Het verhaal van de rampsvioed
die Strijensas heeft getroffen
Eindelijk te Utrecht in veiligheid
RADIO
P
Coördinatie-commissie
Watersnood 1953
Financiën en Economie
Donderdag o
Pagina
(Van onze speciale verslaggever
UTRECHT, Woensdagnacht Jaarbeurs-Croeselaan-
journalist zijn, dat is het leven vastleggen op papier. De
blijde kanten van het leven en de droeve kanten. En die
droeve kanten kunnen diep en in-droevig zijn. Een do
delijk ongeluk, een brand, die kinderen verteert in zijn
vuur, twee treinen, die in razende vaart in elkander
schuiven. Dan is het al vaak moeilijk om ongevoelig,
misschien beroepshalve-onverschillig, die berichten te
noteren. In deze dagen echter stokt ons, keiharde kerels
als wij ons voordoen te zijn, de pen in de hand. En nu
vanavond het leed van het verdronken land en volk naar
Utrecht is gekomen, wil onze pen welhaast niet over het
papier gaan. De eerste bussen met vluchtelingen en
evacué's rijden het terrein van de Jaarbeurs aan de
Croeselaan op. De mensen van Utrecht staan met strakke
Hun dierbaarste dierbaren
door ziedende xcater opgeslokt
Er zijn verwarrende berichten geweest vandaag. Zij zouden
wel komen, de evacué's, en toen weer niet. En vanavond zijn
ze toch gekomen en dat is gelukkig. De Domstad heeft warme
koffie en warme bedden en warme kleding en een overvloed
van diephartelijke woorden. En er zijn in de stad en pro
vincie adressen te over, waar deze verdrevenen van huis en
haard en erger nog, van hun dierbaarste dierbaren, die door
het ziedende water zijn opgesloktzonder dat iemand er wat
aan kon doen, gezinnen zullen vinden, die met al hun goeds
en liefde troost en kracht en nieuwe durf zullen geven
Wanneer zij een beetje op ver
haal gekomen zijn, vertellen zij
van het woeste water en van de
dood, die kwellend en treiterend
is rondgegaan door de polders.
Zij vertellen aan één stuk door,
zij schudden het hoofd in hun
handen en zij vegen een traan r
uit hun oog. Zij hebben het ver-I
haal a' wel honderd keer ver
teld. Aan elkander en aan ieder
een die het maar weten wil.
Het moet er uit. Het zit opge
kropt tot aan de keel en het trilt
in hun handen. De spanningen
krijgen wat ruimte, wanneer het
hart kan worden leeggegooid. Zij
willen die angsten niet langer
meer bewaren. Zij zeggen het
witte gezichten bij het toegangshek. Soms is er een moe
der, die met tranen in de ogen naar een kinderkopje
zwaait, dat achter de beslagen ruit van de autobus met
behuilde oogjes vol slaap naar al die nienwe vreemde
dingen staart. Ziekenauto's, die op het terrein naast
elkaar staan, militairen van het Utrechts Rode Kruis,
die in groepjes wachten bij waar de bus gaat stoppen.
Meisjes met witte handen om de arm, die stapels dekens
en overhemden dragen. Doktoren in witte jassen en
autoriteiten, die snel uit hun wagens stappen. De Utrecht
se burgemeester, de Commissaris van de Koningin, de
hoofdcommissaris van politie, de hoofden van gemeente
diensten. Er komen nog meer vrouwen, die manden met
broodjes dragen alles is na een dag van gespannen
wachten in een minimum van tijd gemobiliseerd gewor
den. De evacuatiedienst Utrecht draait op volle toeren.
raam gaan hangen en op mijn,
schouders gaan staan en toen,
terwijl ik me bukte, tegen de
gevel van het huis centimeter na
centimeter naar beneden ge
schuurd. Zij is gered nu.
Allerverschrikkelijkst heeft het
water in Strijensas en in de dor
pen daar omheen huis gehouden,
luizen, waarin vijf en dertig
meer, afgeladen. Misschien ko
men er nog wel zestig of honderd
of honderdvijftig. Jonge mannen
en jonge vrouwen zitten er in.
Het is alsof zij tien jaar ouder
zijn dan ze zijn.
„Wij zijn verleden week pas
getrouwd" zegt een van haar.
