JDe Combinatie
Grootste ramp sinds 1421
2e Jaargang No. 99
Vrijdag 6 Februari 1953
Nieuwsblad voor het Eiland IJsselmonde
Uitgave van de Ridderkerkse Drukkers
TWEEDE BLAD
Eeuwenlang vocht Nederland met het water.
In de tijd van ruim negentien eeuwen
verloor ons land aan water ongeveer een
half millioen hectaren vruchtbaar land. In
diezelfde periode won het er op het water
ongeveer 400.000 ha en straks, als de voor
malige Zuiderzee geheel drooggelegd zal
zijn, zullen we in de loop der eeuwen ont
stane achterstand geheel hebben ingelopen,
want de nog in te dijken IJsselmeerpolders
zullen tezamen een oppervlakte van meer
dan 200.000 ha beslaan. Dan zullen we een
eeuwenlange strijd gewonnen hebben, maar
voor hoe lang? Voor altijd? Tijdelijk?
Uit de historie van ons waterrijke land is
veel bekend over vorige rampen, waarbij
de natuur de bondgenoot was van het
water. En het staat thans wel vast, dat de
ramp van de 31e Januari—1 Februari 1953
de grootste is sedert de Sint Elisabeth-
vloed van 1421. Uit onze jeugdjaren herin
neren we ons ongetwijfeld nog de plaat
van de wieg, waarin een kind rustig lag te
slapen. Die wieg dreef in de kokende massa
tijdens de St. Elisabeth vloed en boven op
de wieg stond een kat, die de wieg zo goed
als mogelijk was in evenwicht hield, zodat
het leven van de baby gespaard bleef.
Waarschijnlijk is dit een legende, maar het
roept de ramp van 1421 weer in onze her
innering terug. We leerden immers op
geheel of nagenoeg geheel onder water te
staan. Het aantal slachtoffers was legio.
Maar het land, dat we nu nog kennen onder
de naam Biesbos, verdween en zo ontstond
dit moerasgebied tussen Mierwede,het
Land van Altena, Verlegde Maas en. het
eiland van Dordrecht. Nooit is dit land weer
op het water teruggewonnen. Thans staat
het opnieuw geheel blank.
Van die tijd dateert ook de Westkappelse
zeewering, want tijdens de Sint Elisabeths-
vloed werden ook de duinen bij Walcheren
door het woeste zeewater weggeslagen, ter
wijl men bij Petten de Hondsbossche zee
wering ging aanleggen, omdat men hier
geen duinen had.
'En zo streed Nederland verder m.et het
water. De Braakman was ontstaan, in het
Noorden de Dollart. In de zestiende eeuw
teisterde een stormvloed het eiland Noord-
Beveland en het water kwam zo hoog, dat
alleen nog de kerktoren van Kortgene
boven water uitstak! Honderd vijftig jaar
heeft men gewerkt aan de weder droogleg
ging van dit eiland. Thans is het vrijwel
geheel weer onder water gezet.
Bij Zuid-Beveland had men het Land van
Reimerswaal met de stad van die naam. In
vijftien jaar tijds hebben de bewoners van
dit land drie maal de strijd moeten voeren
Foto R'dams Nieuwsblad
Door het gat van een bezweken dijk kolkt het water
onafgebroken een lager gelegen polder binnen.
school reeds, dat dit de grootste waterramp
rt, was, die ons land ooit heeft getroffen?
aa Omstreeks het begin onzer jaartelling
v was het lage land, „Neder"-land, een wil-
Id lige prooi der zee. Dijken bestonden er niet
is 'en bij storm en ontij vluchtten onze voor
de ouders naar hogere gebieden en nog vindt
"men hier en daar terpen, boerderijen, ge
bouwd op hogere gronden, zodat men bij
hoog water een veilige toevlucht had. Die
terpen waren uitvindingen van de Friezen
en Saksen (dus niet van de Batavieren,
zoals in sommige schoolboekjes staat!). De
Romeinen, die in ons land kwamen, ston
den op een hogere trap van beschaving en
hadden verstand van waterkeringen. Onge
twijfeld zullen zij in ons land wel eens een
flinke overstroming meegemaakt hebben,
Want hen komt de eer toe in ons land de
eerste dijken te hebben gebouwd. Sedert
dien heeft Nederland steeds maar door
dijken gebouwd en gaten in dijken gedicht.
