Dr Alexander Loudon tijdens
concert overleden
50 Jaar geleden
«RUIlil
HT7T VADERLAND 2 DONDERDAG 5 FEBRUARI 1953
Het laatste jaar had dr Loudon zijn
schouders onder de Ned. Opera gezet. Hij
was voorzitter geworden van het Haagse
Opéra Comité en ook voor deze instelling
had hij plannen te over, Den Haag ver
liest in hem een groot man, die door zijn
langdurig verblijf in de Ver. Staten op de>
hoogste post. die Nederland daar te ver
geven had, een zekere Amerikaanse zake
lijkheid en doortastendheid had gekregen,
die aan zijn persoon een wel zeer bijzon
dere bekoring gaven. Hij was de eenvoud
zelf en ofschoon hij altijd lachend pochte
op het feit dat hij niets van muziek af
wist. voegde hij er reeds bij dat het
Residentie-Orkest zijn hobby en sport
was. Zo heeft hij voor het culturele leven
van Den Haag door zijn initiatieven de
Diplomatieke loopbaan
Dr Alexander Loudon, geboren in 1892
te Den Haag, volgde de diplomatieke loop
baan, waarin hij zeer hoge functies ver
vulde. Hij studeerde rechten aan de
Dr Alexander Loudon, de voorzitter
van het Residentie-Orkest opende het
concert van gisteravond in het Gebouw
voor K. en W. met een korte toespraak,
waarin hij de nationale ramp herdacht,
het Rampen-fonds-concert van Zondag
a.s. aankondigde en mededeelde dat het
Res. Orkest onder leiding van Prof.
Rudolf Moralt het concert zou openen met
het Air van Bach ter herdenking van de
vele slachtoffers van de watersnood.
Tijdens dit Air van Bach is dr Loudon
onwel geworden. Hij heeft de solisten-
kamer nog kunnen bereiken en is daar
enige minuten later overleden.
Het orkest, niet op de hoogte van wat
zich in de solistenkamer afspeelde, had
inmiddels het concert geopend met de
ouverture Freischütz van Weber, gevolgd allergrootste verdiensten verworven,
door de Burleske van Richard Strauss
door Theo v. d. Pas gespeeld.
In de daaropvolgende korte pauze deel
de Mr Evert Cornelis. directeur van het
Res. Orkest, het publiek diep ontroerd
het plotselinge overlijden van de Voor
zitter van het orkest mede en verzocht
een ieder stil naar huis te gaan. daar het
'concert verder geen doorgang zou vinden,
Gedurende de laatste jaren was dr
Alexander Loudon in onze stad de stu
wende kracht van het muzikale leven.
Van het ogenblik af, dat hij eind 1948
de algemene leiding van ons orkest op
zich nam, is het Residentie Orkest als met
sprongen vooruit gegaan en het kon zich
opwerken tot een zelfs internationale
faam. Hij was het, die Willem van Otter-
loo en mr Evert Corn'elis hier bracht, hij
heeft voor de leden van het Orkest alles
gedaan om hun bestaan te verzekeren
en hun artistieke daden te verbeteren.
Steeds zat hij vol plannen, die hij met een
zekere bonhommie en in alle eenvoud
toch altijd als grandseigneur, wist door
te zetten. Voor het Res Orkest had dr
Loudon alles over en de trots waarmede
hij enige minuten voor zijn dood het pu
bliek nog vertelde van de opofferingsge
zindheid van zijn mannen, die een belang
rijk deel van huri gage hadden afgestaan
voor het Rampenfonds en die bereid
waren Zondag as. voor de leniging van
de nood te spelen, was oprecht gemeend.
HET VADERLAND
5 Februari 1903
Het Engelsche telegraafagentschap Cen
tral News heeft een bericht uit Kaapstad,
volgens hetwelk een groot aantal Jood-
sche landverhuizers, door de nieuwe emi-
gratiewet getroffen, bij hun aankomst te
Kaapstad weder teruggezonden zijn.
van Den Daag en Scheveoingen
«SSXW9 -.oFXCcrrrct wi«rrsrN ov
CUtn GuUe kl&ik&n
Hendrik Hagenaars Hoek
Wij zijn allen diep getroffen door de
ramp.
Wij zijn allen gewend aan het ver
nemen van ellende.
Wij dachten misschien dat wij er im
muun voor geworden waren. Dat wij er
langzamerhand wel tegen gehard zouden
zijn.
Soms laten wij althans voor ons
zelve eerlijk zijn soms vernemen wij
verschrikkelijke berichten en wij zeg
gen dan dat wij diep getrofffen zijn,
maar ons hart voelt niet wat onze lippen
zeggen; wij weten met ons verstand dat
dit verschrikkelijk moet zijn voor wie
het ondergaan, maar zélf ondergaan wij
het niet.
Met deze raipp is het anders.
Ditmaal zéggen wij nauwelijks hoe
verschrikkelijk het is. Wij zeggen liever
helemaal niets. Ditmaal voelen wij
het door-en-door. Wij zijn er stil van.
Wij hebben geen zin om dingen te doen
waarin wij gewoonlijk wèl zin hebben.
