Tekortgeschoten mensenwerk AANLEG VAN TERPEN IS GEWENST ZONDAG ALGEMENE GEDENKDAG Evacuatie van de Zeeuwse eilanden vandaag nagenoeg voltooid WIJ ZULLEN HET NIET KUNNEN VERGETEN Zusters willen klooster niet verlaten PLUNDERAARS IN ARREST De mens kan niet onder alle omstandigheden de natuur beheersen Vrijwilliger per sportvliegtuig Stavenisseslechts een plateau in twee dimensies r~ Extra zakgeld en sigaretten Nog mensen op Tiengemeten DONDERDAG 5 FEBRUARI 1953 PAGINA 3 Reeds luttele dagen na de watersnoodramp begint de mens zich te bezinnen en daarmee een aanvang te ma ken met lucht te geven aan zijn neiging om te critise- ren. Hoe heeft deze ramp kunnen gebeuren?, is de eerste vraagen de volgende luidt: had zij niet althans in deze excessieve vorm voorkomen kunnen worden? Zo begint de mens te vragen, wanneer hij de eerste veer weer van zijn mond kan blazen. Men mag er op reke nen, dat die vragen in de komende weken zullen aan zwellen en misschien hier en daar scherpere vormen zullen aannemen, dan waarin ze nu hier worden gefor muleerd. En daarom is het goed ze tijdig onder het oog te zien. Het kan helpen de situatie beter te begrijpen en er wellicht lering uit te trekken. Waren er meer voorzorgsmaatregelen mogelijk geweest? In theorie wellicht. Men had drie gegevens in de loop van Zaterdag. De abnormale hoeveelheid opperwater, dat door de rivieren werd afgevoerd en de daaruit volgende extra hoge waterstand. Het springtij, dat volgens de tabel d;e nacht zou voorkomen. De storm, die ook des Zaterdags reeds woedde en die, naar in de loop van die dag uit de weer berichten duideHjk werd, in aanzienlijk toenemende he vigheid uit de streken van Ierland en Schotland onder weg was. Zekerheid is uitgesloten De eerste factor was de minst belang rijke. De hogere stand der rivieren js van betekenis in hun smallere boven loop. In de zeer brede, wijdvertakte ri viermondingen betekent hij niet veel meer. Het springtij stond vast, maar op zichzelf zegt zulk een gegeven weinig of niets. Het wordt springvloed met de regelmatigheid van volle en nieuwe maan, en alle waterwerken zijn met ruime marges op de werking van dit normale-abnormale getij gebouwd. Verreweg de belangrijkste factor was de storm, zijn kracht en zijn lange duur. Was hij in die kracht en in die duur te voorzien geweest? De deskundigen be twijfelen het sterk, want al wist men, dat er op zwaar weer gerekend moest worden, hoe kon men voorzien, dat het tot een orkaan van zulk een alle erva ring verbluffend geweld zou uitgroeien' Er zijn meer stormen over ons land ge gaan bij springtij en zij hebben meer dan een eeuw lang. in heel de tijd dat er statistiek van wordt bijgehouden, niet bij benadering tot zulk een resultaat ge leid. De mens ïs tekortgeschoten, omdat het hem niet gegeven is onder alle om standigheden de natuur te beheersen, noch om ook in de excessieve gevallen te. kunnen voorzien wat de krachten der natuur zullen doen. Hy kan zich slechts instellen op het gemiddelde, hij kan daarby uit voorzorg een marge nemen voor het uitzonderiykc, maar daarbij moet hij het laten. Dan moet hij verder vertrouwen op het werk, dat hy verricht heeft en hopen, dat er zegen op mag rusten. De mens moet zich uit geeste- lyk zelfbehoud instellen op het werk van zyn handen. Hij heeft zijn dijken, zyn kaden, zyn wallen. golfbrekers, die enorme gevaarten van klei, leem, rijs hout en basalt. Zijn die dyken hoog en sterk genoeg? Ze zyn het inderdaad, maar altijd aan de ervaring getoetst. In het afgelopen najaar maakte het Tweede-Kamerlid mr. Burger zich zeer bezorgd over de gevolgen van de inpol dering van de Biesbosch en de daarmee gepaard gaande verhoging van de dijken, die de waterstand voor Dordrecht onder omstandigheden zou doen oplopen. De heer Burger had ongelijk, al moge oit thans vreemd klinken. De deskun digen konden u aan de hand van hun onweerlegbare statistieken