Een eeuwenlange strijd, met wiisselend ge
luk.
Vele waterrampen kent de historie van
ons land. Omstreeks de dertiende eeuw
werd Zeeland, een deel van Zuid-Holland
en vrijwel geheel Noord-Holland blank ge
zet door watermassa's, die door zware stor
men werden opgestuwd. Zeeland dankt
ongetwijfeld de grillige vorm van zijn eilan
den aan deze watersnood. Texel was vóór
deze ramp nog aan Noord-Holland verbon
den. Maar sedertdien gescheiden. De Beem-
ster, Purmer, Wormer, Schermer eni andere
meren ontstonden en naar alle waarschijn
lijkheid ook de Zuiderzee. Petten, een vis
sersdorp met ongeveer 400 inwoners, werd
toen geheel door de woedende zee verzwol-
gen.
Toen, in 1421 kwam de grote ramp, de
St. Elisabethsvloed. Het was de 18e Novem
ber, toen een Noordwester orkaan, even
eens samengaande met een springvloed,
enorme watermassa's het land instuwden.
Een groot deel van Zuid-Holland, de z.g.
Zuid-Hollandse Waard, werd door het water
verzwolgen. Meer dan 70 dorpen kwamen
met de elementen: wind en water. Steeds
overwonnen ze. In 1573 werd de stad Rei
merswaal door de Zeeuwen in brand ge
stoken om de terugtrekkende Spanjaarden
in hun bewegingen te belemmeren. Gelei
delijk aan vertrokken de inwoners naar
veiliger oorden en in het midden van de
17e eeuw was het Land van Reimerswaal
verzwolgen door het water.
Afwisselend was het water vriend, vijand
en bondgenoot. Als laatste steeds in de oor
log. In de tachtigjarige oorlog kon Leiden
behouden blijven dank zij het water. In het
rampjaar 1672 riep men ook de hulp in van
het water.
Geleidelijk aan ging men het water terug
dringen naar de zee. Meren als de Beem-
ster, Purmer, Wormer en Haarlemmermeer
werden drooggemaakt. De Wieringmeerpol-
der ontstond en daarmede was ook de
kracht van de Zuiderzee gebroken, die in
1916 nog een laatste aanval deed op Noord-
Holland en Utrecht. Velen herinneren zich
nog wel de ramp van 1916, toen de polders
bij Monnikendam en Waterland onder lie
pen: Ransdorp, Durgerdam, Uitdam, Mon
nikendam gedeeltelijk, de gehele Purmer
en Purmerend gedeeltelijk kwam onder
water. In het Noorden was het de Anna
Paulownapolder, die onder liep. Ook toen
waren er talloze slachtoffers. In de provin
cie Utrecht bezweek de Eemdijk, waardoor
Bunschoten en Spakenburg blank kwamen
te staan. De eilanden Urk en Marken wer
den eveneens overspoeld.
En niet te vergeten de vele dijkdoorbra
ken op het eiland IJsselmonde zodat ook
toert Ridderkerk in het water kwam.
Zo bleef Nederland de strijd voeren met
het water. De Zuiderzee werd ingedamd, de
Wieringermeer viel droog, de Noordoost
polder en binnen enkele jaren wellicht de
nieuwe polder in het IJsselmeer. Maar
steeds zullen, we de strijd moeten blijven
aanbinden tegen de woede der elementen
en dan staan we machteloos, want tegen de
kracht van storm en woedend opgezweept
Water moet alle menselijke kunde wijken.