„Wij hadden onze spulletjes zo
fijn voor elkaar. En nu ver
der spreken kan ze niet. „Kom
mensen zaten opgehoopt, zakten maar gauw koffie drinken" zegt
in elkaar en werden met alles een rode kruishelper en hij
wat er in was, weggezogen in steunt haar naar binnen, in het
de ziedende golven. Een man I restaurant. Daar gaat die lange
droeg zijn vrouw op zijn rug de j droeve kruistocht van geslagen
trap op naar boven. Hij wan-
kelde, stutte met zijn hand tegen
de muur en de muur scheurde
als een vel papier. Twee secon-
dat wil ze wel,Het huis is
in elkaar gezakt en verdwenen
zeggen de buren en ze bijten op
Zij moeten vertellen
Wij vertellen u dit verhaal van
nameloos leed, opdat gü. die op
uw blote knieën God moogt
ken, eindeloos zult zijn in uw
hulp en in uw naastenliefde. Het
is een erbarmelijk toneel, die
mensen in dat restaurant-ont-
vangstcentrum. Ze zwijgen eer-
een poos. Ze zijn blij, dat ze op
een stoel zitten en dat er licht
brandt en dat er warme melk is
voor de kleinen. De kleinen wil
len geen melk meer. Zij vallen in
slaap aan moeders schoot of ze
zitten stilletjes voor zich uit te
kijken. Hun witte neusjes, waaT-
op spatten modder zitten en hun
ogen. die groot en diep zijn weg
gevallen, kijken boven de de
kentjes en wollen dassen uit.
Zij hebben van de zuster een
beestje gekregen en een pop
petje. Ze houden het in hun
nandjes, maar ze kijken er niet
naar.
Er zijn al kinderwagens en
wiegjes aangevoerd voor de aller
kleinsten. En moeder huilt van
geluk om zoveel hulp en be-
zorgheid van alle kanten. Want
dat is het. wat die mensen op
dit ogenblik het meest beroert:
die volheid van medeleven en
van steun, die een majesteitelijke
gestalte kreeg in dat onvoor
waardelijke geven van heel om
volk en dat nu hier, aan de
Utrechtse Croeselaan, wordt uit
gedragen door honderden hulp
vaardige handen en harten.
Niemand beter dan deze men
sen van het water- en polder
land weten van christenplicht.
Het volk. dat aan de dijken
Honderden vrijwilligers uit het gehele land en uit alle lagen der
bevolking zijn koortsachtig in de weer om het 85 meter brede gat
in de dijk „Het Gat" te Papandrecht te dichten. Een overzicht van
de werkzaamheden.
den later was er niets meer dan
de grijpende muil van het wa
ter
mensen langs registratie en ge-WOont, is een christelijk volk. Zij
neeskundige dienst. Sommigen dragen in deze bittere nood God
van hen hebben nog een zak of met zich mee, zoals zij door God
een bundeltje kleren bij zich.! gedragen werden, toen zij aan
zelf tegen ons. „U moet het maar
niet erg vinden, dat wij het u
vertellen. Wij willen ons niet
beklagen wij willen alleen maar
begrypt het wel, het is
moeilijk alles te verkroppen. Je
stikt er bijkans in".
is en blijft goed
Nameloos leed
Ze komen uit de bussen ge
stapt, de vluchtelingen moeizaam
en wankelend. Mannen met baar
den van zoveel dagen. Hun jas
sen broeken zijn vol modder en
stinken naar water en naar slik.
Zij dragen de geur met zich mee
van het zweten in de redding-
Er komen vólgende bussen bin- x
ieder-1 nen- Dan gaan de mensen, die al boten en van de lijken van
- 1 eerder zijn aangekomen en te koeien en schapen, die bij hon-
eten en te drinken hebben^ ge- derden ronddrijven in het schuim
van de losgebroken zee. De vrou
wen hebben natte, losgewaaide
haren, nu beschermd door een
paardedeken of door een flard
van een gordijn. In hun gezich
ten loopt een modderig spoor van
tranen. Kinderen, babies van nog
geen jaar soms, hebben zij, ge
wikkeld in dekens, vast tegen de
programma
VRIJDAG 6 FEBRUARI
HILVERSUM I (402 M.):
7.00 VARA: 10.00 VPRO;
10.20 VARA; 12.00 AVRO:
16.00 VARA; 19.30 VPRO;
21.00 VARA: 22.40 VPRO:
23.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws; 7.13 Gram.;
8.00 Nieuws en weerber.; 8.18
Gram.; 8.50 Voor de huisvrouw
9.05 Gram.; 9.35 Waterstanden;
9.40 Voor de kleuters; VPRO:
10.00 „Kinderen en mensen", cau
serie; 10.05 Morgenwijding; VARA
10.20 Gram.; 10.30 Schoolradio;
10.50 Gram.; 11.25 Voordracht;
11.45 Vocaal Dubbelkwartet;
AVRO: 12.00 Zigeunermuziek;
12.30 Land- en tuinb.medede-
lingen; 12.33 Sport en prognose;
