt van hun plannen
tot overheersing en bezetting van ons
land bekijken. Amerikaanse zakenlui
die zij zijn, bekijken zij de ramp, die
Nederland getroffen heeft, met het oog
van de concurrent, en zinnen op het
voordeel dat zij er voor hun doeleinden
kunnen uitslaan.
Elke buitenlandse hulp, die onzelf
zuchtig geboden wordt, moet dankbaar
aanvaard worden wanneer gegaran
deerd is dat zij werkelijk de slacht
offers van de ramp ten goede komt.
Iedere Nederlander voelt zich in de
nood gesterkt door de blijken van me
deleven in alle landen, door de inzame
lingen die overal door particuüeren on
organisaties voor de slachtoffers van de
watersnood gehouden worden.
Wjj zijn bijzonder getroffen door de
eerste ingezamelde gelden die door het
Franse vakverbond C.G.T. voor het
Rampen-fonds zijn afgestuurd, door het
aanbod van de Italiaanse C.G.I.L. om
geëvacueerde kinaeren op te nemen en
vooral door de aankondiging van hulp
verlening door het Wereld-vakverbond,
waarbij o.a. de vakverenigingen van de
Sowjet-Unie, China en de Indonesische
SOBSI zijn aangesloten.
Ook de helicoptéres en ander mate
riaal dat de Amerikaanse legerleiding
uit het naDurige Rijmand stuurae zyn
zeer welkom.
Maar wij protesteren ertegen dat Ne
derlandse bekwame arbeiders bij de
hulp afgewezen worden en dat Neder
landse militairen, na dagen en nachten
het spits van de strijd tegen het water
te hebben afgebeten, terzijde worden
gezet, om plaats te maken voor West-
Duitse huurtroepen onder Amerikaanse
vlag! Wij wensen niet dat de ramp mis
bruikt wordt om ons land nog verder
onder de Amerikaanse ijzeren hiel ®te
brengen.
T^NKELE dagen lang hebben de „offi-
-Lj ciële instanties", uit vrees voor cri-
tiek, een samenzwering van het stilzwij
gen in stand pogen te houden. De com
munisten verbraken deze het eerst, en
werden daarvoor, als gewoonlijk, door
de volksvijanden gehoond.
Maar stuk voor stuk komen de ton
gen thans los, onder de druk van de
heftige verontwaardiging die zich, na
de eerste ogenblikken va. verslagen
heid; van het volk heeft meester ge
maakt. Het is daarbij niet voldoende om
de regering te verwijten dat zij te laat
kwam. De verwoestingen die de waters
nood in zo grote omvang kon verwek
ken hebben ook een diepere politieke en
sociale oorzaak.
De regering verklaarde de slachtof-
Radiozendwagen maakte dwaaltocht
van
Een verslaggever van
Volk heeft eer paar feiten
bracht over het verloop van het red
dingswerk. VVÜ citeren:
„Met hun radiowagen waren die drie
KLM-ers in het overspoelde West-Bra
bant aangekomen. In Roosendaal moes
ten zij zich malden, want, zo was hun
gezegd, daar wist men op welk punt hun
apparatuur en ontvanger en zender
dringend nodig waren. Het werd voor
hen een diepe teleurstelling: „Dat spul
is hier niet nodig. Gaat u maar verder
op." Enda.t werd het begin van een
vergeefse dwaaltocht, die wel twee et
malen duurde.
Zoals deze KLM-ers waren er zovelen.
Wat hun overkwam, was geen uitzon
dering. Het was, zo (lurven w\j wel be
weren, bijna regel."
000(1 broden
Dan vertelt hij het volgende staatje
van organisatiekunst:
„Er zijn twee duizend broden nodig
voor Zierikzee en een schip met duizend
liter drinkwater", riep de radio om. Het
gevolg was, dat wél tien vaartuigen met
duizend broden en tanks vol water in
de al overvolle haven op Schouwen ar
riveerden."
Kleren naar verlaten dorp
De verslaggever, van genoemd blad
vertelt van vrijwilligers, die niet aan de
slag konden, hij vertelt het volgende van
schipper Isaac Poelje met zijn binnen
schip „Grietje" uit Breskens:
„Zondag al had hij zijn vaartuig aan
geboden. Isaac van Poelje kent de
Zeeuwse stromen als geen ander en
daarom werd hij aangewezen met zijn
„Grietje" hierheen en een lading kleding
te vervoeren.