Foto R'dams Nieuwsblad
In de dorpsstraat te Maasdam is de weg versterkt
met een onafzienbare rij zandzakken.
Ingezonden stukken
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie
Met belangstelling lazen wij Uw artikel
over de baldadigheid der Jeugd, in de Com
binatie van vorige week Vrijdag.
Bij de bespreking van dit probleem, had
U toch nog de tijd en ruimte om het Jeugd
werk van de Speeltuinverenigingen te prij
zen. Het deed ons goed, een goede „Pers"
te mogen hebben. Wii merken steeds meer
en meer belangstelling voor ons streven.
Bravo!!! Ook voor de steun van de gemeen
telijke instanties en enkele bedrijven zijn
wii zéér erkentelijk'
Wij zijn het met U eens dat baldadigheid
meestal bedreven wordt door dat deel wat
de speeltuinleeftijd te boven is (14 jaar).
Onze mening is dan ook dat er voor de
jeugd boven deze grens ook nog iets gedaan
moet worden. -Derhalve zal het Speeltuin
werk uitgebreid moeten worden! Dit kan,
door aan cf bij de Speeltuinen, z.g.n. speel
velden aan te leggen. Hier kunnen dan de
groteren hun hart ophalen met diverse bal
spelen, ook dienen dan goede spelleiders
aangesteld te worden. Des winters zullen
deze jongeren opgêvangen moeten worden
in clubhuizen en ook weer onder goede
leiding. Dit werk moet gericht zijn op de
„zelfwerkzaamheid". De Jeugd heeft be-
wegingsdrang. Het spel der beweging is
echter niet alleen spierarbeid, maar de
Jeugd is ook geestelijk actief. Zij moet iets
kunnen doen!
In de grote steden is men bezig om door
ruime samenwerking, (ook intern-kerkelijk),
de ongrijpbare jeugd, de helpende hand te
bieden door gelegenheden te scheppen voor
die zelfwerkzaamheid. Ook in Rotterdam
wordt heel veel gedaan aan dit grote Jeugd
probleem. (Men leze eens de rapporten van
Ds. Velthuizen). In groot verband werkt
men samen, juist voor dat gedeelte van de
Jeugd, en, mèt succes.
Denk nu echter niet, dat daarmede alles
is opgevangen. Er zullen er altijd zijn en
blijven, die tóch uiteindelijk onderdak krij
gen in het Politiebureau, daar wordt tevens
de schade geregeld!
Dus des zomers op de speelweiden en des
winters in de clubhuizen, in beide gevallen
onder goede leiding. U zult echter begrij
pen dat dit véél geld gaat kosten. En dat is
op zichzelf al een probleem. En toch zou
hier eens over gesproken moeten. In een
grote gemeente als Ridderkerk zijn dit geen
-verbodige dingen meer. Wij verheugen ons
on de uitbreiding der gemeente, men denke
er echter om dat de „Jeugdzorg" gelijke
tred moet houden. En helaas, ook dit vraagt
geld. Behalve de terreinen, clubhuis, enz.
enz. moet elke week een weekloon betaald
worden aan de Leider(s). Dergelijke gedi
plomeerden kan men niet met een „siga-
rencentje" afschepen.
Uw gedachte was, om enkele Burgers een
bepaalde bevoegdheid te geven, welke dan
zo nodig die groep jongens zou kunnen be
keuren. En U wilt dit in deze vorm deen,
omdat men voor „glimmende" knopen zó
verdwenen is. Het spijt mij. maar ik geloof
niet dat dit de weg is. Dit draait uit op een
grote ruzie, en vechtpartij. Een voorbeeld?
