Het HUMANISTISCH VERBOND Spoedige zuivering van Orde der Maltezer Ridders verwacht Tribunaal van vijf kardinalen SCHEEPSKANÖNS IN DE GROND GEBOORD LUCHTPOST In de kamer ontluikt de lente SIROOP FAMEL Grote onenigheid in Indonesië over ambassade in Moskon Absolute waarheid EICiHS I kan aanspraak maken op verdraagzaamheid in het politieke vlak verwerpt dwaling C.F. PauwelsO.P. 7 Klachten over zwarte handel en uitbuiting Duidelijke tekenen van rebellie (Van onze correspondent ROME, 2 Febr. De uitspraak van het pauselijk „tribunaal" van vijf kardinalen over de Souve- reïnc en Religieuze Orde van dc Ridders van Malta kan spocdi; verwacht worden. Goed ingelichte Vaticaanse kringen zijn van me ning dat het oordeel zal luiden, dat de gehele verdere afwikkeling thans kan worden overgedragen aan de aanvankelijk benoemde „commissie" van drie kardinalen. In Noverm'dcr 1951, toen de laatste „grootmeester" van de Orde, prins Chigi Albapj Delia Ito vore, nog in leven was, dienden enige leden van de Orde bij bei: Vaticaan een protest in tegen onregelma tigheden binnen de Orde, die zij in strijd achtten met. haar ridderlijke en reli gieuze traditie. Het Vaticann benoemde een „commissie" van drie kardinalen om de zaak te onderzoeken. Voordat deze aan het werk kan gaan vroeg de groot meester om een andere procedure, daar hij de instelling van een „commissie" in strijd achtte met. de soevereiniteit van de orde. De Pans benoemde daarop een „tribunaal" van vijf kardinalen, van wie er zelf vier lid zijn van de Orde. Juist in die dagen stierf de grootmees ter. Het Vaticaan verbood de keuze van een nieuwe „grootmeester" en stond al leen een voorlopig bestuur toe, dat uit sluitend administratieve bevoegdheden heeft. Wanneer nu het tribunaal tot de conclusie zou zijn gekomen, dat de klach ten volkomen uit de lucht gegrepen zijn, dan zou haai' oordeel luiden, dat de Orde zonder verdere inmenging der religieuze autoriteiten haar nieuwe grootmeester zou mogen benoemen en dus weer souve- rein haar eigen weg kon gaan. Luidt het oordeel echter wat waarschijnlijk het geval is dat.het tribunaal het ingrij pen van een „commissie", die afhanke lijk is van de Congregatie der Religieu zen, noodzakelijk acht, dan betekent dit in simpele woorden, dat er gegronde aan leiding bestaat tot „zuivering" van tie zijde der allerhoogste kerkelijke autori teiten. Dan zal de Orde haar nieuwe grootmeester pas mogen kiezen, als de zuivering is doorgevoerd. Hergeboorte Het is aan te nemen, gezien de „sou- vereiniteit" van de orde, die door het Vaticaan wordt erkend, dat deze „zuive ring" in zo kort mogelijke tijd zal ge schieden, opdat een nieuwe grootmeester (ADVERTENTIE) Na honderdon jaren bewijzen de oude seheepskanons nog vreedzame dien sten als meerpalen voor de scheepvaart. In Amsterdam-Noord kunt U deze antieke voorladers aantreffen. Dit is één van de honderden wetenswaardigheden over het Venetië van ons waterland, want ook het. huis zonder deur en de deur Zonder huis kunt U vinden „IN WAPEN VAN AMSTERDAM" PRIJS 2,90 franco Mds postwissel of rekening 46000 i 5 na ontvangst van rschrljvlng op giro- dc VOLKSKRANT). AMSTERDAM vast selieepskanons eai luchtballons HET op 10 December 1951 door de Paus ingestelde tribunaal om de status van de Ridders van Malta en de aard van de betrekkingen dezer Orde met het Yaticaan nauwkeurig vast te stellen, had feitelijk reeds in de zomer van het vorig jaar zijn werkzaamheden beëindigd. Op verzoek echter van de huidige voorlopige leiding van de Orde, die overigens slechts uitsluitend administratieve bevoegdheden heeft, en van vele buitenlandse leden van de Orde verleende de Paus nog een uitstel van zes