verzekeren dat het in hel allerongunstigste geval, dal zich gemiddeld in een mensenleven nog niet eens voordeed, hoogstens acht centimeter in de waterstand zou sche ien. Een kleinigheid: niet de moeite i^aar nu is Dordrecht voor een gedeelte onder water gelopen, en in de statistieken komt voortaan een ander cijfer te staan. Heeft de heer Burger van nu af aan gelijk? Alles wat men er van kan zeggen, is. dat het opnieuw een kwestie van kansberekening wordt, zy het ditmaal met een enigszins ge wijzigd gegeven. Maar het is de vraag of het voor de berekening heel veel verschil zal uitmaken. Dit brengt ons tot de tweede vraag van meer algemene strekking en daar om belangrijker. Waren onze water werken dan onvoldoende? Het ant woord daarop kon niet anders luiden aan: ja, zoals gebleken is. Onze dijken waren te laag en in vele gevallen ook niet sterk genoeg. Is dit dan de laak bare schuld van mensen' In het alge meen mag men daar „neen" op ant woorden. Zij waren voldoende volgens de ervaring, zover als die reikte. Er was een veiligheidsmarge aan toege voegd. M'at zal men nu aanvangen met deze allerjongste ervaring? Zal men de dij ken hoger maken dan het hoogste peil dat thans bereikt is? Zal men een der gelijke storm geheel incalculeren bij de oijkenbouw? Men zou dan niets anders doen dan reeds gedaan was; men zou alleen nog wat verder gaan. Doch de Waterstaat dacht, dat het reeds behoor lijk voldoende was zover als men ge gaan was. Wie garandeert, dat er niet een nog verschrikkelijker storm, nog hoger water zal kunnen komen? Zo komen we nooit uitgevraagd, om dat het onmogelijk is ooit tot een ze- In de nacht van 3 op 4 Februari is op Schouwen en Duiveland een aantal mensen van 't dak van een huis gered door het stoutmoedige optreden van een reserve-kapilein-vlieger van de lucht macht, die met een sportvliegtuig drie rubberboten afwierp tijdens een moei lijke vlucht in hel duister. Deze reser ve-officier, de heer J. Hoekstra, die zich thans niet in actieve dienst bevindt, stelde zich met zijn Fairchild-vliegtuig beschikbaar voor reddingswerk op pun ten, waarvan bekend was. dat zij tot de zgn. noodadressen behoorden. Hy voerde drie rubberboten mee, voorzien van lange touwen, die hij tus sen twee en vijf uur in de ochtend van 4 Februari met succes op een benarde plaats op het eiland Schouwen en Dui veland heeft kunnen neerlaten. De lan ge touwen gebruikte hij om verbinding tot stand te kunnen brengen tussen de mensen op het dak en de reddingboten, di« in de nabyheid van het water te recht kwamen. Dank zy deze touwen konden de in nood verkerenden de bo ten naar zich toe trekken en deze ver volgens gebruiken om zich van hun be narde positie te verwijderen. Dezelfde vlieger heeft reeds vóór dit nachtelijk avontuur daadwerkelijk en vrijwillig aan het reddingswerk uit de lucht deelgenomen en is ook thans nog op dit gebied actief. lcerheid te komen. Natuurlijk zullen onze waterbouwkundigen delen van de waterweringen, die zwak of oud zijn gebleken of extra-bedreigd, voorzien en verstevigen, doch men kan niet ein deloos doorgaan met alle dijken hoger te maken, ongetelde extra millioenen te spenderen aan een kans, die reken kundig gezien heel klein is, hoe ver schrikkelijk de realiteit ook is. wan neer zij zich eens voordoet. Nederland bestaat voor een groot deel uit kunstmatig land, aanslibsels, die wij hebben vastgehouden en drooggelegd n "neschevnvj tegen de zee. maar die geen normaal gevormd, geen natuur lijk vasteland zijn. omdat het beneden de zeespiegel ligt. In die polders en wij hebben thans vooral het oog op de zeepolders leeft een aanzienlijk deel van de bevolking, onder zeepeil en slechts beschermd tegen dc zee, haar vloeden en haar stromen door een en kele dijk, slechts een aarden wal, die de mens scheidt van de verdrinking. Bij een ramp als deze, vraagt men zich af of het niet een roekeloos avon tuur is op