TARIEFSVERHOGING van de PONTEN VOORLOPIG VAN DE BAAN Lagerhuis blijft trouw aan alliantie met de V.S. DULLES EN STASSEN IN NEDERLAND Wederzijdse druk ErïéPer^H Minister Dulles in ons land Engeland biedt de E.D.G. samenwerking aan ALGEMEEN HANDELSBLAD VAN VRIJDAG 6 FEBRUARI 1953 5 Gemeenteraad van Amsterdam Er komt een fonds voor sociale voorziening ten bate van het gemeente-personeel JLEN onverwachte ontknoping gistermiddag in de gemeenteraad van Amsterdam: voorlopig geen tariefsverhoging bij de ponten! B. en W. waren wat in de knel geraakt: de heer Van 't Hull die maar voor een deel wilde meegaan, zijn partijgenoot (Partij van de Arbeid) de heer Bennink Bolt, die in elk geval tegen was, de heer Burger van de r.k. fractie, die ook een beperking verlangde, de communisten tegen en de heer le Cavelier die in principe de heer Bennink Bolt bijvieltariefsverhoging economisch schadelijk. En allen vonden dat het. Rijk in het tekort op de ponten moet participeren: onderdeel van het Rijkswegennet, waarvoor het Rijk aanspra kelijk is en waarvoor het wegenbelasting heft, ook van Amsterdammers. Aldus van alle kanten besprongen, maakte wethouder Van Wijck zijn re traite. Beter, dan maar eerst met de zaak op te houden en van de regering een subsidie voor het transito-verkeer zien los te krijgen dan (zoals de heer Van 't Hull had voorgesteld) tot tariefs verhoging te besluiten en dan met in voering van een gedeelte ervan te wach ten tot een eventuele weigering van de regering om aan het spel mee te doen. Deze figuur was inderdaad lichte lijk gewrongen. Men slaakte een zucht van verlichting. Van het overleg in Den Haag zullen wij later wel horen. Het gaatje in de begroting, tot hetwelks op vulling deze verhoging had moeten bijdragen, moet dan maar voorlopig blyven. De tram moet volgens de plan nen van B. en YV. Ook bijdragen. Hoe zal het daarmede nu gaan? Verdere punten: De advies-commissie voor beioepen op aanschrijvingen van Bouw- en Woning toezicht had dit keer in één geval de huiseigenaar gelijk gegeven, zijn beroep gegrond verklaard. Het ging over een perceel aan de Plantage Muidergracht, nistische fractie Jansz. De communisten stemden tegen het advies, en de leden van de Partij van de Arbeid waren ver deeld. Met het hierboven vermelde resultaat. ER komt een Stichting Sociaal Voor zieningsfonds Gemeentepersoneel Amsterdam. De gemeente zal voor lopig een bijdrage van 25.000 geven, als werkkapitaal, en later een jaarlijkse subsidie. Een bestuur van zeven leden, de voorzitter door B. en W. benoemd, verder drie leden die door het Instituut an Directeuren en drie andere die dooi de personeelsorganisaties worden aange wezen. Doel: hulp in noodgevallen (na onderzoek door een sociale werkster) en; in de eerste plaats aan de contribu anten; contributie 0.10 per week voor arbeiders en 0.50 voor ambtenaren. Niet-contribuanten kunnen eventueel ook hulp van het Fonds ontvangen: wet houder Franke noemde de prioriteit voor de contribuanten nodig als een prikkel waarin een vroegere bewoner een douche gelegenheid had geïmproviseerd. Op primitieve manier. De verhuurder zeide, de woning zonder douche te hebben ver huurd, gelijk alle woningen in dat per- ceeL Van de drie leden der adviescom missie vonden twee, de heer Bennink Bolt (waarnemend voorzitter) en de heer Steenbergen, dat hier van een „vermindering van de bewoonbaarheid" van de woning kon worden gesproken, omdat de douche-gelegenheid buiten wil of medeweten van de eigenaar was aan gebracht; een privaat-rechtelijke kwestie waarmede de gemeente zich niet had te bemoeien. De heer Bennink Bolt ver dedigde dit standpunt. Hij kreeg met zeventien tegen veertien gelijk. En dus wethouder Van der Velde, die aannam dat de douche er eenmaal was en de be woonbaarheid wel degelijk was vermin derd, dus ongelijk. Het derde lid van de was het lid van de comrau- Aboiuiementsconcert onder Kubelik Met werken van Hilding Rosenberg, Sibelius en Dvorsjak NAAST universele meesters telt de Toonkunst een aantal componisten, die de voor een ieder verstaanbare taal der muziek met een bepaald dialect spreken. Hun uitingen worden in hoge mate beheerst door het geboorteland: hieruit putten zij hun kracht, dit 1s te vens hun beperking. Men zou geneigd