Wij hebben zelf deel aan deze ramp. De
drang om te helpen is helemaal écht in
ons. En wij willen zó helpen en in zulk
een mate, dat wij er ons zelve iets om
zullen moeten ontzeggen. Wij zullen dit
met een soort bitter-smakende voldoe
ning doen. Wij zijn zélf bij deze vrese
lijke dingen betrokken, Dat geschiedt
zelden. En er is een grote gemeenschap
pelijkheid in ons verdriet om deze ramp.
Dat is misschien de enige kostbare en
lichte plek in de barre duisternis van
dit ongeluk.
Het is goed als wij trachten te be
grijpen waaróm dit zo is.
Er is, geloof ik, een groot stuk Neder
landse solidariteit in; een groot stuk
liefde voor ons kleine land.
Er zijn mensen, die wel eens smalend
over onze eigen kleinheid spreken en
die spotten op het stukje rivierdelta dat
Nederland heet.
Maar in hen, evenals in alle anderen
van Nederland is toch, zonder dat zij
zich daarvan bewust zijn, óók een stukje
trots: dat mensenhanden, geleid door
mensengeest en mensenkracht, dat kleine
stukje grond aan de zee ..ontworsteld"
hebben.
Nu zijn wij plotseling geplaatst tegen
over de barre werkelijkheid: dat zulk
groots mensenwerk door één storm kan
worden vernietigd en ongedaan ge
maakt. Geplaatst tegenover de zeker
heid, dat wat wij onze zekerheid waan
den, kinderspel is voor de krachten die
uit de oneindigheid losbreken.
Daarom, geloof ik, zien wij in het
noodlot dat zovelen getroffen heeft, een
deel van onze eigen zwakte en van
onze eigen ontoereikendheid. Naast
het gewone, menselijke mededogen om
de ellende waaronder zovelen nu lijden,
is er een gemeenschappelijk, Neder
lands, element in het feit dr. ons ge
meenschappelijk land is aangerand door
de vijand.
Er is. ook in onze solidariteit nü, een
parallel met Mei 1940.
Wij zijn. persoonlijk, diep geschokt
door een ramp die ons, persoonlijk, aan
gaat.
Persoonlijker dan dat er iets anders
verschrikkelijks was geschied.
Wij willen Holland houden.
Dit is de grond van onze ontzetting.
Dit zal, gelukkig, óók de grond van
onze hulpvaardigheid zijn.
Leidse Universiteit en promoveerde daar
in 1927 op het proefschrift: „Verdeling
van bevoegdheden in enkele middelpunt
zoekende samengestelde rechtsgemeen
schappen". In de diplomatieke dienst be
kleedde hij functies in Londen, Buenos
Aires, Washington en Madrid. In 1934
volgde zijn benoeming als gezant te Bern
en vertegenwoordiger van Nederland bij
de Volkenbond te Genève.
In 1938 werd hij gezant te Washington
en van 1942 tot 1947 diende hij ons land
als ambassadeur op deze gewichtige post.
Na zijn terugkeer in Nederland werd hij
lid van de Raad van State, welke hoge
functie hij in 1952 neerlegde, toen hij
secretaris werd van het Internationale
Hof van Arbitrage, als opvolger van wy-
len jhr mr A. M. Snouck Hurgronje.
Alexander Loudon was drager van vele
hoge Nederlandse en buitenlandse onder
scheidingen.
Wij geloven dat het geheel in de geest
van de gisteravond zo plotseling en zo
tragisch overleden Voorzitter van het
Res. Orkest Dr Alexander Loudon is om
de voornaamste punten van zijn toe
spraak, die hij enige minuten voor zijn
dood hield hier aan te halen.
Dr Alexander Loudon wekte allereerst
alle aanwezigen op Zondagmiddag a.
het Rampenfondsconcert in het Gebouw
bij te wonen. Het programma was ver
anderd zeide hij het bestaat nu uit
de Ouverture Coriolan van Beethoven,
Vioolconcert van Beethoven (Theo Olof)
Vioolconcert van Brahms (Herman
Krebbers). De gehele opbrengst van dit
concert gaat naar het Rampenfonds.
De voorzitter deelde verder mede dat
de leden van het orkest een belangrijk
deel van hun salaris in het Rampenfonds
hebben gestort en dat de Weense diri
gent Prof. Rudolf Moralt. die gister
avond dirigeerde, een groot deel van zijn
honorarium heeft geschonken voor het
goede doel.
Wat betreft het concert van 18 Febr.
a.s. door het Orchestra National uit Pa
rijs deelde Dr Loudonmede. dat dit
orkest spontaan heeft aangeboden de
totale salarissen van de leden van dit
orkest voor die dag te storten bij de Ned.
Ambassade te Parijs. Dit is ongeveer 2500
gulden. Alle opbrengsten verder van dit
concert, o.a. de radio-uitzending voor de
KRO worden gestort bij het Nat. Ram
penfonds.
Tenslotte deelde Dr Loudon mede dat
het Franse Orkest tijdens de pauze van
het concert op Amerikaanse wijze een
schilderij van een levende Franse mees
ter zal verkopen, waarvan de gehele
opbrengst ook voor het goede doel zal
worden bestemd.