24 Januari 1953. Rotterdam.
In het Westen zochten enkele knaapjes
ruzie. De papa's vochten ook mee. Verder:
op de Mathenesserweg ontstond ook ruzie
en een vechtpartij. Een voorbijganger (een
man in burger, dus geen glimmende kno
pen) probeerde op te treden. Zijn bedoel-
ling werd niet beg?:epen Resultaat- hij ver
speelde 4 tanden!! Ik zie U of een ander er
al cp afgaan.
Nee laat dat heus maar aan de Politie
over. En voor dit gedeelte van de Jeugd,
helpt trouwens niet veel anders, ook niet
in Ridderkerk.
24 Januari 1953. Ridderkerk.
Op het Dorp, enkele opgeschoten jongens
onder de „invloed van limonade en patat",
maakten het voorbijgangers lastig, probeer
den onder een stroom van lasterlijke taal
en grote vloeken ruzie uit te lokken, gooi
den hun fiets midden op straat neer enz.
enz.
Wij zijn blij dat verschillende Politie
agenten van ons Politiecorps, hun vrije
tijd inzetten om het Speeltuinwerk op te
bouwen. Een voorbeeld, dat op grote schaal
navolging verdient!
A. C. BROUWER
Slikkerveer.
Wat doen we voor de jeugd?
Evenals Ds. Heuzeveld zich vewonderde
over de uitspraak in de Combinatie over
het weinige werk, dat hier in Ridderkerk
zou worden gedaan voor de rijpere jeugd,
heb ik me verbaasd.
Toch was de reactie wel wat anders.
We zullen de laatste zijn om iets ten on
gunste te zeggen van het werk van de
„Jeugdhaven", integendeel, We hebben
daarvoor alle lof, omdat we van nabij wel
eens van een en ander kennis namen.
We vragen ons wel eens af: „Wordt er
niet wat te veel aandacht besteed aan de
jeugd? Let eens op de filmavonden, de ver
schillende- attracties, die verzonnen worden
om de jeugd bezig te houden.
Er zijn grenzen en we zijn van mening,
dat we die grens al aardig naderen en ook
wel overschrijden.
Voor serieus werken aan huiswerk voor
de scholen of aan andere voorbereidingen
voor de levenstaak, die onze jongens en
meisjes wacht is nagenoeg geen tijd meer
over.
Dat is funest en zal ook niet nalaten de
vruchten daarvan te oogsten en aan wie dan
de schuld!
Op de ouders rust hier een grote ver
antwoordelijkheid. Het wordt nu zachtjes
aan zo, dat alles geschoven wordt op de
rug van de onderwijsinrichtingen. Die heb
ben maar te maken, dat alles voor elkaar
komt. Loopt het mis, dan zwaait er wat,
niet voor de jongen of het meisje, dat er de
kantjes afliep en steeds de weg van de
minste weerstand koos, maar voor de leraar
of onderwijzer.
Een bloemlezing van brieven en briefjes
zouden onze bewering met bewijzen kun
nen staven. Ze zijn meestal van intieme
aard of zodanig beledigend, dat publicatie
de zaak nog meer zou vertroebelen.
Dit is echter een feit, dat de ouders meer
moeten gaan beseffen, dat het werk van
leraar en leerling in elkaar moet grijpen.
De ouders mogen eisen van degenen, die
aan de opvoeding in onze onderwijsinrich
tingen leiding hebben te geven, dat ,zij dat
doen met geheel hun ziel en steeds met het
oog op het belang van de jeugd.
Daar tegenover mag de leraar verwach
ten, dat de ouders ook in het belang van
hun eigen kinderen vertrouwen hebben in
de leiding en dus niet dadelijk gereed staan
met allerlei bedreigingen, wanneer ze
menen, dat hun kind onrecht wordt aange
daan.
Dit wapen keert zich altijd tegen de
jeugd zelf. Het kind voelt zich geplaatst in
het middelpunt van de belangstelling en
Foto R'dams Nieuwsblad
Het tunneltje en de opritten aan het Sandelingplein bleken
Zondagmorgen te zijn veranderd in een diep zwembassin.
een verhouding wordt geschapen tussen
school en huis, die de goede vorderingen
van de leerling tegenstaat.