12.48 Gram. muziek; 13.00 Nieuws
13.15 Mededelingen of gramofoon.
muziek; 13.20 Dansmuziek; 14.00
Voordracht; 15.10 Fluit en piano;
15.40 Orgel en viool; VARA: 16.00
Gram. muziek; 16.30 Voor de
jeugd; 17.00 Kinderkoor: 17.20
Muzikale causerie; 18.00 Nieuws:
18.15 Felicitaties; 18.45 „Achter
de Horizon", hoorspel; 19.00 Gra-
mofoonmuziek; 19.10 „Burger,
boeven en brigadiers", klank
beeld: VPRO: 19.30 „Vreugde en
verdriet", causerie; 19.50 Berich
ten; 20.00 Nieuws; 20.05 Boekbe
spreking; 20.15 Zang en piano;
20.30 „Europa één", causerie;
20.40 „Aanpassing", causerie;
VARA: 21.00 Cabaret; 21.30 „Het
ganse raderwerk stond stil",
klankbeeld; 21.50 Gram.; 22.05
Buitenlands weekoverzicht; 22.20
Lichte muziek; VPRO: 22.40
„Vandaag", causerie; 22.45 Avond
wijding; VARA: 23.00 Nieuws;
23.15 „In Huwelijk en Gezin",
causerie; 23.3024.00 Gram.
HILVERSUM II (298 M.):
7.00—24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws; 7.10 Gram.;
7,15 Ochtendgymn.; 7.30 Gram.;
7.45 Een woord voor de dag; 8.00
Nieuws en weerberichten; 8.18
Gewijde muziek; 8,45 Gram,; 9.00
Voor de zieken; 9,30 Voor de
huisvrouw; 9.35 Gram.; 10.30
Morgendienst; 11.00 Viool en
piano; 11.30 Gram.; 12.30 Land
en tuinbouwmededclingen12.33
Gevarieerde muziek; 12.59 Klok
gelui; 13.00 Nieuws; 13.15 Lichte
muziek; 13.45 Gram.; 14.00
Schoolradio; 14.30 Gram.; 14,45
Harp, fluit, viool, altviool en
cello; 15,15 Voordraoht; 15.35 Ge
varieerde muziek; 16.00 „De aan
leg van een mooi gazon", causerie
16.15 Zuid-Afr. programma; 16.30
Gram.; 17.00 Harpensemble: 17.30
Militaire causerie; 17.40 Gram.;
17.45 Fries programma; 18.00 Vo
caal dubbelkwartet; 18.30 „Een
goed woord voor een goede zaak"
causerie; 18-35 Gram.muz.; 18.40
Kamermuziek; 19.00 Nieuws en
weerber.; 199.10 Regeringsuitzen
ding: Verklaring en toelichting;
19.30 Gram.; 20.00 Radiokrant;
20.20 Gram.; 20.50 „De Chr. Soc.
Beweging op Nieuw Guinea", cau
serie; 21.10 Ned. kamermuziek
voor blazers; .21.40 Strijkorkest;
22.15 Kunstoverzicht; 22.45
Avondoverdenking; 23.00 Nieuws
en SOS-berichten23.15 Het
Evangelie in Esperanto; 23.30
24.00 Gram.
kregen, naar de slaaploods. Rode
Kruis-soldaten schijnen devluch:
telingen met zaklantaarns bij. Zi.i
dragen de kinderen en zij heb
ben de moegevochten en moege-
sleepte vrouwen aan de arm. In
de loods ligt vers, dubbeldik stro
en vlak bij de ingang is een
magazijn van kleding en schoei
sel en dekens. Ook hier weer
tientallen hulpvaardige handen,
die de vluchtelingen helpen bi.i
het uitzoeken van wat zij nodig -
hebben. De gescheurde, modde- sters en rode kruis-soldaten die I weet niet waar jze^zijnmaar
rige jj|
Anderen gaan met lege handen.
Zij hebben alleen nog zichzelf.