zijn van locale genieën te spreken voor wie de grenzen van de gehele wereld openstaan met een zekere restrictie. In hoeverre dergelijke creatieve geesten in het buitenland gewaardeerd worden, hangt namelijk sterk af van „taalver- wantschappen". Bij ons is het klimaat voor Scandinavische muziek ln het al gemeen bepaald ongunstig en hieruit vloeien vele misverstanden voort, die eigenlijk niemand verhelpen kan. Tsje chische componisten wekken een leven diger echo, alhoewel ook nun oeuvre te onzent zeer onvolledig belicht wordt. Dat Rafal Kubelik op het Abonnements concert Donderdagavond werken van meesters heeft laten horen, die zich aan de perlpherie van de ons zo vertrouwde Westeuropesc cultuur bewegen, was in alle opzichten een welkome afwisseling. Hoe men individueel over de waarden van het gebodene ook moge denken, op het podium van Amsterdam dienen wij zo ruim mogelijk georiënteerd te blijven. De avond werd geopend met de première van Hilding Rosenbergs Concert voor Orkest. De thans zestigjarige Rosenberg; is één van de prominente figuren uit Zweden en wij kennen hem amper. Wel iswaar heeft zijn werk geen diepe indruk gemaakt, doolt dit ligt voor de hand. Het stuk Ls namelijk in 1949 geschreven voor het vijf en twintig-jarig jubileum van het „Kónserthus" te Malmö en als zodanig lijkt het uitermate geslaagd Wq zouden immers van Brahms even min een bijzondere indruk krijgen na het beluisteren van zijn Akademische Fest- ouvertüre en meer beoogt Rosenberg hier stellig niet. Hij is alleen wat lang van stof de schepping duurt drie en twintig minuten en dit wordt niet geheel verantwoord door de inhoud. Doch de componist toont zich als een knap technicus, die zijn gedachten scherp omlijnd weet te realiseren. Uit het muzikantesk gegeven maken zich herhaalde malen ensembles van enkele instrumenten los met een opmerkelijk coloriet Zijn werkwijze, die weieens aan Hindemith doet denken duidt toch op een beschaafd talent met eigen prin cipes. Men dient onderscheid te maken tussen de horigheid van een epigoon en creatief verwerkte invloeden. Hoe mak kelijk zou het zijn bij een Sibelius domi nerende verwantschappen met Richard Strauss of César Franok te constateren: desondanks blijft zijn Vioolconcert (1905) door Jan Damen met grote technische beheersing en gloed vertolkt een eigen sfeer behouden. Dit Viool concert is niet altijd op de meest effect volle wijze geïnstrumenteerd; de solo partij waarin vele octaafverdubbelingen voorkomen, klinkt wel eens minder vio- listisch, doch welk een sombere groots heid en vehemente verbeelding wordt hier bezworen! Ook Dworsjaik kan be ticht worden van gebrek aan originali teit. Sterker echter dan zijn protector Bralims, spreekt uit zijn Tweede Sym phonic een electriserende Slavische mu- siceervreugde. Het Allegro maestoso en het Scherzo behoren tot de schoonste bladzijden uit zijn oeuvre. Rafael Kube lik die de gehele avond bijzonder ge disponeerd was, pleitte voor deze Twee de op grandioze wijze. Hij is stellig geen kameleon-figuur, die zonder blikken of blozen de kleur van elk geestelijk land schap over kan nemen. Kubelik is een kunstenaar met zeer bepaalde facetten, een musicus die ergens „achter staat En dan kan het gebeuren, dat zulk een Dworsiak afmetingen krijgt, waarvan men niet had gedroomdeen locaal genie betreedt ln een minder bekend opus het internationale podium en houdt stand. Ter nagedachtenis aan de slachtoffer.' van de nationale ramp ls aan het begin van de avond de Maurerische Trauer- musik van Mozart ten gehore gebracht, waarna orkest en auditorium staande een minuut stilte ln acht hebben ge nomen. J. R. Ondanks critiek op Washington Eden stelt Britten gerust, socialisten zijn gematigd IAE Britse minister van Buitenlandse Zaken, Anthony Eden, heeft Donder- dag in een debat in het Lagerhuis naai- aanleiding van president Eisen howers besluit tot déneut ralisering1van Formosa verklaard, dat de Britse regering er van overtuigd is, dat de nieuwe Amerikaanse politiek geen agressieve bedoelingen inhoudt ten opzichte van het Ohinese vasteland. Eden deelde mede, dat zowel hij als premier Churchill vergeefs getracht had, het Amerikaanse besluit te voorkomen. Hij zeide, dat er tijdens het bezoek van John Foster