Lof van de schilder-
therapie
Expositie in het „Haagsch
Sanatorium"
„Het is moeilijk de invloed van een ge
neesmiddel op een patiënt te beoordelen,
maar op de vraag of de schildertherapie
goede resültaten geeft, antwoord ik vol
mondig: ja!", aldus de directrice van het
..Haagsch Sanatorium" bij de opening van
een tentoonstelling in het gebouw in de
Doorniksestraat; tentoonstelling, waarop
het werk dezer amateurs in zijn verrassen
de verscheidenheid en kleurigheid te zien
is. Helaas slechts voor zeer korte tijd.
maar wie er belang in stelt, kan heden
avond van 7 tot 8.30 nog gaan kijken,
Dr L. M Kluit kenschetste de schilder
therapie als een gelukkige vorm van
actieve afleiding en zei, dat de patiënten
hun ziekte en zorg vergeten, daar zij
volkomen verdiept raken in hun werk.
Bij iedere geneesmethode hangt echter
veel af van de persoon die haar toepast
en het is een speciale gave van de heer
Andrea „om ieder naar aard en aanleg
aan de gang te zetten en te stimuleren"
Het Haagsch Sanatorium is drie jaar ge
leden begonnen met de proef, een kunste-
naar-paedagoog aan zijn staf toe te voe
gen. Nadat gunstige resultaten waren
verkregen met de mannelijke patiënten,
die in het algemeen minder actieve aflei
ding hebben dan de vrouwelijke, is men
thans ook met deze begonnen,
De criticus R. E Penning heeft vervol
gens voor een aandachtig gehoor verschil
lende aspecten van de schildertherapie
belicht en er op gewezen, dat in. elk
mens iets van een latente kunstenaar
schuilt. Het vormende element is van
grote betekenis voor de mens en wie zich
met kunst bezig houdt ook al beoogt
hij geen kunstenaar te zijn werkt aan
zijn eigen geest In het gewone leven
komt men daar niet spoedig toe, voor zie
ken heeft de artistieke werkzaamheid
echter een bijzondere betekenis en aan
trekkelijkheid, juist omdat hun omstan
digheden niet zo aantrekkelijk zijn. Spre
ker citeerde in dit verband de woorden
van Adrian Hill, de vader der huidige
schildertherapie: .wij leven in twee we
relden. die van de feiten en die van de
verbeelding".
Men kan het onderwerp inmiddels ook
van een andere zijde benaderen, aldus de
heer Penning, namelijk van de kant van
de kunstenaar. De kunst is een specali-
teit geworden, door specialisten beoefend
en goeddeels door specialisten gewaar
deerd. Juist thans worden echter ver
woede pogingen gedaan om dit isolement
te doorbreken. De kunsttherapie is een
bewijs dat kunst tot iets dienen kan en
heeft daarom ook de belangstelling van
de Federatie van Beeldende kunstenaars.
Spreker meende, dat deze taak bij de
schilder Kees Andrea in uitstekende han
den is en besloot zijn betoog met een
woord van hulde aan de leiding van het
Haagsch Sanatorium, die nu eens niet
eerst de kat uit de boom hééft gekeken,
maar het aandurfde een nieuwe weg in
te slaan.
Het zou te ver voeren en bovendien
niet juist zijn, een gedetailleerde bespre
king van de expositie te geven. Maar wel
moet het mij uit de pen, hoe fris het
geheel er uit ziet en hoeveel aquarellen,
gouaches of teke.ningen er bij zijn, die
ter dege een beeldende, aesthetische be
tekenis hebben misschien juist omdat
zij enkel voor eigen genoegen en ontspan
ning zijn gemaakt en dus geen verkeerde
„pretentie" hebben. De verscheidenheid
der uitingen wijst er op, dat Andrea
geen „volgelingen" kweekt, maar de pa
tiënten alleen tot zelf-uitdrukking brengt:
elke inzending heeft immers een ander
karakter.
Van kunst gaat naar zijn overtuiging
altijd een heilzame, integrerende en rege
nererende d i. in feite therapeutische
werking uit. ook al mag deze werking in
cidenteel zijn en buiten haar eigenlijke
doelstelling liggen. Het is voor de tegen
woordige maatschappij dan ook een goed
ding. dat sociologen, paedadogen, medici
e.a. hier meer en meer oog voor krijgen.
In het geval van patiënten voegt zich
daarbij dan nog het zo belangrijke ele
ment van de absorberende afleiding en
het aangename „verdrijven" van de tijd;
daarom verheugt het, dat in circa 20 van
de 100 sanatoria in ons land de kunst-
therapie thans toepassing vindt. Dat het
Haagsch Sanatorium een van de eerste,
zo niet het eerste was hiertoe over te
gaan, strekt deze inrichting tot eer.
De Gr.
KADAVERS
worden in 's Gravendeel in schepen
geladen; ze worden in Limburg
vernietigd.
Gewijzigd programma in de
Kon. Schouwburg
In verband met de nationale ramp zijn
er wijzigingen gebracht in het pro
gramma van de Koninklijke Schouwburg
voor de komende dagen.
De voorstelling van Donderdagavond,
Als het kindje binnenkomt, gaat niet
door. Vrijdagavond wordt Giraudoux'
Ondine opgevoerd, Zaterdagavond De
Kersentuin van Tsjechow, terwijl de mid
dagvoorstelling van Zondag vervalt en
Zondagavond te 8.15 u. de tragedie van
Garcia Lorca, Yerma, zal worden ge
bracht.