Een ruim vol mantelg en jurken, broe
ken en laarzen, ondergoed en schoenen
had hij.
Maar in Sint Philipsland bleek hem,
dat er heus niet op werd gewacht. Nie
mand woonde er immers meer in hst
dorp. Gelukkig waren er de studenten,
die toen konden gaan lossen.
Maar al die kleding werd binnenge
dragen in een grote graanschuur en daar
uur
den, die in het nabije Bergen op Zoom
kwamen, waren immers al lang aan
droge kleding geholpen."
Werk sat
Een andere verslaggever vertelt het
volgende over een groep jongens:
„Na uren wachten in de kou werden
ze naar Den Bommel gebracht, zestig
jongens en mannen uit Rotterdam, Am
sterdam, Alkmaar en wie weet, waar
nog meer vandaan.- De sleepboot „En
Avant 14" bracht ze en toen ze zo onge
veer aan het werk meenden te kunnen
stond daar een luitenant en die
vroeg: „Komen jullie doen?"
„Vissen", zei Tom Wight, die anders
de „Willem Ruys" onder z'ii voeten
heeft.
„Doe me een lol", zei de luit, „we
kunnen hier niemand gebruiken. Ga
maar weer terug." En de „En Avant 14"
wendde de steven en bracht ze terug
naar Dordt. waar ze maar moesten
zien, dat ze weer thuis kwamen. „Die
organisatie is pet", zeider ze, „er was
werk zat daar in Den Bommel".
De eerstgenoemde verslaggever heeft
ook iets te zeggen over de buitenlandse
militaire hulp. Hij schrijft:
„En zelfs al dat geraffineerde le£
materieel, de pannekoek-platte bootjes
van de Fransen, de zware amphibievaar-
tuigen uit Duitsland, men had ze hier
lar.g niet allemaal nodig. Voor de sol
daten, die veel wilden doen voor alle
mensen uit de streek en voor de scho
lieren, die vaak liftend hierheen waren
gekomen, was dat gebrek aan werk een
ontgoocheling.
Rideloze klachten
Het merkwaardigste is echter van de
redactie van Het Vrije Volk zelf afkom
stig. Boven dit artikel, vol met redelijke
klachten over de slechte organisatie,
zette zij de volgende kop:
„Redeloze klachten over een
slechte organisatie".
Hoe nu? Maakt het blad zijn eigen
verslaggevers voor leugenaars uit? Voor
bi sam ratten"
fers als oorlogs-slachtoffers te willen
beschouwen. Maar van welke oorlog''
Van de oorlog die Elsenhower en Drees
voorbereiden! Het geld en de kracht die
voor het onderhoud en vernieuwing der
dijken gebruikt had moeten worden,
werd besteed om Amerikaanse wapens
te kopen.
Helicoptéres en amphibie-voer tuigen
waren daar niet bij, want het gaat im
mers om de aanval over land tegen het
Oosten
Daarom is de verwoesting, door de
watersnood aangericht, een direct ge
volg van het Atlantische Pact en de
oorlogs-politiek van de regering.
De regering heeft reeds bij monde van
minister Staf bekend gemaakt deze poli
tiek ondanks de ramp te willen door
drijven en de oorlogsbegroting ten koste
van alles te willen handhaven.
En dat betekent een nieuwe ramp op
zichzelf.
Ons werkende volk, dat voordien reeds
onder de zware lasten kreunde, zou
zodoende weer nieuwe milliarden moeten
opbrengen voor hulp en herstel.
Dit schept een vooruitzicht van grijn
zende armoede, die het werkende volk
onmogelijk aanvaarden kan.
Het verdronken land moet ten spoe
digste worden herbouwd en de overle
vende slachtoffers van de ramp moeten
volledig worden schadéloos gesteld.
Dat kar. alleen ten koste van de rijken
en ten koste van de militaire uitgaven.
/~VP het ogenblik en in de naaste maan-
den zullen alle krachten op het ver
zorgen en helpen van de slachtoffers en
vluchtelingen gericht moeten zijn.
