1272
RILLAND: WAAR ZWIJGEN HET WELSPREKENDST IS....
4
Vreselijk zijn de verhalen
van de vliegers
Spoed-emigratie uit
noodgebieden?
Hulp blijft
stromen
Gesloten kustlijn
voor Zeeland
Noodkreet uit oneindige watervlakte
-HELP-
GIRO 9575
Het noodgebied van de lucht uit
OVERSTELPEND
Geld
Abbenbroek
DONDERDAG 5 FEBRUARI 1953
DE TELEGRAAF
DEN HAAG. 4 Febr.
Het aantal slachtoffers van
de overstromingsramp is
gestegen tot 1269. Wij geven
een geheel overzicht van
alle plaatsen waar slacht
offers zi,jn gevallen.
Abbenbroek 1
Brandwijk 2
Brouwershaven 3
Bruinisse 1
Burgsluis 10
Capelle 3
Dinteloord 3
Dreischor 15
Fijnaard 46
Geersdijk 1
Goeree en
Overflakkee 40
Goese Sas 7
's-Gravendeel 57
Halsteren 17
Hellevoetsluis 5
Heusden en Altena
(definitief) 3
Heinenoord 2
Heiiningen 25
Elfplaat 7
Hoedekenskerke 1
Hondsbossche-
zeewering 1
Hontenisse (Kerkdorp
Samswaarde) 8
Klundert 13
Kortgene40
Krabbedijke 4
Kruiningen11
Maartensdijk 4
Maassluis 1
Moerdijk 13
Nw. Neuzenpolder 1
Nieuwerkerk
(Ouderkerk) 13
Nieuwe Tonge 75
Nw. Vossemeer 50
Numansdorp 67
Oosterland 40
Oosterschelde 4
Ossenisse1
Ouddorp 1
Ouderkerk a. d. IJsel 2
Oudelande 2
Oude Tonge 300
Papendrecht 1
St. Philipsland 1
Raamsdonksveer 2
Rilland 1
Rotterdam 1
Serooskerke 15
Stavenisse 200
Steenbergen 13
Stellendam27
Sliedrecht 1
Stormpolder 6
Streijen 20
Terneuzen 4
Texel 5
Veere 2
Vlissingen 3
Wagenberg1
Willemstad 12
Wolfaartsdijk9
Yerseke 10
IJselmonde 3
Zierikzee 15
Zuid'land20
1272
Aardappelpositie
DEN HAAG, 4 Febr. Er be
hoeft geen vrees te bestaan, zo
1 werd ons van bevoegde zijde
I verzekerd, dat er in Nederland
een tekort aan aardappelen zou
komen door de overstromings
ramp.
Hoewel de Zuidhollandse en
Zeeuwse eilanden bekend staan
als centra voor de klei-aard-
appelenteelt, zijn er thans vol
doende aardappelen voorhanden
in ons land.
Doordat de aardappelhandelaren
zich nu voor de naaste toekomst
zullen dekken, zijn er geruchten
ontstaan, dat er een aardappel
tekort op komst is.
Door stopzetting van de aard
appelexport en vaststelling
van maximumprijzen heeft de
regering preventieve maatrege
len getroffen.
Het is normaal, dat tegen de
zomer er steeds een periode
ontstaat, dat men op zandaard-
1 appelen en andere soorten moet
overschakelen,
B'J RILLAND &ATH DRIE DA6EW NA
FATALE. -ÖPRINÖVLOED - - -
(Van een speciale verslaggever)
VLIEGVELD WOENSDRECHT, 4 Febr. De vlieger vóór ons maakt een cirkelend
gebaar met een vinger: „Omkeren!" schreeuwt hij naar achteren. „Overal verder het
zelfde, overal water".
Het kleine sporttoestel gaat in een scherpe bocht naar stuurboord liggen, hangt een
paar seconden lang scheef tussen hemel en water. De hemel, waar lichte witte wolken
drijven en een vriendelijk zonlicht straalt, het water, grauw en grijs en eindeloos, dat
van horizon tot horizon welft.