Alles verdronken, alles weggesla
gen, huis en schuur en vee
Doodmoe zijn ze.. Verschillen
den van hen moeten ondersteund
worden door verpleegsters
het kolkende water wisten te
ontkomen.
Ze zijn bijkans niet aan te ho
ren, die gruwelijke drama's, die
zich op de dag en in de eindeloze
nachten hebben afgespeeld. In
lieren aan de post, waar de viucm
telingen worden geregistreerd,
wijzen het uit. Twee kinderen
verdronken vader niet meer
gezien, nadat hij met de boot
anderen is gaan reddenons
gezin is er nog wel, de andere
borst gekiemd. Alsof er overalfamilie is onder gegaan... er is,
rondom nog dat donkere, gulzig een meisje van tien jaar, dat nu
klotsende water is van die nach- alleen op de wereld is. Vader,]
ten op zolder. Wanneer verpleeg- moedei-, broer', zusjes.... „ik;
sters en rode kruis-soldaten die i weet niet waar ze zijnmaar,
laarzen gaan uit, de rot-: lieve last overnemen, komt in de, de mensen uit de buurt, die heb-
ÜÜI ben kunnen vluchten, weten het
wel. Ze zeggen het de man van
de registratie, wanneer het kind
liefderijk door helpsters is weg
gebracht en warme soep krijgt
en een reep chocolade en een
soldaten. Of zij steunen elkander.Rotter darn ligt een jongen van
Er rijn veel ouden van dagen i 15 jaar uit Strijensas m het zie-
die strompelend naar de eerste] kernhuis. Aan de poot van zijn
de beste stoel grijpen en daar i bed is een hond gebonden. Het.
op neervallen. Alsof zij helemaalbeest heeft hem het leven gered,
zijn uitgeleefd. Maar vraag niet hoe. De vader
Wij durven het allerergste niet' en de moeder van de jongen en
aan de mensen zelf te vragen, hy ze]f hadden elkander vast,
Er zijn veel gezinnen, die bij el- terwijl zij op een kapokmatras
kander znn gebleven, maar erzaten die door het water werd
zijn ook anderede formu-rnee_esieu,rd. Vader en moeder
werden eraf gesmeten en kwa
men niet meer boven. Ook de
jongen kon het niet langer meer
bolwerken. Maar zijn hond, die
achter de matras aanzwom, greep
de knaap vast in zijn bek en
gelopen schoenen zijn voor de( ogen van die moeders weer die
voddeman en de nog vochtige angstige blik. „Heb maar geen
riekende jassen en jurken wor
den verwisseld voor splinter
nieuwe kleding. Helpsters gaan
langs de banken, waarop de
vluchtelingen nog maar weer
even uitrusten, voor zij in het
stro zullen neerploffen en een
gat in de dag zullen slapen. Als
ze kunnen tenminste.
De helpsters brengen nog
extra kleding, want de men
sen zijn bescheiden. Sommi
gen willen niet eens nieuwe
schoenen hebben. Die andere,
die niet helemaal nieuw meer
zijn, zijn ook wel goed. De
helpsters nemen er geen ge
noegen mee. „Pak deze niaar
gerust en u kunt nog best
een warm vest gebruiken. En
u daar hebt een nieuw over-
hemd nodig. En hier is nog n
stapeltje ondergoed voor uw
kinderen. En neemt u dit er
dan maar bii. lakens en de
kentjes voor in de wagen
Verkenners en gidsen helpen
de ouden van dagen bij het uit
trekken van jassen en schoenen
en zij hebben een woord van
troost, wanneer er weer tranen
komen.
De burgemeester spreekt met
de mensen en mevrouw de Ra-
nitz steekt de moeders een hart
onder de riem. En de commissa
ris van de Koningin legt zijn
hand op de schouders van de
mannen. Utrecht is paraat, maak
je geen zorgen. Het zal jullie
aan niets ontbreken.
En dan is het antwoord, „wij
zouden willen, dat wij het waren
die helpen konden. God zal het
iedereen lonen, want God is en
blijft goed, ook al is het water
een beul.
Afschuwelijke drama's
Wat moeten wij nog verhalen
van de ellende in de polders
daarginds?
De vluchtelingen komen uil
Goeree en Overflakkee. Uit Strij
ensas aan de Moerdijk, uit de
Hoekse Waard en uit 's Graven
deel.
Er zijn er veel uit Strijensas.