„Vader kiest mijn partij" en het kind
gaat voort met spijbelen en saboteren en
het eind draagt hiervan dan de last.
Wanneer er zes avonden gegeven worden
voor ontspanning der jeugd, maken we ons
sterk, dat alle zes avonden bezocht worden,
maar wanneer een paar avonden besteed
moeten worden aan voorbereiding voor de
lessen, dan is Leiden in last.
We zouden zo kunnen voortgaan, maar
genoeg hierover.
„De jeugd van de straat," goed, maar ook
op tijd in het gezin. We kunnen ons dan
ook goed neerleggen bij een uitspraak, die
we eens hoorden: „We hebben geen jeugd
probleem, maar een gezins-probleem.
Houden we ons dit voor gezegd!
D. S.
Waarschuwing.
Geachte Redactie, verzoek tot plaatsing
in uw blad.
Het is ons ter ore gekomen, dat in Ridder
kerk een wandelsportvereniging is die voor
de winkeliers tegen betaling propaganda
wil maken op het toneel.
De vereniging noemt geen naam, dus
schaadt daarmede de andere W.S.V. in deze
gemeente. Wij verzoeken de winkeliers in
Ridderkerk daar hun medewerking niet aan
te verlenen, tenzij met propagandalijsten
met een stempel der politie te Ridderkerk.
Het Bestuur der
W.S.V. „De Natuurvrienden"
te Ridderkerk.
Sunnyside Washington, U.S.A.
Januari 1953.
Geachte Redacteur, verleen mij als oud
Ridderkerker ook nog eens een plaatsje in
uw blad. Bij voorbaat dank.
Wij ontvangen hier, hoewel niet altijd zo
regelmatig als in Ridderkerk, De Combina
tie. Maar ook nog wel enkele andere Hol
landse bladen. Soms komen die dan wel
eens van een maand gelijk, maar het is
voor ons toch altijd nieuws uit de oude om
geving, dus wordt het trouw gelezen.
Nu treft het ons hier altijd dat ér zo vaak
in die bladen stuitjes geschreven worden
over emigratie, en het leven van emigran
ten, de offers die zulke mensen moeten
brengen enz. enz.
Het grootste deel van al die epistels wordt
naar onze mening geschreven door mensen
die eigenlijk van emigreren niets meer we
ten als dat wat zij zo al eens hier of daar
hebben gelezen o-f horen kletsen.
Als wij hier dan die orakeltaal lezen, dan
zeggen wij al tegen elkander daar is er
weer een die nog nooit van moeders pappot
is weg geweest.
Zo hebben we al eens gelezen, ook in dit
blad, dat er sommige mensen zijn die een
emigrant als een vluchteling beschouwen.
Een andere keer leest men weer dat iemand
die wil gaan emigreren toch eerst wel eens
terdege mag bedenken dat hij zijn of haar
oude Vaderland gaat verlaten, met de
eeuwen oude gepolijste beschaving. Weer
anderen schrijven dat zij niet kunnen be
grijpen dat een Christen zo weinig Gods
vertrouwenheeft dat hij zijn overbevolkte
Vaderland gaat verlaten, als of God niet
machtig is om hun ook daar te onderhou
den en beschermen. En vele andere vond
sten worden er gezocht om toch vooral de
aanstaande emigranten maar te weerhou
den van hun plannen om ergens anders te
gaan leven.
Enerzijds kunnen wij dit wel begrijpen,
want ook wij hebben er wel in onze kennis
sen- of familiekring, die het niet zouden
overleven, naar hun gedachten tenminste,
als zij b.v. van Ridderkerk of 't Ambacht
naar Zwijndrecht zouden moeten verhui
zen. En werkelijk zulke mensen kunnen
ook maar beter blijven waar zij zijn.