maanden, voordat het definitieve oordeel zou wor den geveld. Dit gebaar was bedoeld om de ridders, die met stijgende bezorgdheid het verloop van de werkzaamheden van het tribunaal hadden gevolgd of die meenden bezwaren te moeten uiten, alsnog in de gelegenheid te stellen zich tot het tribunaal te wenden. En zeer zeker werd ook gehoopt, dat vele absoluut onkreukbare ordeleden „ridders" van de oude stempel en in de ware zin van het woord die absoluut onkundig bleken te zijn van vele feiten, die gedurende het onderzoek onomstotelijk bewezen zijn, deze gelegenheid te baat zou den nemen om zichzelf te vergewissen van bepaalde misstanden. Zij zouden dan hun eigen „souverein" oordeel kunnen vellen, nog voor dat het tribunaal dit zou doen. Heeft het tribunaal eenmaal uitspraak gedaan en Is deze door de Paus ondertekend, dan is geen beroep meer mogelijk. De laatste zin van het „chirografe pontificio" (pause lijke opdracht, letterlijk: handschrift) van 10 December 1951 luidt uitdrukkelijk: „Het oordeel is definitief en niet onderhevig aan appèl of enig ander bezwaar". Een eigenhandig schrijven van de Paus is overigens op zichzelf al een grote uitzondering. Het is een blijk van hoge onderscheiding óf van een bijzonder ernstig besluit. benoemd kan worden, die zelf de „herge boorte" van de Orde definitief kan doen geschieden. Maar ondanks aJle wereldse souvereiniteït is de Orde ook religieus en op dit gebied is het Vaticaan de hoog ste instantie. Bovendien zou de Orde haar prestige zeker aanmerkelijk verminderen, als zij haar banden met het Vaticaan zou verbreken. Desondanks zijn er duidelijke tekenen van „rebellie" voor handen. Ofschoon het huidige voorlopige bestuur van de Orde daartoe het reelit mist, heeft liet nog on derhandelingen aangeknoopt over nieuwe diplomatieke betrekkingen. Het lieeft or des en onderscheidingen toegekend en het bestuur heeft zelfs, ondanks het uit drukkelijk verbod van de Heilige Stoel geprobeerd een nieuwe grootmeester te doen benoemen, hetgeen mislukt is. Eveneens mislukt is de poging om ver schillende nieuwe kardinalen ertoe to be wegen de benoemingen tot „bailli" of ere- en devotieridder aan te nemen. Onoorbare doeleinden Wat- zit er nu eigenlijk achter heel de- •o zaak? Er zouden in <le loop der laatste tientallen jaren elementen in do Orde zijn doorgedrongen, die ziel» van dc „rid derlijkheid" en „religieuze traditie" wei- ig aant rokken, misbruikten voor 1 doeleinden. Zwarte cicle uitbuiting vai tic van dc Orde te nog maar dc mini zereiniteit' un eigen onoorbare handel en commci'- de bijzondere posi- i eigen bate zouden stige practijke» :ijn. Men spreekt, zelfs van infiltr •ommunisme en contracten met de vrij- netsclarij. De ware ridders „zonder smet f blaam" moet dit wel zo ongelofelijk ijn voorgekomen, dat zij meenden dit liet te kunnen geloven. Velen waven ïiervan zeker niet op de hoogte, terwijl zij anderzins misschien door nalatig heid maar zeker ook door foute en ten dentieuze inlichtingen een verkeerde kijk op de zaak hadden. Een Nederlandse commissie bij voor beeld, die in de zomer van 1952 in Rome was, meende hardnekkig, dat de figuur, lat. kardinaal Canalï. die lid was van de aanvankelijk benoemde „commissie" en naderhand werd aangewezen als een dei- leden van het „tribunaal" juridisch niet juist. was. Ze noemde kardinaal Canalï de „aanklager". Als zodanig fungeerde ech ter mgr Ottaviani (die' thans ook kar dinaal'is). Zulke misverstanden zijn le- De „zuiveringscommissie" zal na uit spraak van het „tribunaal" de Orde waarschijnlijk op de eerste plaats ont doen van de onwaardige leden. Natuur lijk zal de commissie ook een woordje meespreken ten aanzien van vele ordes i-n onderscheidingen, die in de laatste jaren werden toegekend. Aangenomen wordt, dat. de „commissie" zal trachten Vakbond van Saarland ontbonden SAARBRTJCKEN. 