Geen inspanning mag ons daarvoor te
zwaar zijn!
Zij die lijden en alles verloren hebben
wat zij bezaten, hebben recht op liefde
rijke hulp en verzachting van hun leed.
De comité's voor Volkshulp hebben
hierbij een grote taak.
Zoveel mogelijk in samenwerking met
allen die van goeden wille zijn, met
ambtelijke organen, Rode Kruis, vak
organisaties, jeugdorganisaties en parti
culieren, zal een actieve eenheid nodig
zijn om de enorme opgave, die ons volk
wacht, meester te kunnen worden.
Want laten wij ons ook hier niet door
officieel optimisme" van de wijs laten
brengen.
Het gaat er om tienduizenden zwaar
getroffen mensen behoorlijk en voor ge
ruime tijd te huisvesten in een land met
chronische woningnood. Het gaat er om
hun moreel hoog te houden, hun zoveel
mogelijk werk te verschaffen zodat zij
zichzelf bedruipen kunnen, hen zo spoe
dig mogelijk in gezinsverband, voor zo
ver dit niet onherstelbaar verbroken is,
te herenigen.
Laat ons ook niet dulden dat de ge-
evacueerden de dupe zouden worden van
kerkelijk fanatisme en politieke bekrom--
penheid, zoals die reeds te bemerken
zijn, bijvoorbeeld in de Ahoy'-hal te
Rotterdam.
Over politieke en religieuze scheids
muren heen, moeten hiervoor alle Ne
derlanders elkaar de hand reiken!
W7"IJ, communisten, buigen ons niet
voor het afschuwelijke geweld van
iarrcr~iarAn»WaVuurkrachten, die
hebben.
Natuurrampen zqn geen noodlot!
Wij putten de kracht om hen met
optimisme en vertrouwen tegemoet te
treden uit onze communistische over
tuiging.
Want onze strijd voor een socialistisch
Nederland heeft ook ten doeL zulke ram
pen voor altijd onmogelijk te maken.
Ziet hoe in de Sowjet-Unie de socialis.
tische gemeenschap woeste stromen die
telkenjare landstreken veel groter nog
dan Zeeland vernielden, thans aan ban
den weet te leggen en de waterkracht
tot heil 'van het volk in energie weet
om te zetten.
De Socialistische maatschappij veran
dert de natuur, verandert woestijnen in
vruchtbare akkers en legt het water de
teugels aan.
In China overstroomde de Gele Rivier
telken jai-e enorme gebieden en doodde
of verdreef millioenen mensen van huis
en grond.
Thans is de „Gele Tijger", zoals het
volk hem noemde, voor het eerst ge
temd door de Chineesche Volksrepubliek.
Wjj hebben eerbied voor het vernuft
van onze voorvaderen die met hun dijken-
stelsel Nederland aan de golven hebben
ontrukt en 't er tegen hebben beschermd.
De verwaarlozing van dit erfdeel door
de na-oorlogse anti-nationale regerings-
politielt werpt een smet op hun roem.
In onze tijd heeft de techniek en het
menselijk vernuft zulk een hoogte be
reikt, dat het mogelijk is ons land eens
en voor altrjd voor watersnood te vrij
waren.
Dat is mogelijk in een socialistische
maatschappij, waar de regering en de
staat in handen zijn van het volk en
werken vóór het volk, waar alle hulp
bronnen onder toepassing van de hoog
ste techniek ten bate van land en volk
worden aangewend.
Velen van onze medearbeiders en mede
burgers hebben in deze rampspoedige
dagen meer geleerd dan anders in jaren.
Mogen zij er de les uit trekken dat wij
ons allen verenigen moeten voor een
vrij en socialistisch Nederland.
Deze vrouw en haar kind kwamen
behouden op de vaste wal. Nieuws
gierig gluurt het kleintje de
nieuwe omgeving in.
stane ellende tekent zich scherp
af op het gelaat van de moeder.
Van onder staande vooraanstaande
landgenoten heeft het Comité herden
king Februaristaking 1941 adhaesiebe-
tuigingen ontvangen, voor het houden
van de Nationale Herdenking van de
Februaristaking 1941.