zulke plaatsen te leven. Mis schien is het wel al te roekeloos, wan neer wij zozeer vertrouwen op de kracht van de geweldige waterwerken, die wij wrochtten, wanneer wij ons doodgerust vestigen achter dit werk onzer handen, die simpele aarden wal len, en verder aan niets denken. Mis schien is dit een psychische fout, die ergens een aanrakingspunt heeft met vermetel vertrouwen. Misschien komt het ook. omdat wij te zuinig ziin Maar waarom maken wij in onze polders geen terpen, geen verhoog de plaatsen in gedeelten van de dorpen, of vlak daarbij, waarom geen versterkte en verbrede dijk- gedeelten; waarom van die dijken uit geen hoge landtongen, allemaal plaatsen waar een door het water overvallen volk zich kan terugtrek ken om er tenminste het vege lijf en de levende have te kunnen ber gen? In Oost-BengaJen, in de stroomgebie den van de Ganges en de Brahmaputra, heeft de eenvoudige bevolking overal van die terpen, en zij woont er ook steevast een deel van het jaar op. want de overstromingen zijn er geregeld en het water bereikt er standen, die de rijst uit zelfbehoud tot over de zeven meter doen groeien. Dat zijn primitieve mensen en zij hebben geen verstand van waterbouwkunde, zal men zeggen, Maar zij zijn intelligent en zij kunnen zonder veel bezwaar, verstand van wa terbouwkunde krijgen. Nochtans ziet men daar in de plannen tot regeling van de waterhuishouding niet af van terpen, en men laat zich daarbij nog wel leiden door het advies van een groot Nederlands waterbouwkundige. Wij behoeven de vergelijking niet ver der door te trekken. De oplossing daar is ook wel geheel anders dan de oplos sing hier. Hier te lande sluiten wij de overstroming, naar menselijke bereke ning uit, doch wij weten nu scherp ge noeg, dat daarmede de overstromings rampen niet uit de wereld zijn. Op die overstromingen moeten wij ons ook voorbereiden, in gelaten erkenning van het feit, dat onze waterbouwkundige werken één keer in een mensenleven of één keer in een eeuw. doch in ieder ge val op éen bepaald moment het niet houden. Als er in die polders terpen, ver hoogde plaatsen waren geweest, zo zeggen mij sommige deskundigen, wier technische bekwaamheid er maar niet in geslaagd is hun gezonde ver stand te verduisteren, dan zouden er weliswaar op enkele plaatsen nog rampzaligheden zijn voorgevallen, maar dan zouden tallozen tijdig de wijk daarheen hebben kunnen nemen, dan zouden ongetelde drama's van mensen op wankele daken van onder mijnde huizen niet zijn voorgeval len; dan zouden bevolkingen, gecon centreerd op droge plaatsen, gemak kelijker en sneller gered en geappro viandeerd hebben kunnen worden; dan hadden duizenden stuks vee er het leven kunnen afbrengen; dan zou het dodencijfer niet de duizend ver gepasseerd zijn. Het is een gedachte, die niet van ge zond verstand ontbloot lijkt en die wij daarom ter overweging doorgeven. Als haar uitvoering, al was het maar pas over een eeuw, mensen zou behoeden tegen de doodsnood van storm, duister nis en water, dan zou het de moeite waard zijn geweest er bet oor aan te hebben geleend. Materiële schade kan met geld gerepareerd worden, en wordt ook betrekkelyk snel met geld hersteld, doch wij zijn nooit verantwoord, wan neer wij niet het uiterste hebben ge daan om de mensen de teistering van lijf en ziel te besparen. Stavenisse op Tholen is een van de zwaarst geteisterde dorpen. In de omgeving van het kerkje zijn de huizen door de enorme vloed golven Zaterdagnacht voor een groot gedeelte weggevaagd. In dit stadje zijn reeds 200 doden te be treuren. De regering deeli mede: In verband mei de ramp, welke Nederland heeft getroffen, hebben de gezamen lijke kerken besloten Zondag in de kerkdiensten op fe roepen tof bijzondere verootmoediging, tot gebed en lot offer. H.M. de Koningin zal zich om één uur op die dag door de radio tof ons volk richten. De programma's der omroepverenigingen zullen hei