6 Febr. (AP) De regering van Saarland heeft de grootste vak veren-ging van mijn werkers in het Saargebied ontbonden, omdat zij commu nisten als leden aannam. De fondsen van de vakvereniging, die 40.000 leden telde, werden voorlopig in beslag ge nomen. het aantal professionele ridders (die de gelofte van kuisheid, gehoorzaamheid en armoede hebben afgelegd en feitelijk monniken zjjn) uit te breiden tegenover de bailli of ere- en devotieridders en magistraalridders. Er zijn maar 15 pro fessionele ridders die bijna allen zeer oud zijn, ongeveer zesduizend ere- en devotie ridders en ongeveer drieduizend magi straalridders. Van opheffing van de orde is in ieder geval geen sprake. Dure staking (Van onze correspondent) NEW YORK, Februari De autobu: staking, die 29 dagen geduurd heeft en waaraan 8200 mensen deelnamen, die daarbij bijna drie millioen dollar in lonen verloren, is voor de stakings leider Michael Quill geen onverdeeld succes geweest. Niet alleen is er geen sprake geweest van de verkeersonl- wrïchting die hij voorspelde, maar er gaan thans in New York tal van stem men op om vele buslijnen die het toch al benauwde New Yorkse verkeer hin deren. af te schaffen. Vele stakers ge ven nu zelf toe, dat de staking een ver gissing was die bij een dreiging had kunnen blijven. De overvolle onder grondse heeft gedurende de staking bij na 14 miliioen extra-passagiers ver voerd zonder ongelukken, iets wat door niemand mogelijk werd geacht. Het merkwaardige van alles was dat het publiek zich reeds voor de staking ge- geheel aan de zijde van de arbeiders schaarde voor een 40-urige werkweek. Terwijl de chauffeurs en monteurs weer aan het werk zijn er. alle bussen weer lopen, is men tenslotte aan de arbitrage begonnen. Maar de kranten van alle po litieke schakeringen vragen om een dringend onderzoek of New York wel al die bussen nodig heeft die Tiet ver keer in de nauwe straten van New York elke dag tot een nachtmerrie helpen maken. Het is heel goed mogelijk, dat een of meer buslijnen die failliet zijn of op het randje staan, tengevolge van de staking zullen worden ingekrompen of geheel zullen verdwijnen. Hét New Yorkse publiek was aangenaam verrast, dat de bussen zo weinig werden gemist en dat verkeersstremmingen bij de af wezigheid der mammoetbussen bijna tot het verleden behoorden. Congresgebouw New York is Am er i ka's verreweg groot ste stad, maar vele steden in de Verenig de Staten hebben grotere en veel betere vergaderzalen dan de metropool aan de Atlantische Oceaan. Er zijn al jaren plan nen geweest: om New Yórk een centrum uiapuoSfi^-unjoy >poi| 'qnQ 3|3jj|snpu| Jop MnoqaQ :pjooA\juy te geven waar grote vergaderingen kun nen plaats hebben zoals de politieke con gressen in Chicago. Eindelijk is men nu aan het werk geslagen en aan Columbus Circle, een verwaarloosde hoek bij het prachtige Central Park. is men begonnen met het opkopen en onteigenen van per celen, waarvan de meeste bouwvallig ziin. Men heeft zo lang met een behoor lijk gebouw voor New York gewacht dat men nu maar ineens flink gaat aanpak ken. Men gaat er tussen de 40 en 50 mil lioen dollar aan besteden zodat straks tussen de 15 en 20.000 mensen tegelijk in het Columbus Colosseum kunnen vér gaderen. Strijd tegen misdaad De onthullingen over de misdadige toe standen in de haven van New York, die voor het eerst op dramatische wijze door een katholiek priester in sch«' p daglicht werden gesteld, gaan gestadig voort. Er komen zoveel nieuwe verhalen over corruptie naar voren dat zeifs dc dagbladen die er pagina's aan besleden, alle gevallen niet eens kunnen melden. Doch inmiddels is de verontwaardiging •un het publiek wakker geschud. Men ïst dat men het niet laat bij de veroor deling van afzonderlijke gangsters, die vaak hun „connecties" onder plaatselijke eehters hebben, maar dat alle bepalingen en voorschriften in de haven aan een grondige reorganisatie zullen worden on derworpen. 