Daar kwam het water van het
Hollands diep in de nacht van
Zaterdag op Zondag naar de dijk
gestormd en de diik bezweek.
Een man rende door de straten
en riep over het gebulder van
het water heen, dat er al geen
redden meer aan was. In een
half uur tijd was het gebeurd.
Geen deur en geen raam hield de
kolkende stroom tegen.
„Toen ik naai- beneden rende"
vertelt de een, „was het water
al tot mijn knieen". „In de mor
gen van Zondag kroop het water
in de straten tot onder mijn ok
sels omhoog" vertelt de ander.
Ze hebben vanaf die morgen tot
aan vanmorgen op de zolders en
vlak onder de daken en daar bo
venop geleefd, de mensen van
Strijensas. Er was geen licht en
geen leidingwater meer, er was
alleen maar het geweld van de
ramp, die geen deernis kende.
De mannen hebben nog boten ge
pakt en zijn gaan redden wat er
te redden viel. Een vader van
zorg," zegt de zuster en dan is
het goed.
Je zou willen schreeuwen, een
bus, dat is voldoende. Maar er
komen er meer en steeds maar
Kustvaartuig terecht
Het Nederlandse kustvaartuig
..Jan Kreumer" rederij Kreumer,
Vlaardingen, op weg van Rotter
dam naar Esbjerg, waarover on
gerustheid bestond, omdat men
er sinds Vrijdag 30 Januari j.l.
niets meer van had gehoord, is
gisternacht met 2 dagen vertra-
sleurde de jongen over een af
stand van tientallen meters door
het water naar een droge plek.
Zo is het in Strijensas gegaan.
De eerste dag en ook nog de
tweede dag werd door middel
van eigen bootjes de op de zol
ders gevluchte bevolking van de
noodzakelijke levensmiddelen
voorzien. Intussen tuurden de
mensen uit de dakramen over de
eindeloze zee van water, waar
boven vliegtuigen begonnen te
cirkelen en motorboten in aan
tocht waren. Voor velen kwam
de hulp te laat. Steeds weer
stortten huizen in of steeg het
water zo hoog, dat tenslotte ook
de schoorstenen onder gingen.
Eerst vanmorgen kwam groot
scheepse hulp opdagen. Wat van
de mensen en 't vee van Strijen
sas was overgebleven, moest wor
den geëvacueerd. Vooral vanwege
het gevaar van besmetting. Hon
derden dierencadavers dreven op
het water. „Alleen al de lucht
was niet meer te harden
Nieuwe vreselijke tonelen heb
ben zich bij de afvoer afgespeeld.
De vluchtelingen moesten in
sommige gevallen honderden me
ters ver over smalle dijken gaan,
die ook ieder ogenblik konden
doorbreken. Waar gaten waren,
werden vlotten gebruikt om over
te steken. Deze moesten met tou
wen worden vastgehouden in de
kolkende trechters, waarin het
water als een monster zo wreed
en woest een uitweg zocht.
Waar de eerste ploeg van red
ders was, was het leed geleden.
Daar waren meteen al dekens en
er waren vooral auto's, die weg
snellen van het water. „Wij kon
den het water niet meer zien...."
En nu slapen de mensen van
Strijensas en van de Hoeksche
Waard en van 's Gravendeel in
het warme stro van de Jaarbeurs-
paviljoens. Tussen vier veilige
muren. En buiten die muren kan
het leven nog zijn normale gang
gaan. Het zal deze slachtoffers
van het water liefderijk in zich
onnemen. Ja, al zon het maan
den, jaren moeten duren.....
Prins voorzitter Rampenfonds
pop, als ze die wil hebben. En ging is Esbjerg aangekomen.
Bij Rijkspostspaarbank
Gunstige spaarcijfers
in Januari
Januari is een gunstige spaar-
maand geweest. Bij de spaarbank
voor de stad Amsterdam is inge
legd 3.675.888 en terugbetaald
2.080.020. zodat hier een spaar
overschot behaald is van
1.595.868. De Rijkspostspaarbank
heeft nog geen totaalcijfers be
schikbaar. daar door de overstro
ming de verbinding met vele bij
kantoren onmogelijk is.
Emissie Groninger
Industriële Credietbank
geslaagd
Emittenten delen mede, dat de
emissie van nom. f 30É.000 ge
wone aandelen en nom. 600.000
4 pet. obligaties Groninger
Industriële Crediet-bank N.V.
een volledig succes heeft opgele
verd.