Maar als alle mensen er zo over dachten,
of vroeger zo over gedacht hadden, wat
zou er dan nu van dat zo verheerlijkte
goede oude Europa thans geworden zijn?
Het grootste gedeelte van dit Westelijk
halfrond van de wereld is bevolkt door
Europeanen, Noord Amerika en Canada
door de Noord Europeanen, en Midden en
Zuid Amerika door de Zuid Europeanen.
Ik waag mij er niet aan om te schatten
hoeveel mensen er in die landen wel wo
nen, in de U.S.A. 150 millioen, maar ver-
der weet ik het niet.
Bedenk nu ook eens even dat die men
sen nu allen nog in Europa zouden moeten
leven. Uw fantasie kan dan een grote vlucht
nemen, maar de nuchtere werkelijkheid zou
denkelijk zijn dat de strijd om het bestaan
al eeuwen geleden ontaard zou zijn, on
danks de door de eeuwen gepolijste bescha
ving waarvan sommigen thans zo hoog op
geven.
Men kan dan nu een emigrant bestempe
len met de naam van vluchteling, avontu
rier, gelukzoeker, of weet ik welke fraaie
namen al meer, maar ik denk dat men eer
der blij mag zijn dat er in Holland altijd
zulke mensen zijn geweest, want anders
had het leven er voor de tegenwoordige be
woners wel heel wat anders uit gezien.
Men kan dan een emigrant beschuldigen
van weinig Godsvertrouwen. Maar met
even veel recht kan een emigrant, ja met
nog meer recht kan hij dat, de mens die
niet durft te gaan emigreren omdat hij
vreest tot een breuk te komen met het
oude vertrouwde leven waar hij in opge
voed is, beschuldigen van gebrek aan Gods
vertrouwen.
Zou de Schepper, die tot tweemaal toe,
eerst aan Adam en daarna aan Noach de
mens de opdracht geeft de aarde te vervul
len en te onderwerpen, niet de macht heb
ben om een emigrant, die dus aan deze op
dracht'gehoorzaam wil zijn, ook in dat
vreemde land waar hij heen gaat te onder
houden en te beschermen?
Ja meer nog, zulk een emigrant mag
meer zegen verwachten als iemand die uit
gemakzucht, of angst voor het onbekende,
weigert aan deze opdracht gehoor te geven,
en in zijn oude vertrouwde omgeving maar
blijft leven, dagelijks maar klagend en
zuchtend over de moeilijke omstandigheden
het dure levensonderhoud, de hoge belas
tingen en honderden andere klachten meer,
tel ze zelf maar.
Het is immers veel gemakkelijker om te
blijven waar men is, en dan anderen de
schuld te geven van zijn moeilijke omstan
digheden, en te zeggen waarom doen ze dit
zo niet en waarom dat zo niet? En de over
heid heeft te zorgen voor de onderdanen,
en kunnen ze dat niet dan deugt de rege
ring niet. We hebben sociale wetten nodig,
want de een moet ook voor de andere zor
gen. Ze moeten het geld dan maar daar
halen waar het is. Wij moeten ook leven,
wij kunnen het toch niet helpen dat wij
hier in dit kleine landje geboren zijn?
Neen juist dat kunt u niet helpen, maar
u kunt wel helpen voorkómen dat uw kin
deren dit later ook van u zeggen. Als u
thans de moed kunt verzamelen om ook
zelf daar heen te gaan waar meer ruimte
is.
Ja, maar er is zoveel moeite aan verbon
den om weg te gaan, en dan als je in een
vreemd land komt dan moet je misschien
wel veel ander en moeilijker werk doen als
dat je hier gewoon bent.
Maar beste mensen, waar haalt u het
recht van daan om te denken dat je het er
gens gemakkelijker zult krijgen hier op dit
ondermaanse? Leest dan het.begin van uw
Bijbel maar eens goed. Beschouw het dan
maar als een zegen dat de aarde u nog van
alles wat nodig is tot uw levensonderhoud,
in overvloed wil voortbrengen.