1-Ict programma vermeldt hierbij als nummer een: afschaffing van de vernederende „shape-up", waarbij ha- werkers zich elke morgen opnieuw moeten aanmelden bij voormannen, die dan elke morgen ophieuw beslissen of een bepaalde havenwerker aan de slag kan gaan. De voormannen zijn vaak ge wezen boeven en staan onder druk van gangsters. De havenarbeider heeft zo doende nooit bestaanszekerheid. Vaak be taalt. hij een aanzienlijk deel van zijn verdiensten aan de voormannen om al thans een minimum bestaan te kunnen hebben. Het is een ingeroest systeem waar zelfs de grote vakbonden machte loos tegenover hebben gestaan. Nu is de verontwaardiging van het publiek einde lijk ten top gestegen. Zelfs de koppen van burgemeesters-vriendjes zoals Wil liam McCormack, dictator van New York's haven, vallen nu in de rechts zalen. Daarom heeft het havenbestuur van New York deze week de hervormin gen voorgesteld, die naar men hoopt de teruggang van de haven van New York ten koste van het rustiger Philadelphia en andere havens, zullen tegengaan. Grijze muisjes trekken hun winterjasje uit (Van onze tuinbouwkundige medewerker) Vóór mij staat een vaasje met kat jes. Ik houd van katjes, wilgekatjes dan altijd. Het is ieder jaar weel een grappig gezicht, als die kleine, zilvergrijze muisjes in de warme kamer hun winterjasjes gaan uittrek ken. Stuk voor stuk kruipen ze uit de donkerbruine knopschubben, die Langzaam naar boven worden gescho ven en afvallen, en staan rlaar dan te pronken in hun glanzend zilveren pakje. De lente ontwaakt voor onze ogen. Ja, aardig zijn die katjes. En er zijn nog heel wat soorten: do katwilg (Salix viminalis), kendst, maar mooier zijn de katjes van de Sa lix caprea, de waterwilg. Het vroegste is de Salix- gracilistyla, hoewel ook de Salix daphnoides, met haar mooi blauw berijpte takken er vroeg bij is. Ook populieren geven katjes, maar die worden toch niet veel gezocht. Ze zijn wat grof en missen de mooie kleurschakeringen van de wilgenbloe sem. Elzen en hazelaars geven lang- staartige, hangende katjes, die bijzon der decoratief kunnen 'staan. Tn heidestreken en nog in enkele duinpannen vinden we de gagel, My- rica gale, dikwijls uitgemaakt voor „vlooïenkruid", of „luiskruid" en ook wel „Drentse Thee" genaamd. Deze gagel heeft bijzonder aardige katjes, purper gekleurd en welriekend, en wordt daarom veel gezocht. Let u er echter een beetje bij het plukken op. dat er in het landschap ook nog wat gagel blijft staan. In vele streken is zij finaai weggeplukt, en dat is jam mer, want het is een aardig heester tje, dat moet blijven voortbestaan. Vroegbloeiers 'AAR we behoeven ons niet te be- 1VJL perken tot de katjes. Er zijn nog vele vroeg bloeiende heesters, waar van de takken in de warme kamer vroeg in bloei komen. Het Chinese klokje, forsythia intermedia, of de forsythia spectabilis is wel de be- HEESTERTAKKEN M- kend.ste „amateuF'-trekheester. De nu nog doodse takken en knoppen lopen in een warm vertrek spoedig uit en alras komen de eerste gele puntjes van de bloemblaadjes door de knop schubben heen kijken en ontwikkelen zich de klokjes in groten getale. Een pracht gezicht zorn grote gele bos forsythia, waar we een hele tijd ple zier van kunnen hebben. Bloeien cleze heesters eenmaal buiten, dan stellen ze