Met een „Flying boxcar
naar Wissekerke
In aangezicht van de dood
leert men de mensen kennen
Dringend beroep
lie
Breda slooft zich uit
voor de vluchtelingen
Op
Twintigduizend zakken
gedropt op weiland
AMERIKANEN
WERKEN ALS
PAARDEN
De vele helden blijven
zonder naam.
Zeven Amerikaanse
helicopters redden
625 mensen
De „Salland"
vergaan?
Nederlandse werkgevers
en werknemers
Water zakt in
Kruislandpolder
UTRECHTSCH NIEUWSBLAD
Vrijdag 6 Februari 1953 - 60e Jaargang No. 237
Pagina 5
Klaar voor actie
Gedurende de vlucht hebben zij
rustig liggen roken op de zandzakken,
die in grote bundels in de vrachtruim
te zijn opgeslagen. Een paar zijn er in
slaap gesukkeld, zo moe als zij waren.
„Hé, Joe, wakker worden," zegt een
kameraad, „we zijn er en we moeten
klaar staan voor actie."
„Oké. oké," is het antwoord.
De achterkant van de ..Flying Box
car" is open en de wind giert naar bin
nen. Het is een gure. koude wind. Om
te voorkomen, dat de mannen door de
zuiging naar buiten worden gesleurd,
hebben zij zich met grote banden aan
de wand van het toestel vastgebonden.
Ook langs de gehele achteropening,
tussen de beide machtige staarten van
het toestel in, loopt een alscheidings-
touw, ter voorkoming van ongeluk
ken.
Vele paren handen slingeren zand
zakken van achterin het toestel naar
de opening, van waaruit zo straks
gegooid zal worden. Vier Amerikanen
stapelen de lege zakken netjes op In
de opening.
„Klaar voor actie," zo zeggen ze.
Ondertussen heeft de piloot vlak
bij Wissekerke. op 150 voet hoog
te vliegend, het weiland gevonden.
Een paar witte strepen duiden aan, dat
hier de plaats van de „dropping" Is.
Een doordringende bel rinkelt. Even
nog vliegt het toestel door en dan gaat
de eerste zending van de 7 ton zand
zakken naar beneden. Gespannen
kijkt iedereen toe, of de lading inder
daad op de juiste plaats komt.
Een seconde later weten we, dat de
eerste „dropping" ten dele naast het
doel terecht kwam. Weer keert de
„vliegende vrachtauto" terug. In Wis
sekerke zelf staan op de straten de
mensen samengegroept naar omhoog
te kijken. Zij zwaaien met zakdoeken
en witte lappen. Twee Nederlandse
militairen hebben op het weiland post
gevat en geven met vlaggen signalen
naar ons. Maar we welen al, dat we
hier goed zijn, en dat de tweede drop
ping beter zal zijn.
Inderdaad, is de tweede lading
zandzakken precies terecht gekomen.
Drie kwartier, met in totaal tien rond-
(Van onze speciale verslaggevers)
Eerste luitenant Gentry, uit Oakland-City in Califomië,
kijkt bedenkelijk even voordat hij met zijn Fairchild C.-119
Packet, in de wandeling „Flying boxcar" ofwel „vliegende
vrachtauto" genaamd, wil opstijgen van het vliegveld
Valkenburg.
„Wat zit daar in?" zo vraagt hij, als de motoren brullend
aanslaan.
„Zaklantaarns," schreeuwt iemand, die buiten staat.
„Daar komt niet veel van terecht, als we dat neergooien,"
zo zegt hij tegen ons in de grote plastic-cockpit, „maar we
zullen het proberen!"
Dan taxied de zware, ietwat logge C.-119 naar de startbaan
voor een vlucht naar Wissekerke, waar 20.000 zandzakken
gedropt zullen worden, bestemd voor Colijnsplaat.
Naast luitenant Gentry zit luitenant Howard, ook van de
U.S. Airforce. Hij is afkomstig uit Oklahoma, Het zijn twee
laconieke vliegers, deze Amerikanen, die sinds Maandagmorgen
vrijwel aan één stuk door vluchten hebben gemaakt boven het
rampgebied. Of ze nu wel eten of slapen op tijd, of niet, dat
kan hen allemaal niet schelen. Hoofdzaak is voor hen, dat er
zoveel mogelijk geholpen wordt.