stempel dragen van herdenking van en bezinning op hel geleden leed. De regering spreekt de verwachting uit, dat algemeen in het openbare leven mei het bijzondere karakter van deze Zondag rekening zal worden gehouden. Atlantische conferentie uitgesteld De Atlantische Conferentie in de Ridder zaal te 's-Gravenhage, is In verband me! de noodtoestand uitgesteld. zgn. „highspeed" een soort heel grote en hoge gepantserde kinderwagen op rupsbanden zijn wij met de Franse genietroepen van Vogelenzang bij Hal steren naar Tholen gereden over een weg, die vele kilometers meer dan een meter onder water staat. Wij dankten vorige generaties, dat zij bomen langs de weg hadden geplant en ze niet had den omgehakt. Want anders waren wij onherroepelyk in een verraderlijke greppel, verborgen onder het water, terecht gekomen. Maar goed, die bomen waren er en zy waren veilige gidsen. Aan weerszijden van de weg lagen to taal verwoeste en verlaten boerderijen. Cadavers van koeien en paarden dreven door het water: Een luguber tafereel: bolle, opgezwollen beesten, die met de koppen diep in het water lagen. Over de Hoge Brug, die de oevers van de „Eendracht" overspant, zijn wij het stadje binnengereden. Daar leek alles wel. Die indruk werd nog versterkt door het feit, dat verschillende, aanvan kelijk geëvacueerde inwoners weer naar hun huizen terugkeerden. Het plaatsje had iets van een frontstad in oorlogstijd. Soldaten liepen over de kaden en door de straten en vele mili taire voertuigen stonden ordeloos en bijna doelloos door elkaar. Maar bij nader inzien bleek de stemming onder de inwoners in mi neur. Zij zijn verknocht aan hun idyllische woonplaats, maar toch verlangden zij er naar op het veilige vasteland te mogen zijn. Dat maakt hen onzeker, zo onzeker, dat velen, die aanvankelijk dat vasteland had den opgezocht, weer naai- hun oude woonplaats terugkeerden. Het ge beurde in Stavenisse dat wij met een duck konden bereiken heeft hen sterk aangegrepen. Zij hebben een panische angst, dat zij bij een nieuwe storm door een zware ramp zullen worden getroffen, ook al is dat niet waarschijnlijk. Maar angst praat men de mensen niet met rede neringen uit hun ziel, zelfs al voert men nog zo logische argumenten aan,. Het geteisterde Stavenisse Na Oude Tonge waarover wij gis teren reeds meldden is Stavenisse ongetwijfeld het zwaarst getroffen dorp- Deze wetenschap heeft onder de be-je van het gehele Nederlandse ramp- volking van het stadje Tholen een grote gebied. Een ieder die daar ziet wat hel verslagenheid teweeg gebracht. Op een brute geweld van de ontembare zee (Vervolg van pag. 1) Een verslaggever, die nagenoeg heel Zeeland heeft doorkruist, schryft de vol gende reportage: „De evacuatie van de bevolking van de overstroomde Zeeuwse eilanden zal vandaag nagenoeg worden voltooid". Dit is de mening van de piloten van de helicopters, de verkenningsvliegtuigen en de Dakota's, die reeds drie dagen lang onafgebroken boven de verdron ken gebieden hebben gevlogen. Zy heb ben ten minste duizend mensen geëva cueerd, tonnen voedsel, medicamenten, duizenden dekens en zandzakken af geworpen, daar waar deze het meest nodig waren. Het is ook de mening van verscheidene officieren, die het red dingswerk van duizenden militairen hebben geleid. Voor degenen, die na vanavond nog niet uit hun huizen zyn verlost, moet men het ergste vrezen. Het is welhaast ondenkbaar dat zij het langer dan vyf dagen in kou, in een zaamheid, in grote angst en op door zeewater totaal bedorven voedsel heb ben kunnen uitbouden. Feitelijk kan men vanavond ook wel aannemen, dat het merendeel der vermisten eveneens tot de dodelyke slachtoffers gerekend moet worden. Woensdagavond klonk er opnieuw alarm in de overstroomde en de geïso leerde gebieden. Er werd storm ver wacht. Met angst in het hart snelden degenen, die achter zwakke binnendij-1 keil tol nu toe voor de ramp gespaard i