echter als snijbloemen teleur, want dan vallen de bloempjes vrij vlüg af. Ook kastanje-takken worden veel in dc- kamer getrokken. Wjj zoeken dan takken uit met een bloemknop als einclknop en het is een aardig ge zicht als die dikke kleverige knop schubben moeten gaan wijken voor het jonge zich ontwikkelende groen. I-Iet is of do lente in de kamer wordt geboren. De toverhazelaar (hamame- lis) bloeit met dit zachte weet al de hele winter door, net grote gele spinneköp- pen op een takje, pracht snijgoed voor grote en kleine vazen en potjes. De jasminum nudi- florum, de naaktbloeiende jasmijn, ontvouwt haar klokjes evenzeer in het winterse zonlicht en we kunnen het niet laten af en toe een paar tak jes er van op een vaasje te zetten. Ook de kornoelje (cornus mas), bloeit vroeg in het voorjaar en in de vaas houden deze gele bolletjes het vrij lang. Later in de'tijd komen de takken van de prunus of sierkërsen in hun verscheidenheid van soorten. Snijden we prunus in bloei, dan hebben' we er in de regel niet zoveel plezier van, omdat de bloemblaadjes spoedig be ginnen te vallen, maar als de knop pen buiten beginnen te kleuren en we snijden ze dim, dan staan ze ook op de vaas lange tijd en komen geheel tot. ontplooiing. Natuurlijk snijden we van alle bomen en heesters niet meer takken dan we voor een bouquetje nodig hebben. I-Iot is zonde om thuis de helft in de vuilnisbak te moeten gooien. Van jonge heesters of bomen snijden we nog geen takjes af en bij de oudere struiken moeten we er wél op letten, dat .we met het snijden juist die takken nemen, die bij de snoei toch moeten verdwijnen, want straks willen we in de tuin toch ook nog wel een bloempj* zien. (Advertentie) '•'"ff trim MSB Bin Utan Masjoemi vreest „paard van Troje ZES MAN PERSONEEL TE WEINIG VOOR RUSSEN (Van onze correspondent) DJAKARTA, 1 Febr. De sectie bui tenlandse zaken van het voorlopige In donesische parlement zal aan de regering voorstellen over te gaan tot de opening van een Indonesische ambassade in Mos kou. Dit onderwerp is al enkele jaren aan de orde, nadat de Sovjet-Unie en de re publiek Indonesië zich, kort na de sou- ereiniteits-overdracht, „in principe" br eid verklaarden diplomatieke betrekkin gen aan te knopen. De boot is vooral afgehouden door i centrale Mohammedaanse partij „Masjoemi", die voor het onderhouden van de diplomatieke relaties met Moskou weinig sympathie heeft een „gunstiger tijdstip" wenst af te wachten. De huidi ge minister van buitenlandse zaken, Moekarto, is echter een voorstander van het openen van een Indonesische ambas sade in Moskou. Het grote struikelblok is dat de uitwisseling van diplomaten op basis van „volledige reciprociteit" zou Nationaal Rampenfonds Isiro 95751 Achting en sympathie naast afwijzing en bestrijding DE vraag of de katholieken wel verdraagzaam genoeg zijn, is in de laatste jaren herhaaldelijk gesteld. De aanleiding daartoe was gewoonlijk wat katholieken in Zuidelijke landen tegenover niet- katholieken deden. Het ziet er nu naar uit, dat men de Nederlandse katholieken zal gaan vragen, of zij tegenover humanisten en hu manisme, en vooral tegenover het Humanistisch Verbond, wel ver draagzaam genoeg zijn. Hot vraagstuk van de katholieke hou ding tegenover dit Verbond is in de laat ste weken door talrijke publicisten be handeld. Ditmaal blijkt er wat de kern van de zaak betreft overeenstemming te bestaan, al verschillen de toon en de nuances nog wel. wing en naar een daarbij passende houding tegenover de practische pro blemen die het le ven in de' wereld en de samenleving biedt. Het zijn mensen die zoeken en worstelen, en die daarbij niet al leen verstandelijke gaven, maar ook idealisme