Dulles niettemin nauwe en hartelijke relaties met de Amerikaanse minister waren aangeknoopt en dat de regering er van over tuigd is. dat er geen stappen zouden worden gedaan, welke vérstrekkende internationale weerslag zouden hebben, zonder dat Engeland de kans zou hebben van tevoren zijn standpunt kenbaar te maken. om toe te treden. Er is nog heel wat dis cussie over geweest. De heer le Cavelier vond het doel goed, maar de constructie ondemocratisch: het gemeentepersoneel zal geen enkele invloed hebben, noch op de verkiezing van het bestuur, noch di rect op de gestes van het Fonds. Hij achtte de verenigingsvorm beter, en bovendien ook een organisatie per be drijf of dienstvak. De communisten hadden een ander bezwaar: dat er enig onderscheid tussen contribuanten en niet-contribuanten werd gemaakt. Maar zij stemden ten slotte toch voor, tegenstelling tot de drie aanwezige leden van Vrijheid en Democi-atie, die echter de enige tegenstemmers bleven. De heer Franke argumenteerde o.m., dat de Pos terijen en de Spoorwegen ook wel elk een algemeen fonds hebben, over het gehele land, en dat dit goed gaat, De toetreding blijft vrijwillig, maar men vertrouwt op het solidariteitsgevoel. Kortheidshalve laten wij het hierbij. Aangenomen heeft men nog o.m. de volgende voordrachten, de meeste na enige discussie: erfpacht en verhuring van „watervlakken" in de Amstel aan de Roei- en Zeilvereniging De Hoop; verbouwing van de Jeugdherberg aan de Kloveniersburgwal ad 110.000; verho ging van het crediet voor de radar installatie in de haven te IJmuiden (de heer le Cavelier drong hierbij ook weer op grotere rijksbijdragen aan, en op uit breiding va,n de rieon-verlichting van het Noordzeekanaal, en (met de stemmen van de communistische fractie tegen) een subsidietje van 200 aan de Bond tot bestrijding van het vloeken. Ook nog de toewijzing van een ander terrein voor het ("door de gemeente te bouwen) fa briekscomplex van de General Tire and Rubber Company; het zal nu aan de Zuidoost-zijde van de zijtak van de West haven. zijn. En hiermede hebben wij het voornaamste van gisteren vermeld. Eden verklaarde onder toejuichingen, dat Britse schepen zouden worden be schermd, indien zij door schepen van Tsjiang Kai-sjeks strijdkrachten zouden worden aangehouden. De Amerikaanse regering begrijpt, evenals wij, aldus Eden. dat wij samen moeten werken voor de wereldvrede. Maar hij legde er de nadruk op dat de Amerikaanse vloot in feite fungeerde als beschermer van de Chinese com munistische republiek, terwijl op het ogenblik diezelfde Chinese republiek agressor is in Korea. Eden waar schuwde de Lagerhuisleden er tegen, niet te veel te zoeken achter het besluit van president Eisenhower. Eden zei, dat het hem toescheen, dat de zelfbeheersing der Amerikanen zeer opvallend was geweest rekening hou dend met het feit, dat zij in Korea ver liezen hebben geleden van in totaal 128.000 man. „Wij hebben gezegd, dat we van mening zijn, dat het een fout zou zijn een politiek van blokkade (van China) te volgen, maar het is niet moei lijk zich voor te stellen, hoe de Ameri kanen hiertegenover staan." Van Chinees-nationalistische zijde wordt verwacht, dat de Verenigde Staten in de komende maanden verscheidene escadrilles jagers ter beschikking van Tsjiang zullen stellen. Het recente Chinese voorstel betref fende het staken van de vijandelijkheden noemde minister Eden „oude kost", daar niemand zou kunnen verwachten, dat de Ver. Naties er in toe zullen stemmen, wapenstilstand te sluiten en de geallieer de krijgsgevangenen in communistische kampen te laten, tot een oplossing voor allerlei problemen is gevonden. De voormalige Labourminister van Buitenlandse Zaken, Herbert Morrison zeide: „Er bestaat gevaar, dat er een botsing tussen het communistische vaste land van China en de V.S. zal komen. Wij moeten voorkomen dat Britse strijd krachten bij die operaties betrokken zou den worden de Britse socialisten, die zich bezorgd maken over de wijziging van de Amerikaanse politiek, hebben echter te 'kennen gegeven, dat zij door hun actie geenszins willen proberen, de betrek kingen tussen Engeland en Amerika te vertroebelen. Dulles heeft Eden en Butler (de mi nister van Financiën) uitgenodigd, naar Washington te