Verkoop van schilderij t.b.v.
Rampenfonds
De Haagse schilder Pierre Hoeks heeft
een schilderij door hem gemaakt, voor
stellende: „De watersnood op Walcheren
in 1945" aan Kunsthandel De Poort.
Noordeinde afgestaan om het te verko
pen. Dit schilderij is thans geëtaleerd
met het bijschrift, dat de opbrengst ge
heel zal worden afgedragen aan het
Nationaal Rampenfonds.
Leerlingen Ned. Lyceum helpen
De toneelgroep van Het Nederlands
Lyceum onder leiding van de heer Bau-
det geeft a.s. Vrijdagavond in het Kur-
haus te Scheveningen een liefdadig
heidsuitvoering van het toneelstuk
„Kleine kinderen worden groot". Het
stuk werd eerder reeds in Seinpost ge
speeld en toen zeer goed beoordeeld. De
opbrengst zal geheel worden overgedra
gen aan „Het Nationaal Rampenfonds" te
Den Haag. Plaatskaarten a f 3.— kun
nen worden besproken in het Centraal
Bureau, Willemstraat 40, tel. 112279.
Brandstofvoorziening
hulpcolonnes
Verscheidene vrachtauto's uit hulp
colonnes staan 's nachts zonder benzine
omdat zij langs de route niet kunnen
tanken. Op benzinestations- en pomp
houders langs de voor het reddingswerk
vitale routes is een beroep gedaan om,
indien zij in deze nood-periode niet per
manent geopend zijn, voorzieningen te
treffen, opdat ook 's nachts de brand
stofvoorziening van de hulptransporten
niet stagneert.
Padvinders zenden klipper
De „Rambonnet", het 150 ton metende
klipperschip van het district Rotterdam
van de Nederlandse Padvinders Vereni
ging is naar de getroffen gebieden ver-"
trokken. De Rambonnet is geladen met
voedingsmiddelen, kleding, medicamen
ten en veldbedden. Aan boord bevinden
zich dertig leiders en voortrekkers, als
mede een radiotelegrafist van de marine.
Het schip zal ongeveer een week weg
blijven.
Mevr. A. C. Verbeeck-De
Swardt overleden
Op ruim 75-jarige leeftijd is Maandag
in het rusthuis dr Blok te Bergen over
leden de bij de oudere generatie welbe
kende toneelspeelster en voordrachts
kunstenares Anna Catherina Verbeeck-
de Swardt. Zy was geboren op 18 Mei
1877 te Borgerhout bij Antwerpen en is
gehuwd geweest met de in 1932 in En
geland overleden Belgische kunstschil
der Arthur Verbeeck. Zij speelde bij het
Antwerpse toneel en is te kenschetsen
als de tegenspeelster van Hubert La-
roche. Ook in Nederland is zij 25 tot 30
jaar geleden op vele plaatsen, alsook in
de Amsterdamse Stadsschouwburg, voor
het voetlicht verschenen.
Kerkconcert Julianakerk ten
bate slachtoffers watersnood
Op Donderdag 12 Februari geeft Henk
Herzog een concert in de Julianakerk aan
de Kempstraat. Medewerking verlenen
Ankie van Wickevoort Crommelin,
sopraan; Mevr. R. Grims-Strootman, alt.
De dameskoren Jubilate en Juliana o.l.v.
Bernard Verboom. Ds P. Lugtigheid zal
een inleidend woord spreken. Het pro
gramma vermeldt o.a. „Hebe deine Augcn
auf", Mendelssohn, en „Stabat Mater",
Pergolesi „Ruwe stormen mogen woe
den". De gehele opbrengst zal worden
overgedragen aan het Nationeel Rampen
fonds. Aanvang 8 uur.
Uitgave „Watersnood 1953"
De medewerking van alle zijden maakt
het slagen van de uitgave der Vereniging
ter Bevordering van de Belangen des
Boekhandels „Watersnood 1953" een feit.
Men kan zich nu reeds op het boek (bin
nen 14 dagen a f3.50 in de handel ko
mende) laten inschrijven bij elke boek
handelaar.
Van de eerste oplage wordt een bate
van ca f 175.000 voor het rampenfonds
verwacht.
Rokertjes
De gezamenlijke Nederlandse siga
rettenindustrie heeft een hoeveelheid
van 3.050.000 sigaretten aan het Rode
Kruis beschikbaar gesteld ten be
hoeve van de slachtoffers.
Ik ben mij bewust van het gevaar dat
er in veralgemening schuilt, maar zo
nu en dan word ik toch getroffen doör
een verschijnsel, dat mij kenmerkend
Nederlands toeschijnt. Bijvoorbeeld: de
onwellevendheid welke in het letterkun
dige leven de boventoon voert. Wanneer
een schrijver in Frankrijk z'n werk door
een vakgenoot beoordeeld ziet, grijpt
hij onmiddellijk naa zijn pen om zijn
erkentelijkheid te uiten. Soms maakt
hij van die gelegenheid gebruik om zijn
bedoelingen nader toe te lichten, doch
meestal volstaat hij met een dankbetui
ging. Dat is een vorr.i van eenvoudige
hoffelijkheid.