Even is het wachten op de start
baan op het signaal van de ver
keerstoren, en dan schiet de „vlie-
fende vrachtauto" los. Naast deze
eide Amerikaanse vliegers zit nog
de adelborst 1ste klasse Overmeire
uit Amsterdam, van de marine-
vliegdienst. Hy is als medenavigator
aan de bemanning van dit toestel
toegewezen.
„Als het voor mij al moeilflk is
de weg te vinden," zo zegt hij,
„dan is dat zeker het geval voor de
Amerikanen, die hier heg noch steg
weten."
Het navigeren met vliegtuigen
boven het rampgebied valt hele
maal niet mee. Wegen, dijken,
spoorbanen, het is allemaal onder
water verdwenen en kunnen dus
niet meer als oriënteringspunten
dienst doen.
„Wij hebben nu Zierikzee als
herkenningspunt." zo zegt deze
adelborst, „en vandaar komen wfl
wel verder."
Wissekerke heeft dringend om
veel zandzakken gevraagd, bestemd
voor Colijnsplaat. Eerst was men
van plan op de bedreigde plaats
zelf te droppen, doch dat bleek niet
mogeljjk. Op een droog weiland te
Wissekerke, zo is zo net nog tele
fonisch doorgekomen, heeft de be
volking eenvoudige merktekens
aangebracht op de plaats, waar de
zandzakken uit de „vliegende
vrachtauto" moeten worden ge
gooid.
Koers naar droppingsplaats
Luitenant Gentry zet direct koers
naar de kust. Eenmaal hier. vliegen
wy langs Scheveningen, Kijkduin en
Hoek van Holland. Adelborst Over
meire geeft aan de hand van zijn
kaarten de koers aan.
De „vliegende vrachtauto" vliegt op
500 voet hoogte, met een snelheid van
ongeveer 200 knopen per uur. Na tien
minuten zijn iye al bij Rozenburg,
waarvan de kop droog is.
Een ogenblikje later volgt Goeree.
Zo ver als het oog reikt is er één wa
tervlakte. Vele vluchten hebben deze
wakkere Amerikanen al gemaakt bo
ven de overstroomde gebieden, maar
telkens als zij er weer boven zijn, wor
den zij opnieuw gegrepen. Dat is wel
duidelijk aan hun strakke gezichten
te zien!
De kop van Schouwen glijdt dan on
der ons door. Overal hetzelfde beeld
van ellende: huizen tot aan het dak
in het water, koeien angstig opeen ge
hoopt op droge plekjes land.
Een beeld van troosteloze triestheid.
Adelborst Overmeire loodst de
Amerikanen netjes rechtop Zierikzee
aan. Laag glijdt het zware vracht
vliegtuig over dit zo zwaar getroffen
stadje. Wat samengehoopte mensen
kijken omhoog. Zou uit dit toestel wat
voor hen komen? Maar neen, het
vliegt door, met daverende motoren,
want Wissekerke is vlak bij.
Achter in het laadgedeelte zijn vijf
Amerikaanse soldaten op hun hoede.
Zy weten, dat als zo meteen de bel
gaat, zij zich schrap moeten zetten om
de zandzakken er uit te gooien. Zij be
horen, met hun luitenants, tot de 41ste
troop carrier squadron en de 317de
troop carrier group van de Rijn-Main-
basis in Duitsland. Sinds Augustus
1951 zijn ze al ver weg van huis en zij
hadden nooit kunnen denken, dat hun
krachten nog eens nodig zouden zijn
in het kleine Nederland, dat door een
vloedramp getroffen werd.
Kapitein schuldig aan
ramp met „Faustus"?
De Raad voor de Scheepvaart
heeft Donderdag een onderzoek in
gesteld naar de oorzaak van de
stranding bij de Nieuwe Waterweg
van het onder Panamese vlag varen
de schip „Faustus", Er werden vier
getuigen gehoord: drie zeeloodsen
en een lichtwachter.