De mens volkomen machteloos
Alleen maar daken,
en vooral: water
WE vliegen reeds enkele uren
boven het verdronken land.
Vliegen er te zamen met honder
den andere toestellen. Met laag
I langs de golven strijkende Har-
GEEN DIJKVERHOGING, MAAR:
(Van onze speciale verslaggever) 1 hem naar die several months ging
SCHIPHOL, 4 Febr. „Several vragen. Hij heeft alles van zeer
months" zegt een rustige stem, de nabij meegemaakt, nu al vier
stem van een kundig en langjarig dagen lang en met ogen die meer
ingenieur, een die het water kent,
in antwoord op een vraag, hoe
lang het zal duren, voordat het
overstroomde gebied, dat voor
droogmaking in aanmerking komt.
weer 'n beetje droog kan zijn. En
of het misschien jaren zal duren."
De vraag werd gesteld door een
lid van het gezelschap ambassa
deurs en andere leden der buiten
landse vertegenwoordigingen in
Den Haag, dat vergezeld door
enkele K.L.M.-officials en ver
tegenwoordigers van nationale
pers en wereldomroep, en onder
leiding van dr. Visser van het
Dep. van Buitenlandse Zaken, die
hier als chef van het protocol
fungeerde, een luchttocht boven
onze verdronken polders en eilan
den had gemaakt.
De regering had de KLM verzocht
deze rondreis te organiseren. Men
vloog over Schiedam en het eiland
IJsselmonde naar 's-Gravendeel.
van daar naar. Raamsdonksveer,
Sleeuwijk en Sliedrecht, passeer
de andermaal 's-Gravendeel. na
dus een lus te hebben gemaakt,
zag Willemstad. Dinteloord,
Nieuw Vossemeer. Halsteren. Ril
land Bath. Klooslerzande, Ter-
neuzen. Breskens. Arnemuiden,
Kortgene (Noord-Beveland). Sta
venisse (Tholen), St. Philipsland,
Zierikzee en Brouwershaven op
Duiveland, Stellendam, Middel-
harnis, Tiengemeten, Zuidland
en Abbenbroek op Putten en
keerde ever het eiland Roozenburg
en De Hoek langs de kust naar
het veilige Schiphol terug. Men
was dus boven alle getroffen
plekken. -
tussenlanding, vloog op 150 meter
hoogte en kreeg te zien wat er
behalve grauw water en reddings
boten nog was te zien.
Een Waterstaatman pleegt lang
technisch te blijven, maar dr. Van
Veen ging zijn wetenschappelijke
zelfbeheersing verliezen, toen ik
zagen, dan de ellende van
ogenblik, en dan gaat het hart
spreken. Daarbij kwam, dat al
wat hij had gezegd tot zijn aan
dachtig auditorium, dat een goed
deel van de wereld vertegen
woordigde, sloeg op de toestand
van het ogenblik, die elk uur bij
elke windstoot van de sterker
wordende Westenwind kan ver
slechteren. Waar het nog droog
is, staat dikwijls het water tot de
dijkkruin, of moeten enkele meters
grond of zandzakken in de haastig
gedichte bressen het geweld bui
ten houden.
De zwakke buik van Zuid-Hol
land achter de Hollandsche IJsel-
dijken, IJsselmonde en meer
polders zijn bij lange niet safe.
Wat is wel safe in dit gebied,
waar de dol geworden waterwolf
rondloert naar rotte steen
openingen.
„Verscheidene maanden om het
land terug te winnen?"
,Als alles meeloopt.
„Dat betekent dus, dat al dit
verdronken land in 1953 niet meer
zal deelnemen aan de productie?"