De Nederlanders, die besproken wor
den kennen die wellevendheid niet. En
wat erger is: zij gaan prat op hun onbe
leefdheid. In de loop van vele jaren
mocht ik weieens een enkele aangename
brief ontvangen, maar bijna immer be
gon de briefschrijver zich te veront
schuldigen. Gewoonlijk deed hij het
niet, maar in dit bijzondere geval enz.
Stel u voor! „Zeer Geachte Heer, In
normale omstandigheden ben ik een on
gelikte beer, ik hoop dat u mij zult ver
geven dat ik thans van die staat afwijk
en, voor het eerst beleefd, u mededeel
•hoezeer ik uw boekbespreking op prys-
stel". Wat de gewone gang van zaken
behoorde te zijn, wat elders inderdaad
de gewone gang van zaken is, blijft in
Nederland een uitzondering.
Of ik zelf brieven schrijf aan hen die
enige aandacht aan mijn bezigheden be
steden? Nimmer. Niet echter uit onbe
houwenheid. Doch alleen omdat ik het
niet zou kunnen doen, ook al-zou ik het
gaarne willen. Ik zie namelijk nooit be
sprekingen, omdat ik verboden heb ze
mij door te zenden.
De Franse schrijver heeft ook de goede
gewoonte zijn nieuwe werk aan de cri-
tiek toe te zenden met een eigenhandige
opdracht. Hij stelt er prijs op voor een
ieder een passend woord te vinden. De
Nederlandse schrijvers laten hun voort
brengselen door de uitgever verzenden.
Deze bederft het boek door er (meestal
scheef) „ter bespreking" in te stempelen
en door het zó slecht te verpakken dat
het in negen van de tien gevallen ver
fomfaaid aankomt. Van enige persoon
lijke, menselijke verhouding is op deze
wijze geen sprake meer.
Of ik zelf mijn exemplaren ter be
spreking van een opdracht voorzie? Nim
mer. Maar dat is ook niet mogelijk door
dat ik zover wèg woon. Present company
excepted.In het algemeen en in be
ginsel is het beschaafder en beminne
lijker wanneer men de boeken welke
men uitzendt van een aangenaam in
schrift voorziet. Eveneens in het alge
meen en in beginsel, eist de ware
wellevendheid dat men iemand, die
aandacht aan uw werk besteedt, daar
voor dank zegt, al is het maar door
middel van een visitekaartje.
Crucifix-prijsvraag
Paul Grégoire uit Teteringen is, zoals
bekend, eerste prijswinnaar geworden
van de prijsvraag voor een kruisbeeld,
uitgeschreven door de „Stichting 1853
1953", die de herdenking van het hon
derdjarig bestaan van de bisschoppelijke
hiërarchie in Nederland organiseert. De
tweede prijs werd gewonnen door H.
Verhulst te Amsterdam, de derde door F.
Verhaak Jr te Breda.
De jury bestond uit prof. Oscar Jespers,
M. Andriessen, N. Steenbergen, ir C. Pou-
deroyen, prof. V. P. Semijn-Esser, mr J.
Derks en Jan Engelman. Wat de meerder
heid van de jury er toe bewoog aan het
ontwerp van Grégoire de eerste prijs te
geven, was het besef dat het van alle
ontwerpen de beste plastische kwaliteiten
bezit, verenigd met een rust en een waar
digheid, die de verhevenheid van dit
thema niet verstoren.
Het ontwerp van de tweede prijswin
naar, H. Verhulst, in gele was uitge
voerd, is door de jury geprezen om zijn
oorspronkelijkheid en gespannen vorm.
Het langgerekte van het corpus werd
ondergaan als een eigenschap, die inhae-
rent was aan de algemene opzet van het
ontwerp. In het ontwerp van de derde
prijswinnaar. Verhaak, prees de jury de
rustige devotie en de harmonie der
vormen.
De Union Bel Canto deelt
haar leden mede, dat in verband met de
door de Regering afgekondigde Nationale
Rouwdag het concert op Zondagmiddag
a.s. in Diligentia voor hen niet doorgaat.
We waren dus inderdaad verdwaald.
Toen Catire er echter over had nage
dacht. kwam hij tot de slotsom dat de
beek in de Ventuari moest uitmonden.
Vandaar'dat wij de volgende ochtend
in het water stapten cn onze weg langs
dit koele pad vervolgden. Het water
reikte ons ongeveer tot de knieën. Te
gen de middag doemde er recht voor
ons uit een zonnig wak op. Het bleek
de Ventuari te zijn. Catire wierp zijn
bagage op de grond en we strekten ons
op de oever van het beekje uit.
„Als ik me niet vergis, dan zitten we
hier betrekkelijk dichtbij een dorp van
mijn neven," zei José. „Het moet een
stuk stroomopwaarts liggen. Ik zal er
met mijn mannen een pad heen banen
Blijven jullie hier op ons wachten.
Vanavond of morgenochtend komen wij
jullie dan met kano's ophalen."
„Uitstekend, maar laat je zoon bij
ons," antwoordde ik. „Als jullie met
z'n drieën bent, is dat meer dan genoeg.
Jullie kunnen de geweren en maniok
Ze vertrokken. Emiliano ging in zijn
hangmat liggen. Hij scheen zich niet
bepaald op zijn. gemak te voelen, zo
alleen met ons. Wij beschouwden hem
voornamelijk als een soort „gijzelaar".