De inspecteur-generaal voor de
scheepvaart, de heer C. Moolen-
burgh zei in zijn conclusie, dat de
kapitein van de Faustus grove
schuld heeft aan de stranding. „Het
is tragisch, dat dergelijke personen
belast worden met de leiding van
zeegaande schepen", aldus de in
specteur-generaal.
vluchten, zijn nodig, om de 20.000
zandzakken uit het toestel te krijgen.
Terug voor nieuwe lading
Iedereen in het toestel, behalve de
piloot en de navigator, hijgt van de
inspannende arbeid, om telkenmale,
tussen twee overvliegperioden in, de
samengebundelde zandzakken op
tijd voor de opening te krijgen. De bel,
ten teken dat er weer een lading over
boord kan, kent geen pardon. Men
heeft maar te zorgen, dat alles op tijd
klaar is. Als dan ook alles eruit is,
gaan de duimen omhoog en krijgt de
piloot het teken, dat er teruggevlogen
kan worden r.aar Valkenburg.
Via Duiveland en Overflakkee, al
waar wij nog een laatste impressie op
doen van de rampspoedige gevolgen
van de overstromingen, bereiken we
bijna twee uur later Valkenburg.
Nauwelijks zijn we geland of een
nieuwe vrachtwagen met zandzakken
wordt voor de opening van het vlieg
tuig gereden. „Dan gaan we maar
weer dadelijk," zegt luitenant Gentry.
Zo gaat het op Valkenburg: opstij
gen, droppen, terug. Laden, en weer
weg. Onvermoeid en onverpoosd, tot
dat het teken zal komen, dat de eer
ste en meest dringende nood gelenigd
(Van een medeiverker)
In het aangezicht van de dood hebben veel mensen elkaar
eerst goed leren kennen: men zag de moedigen en de twijfe
laars, de zwakken en de sterken. Veel geschiedenissen van
zelfopoffering en doodsverachting zullen nooit geschreven
worden; vele namen van helden zal men niet eens in het
openbaar noemen. Want deze ramp is zo overstelpend geko
men en is van zulk een omvang, dat het gevoel voor details
verloren gaat. Het is een menselijk verschijnsel, want toen
Donderdag in het „hoofdkwartier" van de burgemeester C.
vanHeesen van 's Gravendeel gemeld werd, dat een
11-jarig jongetje uit de buurtschap Hoogezand was komen
zwemmen om te verhalen, dat er ginds nog mensen opgesloten
zaten, vroeg niemand zelfs maar naar de naam Van dit held
haftige kind, dat in het ijskoude water met inzet van eigen
leven enkele kilometers afgelegd had
belegd zijn en petroleumstellen de
verwarming verzorgen, leidt hij als
een veldheer met zijn getrouwe staf
de „slag".
De liefde tot het dier komt in deze
dagen meermalen op een ontroerende
wijze naar voren. Veel heeft deze
jongen uit Goeree, die zich onder de
geëvacueerden in de Ahoy-haïlen te
Rotterdam bevindt, moeten achter la
ten, maar voor zijn poes is hij onder
alle omstandigheden met een trouwe
volharding blijven zorgen.
Gevoel voor details
ging verloren
Slechts enkelingen kennen de naam
van de vader, die zijn beide kinderen
nasprong en met hen voor de ogen
van zyn vrouw verdronk. En de ach
tergebleven dorpelingen vergissen
zich soms ook in het huis, waarin 20
mensen de dood vonden.
In de wrede vloedgolf der feiten
weten de mensen, die er middenin
staan, amper nog, waarby zy zich het
eerst zullen bepalen. Ze doen, wat
hun handen vinden om te doen, maar
ieder overzicht, ieder houvast ont
breekt.
In deze chaos ziet men dan ook de
tegenhanger van de heldenmoed: zo
snapte de politie vijf rovers, die met
hun bootje door een winkeldeur wil
den varen, op zoek naar nieuwe buit.
De heren waren rijkelijk voorzien
van sigaretten, levensmiddelen en
kleding en de onnozele opmerking:
„Dat hebben we cadeau gehad" kon
hen natuurlijk niet van een aanhou
ding redden.