bleven, naar de gevaarlijke plaatsen om daar met man en macht versterkingen aan te brengen. Door de aether klonken noodkreten van vele burgemeesters, waarin met de grootste spoed om zand zakken werd gevraagd om het gevaar te kunnen elimineren. Waar mogelijk, werden die verstrekt, hetzy per schip, hetzij per vliegtuig. Maar niet overal ken deze hulp worden verleend. Het eiland Tholen werd op het droge gebied rond de hoofdstad na „prijs gegeven". Dat klinkt wreed, maar het kan niet anders. Aafc de Zuid- en Zuid-West zijde is de zeedijk over een afstand van vele honderden meters weggeslagen. Hier valt provisorisch niets te dich ten. Daar moet de Rijkswaterstaat met het zwaarste materiaal aan te pas komen Romen veilige gidsen heeft aangericht, wordt met ontzetting geslagen. Met een duck, over open zee feitelijk is meer dan de helft van Zeeland „open zee" hebben wij dit dorp, dat geen dorp meer is, bereikt. Van enkele delen is niets meer dan een plateau, in twee dimensies over. De lengte en breedte zyn er nog, die kun nen weliswaar overspoeld worden door het water, maar zij blijven. De hoogte is echter verdwenen, spoorloos verdwenen, weggeslagen door de golven. De linker- zyde van de Kerkstraat is helemaal weg. Ten minste honderd mensen vonden hier een graf onder het puin en in de golven. Van vele boerderijen is eveneens niets meer over. Het is angstaanjagend. De bevolking is op enkele mannen na thans vrywel geheel geëvacueerd. Wij vragen de duckchauffeur spoedig terug te keren. Want wij wilden dat wij dit alles niet gezien hadden. Wij zullen het niet kunnen vergeten. En wij zullen het willen vergeten. Het zien van ellen- vraagd. Storm zou betekenen een nieu we aanval op de geteisterde dijken, de aangevreten huizen, de stukgeslagen wegen. Dat zou betekenen opnieuw ern stige zorgen om de mensen die nog in de geïsoleerde dorpen zijn. Gelukkig is de storm in de afgelopen nacht enigs zins gaan liggen. Majoor Bruema heeft ons verteld hoe hy moest strijden om de bewoners van Hank tot evacuatie te bewegen. De pon tonniers van de duikerschool te Geer- truidenberg waren met motorvletten daarheen gegaan om de geïsoleerde be volking te bevrijden, In het zusterkloos ter waren honderadertig mensen bijeen. Dertien zusters, ruim zestig kleine kin deren en veel bejaarden. De zusters wei gerden het klooster, waar ook veel goe deren van hun beschermelingen waren bijeengebracht, te verlaten. Toen wilden ook degenen die hier onderdak hadden gevonden niet gaan. De zusters waren zo goed voor hen en zij wilden maar het liefst bij elkaar blijven. Majoor Brugma heeft al zijn overredingskracht nodig gehad om hen van idee te doen veranderen. Tenslotte wist hij moeder overste ervan te overtuigen dat het on verantwoordelijk was deze mensen op eengepakt te laten in een te klein ge bouw, dat bovendien gevaar liep in te storten door ondermijning en waar kin deren en volwassenen met ziekte en ge varen worden bedreigd. Toen moeder overste was gezwicht, volgde ook de rest, zodat men gelukkig alle bewoners veilig heeft kunnen overbrengen naar Geertruidenberg. Slechts vier zusters Zrn ter bewaking achtergebleven. .J de draagt men niet graag lang in zijn herinnering. Toch zullen wij dat moeten. Wij zullen de doden die wij gezien heb ben niet uit onze herinnering kunnen wegvagen, die vreemd opgezette blauwe lichamen. Evenzeer zullen wij echter blijven denken aan de heldenmoed van al diegenen die aan het reddingswerk hebben deelgenomen. Dat is nu bijna voltooid, 16.000 Neder landse militairen hebben er actief aan deelgenomen. 