„Het is nu zelfs nog onmogelijk
te zeggen wanneer wij het eigen
lijke dichtingswerk kunnen aan
vangen. Met die werkzaamheden
gaat natuurlijk gepaard de droog
legging, hetzij door natuurlijke
afvloeiing van het water dan wel
door pompen. En er staan gebie
den onder zout water, maar ook
onder zoet en ook dat maakt
onderscheid niet waar"'"
Zullen de dijken dan worden
verzwaard of verhoogd?
„Nee, alles moet dicht. Behalve
dan de Nieuwe Waterweg en de
Wester-Schelde."
Dr. Van Veen zegt dit kort en
krachtig. Er zal dus toch nog een
tegenwaarde zijn van deze vrese
lijkste en duurste aller nationale
rampen: Een provincie Zeeland
met een gesloten kustlijn.
Lieutenant E. C. Spreadbury
Twintig uur in de weer: twintig
man per helicopter gered
vards en Beechcrafts, met snelle
jagers, met logge transportkisten
en met die vreemde bol-ogige in
secten, die de helicoptères zijn.
Het is oppassen in de lucht.
Want het is er druk. De vliegtui
gen scheren boven en onder, aan
stuur- en bakboord. Met brede
schroefzwaaien landt een breed-
buikig Amerikaans hefschroef-
vliegtuig in Zierikzee. Een Brit
ver-heft zioh rechtstandig .en lang
zaam uit Oude Tonge. Langs de
romp van de helieoptère twee
brancards, slechts even beschut
door een plastic schermpje. Er
liggen twee lichamen op. Beneden
wapperen vier tere rood-wit-
blauwe vlaggetjes.
Een bebakend terrein, een stuk
slib naast puin van boerderijen
van St. Maartensdijk. Een vlieg
tuig snelt uit de wolken, ruist in
een brede bocht naar beneden.
Laat tussen, die vier vlaggetjes
duizenden zakken vallen. Mannen
hollen er op af, maken wat arm
zwaaien, bukken zich dan er
rapen.
Monotoon landschap
EEN lange tocht met dit vlieg
tuig, soms een monotone
tocht. Water, doorbroken dijken,
rode en zwarte daken, cadavers
van koeien en varkens, wrakhout
en overspoelde wegen. Vliegend
over Tholen: een stad, hoog op het
land, te midden van uitgestrekte
slibvelden, waarvan het water
zich zeer langzaam heeft terugge
trokken. Langzaam en aarzelend
door brede sleuven in de klei, die
zijn als groeven in een eeltige
hand.
Vliegend over Scherpenisse, een
modderige muziektent, een Rode-
Kruisauto, een weg met een paard
en een wagen en een man die
langzaam voortgaan. Soppend
door water en slik. daarachter een
spoor van schuim. Brede dijken
met gapende gaten. Bij elk gat
tien, twaalf nijvere /mannekens,
die zandzakken stappelden
Dan het Mastgat, het Keete. 'n
Vaarweg voor honderden schepen,
die in een lange rij achter elkan
der trekken. Komend van Schou-
Duiveland, of op weg naar
Goeree en Overflakkee. Leven en
beweging, een drukte en actie
geeft het over de dorpen.
Men bergt cadavers, men werkt
aan dijken. Men parachuteert
voedsel, verzamelt vee. De pol
ders worden doorkruist door hon
derden kleine vletten, Een vrien
delijke dag. met rustig water en
zacht zonlicht.
Rood, wit en geel
IN het licht blinken üe helrode
zwemvesten van Amerikaan
se militairen, die met ducks aan
het werk zijn bij Nieuwerkerk en
Oosterland, blinken de witte
puinhopen van verwoeste dorpen,
schittert het geel van rubberboten,
die als monsterachtige sinaasap
pelschillen langs huizen en dijken
liggen. Hier en daar in de polders
staat een eenzaam paard tot de
buik in het water. Steeds het
hoofd naar beneden gebogen. De
dieren zijn al drie dagen zonder
voedsel en drinkwater.
Schiet ze dood, zegt een kapi
tein van de vliegbasis Woens-
drecht. Ze zijn vrijwel niet meer
te redden. De beesten lijden. La
ten we ze mitrailleren.