We konden er nu immers van overtuigd
zijn, dat Catire in elk geval terug zou
komen, zelfs al liep hij duizend Gua-
haribo's tegen het lijf. Ook wij hingen
onze hangmatten op. Uren verstreken.
Geen van ons sprak. Het woud was
even zwijgzaam als wij.
Plotseling werd de stilte verscheurd
door een heftig geblaf, vlakbij ons.
De zoon van José sprong met een
schok op de grond en keek ons met
glazige ogen aan.
„Guaharibo's!" mompelde hij schor.
Wij luisterden gespannen, staarden
strak naar de dikke bladermuur, die de deze vreemde situatie
kleine open plek waar wij onze hang
matten hadden opgehangen, aan alle
zijden afsloot. Maar we hoorden niets
meer. Emiliano ging weer zitten,
ging een poosje voorbij, toen sprong
aan de andere kant van de rivier, recht
tegenover ons, het volle geluid van
schreeuwerige menselijke stemmen om
hoog. Pierre en ik schoten overeind en
waagden ons op een lange tak, die een
stuk over het water hing. Op de tegen
over ons liggende oever vormde het
opeengestapelde flesgroene loof een
wand die al even compact en ondoor
zichtig was. Verder was er niets te
zien.
We zochten ónze hangmatten weer
op. We hadden onze reisplunje een
linnen hemd en broek, die stijf stonden
van zweet en modder uitgegooid. We
liepen beiden in pyama rond. Die pya-
ma'8 zagen er weliswaar ook als poets
doeken uit, maar vergeleken met onze
andere kleren zaten ze ons als frisse
zijde om het lichaam. Van de kant van
de rivier kwam nu eensklaps een klop
pend geluid, daarna het kletsen van
peddels op water. Emiliano snelde naar
Onze observatiepost.
„Dat moet vader zijn, die terugkomt
met de neven!" riep hij uit.
Pierre en ik voegden zich bij hem.
Een wonderlijk voorgevoel had zich
van ons meester gemaakt. En als hij
zich nu eens vergist? vroegen wij ons
af. De Guaharibo's bezitten geen kano's
en zijn de navigatiekunst niet machtig,
maarals het desóndanks eens Gua
haribo's zijn?
De wetten der ethnografie en var
elke andere methode van rationeel den
ken, hadden eensklaps geen waarde
meer voor ons. Het absurde voerde in
de boventoon.
We hadden slechts één wens: dat het
opnieuw zou triomferen! En bovendien:
waarom zou er in dit uitgestrekte oer
woud niet één Guaharibo kunnen zijn
die een kano bezat, waar alle Maquiri-
tares in hetzelfde gebied die dingen ai
sinds eeuwen vervaardigden?
We stonden nerveus op een kluitje
bijeen gedrongen op het eind van de
bewuste tak. boven het snel stromende
rivierwater, toen de kano verscheen. Er
zaten drie mannen in: één voorin, één
in de achtersteven en één in het mid
den. Ze waren volkomen naakt en met
zwarte en rode figuren beschilderd.
Hun haren waren niet rondom hun
hoofd afgeknipt, maar stonden als een
kroon op hun schedel, waarvan de kruin
als een monnikentonsuur geschoren was.
Dat was. zoals elk van ons wist, het
Guaharibo-teken. Hun oren warén ver
sierd met bosjes zwarte veren. De zoon
van Catire mompelde opnieuw:
Guaharibo's!" Hij kon het woord ter
nauwernood naar buiten krijgen. Hij
wilde vluchten, zich in het woud verber
gen. Maar wij hielden hem vast. Dit was
het definitieve bewijs, We waren midden
in het land van de Guaharibo's. Ze moes
ten overal om ons heen het bos bevol
ken. Als ze nog niets van onze aanwezi;
heid bemerkt hadden, dan was dat stom
toeval. Het had geen enkele zin ons te
verbergen: vinden zouden ze ons toch
en hun wantrouwen zou er alleen
door versterkt worden. Het was beter hen
vóór te zijn.
„Roep iets naar hen!" zei Pierre.
,.Wat?" vroeg Emiliano met een doods
benauwd gezicht. Hij kon er onmogelijk
vandoor gaan: wij versperden hem de
weg.
,,Roep maar iets van: vriend! vriend!'
De jongen opende zijn mond en riep
met een-hoge stem:
„Atchika! Atchika!" Pierre en ik namen
die roep onmiddellijk over. Ook wij be
gonnen „Atchika! Atchika!" te schreeu
wen, terwijl wij ons uit alle macht op de
borst klopten.