komen, om een plan voor economische samenwerking voor te leg gen, voordat de Amerikaanse regering haar economische en financiële politiek gaat vaststellen. Het Britse plan beoogt het verstoorde evenwicht te herstellen, dat ontstond door de Oosteuropese legers in strijd met vredes verdragen De Britse onderminister van Buiten landse Zaken, Nutting, heeft in antwoord op een. vraag van een parlementslid verklaard, dat de effectieve strijdmacht van Roemenië, Hongarije en Bulgarije naar schatting 327.000 man meer telt dan is toegestaan door de vredesverdra gen met deze landen. Bovendien zouden genoemde landen naar schatting 150.000 man veiligheidstroepen en militaire poli tie op de been hebben, hetgeen door de vredesverdragen niet is toegestaan. BOSBRAND GESTICHT IN KENYA Rebellen hebben In Kenya een bos brand gesticht, die ten Noorden van Nairobi reeds meer dan 1200 hectaren waardevolle cederbossen heeft vernield en die men nog niet meester is. Honder den boswachters en arbeiders trachten het vuur in te perken door het graven van een grote greppel. De brand ont wikkelde zich in het gebied, waaruit enige weken geleden stamleden der Kikoejoe's werden verdreven. Adenauer naar Washington uitgenodigd UEDENOCHTEND zijn de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Foster Dulles en de directeur voor de Amerikaanse buitenlandse hulp verlening. Stassen, op Schiphol aangekomen voor een kort bezoek aan Nederland. Voordat hij uit Bonn vertrok, verklaarde Dulles, dat de Ameri kaanse regering bondskanselier Adenauer heeft uitgenodigd voor een bezoek aan Washington in het voorjaar. Bij zijn bezoek aan de Westduitse hoofd stad heeft Dulles gezegd, dat de V.S. hun hulp niet zullen voortzetten, indien Europa voor April geen vorderingen maakt bij de integratie van zijn defen sie. Aam Olienhauer, de leider van de socialistische oppositie, deelde Dulles mede, dat de V.S. tegen die tijd van de bijeenkomst van de raad van het Atlantisch pact, eind April, concrete resultaten hopen te zien. Minister mr J. M. A. Luns rechtsver welkomt zijn ambtgenoot uit de V.S., Foster Dulles, die hedenochtend met de directeur vap het Bureau voor Weder zijdse Veiligheid, Harold J. Stassen op Schiphol landde. In het midden de Ame rikaanse ambassadeurde heer Selden Chapin, die eveneens ter begroeting aanwezig was. toegenomen rijkdom van de Ver. Staten en de verarming van Engeland als gevolg -y.^ade. wereldoorlog. Dit plan werd opgesteld tijdens de éco nomische conferentie van het Britse Gemenebest en heeft o.a. betrekking op herstel van de inwisselbaarheid van het :aanse tolmuren; verhoging van de offi ciële goudprijs; het sluiten van overeen komsten omtrent grondstoffen en bevor dering van Amerikaanse investeringen in het buitenland. Le Theatre - Hébertot le Amsterdam Rome n'est plus dans Rome van Gabriel Marcel geer en toneelschrijver ls dank zij Rotterdams Toneel, dat zijn in 1925 geschreven Un Homme de Dieu heeft gespeeld, niet geheel onbekend voor onze toneelminnaars. Le Théatre- Hébertot is nu naar ons land gekomen, in gezelschap van de auteur, om zijn jongste dramatische werk. Rome n'est plus dans Rome, dat ln 1951 ln Parijs zijn première heeft beleefd. In de Am sterdamse Doelenzaal te vertonen. Zij het dan in een voorstelling met slechts twee acteurs, die aan deze wereld première hebben meegewerkt. Marcel Josz vertolkte nu de hoofdrol van de schrijver Pascal Laumière; in Parijs heeft hij de communist Robert Velars gespeeld. Robert Decombe heeft de rol van de collaborateur Chèvremont be houden. Gabriel Marcel heeft een zeer actueel onderwerp ln zijn stuk behan deld. namelijk het probleem van de emigratie. En dat niet als een probleem uit economische noodzaak, maar als een gewetenszaak, Wij leven in een gees telijk bedreigd Europa waarvoor bij Marcel Frankrijk het symbool ls mogen wij dat Europa verlaten of moeten wij tegen de dreiging ln op onze Sost blijven? Marcel heeft geen plèce thèse willen schrijven, maar een plèce d'idées, dat wil zeggen: hij geeft geen oplossing. Hij wil dat de toeschou wer uit de problematiek, zoals die hem in een stuk, dat dramaturgisch ge schoold is bij Ibsen en Hauptmann, zij het niet in psychologische zin, voor ogen wordt gesteld, zelf zal kiezen. Ook