Peter Alma, kunstschilder, Amsterdam
Dr P. van Anrooy, oud-directeur van het
Residentie-Orkest, Den Haag
C. Basart, graficus, Amsterdam
E. C. Basart-Lathouwers, Amsterdam
Bets Baijens, schilderes, Amsterdam
C. Beekman, kunstschilder, Amsterdam
Willy Boers, kunstschilder, Amsterdam
Til Brugman> schrijfster, Amsterdam
Ds W. S. Hugo van Dalen, predikant,
Colijnsplaat
Diamant, Amsterdam
E. Diamant-Wans, Amsterdam
S. van Essen, Ier:-.res, Meppel
Mevr. E. Geskus-Ooyevaar, Amsterdam
Drs H. van Gogh, repetitor, A'dam
Anna van Gogh-Kaulbach, letterkun
dige, Haarlem
Sam Goudsmit, letterkundige, A'dam
J. H. Habets. kunstschilder, Valkenburg;
E. J. Abrahams, arts
Dr A. Bloch, internist
G. Bol, vrouwenarts
Dr R. E. v. d. Borg, arts
L. P. J. Braat, beeldhouwer
D. van Capellen, arts
Dr J. J. Conrjn, arts
C. C. Corts
W. C. Corts Marrée
P. Eldering, em.-predikant
H. Lataster-van Hall, schilderes
G. Lataster, kunstschilder
W. J. Nolen, advocaat
mr I. E. Prins-Willekes-Mac Donald
Florrie Rodrigo
Prof. dr J, M. Romein
Dr A. Romein-Verschoor
D. A. Sirag
Hendrik de Vries, letterkundige
Mej. J. Willemse.
Comité Overheidsbedrijven.
Geen muziek in café's
Titia Jager, schrijfster, Beekbergen
W. E. Kreger, arts, Amsterdam
Jan Meefout beeldhouwer, Amsterdam
Meefout Stahl, Amsterdam
J. Radecker, beeldhouwer, Bergen (NH)
Frits Sieger, beeldhouwer, Amsterdam
L. Vet, middenstander, Amsterdam
Margot Vos, schrijfster, Hoevelaken
J. J. Voskuil, kunstschilder, Amsterdam
Theun de Vr.s, letterkundige, A'dam
G. Wagenaar, lid 2e Kamer der Staten-
Generaal, Amsterdam
Mr H. P. L. Wiessing, journalist, A'dam
de avonduren van Zondag de buf.
verlichting te doven en zich te onthót
den van andere muziek dan die van -de
radio-uitzending".
Twee en vijftig café-houders in de
Jordaan Amsterdam hebben be
sloten de café's morgen te sluiten.
De droeve lijst
DEN HAAG. Volgens de tot
dusverre verstrekte berichten is het
aantal slachtoffers van de overstro
mingsramp reeds gestegen tot 1372.
Hier volgt een overzicht van de
eilanden en provincies, waar de
slachtoffers zijn gevallen:
Tholen
Brabant
Hoeksewaard
Sehouwen-Duïveland
N oord-Beveland
Voorne-Putten
Zuid-Beveland
Zuid-Holland
Uost-Zeeuwsch-
V laanderen
IJsselmonde
St. Philipsland
Noord-Holland 6
Walcheren 5
Alblasserwaard 4
Land van Heusden en
Altena 3
I'iengemeten 2
Beijerland 2
Aangespoeld van elders 24
Hel Nederlandse Rode Kruis heeft
thans de derde verlieslost uitgege
ven. Wij laten publicatie hiervan
acnterwege, omdat de gegevens
deze lijsten ongecontroleerd zijn en
nog niet alle familieleden werden
ingelicht.
304
187
144
115
41
27
10
DEN HAAG, 7 Febr. De bedrïjfs-
.3"verzuciiL „ui vm-u£lriy__
karakter van die 'et
Bunkers weg In de Duinen tussen
Schevenïngen en Hoek van Holland is
men thans bezig met het opblazen van
de bunkers, die de Duitsers hier hebben
gebouwd. Dit hele kustgedeelte is voor-
het publiek afgesloten.
Koning winter heerst weer
(Van onze weerkundige medewerker.)
TTET wintert weer overal in Europa.