De drie indianen draaiden hun hoofden
in onze richting. Ze schenen nogal te
schrikken, want hun kano stoof prompt
op een rots af en sloeg bijna om. Maar
op hun gezichten was geen enkele aan
doening te lezen. Ze herstelden zich. be
gonnen als razenden te peddelen en wa
ren weldra uit het gezicht verdwenen. De
aanblik van twee baardige lieden in
pyama, die Indiaanse woorden schreeuw
den en daarbij als apen op een boomtak
balanceerden, moest ook wel tamelijk
merkwaardig zijn geweest. Terwijl we
naar onze hangmatten terug liepen, vroe
gen we ons af op welke manier de drie
kanovaarders, zo dadelijk hun stamgeno
ten van dit voorval in kennis zouden
stellen. José's zoon steunde:
„Ze zullen terugkomen om ons te do
den l"
(Wordt vervolgd)
NOOD BREEKT WET
De Hoogstraat in gebruik
Het nog steeds niet in gebruik geno
men revalidatie-centrum „De Hoog
straat" moet direct ter beschikking ge
steld worden uitsluitend voor het opne-
r-en van zieken, aldus üe beslissing van
het ministerie van Sociale Zaken en
Volksgezondheid en overeenkomstig de
uitdrukkelijke wens van het hoofd
bestuur van het Nederlandse Rode Kruis.
Vandaar dat in deze inrichting (te Leer-
sum) geen evacué's mogen worden on
dergebracht. Met machtiging van het
ministerie worden in „de Hoogstraat"
verder alle maatregelen genomen om de
inrichting overeenkomstig de aanvanke
lijke bestemming zo spoedig mogelijk als
revalidatie-centrum open te stellen.
HET® VADERLAND
NIEUWE COURANT
Anno ISéf
Uitgave en druk'
De Courant HET VADERLAND W.f.I
Parkstraat 25-27 's-Oravenhagt
Telefoon: 184.349 Giro 1tiT99
Directeur: TH. D. STR UI CK
Hoofdredacteur: Dr TV. VAN 1VIJM
ABO NN E MEATS PR IJ ZEN: f 24.60
per kalenderjaar, f 6.25 per kwartaal en
f2.15 per maand. Lotte nummert 8 centt
't Zuterdagt 15 cent
ADVERTENTIE PRIJZEN: 32 cent pa
millimeterregel,op contract van 26centaf.
Advertentiet in dc tekst 2 maal de f*
wont prijt
Korte Metten
Platteland bereidt eigen
hulporganisatie voor
Op het platteland, waar men in het
bijzonder meeleeft met de slachtoffers
van de overstromingen, ls door de land
bouworganisaties een aparte organisatie
ontworpen voor het verlenen van hulp
door met-getroffen landbouwers aan min
der gelukkige collega's, speciaal wal be
treft het zenden van voedermiddelen en
zaai- en pootgoed. Deze hulpverlening zal
gericht zijn op de komende weken.
De bedoeling is. dat in de diverse pro
vincies de besturen van de Prov. Stich
ting van de Landbouw met de Prov. voed-
selcommissarissen een hulpverleningsap
paraat zullen opbouwen, welke zal cteu-
nen op de plaatselijke bureauhouders.
Geen dieren of voedermiddelen zullen
worden verladen, voor de bestemming
bekend is. Aan de boeren in de randge
bieden. die veel gered vee in hun scnu-
ren hebben ondergebracht, is verzocht
alle serieletters en oornummers van deze
dieren en ook van de verdronken koei
te registreren.
o e D A G
No. 13.
Omschrijving
Horizontaal: 1. voorrede; 7. sprookjes
figuur; 8. rei; 9. stad in Europ. Rusland; 10.
Griekse letter; 11. gereed; 13. voorzetsel; 14.
de eerste persoon: 16. de maangodin; 19. dof;
21. oude naam voor Perzië; 22. verbond; 24.
teugje: 25 ineenzetten v. e. machine.
Verticaal: 1. vrucht; 2. electrotechnische
term; 3. maanstand; 4. eveneens; 5. windrich
ting; 6. krenken; 7, broeder (afk. Ital); 9
het grootste (Lat.); 12. kleine soort eend,
15. vaartuig; 17. stad in do V.S. aan gelijk
namig meer; 18. houten kom; 20. metaal; 23.
voegwoord in firmanamen.
BINNENLAND.
De kapitein van de vermiste Gro
ninger kustvaarder „Brevo" heeft zich
gemeld bij de gemeente-secretai-ie te
Gorkum. Alles was wel aan boord.
De bux-gemeester van Amsterdam
heeft een evacuatie-commissie geïnstal
leerd. Deze commissie, beslaande uit ver
tegenwoordigers van overheids- en par
ticuliere instellingen, is opgericht om
voorbereid te zijn voor het geval Amster
dam aangewezen wordt als ontvangst
centrum.
Het bestuur der Nederlandse reders
vereniging verzoekt de naaste familie
leden van zeevarenden uit de noodgebie-
den, die opvarenden van Nederlandse
koopvaardijschepen van hun toestand in
kennis willen' stellen, zich in verbinding
te stellen met de rederijen, waartoe het
schip waarop zy varen, behoort.
De beurs voor meubelen en woning
textiel, welke a.s. Maandag te Utrecht
aanvangt, zal in ieder geval dooi'gaan.
De echtgenote van de commandant
van het Roode Kruis corps, mevrouw
L. H. van Oyen, is in opdracht van mr
Hunter, hoofd van het M.S.A., met een
grote cantïneauto, voorzien van al het
benodigde, naar Halsteren vertrokken.
Deze cantine is geheel self-supporting.