en offer vaardigheid inzet ten. Het zijn men sen wier streven achting en sym- Practisch alle ka tholieke schrijvers hebben geweigerd de geestelijke zorg voor het buitenker kelijke deel van Nederland over te laten aan het Hu manistisch Ver bond, en evenzeer dit Verbond als gelijkberechtigd met de christelijke kerken te erkennen. Mén heeft gevraagd of dit verdraag zaam genoeg is voor mensen, die zelf christelijke humanisten willen zijn, en men heeft in verband daarmee gewezen op de houding van een Erasmus en een Coornhert. Het eerste wat in dit vérband gezegd moet worden, gaat nog niet over de ver draagzaamheid zelf. Voor alles moet im mers worden vastgesteld dat de chris telijke houding tegenover do humanisten, ook tegenover die van het Humanistisch Verbond, in geen geval mag bestaan uit verdraagzaamheid alleen. Zij die zich nu humanist noemen om daarmee aan te geven dat zij niet tot een van de christelijke Kerken willen be horen en toch niet alleen maar negatieve nihilisten zijn, zyn op de allereerste plaats mensen die zoeken naar een ver standelijk verantwoorde levensbeschou- DOOFL in* pathie eist. Zelfs nog iets meer: een achting en een sympathie die niets neer buigends en kleinerends hebben mogen. De gelovige is uiteraard in zijn hele zie- leleven een anders geaard mens dan de humanistische zoeker: hij heeft de zeker heid die alleen het geloof geven kan, en die de humanistische zoeker, en zelfs de humanist die tot definitieve conclusies zou menen gekomen te zijn, dus zeker moet missen. Een gelovige acht zich in het bezit van een hogere waarheid en wijsheid, en weet zich van die waar heid zeker, omdat God ervoor getuigt: het is 'dus heel goed mogelijk dat zyn achting en sympa thie iets neerbui gends zouden heb ben. Het best kan dit voorkomen worden, als een ge lovig mens er zich van bewust is, hoe zwaar hij zelf ook nog worstelen moet: hij moet im mers de volle rijkdom van dit geloof in zijn bewuste leven meedragen, en als be perkt en eindig mens moet hij zijn ge hele leven worstelen om zich zijn gehele geestelijke bezit te realiseren. ER moet zelfs nog iets meer aan wor den toegevoegd. Een Christen moet een zuiver en uitsluitend humanistische levens- en wereldbeschouwing afwijzen als onwaar, en dit zoveel te sterker naar mate die humanistische visie zich meer tegenover al het hogere gesloten heeft.. Daav ar t moet hij intussen blijven be seffen, dat er kostbare waarheidselemen ten in dat geheel zijn verwerkt. Ze mo gen enigszins zijn misvormd, omdat ze in de verkeerde synthese zijn opgenomen; ze blijven intussen iets van nun waar heid en waarde behouden. In de eerbied voor de menselijke persoonlijkheid en zelfstandigheid vinden wij gelovigen iets terug dat ook ons ter harte gaat, ook al kunnen humanisten dit wellicht niet gemakkelijk geloven. De humanist blijft dus voor ons een reële gespreks partner, omdat hij positieve waarheden bezit, ook al kunnen wij met hem geen gesprek voeren op grond van ons geloof. Het zou erg te betreuren zijn, als de huidige debatten de sfeer voor het ge sprek zouden bederven. In deze twee punten is de christelijke houding dus positief en tegemoetkomend. Daarmee moet echter toch een afwijzing en bestrijding samengaan. Het geheel van de humanistische wereldbeschouwing moet als onjuist verworpen worden] en allereerst het uitgangspunt er van dat het geloof uitsluit. Daarbij komen dan in het bijzonder de punten, waarover het debat op dit ogenblik gaat: de verhouding Humanisme/onkerkelijkheid en de ver houding Humanistisch Verbond/Christe lijke Kerken. In dit verband willen wij zélfs het woord verdraagzaamheid niet graag horen. Men spreekt wel eens van dogmatische