Ik weet zeer goed dat vele emigranten
het in hun eerste tijd niet zo erg gemakke
lijk hebben, het is voor velen hard, om over
te schakelen op andere levensomstandighe
den en levensgewoonten. Maar ook weet ik
zeer goed dat bijna allen na enige tijd niet
meer naar het oude lever, terug verlangen.
Hier waar wij zijn terecht gekomen is het
nog weer heel anders als b.v. in Canada,
daar is het wel veel moeilijker om zich
thuis te voelen.
Hier wonen vele Hollanders, sommigen
zijn hier al 50 jaren gevestigd, en als je
zelf niet buiten hun kring wil staan, dan
word je er graag in opgenomen, zo is het
met ons ook gegaan, we hadden hier veel
familie, en vormen met hen nu één grote
Hollandse familie. Er zijn wel dagen dat
we ons soms niet kunnen indenken dat wij
hier werkelijk in Amerika zijn.
Wij zijn soms 's avonds met 15 of 20 Hol
landers bij elkander, en dan is er ook hele
maal geen Engels in de conversatie.
De Hollanders hier zeggen wel eens: de
helft van de inwoners van ons oude Vader
land zouden we maar over moeten planten
hier, er is hier nog ruimte genoeg, Washing
ton is ruim 4té maal zo groot als Neder
land. en er zijn nu misschien 3 millioen in
woners. Dan zou het voor de rest van de
bevolking in Holland misschien wat mak
kelijker zijn om een bestaan te vinden.
Wij leven hier in de Jakima vallei, en
dat. was 60 jaar terug nog bekend bij de
Indianen als de grote woestijn. Nu is het
een van de vruchtbaarste streken van de
U.S.A. Het wordt vaak de fruitschaal van
de States genoemd.
De mensen die thuis zitten zeuren en niet
willen emigreren zouden dit eens moeten
zien. Ik denk wel eens dan zouden ze zich
schamen over hun slappe houding. Het is
ongelofelijk w:at hier door één generatie is
opgebouwd.
Mijnheer de redacteur, ik durf niet meer
van uw plaatsruimte te vergen deze keer.
Als U er prijs op stelt wil ik U nog wel
eens iets schrijven over de Jakima Vallei,
en het pionierswerk dat hier verricht is.
Wij groeten alle bekenden in onze oude
woonplaats, het ga u allen wel.
En danken de redacteur nogmaals voor
de verleende plaatsruimte.
J. W. VAN BELLE
124 Bagley Drive
Sunnyside Washington
U.S.A.
28 Februari7 Maart
BOEKENWEEK
De traditionele Boekenweek zal dit jaar
gehouden worden in de eerste wfeek van
Maart.
Deze ene week van het jaar wordt het
boek, waaraan wij allen zo onnoemelijk veel
te danken hebben, meer dan ooit in het
centrum van onze belangstelling geplaatst.
Alom versieren de boekverkopers hun
winkels, organiseren lezingen etc. En wan
neer U iets bij hen koopt ter waarde van
minstens f 3.90 geven ze U nog een boekje
cadeau ook.
Dit jaar wordt het een bundel korte ver
halen verzameld door Anthonie Donker.
Wanneer U de schrijvers van deze verhalen
raadt, kunt U prachtige boekprijzen win
nen.
Ook de jeugd wordt niet vergeten. Door
Clara Eggink werd een dichtbundel samen
gesteld. getiteld „De Muze en de Seizoenen"
en geïllustreerd door Janny Dalenoord.
Deze is verkrijgbaar in vrijwel iedere boek
handel a f 0.75.
Voor de kleintjes worden gratis kleur
platen ter beschikking gesteld. Zij, die de
mooist gekleurde platen insturen, krijgen
een boek cadeau.