De bevolking van 's Gravendeel be
treurt het. dat er voor deze hyena's
van het slagveld geen standrecht be
staat. Inmiddels heeft de burgemees
ter aan de politie het volgende bevel
gegeven: „Indien verdachte personen
op een sommatie niet reageren, dan
onmiddellijk schieten
Ja, d.e burgemeester! Deze 63-jarige
was 's nachts ook bij een der dyken
om met zandzakken te sjouwen. In
het hoger gelegen huis van Dr. v. d.
Bijl. waar de vloeren met jutezakken
GEEN MOEITE IS
TE VEEL
Sinds de watersnood is Breda van
aanzien veranderd. Heel de bevolking
heeft er zich op ingesteld de getrof
fenen, die de laatste dagen met dui
zenden zijn aangekomen, zo harte
lijk mogelijk welkom te heten. Geen
moeite is te veel en geen zorg te groot
om het hun naar de zin te maken.
De eerste dagen werden vooral de
kazernegebouwen in de stad voor het
opnemen van vluchtelingen in ge
bruik genomen. Daarenboven laat
zich ook de bevolking niet onbetuigd.
Duizenden hebben evacué's in hun
huizen opgenomen, zonder te vragen
naar rang of stand. „Kom binnen,
wees welkom", was het parool en de
totaal versufte mensen worden ver
wend met het beste van het beste.
Een kledingactie liep dermate vlot
van stapel, dat in één morgen de hele
stad was afgestroopt. Tonnen goed
zijn binnengekomen. Een perfect ge
organiseerd „warenhuis" zorgt voor
de distributie, dat zoveel service
biedt, dat de evacué's. wanneer zij
gereed zijn met hun „inkopen", per
auto naar hun nieuwe adres worden
gebracht.
Zakenlieden van buiten de stad.
die van deze actie horen, schakelen
zichzelf bereidwillig in, zelfs twee
Amerikanen en een Fransman heb
ben een dag lang meegereden. Deze
service is overigens niet overbodig,
want wie een groot gezin heeft, moet
een hele bezending mee naar huis
nemen, die te voet onmogelyk ver
voerd kan worden.
Grote contingenten Amerikanen
uit Duitsland en Fontainebleau zijn
ook in Breda. Van hieruit worden zij
naar de verwoeste gebieden gediri
geerd. De straten daveren van het
motorgeronk der eindeloze stoeten
materiaal, die op en af rijden naar de
noodgebieden.
Actie op actie wordt door de be
volking op touw gezet. Kinderen za
melen speelgoed in voor hun kame
raadjes, tabak, sigaretten, shag stro
men toe.
Honderden komen op 't gemeente
huis inlichtingen inwinnen naar ver
miste huisgenoten. Tragische tonelen
spelen zich hier soms af. Kerels als
bomen staan handenwringend en met
nauwelijks verborgen tranen hun
verdriet te verwerken, vrouwen zit
ten wezenloos op banken te staren
naar het sinistere telefoontoestel,
waaruit het nieuws moet komen,
waarop zü vol spanning wachten.
In het hoofdkwartier
Toen we langs brancards, balen stro
en watertanks het hoofdkwartier bin
nengedrongen waren, hoorden we in
het gedrang tal van gesprekken door
een dwarrelen. De brokstukken, die
we opvingen, onderstreepten de sug
gestie van een oorlogssfeer; het
scheen, alsof een veraf liggende tra
giek ineens weer tastbaar werd
„De schuit met veekadavers gaat
vanavond wegNee, ik heb met het
oog op de rivierpolitieMoeten we
een draglijn aan openbare werken van
Dordrecht vragenLaat radio-tele
grafisch om 30 veewagens verzoe
ken medicynen voor de dokter ha
ler. Die paarden hebben al drie da
gen lang in het water gestaanJa,
het is goed, je kunt hier wapens en
munitie inleveren
Dan komen we dichterby en horen
de burgemeester zeggen: „Ik weet
niet, waarheen men de gemeentese
cretaris geëvacueerd heeft, maar la
ten we per radio vragen, hem in ver
band met administratieve bezigheden
op te willen sporen
Wanneer de heer Van Heesen
even later weggeroepen wordt, bege
leiden we hem door zijn zwaar geteis
terde gemeente. Hele huizen zijn al
sardineblikjes opengereten, broeikas
sen staan onder water en stro hangt in
de vruchtbomen. De smalle landtong,
waarover we lopen, heeft aan weers
zijden diepe gaten en wordt triest om
lijst door veekadavers.