verdraagzaamheid tegenover andere meningen; die is echter alleen mogelijk voor wie twijfelt aan de waar heid én zekerheid van zijn eigen opvat- fingen en ze hoogstens als zjjn persoon lijke mening beschouwt. Wie in een ern stige zaak van de absolute waarheid ze ker meent te zijn, moet zich wel keien tegen iedere andere stelling, ook al doet hij dat in liefde voor de mensen. I-lij moet intussen we] gewoon burger lijk verdraagzaam zijn. Hij moet een te genstander beleefd groeten, zaken met hem doen, samen met hem naar een voetbalmatch gaan kijken. Hij kan ook de moderne democratische verdraagzaam heid tegenover hem in practijk brengen: hij kan volledig afzien van iedere pres- 1 sie op die tegenstander, diens organisatie, diens propaganda, en alleen met intellec tuele en morele middelen strijden. HET gaat op het ogenblik niet om de vraag, of de staat ooit een soort werktuig van de Kerk in de strijd tegen de godsdienstige dwaling zou kunnen en moeten zijn. Hier komt veel meer in het geding, dat de moderne democratische katholiek niet tegenover letterlijk iedere dwaling verdraagzaam behoeft té zijn, en dus de vraag kan stellen, of hij de Staat misschien toch niet tot een soort optre den tegen de dwaling bewegen moet. Want als een richting de grondslagen zelf van de samenleving zou aantasten, kan de gemeenschap haar met haar eigen machtsmiddelen bestrijden. Minstens kan zij haar de voordelen weigeren, die een erkenning als rechtspersoonlijkheid biedt. Deze mogelijkheid is hier en daar aan de orde gesteld. Nu staan er in het programma van het Humanistisch Verbond, vooral betreffen de huwelijk, sexualiteit en kinderbeper king een 'paar bedenkelijke punten. Te genover een vereniging als de neo-mal- thusïaanse, die dit en niet anders op haar programma heeft staan, kan de staat on getwijfeld optreden, ook al is zij van de goede trouw van deze groep overtuigd ïets dergelijks kunnen wij echter van bet Humanistisch Verbond ïiiet zeggen. Wij kunnen het ernstig en bedenkelijk noe men dat het meewerkt om de staalge meenschap nog verder te laïciseren; wij kunnen echter niet zeggen dat het ziel) als geheel keert tegen de burgerlijke ge meenschap, die wij hebben aanvaard. Wij moeten dus op het politieke vlak, en dan ook van harte, de verdraagzaam heid beoefenen: wij moeten onze strijd met morele en intellectuele middelen voeren. Maar dat brengt niet mee dat wij bij zondere aanspraken van dit Verbond nu ook maar zullen erkennen! Men zal zeggen dat wij niet consequent zijn: wij erkennen immers wel de Pro testantse kerkgenootschappen, die voor óns geloof toch de ware Kerk niet zijn, als iets bijzonders. Zuiver principieel ge zien vormt dit werkelijk een moeilijk heid. al kunnen we hier met sommige theologen de vraag stellen of deze Pro testantse kerken toch nog niet iets van de ware Kerk vertegenwoordigen. Wij kunnen deze kwestie echter niet uit sluitend principieel bezien. Wij leven in de historisch gegroeide Nederlandse staat, met haar historisch gegroeide wetgeving, die krachtens de historische groei de „christelijke kerken" erkent. Er is geen geestelijk voordeel te behalen door aan dit historische feit te gaan tornen. Het is dus de vraag of ln deze Nederlandse staat het Humanistische Verbond met de Kerken gelijk gesteld moet worden. Dat ontkennen wijin oprechte ver draagzaamheïd. inoèten geschieden. Indonesië is echter niet bereid een ambassade-staf van meer dan zes man naar Moskou te sturen. In ruil hiervoor zou Moskou dan ook zes diplomaten naar Djakarta mogen sturen en dat. zet voor de Russen die, ter vermijding van elk ongewenst contact, zelfs hun eigen huispersoneel en chauf feurs meebrengen onvoldoende zoden aan de dijk. Er zijn nog andere moeilijkheden. I-Iet 'lid van liet hoofdbestuur van de „Partai Nasional Indonesia", de oud-minister van mderwijs Mangoensarkoro, aan wie de post van Indonesisch ambassadeur te Pe king was aangeboden heeft dit aanbod •den geopend. Vermoedelijk is het de bedoeling van de P.N.I. geweest om het streven van de minister van buitenlandse zaken, zelf een P.N.I.