al suggereert Marcel, niet alleen met zijn duidelijke sympathie voor Pascal „een man van grote intel lectuele en morele moed, maar onwe tend tot hoever in bepaalde omstandig heden zijn physieke moed zou gaan" maar zeker in diens radiotoespraak aan het slot: men dient te blijven, men dient ter plaatse te strijden. En als ge er de kracht niet toe hebt... Bij die woorden bezwijmt Pascal voor hij de zin be ëindigt. Een monnik heft hem op, om dat hij weet dat Pascal de ongelovig geworden katholiek hem verwacht. Het ls de bedoeling van Gabriel Marcel geweest, om een polyfoon ge schreven dramaturgische symphonle te schrijven. Het is een Elegie A onze in struments A vent geworden, geschreven om de eigenaard van elk Instrument zo duidelijk mogelijk te demonstreren. Im mers ieder van de figuren vertegen woordigt enkel en alleen een facet van het probleem. Pascal de Integere In tellectueel; Robert de sympathieke, naief-idealistische communist Didier Beraud): Mare André (Michel Ber- nardy) de van Frankrijk (Europa) los geslagen jeugd, die nieuwe levensmo gelijkheden vindt ln een land met sen timents sans mélange; Renée (Arlette Granger) slechts voor eigen veiligheid beducht en Esther (Germalne Lafallle), une nature exclusivement morale, qui resle prlsonnière des categories morales. Het blijven pratende ideeën, scherp zinnige, diepgaande, peilende Ideeën, maar men kan hen beter lezen dan er naar luisteren, omdat zij die de woor den spreken niet waarlijk mensen worden. Men zal ongetwijfeld met bre dere blik het probleem der emigratie overzien na dit te hebben gehoord, maar men zal geen moment meer aan de mensen denken, die men op het toneel heeft gezien. B.S. HELICOPTERS IN ACTIE om inwo ners van Nieuwe Tonge m veiligheid te brengen. De landingsplaats, een stuk droog gebleven betonweg, gemarkeerd door gloeilampen, is niet groot, m groot genoeg voor dit type vliegtuigen. Geen hulp meer zonder integratie Dulles deelde voorts de Duitse socia listische leiders mee. dat de Ameri kaanse regering niet dadht aan de moge lijkheid van een Duits nationaal leger binnen het Atlantisch Pact. omdat zij niet het risico wilde lopen Frankrijk van zich te vervreemden. Dulles kon Ollenhauers opvatting, dat hereniging tan Duitsland zou worden gehinderd door toetreding van Duitsland tot de E.D.G., niet delen. De enige manier om Duitsland te herenigen was. te tonen, lat de Sowjet-Unie de Russische zone niet meer kon gebruiken als een mag neet om West-Duitsland buiten de At lantische gemeenschap te houden, aldus Dulles. De ministers Dulles en Stassen met hun adviseurs Douglas MacArthur ambtenaar bij het State Department), O'Connor en Matteson werden op Schip, hol begroet door de Amerikaanse am bassadeur in Nederland en het hoofd an de M.S.A. in Nederland, Hunter. Ook waren de minister van buiten landse zaken, mr J. M. A. H. Luns. en de chef van het protocol, mr J. Visser, ter begroeting aanwezig. Minister Dulles verklaarde: „Wij heb ben iets gezien van de overstroming, die uw land neefit getroffen. Niet veel, want wij durfden niet laag te vliegen, met het oog op de andere vliegtuigen, die in de buurt waren. Maar ik heb ge noeg kunnen waarnemen om te weten, dat het verschrikkelijk is en ik gevoel mij er droevig door gestemd." De verklaring van Foster Dulles luid de verder: „Ik ben blij te weten, dat onze gewapende macht in Europa al in staat is geweest aanmerkelijke hulp te bieden. De heer Stassen en ik zqn hier heen gekomen op vriendelijke uitnodi ging van uw regering en op verzoek van president Eisenhower, om met uw leiders van gedachten te wisselen over zaken van wederzijds belang. Vandaag hoop ik uw vorstin Koningin Juliana weer te zien. Wij in de V.S. hebben de Nederlanders altijd beschouwd als een van Amerika's sterkste en oudste vrien den. Ik ben er zeker van dat ons bezoek de voortzetting van deze warme 'vriend schap zal consolideren." Mijnwerkersbond in Saarland verboden De regering van Saarland heeft de ontbinding bevolen van de mijnwerkers- bond, die een onwettige politieke be drijvigheid aan de dag zou leggen. Vele leiders en leden, aldus de regering, zijn lid van de communistische partij, die de bond als mantelorganisatie wil gebrui ken. Er zijn 42.000 mijnwerkers bij de bond