De paarden kijken niet op naar
de vliegtuigen. Ze staren over het
lage water.
De helicoptères stijgen en dalen.
Kabelen de laatste hopelozen op,
die dagen achtereen op daken en
dijken de dood rond zich hebben
gezien.
IN Zierikzee achter de kerk
lijkt het een veemarkt. Hon
derden koeien staan daar. Een
mozaïek van zwart en wit. Rood
en wit zijn de ruïnes van de dor
pen. Dorpen, die honderden do
den tellen, Het dorp Stavenisse
glijdt voorbij. Het dorp Oude-
Tonge glijdt voorbij. Langs Burgh,
langs Haamstede. Een kleine
strip, waar de Piperclubs van de
Rijks Luchtvaartschool op landen.
Ze brengen wat voedsel en
brengen wat medicamenten.
Snellen dan terug naar Woens-
drecht, waar weer andere vlieg
tuigen opstijgen. Waar de helicop
tères slechts 'n enkele maal ko
men, om zich vol te drinken met
benzine, om dan weer naar de
eilanden toe te stevenen. Sprin
gend van dorp tot dorp, om van
huis tot huis nog diegenen te red
den, die al die dagen op de daken
hebben moeten verblijven. Maar
nu zit daar niemand meer. Alle
en vrouwen zijn weg.
Verschrikkelijke verhalen
DE piloten kunnen vreemde,
soms verschrikkelijke verha
len vertellen. Van een man, die
NAAR St. Philipsland,
Hogerop.
met zijn vrouw op een dak heeft
gezeten, zijn vrouw aan de ene
hand; de andere hand geklemd
aan een schoorsteen. Het water
kabbelde langs hem voort. Zijn
rechtervoet sloeg daar en een
nacht achterheen, met de golfklots
het water tegen de dakgoot.
Die voet is nu kapot; de man
heeft geen hiel meer, hij heeft
geen been meer. Het is slechts
een versplinterd bot. Maar de
man is gered en de vrouw is ge
red. Ze zijn overgebracht naar
een ziekenhuis bij Zierikzee.
Door naar Bruinisse. Twee ha
vens. Vol schepen. De ene haven
is eigenlijk niet te vinden. Die is
water dat in het water staat.
De andere haven is drooggebla-
zen. Er liggen een paar schepen
het slib.
Kapot.
Naar Goeree en
Overflakkee. De dorpen kapot.
De boerderijen kapot. Er staan
nog wat muren. Er liggen wat ro
de daken. Langs de dijken talloze
cadavers van koeien en varkens.
Dan keren wij. Het gaat in een
lange, rechte streep naar Woens-
drecht, het hooggelegen vliegveld,
achter het sappige groen van hoge
dennen.
We stappen uit, wandelen naar
de Operations Room. We horen
verscheidene talen. Engels, Frans.
Nederlands. Piloten komen af- en
aanlopen, gehuld in gele zwem
vesten. Ze wisselen ervaringen
uit. Geven elkaar waarnemingen
door. Praten over een zinkend
schip bij Middelharnis. Wijzen met
vingers op de kaart. Drinken on
dertussen een kop koffie, kauwen
op een boterham.
Dan stappen ze weer in hun
kisten. Gaan weer op weg om
voedsel te brengen, medicamen
ten of andere hulpmiddelen. Om
mensen te redden.
Een vol etmaal te laat
AAR is majoor Flinterman.
_J Twee dagen en nachten in
touw met zijn bemanning, met
kapitein Weehuizen en onder
luitenant Schrijver. Ze zijn be
gonnen met een Beechcraft van
het vliegveld Volkel. Bij Nieu
werkerk hebben ze banden en
zwemvesten uitgeworpen, rubber
boten, voedselpakketten. Sinds
Maandagochtend in touw. Tiental
len vlieguren achtereen, om maar
hulp te kunnen bieden. Hulp, die
eigenlijk, zo zegt kapitein Wee
huizen. vierentwintig uur te laat
is gekomen voor Schouwen en
Duiveland. „Wij hadden hier al
veel eerder moeten zijn...."