Ook in de Sowjet-Unie en Finland
heerst Koning 'Winter op meedogenloze
wijze. We zien overal zware sneeuwval
en zeer lage temperaturen. Een de
pressie, die via Scandinavië naar het
Zuidelijk deel van de Oostzee trok,
stagneert daar nu. Langs haar Noord
en Westflank stroomt koude, uit Scan
dinavië afkomstige luchtgesteund
door een in betekenis toenemende rug
van hogedruk daar, in onze richting.
Het heeft de vorst weer doen terug
keren. Boven de Noordelijke IJszee
ligt een hoge-drukgebied, het is nog
verbonden met een tweede gebied.
Westelijk van Ierland op de Atlantische
Oceaan. Over het geheel gezien een
drulcverdelingdie nog niet zo over
tuigend is voor stabiel vorstweer.
Aangezien de drukstijgingen boven
Scandinavië nog voortgaan en de de
pressie-activiteit op de oceaan niet
groot is, moet de eerstkomende dagen
gerekend worden op vrij goed winter
weer met lichte tot matige vorst,
waarbij ook overdag de temperatuur
beneden het vriespunt zal blijven. De
strengheid van de vorst hangt samen
met de lengte van de iveg, die de zeer
koude Scandinavische lucht met N.O.-
wïnden over het relatief warme zee
water moet afleggen.
De kranten werden sensationeel. Ze wedijverden met
elkaar in het opdissen van verhalen, die aanvaard zou
den worden door de persagenturen voor binnen- en
buitenlands gebruik. In tegenstelling tot vele spionnage-
verhalen, die weinig of geen uitwerking hadden gehad,
viel hier over een grote hoeveelheid feitenmateriaal te
berichten, de overvallen, de verdwenen ingenieur
wiens mooie vrouw uit een vooraanstaande familie
kwam en de verdwenen communist, Langner.
De hoofdredacteuren 'van de dagbladen en de ver
tegenwoordigers der persagenturen wisten nu, dal
niemand minder dan Haymond Farnoy de zaak per
soonlijk in handen had.
De redacteuren van de World waren, om vroeger be
wezen diensten, bijzonder bü Mort Cain in de gunst.
Hii wist natuurlijk, dat de atoombom het middelpunl
van de beschouwingen in de pers zou vormen. Toen
dus de Post en de Call -in hun artikelen de overvallen
met atoomgeheimen in verband brachten, was de World
in staat in zijn hoofdartikel het publiek le waarschuwen,
niet te vlug gevolgtrekkingen te maken.
Wij zouden op dit ogenblik slecht beraden
zijn, wanneer we voedsel gaven aan ook maar een
spoor van verdenking tegen de toegewijde en vader
landslievende geleerden en militaire leiders, die de
krachten van de Democratie door de atoomwapenen,
over de hele wereld de oppermacht verschaft heb
ben. Ongetwijfeld zijn inlichtingen en materialen van
grote waarde in handen van de Communisten ge
vallen. Deze geheimen moeten zelfs in betekenis op
één lijn gesleld worden met onze kostbare atoomkern
wetenschap. Wij zijn echter van mening, dat de ver
schrikkelijke bedreiging, die door deze gebeurtenis
sen onthuld is, niet in de eerste plaats aan de feite
lijke diefstallen toegeschreven moeten worden, maar
aan het bestaan van een Moskou's spionnagecentrum,
dat onbeschaamd door de Hoden in deze stad geleid
wordt. Onze rechtvaardige en genadeloze toorn moei
tegen de Roden gericht worden en niet tegen dr
trouwe bewakers van onze nationale veiligheid."
Nadal dit in de nachteditie verschenen was, zorgde
Vlort Cain ervoor, dat hij niet meer voor de pers tp
bereiken was en ging regelrecht naar de woning van
de Oude in een der voorsteden.
Farnoy was ongewoon kameraadschappelijk. Hü liet
een warme maaltijd opdienen in de bibliotheek. Zijn
indirecte dankbaarheid vrolijkte Cain meer op dan de
uitgelezen brandy, waarop hij ditmaal getracteerd werd
De persagent erkende evenwel de grote gevaren, die mei
de situatie verbonden waren. Behalve Baird's verdwy
oning en het verlies van de blauwdrukken, was er weinig,
concreet bewijsmateriaal, waarmee men een proces be
ginnen kon.