Dijken nog open op
drie plaatsen
„De dijken zijn nog op drie plaatsen
open," zegt de burgemeester, „indien
er storm komt opzetten, verdrinken
we allemaal. Van de 4000 inwoners
zyn er thans 3000 geëvacueerdde
anderen willen niet weg. Die kleven
om zo te zeggen aan hun grond en dat
is uit een menselijk oogpunt bekeken
begrijpelijk
Dan vertelt de burgemeester over
het bezoek van de Koningin, die over
ditzelfde dijkje liep en zeer onder de
indruk was. Toen ze bemerkte, dat de
heer Van Heesen door de overstelpen
de ramp in de eigen gemeente in het
geheel niet op de hoogte was van de
landelijke toestand, haalde ze voor
hem uit haar bagage een krant van re
cente datum.
Wanneer de burgemeester zo ver
telt, klinkt zijn stem beheerst, maar
tijdens de pauzen, die in ons gesprek
vallen, zien we duidelijk, dat de emo
tie bij het weerzien van deze trieste
werkelijkheid hem bijna te machtig
wordt en hy moeite doet om niet in
tranen uit te barsten.
Zo hier zo daar
En onderwijl denken we, dat het
in tal van gemeenten in ons land
thans precies eender is; dat de
sfeer van verwarring, moed en ver-
twyfeling ook elders en nog duizen
den en nog eens duizenden beheerst
En we herinneren ons ook een
merkwaardige ontmoeting, die we
op de pont naar 's Gravendeel met
een onderwijzeres uit Dordrecht
hadden. Merkwaardig voorval om
het verhaal dat zij vertelde. Zo wa
ren enkele kinderen, wier ouder
lijk huis amper nat geworden was,
niet op school verschenen, maar
veel leerlingen uit zwaarder geteis
terde streken o.a. een meisje uit
Puttershoek, waar het water tot de
eerste verdieping van de ouderlijke
woning stond bleker er wel te
zijn. hoewel ze een groot gedeelte
van de reis per boot hadden moeten
maken
We spraken er met de burge
meester nog over, dat de menselij
ke karaktertrekken bij een ramp in
zo'n merkwaardig zwart-wit naar
voren kwamen. Hij wilde echter over
het „zwart" zo min mogelijk horen
en sprak voornamelijk over de
moed, de aanvaarding en het ver
trouwen. En in dit verband vertel
de hij ons een ander voorbeeld van
„mentaliteit", dat bij alle tragiek
ons hart toch even verwarmde. Het
was het verhaal over een meisje
van acht jaar. dat voorheen met
geen stok de keuken in te dryven
was om een kopje af te wassen,
maar dat nu reeds drie dagen
en gedeeltelijk ook nachten tus
sen dampende koffiekannen en sta
pels brood werkt. Nu begint ze te
nullen, wanneer ze weg moet -
Teveel voor één mens
Wanneer de burgemeester terug-
keerd is, komen de problemen van
alle kanten weer op hem aanstor
men. Zijn „noodsecretaris" en se
cretaresse, alsmede enkele andere
medewerkers, hebben inmiddels
reeds tal van beslissingen moeten
nemen. Zo moet het ook, want het
is alles teveel voor een mens Al is
men ook de eerste verwarrende toe
stand van orders en tegenorders te
boven onvermijdelijk in het be-
Amerikaanse. Engelse, Franse en
Belgische militairen werken mede
aan de hulpverlening in de door wa
tersnood geteisterde gebieden. Hier
zien we twee Franse geniesoldaten
tezamen met Nederlanders in een
rubberbootje op de overstroomde weg
van Halsteren naar het stadje Tholen.
In de huizen, welke langs deze weg
stonden, kioamen 63 mensen tenge
volge van de vloedgolf om het leven.
gin er gebeurt nog gelijktijdig
teveel om een duidelijke, overzich
telijke lyn te trekken En er gebeu
ren ook dingen, waarmede men
eigenlijk niet goed raad weet.