Majoor Flinterman 9taat even
te praten met een Engelse piloot.
Het is een vlieger van de Royal
Navy, Spreadbury. Gisteren red
de hij er drie. Vandaag zeventien,
(Van onze speciale verslaggevers)
RILLAND, 4 Febr. Woensdagmiddag, ruim drie etmalen
nadat het water de polders en wegen rondom Rilland-Bath
verzwolg, draaiden de eerste colonnes Franse legerwagens bij
Rilland de weg op naar Krabbendijke en Kruiningen. Een deel
der ruim elfhonderd Franse militairen reed de Zuidbevelanders
te hulp, die beducht voor nieuw hoog water, met alle man die
een schop kon vasthouden de gaten in de dijk dichtten en be
dreigde plaatsen versterkten.
Over de smalle separatiedijk naar Krabbendijke, grens van
en borstwering tegen het water, gingen langzaam de silhouet
ten van vele honderden. Militairen, DUW-arbeiders, studenten.
In troepjes. Getweeën. Gedrieën. Achter en tussen hen: leger
trucks, personenwagens, alle volgeladen met manschappen.
Ondertussen sleepten artilleriemensen de veecadavers bij
tientallen uit de omgeving van Rilland weg naar het kruispunt
van de wegen naar Krabbendijke, de separatiedijk en de pro
vinciale weg naar Bath. Weinige inwoners van Rilland, die
even terug waren gekomen om nog wat van hun bezittingen te
bergen, keerden terug naar hetzelfde punt. Met nog wat kleren
en wat schoeisel. In een levensmiddelendoos of in een op
gevouwen deken.
In de avondschemering lieten zij Rilland achter zich. Een
petieterig silhouet aan de einder, achter een breed watervlak.
Bij elkaar twintig. Zijn squadron
heeft het nog beter gedaan. Dat
heeft er in totaal honderd-en-vijf
van de daken gehaald. Zij blijven
vliegen. Zij brengen nog wat ben
zine, nog wat kaarsen of zak
lantaarns naar de weinige ploe
gen, die in de polder nog door
werken om met man en macht de
dijken te stutten. Te stutten tegen
het water, dat in de avond hef
tiger gaat opkletsen, aangedreven
door een gierende Noordwesten
wind.
De vierde nacht
WEDEROM een nacht de
vierde van de verschrikke
lijke nachten, die voor Zeeland
voor altijd onvergetelijk zullen
zijn. Een nacht, waarin het wa
ter zich weer verheft, waarin het
kolkt en bruist en schuimt over
de plaatsen, die het reeds onder
zijn heerschappij bracht.
De mensen weten het nu niet
meer. Zij zijn nu ten einde raad.
Zij hebben alles doorgemaakt,
wat in een mensenleven kan ge
beuren, alle ellende, alle pijn,
alle smart. Zij hebben zichzelf
kumjen redden. Zij hebben ande
ren kunnen redden. Ze hebben
nog wat beesten in veiligheid kun
nen brengen, sommigen hebben
zelfs hun geld mee kunnen nemen.
Er zijn doden geborgen.
En nu staan zij machteloos. Nu
komt de doffe wanhoop in hun
hart. Zij willen nog wel dijken
versterken. Maar nu komt de
wind. Nu komt het water weer.
Het water, dat zij dachten te zijr
ontvlucht, maar dat hen wil
achterhalen.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG. 4 Febr. Tussen het commissariaat voor de emi
gratie te Den Haag en de regeringsinstanties, welke belast zijn met
de leniging van de nood in en het treffen van maatregelen ten be
hoeve van de noodgebieden, wordt thans intensief overleg gepleegd,
ten einde te bevorderen, dat voor emigratie reeds ingeschrevenen
uit deze gebieden voorrang zullen krijgen.