5000 man werd voortdu rend in reserve gehouden. Ten minste 4000 Amerikanen on 1100 Fransen heb ben na hun komst in het rampgebied geweigerd te gaan slapen, „omdat zij daar niet voor waren gekomen". Zij zijn onmiddellijk aan de slag gegaan. Mede door hun doortastendheid en dank zij het prachtige materieel dat zij mee brachten, is het gisteren geluid minstens 2500 mensen uit de noodgebïeden te evacueren. In de achterhoede werden deze militairen gesteund door duizenden studenten en andere vrijwilligers, die zich dienstbaar maakten met het vullen van zandzakken, het verstrekken van voedsel en het verzorgen van opvang centra. Angst om te evacueren Zal er komende nacht weer storm op steken? Dat hebben Woensdagavond, mét ons de bewoners van het West-Bra bantse geteisterde gebied zichzelf afge- Nadat de evacuatie van Hank voor zover mogelijk dus was voltooid, zijn de pontonniers naar Lage Zwaluwe gegaan. Zwaluwe is als uitgestorven. In woeste galop is de waterstroom door dit dorp gerend en heeft er alles meegesleurd wat hy op zijn weg ontmoette. Dc klin kers van de straten zijn weggespoeld als stof en op vele plaatsen liggeD de eiectricïteitskahels als dikke touwen naast de huizen, zulke kuilen zijn er ïn de wegen achtergebleven. De achter zijden van de buizen zijn volkomen weg geslagen en het opnieuw opdringende water dringt steeds verder door in de funderingen. Men vraagt zich af of van deze iiuizen nog wel iets te repareren is. Zondagnacht zijn hier al alle bewoners geëvacueerd. Maar drie dagen later staat er nog in vele stallen vee dat de ramp heeft overleefd maar de uitputting nabij is. Opnieuw doen hier motorvletjes met aanhangboten uitstekend dienst. Men heeft ze over drie dijken heen moeten trekken maar nu vaart men ermee van stal tot stal. Met trots toont de majoor ons de lijst van geredden die in een paar uur tijds werden binnengebracht. De vreugde om de triomfen wordt tel kens weer vernietigd door dc neder lagen die men elders lijdt. Terwijl men werkt en vecht om een hernieuwde aan val te keren, terwijl men in Raamsdonk- veer zelfs al weer de kamers en kelders heeft leeggepompt en aan herstellen denkt, komt het bericht dat in Nieuwen- dijk de dyk het heeft begeven en het water drie slachtoffers heeft geëist. Nieuw Vossemeer Onze correspondent in Steenbergen schrijft ons over de toestand in de uiter ste Noord-Westhoek van Brabant: Nadat men Zondagavond in de om geving van Nieuw Vossemeer het werk had moeten staken, kwamen in de loop van Maandag de talrijke militairen die de levenden van Nieuw-Vossemeer hebben gehaald. Van de vijftig a zes tig doden die er in dit dorpje te be treuren zyn, heeft men er nog slechts enkelen kunnen bergen. De redding was zeer moeilijk. Links en rechts van de dijk waarop we stonden, zwiepte het water over de auto's. Men had zelfs moeite om zich staande te houden. En dan dat verschrikkelijke gebrek aan materieel, dat ons noodzaakte om men sen in de tot aan de goot ondergelopen huizen te laten tot de volgende och tend. De ochtend waarop we zagen dat verschillende van die huizen er zelfs "niet meer waren Twee motorboten hadden we voor die polder bij Vossemeer en één daarvan raakte onklaar. Toch hebben we 't nog geprobeerd met aan elkaar gebonden roeiboten, hoewel de ouderen waarschuw den. Maar kan men iemand laten ver drinken op nog geen driehonderd meter afstand? Het is geprobeerd. Maar na tuurlijk mislukt. Slechts één geluk wai er bij die onderneming: dat er hier en daar bomen stonden waaraan men zich vastklemmen kon om te voorkomen dat het bootje op die onafzienbare kokende vlakte om zou slaan. Zo was het moge lijk, nog zich zelf te redden. De mensen op de zolders bleven zitten. Die een ste vig huis hadden zijn er de volgende dag nog afgehaald door de soldaten die wel materieel hadden, en door bezitters van motorboten elders uit het land. Hieraan dankt de bevolking van Nieuw- Vossemeer het dat zij niet in haar geheel is omgekomen. Men kan zich geen juiste voorstelling van de ontzettende nood maken, wan neer men niet zelf in de boten over het land js gegaan, tussen de onderge lopen huizen waaruit de mensen wuif den en schreeuwden, wanneer men niet gezien heeft hoe een koebeest op de achterpoten