Tien goedwillende sportieve stu
denten uit Amsterdam komen zich
b.v. melden om lijken te ruimen,
maar men weet hier niet eens.
waar eventuele slachtoffers zich
bevinden
Daarnaast komen nog de fantas
tische, oncontroleerbare verhalen,
die als kwelduiveltjes de chaos ver
groten En daarom verwonderden
we ons helemaal niet. toen we een
man kennelijk een ambtenaar
van de gemeente in de hoek van
het vertrek zagen staan met de ar
men omhoog: ..Mijnheer, we weten
het niet meerwe weten hier
niets meer
ZWEDEN ZENDT 100.000
DEKENS
Nadat de Zweedse regering bij de
Nederlandse regering heeft geïnfor
meerd welke soort hulp deze wenste,
heeft zy 24 rubberboten gezonden.
Deze boten kwamen gisetren per
Zweeds militair vliegtuig naar Ne
derland. Bovendien heeft de Zweedse
regering toegezegd 100.000 dekens te
zullen zenden. Hiervan werden 18.000
gisteren verzonden, 7000 worden he
den verstuurd en de rest wordt een
dezer dagen naar Nederland verzon
den. zodra men deze van de militaire
voorraad ingezameld heeft.
VERMISTE JONGEN TERECHT
De lS-jarige Jan Musters uit Nieuw-
Vossemeer. die als vermist was opge
geven, is terecht. Hij bevindt zich in
Tilburg, zo deelt het rampencomité
Hebt Gij ook al rheumatiek
Wie de kwellingen van rheumatiek of
van rheumattsche aandoeningen kent,
weet hoe een groot deel van zijn leven
vergald wordt door de vaak zware pijnen.
Zodra gij Uw kwaal bestrijdt met Akkers
Kloosterbalsem, waarvan de genees
krachtige besianddelen diep in de weef
sels doordringen, voelt U. hoe een heer
lijk verwarmende balsem Uw pijnen
lenigt en zult U bemerken welk een wel
dadige werking dit ideale wrijfmiddel be
zit. Niet voor niels zegt men: Akkers
Kloosterbalsem„Geen goud zo goed
Zeven Amerikaanse helicopters
hebben tot Woensdagavond 625 men
sen gered. Dinsdag konden van
Woensdrecht uit in twee uur tijds
125 personen per helicopter worden
opgehaald. Woensdag tussen half ne
gen en half vijf bedroeg het aantal
450. Donderdag werden nog tien
Amerikaanse helicopters uit West-
Duitsland verwacht.
Woensdagavond toen de laatsten
van de 450 geredden uit Nieuwe Ton-
ge naar Middelharnis moesten wor
den overgebracht, moesten de toestel
len tegen een wind van 45 mijl per
uur in, vertelde een van de piloten,
de 34-jarige majoor Jack W. Ruby uit
Virginia. De helicopters, die eigenlijk
plaats hebben voor drie passagiers,
brachten dikwijls vyf of meer mensen
tegelijk in veiligheid. In één geval
werden acht kinderen tegelijk mee
genomen.
De eerste evacué's, vertelde major
Ruby verder, waren oudere mensen,
wier toestand zo slecht was, dat ze
in de draagbaren, die aan de helicop
ters kunnen worden aangebracht,
moesten worden vervoerd. Soms wer
den ook twee kinderen in elk van de
twee draagbaren opgenomen. Sommi
ge kinderen werden bang toen ze er
in werden vastgebonden. „Ik zou ook
bang zijn geworden als ik op zo'n
manier vervoerd moest worden", be
kende de majoor.
Drie Nederlandse officieren werk
ten met de helicopterploeg samen om
bij het aan boord brengen van de
mensen te assisteren en de taalmoei
lijkheden op te lossen. Kleine Neder
landse vliegtuigen vlogen met brand
stof naar een tankstation in Melissant.
Kritieke toestand bij
Krabbendijke
Uit Krabbendijke, waar de toestand
kritiek is de dijken van de St. Pie-
terspolder en de Nieuwlandepolder
zijn ondermijnd zyn thans alle
vrouwen, kinderen en ouden van da
gen geëvacueerd. Zij konden tot Ril
land Bath gebracht worden en van
daar per amphibie-auto naar Bergen
op Zoom en Ossendrecht.