Alle houders van claims heb
ben van hun voorkeursrecht, als
mede van het hun toegekende
speciale recht van voorrang bp
toewijzing op de obligatie-uitgifte
volledig gebruik gemaakt.
Op de overige vrije inschrijvin
gen op de obligatielening, die het
bedrag der lening vele malen
hebben overtroffen, kan derhalve
niets worden toegewezen.
werd 8 millioen gespaard
Ook voor de Rijkspostspaar
bank is Januari een gunstige
spaarmaand geweest. Begrijpelij
kerwijs zijn van de overstroomde
gebieden nog geen exacte cijfers
beschikbaar, maar volgens de
voorlopige berekening werd 38
millioen gespaard en 30 mil
lioen terugbetaald, hetgeen een
positief saldo van 8 millioen
betekent.
In 1952 werd in totaal
f 2207 millioen verzekerd
Volgens een opgave van het
C.B.S. werd in December voor
een bedrag van 242.4 millioen
verzekerd, waarvan 104.1 mil
lioen kapitaal, 120.6 millioen
rente en 17.7 millioen volgsver-
zekering.
De totale verzekeringen in 1952
zijn gestegen tot 2.207.3 millioen
waarvan ƒ732,3 millioen kapi
taal, 1050,9 millioen rente en
ƒ224.1 millioen volksverzekering.
In 1951 bedroegen de verzekerin
gen ƒ2.017,2 millioen.
Beursoverzich t
AMSTERDAM 4 Febr. De
waer animo ter beurze ontbreekt
nog steeds en ook vandaag was
de be langstelling van het publiek
gering. De activiteit bleef dan ook
beperkt, doch de stemming was
verbeterd en aan de vaste kant.
Geen enkele rubriek bleef achter.
Na onveranderde openingskoersen
ging het in opwaartse richting,
mode-door aankopen voor buiten
landse rekening. De aanneming
door de Eerste Kamer van het
wetsontwerp inzake de dividend
beperking had geen enkele in
vloed. Na aanneming in de Twee
de Kamer had men hier al re
kening mede gehouden.
Twee textielbedrijven hebben 't
dividend over 't verstreken boek
jaar bekend gemaakt. Wyers be
taalt 9 pel over 1951/1952 uit de
dividendreserve (de vooruitzich
ten worden gunstig geacht). En
Kemo corsettenfabriek, een nieu
weling op de beurs, stelt 9.4 pet
voor over 1952.
Beide dividenden hebben een
bevredigende indruk gemaakt,
vooral dat der laatstgenoemde,
die drie punten hoger was op 128,
De internationale soorten trokken
vanmiddag 2 tot 4 punten aan,
scheepvaart waarden eveneens be
ter. Cultures toonden een vaste
ondergrond met hogere prijzen.
Bij besluit van de ministerraad
is ingesteld een coördinatie-com
missie „Watersnood 1953" onder
voorzitterschap van de minister
van Binnenlandse Zaken. In deze
commissie hebben zitting de secre
taris-generaal van het ministerie
van Financiën, de secretarissen-
generaal van de ministeries van
Maatschappelijk Werk en van Al
gemene Zaken, de directeur-ge
neraal van het Verkeer, de Ne
derlandse territoriale bevelhebber
en de plaatsvervangende direc
teur-generaal van de voedselvoor
ziening.
De taak van deze commissie is
de nodige coördinatie te verzeke
ren in de leiding bij de bestrij
ding van de ramp en bij de la
tere verzorging van de getrof
fenen.
Besloten is:
1. Bij de onmiddeLlijke bestrij
ding van de ramp heeft in de
provincie de commissaris der Ko
ningin de opperste leiding. In ge
vallen, waarin meer provincies
betrokken zijn -of de commissaris
door gebrek aan verbindingen
geen. overzicht heeft, berust be
doelde leiding bij de minister van
Binnenlandse Zaken. Dit betreft
uitsluitend de vaststelling van
wat gedaan moet worden en in
welke volgorde. Hoe dit gedaan
moet worden, ware over te laten
aan instanties, die daarvoor in
de eerste plaats zijn aangewezen.
Zo zal, nadat door de commissa
ris der Koningin of de minister
van Binnenlandse Zaken is be
paald, dat aan een bepaald ge
bied hulp verleend moet worden
van een bepaalde omvang, door
de directeur-generaal van het
verkeer via de verkeersinspecties,
het wegvervoer en via de be
vrachtingscommissarissen het wa
tervervoer moeten worden gere
geld, waarbij dan ook worden be
paald het soort, de omvang en
het aantal van de benodigde voer-
of vaartuigen.