aangesloten. E.S. en Engeland: (Van onze correspondent) Londen, 6 Februari T^AT er van beide zijden onmisken bare druk bij de besprekingen moet zijn uitgeoefend, blijkt wel uit de eerste resultaten van het bezoek van minister Foster Dulles aan Londen: Engeland heeft op dit bijzondere ogenblik bekendgemaakt, dat het bereid is ook Duitse onder delen van de E.D.G. op te leiden, maar aan de andere kant heeft minister Eden in het Lagerhuis ver klaard dat „een soort van samen werking (tussen Amerika en Engeland) zal worden ontwikkeld, welke het onmogelijk zal maken, dat er een stap wordt ondernomen, welke vérstrekkende internationale gevol gen zou kunnen hebben, zonder dat wij van te voren onze mening daar over te kennen geven". Men kan er over twisten of Dullesj hier met een „ultimatum" is komen aanzetten of niet, maar omgekeerd heeft Engeland klaarblijkelijk even duidelijk gemaakt aan de Amerikaanse minister, dat het niet als „quantité négHgeable" wil worden behandeld. Als bewijs voor het goed aflopen van de botsing kan gelden, dat AmerikA er in heeft toegestemd, dat de ministers Eden en Butler begin Maart naar Washington kunnen komen voor econo mische en financiële besprekingen- Spoedig genoeg drong deze atmosfeer van wederzijds geven en nemen ook in het Lagerhuis door, waar het debat op vallend kalm is verlopen. Eisenhower benoemt zes ambassadeurs President Eisenhower zal zes beroeps ambtenaren van de buitenlandse dienst tot ambassadeurs op belangrijke posten benoemen. Dit is volgens een telegram van James Reston, de correspondent van de „New York Times" te Washington, medegedeeld door een zegsman van he:t Witte Huis. Tot ambassadeur in India zou worden benoemd de huidige ambas sadeur in Joegoslavië, Geoige V. Allen, tot ambassadeur in Zwitserland George F. Kennan, voormalig ambassadeur te Moskou en tot ambassadeur in de Sowjet-Unae Charles E. Bohlen, thans adviseur van het State department. Ambassadeur in Egypte wordt de ambassadeur in Perzië. Loy Henderson, die evenwel niet uit Teheran zal ver trekken voor de huidige onderhande lingen over het petrolcumvraagstuk rer het hoogtepunt heen zjjn. John Allison, assistent minister van Buitenlandse Zaken voor Oosterse aan- :elegenheden, die Foster Dulles heeft geassisteerd bij het opstellen van het vredesverdrag met Japan, gaat naar Tokio en tot ambassadeur in Pakistan wordt benoemd George Wadsworth, am bassadeur in Tsjechoslowakije en voor malig ambassadeur in Turkije. Doodstraffen in proces- Oradour geëist Kolonel Gardon, de openbare aankla ger in het proces tegen de Duitse voor malige S.S -ers, die waren betrokken bij het uitmoorden van het Franse dorpje Oradour-sur-Glane, heeft de doodstraf geëist tegen de sergeant Lenz en levens lange dwangarbeid tegen de zes andere besohuldigden, die de hun verstrekte be velen uitvoerden. Onder de overige, ter dood veroordeel- den bevindt zich kapitein Otto Kahn, de commandant van de compagnie, die door de gebeurtenissen verantwoordelijk was., Hij is evenwel niet aanwezig en werd bij verstek veroordeeld, tezamen met 41 an dere afwezigen. Vermoedelijk zullen de Elzassers Maandag a.s, afzonderlijk de eisen tegen hen te horen krijgen. (Ingez. med.-advertentiej STAKING INHAVEN VAN NEW YORK De bemanningen der sleepboten, die in de haven van New York dienst doen, staken sinds Zaterdag. Hierbij hebben zich Donderdag de havenarbeiders, uit solidariteit aangesloten. Het scheeps verkeer in de haven van New York dreigt hierdoor verlamd te worden. De vereniging voor handel en in dustrie te New York heeft President Eisenhower gevraagd te trachten een einde te maken aan de staking in de haven. De burgemeester van de stad, Impel- litteri, verklaarde dat stookolie, dat in normale omstandigheden met schepen werd aangevoerd, schaars begon te wor den. MOSKOU ARRESTEERT „SPIONNEN" De Prawda meldt de arrestatie van drie mannen en een vrouw, die worden beschuldigd van spionnage. Zij zouden door de Amerikaanse inlichtingendienst naar de Sowjet-Unie zijn gezonden. Een van hen, Goerewitsj, wordt een oude Trotskist genoemd, opgevoed in een mensjewistisch Joods gezin. Hij ver toefde van 19141917 in Amerika, waar hij vriendschap aanknoopte met Trotskisten (die niemand toen nog kende, Red.) waarna