-man, te steunen. Uit de weigering van Mangoensarkoro spreekt het standpunt van de P.N.I. Do „Masjoemi" heeft zich bil monde van srsciieidene vooraanstaande figuren bij her- laling uitgesproken tegen een opening al thans op dit tijdstip van een Indonesische ambassade in Moskou zolang de Indonesische •cgering niet een meer positief standpunt in- ïcemt tegenover liot communisme. Niet ten mrochte vreest de ..Masjoemi", dat met de comst van een grote Russische diplomatieke missie, het paard van Troje zal worden bin nengehaald en de veiligheidstoestand in In donesië die toch al niet zo bevredigend is ton ongunste zal worden beïnvloed. Verdere scheuring Do standpunten van de beide regerings partijen slaan derhalve diametraal te genover elkaar. Het moet waarschijnlijk worden geacht, dat een voorstel van de afdeling buitenlandse zaken van het voorlopig parlement tot opening van een Indonesische ambassade te Moskou, een verdere scheuring tussen „Masjoemi" en P.N.T. teweeg zal brengen. Aan de andere kam behoeft niet te wórden gevreesd, dat de P.N I. deze aangelegenheid op de spits zal drijven, gezien de toch al wan kele positie van de huidige regering. Intussen zijn in het Indonesische diplo matieke corps wederom enkele verande ringen te verwachten. Een plan hiertoe is reeds door het ministerie van buiten landse zaken opgesteld. Het. zal dezer dagen aan de regering worden voorge legd. Enkele Indonesische diplomaten, die al lange tijd op hun huidige post zijn, zullen worden vervangen, onder meer de Indonesische ambassadeur in India en Birma, dr Soedarsono, de Indonesische ambassadeur in Australië, mr Oetoyo en de Indonesische vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties, ambassadeur Nico Pa !ar. Zij'zullen naar Indonesië worden te ruggeroepen, omdat zij zo wordt ge zegd door hun lange afwezigheid het „contact met de republiek" enigszins heb ben verloren. „Desnoods per kano Indianen-opperhoofd naar de kroning (Van onze correspondent) MONTREAL, 3 Febr. Opperhoofd Mathias Joe van de stam der Squamlsh- Indianen heeft, in zijn nederzetting in de provincie Brits Columbia verklaard, dat hij kost wat kost in Londen de kro ning van koningin Elizabeth zal bijwo nen, „zelfs al moet ik er met. een krijgs- kano naar toe varen". Koningin Eliza beth werd in 19-51 tijdens haar tocht dwars door Canada als prinses van Joe's stam van 311 Squamish-Indïanen uitge roepen. Opperhoofd Joe heeft plechtig meegedeeld, dat h\j in antwoord op een brief, die hij een maand geleden aan de koningin heeft geschreven, een persoon lijk schrijven .van Elizabeth heeft ont vangen. waarin zij bom mededeelt, dat het haar genoegen' zal doen Joe als ver tegenwoordiger van alle Indianen uit West-Canada op de kroningsfeesten in Londen te begroeten. Joe heeft de kro ningen van Edward Vil en van George VI meegemaakt en hij is vast besloten dkomende kroningsfeesten niet te mis sen. Uit de wigwams der Squamish-Ir.- dianen is echter uitgelekt, dat opper hoofd Mathins Joe ietwat krasse taal heef:, gesproken: Als hij geen reservering op een hoot of in een vliegtuig kan be machtigen, zal hij de kroning wel moeten missen Er is "namelijk geen enkele krijgskano in hot. reservaat der Squa- mish-lndianen te vinden. Ugh.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 4