2. Vluchtelingenzorg. Evacua
ties, waartoe besloten wordt door
de commissaris der Koningin c.q.
de minister van Binnenlandse Za
ken. worden geregeld door de
provinciale evacuatie-commissaris
sen en de centrale evacuatie
commissie. Zijn de geëvacueerden
eenmaal ondergebracht in de de
finitieve vluchtoorden, dan is de
verdere verzorging zaak van het
ministerie van Maatschappelijk
Werk, met inschakeling van de
provinciale opbouworganen.
3. Het bijeenbrengen der bij-
eengezamel-de goederen berust bij
het Rode Kruis, de centrale in
zameling van gelden bij het Na
tionaal Rampenfonds. Van be
doeld fonds zal de Prins der Ne
derlanden het voorzitterschap op
zich nemen.
De minister van Binnenlandse
Zaken heeft verzocht te bevorde
ren, dat steeds in overeenstem
ming met het bovenstaande wordt
gehandeld en dat ook de aantrek
king van hulpkrachten van elders
op vooromschreven wijze wordt
geregeld.
Regering en Rampenfonds
In het Nationaal Rampenfonds
zullen als vertegenwoordigers van
de regering optreden dr M. J.
Prinsen, secretaris-generaal van
het ministerie van Binnenlandse
Zaken en mr P. Werner, secre
taris-generaal van het ministerie
van Maatschappelijk Werk.
FEUILLETON:
EEN ZONDAGSKIND
Wii konden allebei niet
begrijpen, dat jii zó gedaan had.
Dan zei hij altijd: „Goede moed,
mon enfant." Mallot is een prach
tige man! Hij heeft alles gedaan
voor mij, dat ik me maar niet
eenzaam zou voelen. We gingen
naar alle opera's en concerten.
Dus vanavond ook naar 't Grand
Théatre. Je begrijpt, dat ik ge
schokt was. dat jij daar opeens
stond. Ik wist niet wat ik doen
zou, blijven of weglopen. Ik bleef.
Ook Mallot bleef. Toen jij de uit
leg van de Bretonse legende gaf,
vier kinderen onder de vijf jaar (kon ik het niet langer harden,
vertelt ons, dat hij er met nog. Toen wist ik. dat jij nog altijd
aan mii dacht. En ik móést zin
drie buren in een boot op uit
getrokken is. Wij hebben mensen
met touwen van het dak gesjord,
vertelt ie. Er was een vrouw, die
ieder ogenblik een kind ter we
gen. of ik wilde of niet! Klonk
't niet gek? Heb ik me erg aan
gesteld?"
Theodoor gaf geen antwoord. Er
reld kon brengen. Zij is uit het hoefde geen antwoord gegeven te
Ooor Toon Kortooms
worden, tenminste niet in woor
den. Want toen DeLcroix voor de
tweede maal ziin onschuldige
witte kop om de deur stak. zag
hij zó iets lieflijks en welspre
kends, dat hii er voor geen geld
van de wereld tussen wilde ko
men. Hij trok zich geruisloos te
rug en haalde andermaal de
schouders op.
Die avond in de villa van Del-
croix was er veel te vertellen en
te verklaren. Mallot en Van
Tricht waven er; zü luisterden
naar Theodoors verhaal en zei
den met een stralend gezicht, dat
ze dit alles wel gedacht hadden.
„En wat nu?" zei Theodoor.
„Dat is duidelijk," zei André,
„jij bent op dit moment ontslagen
als solist van ,,'t Hemeltje." Jii
reist als de gesmeerde bliksem
naar huis en wrijft die papa
het spijt me voor Clarence het
een en anaer onder zun neus.
uaarna ueuank je mevrouw .ue-
granue en mengt naai- ue groeien
over van mil en mint orkest. jmi
uaarna gaan jume samen naar ae
pastoor, tenslotte gun je vader
Eroriknom zijn weiveraienae rust
en wij, wii roken tot onze laatste
auemsnik Smciair-sigaren."
'i'heocioor Keek naar znn oude
leraar. Een man uit iuizenaen.
Een man, die met een Dijeenge-
raapt orkest van „hot naai- naai"
door Nederland trok en nu via
Frankrijk op weg was naai- Ame
rika. Mocht hi) deze man in de
steek laten op dit moment?