hij naar Rusland terugkeerde om de „anti-Russische Trotskisten" te versterken (blijkbaar dan in nauwe samenwerking met Lenin, wiens rechterhand Trotski was. Red.) en in 1939 werd hij een Amerikaans spion. Hij maakte Taratuta tot zijn medeplichtige: zij werkte aan een der instituten van de academie van weten schappen. Een misdadiger. Romanow, „dief van openbare eigendommen'', werkte met hem mede. „Deze schurk heeft zich door de zorgeloosheid en lichtgelovgheid van Russische burgers aan de justitie weten te onttrekken." Hij werkte o.a. als instructeur bij een plaatselijke sowjet, en later werd hij voorzitter van een coöperatie. Een arbeider. Sas, „oude spion van de Gestapo", is eveneens aangehouden. De Prawda kondigt massa-arrestaties aan onder ,.de resten van de verslagen uitbuiters en de vermomde mensjewie ken, sociaal-revolutionnairen. Trots kisten, Boecharinisten en bourgeois- nationalisten". De grootste waakzaam heid is geboden, aldus het blad, dat vooral de blijkbaar nog sterke binnen landse oppositei op deze manier wil treffen. De Britse premier Churdhill heeft zijn schoonzoon, kapt. Christopher Soa- mes, tot zjjn particuliere secretaris be noemd. Soames is conservatief Lager huislid voor Bedford. "OHN Foster Dulles, de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, kwam heden in ons land. Hij treft een volk aan. dat begrijpelijkerwijze minder belangstelling kan tonen voor buitenlandse problemen, nu het met man en macht vecht voor het behoud van zo belangrijke delen van zijn grondgebied. H-at is zeer waarschijnlijk, dat zal wor den aangedrongen op nieuwe hulp van de zijde der V.S., doch dat Nederland alles zal pogen te doen, om zijn militaire verpliohtingen na te komen. Wat de (^Dagelijks commentaar E.D.G. betreft; ondanks de vele daarop geoefende critiek zal voor het leger van het kleine Europa wel een meerder heid ln ons parlement worden gevonden, indien alleen langs deze weg Duitse deelneming voor de Fransen aanvaard baar is. Maar hoe het E.D.G.-plan zal worden gewijzigd door Franse en Duitse amendementen, protocollen en reserves, is nog niet te voorzien. Het eerste doel van Dulles is, de Westduitse herbewape ning nog vóór April gegarandeerd te zien. Nu de V.S. een beslissing in Korea willen forceren, hebben zij groot belang bij het consolideren van de Westeuropese defensie. De grootste vrees voor uitvoe- van de EDG blijkt echter in Parijs staan. De invloedrijke parlemen taire commissie voor buitenlandse aan gelegenheden koos daar tot rapporteurs twee tegenstanders van de E.D.G. en van het kleine Europa: de socialist Moch en de Gaullist Koenig FRANKRIJK is vooral beducht voor een nauw samengaan tussen Wash ington en Bonn en het vreest, dat de Westduitsers dan de Europese strijd macht zouden willen benutten, om druk uit te oefenen, opdat zij Oost-Duitsland weer binnen hun gebied krijgen. D« Manchester Guardian beschuldigt van daag Dulles er van. dat deze Adenauer in zulke verwachtingen heeft gestijfd. Hetzelfde blad beweert, naar aanleiding van het bezoek van de Italiaanse mi nister "\an Defensie Pacciardi aan Egyp te, dat Washington Italië heeft uitver koren om banden aan te knopen tussen de V. S. en de Arabische landen, nu Engeland door zijn geschil met Egypte zulk een bemiddelende taak niet kan vervullen. Het is geen wonder, dat de reeds lang bestaande neiging van Parijs, steun te zoeken bij Engeland, en het streven van Londen, een grotere rol te spelen op het continent, toenemen. Londen wenst als arbiter Duits-Franse samenwerking te verzekeren. Vandaag maakte het bekend, dat het zich nog nauwer zal verbinden met het vasteland (ter geruststelling van Frankrijk), maar ook, dat het will helpen om de Duitse afdelingen van een Europees leger op te richten. Aldus kan het de Europese in tegratie dienen, welke de V. S. dringend wensen. Maar tevens verstrekt het dan zijn positie tegenover Washington. De aangekondigde reis van Eden en Butler naar de V. S. toomt aan, dat Londen voordelen verwacht van politieke en economische overeenkomsten op nieuwe basis. Het moge daarbij bedenken, dat zijn lidmaatschap van de Raad van Europa, van de Organisatie van Euro pese Economische Samenwerking, de Europese Betalingsunie, enz. het ver plichten, zulke