stond en de voorpoten legen een muur hield om de kop vrij te hou den. Dood en verderf, dat is hef. water. Het is erger dan de oorlog, toen we een week lang onder bommen en granaten in de kelder zaten van het huis dat boven ons was ingestort. Voor helpende militairen Dc minister van Oorlog heeft goedge keurd, dat militairen, die daadwerkelijk optreden in de noodgebieden, tot nader order per dag een extra zakgeld zullen ontvangen van een gulden, alsmede een pakje sigaretten. Deze regeling geldt met terugwerkende kracht van Zondag 1 Fe bruari af. De commandant van een Oxford van de Marine-Luchtvaartdienst, die Woens dag boven het eiland Tiengemeten heeft gevlogen, vertelde het volgende: Het hele eiland behoudens enkele plekken staat onder water. In het dorpje Tiengemeten zag hij de bewoners naar buiten komen toen het vliegtuig rondcirkelde. Op een klein stukje grond langs het dorp was vee samengedreven, Een boerderij te Vluchtheuvel in de Middenpolder is door het water stuk geslagen. Er werden daar geen mensen waargenomen. Op de uiterste Oostpunt van het ei land, waar enige huisjes staan, hangt de was buiten. Ook hier werd echter geen teken van leven gezien. f25.000 van Prinses Wilhelmina Haar auto beschikbaar voor ziekenvervoer Prinses Wilhelmina heeft aan het Na tionaal Rampenfonds een gift van f 25.000 geschonken voor de getroffenen in de geteisterde gebieden. Voorts heeft de Prinses haar parti culiere auto, een „Cadillac", ter beschik king gesteld van het ziekenvervoer. De auto is inmiddels naar de geteisterde gebieden vertrokken. Hij was gevuld met levensmiddelen. Watersnood 1953 Uitgave ten bate van Rampenfonds De medewerking van alle zijden maakt het slagen van de uitgave dei' Vereniging ter bevordering van de be langen des boekhandels „Watersnood 1953" een feit. Men kan zich nu reeds op het (binnen 14 dagen in de handel komende) boek laten inschrijven bij el ke boekhandelaar. Van de eerste oplage wordt een bate van ca. f 175.000 voor het Rampenfonds verwacht. VIJF DODEN OP TEXEL De burgemeester van Den Burg, mr. C. de Koning heeft medegedeeld, dat het dodencijfer op Texel thans vijf be draagt. Het vijfde slachtoffer is de landarbeider W. Bernardus uit De Waal. Er wordt nog steeds één persoon op het eiland vermist In verband met de Woensdagavond opnieuw opgestoken storm heeft de burgemeester van Den Burg Woensdag huis aan huis in de polder het Noorden door waarschuwing laten mededelen, dat het verstandig wordt geacht het vee uit deze polder te evacueren. Waar dit mogelijk is wordt alles in het werk gesteld om de dieren te redden. Een boer op Goeree brengt een varken m Heiligheid. Duizend man Rijks politie opgeroepen Vijf onverlaten hebben zich in het zwaar- getroffen 's-Gravendeel schuldig gemaakt aan plundering. Zij zijn gearresteerd en ingesloten Sn het Huls van Bewaring in Dordrecht. In Bergen op Zoom zijn drie plunderaars in arrest gesteld. In 's-Gravendeel bevinden zich nog on geveer duizend inwoners, die niet geëva cueerd wilden worden nt die teruggekeerd zijn. In verband met de plundering heeit en zich hier genoodzaakt gezien een ,-ondklok in te stellen. Het ïs verboden n van half zeven 's avonds tot zeven uur s ochtends zich op straat te bevinden. De politie heeft opdracht na eerste waarschu wing onmiddellijk te schieten. Ter versterking van de rijkspolitie in het rampgebied zijn ongeveer duizend man rijkspolitie uit liet niet getroffen deel des lands opgeroepen, Van dit aantal bevinden zich reeds 650 man in het rampgebied, ter wijl de overigen gereed staan om naar be hoefte te worden ingezet. Mocht blijken, dat de Rijkspolitie in liet rampgebied nog verdere versterking nodig zou hebben on deze niet meer gevonden zou kunnen wor den bij de rijkspolitie in het overige deel van het land, dan zal aanvulling plaats vinden uit de gemeentepolitie.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 2