„En het orkest dan, André?"
„Jij bent ontslagen! Wij kun
nen het af, ook zonder jou, of
dacht je van niet? We scharrelen
wei een andere zanger op, een
die stukken beter zingt dan jij."
Delcroix had geamuseerd het
gesprek zitten volgen. Hij sprong
op en riep:
„Ik geef U Louis Mouton. Hij is
een jonge opkomende zanger. Ziin
verwondering is onbeduidend.
Morgenavond zingt hij weer. En
uw orkest geeft natuurlijk! enkele
concerten in miin schouwburg.
„Ja?"
Laat in de nacht gingen de gas
ten slapen. Delcroix stond er op.
dat allen in ziin villa zouden lo-
Seren. Theodoor wilde net in zijn
emelledikant kruipen, toen er
zacht op de deur geklopt werd.
„Binnen!" riep Theodoor. be
nieuwd wie hem kwam storen.
Het was André, gekleed in
nachtgewaad.
„Kruip er maar in," zei hii ge-
moedeiiik, „ik kom even op de
rand van je Dea zitten, ik moet
je iets vertellen, ik kan er met
langer mee wacmen. En misschien
zou je er anders nooit achter ko
men."
Tneodoor keek zijn oude leraar
vragend aan.
„Als je morgenavond in Neder
land aankomt, moet je mevrouw
Legrande veel groeten van mij
doen en haar nog eens hartelijk
bedanken," zei André.
„Dat heb je me al gezegd,
vriend, ga maar gauw naar bed.
Je hebt ae slaap harder nodig
dan ik.
„Ik betwijfel dat", zei André
onverstoorbaar, „je weet nog wel,
dat je mij, na je examen, in een
mooi huis aantrof, hé? En dat je
daar niets van snapte? En dat ik
het ook niet snapte? En dat we
het misschien pas veel later zou
den snappen."
„Ja." zei Theodoor, een beetje
ongeduldig.
„Dat huis is van mevrouw Le
grande. Zij heeft vele huizen. Zij
liet mij ontbieden en gelastte mij
in de Marnalialaan te gaan wo
nen. Zij zei letterlijk: „lk geloof
niets van die affaire tussen Cla
rence en Delcroix Jr. Het is een
streek van Johan, die zich ziin
dochter ziet ontglippen. Laat rus
tig alles zijn gang gaan. Doe al
leen maar wat ik je zeg. Nou ja,
dat heb ik gedaan Ik richtte een
orkest op en gaf door bemidde
ling van mevrouw Legrande de
eenste uitvoering bii Tilman. We
betrokken de schouwburg ,.'t He
meltje" 't was haar schouw
burg. Dat het personeel van de
N.V. Walisco carte blanche heeft,
danken wij aan mevrouw Legran
de. Zii is een der voornaamste
aandeelhouders in deze N.V. Ik
wist dat allemaal, zij vertelde mii
alles. Maar ik mocht niets tegen
jou zeggen, „voordat die twee
weer bij elkaar zijn;" zo zei ze
het. Ze zei ook: ..Het kan mii een
massa geld kosten, maar dat deert
niet mii niet. Deze keer wil ik en
zal ik doorzetten! Die harde kop
van Johan móét buigen. Ik heb
tenslotte méér. veel méér in de
melk te brokkelen dan hii. Als ik
wil. kan ik hem uit ziin huis la
ten zetten, want het is van mii.
Zijn kostbare verzameling in
strumenten.is van mij. Johans
financiën zijn duidelijk beperkt.
Als ik wil. vallen de Verenigde
Schouwburgen vandaag nog als
zand uit elkaar. Maar ik wil dat
niet. Het gaat mii uiteindelijk om
het geluk van mijn kleindochter,
het enige, dat mij de moeite
waard is." Zo is het. Theodoor.
't Heeft me bovenmenselijk veel
moeite gekost alles voor me te
houden. Mevrouw heeft er ten
slotte ook voor gezorgd, dat we
hier in Parijs kwamen. Ze drukte
mij od het hart onmiddellijk na
ons optreden naar Guillaume
Mallot te gaan. Daar is Clarence,
zei ze. Nu. ik kreeg er geen kans
toe. Totdat monsieur Delcroix je
kwam halen. Je was de deur nog
niet uit of ik naar Rue de Marti
nique. Mallot en Clarence waren
iuist weg... naar het Grand
Théatre.
(Wordt vervolgd.)