voordelen voor geheel West-Europa en niet slechts voor het Gemenebest te bedingen. Frankrijk en de Benelux-landen zullen daarop zeker te Londen aandringen. Indien dit het resultaat zou zijn van Dulles' duidelijke druk in de zes hoofdsteden van heit „kleine Europa" en in Londen, zouden het" grotere Europa en de Atlantische samenwerking daarbq wel varen. Engeland heeft Donderdag mede gedeeld, dat het bereid is luchtmacht- esquadrilles en staf-officieren uit te wisselen met het toekomstige Europese leger van zes continentale landen. Het voorstel is deze week overhandigd aan de tussentijdse commissie van de Europese verdedi gingsgemeenschap te Parijs. De Britse voorstellen omvatten verder het verlenen van oefemngsfaciliteiten, advies over opleiding', het attacheren van Britse officieren bij de staf van de E.D.G., hulp bij het organiseren van tactische oefeningen en het houden van oefeningen door gemeenschappelijke eenheden. In de verklaring van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken wordt voorts gezegd, dat Engeland uiting had gegeven aan de hoop, dat naast de nauwe betrekkingen tussen de strijdkrachten te velde ook een hechte samenwerking tussen Engeland en de „militaire en politieke instellingen van de E D.G." zal bestaan. De Franse premier Mayer en de minister van Buitenlandse Zaken Bidault zullen de volgende week in Londen bij de Britse regering er op aandringen, hetzij volledig deel te nemen aan de E.D.G., hetzij zeer nauw riiet de gemeenschap samen te werken. De ministers zullen betogen, dat het Britse standpunt een der beslissende factoren zal zijn voor het al dan niet ratificeren van het verdrag door de Franse nationale vergadering. De Britse voorstellen vormen echter de grootste en volledigste bijdragen, welke Engeland kan verlenen zonder volledis; lid van de E.D.G. te worden. ,,In feite", aldus een zegsman, „heeft Engeland de deur geopend voor de opleiding en de opbouw van de strijdkrachten van de vcr- dedigingsgemeenecQiap." Curacaose bank bestaat 125 jaar Vandaag 6 Februari is het 125 jaar geleden dat op Curagao als centrale cir culatiebank de Curaqaose bank werd opgericht. De bank stond in 1828 bij de oprichting onder presidium van de direc teur der koloniede plaatsvervanger van de gouverneur-generaal van de Antillen en Suriname (toen onder één bestuur), bijgestaan door twee directeuren geko zen uit de voorname kooplieden van het eiland. De invloed van de handel in de directie van de bank ls tot op de hui dige dag gehandhaafd en dat is ook te begrijpen als men bedenkt, dat de bank oorspronkelijk als hoofddoel had het verlenen van credieten, opdat de kwijnende doorvoerhandel weer tot nieuw leven zou kunnen komen. Boven dien moest de bank voorzien in een gerede geldsomloop, omdat ten tijde van de oprichting op Curaqao allerlei soor ten geld als betalingsmiddel in omloop waren. De Bank moest al in 1831 over gaan tot het opschorten van de inwissel baarheid van de uitgegeven bankbiljet ten, een situatie die tot 1896 voortduur de. maar dat belette de bank niet, zij het in een zeer kalm tempo, in kracht en kapitaalsbezit toe te nemen en het centrum te worden van het buitenlandse wisselverkeer- In 1907 werd het statuut van de bank gewijzigd en aangepast aan de moderne toestanden en toen in 1940 de Antillen hun eigen deviezen- huishouding gingen bestieren, werd de Curacaose bank de officiële deviezen- bank. Natuurlijk is de betekenis hiervan en van de bank in het algemeen in de laatste dertig jaren, nadat de olie- industrieën zich in de Antillen hadden gevestigd, geweldig toegenomen. De bank is nog altijd de schakel in de finan ciële betrekkingen met het buitenland. Indonesië bestelt voor 10 millioen schepen De scheepswerven Ivraaier te Zaan dam en gebrs. Nlestern te Zaltbommel en Groningen hebben een contract afge sloten met de Republik Indonesia voor de bouw van drie vrachtschepen met een lengte over alles van 74 m bij een breedte van 11.20 m met een gezamen lijke waarde van 10.000.000. UIT DE STAATSCOURANT Aan de ontvanger van 's Ryks belastin gen M. Verhoef, ter inspectie der belastin gen te Middelburg, is op zijn verzoek met ingang van 1 Maart eervol ontslag ver leend.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 3