De dossiers van deze adspirant-emigranten zouden, wanneer deze
plannen doorgang vinden, voor een spoedbehandeling in gereedheid
gebracht worden, opdat de betrokken personen en eventueel ook
hun gezinnen vroeger dan zij verwachten konden, zullen kunnen
emigreren.
In Ottawa heeft, volgens Reuter, de minister voor de Emigratie,
Harris, aangekondigd, dat speciale aandacht zal worden geschonken
aan de emigratie van watersnoodslachtoffers uit Nederland en Enge
land naar Canada.
OVERSTELPEND dat woord
geeft nog maar nauwelijks
weer, hoe indrukwekkend groot
de hulp is, die uit gans Europa en
daarbuiten aan ons geteisterde
land wordt gegeven.
Door de lucht grommen
alle kanten vliegtuigen naar
Schiphol en Valkenburg, volgela
den met dekens, kleren, fruit,
voedsel. Over regenachtige we
daveren vrachtauto's uit Noorc
Zuid en Oost naar onze grenzen,
en ook zij brengen de soelaas,
welke tienduizenden van huis en
erf verdr-evenen zo dringend be
hoeven.
Het is ondoenlijk een volledig
beed te geven van de veelheid
van aanbiedingen. Het moge blij
ven bij een enkele indruk var
spontaneïteit. waarmee West-
Europa aan zijn ontzetting over de
ramp in onze Zuidwesthoek tast
bare vorm wil geven. In Brussel
biedt een Nederlandse kapper een
collega-slachtoffer een volledige
kapsalon aan. Kinderen zowel als
volwassenen kunnen bij duizen.
den een tijdelijk tehuis vinden in
België, Duitsland. Oostenrijk.
Frankrijk. Italië. In Denemarken
dirigeert Willem van Otterloo Za.
terdag 14 Febr. een concert van
het nationale orkest ten bate van
de hulpverlening. De Deense
luchtmacht zendt een Catalina-
vilegboot, met twee ton dekens en
kleding aan boord en o.a. bemand
met de in Nederland geboren vlie
ger H. Steinbeck.
In Zweden kwam een onbe
kende naar een verzamelkantoor
in Stockholm, trok zijn winterjas
uit, boog naar de dames en ver
dween weer in de kou Het
prinsesje Christina (10) bracht
met haar klasgenootjes naar de
Nederlandse gezant de opbrengst
van een collecte op haar school.
Potige mannen, die hulp willen
komen brengen, staan in lal van
landen te wachten op het eerste
sein. De Saar wil een mobiele
keuken zenden. In Milaan hebben
de tramconducteurs een uur loon
afgestaan. Zelfs op zee wordt op
schepen geld ingezameld. En ook
in Amerika, Australië en Japan is
de hulpactie in volle gang.
IN een soort van gelul rt». Ter-
bijstering nemen wij Tvair dat
er geld is in Nederland en dat
iedereen er af wil. Dat, wat wij zo
gaarne aan de fiscus onthouden,
geven wij met graagte aan ons
Rampenfonds en zo stromen de
millioenen toe gelukkig. Er zal
nog oneindig veel meer geld no
dig zijn natuurlijk, doch men
vraagt zich af waarom er ander
half millurd per jaar uitgegeven
moet worden voor de verdedi
ging van een land, dat op zijn
meest kwetsbare punt niet tè ver
dedigen blijkt. En of het niet be
ter zou zijn in de eerste plaats
daaraan onze gelden te besteden,
want zoals terecht is opgemerkt:
zodra er oorlog ontstaat richt de
vijand zich op onze dijken wor
den wij bezet dan worden zij stuk
gegooid door onze bondgenoten.
Met deze mogelijkheden voor ogen
zouden wij het een en ander moe
ten doen ik weet niet wat.