Met man en macht wordt er thans
gewerkt aan de bedreigde dijkstuk-
ken.
Op het strand te Katwijk zijn
twee sloepen aangespoeld van het
schip „Salland". Sinds Zaterdag is
geen bericht meer ontvangen over
dit 298 bruto register ton metende
schip, dat op weg was van Engeland
naar Stockholm. Er waren zeven
mannen aan boord. De kapitein is
M. Teekman uit Zwolle. Ér wordt
ernstig rekening mee gehouden dat
het scnip vergaan is.
Het bestuur van de Stichting van
den Arbeid heeft zich in een on
langs te .Amsterdam gehouden
spoedvergadering beraden over de
eerste hulp welke het Nederlandse
bedrijfsleven in al zijn geledingen
zou kunnen verlenen aan de slacht
offers van de nationale ramp, welke
ons land heeft getroffen.
Het bestuur van de Stichting van
den Arbeid besloot een dringend be
roep te doen op alle Nederlandse
werkgevers en werknemers om als
eerste bydrage in de nood, die over
zovele tienduizenden is gekomen,
de navolgende maatregelen tot uit
voering te brengen:
1. Door alle werknemers zal nog
deze week via hun werkgever een
bydrage worden gestort in het Na
tionaal Rampenfonds ten bedrage
van tenminste één uur loon of sa
laris, welke bydrage door de werk
gevers met een gelijk bedrag wordt
verhoogd.
2. Op een bedrijfstaks- of onder
nemingsgewijze te regelen manier
zal op korte termy'n zo mogelijk
door alle werknemers tenminste 8
uur worden overgewerkt. Hetgeen
daarmede verdiend wordt, zal, ver
hoogd met een gelyk bedrag van de
zijde van de werkgever, eveneens
worden afgestaan aan het Natio
naal Rampenfonds. In geval over
werk niet mogelijk is, dient er naar
te worden gestreefd op andere wij
ze door een beiderzijds offer een
geldelijke bijdrage van ongeveer ge
lijke grootte aan dit fonds af te
staan.
Het bestuur van de Stichting is
er zich van bewust, dat het op deze
wijze bijeen te brengen bedrag
slechts in zeer beperkte mate aan
de werkelijke nood tegemoet komt.
Het besloot derhalve zich t.z.t. na
der te beraden over eventuele ver
dere maatregelen. Het bestuur van
de Stichting van den Arbeid doet
bij deze gelegenheid tevens een be
roep op de werkgevers, wier onder
nemingen als gevolg van de over
stromingsramp tijdelijk zyn stilge
legd, indien mogelijk, het dienst
verband met hun werknemers te la
ten voortbestaan.
De burgemeester van Steenber
gen deelt mede, dat men er, dank
zy de kranige hulp van militairen
en de kundige leiding van de N.V.
Grontmy, in is geslaagd de Boom-
dijk. Zuidelyk van Steenbergen, te
dichten. Als gevolg hiervan is de
toestand te Kruisland zodanig ge
stabiliseerd, dat verdere inundatie
van de duizenden hectaren grote
Kruislandpolder kon worden voor
komen.
Het enige maanden geleden in
deze polder in werking gestelde ge
maal met een capaciteit van 400
kubieke meter per minuut, werkt
reeds, zodat het water begint te
zakken.
Nare dagen
zijn voor de moderne vrouw
geen „verloren" dagen meer.
Zij verdrijft de periodieke
pijnen direct met een paar
AKKERTJES
...die helpen direct! J
GAT BIJ PAPENDRECHT
GEDICHT
Het gat, dat in de nacht van Zater
dag op Zondag in de dijk bij Papen-
drecht werd geslagen, is Donderdag
middag. na twee dagen ingespannen
arbeid, gedicht. Er staat thans onge
veer 9000 hectare van de Alblasser-
waard onder water. Wanneer het
gat by Papendrecht het zal houden,
is verdere overstroming van dit ge
bied niet te verwachten.
<en dijk in het
een militaire colonne om voedsel aan
re brengen voor dat gedeelte van het
eiland, dat niet wordt geëvacueerd.