Farnoy deelde hem mee, dat reeds een paar autoritei
ten per vliegtuig uit de hoofdstad aangekomen waren,
die mei verschrikkelijke maatregelen dreigden, indien
de atoombom met onmiddellijk gescheiden werd van alle
verhalen over de verdwijningen en overvallen.
Zü die verantwoordelijk waren voor het besehermen
van atoomgeheimen, hadden reeds moeilijkheden genoeg
gehad door vroegere pseudo-spionnagezaken en ze wa
ren niet in de stemming om met nog meer politieke
aanvallen genoegen te nemen.
„En wat doen we met het electronen-pak?" vroeg
Cain.
„Het wat? Bedoel je dat krankzinnige uitvindsel met
d die slangen en pompen'? Het is niets."
Cain's mond zakte open van verbazing en hij ver
bleekte van teleurstelling.
„Is het helemaal niets. Sir?"
„Niets. Ik heb het door mijn éigen marine-expert
laten onderzoeken." Farnoy genoot van de terneergo
slagenheid van zijn handlanger en hij lachte boosaardig
..Zie je? Daar ga je weer, Mort. Vastberadenheid 1 Zet
de dingen door wanneer je er eenmaal mee begonnen
bent!"
De Oude boog zich voorover. „Dat uitvindsel is niets
belangrijks, maar het zou een. nieuw vliegpak kunnen
zijn. dat ontworpen werd voor het vliegen met de aller
grootste snelheid. Speciaal gemaakt voor een nieuw,
door atoomkracht gedreven straalvliegtuig, dat de
atoombom van bases hier naar... waar ook ter wereld
vermag te vervoeren."
„Mr Farnoy, ik neem mijn hoed voor U af!"
„Houd het stil. Mort. We zullen dit nieuws pas later
orüsgeven."
„Wat me nu hindert," zei Mort. „is Kirby. Ik had ver
wacht, dat die rat de plaat zou poetsen."
„Laat het je niet hinderen. Vastberadenheid betekent
geen ongeduldigheid! Opgewonden stompte de Oude
z'n rechtervuist in z'n linkerhandpalm. „We zijn nog
geen vierentwintig uur bezig en kijk eens wat een resul
taten 1 De overval. Het vliegpak. Baird en z'n vrouw
verdwenen. Die Communist Langner is blijkbaar ook
Ue roman „Het aploanagegeva» Alan Balrrt" ia te
verkrijgen bij de Boekhandel Pegasus, Letdsestraaf 25
In Amsterdam en de andere Pegastts-adressen.
Fraaie nltgave In plasticband A f 1,911.
weg. Bovendien heb ik de Chef van een detachement van
dertig politieagenten naar de meeting van de Vredes-
raad laten sturen en niemand behalve een handvol be
kende Roden heeft zich daar durven vertonen!"
Mort Cain vervloekte zichzelf, dat hij Farnoy niet op
de gedachte van deze zet gebracht had.
„Je moet overal tegelijk aan denken, Mort," zei Far
noy. „Heb je nog iets van de vakbond gehoord? Nee?
Misschien heb je het vergelen, hè? Wel, ik niet. De op
vattingen in de plaatselijke vakbond zijn aan het ver
anderen en snel ook. Het bestuur heeft vanavond be
sloten de ledenvergadering voor Zondag af te zeggen."
Hij lachte. „Ik vraag me af, wat ben dwars zit. Ja, Mort.
ouwe jongen, de personeelsafdeling is voor me aan
het werk. We hebben een paar heel goeie lui bemerkt
in de plaatselijke."
Stilzwijgend dronken ze hun glas leeg. Cain begon
hel gevoel te krijgen, dat Farnoy nog meer op het hart
had. In de ogen van de Oude glinsterde een diepe vol
doening. Hü kon het niet langer voor zich houden
„Wil je nog iets anders weten. Mort?"
„Als U het me wilt verteilen. Sir."
„Wil? Wat bliksem, jij moet toch deze show opvoe
ren'? En ik moet je op de hoogte houden van de ge
beurtenissen!"
„Mr Farnoy, indien U niet in alle opzichten boven
mij stond, in bekwaamheid zowel als in verstand, zou
U niet
(Wordt vervolgd)