Maar gebleken is dat wij eigenlijk
meer behoefte hadden aan heli
coptères dan aan straaljagers en
dat een grondige organisatie
(overkoepelend heet dat tegen
woordig) van ons reddingswezen
ontbreekt. Er is bij ons gered, doch
het geschiedde op improviserende
manier. Wij hadden eerder seld uit
moetgn geven, bijvoorbeeld om
het Rode Kruis zo uit te bouwen,
dat het onmiddellijk in staat was
alle hulp aan te trekken en te co-
ordineren. Dat is in vredestijd een
tamelijk kostbaar ding, maar het
komt mij voor dat deze assurantie
penningen goed besteed zijn. doch
dat wij ons op een koopje verze
kerd hebben. Het is vermoedelijk
nooit tot iemand doorgedrongen
dat burgemeesters van gemeenten,
die zonder electriciteit zitten, in
de onmogelijkheid verkeren naar
de berichienzendingen te luisteren
en dat zij evenmin in staat zijn zelf
mededelingen te doen via de
aether. Dit betekent dat er een or
ganisatie moet zijn, die in deze
dingen voorziet op het ogenblik
dat zij niet nodig zijn. En dat
wij dus ook geld moeten uitgeven
op het ogenblik dat wij menen dat
dit niet nodig is.
Als ooit het Rode Kruis zijn nut
van bestaan heeft bewezen, dan is
het wel op dit ogenblik. Zodra de
?evolgen van deze ramp enigszins
te boven zijn. zal het een nationale
zaak zijn deze organisatie uit te
bouwen en zijn coördinerende taak
vast te stellen, met alle bevoegd
heden die daarvoor nodig zijn.
Het zal de ruime steun van de
Overheid behoeven en het zal na
tuurlijk moeten blijven bedelen,
maar wij weten nu tenminste
waarvoor. Wij hebben zoveel mi
nisteries. laten er nu maar rus
tig kosten van nóg een ministerie
bijkomen. Geld moet er zijn en
geld kan er komen.
PASQUINO.
van de bevolking is geëvacueerd,
zijn nog steeds militairen bezig
met het wegbrengen van het vee.
De blank-staande kerk wordt ge
bruikt als noodstal. Bij Heenvliet,
de bekende paardenmarkt, is de
gehele polder ondergelopen. De
ruïne van Ravesteijn steekt als
een rots uit het water. Alleen wat
kleinvee verdronk. De helft van
de bevolking moest de huizen ver
laten, maar kon bij andere bewo
ners van het plaatsje worden on
dergebracht.
Uit verscheidene plaatsen wordt
gemeld, dat er voor nieuwe dijk
doorbraken wordt gevreesd. Zo
deelt bijvoorbeeld de burgemees
ter van Oude Tonge (Overflakkee)
mede, dat de nog intact zijnde dij
ken rondom het dorp dusdanig
zijn verzwakt, dat zij zeer waar
schijnlijk voor een tweede storm
tij zouden bezwijken, In dat ge
val zou een algehele evacuatie
nodig zijn. Er zijn evenwel vol
doende schepen ter plaatse, om
deze actie te kunnen uitvoeren.
Ook is er genoeg voedsel, zodat
droppings voorlopig kunnen wor
den gestaakt. Er worden ongeveer
260 personen vermist, van wie
moet worden aangenomen, dat zij
allen zijn verdronken. Tot nu toe
heeft men slechts 12 doden kun
nen bergen, maar er drijven tal
rijke lijken langs de dijken, die
niet geborgen kunnen worden om
dat de dorpsbewoners na al de
doorgestane ellende moreel niet
in staat zijn, dit werk te verrich
ten. Daarom wordt, verzocht per
soneel te zenden, om deze taak
op zich te nemen. Ook zijn er
dringend mensen nodig om de 500
tot 600 ronddrijvende kadavers
van vee te bergen en onschadelijk
te maken.
UTATER, het eerste waar-
aan de overlevenden de
grootste behoefte hebben.
„Zend water" staat daarom
geschreven op een grote
Rijnaak in de nabijheid van
Brouivershaven, duidelijk
leesbaar voor de overvlie
gende piloten.
Luchtfoto K L M.