Daar er volgens de weerberichten
kans is op minder gunstig weer, is men
gisteren in Doi-drecht begonnen ^en nog
zwakke plek in de dijk bij de zgn. boven-
polder te verstei-ken. Honderden mannen
werken thans hieraan. Voor het overige
lopen de dijken in Dordrecht geen gevaar
Ambassadeur A. Th. Lamping, de
nieuwe Nederlandse ambassadeur in
Bonn, heeft gisteren zijn geloofsbrieven
aan president Theodor Heuss aangebo
den.
Kapitein-luitenant-ter-zee-vlieger J.
M. van Olm is met ingang van 16 Febr.
a.s. belast met de functie van comman
dant van het marine-vliegkamp Valken
burg. Hij volgt kpt.-ltz.-vlieger jhr P. J.
Elias op, die bij de marinestaf wordt ge
plaatst. Kapt.-ltz-vlieger Van Olm was
tot nu toe verbonden aan het defensie
studiecentrum.
De Maastrichtse rechtbank heeft de
27-jarige G. K. veroordeeld tot Hfe jaar
gevangenisstraf wegens een brutale
straatroof. Bij'een ingezette achtervolging
was een voorbijgaand jongetje door de
waarschuwingsschoten van de politie ge
raakt.
Drie jongens, die op 8 December een
inbraak pleegden in een groot magazijn
te Maastricht en hierbij hun inspiratie
hadden opgedaan door opwindende films,
zijn door de Maastrichtse rechtbank ver
oordeeld tot Ha en 1 jaar jeugdgevange-
De Prov. Zeeuwse courant die haar
papieropslag verloor, gaat bij het Rolt.
Nieuwsblad drukken.
BUITENLAND
Loslopende honden worden in Oost
ende na vijf uur door de politie dood
geschoten om de kansen op epidemieën
na de overstroming te vermijden.
De Franse minister van Buiten
landse Zaken Bidault zal op 24 Februari
te Rome een samenkomst hebben met
de Italiaanse premier De Gasperi.
Koning Boudewijn van België, zijn
vader Koning Leopold en de prinses
van Réthy bevinden zich voor een ver
blijf van tien dagen aan de Rivièra.
De brand in het Engelse passagiers
schip Queen Elizabeth is, naar is vast
gesteld. niet door sabotage verooi-zaakt.
Op een claim bij Kimberley m
Zuid Afrika is een gele diamant van 325
kirt. gevonden. De steen werd verkocht
voor 13500 pond.
De arbeiders in de Luxemburgse
ijzer- en staalindustrie zijn een 24-uurs-
staking begonnen. Zij willen de wei-k
week zien teruggebracht van 56 tot 48
uur.
President Tito van Joegoslavië zal
dit jaar een bezoek aan Turkije brengen
als de omstandigheden hem zulks ver
oorloven, zo is te Belgrado medegedeeld.
Woensdagavond is een Italiaanse
tankboot, de derde sinds de Anglo-
Iranian zich uit Perzië moest terug
trekken, uit Genua naar de Perzische
Golf vertrokken, vermoedelijk om olie in
te nemen. Het is de 469 ton metende
„Recoo" De „Mariella", die met een la
ding Perzische olie op weg is naar Italië,
wordt elk ogenblik in Suez verwacht.
Het wetsontwerp op de openbare
veiligheid is bij de Volksraad van de
Unie van Zuid-Afrika ingediend door de
minister van Justitie, C. R. Svvai-t. De in
gediende wet geeft de gouverneur-
generaal uitgebreide bevoegdheden om
de noodtoestand af te kondigen.
De Spaanse minister van Buitenl.
Zaken Artajo zal een bezoek van zes
dagen aan de Philippjjnen brengen; hfl
zal 21 Febr. per vliegtuig uit Spanje
vertrekken.
De Argentijnse Kamer van Afge
vaardigden heeft eenstemmig het ver
zoek van President Peron goedgekeurd
om Argentinië ter gelegenheid van zijn
officiële bezoek aan Chili enige dagen le
mogen verlaten.
De voorzitter van de Fx-anse natio
nale vergadering, Edouard Herriot, heeft
namens de assemblée condoleantie-tele-
grammen gezonden aan de voorzitters
van de kamers van Engeland, Nederland
en België.
De Franse ministerraad heeft be
paald, dat op 3 en 10 Mei a.s. In Frank
rijk gemeenteraadsverkiezingen zullen
worden gehouden.
De Amerikaanse Senaatscommissie
voor Buitenlandse Betrekkingen heeft
zich eenstemmig uitgesproken voor de be
noeming van Conant to': Amerikaans Hoge
Commissaris in Duitsland. De benoeming
moet nu nog door de voltallige Senaat
worden goedgekeurd.
Oplossing van de vorige puzzle
Horizontaal: 1. farm; 3. wrak; 5. aal; 7.
schep; 9. ode 11. uli; 13. Epe: 14 are; 15
wei; 17. era; 19. allee; 22. oor; 23. werf;
24. gaan.
Verticaal: 1. foto; 2. Mac; 3. wie; 4. kuil;
6, Ahr: 7. sepia; 8. puree; 10. Dee; 12. Ier;
15. Wouw: 16. vlo; 18. azen; 20. lof; 21. erg.
NOOD IN HOLLAND
Men zegt: hij geeft tweemaal, die
snel geeft; doch hij geeft tienmaal, die
te rechter tijd geeft.
Goetlic.
